Nee je hebt bewustzijn nodig om dingen te kunnen doen. Het verstand is een onderdeel vh bewustzijn. Het verstand is heel nuttig want daardoor kunnen we in veel meer detail problemen oplossen. Je gedachten en je verstand zijn echt niet nutteloos, integendeel. Het heeft de mens gebracht waar ze vandaag de dag is.quote:Op woensdag 17 juni 2009 22:43 schreef logicc123 het volgende:
Maar hoe kan je iets doen terwijl je in het NU bent?. Voor alles wat je doet heb je toch je verstand nodig?
Ja hoor geen probleem. In het begin kon ik het een paar seconden, nu veel langer. Ik heb ooit een ervaring gehad waarbij de identificatie met mijn verstand werd doorbroken. Dat was het meest gelukzalige moment van heel mijn levenquote:Ben je zelf trouwens in staat om je verstand uit te schakelen en in het NU te komen?
Als je het bewust zijn nodig hebt om dingen te kunnen doen. Wat is dan het geen wat jouw vertelt hoe de afwas gedaan moet worden, hoe krijg je de borden in het juiste keuken kastje nadat je ze afgedroogd hebt, wat zegt waar de glazen moeten staan?. Dat moet jouw verstand je toch vertellen?quote:Op donderdag 18 juni 2009 01:08 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Even de laatste post uit het laatste topic:
[..]
Nee je hebt bewustzijn nodig om dingen te kunnen doen. Het verstand is een onderdeel vh bewustzijn. Het verstand is heel nuttig want daardoor kunnen we in veel meer detail problemen oplossen. Je gedachten en je verstand zijn echt niet nutteloos, integendeel. Het heeft de mens gebracht waar ze vandaag de dag is.
Ik kan zo weer een heel verhaal gaan vertellen, maar dit is allemaal al uitgelegd in dit topic en ook vooral het vorige topic. Het is heel veel om te lezen, maar het is dan ook geen makkelijke materie. Ik kan je dus niet zomaar duidelijk maken hoe ik dat ervaar, dat doen zonder denken.
[..]
Ja hoor geen probleem. In het begin kon ik het een paar seconden, nu veel langer. Ik heb ooit een ervaring gehad waarbij de identificatie met mijn verstand werd doorbroken. Dat was het meest gelukzalige moment van heel mijn levenVijf golven van intens geluk bewogen zich door mijn lichaam, de een nog heviger dan de andere. Ik snap heel goed dat wanneer mensen deze ervaring niet hebben gehad, deze materie heel lastig te begrijpen is.
Het enige wat ik persoonlijk probeer te bereiken is mensen te interesseren voor deze denkwijze. Sowieso, mensen overtuigen om hierin te geloven dat werkt niet. Het gaat namelijk om de ervaring en dat moet men zelf doen. Dat maakt deze leer juist vrij onschuldig in tegenstelling tot dogmatische godsdiensten, scientology, culten enz.
In principe is het ook gewoon psychologie. En de psychologie staat nog in zijn kinderschoenen. Het is nog niet zo'n ontwikkeld gebied als de natuurkunde, scheikunde, biologie enz. Er is dus nog veel te ontdekken.
De moderne mens is nog een jonge soort op deze aarde en de menselijke beschaving staat nog maar aan het begin van zijn reis. Als soort zijn we nog vrij onvolwassen en nog niet voluit ontwikkeld. Het beter begrijpen van onze eigen psychologie is een eerste stap naar een meer volwassen wereld en dientengevolge een betere, gezondere en meer veilige wereld.
Dit zie je ook in de ontwikkeling van 1 enkel mens. Hoe ouder een mens wordt hoe beter hij of zij zichzelf leert kennen. Dit levert een meer evenwichtigere persoonlijkheid op.
Uiteindelijk denk ik zelf dat onze soort alleen in staat zal zijn te overleven wanneer we dit andere perspectief van onze psychologie gaan gebruiken. We moeten toe naar een verlichte (een niet met het verstand en het ego identificerende) wereld toe, om alle (?) conflicten achter ons te laten.
Als jij iets voor het eerst doet, als je een handeling nog moet leren dan gaat dat leren veel sneller wanneer jij jouw verstand daarbij gebruikt. Wanneer je je een handeling al eigen hebt gemaakt dan kun je die handeling eigenlijk grotendeels op instinct doen, net zoals dieren dat doen.quote:Op donderdag 18 juni 2009 09:18 schreef logicc123 het volgende:
[..]
Als je het bewust zijn nodig hebt om dingen te kunnen doen. Wat is dan het geen wat jouw vertelt hoe de afwas gedaan moet worden, hoe krijg je de borden in het juiste keuken kastje nadat je ze afgedroogd hebt, wat zegt waar de glazen moeten staan?. Dat moet jouw verstand je toch vertellen?
Ook even mijn mening: het is inderdaad lastig te vatten en ik begreep het eerst ook niet helemaal en was ook zeer kritisch, net zoals jijquote:Op woensdag 17 juni 2009 14:04 schreef logicc123 het volgende:
[..]
Maar dit kan ik niet helemaal bevatten, hoe kan je dat nou toepassen in je dagelijks leven.
Je staat op s'ochtends, je moet toch nadenken dat je straks douchen, aankleden moet. Daarna dat je moet eten en je rekening ermee moet houden dat je bijvoorbeeld half 9 op je werk moet zijn.
Je moet toch altijd wel nadenken over de toekomst in het dagelijkse leven. Dat je tijdens mediteren in het NU kan komen snap ik maar ik snap niet hoe dit in het dagelijks leven te doen.
En ook al zou je wel over de volgende 5 minuten mogen nadenken, wat is dan het verschil tussen aan de volgende 5 minuten denken of nadenken over volgend jaar?.
Oke, maar die dingen die jij op noemt zijn gewoon logisch.quote:Op donderdag 18 juni 2009 19:25 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Ook even mijn mening: het is inderdaad lastig te vatten en ik begreep het eerst ook niet helemaal en was ook zeer kritisch, net zoals jijMaar er zit wel degelijk een hele grote kern van waarheid in de theorie van De kracht van het NU en nee, voor mij werkt ook niet alles uit dat boek. Je moet het dan ook niet te letterlijk nemen. Je zegt dat je tijdens het opstaan al denk aan het douchen, al aan het aankleden, het eten. Je verstand weet dat je die dingen nog moet, maar heeft het zin om daar steeds mee bezig te zijn? Je bent dus tijdens het opstaan bezig in je hoofd met het douchen, tijdens het douchen met het eten, tijdens het eten met het naar het werk gaan? Daar zit dan een "probleem", alleen heb je zoiets niet gauw in de gaten. Ik had het ineens door toen ik richting een deur liep met ruiten erin, ineens besefte ik me dat ik in gedachten die deur al door was en toen realiseerde ik me ook dat dat volslagen belachelijk was, je weet immers niet wat er zich achter die deur gaat afspelen (ook al kun je zien wat er achter die deur zit) en als er iets gebeurt voordat je die deur doorgaat, kun je niet eens meer adequaat reageren omdat je het moment in gedachten al voorbij bent. Ook tijdens het reizen naar het werk heb ik gemerkt dat het werkt: ik zat eerst in de auto continu op de klok te kijken en te denken "dat ga ik niet halen" en dan ben je al excuses en smoesjes aan het verzinnen waarom je te laat bent, terwijl het nog niet eens zeker is of je te laat bent. Je moet gewoon op dat moment je best doen om er naartoe te gaan, meer kun je niet. Je kunt niet ineens eerder vertrekken (ja, misschien morgen, maar alleen morgen op het moment zelf, het Nu van morgen dus) en je kunt ook hoe en hoe laat je aankomt niet veranderen nu. Waarom zou je dan wel die gedachten in je hoofd halen?
Ik moet zeggen dat nu ik het wat meer door heb (in combinatie met andere technieken) ik veel positiever in het leven sta en vooral aan mijn nek/schouders merk ik het. Ik had namelijk al heel lang last van RSI-verschijnselen waarvoor ik ook een half jaar fysiotherapie heb gehad (zonder resultaat overigens) en ik moet echt zeggen dat ik er de laatste tijd veel minder last van heb dan eerst, ben er dan ook wel overtuigd dat die klachten een psychische achtergrond hebben. Zoals Tolle ook zegt: acceptatie is de key voor dit alles. Ook accepteren dat het fout zit bijvoorbeeld, dat is stap 1 om er weer uit te komen. Je moet niet continu gaan bedenken hoe je het graag gehad had (op momenten kan dat wel eens fijn zijn, maar zorg niet dat dat je gedachten gaat beheersen)
Maar ik was ook heel erg kritisch hoor(en nog steeds op sommige dingen) Ik heb het boek trouwens utgeleend aan een vriendin van me die er erg in geïnteresseerd was, ben eens benieuwd wat zij ervan gaat vinden.
Er zijn zat mensen die wel onder de douche die boterham aan het smeren zijn (figuurlijk dan, letterlijk lijkt het me een smeerboel wordenquote:Op donderdag 18 juni 2009 19:40 schreef logicc123 het volgende:
[..]
Oke, maar die dingen die jij op noemt zijn gewoon logisch.
Die begrijp ik ook, ik snap dat het beter is om tijdens het douchen je te focussen op het douchen in plaats van in je gedachten al je boterham te smeren.
Maar dit is gewoon iets simpels, daar hoef je geen boek voor vol te schrijven.
Voor mij komt het boek over alsof er iets magisch is wat nog vrijwel niemand heeft ervaren.
Het begin van het boek vond ik interessant maar het laatste gedeelte begon me gewoon te irriteren, toen dacht ik echt wat is dit een tijdverspilling.
Tolle zegt ook dat al het geluk uit bewust zijn komt , niet uit nastreven van doelen etc.
Maar wat doen wij op aarde dan.
Hij zegt min of meer dat de wereld beter zou zijn als iedereen bewust is, maar waarom zou je nog iets uitvoeren als echt geluk,vrede(al het goeie) uit bewust zijn komt.
En als het materiële gewin puur uit het verlangen van het ego komt.
Oeh, een echte cliffhanger in dit topicquote:Op zondag 21 juni 2009 18:18 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Goedenavond NU-ers. Ik heb denk ik over een paar dagen wel weer een verhaaltje
Mooi dat het voor je werktquote:Op zondag 21 juni 2009 15:47 schreef KraZj het volgende:
dat boek is geniaal.. ik ben net gaan lezen.. het heeft me nu al veranderd.. dit is precies wat ik nodig had.. pff.. ik schrik er gewooon van.. Dat zon boek me zo kan veranderen...Het geeft echt overal een antwoord op.
Juh, maar ik vraag me af hoe dat correspondeert met die theorie...quote:Op woensdag 1 juli 2009 09:44 schreef Natalie het volgende:
Verdringen lijkt me sowieso niet de juiste weg. Vroeg of laat komt 't toch wel naar boven en zit je jaren later met dat 'gekrenkte ego'.
De key is om niet door te draven.
Verdringen is nooit goed, acceptatie is de key in deze. Je moet de huidige situatie accepteren, ook al is die niet leuk. Dus niet blijven hangen in "oh was ik nog maar met haar samen", want dan leef je in het verleden met je gedachten. Vanuit die acceptatie kun je verder gaan bouwen naar iets nieuws bijvoorbeeld, of naar een verbetering. Ik was het nooit met hem eens toen hij zei "tijd speelt geen factor hierbij", maar ben er inmiddels wel achter dat daar een kern van waarheid in zit.quote:Op woensdag 1 juli 2009 09:40 schreef maniack28 het volgende:
Ok, dit klinkt heel interessant en in some sense ook logisch, maar...
Hoe ga je dan om met de negatieve in deze wereld? Like, je geniet van het mooie, je hebt plezier, maar stel je voor dat je je vriendin kwijt raakt? Hoe ga je daar dan mee om.. probeer je te blijven observeren en ga je niet in op het "gekrenkte ego"? Zo ja, verwerk je dan wel wat je meemaakt of verdring je het gewoon?
Ok, de key ligt dus in het accepteren... maar wat als je relatie ten einde is om een reden die je niet kan accepteren, dwz: je vindt elkaar echt echt echt ontzettend leuk, maar het kan vanwege de een of andere reden niet werken. Hoe accepteer je dit soort oneerlijke dingen?quote:Op woensdag 1 juli 2009 10:44 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Verdringen is nooit goed, acceptatie is de key in deze. Je moet de huidige situatie accepteren, ook al is die niet leuk. Dus niet blijven hangen in "oh was ik nog maar met haar samen", want dan leef je in het verleden met je gedachten. Vanuit die acceptatie kun je verder gaan bouwen naar iets nieuws bijvoorbeeld, of naar een verbetering. Ik was het nooit met hem eens toen hij zei "tijd speelt geen factor hierbij", maar ben er inmiddels wel achter dat daar een kern van waarheid in zit.
Dit zul je dan toch ook echt moeten accepteren. Er is altijd een reden voor zo'n breuk. Als je zegt dat je dat niet kan accepteren, dan ben je waarschijnlijk niet eerlijk tegenover jezelf en wil je heel graag dingen ontkennen. Maar zoals iemand in het vorige topic een keer mooi zei: "soms moet je ook accepteren dat je iets niet kan accepteren"quote:Op woensdag 1 juli 2009 10:50 schreef maniack28 het volgende:
[..]
Ok, de key ligt dus in het accepteren... maar wat als je relatie ten einde is om een reden die je niet kan accepteren, dwz: je vindt elkaar echt echt echt ontzettend leuk, maar het kan vanwege de een of andere reden niet werken. Hoe accepteer je dit soort oneerlijke dingen?
Ik bedoel, als iemand je niet meer leuk vindt of iemand gaat vreemd dan kan ik dat ook accepteren, het doet wel pijn, maar ik kan daar mee leven. Het idee dat dingen soms zo onlogisch en oneerlijk zijn, daar kan ik niet mee leven. Maar misschien is dat mijn rationele gedachte over dingen die soms loodrecht op gevoelskwesties staan.
Het is ook niet zo dat je geen verdriet meer mag hebben bijvoorbeeld, dat soort dingen hoort er gewoon bij. Maar volgens de theorie kun je dus wél dingen van het ene op het andere moment geaccepteerd hebben. Want wanneer wil je het dan wel accepteren?? Waarom lukt het dan wel en nu nog niet? Over een maand is het ook weer het nu van die dag, maar is die dag dan zoveel anders dan de dag die je nu meemaakt?quote:En tijd speelt geen factor.. je kan niet van het een op het andere moement dingen verwerkt hebben toch? Of is dat wel mogelijk?
Wij wachten!quote:Op zondag 21 juni 2009 18:18 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Goedenavond NU-ers. Ik heb denk ik over een paar dagen wel weer een verhaaltje
Tja, blijkbaar leeft het toch meer bij mensen dan ik in eerste instantie dacht. Dat geeft me weer aan dat ik toch niet zo raar blijk te zijnquote:
Dat is het, je hoeft je emoties niet te ontkennen, dat is zelfs onzin. Taak is om er niet in vast te blijven zitten, je hoeft niet alles gelijk te accepteren, maar je moet er ergens een streep onder zetten en kijken (of genieten) van wat er over is (en niet blijven kniezen over wat er verloren is gegaan).quote:Op woensdag 1 juli 2009 09:44 schreef Natalie het volgende:
Verdringen lijkt me sowieso niet de juiste weg. Vroeg of laat komt 't toch wel naar boven en zit je jaren later met dat 'gekrenkte ego'.
De key is om niet door te draven.
Ik vind het mooi omschreven en je hebt denk ik wel gelijk, het lukt alleen niet altijdquote:Op woensdag 1 juli 2009 11:11 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Dit zul je dan toch ook echt moeten accepteren. Er is altijd een reden voor zo'n breuk. Als je zegt dat je dat niet kan accepteren, dan ben je waarschijnlijk niet eerlijk tegenover jezelf en wil je heel graag dingen ontkennen. Maar zoals iemand in het vorige topic een keer mooi zei: "soms moet je ook accepteren dat je iets niet kan accepteren"
Dus in feite kan je verdriet hebben en het accepteren tegelijk? Voor mij is een tijdje verdrietig zijn om iets een verwerkingsproces om iets te accepteren. Ik huil een beetje uit, praat erover, denk erover en door dit te doen kan ik het op den duur een plek geven, het verwerken. Maar als je iets meteen accepteert dan heb je toch ook geen reden meer om te huilen?quote:[..]
Het is ook niet zo dat je geen verdriet meer mag hebben bijvoorbeeld, dat soort dingen hoort er gewoon bij. Maar volgens de theorie kun je dus wél dingen van het ene op het andere moment geaccepteerd hebben. Want wanneer wil je het dan wel accepteren?? Waarom lukt het dan wel en nu nog niet? Over een maand is het ook weer het nu van die dag, maar is die dag dan zoveel anders dan de dag die je nu meemaakt?
Das toch mooiquote:Goh, en ik was toen een van de meest kritische personen in deze topicreeks over dit boek, nu leg ik het mensen uit
Ik denk opzich van wel. Maar ik denk ook dat je het net iets anders kunt bekijken. Namelijk dat je natuurlijk nog wel eens boos zult zijn of een goed gevoel hebben bij bepaalde muziek, maar dat je je niet meer zo laat meeslepen door het gevoel van het moment. Observeer voor de gein eens hoe snel die kunnen veranderen en kijk dan eens of jij die gevoelens bent.quote:Op woensdag 1 juli 2009 14:30 schreef logicc123 het volgende:
Nog wat dingen die mij bezig houden.
Volgens van Tolle, is al het materiële in ons leven vergankelijk. En dat is ook wel zo natuurlijk.
Hij vertelt dat wij altijd vrede/geluk hebben in volledige bewustzijn.
Maar ik vroeg mij dan af, wat als je muziek luistert?
Ben je dan in het NU?, ik denk het niet. En hoe je muziek leuk of niet leuk vinden als je volledig bewust bent?
Kan je überhaupt iets materialistisch als leuk ervaren als je volledig bewust bent?
Ik heb ook bij veel muziek emoties.quote:Op woensdag 1 juli 2009 17:32 schreef Boswachtertje het volgende:
[..]
Ik denk opzich van wel. Maar ik denk ook dat je het net iets anders kunt bekijken. Namelijk dat je natuurlijk nog wel eens boos zult zijn of een goed gevoel hebben bij bepaalde muziek, maar dat je je niet meer zo laat meeslepen door het gevoel van het moment. Observeer voor de gein eens hoe snel die kunnen veranderen en kijk dan eens of jij die gevoelens bent.
Het accepteren dat het over is, heeft volgens mij 2 kanten (in mijn situatie nu dan): Verstand en gevoel..quote:Op woensdag 1 juli 2009 11:11 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Dit zul je dan toch ook echt moeten accepteren. Er is altijd een reden voor zo'n breuk. Als je zegt dat je dat niet kan accepteren, dan ben je waarschijnlijk niet eerlijk tegenover jezelf en wil je heel graag dingen ontkennen. Maar zoals iemand in het vorige topic een keer mooi zei: "soms moet je ook accepteren dat je iets niet kan accepteren"
[..]
Het is ook niet zo dat je geen verdriet meer mag hebben bijvoorbeeld, dat soort dingen hoort er gewoon bij. Maar volgens de theorie kun je dus wél dingen van het ene op het andere moment geaccepteerd hebben. Want wanneer wil je het dan wel accepteren?? Waarom lukt het dan wel en nu nog niet? Over een maand is het ook weer het nu van die dag, maar is die dag dan zoveel anders dan de dag die je nu meemaakt?
Goh, en ik was toen een van de meest kritische personen in deze topicreeks over dit boek, nu leg ik het mensen uit
Helemaal mee eens. Ik denk dat extraverte mensen daarom ook vaak meer geluksgevoel hebben dan introverte personen. Misschien dat hun rechter hersenhelft meer dominant is dan bij introverten..quote:Op woensdag 1 juli 2009 20:17 schreef logicc123 het volgende:
Nog even iets anders, ik heb het idee dat extraverte mensen sowieso meer in het NU leven dan introverte mensen.
Volgens mij denken introverte mensen veel meer na, terwijl extraverte dat er veel sneller uitgooien.
quote:Op donderdag 2 juli 2009 00:31 schreef logicc123 het volgende:
Wat mij betreft zou ik het wel fijn vinden als er iemand nog zo'n boek gaat schrijven maar dan praktisch. (ja de kracht van het nu in de praktijk bestaat al).
Zonder geloven erbij te halen etc.
Als die nou in het NL uit werd vertaald, ik trek zo'n heel boek in het engels denk ik niet, misschien luisterboek versie ofzo?quote:Op donderdag 2 juli 2009 01:30 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Haha, heel toevallig was ik net het vorige topic aan het napluizen en wilde ik net dit van jou kopieren:quote:Op donderdag 2 juli 2009 01:32 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Als die nou in het NL uit werd vertaald, ik trek zo'n heel boek in het engels denk ik niet, misschien luisterboek versie ofzo?
En eerlijkheid, eerlijkheid over jezelf en wat er gebeurt?
Reageer je nog op mijn voorgaande post trouwens
Ademhalingsoefenen kunnen best helpen. Je wordt er rustig van omdat je je op je lichaam richt. Er is er eentje die ik wel eens doe:quote:Ik zit weer met een probleem van een half jaar geleden momenteel. Moeilijk hoe ik daar nou weer mee om moet gaan. Naja. Een vriend van me loopt bij een haptonoom die zich ook veel met dit soort zaken doet (ook met ademhaling etc). Ik heb al vaker overwogen eens te kijken of het wat is. Heeft iemand ervaringen met een haptonoom?
Ik herken dit wel een beetje. Misschien omdat je wanneer je in het nu zit eindelijk je vermoeidheid herkent. Normaal gesproken gunnen we ons niet de tijd om vermoeid te zijn. Op mn werk neem ik ook niet echt de tjid om tot rust te komen. De dag gaat dan wel lekker snel door de constante aanwezigheid van adrenaline maar aan het einde vd dag ben ik gewoon echt moe.quote:Op woensdag 1 juli 2009 18:22 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik probeer de laatste tijd om zo ver mogelijk het 'nu' in te komen. Maar ik merk, hoe verder ik probeer te gaan, hoe meer weerstand mijn ego me geeft. Tot het op een bepaald punt niet echt verder kan. Als ik in bed lig of zit val ik als een blok in slaap, als ik buiten rondhang of een mooie plek bekijk wordt ik ook gewoon moe.
Ik snap wel wat je bedoelt. Soms lijkt het net alsof er een dikke laag gedachten/ego/mist voor je verstand hangt. Op deze momenten is het heel moeilijk om in het nu te zijn. Maar goed, juist die herkenning is weer een nieuwe stap in de "ontmanteling" van het ego.quote:Ik probeer het maar te painten, misschien niet duidelijk.
In iedergeval, dat ik verder in het 'nu' ga betekend niet dat ik me dan depressief ga voelen, ik ben me bewust van dat deze gevoelens er zijn, maar op een bepaald punt, richting het uiterste zegmaar (zo heb ik me periodes gevoelt en dat wil ik nóóit meer) geef ik op. Niet door wilskracht maar doordat ik wordt afgeleid door gedachten of dat ik mijn concentratie niet kan behouden.
Maar dit is volledig mijn interpetatie
Het is idd niet zo dat ik continu in een staat van "bliss" leef, dat ik het gevoel heb dat ik constant klaarkomquote:Op woensdag 1 juli 2009 20:52 schreef Boswachtertje het volgende:
Kun je wel echt buiten het Nu leven? Is het niet meer zo dat we er ons te veel bij voorstellen (zoals je zelf al aangeeft) en dat we zijn gaan denken dat het iets heel speciaals moet zijn.. waarom anders al die boeken, theoriën etc?
Als ik er namelijk over ga nadenken, merk ik dat ik niet in het Nu ben, juist door dat zelfde nadenken.. en daar gaat het bericht in de openingspost volgens mij ook over: een vrije tijd te veroveren op wat je op dit moment allemaal denkt te weten.. je gedachten loslaten, niet meer en niet minder
Hier ben ik het helemaal mee eensquote:Op donderdag 2 juli 2009 00:02 schreef DaneV het volgende:
[..]
Helemaal mee eens. Ik denk dat extraverte mensen daarom ook vaak meer geluksgevoel hebben dan introverte personen. Misschien dat hun rechter hersenhelft meer dominant is dan bij introverten..
En misschien verklaart dat dan ook dat mensen die heel intelligent zijn vaak ook introverter zijn; het nadenken, analyseren en beredeneren gebeurt immers met je linker hersenhelft.
Maar ik geloof er wel in dat je juist als introvert er veel baat bij hebt om oefeningen te doen om meer in het "nu" te leven. Ik ben zelf redelijk introvert, maar ik merk dat wanneer ik probeer wat meer in het nu te zijn vanzelf ook wat extraverter wordt, en me daar dan ook erg prettig bij voel. Soms lukt me dat, vaak ook niet helaas. Oefening baart kunst![]()
Er zijn overgins zeker veel positieve resultaten. Mindfulness (want dat is wat hij in zijn boeken beschrijft) is een bewezen methode tegen stress, pijn, vermoeidheid en talloze psychische klachten. In de moderne westerse psychologie is het tegenwoordig dan ook een vaak gebruikt middel.
Mindfulness en "in het nu komen" is in mijn beleving ook helemaal niet zo magistraal als in het boek beschreven wordt, ik vind dat hij hier ook nogal in overdrijft en het soms wat zweveriger maakt dan dat het is en de verwachtingen vaak te hoog legt. Maar misschien zijn er anderen hier die dit wel op zo`n manier ervaren.
Ja idd. Je moet je emoties gewoon beleven en dat is best eng of gewoon kut. Zelfs positieve emoties beleven kan eng zijn voor mensen omdat ze zich dan teveel bloot geven.quote:Op woensdag 1 juli 2009 11:25 schreef elcastel het volgende:
[..]
Dat is het, je hoeft je emoties niet te ontkennen, dat is zelfs onzin. Taak is om er niet in vast te blijven zitten, je hoeft niet alles gelijk te accepteren, maar je moet er ergens een streep onder zetten en kijken (of genieten) van wat er over is (en niet blijven kniezen over wat er verloren is gegaan).
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |