PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 19

quote:

Op woensdag 24 juni 2009 21:12 schreef EchtGaaf het volgende:
Heeft dit computertijdperk soms indirect invloed op onze genen? Die extreem mannelijk gedrag stimuleert?

Ik zie niet in waarom?

quote:

Op woensdag 24 juni 2009 21:12 schreef EchtGaaf het volgende:
Er zal ongetwijfeld onderzoek plaatsvinden naar de toename. Heeft dit computertijdperk soms indirect invloed op onze genen? Die extreem mannelijk gedrag stimuleert?

Grappig inderdaad: de samenleving die redelijk 'masculien' is, maar ondertussen wordt bij ieder mens aan de genen geknabbeld door allerlei chemicaliën die feminien zijn (met name alle zooi in plastics)

Overigens is het misschien wel 'in de mode' om een diagnose PDD-NOS te stellen; hier werkt natuurlijk ook de nieuwigheid: ik wist niet wat het was, maar volgens mij stel ik hiermee wel de juiste diagnose. En daarnaast natuurlijk: als er eerst geen mogelijkheid was om een diagnose PDD-NOS te stellen, en die mogelijkheid komt er, dan is dat natuurlijk een grote stijging.

quote:

Op woensdag 24 juni 2009 20:03 schreef Green1 het volgende:

[..]

Ah.. tijdens het lezen van de wikipedia pagina over ritalin las ik dat het ook helpt om impulsiviteit te verminderen. Dat is de term waar ik al een tijdje naar zocht. Want daar heb ik echt verschrikkelijke last van Ik noemde het altijd 'concentratie'. Maar ik bedoel dus impulsiviteit.

Dat ik als ik ergens mee bezig ben, zó, plotsklaps, iets anders ga doen. En daar word ik echt helemaal gestoord van

Of zonder nadenken dingen eruit gooien, heeft me vrij regelmatig problemen opgeleverd op school
Laatste tijd was het wel beter, tho. Heb begin vorig schooljaar nog een tijdje concerta gebruikt, maar daarmee voelde ik me echt totaal niet relaxt, dus daar ben ik mee gekapt.

Ik heb trouwens eigenlnijk niets te zoeken in dit topic verder, want ik heb geen PDD-NOS (of andere vormen van autisme), aldus de doktoren.

quote:

Op woensdag 24 juni 2009 22:20 schreef Hanneke12345 het volgende:

[..]
Ik heb trouwens eigenlnijk niets te zoeken in dit topic verder, want ik heb geen PDD-NOS (of andere vormen van autisme), aldus de doktoren.

Dan mag je toch nog wel in dit topic reageren

quote:

Op woensdag 24 juni 2009 22:27 schreef tijnbrein het volgende:
Niet autisten zijn ook welkom hier.
En wat jij zegt gebeurd ons ook regelmatig. Of mijn dan althans.

En ik ben nu een twijfelgeval. Het verhaal daarover heb ik al eens in de ADD/ADHD reeks verteld.
Bij mij is impulsiviteit vooral iets doen zonder na te denken. Bij het praten let ik meestal veel te goed op wat ik zeg.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 22:13 schreef F04 het volgende:
Autisme word ook vaak overdiagnostiseerd, phoe wat een woord zeg. Vooral PDD-NOS is populair.

Dat hangt er van af waar je komt. Tijnbrein moest hemel en aarde bewogen krijgen om een diagnose te krijgen. Ik ga naar de shrink voor sociale angst klachten. En meteen wil die shrink mij een ASS diagnose opspelden. En dat wou ik net niet, en dat vond ik ook niet nodig.

Maar goed volgens mijn shrink is ADHD ook een ASS. Dus daar had ik ook naar gekeken. En toen viel me op dat ik toch wel heel veel ADHD symptomen had. En dat waren dingen waar ik toch echt wél problemen mee had.

ADHD is GEEN autismespectrumstoornis. Misschien zit het er tegenaan.

Maar mensen met autisme zijn over het algemeen juist vrij rustig, soms in zichzelf gekeerd, en ADHD = Alle Dagen Heel Druk

Mwah, niet perse denk. Autisme is -dacht ik althans- meer niet goed weten hoe om te gaan met sociale situaties. Dat kan ook met heel extrovert gedrag, toch?

Maar wat ik me altijd afvraag, wat is nou eigenlijk de meerwaarde van een diagnose? Ja eventuele hulp die misschien sneller op gang kan komen, maar verder nog? Ik weet dat toen ik ben onderzocht en - opnieuw - het label ADHD kreeg en verder "wel kenmerken van PDD-NOS, maar niet genoeg voor de diagnose" ik zoiets had van nouja oké /care. ;o

quote:

Op donderdag 25 juni 2009 00:17 schreef Hanneke12345 het volgende:
Mwah, niet perse denk. Autisme is -dacht ik althans- meer niet goed weten hoe om te gaan met sociale situaties. Dat kan ook met heel extrovert gedrag, toch?

Maar wat ik me altijd afvraag, wat is nou eigenlijk de meerwaarde van een diagnose? Ja eventuele hulp die misschien sneller op gang kan komen, maar verder nog? Ik weet dat toen ik ben onderzocht en - opnieuw - het label ADHD kreeg en verder "wel kenmerken van PDD-NOS, maar niet genoeg voor de diagnose" ik zoiets had van nouja oké /care. ;o

ADHD is ook niet "altijd druk". Aan de buitenkant ben ik best rustig. Het zijn vooral de aandachtsproblemen waar ik last van heb. En eerlijk gezegd wil vooral onderzocht worden omdat ik als ik ook echt ADD of ADHD heb, ik daarvoor dan tenminste medicatie kan krijgen. En als daaruit ook PDD-NOS komt, en ze kunnen het serieus staven, dan is dat maar zo.

quote:

Op donderdag 25 juni 2009 10:59 schreef tijnbrein het volgende:
Een combinatie van die ADHD en ASS is niet onmogelijk. Oxymoron bijvoorbeeld die heeft beide. Terwijl dat volgens de DSM-IV helemaal niet mogelijk. Maar toch is het zo.

Ja. ADHD is geen ASS, maar bij ASS komen vaak, ADHD-problemen voor. Of je dan de combinatie hebt, is volgens mij, afhankelijk van de ernst van de ADHD-problemen. Ik denk dat het goed is, om een degelijk onderzoek te vragen, waarin naar verschillende stoornissen wordt gekeken. ADHD is in 80% van de gevallen, behandelbaar met medicatie, (en andere therapieën).

Dat ASS veel meer is, dan sociale problemen, is wel bewezen door onderzoeken. ASS is een Pervasieve (alles doordringende) Ontwikkelings-stoornis, en dat 'gestoorde' van de ontwikkeling geldt op alle gebieden, (van het leven).
Volgens mij wordt de diagnose (te) vaak gesteld bij mensen die géén ASS hebben, maar bijvoorbeeld erg verlegen zijn.

quote:

Op donderdag 25 juni 2009 10:59 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Een combinatie van die ADHD en ASS is niet onmogelijk. Oxymoron bijvoorbeeld die heeft beide. Terwijl dat volgens de DSM-IV helemaal niet mogelijk. Maar toch is het zo.
Maar ik denk niet dat jij ASS hebt. ADHD geen idee. En trouwens niet iedereen die niet sociaal heeft gelijk ASS. ASS is veel meer dan het sociale gebeuren. Het heeft vooral met prikkelverwerking te maken.
[..]

Een bekend voorbeeld: in een cafe heb je heel veel moeite met het volgen van een gesprek; niet vanweg de herrie of het lawaai, maar omdat je alles hoort ipv enkel het gesprek > je krijgt alle prikkels die er maar te horen zijn mee.

quote:

Op donderdag 25 juni 2009 13:42 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Ja. ADHD is geen ASS, maar bij ASS komen vaak, ADHD-problemen voor. Of je dan de combinatie hebt, is volgens mij, afhankelijk van de ernst van de ADHD-problemen. Ik denk dat het goed is, om een degelijk onderzoek te vragen, waarin naar verschillende stoornissen wordt gekeken. ADHD is in 80% van de gevallen, behandelbaar met medicatie, (en andere therapieën).

Dat ASS veel meer is, dan sociale problemen, is wel bewezen door onderzoeken. ASS is een Pervasieve (alles doordringende) Ontwikkelings-stoornis, en dat 'gestoorde' van de ontwikkeling geldt op alle gebieden, (van het leven).
Volgens mij wordt de diagnose (te) vaak gesteld bij mensen die géén ASS hebben, maar bijvoorbeeld erg verlegen zijn.

Daarom is PDD-NOS wel zo handig omdat het eigenlijk alles omvat wat niet onder bijv ASS valt. Nadeel is dat je dan weer een hele grote bende krijgt omdat er zo veel onder valt.

quote:

Op maandag 22 juni 2009 22:11 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Dat was een van mijn eerste antwoorden:

Zij: Wat zoek je?

Ik: Dat weet ik niet, want als ik het wist zat ik hier niet...
Het duurde even voordat bij hen het kwartje viel

Ze willen echter ook andere dingen van je weten, die ze misschien niet direct vragen.
Ze komen daar ook wel achter, of je graag wil werken, gemotiveerd bent en hoe jij er tegen aan kijkt etc.

Ik zou wel 'ns wat impulsiever willen zijn, ben jaloers op sommigen hier, ik moet altijd overal zo lang over nadenken dat er van veel ideeën niks terecht komt.

quote:

Op donderdag 25 juni 2009 14:56 schreef BlueMage het volgende:
Ik zou wel 'ns wat impulsiever willen zijn, ben jaloers op sommigen hier, ik moet altijd overal zo lang over nadenken dat er van veel ideeën niks terecht komt.

Neem het mijne maar.. je mag het allemaal hebben

quote:

Op woensdag 24 juni 2009 21:12 schreef EchtGaaf het volgende:
Er zal ongetwijfeld onderzoek plaatsvinden naar de toename. Heeft dit computertijdperk soms indirect invloed op onze genen? Die extreem mannelijk gedrag stimuleert?

Nja dat staat ook in het stukje, door de veranderende maatschappij komen mensen met autisme sneller in de problemen dan voorheen. De nadruk ligt tegenwoordig veel meer op heel veel kunnen, communiceren, flexibel kunnen zijn, veel informatie kunnen verwerken etc. Allemaal dingen die iemand met autisme juist niet goed kan.
Als je vroeger op het land onkruid stond te wieden had je niet zoveel last van autisme als iemand die tegenwoordig in een hectische stresvolle samenleving leeft waarin communicatie van groot belang is.

Ik twijfel bij mezelf ook nog erg sterk aan of ik nou wel of niet een officiele diagnose wil laten vaststellen. Van een bevriende psychologe en middels wat zelfstudie kan ik wel concluderen dat mijn gedachten en leven wel heel erg naar autisme leiden maar ik weet niet wat een officieel onderzoek toe gaat voegen aan mijn leven. Wordt dat geregistreerd? ben je het verplicht te melden als je solliciteert? etc. Allemaal zaken die me tegenhouden.
Er mee om leren gaan heb ik mezelf al voor een deel geleerd maar in een aantal opzichten beperkt het me wel, met name op het sociale vlak en het inflexibel zijn. Ook zaken als interesse tonen in anderen (waar ik over na moet denken van ohja : die is op vakantie geweest, vragen hoe het was! ) etc zijn gewoon vervelend. Maarja wat kan een diagnose of psychiater daar nog aan veranderen vraag ik me dan af.

Naar de buitenwereld toe kan ik namelijk prima toneelspelen maar het sloopt me af en toe van binnen, ik voel dat het 'normaal' doen heel erg veel energie kost.

quote:

Op donderdag 25 juni 2009 16:41 schreef Metro2005 het volgende:

[..]
Wordt dat geregistreerd? ben je het verplicht te melden als je solliciteert? etc.

Nee (misschien in dat electronische patientenen dossier? Maar dat is dan toch alleen voor artsen) en nee.

Metro2005,

Je bent niet verplicht te melden als je solliciteert. Niemand heeft toegang tot jouw dossier. En er zijn genoeg mensen die wel autistisch zijn, maar geen diagnose hebben. Hoe kun je het vertellen als je het niet eens weet?

Motto: wat niet weet, wat niet deert. Je zou eventueel wel kunnen aangeven dat communicatie voor jou een leerpunt is.

Genezen of niet?

Ik vond het volgende:

quote:

The people with Asperger's [S]yndrome, also a type of autism, love to talk; however, their very narrow areas of interest give them away. These people are the ones who are offended by the idea of a cure. They could pass for normal.... I believe the idea that they should be cured is wrong. They are different, but basically are just a variation of the norm and should be accepted as such. Some even have exceptional abilities that should be celebrated and encouraged.

As a low-functioning autistic person who is still really awash in autism, I actually am aligned with the cure group, although I will not personally benefit if a cure is found. Low-functioning people are just trying to get through the day without hurting, tapping, flailing, biting, screaming, etc. The thought of a gold pot of a potion with a cure really would be wonderful.

bron

Hoe denken jullie, over High en Low functioning autisme? En het zoeken naar een genezing?

Wat genezing betreft, hier zit een filosofie achter. De tweedeling ‘Ik heb autisme’ en ‘Ik ben autistisch’. In dat eerste geval kun je autisme los zien van de persoon. In het tweede geval vormt autisme een integraal onderdeel van de persoon. Dat laatste betekent dat je autisme niet kunt ‘verwijderen’ uit die persoon, omdat er dan als het ware een heel ander persoon ontstaat. Die persoon is dan zichzelf niet meer. Onder andere daarom is er een groep die tegen genezing is. Ze vinden dat autisme veel aspecten in hun leven vormgeeft: hun denken, manier van zijn, interesses, karakter...

Ik ben er zelf wel voor genezing. De maatschappij zal maar langzaam veranderen en is sterk op NT’ers gericht. Ik vind dat niet-autistisch zijn het leven gemakkelijker kan maken, meer onafhankelijkheid. Lekker veel kunnen doen, in plaats van overprikkeld zijn. Je kunt de maatschappij daar wel wat op aanpassen, maar daarmee haal je (in dit geval) de overprikkeling niet weg en kun je nog steeds niet genieten van een weekendje in een drukke stad als Parijs. Ik houd ook niet van het idee ‘autistisch denken’. Ik leef heel sterk met de visie: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.

Het idee dat autisme zo diep doordringend is, vind ik heel belemmerend.

quote:

Op vrijdag 26 juni 2009 09:25 schreef sempron2400 het volgende:
Wat genezing betreft, hier zit een filosofie achter. De tweedeling ‘Ik heb autisme’ en ‘Ik ben autistisch’. In dat eerste geval kun je autisme los zien van de persoon. In het tweede geval vormt autisme een integraal onderdeel van de persoon. Dat laatste betekent dat je autisme niet kunt ‘verwijderen’ uit die persoon, omdat er dan als het ware een heel ander persoon ontstaat. Die persoon is dan zichzelf niet meer. Onder andere daarom is er een groep die tegen genezing is. Ze vinden dat autisme veel aspecten in hun leven vormgeeft: hun denken, manier van zijn, interesses, karakter...

Ik ben er zelf wel voor genezing. De maatschappij zal maar langzaam veranderen en is sterk op NT’ers gericht. Ik vind dat niet-autistisch zijn het leven gemakkelijker kan maken, meer onafhankelijkheid. Lekker veel kunnen doen, in plaats van overprikkeld zijn. Je kunt de maatschappij daar wel wat op aanpassen, maar daarmee haal je (in dit geval) de overprikkeling niet weg en kun je nog steeds niet genieten van een weekendje in een drukke stad als Parijs. Ik houd ook niet van het idee ‘autistisch denken’. Ik leef heel sterk met de visie: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.

Het idee dat autisme zo diep doordringend is, vind ik heel belemmerend.

Nja autisme schijnt niet zomaar te 'genezen' te zijn omdat het echt een fysiek iets schijnt te zijn. Een hersenafwijking zo je wilt.

Misschien is het wat praktischer in de zin van: genezen als verandering.

Bv: mensen met autisme kunnen preoccuperen, en dat is nu eenmaal deel van hun natuur. De maatschappij ziet het als vreemd gedrag. Moet je dat dan gaan onderdrukken of juist zoveel mogelijk proberen te accepteren omdat het bij die persoon hoort?