LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Ik heb het eerste seizoen op dvd gekocht, dus ik ben benieuwd!quote:Op zondag 19 juli 2009 23:58 schreef Gellius het volgende:
Het zal je verheugen dat Ayn Rand nog even langskomt in een latere episode van Mad Men, Claudia!
Verbaast me niets, trouwens. Ik ben wel benieuwd naar de context.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik kijk toch anders tegen Reve aan sinds ik de briefwisseling tussen hem en Hermans heb gelezen.quote:Op zondag 19 juli 2009 23:37 schreef LXIV het volgende:
Verder heb ik nooit wat van Vinkenoog gelezen, als hij überhaubt al wat geschreven heeft. Het oordeel van Reve volstaat voor mij.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik lees dit wel eens vaker, en ik vind het eigenlijk een zeer bedenkelijke redenatie. Mogen die mensen geen mening, of een gesprek hebben over 'de Marokkanen', omdat ze er geen tot hun vriendenkring mogen rekenen? Wanneer mag je dan wèl over Marokkanen praten? En waarom telt 'de huishoudster' kennelijk niet mee als een 'echte' Marokkaan?quote:Op maandag 20 juli 2009 07:53 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Er werd veel gesproken over Marokkanen, maar de enige Marokkaan die ze ooit zagen was de huishoudster.
Volgens mij groeien de meeste mensen op in hun eigen relatief beperkte wereldje. Niets mis mee.quote:Op maandag 20 juli 2009 09:11 schreef Gellius het volgende:
[..]
Ik lees dit wel eens vaker, en ik vind het eigenlijk een zeer bedenkelijke redenatie. Mogen die mensen geen mening, of een gesprek hebben over 'de Marokkanen', omdat ze er geen tot hun vriendenkring mogen rekenen? Wanneer mag je dan wèl over Marokkanen praten? En waarom telt 'de huishoudster' kennelijk niet mee als een 'echte' Marokkaan?
Anders zou ik toch geen pleidooi houden voor vrijheid van onderwijs.
[ Bericht 1% gewijzigd door Claudia_x op 20-07-2009 09:40:47 ]
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben er voor om, ongeacht de leeftijd van het kind in kwestie en ongeacht het onderwerp, de dingen gewoon te zeggen zoals ze zijn. Geen verbloemende dingen, geen babytaal, geen onzin. Neem het kind serieus en zeg het zoals het is. Het is helemaal niet erg dat een kind dat op dat moment misschien nog niet helemaal begrijpt. Als het meer wil weten, vraagt het kind het wel. Als het er nog niet aan toe is, zegt het waarschijnlijk niets.quote:Op zondag 19 juli 2009 19:29 schreef Claudia_x het volgende:
Ik praat bijvoorbeeld nu al met B. over hoe de afwezigheid van mijn vader uitgelegd gaat worden. Ik wil pertinent niet iets horen als 'opa Piet zit in de hemel', ookal weet ik niet zo goed wat voor alternatief geschikt is voor een kind. (Het is lastig om een 'weg' uit te leggen zonder een 'ergens naartoe'.) Ik ben blij dat B. niet zegt: 'Ach, het is maar een kind, religie slaan we er later wel uit.'
Mijn vriend heeft een dochtertje van zes. Dit weekend keken ze naar de film Knetter. Daar ging een oma of opa dood. Livia zei daarna: hmm, hoe zit het nu met die oma/opa? En ze liet het concept 'dood' even op zich inwerken. Voor haar betekende dood vooral dat iemand weg is en niet terugkomt. En dat probeerde ze vervolgens te rijmen met wat ze kende van sprookjes zoals Sneeuwwitje. In sprookjes kunnen mensen wél terugkomen. Dat was meteen een goed moment om haar uit te leggen dat er verschil is tussen sprookjes/verhaaltjes en het 'echte leven'.
Zulke gesprekken kun je van tevoren niet echt oefenen of voorbereiden. Je merkt vanzelf wel met welke vragen je kind komt.
