Genderdysforie - deel 17

Tvp

Toch aardig snel doorlopen Nina, ik heb zelf over een paar weken mijn afrondende gesprek (onze start was ook ongeveer gelijktijdig).

quote:

Op vrijdag 26 juni 2009 18:48 schreef Nina2602 het volgende:
En dan houd ik volgende week voor het laatst in mijn leven een coming out!

Niet te vroeg juichen he? Je hebt ook nog die andere vorm van coming out, iemand die je voor een vrouw aanziet vertellen dat je transseksueel bent

Maar wel goed om te horen dat je er bijna door bent nu. Hoe lang heeft het nu precies geduurd vanaf het moment dat je je had aangemeld?

quote:

Op vrijdag 26 juni 2009 18:54 schreef wonderer het volgende:
Voor de mensen die interesse hebben in mijn traject (en ik kan me best voorstellen dat het niet zo boeit, dus voel je niet verplicht), als je op mijn blog (link in sig) lid wordt, zorg ik ervoor dat je mee kunt lezen.

Ik ben anders best nieuwsgierig hoor, jouw situatie als Nederlander in Amerika is sowieso een beetje bijzonder in vergelijking met de rest hier. Ik heb me zojuist aangemeld op je blog

Ik heb woensdag gelachen om een vriendin van me, die is ook een t vrouw, en die zei ineens, transgenderdysforie is mij veel te modern, ik noem mezelf een tranformer

@ Magenta:
Inderdaad, het is relatief snel gegaan. Ik heb me in augustus 2008 aangemeld en ben dan nu zo goed als door het diagnostische traject. Ik denk ook wel dat ik dat enigszins te danken heb aan mezelf en de meewerking van het genderteam. Ik ben zelf namelijk erg actief in het traject, het is zeg maar zo dat ik de kar trek ipv dat ik alles voor me laat regelen. Mijn psychologe zei bij de evaluatie: 'In het begin moest ik rennen om je bij te houden want je was steeds een stukje verder dan ik.' Dat ik voor aanmelding alles geestelijk op een fatsoenlijk rijtje heb weten te krijgen, dat ik al heel ver ben in mijn zoektocht naar wie ik werkelijk ben en dat ik erg goed weet wat ik wil, werkt denk ik allemaal in mijn voordeel.

@ Joanne:
Natuurlijk, die vorm van coming out ben ik niet vergeten hoor. Natuurlijk zal dat nog wel eens voor wat vervelende situaties kunnen gaan zorgen. Maar ik heb zelf vrede met wie ik ben. En zij die daar problemen mee hebben, hebben zelf een probleem, niet ik. Ik ga me niet mijn hele leven schamen voor wie ik ben. Kan iemand niet leven met het feit dat ik transseksueel ben, jammer joh!

@ Wonderer:
Dat had inderdaad gekund, maar zoals je ziet ben ik nogal eigenwijs.

[ Bericht 0% gewijzigd door Ilse2602 op 28-06-2009 11:30:07 ]

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 11:43 schreef hdmedewerker het volgende:
Ik heb woensdag gelachen om een vriendin van me, die is ook een t vrouw, en die zei ineens, transgenderdysforie is mij veel te modern, ik noem mezelf een tranformer

Ghehe, misschien is dit dan iets voor haar

haha, dat shirt ga ik voor haar kopen, als ik die vind ze krijgt van mij ook nog een t-shirt met de tekst swaffel koningin, ze heeft het echt altijd over swaffelen

[ Bericht 0% gewijzigd door hdmedewerker op 28-06-2009 13:38:39 (Typfoutje) ]

quote:

Op zaterdag 27 juni 2009 11:33 schreef Joanne35 het volgende:
Ik ben anders best nieuwsgierig hoor, jouw situatie als Nederlander in Amerika is sowieso een beetje bijzonder in vergelijking met de rest hier. Ik heb me zojuist aangemeld op je blog

Wat ik me meer afvraag is, wat zou Wonderer nu tegen de vakantie man zeggen?
Het er geweldig, fantastisch en erg gezellig en zo...

Of komt er langzaam toch iets van, was dat emigreren nou wel zo'n slim idee....?

Nu ja, ik lees ook wel wat internationale forums, en volgens mij heeft een transitie in de V.S. ook wel z'n voordelen. Voor zover ik begrepen heb zijn psychologen daar veel soepeler en kan je na een paar maanden psychotherapie al met de HRT beginnen als je daar aan toe bent. Misschien zijn ze daar zelfs wel iets te soepel want ik lees op de forums ook wel eens verhalen van mensen die na hun eerste bezoek aan de psycholoog al een verwijzing naar een endocrinoloog meekrijgen.

Hier kan dat ook wel via Tanja van Hengel, maar ik geloof dat zij de enige in Nederland is die dit doet en haar wachtlijst begint daardoor ook al aardig op te lopen. En dus beginnen velen hier maar op eigen houtje te "klooien" met hormonen (al dan niet met hulp van de huisarts).

