Michael Jackson #46 - 1958-2009

Het is nu MJ-weekend op VH1, en tussen twee clips komt telkens een zwart scherm met geboorte- en sterfdatum. Het is zo confronterend, ik kan het allemaal nog niet bevatten. Gisteren de hele dag geluisterd naar Radio 2, veel over hem gepraat en met collega's gehuild. Velen belden me op of bezochten me even op het werk om me een hart onder de riem te steken en te condoleren. Ook de directeur was in shock, en zei dat ik wel naar huis mocht gaan als ik het niet meer trok.

Ook de TT-nacht, normaal een gigantische happening waar ik met plezier naar toega, was anders. Ik vond er geen zak aan. De wereld zal helaas nooit meer hetzelfde zijn. Rust zacht Michael...

Wisten jullie al dat MJ dood is ?

^ Het is jammer dat je het niet snapt. Als je er op die manier niets bij voelt, zul je dat ook nooit kunnen begrijpen.

Michael was meer dan zijn muziek.

Vanavond op Veronica een tributemix door Ben Liebrand.
Hij draait al zijn platen in 1 uur.
Van 1800 tot 19:00.

Iemand die hem gaat/kan/wil rippen?!

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 14:43 schreef DrDentz het volgende:
[ afbeelding ]

Volgende week hier in Nederland te krijgen?

Zoiets, deze was al gedrukt voordat hij stierf.

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 02:25 schreef Xaobotnik het volgende:

Tsja, ik heb het ook. Maar alleen als ik met een bepaalde geest ernaar luister. Als het wat gewoontjes is, is het wel ok. Maar wanneer je van die momenten hebt waarvan ik een paar dagen geleden het gevoel zou krijgen van 'Ha, wat is het toch vet, zo stijlvol, zo origineel, zo goed......' wordt ik dus met het gevoel gecontroneerd dat de bron van deze insporatie er niet meer is, en dat zoiets niet meer gemaakt zal worden.
De ontwikkeling die MJ heeft doorgemaakt, was steeds weer een andere kant op, maar toch goed (Invincible tel ik even niet mee, hoewel ik die wel steeds beter begin te vinden, sloeg die gewoon niet in). Eerst had ik iets van 'O ja, toen kwam hij met dit; heel anders, maar zoo goed'. Nu: 'Damn, zo goed, maar nooit meer '

Ik dacht gisteren dat ik gewoon effe down was, of me niet lekker voelde. Maar vandaag, de hele dag voelde ik me hetzelfde, alsof ik een dikke kater van gisteren heb, maar dan zonder de hoofdpijn. Nergens zin in, nergens om gevend. Moeder komt morgen thuis (heeft een tijd in het buitenland gezeten): boeit niet. Ik heb niet eens zin om langs te gaan. Tentamen waarschijnlijk verknald (die had ik vandaag dus. Ik heb de gewoonte om in de nacht te leren, maar dat kon ik gisteren nacht dus vergeten), loop ik me ook niet over de vernaggelen. Net tijdens het rijden wel even 'k****r' geroepen. Niet schreeuwend, maar wel als welgemeende uiting van frustratie.

Maar goed, ik merk dat constructiviteit in deze post verdwijnt.

Een laatste vraag:

Zijn wij nu van die oude mensen geworden die het over een overleden artiest gaan hebben tegen jongere kinderen?
Ik weet het niet. Ik denk dat ik voorlopig sowieso niet naar MJ ga luisteren. Het kutte is ook dat ik in mijn omgeving geen andere MJ-fans heb. Ik moet het eigenlijk alleen maar van dit topic hebben.

Ik heb ook weinig medefans in mijn omgeving, alleen mijn beste vriendin, maar die woont in Duitsland en mijn moeder een beetje. Maar ja, om nou heel erg met andere fans te gaan zitten praten de hele dag hoeft nou ook weer niet echt voor mij. Maar wel raar om het gevoel te hebben dat je de enige bent in de omgeving, ben maar 1 medefan tegengekomen op mijn werk gisteren (kom bij meerdere bedrijven) en natuurlijk mensen die hem wel konden waarderen, maar da's niet hetzelfde. Heb ook gehuild en gescholden in de auto op weg van en naar huis toen.

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 13:34 schreef belsen het volgende:

[..]

Jackson was anders ernstig schatplichtig aan James Brown.

Dus??? Overigens is wat je 'ernstig' kunt noemen ook voor interpretatie vatbaar. Zonder zijn James Brown dansjes was MJ net zo goed een megaster geworden. Dus ernstig, tjsa.... Niet naar mijn mening. De term 'schatplichtig' is ook helemaal niet op zijn plaats, aangezien JB niets concreets heeft gedaan waardoor de carriere van MJ mogelijk werd gemaakt. Ik denk dat het vooral de inspiratie was die James Brown voor MJ was.

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 15:29 schreef Rebbedebje het volgende:

[..]

Maar ja, om nou heel erg met andere fans te gaan zitten praten de hele dag hoeft nou ook weer niet echt voor mij.

Voor mij ook niet hoor, maar het ging me meer om dat de mensen in mijn omgeving niet begrijpen dat ik gewoon effe down ben.

[ Bericht 23% gewijzigd door Xaobotnik op 27-06-2009 15:40:14 ]

Ik was gisteren in Amsterdam, leuk om te horen dat bij bijna alle cafe's waar ik lang kwam dat MJ gedraaid werd.

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 14:17 schreef Leonos het volgende:

[..]

Beetje overdreven
Kende je hem dan persoonlijk?
Dat het erg voor de familieleden, vrienden en kenissen is, is logisch.

De fans kenden hem niet persoonlijk maar alleen via de muziek.

Al die fans die zitten te huilen

Ik kan het me ook niet voorstellen inderdaad, waarom je daarom zou gaan huilen.

Maar goed, ik ben ook nooit echt een fan van een beroemdheid geweest.

Heb ik ook voel me ook al drie dagen zo ontzettend rot,heb nergens zin in en geen eetlust,en als ik in de spiegtel kijk schrik ik.....huilen heb ik woensdagnacht de hele nacht gedaan,de hele nacht, maar nu wil ik niet meer huilen maar voel dat de tranen constant achter mijn ogen zitten,heb ook eigenlijk geen mensen om me heen die dit begrijpen...eerlijk gezegd had ik dit ook niet van mezelf verwacht maar ik ben gewoon echt in rouw.

Quote

Tsja, ik heb het ook. Maar alleen als ik met een bepaalde geest ernaar luister. Als het wat gewoontjes is, is het wel ok. Maar wanneer je van die momenten hebt waarvan ik een paar dagen geleden het gevoel zou krijgen van 'Ha, wat is het toch vet, zo stijlvol, zo origineel, zo goed......' wordt ik dus met het gevoel gecontroneerd dat de bron van deze insporatie er niet meer is, en dat zoiets niet meer gemaakt zal worden.
De ontwikkeling die MJ heeft doorgemaakt, was steeds weer een andere kant op, maar toch goed (Invincible tel ik even niet mee, hoewel ik die wel steeds beter begin te vinden, sloeg die gewoon niet in). Eerst had ik iets van 'O ja, toen kwam hij met dit; heel anders, maar zoo goed'. Nu: 'Damn, zo goed, maar nooit meer '

Ik dacht gisteren dat ik gewoon effe down was, of me niet lekker voelde. Maar vandaag, de hele dag voelde ik me hetzelfde, alsof ik een dikke kater van gisteren heb, maar dan zonder de hoofdpijn. Nergens zin in, nergens om gevend. Moeder komt morgen thuis (heeft een tijd in het buitenland gezeten): boeit niet. Ik heb niet eens zin om langs te gaan. Tentamen waarschijnlijk verknald (die had ik vandaag dus. Ik heb de gewoonte om in de nacht te leren, maar dat kon ik gisteren nacht dus vergeten), loop ik me ook niet over de vernaggelen. Net tijdens het rijden wel even 'k****r' geroepen. Niet schreeuwend, maar wel als welgemeende uiting van frustratie.

Maar goed, ik merk dat constructiviteit in deze post verdwijnt.

Een laatste vraag:

Zijn wij nu van die oude mensen geworden die het over een overleden artiest gaan hebben tegen jongere kinderen?
Ik weet het niet. Ik denk dat ik voorlopig sowieso niet naar MJ ga luisteren. Het kutte is ook dat ik in mijn omgeving geen andere MJ-fans heb. Ik moet het eigenlijk alleen maar van dit topic hebben.
[/quote]

Fucking hell..

Ik had sinds ik het nieuws hoorde en op de voet volgde vanaf zo'n 10 minuten nadat het bekend werd, nog geen traan gelaten, alleen maar verbijsterd gekeken met een bedroefd gevoel.

Tot nu.

Ik kreeg net een mailtje van mijn 75+ opa (nota bene), dat hij besefte dat dit een enorme impact op mij moest hebben aangezien hij wist dat Michael Jackson voor mij een enorme steunpilaar was in een tijd dat ik het erg moeilijk had, hij wenste me heel veel sterkte. En inderdaad, ik heb me die jaren vastgeklampt op de vreugde die MJ mij bracht als ik zijn muziek luisterde, videos keek, boeken las en ga zo maar door. Opa just hit the spot. Jackson betekende voor mij eigenlijk veel meer dan zomaar een idool. Door dat mailtje besef ik dat ineens en ik huil niet snel, maar de tranen stroomden ineens over mijn wangen.

Jeez

Ik denk ook dat sommige mensen het "fan" zijn niet begrijpen. Fan wordt vaak gezien als iets van een groupie ofzo, iemand die aan niets anders denkt dan aan zijn idool en er echt voor leeft. Ik zie het zelf als iemand die net even verder gaat dan alleen een artiest zijn muziek liefhebben. Sommige mensen hebben bijvoorbeeld een bepaalde periode gehad waarin ze houvast hadden aan de muziek van een artiest, waardoor ze ze toch als "fan" kunnen worden gezien. Wanneer je dan fan bent van Michael en hij plots overlijdt, dan doet dat wat met je. Je kent hem niet persoonlijk, maar toch voel je een soort van verlies. Zeker gezien een hoop mensen (waaronder ik) die hem voor de eerste keer over slechts een paar weken zouden zien optreden, waar je zolang naar uitkeek (ikzelf al een 15 jaar). En dan houdt het opeens op.

Ik heb het zo goed mogelijk proberen uit te leggen, maar voor een ieder is de ervaring anders. Ik denk ook dat je het ergens niet goed kan uitleggen waarom je nou fan bent.

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 12:59 schreef TAV74 het volgende:
Door een megadrukke dag gisteren nu pas uitgebreid bijgelezen over alles rondom de dood van MJ.

Het was toch wel gek om te horen dat hij dood is. Iedere keer als ik hem zag dacht ik: die man ziet er zo broos en ziek uit, die kan toch nooit oud worden. En nu het zover is verbaasd en schokt het me toch.

Ik ben geen fan, maar vooral Thriller is toch wel een deel van mijn jeugd, uit de tijd dat ik nog zocht naar wat uiteindelijk mijn muzieksmaak zou worden. Dat ging in de jaren erna steeds meer richting rock en metal (wat later weer verbreed werd toch zo ongeveer alle mogelijkie genres) en gek genoeg zette een nummer als Beat it me op dat spoor.
Heb hem hier nog op vinyl liggen en later de CD gekocht. Zijn latere werk vond ik steeds minder worden (Bad was een stapje terug, daarna werd het echt een stuk minder), maar dat doet niets af aan het feit dat hij (zeker in de samenwerking met Quincy Jones) een groot artiest was en dat er eigenlijk geen artiest op deze aarde rondloopt die ook maar enigszins in de buurt komt van zijn roem.

Ik denk/vrees dat het goed voor hem is dat hij de 50 concerten in de O2 heeft kunnen ontlopen en ik hoop dat hij nu dan toch zijn rust gevonden heeft.

Wanneer hij ze echt had ontlopen dan was die dubieuze arts niet in het spel gekomen.
Die geplande concerten waren het begin van alle ellende was.


Sterkte JX !

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 18:18 schreef Noax het volgende:
....
Sterkte JX !

Thx Het blijft vreemd om sterkte gewenst te worden voor het verlies van een idool, iemand die je niet eens persoonlijk kent. Maar het is een vreemde gewaarwording, het voelt voor mij alsof ik een oude vriend verloren ben en zo voelt het vast ook voor vele anderen.

Sterkte aan iedereen hier die hetzelfde voelt

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 15:34 schreef Xaobotnik het volgende:

[..]

Dus??? Overigens is wat je 'ernstig' kunt noemen ook voor interpretatie vatbaar. Zonder zijn James Brown dansjes was MJ net zo goed een megaster geworden. Dus ernstig, tjsa.... Niet naar mijn mening. De term 'schatplichtig' is ook helemaal niet op zijn plaats, aangezien JB niets concreets heeft gedaan waardoor de carriere van MJ mogelijk werd gemaakt. Ik denk dat het vooral de inspiratie was die James Brown voor MJ was.

Ik heb het toch niet over een paar stomme danspasjes, dude. De hele funky stijl van zingen die James Brown geïntroduceerd heeft, is terug te horen op de jaren 80 albums van Jackson.

Niet echt woorden voor, gewoon heel erg zonde

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 18:36 schreef JX het volgende:

[..]

Thx Het blijft vreemd om sterkte gewenst te worden voor het verlies van een idool, iemand die je niet eens persoonlijk kent. Maar het is een vreemde gewaarwording, het voelt voor mij alsof ik een oude vriend verloren ben en zo voelt het vast ook voor vele anderen.

Sterkte aan iedereen hier die hetzelfde voelt

Dank, namens mij, 1 van die mensen.
Het voelt voor mij ook alsof een deel van m'n jeugd weg is, of beter gezegd, ik realiseer me nu helemaal dat die tijd nu echt weg/voorbij is. Niet dat ik me nou oud voel, maar het was zo een aanwezig iets tijdens mijn tienerjaren, zijn muziek, zijn clips, de verliefdheid, de tournee, de dromen etc. Echt typerend voor die tijd.
Was 13 toen ik echt fan werd en heb 15 jaar van hem mogen genieten.
Ook al is het goed zo, ik ben nog steeds verdrietig.

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 18:39 schreef belsen het volgende:

[..]

Ik heb het toch niet over een paar stomme danspasjes, dude. De hele funky stijl van zingen die James Brown geïntroduceerd heeft, is terug te horen op de jaren 80 albums van Jackson.

Ik zie ook niet in waarom MJ plotseling bewierookt moet worden om zijn muzikale bijdrages. Die ellendige rat die hij bezong met dat schelle stemmetje was het soort liedje waar huisvrouwen op soppen, maar toch geen vernieuwing. Die Quincy Jones/MJ stukken waren prima disco, maar ik herinner me toch vooral dat hij daarbij steeds zijn kruis ophaalde en dan een hoog gilletje slaakte. Gelukkig is dat niet aangeslagen als muziekstroming.

De man was bekend omdat hij een kindsterretje was, vervolgens een cross-over artiest en daarna een persoonlijke tragedie. Britney Spears heeft zo beschouwd een grote kans ook een 'legende' te worden.

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 19:09 schreef voyeur het volgende:

[..]

Ik zie ook niet in waarom MJ plotseling bewierookt moet worden om zijn muzikale bijdrages. Die ellendige rat die hij bezong met dat schelle stemmetje was het soort liedje waar huisvrouwen op soppen, maar toch geen vernieuwing. Die Quincy Jones/MJ stukken waren prima disco, maar ik herinner me toch vooral dat hij daarbij steeds zijn kruis ophaalde en dan een hoog gilletje slaakte. Gelukkig is dat niet aangeslagen als muziekstroming.

De man was bekend omdat hij een kindsterretje was, vervolgens een cross-over artiest en daarna een persoonlijke tragedie. Britney Spears heeft zo beschouwd een grote kans ook een 'legende' te worden.

Ik ben nooit een 'echte' Jackson fan geweest, maar altijd wel onder de indruk geweest van de muziek en videoclips .. Vooral de clip van Earth Song & They don't care about us ..

Was geschokt toen ik het nieuws hoorde

Ik moet echt janken van dit nummer vooral op het einde met al die stemmen tegelijk.

P. Diddy en wat anderen hebben een tribute song opgenomen:

(Van Twitter)

quote:

Sean P. Diddy Combs
Check out this tribute to Michael Jackson feat Myself, Game, Chris Brown, Polo, Mario Winans Boyz II Men http://tinyurl.com/kow5e7 RT Please
Updated about 22 hours ago via web

Ik ben geen fan van dat soort muziek, maar toch leuk gedaan