Ik zou me ook niet zo druk maken om die school. Het gaat er uiteindelijk toch écht om wat je als ouders je kind meegeeft. Belangrijker dan de meningen die je kind op school meekrijgt, is volgens mij dat het een veilige omgeving biedt, met betrokken docenten en een goede sfeer.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Wij hebben daar ook over gesproken toen de overgrootoma van Prul dood ging. Maar ja, als we nu bij overgrootopa op bezoek gaan is die oma er niet meer. Dus hebben we het haar toch verteld, hoe jong ze ook is. Nu pakt ze af en toe het bidprentje dat op de vensterbank staat, kijkt ernaar en zegt dat oma dood is. Verder heeft ze daar niet zo'n probleem mee.
The End Times are wild
Maar juist in de puberteit wordt een mens zich bewust van zijn eigen 'zijn'. En daar komt dan die crisis uit voort. Hoe kan een kind vóór zijn puberteit iets afronden als het zich nog helemaal niet werkelijk bewust is van zijn individualiteit. Ik geloof dat de mensen zo rond hun zevende of achtste momenten kennen van een eerste bewustwording, de bewustwording van het hebben van een eigen ik. Maar die bewustwording is dan nog heel beperkt. Het is dus, in de psychologische ontwikkeling van mens, en dan bedoel ik gewoon de ontwikkeling van je hersenen, niet meer dan natuurlijk dat een existentiële crisis zich voordoet tijdens die puberteit. Ook waar het gaat om kritisch leren denken: dat kan zich ook pas echt ontwikkelen vanaf die periode en niet al daarvóór. Ik merk het met lesgeven heel duidelijk: brugklassers en vrijwel alle kinderen in de onderbouw hebben een nog nauwelijks ontwikkeld eigen kritisch vermogen. Dat probeer je ze juist op die leeftijd bij te brengen. Ze kunnen het pas écht een beetje in de praktijk brengen zo ongeveer vanaf hun zestiende/ zeventiende. Maakt niet uit hoe slim of dom ze zijn. Het is geen kwestie van willen, maar van een nog onvolgroeide hersenpan.quote:Op zondag 19 juli 2009 23:23 schreef zodiakk het volgende:
De existentiële crisis van een mens zou eigenlijk moeten eindigen als het de puberteit in gaat, omdat het zich dan als individu in een levenslange carrousel betreedt, waar het constant een nieuwe draai aan moet geven om in beweging te blijven en te ontwikkelen.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Voor een kind is het al heel wat de wereld te begrijpen zoals hij is. Stel je eens voor als tabula rasa ter wereld te komen en dan alles te moeten doorgronden, zonder voorgaand referentiekader!
Hele jonge kinderen willen dat alles zo veel mogelijk volgens de vaste patronen verloopt. Als een volwassene dat zo zou willen zouden we hem een autist noemen. Ik "mag" niet eens op de verkeerde stoel aan tafel zitten. "Nee, papa, jij moet daar zitten. Mama zit op deze stoel." Ook heel logisch als je de chaos om je heen een beetje probeert te structureren.
Daarna volgt een periode dat ze enorm conformistisch zijn. Dat is ook al heel wat, je de mening van een ander, een autoriteit als je ouders of de leraar, eigen maken en die napraten. Daarna gaan ze zich afzetten tegen alles wat ze horen, en pas daarna is het tijd om een eigen mening te vormen.
Je kunt de volgorde hiervan niet omdraaien of bespoedigen. Het is onzin om van jonge kinderen al een kritische houding te verwachten. Ze moeten rustig het genoemde proces doorlopen. Stabiliteit, regelmaat, goede verzorging en liefde zijn nodig om dit goed te doen. De rest komt vanzelf en als het kind blijft hangen bij het conformisme, dan is dat nu eenmaal zo. Het gros leert nauwelijks zelfstandig denken.
Je mag als ouder al heel trots zijn als je het kind goed verzorgt. Dat het gezond is en levenslustig, de dingen leert die bij zijn leeftijd horen, met plezier naar school gaat en erin slaagt om vriendschap te sluiten met zijn leeftijdsgenootjes. Als je dat voor elkaar hebt dan verdien je in mijn opinie al een acht. Maar ga er maar eens aan staan. Hoeveel ouders lukt dit niet?
Mijn zorgen zijn nu dat het jongste Prul een virusje heeft en daarom meer moet drinken. Het oudste Prul wil niet meer meteen naar bed. Hoe lossen we dat nu op?
Hele jonge kinderen willen dat alles zo veel mogelijk volgens de vaste patronen verloopt. Als een volwassene dat zo zou willen zouden we hem een autist noemen. Ik "mag" niet eens op de verkeerde stoel aan tafel zitten. "Nee, papa, jij moet daar zitten. Mama zit op deze stoel." Ook heel logisch als je de chaos om je heen een beetje probeert te structureren.
Daarna volgt een periode dat ze enorm conformistisch zijn. Dat is ook al heel wat, je de mening van een ander, een autoriteit als je ouders of de leraar, eigen maken en die napraten. Daarna gaan ze zich afzetten tegen alles wat ze horen, en pas daarna is het tijd om een eigen mening te vormen.
Je kunt de volgorde hiervan niet omdraaien of bespoedigen. Het is onzin om van jonge kinderen al een kritische houding te verwachten. Ze moeten rustig het genoemde proces doorlopen. Stabiliteit, regelmaat, goede verzorging en liefde zijn nodig om dit goed te doen. De rest komt vanzelf en als het kind blijft hangen bij het conformisme, dan is dat nu eenmaal zo. Het gros leert nauwelijks zelfstandig denken.
Je mag als ouder al heel trots zijn als je het kind goed verzorgt. Dat het gezond is en levenslustig, de dingen leert die bij zijn leeftijd horen, met plezier naar school gaat en erin slaagt om vriendschap te sluiten met zijn leeftijdsgenootjes. Als je dat voor elkaar hebt dan verdien je in mijn opinie al een acht. Maar ga er maar eens aan staan. Hoeveel ouders lukt dit niet?
Mijn zorgen zijn nu dat het jongste Prul een virusje heeft en daarom meer moet drinken. Het oudste Prul wil niet meer meteen naar bed. Hoe lossen we dat nu op?
The End Times are wild
Is inderdaad een kant die ik onderbelicht. Laat ik mij wat verduidelijken: ik bedoelde met existentiële crisis dan ook het niet-hebben van een individualiteit (het is een constituerende crisis). De afsluiting van deze crisis is volgens mij, mede door fysieke ontwikkeling, het beginpunt van de puberteit (en gaat in gradaties). Natuurlijk verandert het kind in de eerste jaren erna met horten en stoten, maar het gezamenlijke kenmerk van al die crises (ongeacht of ze worden voortgebracht vanwege lichamelijke of sociale gebeurtenissen) is dat ze specifiek bij iemand horen: ze komen voort uit een individu, die zijn individualiteit bevecht. Natuurlijk heb je gelijk wat betreft die onvolgroeide hersenpan; neurologisch geberut er óók een hoop, maar dan nog denk ik dat in die onvolgroeide hersenpan een aanleg zit en het moment waarop deze aanleg zich vertaald naar een individualiteit ligt volgens mij aan het begin van de puberteit; dan worden de dobbelstenen voor het eerst gegooid. Alles wat daarna komt, is volgens existentieel van hetzelfde laken een pak en bij het gros eindigt dit in conformisme, maar het gaat stiekem wel je hele leven door (midlife crisis anyone?).quote:Op maandag 20 juli 2009 13:55 schreef mane het volgende:
Maar juist in de puberteit wordt een mens zich bewust van zijn eigen 'zijn'. En daar komt dan die crisis uit voort. Hoe kan een kind vóór zijn puberteit iets afronden als het zich nog helemaal niet werkelijk bewust is van zijn individualiteit. Ik geloof dat de mensen zo rond hun zevende of achtste momenten kennen van een eerste bewustwording, de bewustwording van het hebben van een eigen ik. Maar die bewustwording is dan nog heel beperkt. Het is dus, in de psychologische ontwikkeling van mens, en dan bedoel ik gewoon de ontwikkeling van je hersenen, niet meer dan natuurlijk dat een existentiële crisis zich voordoet tijdens die puberteit. Ook waar het gaat om kritisch leren denken: dat kan zich ook pas echt ontwikkelen vanaf die periode en niet al daarvóór. Ik merk het met lesgeven heel duidelijk: brugklassers en vrijwel alle kinderen in de onderbouw hebben een nog nauwelijks ontwikkeld eigen kritisch vermogen. Dat probeer je ze juist op die leeftijd bij te brengen. Ze kunnen het pas écht een beetje in de praktijk brengen zo ongeveer vanaf hun zestiende/ zeventiende. Maakt niet uit hoe slim of dom ze zijn. Het is geen kwestie van willen, maar van een nog onvolgroeide hersenpan.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik bovenstaande absoluut niet kan onderbouwen met wetenschappelijke artikelen,
.
