R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
NT is een afkorting voor neurotypisch, dat betekent in dit geval: een normale hersenstuctuur. Onder neurotypische mensen verstaan we alle mensen die geen vorm autisme hebben. Hierdoor ontstaat wel het gevaar van een tweedeling (zoals je ook hebt met autochtoon en allochtoon).
Ik ben van opvatting dat je het hebt vanaf de geboorte. Dat het soms jaren later pas wordt onderkent is een tweede.quote:Op vrijdag 26 juni 2009 09:25 schreef sempron2400 het volgende:
Wat genezing betreft, hier zit een filosofie achter. De tweedeling ‘Ik heb autisme’ en ‘Ik ben autistisch’. In dat eerste geval kun je autisme los zien van de persoon. In het tweede geval vormt autisme een integraal onderdeel van de persoon. Dat laatste betekent dat je autisme niet kunt ‘verwijderen’ uit die persoon, omdat er dan als het ware een heel ander persoon ontstaat. Die persoon is dan zichzelf niet meer. Onder andere daarom is er een groep die tegen genezing is. Ze vinden dat autisme veel aspecten in hun leven vormgeeft: hun denken, manier van zijn, interesses, karakter...
Ik ben er zelf wel voor genezing. De maatschappij zal maar langzaam veranderen en is sterk op NT’ers gericht. Ik vind dat niet-autistisch zijn het leven gemakkelijker kan maken, meer onafhankelijkheid. Lekker veel kunnen doen, in plaats van overprikkeld zijn. Je kunt de maatschappij daar wel wat op aanpassen, maar daarmee haal je (in dit geval) de overprikkeling niet weg en kun je nog steeds niet genieten van een weekendje in een drukke stad als Parijs. Ik houd ook niet van het idee ‘autistisch denken’. Ik leef heel sterk met de visie: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.
Het idee dat autisme zo diep doordringend is, vind ik heel belemmerend.
Goed stuk!quote:Op donderdag 25 juni 2009 16:41 schreef Metro2005 het volgende:
[..]
Nja dat staat ook in het stukje, door de veranderende maatschappij komen mensen met autisme sneller in de problemen dan voorheen. De nadruk ligt tegenwoordig veel meer op heel veel kunnen, communiceren, flexibel kunnen zijn, veel informatie kunnen verwerken etc. Allemaal dingen die iemand met autisme juist niet goed kan.
Als je vroeger op het land onkruid stond te wieden had je niet zoveel last van autisme als iemand die tegenwoordig in een hectische stresvolle samenleving leeft waarin communicatie van groot belang is.
Ik twijfel bij mezelf ook nog erg sterk aan of ik nou wel of niet een officiele diagnose wil laten vaststellen. Van een bevriende psychologe en middels wat zelfstudie kan ik wel concluderen dat mijn gedachten en leven wel heel erg naar autisme leiden maar ik weet niet wat een officieel onderzoek toe gaat voegen aan mijn leven. Wordt dat geregistreerd? ben je het verplicht te melden als je solliciteert? etc. Allemaal zaken die me tegenhouden.
Er mee om leren gaan heb ik mezelf al voor een deel geleerd maar in een aantal opzichten beperkt het me wel, met name op het sociale vlak en het inflexibel zijn. Ook zaken als interesse tonen in anderen (waar ik over na moet denken van ohja : die is op vakantie geweest, vragen hoe het was! ) etc zijn gewoon vervelend. Maarja wat kan een diagnose of psychiater daar nog aan veranderen vraag ik me dan af.
Naar de buitenwereld toe kan ik namelijk prima toneelspelen maar het sloopt me af en toe van binnen, ik voel dat het 'normaal' doen heel erg veel energie kost.
Ik denk dat als je met niet al te veel problemen door het leven kan, waarom zou je dan het stempel dan willen? Dat is de vraag die je moet stellen.
Want, onderschat het niet. Het is een behoorlijk stempel. Niet alleen voor jezelf, maar ook anderen naar jou toe. Die kunnen je soms anders gaan benaderen. Ik denk dat dit vooral in werksituaties ongunstig kan zijn...
Loop je wel vast of heb je ernstige problemen, dan kan je die met een diagnose weer wel beter accepteren.
Ik kan je geen raad geven. Het is en blijft een heel persoonlijk afweging. Voordeel van weten is een verklaring voor jezelf , waarom je tegen problemen aanloopt. Nadeel: het stempel (zeker in werksituaties niet gunstig).
Terecht wat iemand hier al opmerkte: en zijn mensen die het in een zeer lichte vorm hebben het niets eens weten. Er zullen echter in deze overgesocialiseerde maatschappij met een communicatie-verdwazing steeds vaker tegen problemen aanlopen....... (bedrijven denken steeds vaker in termen van teamsport, niet gunstig dus) . Misschien ook wel een reden waarom de diagnose steeds vaker wordt gesteld vooral op latere leeftijd.
[ Bericht 2% gewijzigd door EchtGaaf op 26-06-2009 11:08:42 ]
De enige reden voor mij zou zijn dat ik dan zekerheid heb, dat ik 100% zeker weet waar mijn afwijkende denken en gedrag aan ligt (al weet ik dat nu ook wel voor 95% zeker) Aan de andere kant ben ik bang dat ik misschien weer dingen daar aan ga wijten. Zo van: o het ligt aan mijn autisme, dat doe ik niet. Nu ik dat niet 100% zeker weet kan ik mezelf nog wel eens een schop onder de kont geven, ik heb namelijk een hekel aan slachtoffertje spelenquote:Op vrijdag 26 juni 2009 11:01 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Goed stuk!
Ik denk dat als je met niet al te veel problemen door het leven kan, waarom zou je dan het stempel dan willen? Dat is de vraag die je moet stellen.
Al gaat dat nogal eens ten koste van mezelf. Jep, en voor dat stempel ben ik wel bang inderdaad.quote:Want, onderschat het niet. Het is een behoorlijk stempel. Niet alleen voor jezelf, maar ook anderen naar jou toe. Die kunnen je soms anders gaan benaderen. Ik denk dat dit vooral in werksituaties ongunstig kan zijn...
Loop je wel vast of heb je ernstige problemen, dan kan je die met een diagnose weer wel beter accepteren.
Ik kan je geen raad geven. Het is en blijft een heel persoonlijk afweging. Voordeel van weten is een verklaring voor jezelf , waarom je tegen problemen aanloopt. Nadeel: het stempel (zeker in werksituaties niet gunstig).
Het schijnt ook behoorlijk moeilijk te zijn om het vast te stellen. Bovendien hebben een flink aantal autisten die het in een lichtere vorm hebben zich redelijk aangepast zodat het niet direct opvalt. Autisten kunen zelfs best extrovert zijn maar. Toneelspelen en een ander masker opzetten dat is iets waar autisten meester in zijn. Dat merk ik zelf ook. Als ik echter moe ben dan is dat té energievretend en komt mijn ware ik naar bovenquote:Terecht wat iemand hier al opmerkte: en zijn mensen die het in een zeer lichte vorm hebben het niets eens weten. Er zullen echter in deze overgesocialiseerde maatschappij met een communicatie-verdwazing steeds vaker tegen problemen aanlopen....... (bedrijven denken steeds vaker in termen van teamsport, niet gunstig dus) . Misschien ook wel een reden waarom de diagnose steeds vaker wordt gesteld vooral op latere leeftijd.
Childhood is over the moment you know you're going to die.
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
Over dat stempel in werksituaties: als je het niet aan je collega's vertelt, dan is er toch geen sprake meer van een stempel? En je hoeft niet expliciet ja te antwoorden als iemand vraagt of je autistisch bent (tenzij het relevant is voor de situatie). Je kunt het er altijd nog op gooien dat je een vermoeden hebt (ook al heb je de diagnose). Nu zijn mensen met autisme overdreven eerlijk, dat moeten ze voor dit geval dan maar even laten varen.
Ik vind het wel jammer dat het vaak toneelspelen wordt genoemd, of camoufleren, als autisten zich als normale mensen gedragen. Dat suggereert alsof mensen met autisme van nature ALLES verkeerd (lees: anders) doen.
