Voelen dat je leeft

Zoek je heil in een geloof.

Als je meer met je leven wilt, maar je hebt geen flauw idee wat, dan zal het inderdaad wel het is-dit-alles syndroom zijn

Ga sporten

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 00:17 schreef Rosbief het volgende:
Jezelf levend laten begraven voor een dag zonder horloge, dan word je na een half uur al gek en ben je maar al te blij dat je leeft.

wat lijkt me dat kut zeg. ik heb het me 2 minuten lopen voorstellen

tvp

Meld je aan vor fear factor, kun je stierenballeneten,

Lekker wild en niet een tikkie burgelijk zoals iets simpels als, tsja parachute springen, da stelt geen kut voor.

Nou, zoek nog iets extremers op, zou ik zeggen. Ga de Mount Everest beklimmen. Word astronaut. Emigreer naar een land waar de taal en cultuur compleet anders zijn. Train voor marathonlopen totdat je die in Marokko kan doen. Ga backpacken door Amerika.

Als je dit soort dingen gaat proberen zal je snel merken dat het je niet meer zo voor de wind gaat. Je vind alles burgelijk, maar je blijft zelf in die comfort zone. Als bungeejumpen je niet gek genoeg is, doe dat wat gekkers. Er is echt veel meer in de wereld en wat je nu hebt is echt niet alles. Denk eens na over wat je wil gaan doen - je hebt tegenwoordig van die boekjes die je erbij helpen, zo van, 1000 dingen die je nog moet doen voordat je sterft. Als je niet weet welke kant je op wilt dan doe je maar wat willekeurigs - maakt jou het uit? De rest is toch burgelijk, dus je hebt niets te verliezen, of wel?

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 00:28 schreef AquaMined het volgende:
Nou, zoek nog iets extremers op, zou ik zeggen. Ga de Mount Everest beklimmen. Word astronaut. Emigreer naar een land waar de taal en cultuur compleet anders zijn. Train voor marathonlopen totdat je die in Marokko kan doen. Ga backpacken door Amerika.

Als je dit soort dingen gaat proberen zal je snel merken dat het je niet meer zo voor de wind gaat. Je vind alles burgelijk, maar je blijft zelf in die comfort zone. Als bungeejumpen je niet gek genoeg is, doe dat wat gekkers. Er is echt veel meer in de wereld en wat je nu hebt is echt niet alles. Denk eens na over wat je wil gaan doen - je hebt tegenwoordig van die boekjes die je erbij helpen, zo van, 1000 dingen die je nog moet doen voordat je sterft. Als je niet weet welke kant je op wilt dan doe je maar wat willekeurigs - maakt jou het uit? De rest is toch burgelijk, dus je hebt niets te verliezen, of wel?

Alsof je zomaar even astronaut kan worden Mount Everest beklimmen zal ook nog moeilijk worden denk ik (financieel gezien)

Maak een wereldreis met een backpack.

Opgeschoond. Gewoon normaal reageren.

Zit er ook nog een Idee achter je leven, of doe je gewoon maar wat er van je verwacht wordt?

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 01:23 schreef Wouter1989 het volgende:
Zit er ook nog een Idee achter je leven, of doe je gewoon maar wat er van je verwacht wordt?

Als ik het zo lees is dat idd het probleem.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 00:13 schreef Pinkyandthebrain het volgende:
Ik ben een meid van begin 20. Mijn opleiding bevalt goed, leuke vriend, fijne familie, en lieve vrienden. Het leven is mij eigenlijk altijd voor de wind gegaan, ik heb weinig problemen gehad. Ik ben nu ook wel gelukkig... maar er zit een triest gevoel diep van binnen dat steeds meer aanwakkert.

Ik zou namelijk zo graag willen voelen dat ik leef. Sommigen mensen vinden dat in parachute springen of feesten tot diep in de morgen. Maar voor mij voelt dat zo doorsnee en zelfs een tikkie burgerlijk. Ik zou zo graag grenzen opzoeken, maar ik weet niet waarvan. Ik zou graag de beste zijn in iets, maar ik weet niet in wat. Ik zou zo graag willen voelen dat ik leef, dat ik écht leef. Maar ik weet niet hoe...

Ik weet dat ik me zal moeten neerleggen bij een leven dat zo veel andere mensen ook leiden. Doorsnee, ookal wil men dat liever niet toegeven.
Is dit het beruchte 'is dit alles?' - gevoel?

Elk weekend uit en bier drinken is vrij gewoontjes ja. Wel gezellig vind ik, maar dat bier drinken is echt nisk vind ik. Blijf jij dan sweekends thuis als je vriend wel uitgaat ofzo?

Join the club

Volgens moet jij gewoon eens een keer met een vrouw in bed duiken, wie weet mis je dat wel!

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 00:13 schreef Pinkyandthebrain het volgende:
Ik ben een meid van begin 20. Mijn opleiding bevalt goed, leuke vriend, fijne familie, en lieve vrienden. Het leven is mij eigenlijk altijd voor de wind gegaan, ik heb weinig problemen gehad. Ik ben nu ook wel gelukkig... maar er zit een triest gevoel diep van binnen dat steeds meer aanwakkert.

Ik zou namelijk zo graag willen voelen dat ik leef. Sommigen mensen vinden dat in parachute springen of feesten tot diep in de morgen. Maar voor mij voelt dat zo doorsnee en zelfs een tikkie burgerlijk. Ik zou zo graag grenzen opzoeken, maar ik weet niet waarvan. Ik zou graag de beste zijn in iets, maar ik weet niet in wat. Ik zou zo graag willen voelen dat ik leef, dat ik écht leef. Maar ik weet niet hoe...

Ik weet dat ik me zal moeten neerleggen bij een leven dat zo veel andere mensen ook leiden. Doorsnee, ookal wil men dat liever niet toegeven.
Is dit het beruchte 'is dit alles?' - gevoel?

Nee, je bent te jong voor het 'is dit alles?'-gevoel, slaat pas over jaartje of 10 à 20 toe Wat jij hebt is meer gemakzucht. Als je ergens echt goed in wilt worden, moet je ff bedenken waar je talenten liggen en daarmee aan de slag gaan. Of ook als je geen talenten hebt: gewoon iets verzinnen wat je wilt doen, en daar werk van maken. Op 1 ding focussen, dat maakt 't leven sowieso beter. Geen halfslachtige keuzes en zeker geen parachutesprongen want die kick is in een paar minuten voorbij en 't leven duurt iets langer

Dus, wat jij zoekt is een passie. Kun je een heel leven mee voort.

De marine vergroot je wereld?

Zou het sleur zijn? Mischien heb je angst ofzo. Angst voor je omgeving en de mensen die je kent. Dat ze saai zijn. Dat het allemaal zo saai en voorspelbaar is dat je indut. Altijd weer de cliche aangelegenheden. Dezelfde mensen, dezelfde onderwerpen, dezelfde meningen. Mischien is het een soort gevoel van heimwee niet naar thuis, maar een plek die jij goedkeurt. En de huidige situatie keurt je gevoel dus niet goed. Sla de koffie een keer over bij je ouders. je weet dat je het daar niet leuk vind. Mischien zijn de kleuren van je ouderlijk huis te faal, zijn de vlekken altijd herkenbaar, je plafond te gewoontjes, je bankstel 'zo-zo', het servies bijeen geraapt, en je auto een halfbakken kever of suzuki. Mischien zijn de orgasmes te kort. Heeft je vriend een te ingenomen glimlach. Mischien is hij te meegaand en daardoor niet begripvol. Dit is jouw leven en alles om je heen is wat je hebt. Je kan niet naar een ouderlijk huis toe maar ook niet veel verder in het leven.

Sleur?

[ Bericht 36% gewijzigd door Schenkstroop op 30-06-2009 03:10:02 ]

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 01:03 schreef Mordreth het volgende:
Opgeschoond. Gewoon normaal reageren.

Wellicht is de leegte die de TS voelt een onbewuste drang naar het baren van een kind. Zie je wel vaker bij vrouwen.

Verder heb ik wel tips voor TS om het leven spannender te maken, maar gezien haar saaie levensstijl heeft ze daar weinig aan

Zo hoor je je te voelen Ik voel me al 17 jaar zo (ik ben 17)

Dat is het leven,
als je je beter voelt heb je gewoon geluk

Maar waardoor komt het? Kan je geen afleiding vinden in sport, uitgaan, parachutespringen en dat soort dingen om het dan tijdelijk te vergeten?

Je moet gewoon doen waar je zin in heb altijd en overal. Wil je parachute springen dan ga je dat bij wijze van spreken morgen doen. Mensen denken veel te veel aan andere mensen en de verplichtingen die ze hebben, je leeft je eigen leven dus je moet gewoon doen wat je zelf wilt doen.

Dat heeft mij in ieder geval erg geholpen met een soort gelijk probleem.

En als je echt wil voelen dat je leeft is zoals al eerder geopperd backpackend de wereld over een fantastische ervaring.