Aha, nu is het 't inderdaad duidelijker. Het bevechten van je individualiteit. Dat vind ik een mooie. Wat betekent het mens te zijn? Ik vond dat zo prachtig in de film Das leben der Anderen. Dat gaat heel erg over de vraag wat het betekent een autonoom mens te zijn en wat het is om een goed mens te zijn. Pas in lastige situaties, waarin je essentiële keuzes moet maken, zul je jezelf in dat opzicht echt leren kennen. Een collega op mijn vorige school vond die film zo goed dat hij 't bij het vak Levensbeschouwing aan leerlingen laat zien.
Trouwens, het is een klein wereldje zodiakk. Niet alleen kunnen we elkaar onverhoeds tegen het lijf lopen op het Plein, mijn ex blijkt jou te kennen. Hij is woordvoerder op jouw ministerie en tevens je naamgenoot..
Trouwens, het is een klein wereldje zodiakk. Niet alleen kunnen we elkaar onverhoeds tegen het lijf lopen op het Plein, mijn ex blijkt jou te kennen. Hij is woordvoerder op jouw ministerie en tevens je naamgenoot.
.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Das Leben der Anderen is overigens ook zo leuk omdat Sebastian Koch erin speelt.
Maar dat natuurlijk terzijde.
Maar dat natuurlijk terzijde.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Ik ben benieuwd hoe de heren en dames theoretici vergaat als ze een echt kind in hun handen hebben.
Aldus.
Dan komen de prioriteiten héél ergens anders te liggen. Maar goed, je moet het eerst ervaren hebben. Idealen zijn ook goed. Voordat het echte leven begint.quote:Op maandag 20 juli 2009 14:53 schreef Z het volgende:
Ik ben benieuwd hoe de heren en dames theoretici vergaat als ze een echt kind in hun handen hebben.
The End Times are wild
Was dat niet het vriendje van Carice van Houten?quote:Op maandag 20 juli 2009 14:47 schreef mane het volgende:
Das Leben der Anderen is overigens ook zo leuk omdat Sebastian Koch erin speelt.
[ afbeelding ]
Maar dat natuurlijk terzijde.
En terecht.quote:Op maandag 20 juli 2009 14:53 schreef Z het volgende:
Daar had eigenlijk een knipoog PI moeten staan maar die weiger ik te gebruiken.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Helaas zijn die films doorgaans verspild aan die leerlingen.quote:Op maandag 20 juli 2009 14:43 schreef mane het volgende:
Aha, nu is het 't inderdaad duidelijker. Het bevechten van je individualiteit. Dat vind ik een mooie. Wat betekent het mens te zijn? Ik vond dat zo prachtig in de film Das leben der Anderen. Dat gaat heel erg over de vraag wat het betekent een autonoom mens te zijn en wat het is om een goed mens te zijn. Pas in lastige situaties, waarin je essentiële keuzes moet maken, zul je jezelf in dat opzicht echt leren kennen. Een collega op mijn vorige school vond die film zo goed dat hij 't bij het vak Levensbeschouwing aan leerlingen laat zien.
Trouwens, het is een klein wereldje zodiakk. Niet alleen kunnen we elkaar onverhoeds tegen het lijf lopen op het Plein, mijn ex blijkt jou te kennen. Hij is woordvoerder op jouw ministerie en tevens je naamgenoot.
"Social order at the expense of liberty is hardly a bargain."
quote:Op maandag 20 juli 2009 09:32 schreef Claudia_x het volgende:
Volgens mij groeien de meeste mensen op in hun eigen relatief beperkte wereldje. Niets mis mee.
"Individualisme is een geruststellend gevoel dat iedere burger de neiging geeft zichzelf te isoleren van zijn medeburgers en zich terug te trekken in de kliek van familie en vrienden; met dit kleine gezelschap gevormd naar zijn smaak, laat hij met plezier de grote samenleving aan zichzelf. (…) Egoïsme onderdrukt de zaden van alle deugden: individualisme vernietigt alleen de deugden van het publieke leven, maar op den duur vernietigt het alle deugden en verliest zij zichzelf in zelfzucht"
Waar het in dit citaat om gaat is dat als de leden niet deelnemen aan het publieke domein als burgers, maar zichzelf definiëren in private termen als bourgeois, zij dan als vanzelfsprekend egoïstisch worden. Ten tweede, dat het 'individu' is geboren uit de burger. Het 'individu' wordt geboren wanneer de leden in staat worden gesteld zich te emanciperen uit het publieke domein in de privésfeer, zodat van hem niet langer wordt verwacht dat hij zijn publieke rol als burger actief vervult. Hiermee is het 'individu' dan ook de 'de vijand van de burger'.
Graag op anoniem
Volgens mij kun je daar maar het beste niet al te lang over nadenken. Ik zou bij god niet weten hoe ik een kind moet opvoeden. Ik ben typisch iemand die een kind in de auto laat liggen uit pure vergeetachtigheid.quote:Op maandag 20 juli 2009 14:53 schreef Z het volgende:
Ik ben benieuwd hoe de heren en dames theoretici vergaat als ze een echt kind in hun handen hebben.
Overigens heb ik wel ogen in mijn achterhoofd, ik voel feilloos aan of kindertjes:
- ergens vanaf gaan vallen;
- naar iets breekbaars/brandbaars of kostbaars gaan graaien;
- ze honger gaan krijgen;
- ze een schone luier nodig gaan hebben binnen nu en tien minuten.
Maar dat kan niet voldoende zijn!
No. I don't drink vodka every day. And it's so close today...
Overigens prijs ik het kind gelukkig dat de projectie van Claudia's knullige levensvisie weinig zal uithalen, studies wijzen uit dat nature van veel grotere invloed is dan nurture. Je kunt iemand niet aanleren kritisch te denken. Ik krijg er een beetje dit idee bij:
Graag op anoniem
Als iemand niet kritisch kunt leren denken, dan kun je de universiteiten wel afschaffen.
No. I don't drink vodka every day. And it's so close today...
Dat lijkt me al heel wat, Thisbe! En met ogen in je achterhoofd moet je wel heel oenig zijn om je kind in de auto achter te laten.quote:Op maandag 20 juli 2009 19:41 schreef Thisbe het volgende:
[..]
Volgens mij kun je daar maar het beste niet al te lang over nadenken. Ik zou bij god niet weten hoe ik een kind moet opvoeden. Ik ben typisch iemand die een kind in de auto laat liggen uit pure vergeetachtigheid.
Overigens heb ik wel ogen in mijn achterhoofd, ik voel feilloos aan of kindertjes:
- ergens vanaf gaan vallen;
- naar iets breekbaars/brandbaars of kostbaars gaan graaien;
- ze honger gaan krijgen;
- ze een schone luier nodig gaan hebben binnen nu en tien minuten.
Maar dat kan niet voldoende zijn!
The End Times are wild
Een kind in de auto laten liggen is een minder acute situatie dan ergens vanaf vallen.
Ik heb altijd zo'n medelijden met die ouders die hun kind per ongeluk in de auto laten, waarna het vervolgens overlijdt.
Ik heb altijd zo'n medelijden met die ouders die hun kind per ongeluk in de auto laten, waarna het vervolgens overlijdt.
No. I don't drink vodka every day. And it's so close today...
De universiteit staat in deze tijd ten dienst van de meritocratie. En de meritocratie...
Terwijl in de premoderne, aristocratische gemeenschap sociale posities werden bezet via erfelijke overdracht en privileges, wordt in het individualiseringsproces het selectiecriterium van (standgebonden) afkomst vervangen voor dat van intelligentie, individueel talent en verdienste. De meritocratie bestaat niet uit een aristocratische stand die zich organiseert rondom de aristocratische waarden van eer en noblesse oblige, maar bestaat uit een nieuwe burgerlijke bovenklasse van gediplomeerden, manager en professionals, die zichzelf handhaaft en de niet-getalenteerden, die zich maar weinig verdienstelijk kunnen maken, van toegang tot de bestuursposities uitsluit.
In de meritocratie is de lagere klasse niet alleen zonder bezit, maar ook nog eens dom en lui en heeft zij niemand anders dan zichzelf te beschuldigen. Deze vernedering, uitzichtloosheid en structurele bestaansonzekerheid waar velen nu mee worden geconfronteerd, creëert een maatschappelijk onbehagen dat juist populisten, die de massa weten te bespelen, kunnen mobiliseren.
De meritocratie integreert de sociale klassen niet, maar segregeert ze juist. Zij staat geen sociale mobiliteit tussen de sociale klassen toe, maar sorteert de leden uit op basis van hun verdienste aan het gezelschap. Deze sortering vindt vooral plaats door de institutie onderwijs, dat in de meritocratie niet wordt opgevat als een vormend doel op zich, maar als een entreebewijs voor een carrière - een machtsmiddel voor verwerven van een maatschappelijke positie. De meritocraat gelooft in zijn eigen voortreffelijkheid, dat hij al die beloningen, bonussen en prestige daadwerkelijk verdient.
Ossewaarde (2006). Maatschappelijke organisaties. Boom.
Terwijl in de premoderne, aristocratische gemeenschap sociale posities werden bezet via erfelijke overdracht en privileges, wordt in het individualiseringsproces het selectiecriterium van (standgebonden) afkomst vervangen voor dat van intelligentie, individueel talent en verdienste. De meritocratie bestaat niet uit een aristocratische stand die zich organiseert rondom de aristocratische waarden van eer en noblesse oblige, maar bestaat uit een nieuwe burgerlijke bovenklasse van gediplomeerden, manager en professionals, die zichzelf handhaaft en de niet-getalenteerden, die zich maar weinig verdienstelijk kunnen maken, van toegang tot de bestuursposities uitsluit.
In de meritocratie is de lagere klasse niet alleen zonder bezit, maar ook nog eens dom en lui en heeft zij niemand anders dan zichzelf te beschuldigen. Deze vernedering, uitzichtloosheid en structurele bestaansonzekerheid waar velen nu mee worden geconfronteerd, creëert een maatschappelijk onbehagen dat juist populisten, die de massa weten te bespelen, kunnen mobiliseren.
De meritocratie integreert de sociale klassen niet, maar segregeert ze juist. Zij staat geen sociale mobiliteit tussen de sociale klassen toe, maar sorteert de leden uit op basis van hun verdienste aan het gezelschap. Deze sortering vindt vooral plaats door de institutie onderwijs, dat in de meritocratie niet wordt opgevat als een vormend doel op zich, maar als een entreebewijs voor een carrière - een machtsmiddel voor verwerven van een maatschappelijke positie. De meritocraat gelooft in zijn eigen voortreffelijkheid, dat hij al die beloningen, bonussen en prestige daadwerkelijk verdient.
Ossewaarde (2006). Maatschappelijke organisaties. Boom.
Graag op anoniem
Is daar iets mis mee Mainport? Het is hetzelfde eeuwenoude verhaal, alleen zijn de voorwaarden om toegelaten te worden tot een 'hogere' klasse anders dan die van pakweg vijftig jaar geleden.
Het is niet anders, gelukkig maar.
Het is niet anders, gelukkig maar.
No. I don't drink vodka every day. And it's so close today...
Dat is inmiddels alweer volkomen achterhaald. De 'nieuwste' rage is fenomenologie. Ik zou zeggen: kom eens een middagje bij Pedagogiek langs om kennis te maken met het onderzoek van mijn collega's.quote:Op maandag 20 juli 2009 19:43 schreef Mainport het volgende:
Overigens prijs ik het kind gelukkig dat de projectie van Claudia's knullige levensvisie weinig zal uithalen, studies wijzen uit dat nature van veel grotere invloed is dan nurture. Je kunt iemand niet aanleren kritisch te denken.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Nou, inderdaad! Geselecteerd worden op basis van intelligentie, individueel talent en verdienste, veel schandaliger moet het niet worden.quote:
Het valt me op dat in dit soort slecht geschreven stukjes altijd dezelfde mythes terugkomen:
- het individu staat machteloos omdat hij geselecteerd wordt (door wie is nooit helemaal duidelijk);
- mensen uit de onderklasse zijn veroordeeld tot die klasse omdat ze geen talenten hebben die van belang zijn in de moderne samenleving.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Maar wat nu Claudia als het helemaal niet zo'n genie blijkt te zijn? Dat het met bijpoten net de HAVO kan behalen? En dat het liever voetbalt dan leest? Ben je dan teleurgesteld?
Het kind is nog niet groter dan een voetbal en de verwachtingen zijn al hoog gespannen. Denk je niet dat een kind primair onvoorwaardelijke liefde nodig heeft in plaats van een veeleisende moeder?
Mijn ervaring is dat kinderen waarvan te veel verwacht wordt op een zeker moment zich hier zo tegen gaan afzetten dat ze precies de andere kant opgaan. Maar goed.
Het kind is nog niet groter dan een voetbal en de verwachtingen zijn al hoog gespannen. Denk je niet dat een kind primair onvoorwaardelijke liefde nodig heeft in plaats van een veeleisende moeder?
Mijn ervaring is dat kinderen waarvan te veel verwacht wordt op een zeker moment zich hier zo tegen gaan afzetten dat ze precies de andere kant opgaan. Maar goed.
The End Times are wild
Het lijkt me heel gezond als ouders 'hoog gespannen' (sic) verwachtingen hebben van hun kind, wat deze ook willen worden als ze later groot zijn. Trouwens, de suggestie dat Claudia een 'veeleisende' moeder zou worden in tegenstelling tot een liefdevolle moeder vind ik niet fraai, LXIV. Who the fuck are you?
Iemand die heel goed tussen de regels door kan lezen. Waarbij ik overigens nergens beweer dat Claudia niet liefdevol zal zijn. Enkel dat onvoorwaardelijke liefde het allerbelangrijkste is. En dat ze veeleisend zal zijn, ja dat denk ik zeker wel.quote:Op maandag 20 juli 2009 22:58 schreef zodiakk het volgende:
Het lijkt me heel gezond als ouders 'hoog gespannen' (sic) verwachtingen hebben van hun kind, wat deze ook willen worden als ze later groot zijn. Trouwens, de suggestie dat Claudia een 'veeleisende' moeder zou worden in tegenstelling tot een liefdevolle moeder vind ik niet fraai, LXIV. Who the fuck are you?
The End Times are wild
Wat een geoudehoer toch weer zeg, godverdomme. Pagina's en pagina's keuvelen jullie maar vol. Wie wordt daar een beter en/of gelukkiger mens van? Niemand. Helemaal niemand. Hooguit worden de mensen er slechter en triestiger van. Houd er gewoon mee op. Bah, 
.
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Verblijd ons dan met een schrijfsel JAM! Dan kunnen we lezen en onze mond houden.
The End Times are wild
quote:Op maandag 20 juli 2009 22:58 schreef zodiakk het volgende:
Het lijkt me heel gezond als ouders 'hoog gespannen' (sic) verwachtingen hebben van hun kind, wat deze ook willen worden als ze later groot zijn. Trouwens, de suggestie dat Claudia een 'veeleisende' moeder zou worden in tegenstelling tot een liefdevolle moeder vind ik niet fraai, LXIV. Who the fuck are you?
Ik ken die kinderen waarvan te veel verwacht wordt, ik werk immers met leerlingen in het vmbo die net niet mee kunnen komen. Het mag geen toeval heten dat ik voor die groep heb gekozen. In de eerste jaren van de middelbare school zie je dat ze zelfstandig denkende wezens worden die zich over het algemeen vooral miskend voelen. Hun ouders willen dat ze advocaat of dokter worden, hun leraren willen dat ze hun mond houden en zich onvoorwaardelijk aan de regels houden. Ik sprak onlangs met een Turkse jongen van 14 hierover die gezien wordt als de herrieschopper van zijn leerjaar. Hij zei: "Op school wordt van me verwacht dat ik zo stil als een muis ben, maar mevrouw... ik ben geen muis." Veel beter had hij het niet kunnen verwoorden. Dan breekt je hart wel even, omdat zo'n jongen in het keurslijf van een school wordt gedwongen waar hij niet bepaald een gelukkiger of beter mens van wordt. (Als je een pleidooi tegen meritocratie wilt houden, kun je het beter over deze boeg gooien.)
Wat ik maar wil zeggen is dat ik vooral hooggespannen verwachtingen van mezelf heb. Hadden meer ouders dat maar. Het lijkt me de normaalste zaak van de wereld dat je jezelf afvraagt wat voor soort ouder je wilt zijn en of je zo'n ouder kunt zijn voor je aan kinderen begint. Dat je je vervolgens aan moet passen aan de praktijk van het opvoeden doet daar geen afbreuk aan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Overigens werd ik net wakker terwijl ik in mijn eigen kots aan het stikken was. Misschien dat dat je interesseert, JAM? Even dacht ik ook: zo moet het dus zijn om als JAM door het leven te gaan.
Afijn, het was best beangstigend. Als ik JAM was geweest had ik nog een biertje achterover geslagen. In plaats daarvan heb ik maar een bak ijs opgegeten.
Afijn, het was best beangstigend. Als ik JAM was geweest had ik nog een biertje achterover geslagen. In plaats daarvan heb ik maar een bak ijs opgegeten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Sociologie voor eerstejaars. Het is niet zo solide als Ayn Rand, maar dat is meer voor gevorderde academici denk ik.quote:
Het valt me op dat in dit soort slecht geschreven stukjes
Graag op anoniem
Ik heb daarnet tegen twee mensen die ik nog niet zo goed ken, op de kamer van een van hen, mijn visie op de mensheid verkondigd, en ik moet het morgen maar even gaan rechtzetten, en uitleggen: "zo negatief ben ik helemaal niet!", maar misschien ben ik eigenlijk wel zo negatief en was het gewoon mijn ware ik.quote:Op dinsdag 21 juli 2009 01:55 schreef Claudia_x het volgende:
Overigens werd ik net wakker terwijl ik in mijn eigen kots aan het stikken was. Misschien dat dat je interesseert, JAM? Even dacht ik ook: zo moet het dus zijn om als JAM door het leven te gaan.
Afijn, het was best beangstigend. Als ik JAM was geweest had ik nog een biertje achterover geslagen. In plaats daarvan heb ik maar een bak ijs opgegeten.
Maar vervolgens heb ik in ultieme positiviteit allemaal Vierdaagselopers die aan het starten waren met een gelukzalige blik "veel succes!" gewenst.
Af en toe lees ik weer over zo'n onderzoek waaruit dan is gebleken dat pubers simpelweg neurologisch niet in staat zijn om zich tegelijkertijd sociaal en intellectueel te ontwikkelen en dan ook nog eens vroeg op te staan.
Een onderwijsstop tussen pakweg 14 en 20, misschien is dat iets. En daarna weer extra gemotioveerd verder.
Een onderwijsstop tussen pakweg 14 en 20, misschien is dat iets. En daarna weer extra gemotioveerd verder.
quote:Op maandag 20 juli 2009 14:43 schreef mane het volgende:
Das leben der Anderen.
...dass wir fliegen.
quote:Op dinsdag 21 juli 2009 01:55 schreef Claudia_x het volgende:
Overigens werd ik net wakker terwijl ik in mijn eigen kots aan het stikken was. Misschien dat dat je interesseert, JAM? Even dacht ik ook: zo moet het dus zijn om als JAM door het leven te gaan.
Afijn, het was best beangstigend. Als ik JAM was geweest had ik nog een biertje achterover geslagen. In plaats daarvan heb ik maar een bak ijs opgegeten.
...dass wir fliegen.
quote:Op dinsdag 21 juli 2009 05:27 schreef ShadyLane het volgende:
Maar gaat het weer een beetje Claudia?
...dass wir fliegen.
Ja hoor, gewoon te laat en te veel gegeten. Dat is niet zo verstandig, aangezien de baby m'n maag als trampoline gebruikt.quote:
Ik kijk overigens met veel plezier naar dat programma van BNN waarin jonge mensen een baby op proef krijgen. Afgelopen keer moesten de meisjes een dag met een zwangere buik lopen. Jammergenoeg konden de makers van het programma er niet de rugpijn, misselijkheid, verdrukking van organen en constante stroom van maagzuur bij simuleren!
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik had op zich óók wel zin in een vakantie-in-Amsterdam. Het is nu al zo heerlijk rustig in de stad.
Ik tel niet echt af, maar heb zojuist voor de gelegenheid berekend dat ik over acht dagen in Italïe ben.
[ Bericht 0% gewijzigd door NoCigar op 21-07-2009 10:16:04 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door NoCigar op 21-07-2009 10:16:04 ]
anonieme razernist
En ik over zestig dagen in Peking.quote:Op dinsdag 21 juli 2009 10:02 schreef NoCigar het volgende:
Ik tel niet echt af, maar heb zojuist voor de gelgenheid berekend dat ik over acht dagen in Italïe ben.
.