Ik vind het wel jammer dat het vaak toneelspelen wordt genoemd, of camoufleren, als autisten zich als normale mensen gedragen. Dat suggereert alsof mensen met autisme van nature ALLES verkeerd (lees: anders) doen.
Niet alles, maar wel veel sociale dingen en dan is het verdomd handig als je een beetje toneel kan spelen.quote:Op vrijdag 26 juni 2009 12:28 schreef sempron2400 het volgende:
Over dat stempel in werksituaties: als je het niet aan je collega's vertelt, dan is er toch geen sprake meer van een stempel? En je hoeft niet expliciet ja te antwoorden als iemand vraagt of je autistisch bent (tenzij het relevant is voor de situatie). Je kunt het er altijd nog op gooien dat je een vermoeden hebt (ook al heb je de diagnose). Nu zijn mensen met autisme overdreven eerlijk, dat moeten ze voor dit geval dan maar even laten varen.
Ik vind het wel jammer dat het vaak toneelspelen wordt genoemd, of camoufleren, als autisten zich als normale mensen gedragen. Dat suggereert alsof mensen met autisme van nature ALLES verkeerd (lees: anders) doen.
Childhood is over the moment you know you're going to die.
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
Persoonlijk ben ik wel blij met mijn persoontje, zowel de voor- als de nadelen: het hoort er allemaal bij. Ik kan me voorstellen dat er autisten zijn die 'anders' willen zijn, normaler. Maar daarbij heb ik wel het idee dat ze daarmee ook een groot deel van hun persoonlijkheid kwijt zullen raken, wat bij mij eigenlijk de vraag oproept: waar ligt het nu aan? Kunnen ze niet met het autisme omgaan (als in: het is een te grote beperking; of ze er niet 'slim' genoeg voor)? Is dat anders dan bij NT'ers? Want daar zijn ook zat mensen die minder slim zijn, of een zwakke persoonlijkheid hebben.quote:Op vrijdag 26 juni 2009 09:25 schreef sempron2400 het volgende:
Wat genezing betreft, hier zit een filosofie achter. De tweedeling ‘Ik heb autisme’ en ‘Ik ben autistisch’. In dat eerste geval kun je autisme los zien van de persoon. In het tweede geval vormt autisme een integraal onderdeel van de persoon. Dat laatste betekent dat je autisme niet kunt ‘verwijderen’ uit die persoon, omdat er dan als het ware een heel ander persoon ontstaat. Die persoon is dan zichzelf niet meer. Onder andere daarom is er een groep die tegen genezing is. Ze vinden dat autisme veel aspecten in hun leven vormgeeft: hun denken, manier van zijn, interesses, karakter...
Ik ben er zelf wel voor genezing. De maatschappij zal maar langzaam veranderen en is sterk op NT’ers gericht. Ik vind dat niet-autistisch zijn het leven gemakkelijker kan maken, meer onafhankelijkheid. Lekker veel kunnen doen, in plaats van overprikkeld zijn. Je kunt de maatschappij daar wel wat op aanpassen, maar daarmee haal je (in dit geval) de overprikkeling niet weg en kun je nog steeds niet genieten van een weekendje in een drukke stad als Parijs. Ik houd ook niet van het idee ‘autistisch denken’. Ik leef heel sterk met de visie: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.
Het idee dat autisme zo diep doordringend is, vind ik heel belemmerend.
Jouw visie "doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg" zouden veel meer mensen moeten hebben: je kan nog steeds hartstikke maf/raar/gek/excentriek/normaal zijn, maar met een beetje gezond verstand zouden er lang niet zo veel problemen zijn. Je bent niet gek als je autistisch bent, je bent alleen anders. Mensen die daar moeilijk over doen: het probleem ligt bij jullie.
Zo, is dat ook eens gezegd
edit: iets aangepast
[ Bericht 0% gewijzigd door Stupendous76 op 26-06-2009 15:00:34 ]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik vind het zelf soms wel een grote beperking, slim ben ik wel (naar eigen zeggen).
Ik vind het soms moeilijk om iemand met autisme echt te accepteren zoals die is. En misschien komt het wel omdat ik het zelf heb. Men deelt in grote lijnen elkaars tekortkomingen. En hoe moet je het dan gaan redden als je samen op vakantie wil?