Maar als de nadelen niet in verhouding staan met de voordelen?
Dan bedoel ik de eventuele medische kosten maar natuurlijk ook de sociale zekerheid...

Het wordt hier natuurlijk niet vergoed, dus je hoeft als arts veel minder verantwoording af te dragen aan de verzekeringsmaatschappijen, lijkt me.

Maareh, zo ver zijn we nog niet, eerst die psycholoog maar es

tvp

quote:

Op zondag 28 juni 2009 14:26 schreef Joanne35 het volgende:Misschien zijn ze daar zelfs wel iets te soepel want ik lees op de forums ook wel eens verhalen van mensen die na hun eerste bezoek aan de psycholoog al een verwijzing naar een endocrinoloog meekrijgen.

Aan de andere kant kan ik weinig waardering opbrengen voor het Genderteam traject, waar spitsroeden lopen gezien wordt als bewijs dat je serieus bent. Beetje van die Nederlandse 'ik weet het toch beter totdat je door de knieën gaat'. Tuurlijk, want als je geen hoge drempels legt, gaat straks iedere Nederlanden in transitie, zo leuk is het ....

Maar eerlijk gezegd vind ik dat maar een bijkomend nadeel. Het enige waar je echt diep in de gevestigde medische orde moet duiken is als er in je gesneden moet worden. De rest zijn ander wegen voor, als je daar behoefte aan hebt tenminste. Dus totdat het zaakje weg gaat, ga ik gewoon mijn eigen weg. Ik bid stiekum dat ik een prijsje win zodat ik alles zelf kan betalen

[ Bericht 4% gewijzigd door Onderweg op 30-06-2009 01:29:24 ]

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 01:24 schreef Onderweg het volgende:
Maar eerlijk gezegd vind ik dat maar een bijkomend nadeel. Het enige waar je echt diep in de gevestigde medische orde moet duiken is als er in je gesneden moet worden. De rest zijn ander wegen voor, als je daar behoefte aan hebt tenminste. Dus totdat het zaakje weg gaat, ga ik gewoon mijn eigen weg. Ik bid stiekum dat ik een prijsje win zodat ik alles zelf kan betalen

quote:

I require at least one referral letter for SRS recommendation by a psychiatrist, clinical psychologist, or endocrinologist/sexologist who is a professionally qualified specialist in the field of gender dysphoria.

At the time of consultation, I myself will make a final decision regarding your eligibiligy.

If your eligibility criteria for sex reassignment surgery are in doubt or you can not supply referral for SRS , you may need to consult with psychiatrist here on a one-time basis, for which she charges 300 US$.

Op zich is dat dus ook wel "te koop",... Dus tja,....
Grootste probleem is waarschijnlijk toch het winnende lot...

Hmmm... mja naast de perikelen over de enorme wachtlijsten bij het VUmc heb ik tot nog toe eigenlijk niet zoveel klachten. Ik heb zelf een beetje aangestuurd op een snelle afhandeling door steeds overal fanatiek achteraan te zitten en ben eigenlijk vrij snel de diagnostische fase heen. Maar goed, het kan natuurlijk zijn dat het bij anderen minder voorspoedig verloopt. Mijn ervaring is natuurlijk ook maar één ervaring

Overigens...
ik ben nu helemaal out! Op het werk is het allemaal prima verlopen. Mijn directe collega's hadden al een vermoeden en vinden het erg goed van me dat ik de stap zet. Daarnaast vinden ze mijn manier van omgaan met het probleem ook nog eens bewonderenswaardig. en als dat nog neit genoeg is is mijn mailbox de laatste twee dagen flink volgelopen met complimentjes van dezelfde strekking. Ik zou er bijna verlegen van worden...

Ik ben er trouwens wel achter gekomen dat er veel misverstanden zijn over transseksualiteit. Zo was er een collega die nieuwsgierig was en mijn aansprak met wat vragen. Vraagt hij op een gegeven moment: 'Maar is dit nu eigenlijk een andere manier van zeggen dat je homoseksueel bent?' Ik heb hem daarop maar uitgelegd dat ik zelf bi-seksueel ben en dat transseksualiteit dus eigenlijk niet direct iets met seksualiteit te maken heeft. Ik heb hem zelfs verteld dat een niet geaccepteerde homoseksualiteit een reden is om geen groen licht te geven. Helemaal begrijpen wat er in mij omgaat kon hij toch niet maar hij vond het fijn dat ik toch bereid was één en ander aan hem uit te leggen.

Mijn collega's zijn allemaal best niewusgierig en gaan dus allemaal ook best gemakkelijk in op mijn uitnodiging dat als ze vragen mochten hebben... Gelukkig wordt het dus op de werkvloer gewoon besproken en wordt het niet doodgezwegen. Fijn fijn...

Hip

Toch grappig dat "ze" het direct weer aan homoseksualiteit linken, juist omdat er ook transen zijn die in het brongeslacht "gewoon" hetero zijn.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2009 19:02 schreef Ilse2602 het volgende:
Vraagt hij op een gegeven moment: 'Maar is dit nu eigenlijk een andere manier van zeggen dat je homoseksueel bent?'

Zoiets zei één van mijn oud-huisgenoten uit mijn studententijd ook toen ik hem vertelde dat ik trans ben. Zijn reactie: "Ik heb altijd al gedacht dat je op mannen viel". Terwijl ik daar toch niets over gezegd had

Val je uberhaupt op mannen?

quote:

Op vrijdag 3 juli 2009 22:59 schreef wonderer het volgende:
Val je uberhaupt op mannen?

Hele goede vraag, ik geloof van wel

Mja idd wel 'grappig' dat mensen serieus denken dat een homoseksuele man graag met een vrouwenlichaam door het leven wil. Ik weet het niet zeker maar volgens mij ben jij toch homoseksueel wonderer? En volgens mij wil jij toch liever niet met een vrouwen lichaam door het leven...

Vreemde aanname blijf ik het vinden. Zeker als je het mailtje leest dat ik het bedrijf rond gestuurd heb. Daarin beschrijf ik expliciet dat transseksualiteit een vorm van genderdysforie is. Dat genderdysforie letterlijk 'geslachtsonvrede' betekent en dat de vorm transseksualiteit zich uit in de wens om te leven in het geslacht dat overeenkomt met de geestelijke geslachtsbeleving.

Maar ja, blijkbaar is het voor een hetero man van bijna 50 gewoon niet te plaatsen dat er 'mannen' zijn die zich vrouw voelen. Het lijkt wel of het bij sommige mensen moeilijk is over te brengen dat het fysieke geslacht kan afwijken van de geestelijke geslachtbeleving.

Ergens had ik dat al wel verwacht en heb daarom in mijn mailtje ook maar opgeroepen dat als mensen met vragen zitten dat ze het altijd aan me kunnen vragen. En daar wordt gelukkig dan ook gebruik van gemaakt. Zo kan ik dergelijke misverstanden uit de wereld helpen en krijgen de mensen op mijn werk misschien een gezond beeld van transseksualiteit.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2009 22:30 schreef Joanne35 het volgende:Zoiets zei één van mijn oud-huisgenoten uit mijn studententijd ook toen ik hem vertelde dat ik trans ben. Zijn reactie: "Ik heb altijd al gedacht dat je op mannen viel". Terwijl ik daar toch niets over gezegd had

Nou ja, dat dus...

Het is voor mensen, die niet direct met transseksualiteit te maken hebben (gehad), toch moeilijk om transseksualiteit los te zien van seksualiteit. Maar dat komt ook omdat het in mijn ogen eigenlijk een beetje een stom woord is.

Slecht gekozen vanwege het 'seksualiteit' gedeelte. Want daardoor plaatsen mensen het toch in het rijtje 'Heteroseksualiteit, Homoseksualiteit, Biseksualiteit'. Nou heb ik nog nooit gehoord van een heteroseksuele homoseksueel, maar wel van een heteroseksuele transseksueel. Blijkbaar hoort transseksualiteit dus (toch) niet in dat rijtje thuis...

quote:

Op zondag 28 juni 2009 13:36 schreef hdmedewerker het volgende:
haha, dat shirt ga ik voor haar kopen, als ik die vind ze krijgt van mij ook nog een t-shirt met de tekst swaffel koningin, ze heeft het echt altijd over swaffelen

Dat shirt is hier gewoon te bestellen hoor. Even zoeken op 'transformers' en je hebt hem.

Voor een 'Swaffel Koningin' shirt zul je zelf even het internet af moeten speuren, ben ik bang.

quote:

Op zaterdag 4 juli 2009 08:22 schreef Ilse2602 het volgende:
Zo kan ik dergelijke misverstanden uit de wereld helpen en krijgen de mensen op mijn werk misschien een gezond beeld van transseksualiteit.

Ik denk dat ze sowieso wel een gezonder beeld van transseksualiteit krijgen als ze het opeens in hun eigen omgeving meemaken. Alhoewel dat natuurlijk wel een beetje van de persoon in kwestie afhangt

Ja, ik ben een nicht Dus geen lesbo, zoals mensen meteen denken

Maar goed, inderdaad beter dat ze het vragen. Ik probeer het te vergelijken met het gevoel dat veel mensen wel herkennen: dat je je op je zestiende allang volwassen voelt maar dat iedereen je nog als een kind behandelt omdat je er zo uitziet. Dat je dus constant anders wordt gezien dan je je voelt.

Alleen is het bij ons erger omdat je vanzelf ouder wordt, en je wordt niet vanzelf van het andere geslacht.

Ik ken iemand die graag de uitdrukking "dat gaat wel over voor ik een jongetje word" bezigt Dat irriteert ook best wel.