wat lijkt me dat kut zeg. ik heb het me 2 minuten lopen voorstellenquote:Op dinsdag 30 juni 2009 00:17 schreef Rosbief het volgende:
Jezelf levend laten begraven voor een dag zonder horloge, dan word je na een half uur al gek en ben je maar al te blij dat je leeft.
Alsof je zomaar even astronaut kan wordenquote:Op dinsdag 30 juni 2009 00:28 schreef AquaMined het volgende:
Nou, zoek nog iets extremers op, zou ik zeggen. Ga de Mount Everest beklimmen. Word astronaut. Emigreer naar een land waar de taal en cultuur compleet anders zijn. Train voor marathonlopen totdat je die in Marokko kan doen. Ga backpacken door Amerika.
Als je dit soort dingen gaat proberen zal je snel merken dat het je niet meer zo voor de wind gaat. Je vind alles burgelijk, maar je blijft zelf in die comfort zone. Als bungeejumpen je niet gek genoeg is, doe dat wat gekkers. Er is echt veel meer in de wereld en wat je nu hebt is echt niet alles. Denk eens na over wat je wil gaan doen - je hebt tegenwoordig van die boekjes die je erbij helpen, zo van, 1000 dingen die je nog moet doen voordat je sterft. Als je niet weet welke kant je op wilt dan doe je maar wat willekeurigs - maakt jou het uit? De rest is toch burgelijk, dus je hebt niets te verliezen, of wel?
Als ik het zo lees is dat idd het probleem.quote:Op dinsdag 30 juni 2009 01:23 schreef Wouter1989 het volgende:
Zit er ook nog een Idee achter je leven, of doe je gewoon maar wat er van je verwacht wordt?
Elk weekend uit en bier drinken is vrij gewoontjes ja. Wel gezellig vind ik, maar dat bier drinken is echt nisk vind ik. Blijf jij dan sweekends thuis als je vriend wel uitgaat ofzo?quote:Op dinsdag 30 juni 2009 00:13 schreef Pinkyandthebrain het volgende:
Ik ben een meid van begin 20. Mijn opleiding bevalt goed, leuke vriend, fijne familie, en lieve vrienden. Het leven is mij eigenlijk altijd voor de wind gegaan, ik heb weinig problemen gehad. Ik ben nu ook wel gelukkig... maar er zit een triest gevoel diep van binnen dat steeds meer aanwakkert.
Ik zou namelijk zo graag willen voelen dat ik leef. Sommigen mensen vinden dat in parachute springen of feesten tot diep in de morgen. Maar voor mij voelt dat zo doorsnee en zelfs een tikkie burgerlijk. Ik zou zo graag grenzen opzoeken, maar ik weet niet waarvan. Ik zou graag de beste zijn in iets, maar ik weet niet in wat. Ik zou zo graag willen voelen dat ik leef, dat ik écht leef. Maar ik weet niet hoe...
Ik weet dat ik me zal moeten neerleggen bij een leven dat zo veel andere mensen ook leiden. Doorsnee, ookal wil men dat liever niet toegeven.
Is dit het beruchte 'is dit alles?' - gevoel?
Nee, je bent te jong voor het 'is dit alles?'-gevoel, slaat pas over jaartje of 10 à 20 toequote:Op dinsdag 30 juni 2009 00:13 schreef Pinkyandthebrain het volgende:
Ik ben een meid van begin 20. Mijn opleiding bevalt goed, leuke vriend, fijne familie, en lieve vrienden. Het leven is mij eigenlijk altijd voor de wind gegaan, ik heb weinig problemen gehad. Ik ben nu ook wel gelukkig... maar er zit een triest gevoel diep van binnen dat steeds meer aanwakkert.