Bij NT’ers heb ik vaker het idee dat we elkaar aanvullen. Zij de sociale vaardigheden en intuïtie, terwijl ik bijvoorbeeld analytisch sterk ben en bovengemiddelde feitenkennis heb. We kunnen van elkaar leren.
Ik vind het soms moeilijk om iemand met autisme echt te accepteren zoals die is. En misschien komt het wel omdat ik het zelf heb. Men deelt in grote lijnen elkaars tekortkomingen. En hoe moet je het dan gaan redden als je samen op vakantie wil?
Bij NT’ers heb ik vaker het idee dat we elkaar aanvullen. Zij de sociale vaardigheden en intuïtie, terwijl ik bijvoorbeeld analytisch sterk ben en bovengemiddelde feitenkennis heb. We kunnen van elkaar leren.
Ik zit net op WGR, en het is echt een bar slechte tijd om te solliciteren/werk te vinden. Laat staan voor mensen met autisme. In ieder geval wel beter dat je nu gewoon werk hebt en als je ermee rond kan komen, is dat helemaal mooi. Nogmaals, sterkte en succes.quote:Op maandag 22 juni 2009 18:44 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Mooi dat je nu begeleiding gaat krijgen.
Vandaag had ik een kennismakingsgesprek bij het reïntergratiebureau dat mij gaat helpen.
Eigenlijk ben ik te goed om geholpen te worden omdat ik gewoon een baan heb
Maar misschien is het toch mogelijk dat ik van hun hulp ga krijgen.
In de Volkskrant van vandaag staat een klein stukje over ASS. (In het katern Kennis).
Het gaat over een onderzoek, met de conclusie van de Gezondheidsraad, dat ASS'ers een een levensloopbegeleider zouden moeten krijgen. Goed plan!
Het is alleen wel jammer dat professionals vaak van baan veranderen - zo heb je natuurlijk weinig duurzaam contact. Hebben jullie ook, al zoveel hulpverleners gehad? Ik heb nu een jaar dezelfde, en die blijft, heeft ze gezegd.
Het gaat over een onderzoek, met de conclusie van de Gezondheidsraad, dat ASS'ers een een levensloopbegeleider zouden moeten krijgen. Goed plan!
Het is alleen wel jammer dat professionals vaak van baan veranderen - zo heb je natuurlijk weinig duurzaam contact. Hebben jullie ook, al zoveel hulpverleners gehad? Ik heb nu een jaar dezelfde, en die blijft, heeft ze gezegd.
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Ik had een vaste psycholoog voor een periode van 7 jaar. Best een lange periode dus.
Een levensloopbegeleider klinkt interessant. Vooral de overgangsfasen (bijvoorbeeld basisschool --> middelbare school) blijken moeilijk te zijn. Voor degenen die herkenning zoeken: ik had het aan het begin van de universiteit. Tijd dat autistische mensen passende begeleiding krijgen, maar hoeveel kosten zijn daarmee gemoeid? Je ziet ook dat de diagnose autisme steeds vaker wordt gesteld.
Voor de geinteresseerden het rapport van de Gezondheidsraad: http://www.gr.nl/samenvatting.php?ID=1852
Een levensloopbegeleider klinkt interessant. Vooral de overgangsfasen (bijvoorbeeld basisschool --> middelbare school) blijken moeilijk te zijn. Voor degenen die herkenning zoeken: ik had het aan het begin van de universiteit. Tijd dat autistische mensen passende begeleiding krijgen, maar hoeveel kosten zijn daarmee gemoeid? Je ziet ook dat de diagnose autisme steeds vaker wordt gesteld.
Voor de geinteresseerden het rapport van de Gezondheidsraad: http://www.gr.nl/samenvatting.php?ID=1852
Inderdaad veel stress. School of uni maakte mij niet zoveel uit.quote:Op zaterdag 27 juni 2009 19:41 schreef sempron2400 het volgende:
Ik had een vaste psycholoog voor een periode van 7 jaar. Best een lange periode dus.
Een levensloopbegeleider klinkt interessant. Vooral de overgangsfasen (bijvoorbeeld basisschool --> middelbare school) blijken moeilijk te zijn. Voor degenen die herkenning zoeken: ik had het aan het begin van de universiteit. Tijd dat autistische mensen passende begeleiding krijgen, maar hoeveel kosten zijn daarmee gemoeid? Je ziet ook dat de diagnose autisme steeds vaker wordt gesteld.
Voor de geinteresseerden het rapport van de Gezondheidsraad: http://www.gr.nl/samenvatting.php?ID=1852
Het verloop is best groot in die wereldquote:Op zaterdag 27 juni 2009 17:09 schreef Oxymoron het volgende:
In de Volkskrant van vandaag staat een klein stukje over ASS. (In het katern Kennis).
Het gaat over een onderzoek, met de conclusie van de Gezondheidsraad, dat ASS'ers een een levensloopbegeleider zouden moeten krijgen. Goed plan!
Het is alleen wel jammer dat professionals vaak van baan veranderen - zo heb je natuurlijk weinig duurzaam contact. Hebben jullie ook, al zoveel hulpverleners gehad? Ik heb nu een jaar dezelfde, en die blijft, heeft ze gezegd.
Dank voor de tip van de Volkskrant
Is het ook.....quote:Op vrijdag 26 juni 2009 16:46 schreef sempron2400 het volgende:
Ik vind het zelf soms wel een grote beperking, slim ben ik wel (naar eigen zeggen).
Wel een goede titel van dat rapport: "Autismespectrumstoornissen: een leven lang anders".quote:Op zaterdag 27 juni 2009 19:41 schreef sempron2400 het volgende:
Ik had een vaste psycholoog voor een periode van 7 jaar. Best een lange periode dus.
Een levensloopbegeleider klinkt interessant. Vooral de overgangsfasen (bijvoorbeeld basisschool --> middelbare school) blijken moeilijk te zijn. Voor degenen die herkenning zoeken: ik had het aan het begin van de universiteit. Tijd dat autistische mensen passende begeleiding krijgen, maar hoeveel kosten zijn daarmee gemoeid? Je ziet ook dat de diagnose autisme steeds vaker wordt gesteld.
Voor de geinteresseerden het rapport van de Gezondheidsraad: http://www.gr.nl/samenvatting.php?ID=1852
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Een ex-collega vroeg aan mij of ik misschien terug wilde komen bij het bedrijf waar ik 2 jaar gewerkt. Aan de ene kant als het echt veranderd zou ik misschien wel willen aangezien ik dan werk heb. Aan de andere kant wat er ook veranderd ik wil niet terug.
Erg lastig dit soort dingen.
Erg lastig dit soort dingen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Waarom vraagt hij dat? Uit interesse of omdat ze weer mensen zoeken 
Children of the night. What music they make.
Het is overigens een zij. Zij is een vriendin van mij en we hebben af en toe nog contact. Ze zoeken nog mensen en zij weet wat ze aan mij heeft.quote:Op maandag 29 juni 2009 18:50 schreef DeHovenier het volgende:
Waarom vraagt hij dat? Uit interesse of omdat ze weer mensen zoeken
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ok, en je twijfelt nog of je terug wil?quote:Op maandag 29 juni 2009 19:08 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Het is overigens een zij. Zij is een vriendin van mij en we hebben af en toe nog contact. Ze zoeken nog mensen en zij weet wat ze aan mij heeft.
Children of the night. What music they make.
Ja, ik ben daar niet voor niets weg gegaan. Als ik terug zou komen dan verlies ik mijn geloofwaardigheid.quote:Op maandag 29 juni 2009 20:14 schreef DeHovenier het volgende:
[..]
Ok, en je twijfelt nog of je terug wil?
Er zijn in de tussentijd dingen veranderd maar of dat genoeg is dat denk ik eigenlijk niet.
Het ging om dingen die met de aard van het bedrijf te maken.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Vandaag mijn onderzoek gehad Morgen nog een gesprek. Ben echt benieuwd naar de uitslag, zou wel meer dan een week kunnen duren zeiden ze.
Maak me wel een beetje zorgen om de uitslag van de IQ-test. Klinkt vast raar, maar ik ben bang dat ik onder doe voor mijn eigen verwachtingen Eigenlijk nogal belachelijk dat ik me daar druk om maak 
maar het is zo definitief.. Ik vroeg degene die de test heeft afgelegd al of ze een idee had hoe ik ongeveer zou scoren, en ze zei dat ik in elk geval wel wat pieken en dalen had maar verder kon ze er niet veel over zeggen.
Had het idee dat de geheugentest wel goed ging. Ook met het omgekeerd opzeggen van rijtjes cijfers. Zijn eigenlijk allemaal gelukt al waren de laatsten wel moeilijk. De rekenvragen gingen wat minder goed Ik had geen papier ofzo, erg vervelend was dat. Die IQ-test (WAIS) werd afgenomen door gewoon direct vragen te stellen ipv. dat ik iets in moest vullen ofzo. Ik moet iets kunnen visualiseren en daarvoor heb ik bij rekenopgaven toch wel papier nodig.
Achja, we zullen het wel zien.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 29-06-2009 21:07:23 ]
Morgen nog een gesprek. Ben echt benieuwd naar de uitslag, zou wel meer dan een week kunnen duren zeiden ze.Maak me wel een beetje zorgen om de uitslag van de IQ-test. Klinkt vast raar, maar ik ben bang dat ik onder doe voor mijn eigen verwachtingen
Eigenlijk nogal belachelijk dat ik me daar druk om maak maar het is zo definitief.. Ik vroeg degene die de test heeft afgelegd al of ze een idee had hoe ik ongeveer zou scoren, en ze zei dat ik in elk geval wel wat pieken en dalen had maar verder kon ze er niet veel over zeggen.Had het idee dat de geheugentest wel goed ging. Ook met het omgekeerd opzeggen van rijtjes cijfers. Zijn eigenlijk allemaal gelukt al waren de laatsten wel moeilijk. De rekenvragen gingen wat minder goed
Ik had geen papier ofzo, erg vervelend was dat. Die IQ-test (WAIS) werd afgenomen door gewoon direct vragen te stellen ipv. dat ik iets in moest vullen ofzo. Ik moet iets kunnen visualiseren en daarvoor heb ik bij rekenopgaven toch wel papier nodig.Achja, we zullen het wel zien.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 29-06-2009 21:07:23 ]
nu het toch over werk gaat,..mag ik vragen wat voor werk jullie doen? en waar loop je eventueel tegen aan bijv? wordt er rekening met je gehouden enzo?
ik werk op dit moment al een jaar of 2 niet, ben afgekeurd en krijg een wajong uitkering.
nu wil ik dus niet voor eeuwig in de wajong zitten en ben hard aan het nadenken wat ik nu eigelijk graag wil. én natuurlijk wat haalbaar is.
de hele dag samenwerken met mensen of een team bijv lukt mij niet. tenminste niet voor een langere tijd.
helemaal zelfstandig werken lukt mij ook niet omdat ik snel afgeleid raak en me dan met dingen ga bezig houden die niets met het werk te maken hebben. ik ga dan teveel in mn eigen wereldje zitten en besef niet dat ik gewoon moet werken.
weet even niet hoe ik het kort moet uitleggen hoe dat zit bij mij. maar ben wel erg benieuwd naar welk werk andere mensen doen en hoe ze het aanpakken.
ik werk op dit moment al een jaar of 2 niet, ben afgekeurd en krijg een wajong uitkering.
nu wil ik dus niet voor eeuwig in de wajong zitten en ben hard aan het nadenken wat ik nu eigelijk graag wil. én natuurlijk wat haalbaar is.
de hele dag samenwerken met mensen of een team bijv lukt mij niet. tenminste niet voor een langere tijd.
helemaal zelfstandig werken lukt mij ook niet omdat ik snel afgeleid raak en me dan met dingen ga bezig houden die niets met het werk te maken hebben. ik ga dan teveel in mn eigen wereldje zitten en besef niet dat ik gewoon moet werken.
weet even niet hoe ik het kort moet uitleggen hoe dat zit bij mij. maar ben wel erg benieuwd naar welk werk andere mensen doen en hoe ze het aanpakken.