Ik zou namelijk zo graag willen voelen dat ik leef. Sommigen mensen vinden dat in parachute springen of feesten tot diep in de morgen. Maar voor mij voelt dat zo doorsnee en zelfs een tikkie burgerlijk. Ik zou zo graag grenzen opzoeken, maar ik weet niet waarvan. Ik zou graag de beste zijn in iets, maar ik weet niet in wat. Ik zou zo graag willen voelen dat ik leef, dat ik écht leef. Maar ik weet niet hoe...
Ik weet dat ik me zal moeten neerleggen bij een leven dat zo veel andere mensen ook leiden. Doorsnee, ookal wil men dat liever niet toegeven.
Is dit het beruchte 'is dit alles?' - gevoel?
Wellicht is de leegte die de TS voelt een onbewuste drang naar het baren van een kind. Zie je wel vaker bij vrouwen.quote:Op dinsdag 30 juni 2009 01:03 schreef Mordreth het volgende:
Opgeschoond. Gewoon normaal reageren.
Oneens, we zijn niet allemaal geboren als apathische Boeddha's. Ik kan niet anders dan denken in termen van doelen en middelen daartoe. Natuurlijk vraag ik me niet ieder moment af wat me dichter bij mijn doel brengt, maar echt iets bereiken kan ik niet zonder doel. Dat hoeft niet zoiets verhevens te zijn als de hemel of de Revolutie; het burgerlijke leven kan net zo goed met passie worden geleid. Garder son jardin, zeg maar, lijkt me ook een heel fijn ideaal, als je er echt voor gaat, en één die niet zomaar gaat vervelen.quote:
In hoeverre ben je ervan overtuigd dat die 'doelen' daadwerkelijk leiden tot het gewenste resultaat, namelijk geluk? Hoe reageer je als een van die doelen niet haalbaar zijn, of dreigt te mislukken? Hoeveel prioriteiten stel je dan aan het bereiken van doelen? Gaat dat niet ten koste van tijd en energie die je beter kunt stoppen in het heden ipv toekomst?quote:Op dinsdag 30 juni 2009 12:33 schreef Wouter1989 het volgende:
[..]
Oneens, we zijn niet allemaal geboren als apathische Boeddha's. Ik kan niet anders dan denken in termen van doelen en middelen daartoe. Natuurlijk vraag ik me niet ieder moment af wat me dichter bij mijn doel brengt, maar echt iets bereiken kan ik niet zonder doel. Dat hoeft niet zoiets verhevens te zijn als de hemel of de Revolutie; het burgerlijke leven kan net zo goed met passie worden geleid. Garder son jardin, zeg maar, lijkt me ook een heel fijn ideaal, als je er echt voor gaat, en één die niet zomaar gaat vervelen.
Ja. Precies, dus. Da's een uitdaging. Ik zei niet dat het ook ging lukken, maar je kan het toch proberen? Het is een of andere Rus ooit eens gelukt om uit het niets astronaut te worden (ipv vanaf een universiteit en het leger geselecteerd te worden, zoals in Amerika vaak gebeurd), na jarenlange training en veel geld ertegenaan te gooien, heeft de NASA hem meegenomen op een ruimte-missie. Het kan dus wel degelijk. Het is enorm moeilijk en de kans is ontzettend klein, maar he. Mevrouw dacht dat dit alles was, zoekt een uitdaging. Astronaut worden is zo'n beetje de grootste uitdaging mogelijk.quote:Op dinsdag 30 juni 2009 00:46 schreef Druktemaker het volgende:
[..]
Alsof je zomaar even astronaut kan wordenMount Everest beklimmen zal ook nog moeilijk worden denk ik (financieel gezien)
Mijn doel is niet 'geluk'. Maar ik ben wel gelukkig als ik mijn doel bereik.quote:Op dinsdag 30 juni 2009 12:43 schreef Nee het volgende:
[..]
In hoeverre ben je ervan overtuigd dat die 'doelen' daadwerkelijk leiden tot het gewenste resultaat, namelijk geluk? Hoe reageer je als een van die doelen niet haalbaar zijn, of dreigt te mislukken? Hoeveel prioriteiten stel je dan aan het bereiken van doelen? Gaat dat niet ten koste van tijd en energie die je beter kunt stoppen in het heden ipv toekomst?
In de huidige maatschappij wordt er nogal heel veen van je verwacht, geluk wordt geassocieerd met materialistisch succes. Het filmpje laat slechts zien dat het ook anders kan...
Je zoekt naar iets ongrijpbaars maar weet niet wat. Dat schiet niet op, je zult bij jezelf te raden moeten gaan wat je passie is, waar je bezieling zoekt en dan je hart volgen (en dat durven, want dat is vaak het punt waarop mensen zichzelf blijven verbijten). Anders blijf je in een confortzone mokken dat "dit alles is". Mijn opleiding bevalt goed (oke, maar niet laaiend enthousiast), leuke vriend (maar is het ook je droomvent?), fijne familie (een zegen lijkt me), en lieve vrienden (klinkt ook niet echt spannend) = hierin lijkt mij nog wel wat passie en bezieling te winnen.quote:Op dinsdag 30 juni 2009 00:13 schreef Pinkyandthebrain het volgende:
Ik ben een meid van begin 20. Mijn opleiding bevalt goed, leuke vriend, fijne familie, en lieve vrienden. Het leven is mij eigenlijk altijd voor de wind gegaan, ik heb weinig problemen gehad. Ik ben nu ook wel gelukkig... maar er zit een triest gevoel diep van binnen dat steeds meer aanwakkert.
Ik zou namelijk zo graag willen voelen dat ik leef. Sommigen mensen vinden dat in parachute springen of feesten tot diep in de morgen. Maar voor mij voelt dat zo doorsnee en zelfs een tikkie burgerlijk. Ik zou zo graag grenzen opzoeken, maar ik weet niet waarvan. Ik zou graag de beste zijn in iets, maar ik weet niet in wat. Ik zou zo graag willen voelen dat ik leef, dat ik écht leef. Maar ik weet niet hoe...
= complete bullshit, jij bent de enige die dat bepaald. Blijkbaar heb je daar reeds genoegen mee genomen, en daar is niks mis mee. Maar zonder stappen te ondernemen om dit te ontlopen moet je hier niet komen klagen. Een spiegeltje heb je jezelf reeds voorgehouden, maar heb je al een keer zonder reality-check gedroomd?quote:Ik weet dat ik me zal moeten neerleggen bij een leven dat zo veel andere mensen ook leiden. Doorsnee, ookal wil men dat liever niet toegeven.
quote:Op dinsdag 30 juni 2009 00:46 schreef Asskicker14 het volgende:
Maak een wereldreis met een backpack.
Vergeet geen waarbenjij.nu blogje bij te houdenquote:Op dinsdag 30 juni 2009 00:46 schreef Asskicker14 het volgende:
Maak een wereldreis met een backpack.
Ik denk dat het punt is dat je, als je gaat backpacken, jezelf uit je comfortzone dwingt. Maar omdat het altijd leuk is, je veel goede ervaringen buiten die zone opdoet. Daar doet de standaardheid van die ervaring niets aan af, zolang je maar geen georganiseerde reis neemt en een beetje gedurft reist. Dus als tip best bruikbaar denk ik.quote:Op woensdag 8 juli 2009 19:02 schreef PatatFriet het volgende:
[..]
Vergeet geen waarbenjij.nu blogje bij te houden
Reizen kan vast helpen, maar je neemt altijd jezelf mee hoor.
quote:Op dinsdag 30 juni 2009 13:15 schreef doubleyouteaare het volgende:
Zoek dingen op die je niete zo makkelijk afgaan. Ga bij wijze van spreken de politiek in ofzo, daar win je nooit.
quote:
quote:Op woensdag 8 juli 2009 11:39 schreef Maikuuul het volgende:
Ga drugs gebruiken ?
Misschien tot dat helpt....
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |