Zoals beloofd in een ander topic. Ik moet zeggen dat ik het wel mee vind vallen, het gaat natuurlijk voornamelijk over de kinderen. Enkele foto's bij het artikel waaruit moet blijken dat ze helemaal niet kan koken: spaghetti over tafel, Shane op tafel met een bord spaghetti tussen zijn benen waar de hond ook uit eet. Rossana aan de afwas, terwijl Nino op het aanrecht afdroogt en Shane in de ventsterbank ligt.
Kleine Shane lijkt op papa, Nino probeert te poseren als een heuse puber maar ziet er daardoor een beetje gay uit vind ik...
Enfin, enjoy:
Op hakken van minstens tien centimeter hoog en een krappe centimeter doorsnede loopt styliste Rossana Kluivert me moeiteloos op een drafje tegemoet, in een prachtig zwart jurkje met een strakke riem in de hyperslanke taille, het lange bruine haar losjes over de schouder. In een etablissement in haar woonplaats Laren zitten we een aantal uren bij elkaar.
Rossana en haar gezin zijn, sinds ze in 2008 uit Lille terugkwamen waar Patrick voetbalde, al vier keer verhuisd. Inmiddels is de bouw van hun eigen huis in volle gang: in oktober wordt het opgeleverd. Rossana heeft net met haar evenementenbedrijf The Class Company de organisatie van de trouwerij van Wesley Sneijder en Yolanthe Cabau van Kasbergen binnengesleept. Ondertussen moet ook nog de zesde collectie van M&S Mode af, die ze ontwerpt en waarvoor ze zelf in Milaan de stoffen uitzoekt. Hard working mom is haar middle name. ;Ik kan even knallen nu, want Patrick is veel thuis. Hij heeft net zijn trainersdiploma gehaald en vanaf mei zijn de tansfers; Het gezin Kluivert verkeert dus in een ready voor take-off toestand. We hebben in ieder geval ons huis als thuisbasis, net als de familie Van Gaal. Die wonen toch ook overal?
Er zijn al aanbiedingen geweest voor Patrick, maar die waren niet te combineren met het drukke gezinsleven. Zo is er de kleine Shane (2,5) die aandacht nodig heeft en gaan de kinderen van Rossana, Demi (16) en Nino (14), allebei richting hun eindexamen. En dan zijn er nog de kinderen uit het eerdere huwelijk van Patrick, die er om de week een weekend en in de vakanties zijn: Quincy (13), Justin (11) en Ruben (9). “Alle kinderen hebben een Blackberry, behalve Ruben en Shane. Ze bellen gewoon zelf als ze Patrick willen zien.”
Het afgelopen anderhalf jaar moest Patrick ineens studeren. “Had ik een man achter de boeken die ik moest overhoren. Het was echt een pittige opleiding op HEAO-niveau. Je kunt denken dat voetballers doms zijn, maar niets is wat het lijkt. Ik ben zo trots op hem. Hij kan nu bondscoach worden! Ik heb hem erg gestimuleerd, want zelf wilde hij eigenlijk nog drie jaar voetballen.” Toen Patrick thuiskwam met zijn diploma, had Nino een speciale constructie gemaakt. Toen Patricks autowielen over een touwtje op de oprit reden, ging er vuurwerk af. Een groot ‘gefeliciteerd’ verscheen. “Dat is typisch Nino, de techneut.”
Patrick en Rossana, het is een bijzonder koppel. Ze ontmoetten elkaar in 2005 op een feestje, waarna Patrick haar kaartje vroeg en een druk sms-verkeer ontstond. Patrick voetbalde nog bij Valencia en Rossana was een alleenstaand moeder. Ze hadden intensief contact en als Patrick in Nederland was, zagen ze elkaar. Maar het was lastig: ze waren allebei gescheiden en Rossana kon vanwege haar kinderen ook niet gemakkelijk naar hem toe. Pas toen Patrick bij PSV ging voetballen, kregen ze meer tijd voor elkaar. Voor haar voelde het metten goed, maar een echt stel waren ze nog niet. Die dag in mei, in 2006, stond hij ineens voor aar deur, de kinderen waren thuis. Rossana zei: “Als je nu binnenkomt, mag je niet meer weg.” Hij is niet meer weggegaan. Een half jaar daarna raakte Rossana zwanger. Toen Shane werd geboren, zaten ze in een villa in Lille. Het werd een jaar waarin ze echt een gezin geworden zijn.
Rossana’s eerdere huwelijke- met de vader van Demi en Nino- was stukgelopen omdat de verschillen tussen hen steeds groter werden. “Ik had samen met hem een aantal kledingwinkels, een hond, een jongen en een meisje en een mooi wit huis met een hek. Een droomplaatje. Maar ik was zo jong toen ik ging trouwen, achttien jaar, vanaf dan ga je je pas ontwikkelen. De scheiding was wel een drama. Ik verhuisde met de kinderen. Mijn ouders en mijn beste vriendin stonden meteen op de stoep. Drie dagen na de scheiding kocht ik een golden retriever-pup: Ollie. Naar dat beestje ging alle zorg en verdriet van ons drietjes. Hij maakte dat we toch een gezin waren. Voor de kinderen werd hij echt een vriend. We zijn zo zeven jaar met zijn viertjes geweest. Ik ging als een dolle als styliste aan het werk. In die periode leerde ik dat ik het alleen kan. Niemand heeft me ooit één euro hoeven te geven.”
Op het moment dat ze Patrick ontmoette, zat haar carrière gebeiteld en hoefde ze niet meer alle stylingklussen aan te pakken. Ze merkt aan de kinderen dat ze vaderfiguur heel fijn vinden. “Pat is toch jonger dan ik en staat net een tikje dichter bij ze. Ik ben altijd heel streng, dat moest ik ook wel zijn. Met het uitgaan bijvoorbeeld, wil ik dat Demi om twee uur thuis is.
Pat vindt dat ik het meer los moet laten. Hij zegt: ‘Ross, kop om! Je bent toch zelf ook jong geweest.’ Ja, dat is zo, en dus mag ze wat later thuiskomen. Maar ik wil niet dat ze alleen naar huis gaat. We hebben een chauffeur die haar met de auto uit Amsterdam ophaalt. Dat vindt ze niet tof, maar ik wil het niet anders. Ondertussen lig ik de hele nacht wakker en check ik steeds mijn Blackberry of ze me nog ge-sms’t heeft waar ze uithangt.” Patrick vindt het geen probleem om Demi ’s nachts op te halen. “Hij is er altijd voor ze. Hij doet ’s avonds hun huiswerk met ze. Hij helpt met Frans en Engels, want dat spreekt hij vloeiend. Hij spreekt en schrijft wel vijf talen. Die wereldwijsheid van hem en zijn leergierigheid, daar kijk ik echt tegenop. Hij staat in de regen langs de lijn bij Demi’s hockeywedstrijd, terwijl ik binnen zit. Hij volgt een cursus hockeyen omdat hij haar team wil coachen. Als we ergens eten, zegt hij: ‘Dit is m’n dochter.’ En zo voelt hij het ook.”
Patrick kook met plezier voor het hele gezin. In de keuken hebben ze een grote wand vol kookboeken.“Hij heeft dat van zijn moeder geleerd. Vraagt ie aan me: ‘Waar heb je zin in?’ Ik heb hem pas een kookboek gegeven over quorn. Hij kende dat niet, maar inmiddels kan hij er heel lekkere dingen mee maken. Nino maakt de toetjes. Taartjes met verse bosbessensaus, ijs, cakes. En hij helpt Patrick ook met uien hakken en tomaatjes snijden. Ik zit ondertussen in de keuken achter mijn computer.”
Jij bent een dominante vrouw, kan Patrick jou wel aan?“Een voetballer leeft voor voetbal. Hij vindt het fijn dat ik alles bepaal, dan kan hij zich op het voetbal concentreren. Ik pak zijn tas in, ik verzorg de fanmail die nog steeds binnenkomt. Druk dat onder zijn neus zodat hij een handtekening zet en stuur het dan terug. Een ander kan dat naar vinden, maar soms voor ons werkt het zo. Patrick zal ook niet zeggen dat ik iets niet mag, want dan ben ik weg. Ik ben te lang alleen geweest om daar tegen te kunnen. Maar ik hecht wel veel waarde aan zijn mening. Als we naar een feest gaan en hij mijn outfit niet mooi vindt, bijvoorbeeld. Hij zegt dan dat ik als styliste toch beter moet weten. Als we uiteindelijk in de auto op weg naar dat feest zitten, rijden we toch terug naar huis. Dan trek ik het alsnog vloekend uit.”
En dan komt het moment dat je je kinderen ziet veranderen in pubers. Eigenlijk ben ik heel blij met hoe ze het doen. Demi zit op het atheneum en Nino op het vmbo. Zij is echt een streber en hij juist heel praktisch. Wat aanvaringen betreft, valt het best mee. Ik denk dat ik natuurlijk gezag heb, want ze luisteren nog steeds goed naar me. Ik ben de baas in huis. Pas gooide Demi boos een sleutel op de grond, terwijl ik vroeg of ze die aan mij wilde geven. Dan zeg ik: ‘Pak die sleutel en geef hem aan mij.’Als ze dat niet doet, heeft ze zes weken huisarrest. Tot week vijfenhalf heb ik het volgehouden. Ik leg aan haar uit dat ik vind dat ze respectloos met me omgaat. Ze begrijpen echt wel dat ze met mij niet moeten dollen.
Hoe blijf je eigenlijk in contact met puberende kinderen? “Een keer in de drie maanden hebben we echt quality time, dan ga ik met Nino en Demi naar een grote stad in Europa, of waar dan ook. Ik dacht ineens: over twee jaar is het afgelopen, dan zijn ze achttien. En zij hebben zo’n druk leven, ik wil ze gewoon niet verliezen in de drukte van het gezin. Want het is natuurlijk altijd: Shane, Shane, Shane.”
Hoe erg is het als je niet ’s middags thuis bent als je kinderen op de middelbare school zitten? “Ik denk niet dat het heel erg is. Als je maar met het avondeten thuis bent. Ik wil ook niet dat mijn kinderen sleutelkinderen worden. Ze vinden het wel eens jammer dat ik er niet altijd ben. Maar ik werk keihard. Ook nu nog. Ik hoop dat ze later trots op me zullen zijn.”
Komt het voor dat Patrick jouw kinderen ergens op aanspreekt? “Nou, op de kleine dingen wel. Maar cruciale of gevoelige dingen, nee, dat accepteren ze niet van hem, dat komt doordat ze te lang alleen bij mij zijn geweest. Laat mij maar de strenge en vervelende zijn naar mijn kinderen.”
Met de kleine Shane heeft Rossana weinig te stellen. Demi en Nino zijn gek op hem, ze passen ook regelmatig op. Dat heeft voordelen, maar ook nadelen. “Ik wil niet dat er ’s ochtends chips worden gegeten. Nino weet dat, maar Shane is dol op chips. Het eerste wat hij ’s ochtends doet, is naar de kamer van Nino of Demi gaan. Ze zeggen dat ze hem geen chips geven, maar dan zie ik dat Nino het toch stiekem doet. Als ik Shane voor bepaald gedrag straf en hem in de hoek zet, gaat Nino met een heel zielig stemmetje naar hem toe: ‘Ah, moet je in de hoek staan?’ Dan neemt hij hem weer mee. Ja, wat doe je daaraan? Mijn gzag wordt continu ondergraven! ER mag niet worden gevoetbald in huis, door niemand. En toch is Shane de uitzondering, omdat Patrick echt die voetballer in hem ziet. ‘Hij wordt het, ik zie het aan hem’, zegt hij dan.”
Rossana is de dochter van een Friese moeder en een Portugese vader. Ze groeide op in Rotterdam. Haar vader kwam als een van de eerste straatarme Portugezen in 1963 uit Kaapverdië naar Nederland. “Hij heeft echt armoede gekend, van de zeven dagen in de week had hij er drie honger. hij had altijd vijf banen om ons maar te kunnen geven wat hij zelf gemist had. Mijn vader is echt mijn held. Het ontbrak mijn broer en mij aan niks. Als ik rolschaatsen wilde, kreeg ik de beste. Ik was zijn klein prinses.
Mijn moeder sprak hem vaak tegen, zij is juist heel nuchter en vond het overdreven hoe hij me verwende. Ik was degene die goed kon leren en mijn vader zei altijd: ‘Ga leren, leren, leren, want daar kom je verder mee.’Alle kansen die hij niet had gehad, kreeg ik van hem. Als de tafel afgeruimd moest worden en mijn moeder riep me, zei ik dat ik hoofdpijn had en nog een proefwerk moest leren. Dan hoefde ik van mijn vader niets af te ruimen. Mijn broer kon minder goed leren, dus hij draaide voor me op. Toen ik veertien was en met Koninginnedag op straat oude spulletjes wilde verkopen, stonden mijn vader de tranen in de ogen. Hij wilde niet dat ik als een bedelaar op straat ging zitten.”
Haar ouders zijn sinds kort uit elkaar. Haar vader is terug naar de Kaapverdische Eilanden en haar moeder naar Friesland. Allebei wilden ze terug naar hun roots en beiden wilden ze niet met de ander mee. “Mijn moeder zei: ‘Ik ga niet mee naar die zandbak en mijn vader wilde niet meer naar Friesland. Ik heb ze echt bedreigd, huizen voor ze gezocht. Ik wilde eigenlijk dat ze bij ons kwamen inwonen. Patrick vond het ook geen probleem. Maar ze willen niet.”
De nuchterheid van Rossana’s moeder is duidelijk overgegaan op haar kleindochter. Toen Demi zestien werd, verheugde Rossana zich enorm op het Sweet Sixteen-feest dat ze wilde organiseren. Mar dochter Demi moest er niets van weten. “Dat was mijn droom die in duigen viel!” Vervolgens had ze bedacht dat ze Demi als verrassing zou meenemen naar New York. Samen met Nino en haar moeder gingen ze naar het vliegveld, zogenaamd om naar Londen te gaan. Toen ze op het vliegveld kwamen, gaf Rossana haar dochter een sleutelhangertje als ketting, met ‘I love New York’ erop. “Ik dacht: dit is het moment dat ze in tranen uitbarst van geluk en mij om de nek vliegt van uitzinnigheid. Maar ze bleef heel nuchter. Mijn moeder had er ook helemaal geen trek in, die houdt niet van vliegen en ver reizen. Ik had een deel in de businessclass gereserveerd waar we konden slapen, maar uiteindelijk zaten mijn moeder en Nino en Demi met zijn drietjes in één bed. Demi is met heel andere dingen bezig dan ik. Ze wil straks een jaar naar het buitenland, vrijwilligerswerk doen in een Afrikaans tehuis waar hiv-kinderen worden opgevangen. Ze gaat haar eigen weg. Ze is hipper dan hip en loopt qua kledingstijl gewoon vijf jaar vooruit. We lijken wel op elkaar, maar zijn toch ook weer heel anders. Ik heb zeshonderd onderbroeken in mijn la, zij heeft er tien. Ze vindt het onzin er meer te hebben. Ze is verstandig. Ik ben daar trots op.”
Hoe ziet zij jou? “Ze vond me saai, zei ze laatst. Ze vond dat ik wat mee weg moest ’s avonds en wat hipper moest zijn.”
Met de Abandoned Pets Foundation, een stichting die achtergelaten honden redt, is het gezin Kluivert behoorlijk druk. “We vangen met regelmaat honden op. Ook reizen we met de Foundation naar plaatsen waar we honden kunnen redden.
We doneren veel geld, zodat we echt kunnen helpen. Pat ging pas voor het eerst mee naar Portugal. Toen hij zag hoe die honden er daar aan toe waren, stond hij wel even te janken. Ik heb één keer vijfentwintig honden gehad, in Lille. Nino gaat daarin mee, hij is zo’n bloemenkind dat echt alle dieren redt die hij vindt.”
Daarom was het oo zo heftig toen vorig jaar hond Ollie overleed aan kanker. Ze wilden hem zo graag een mooie plek geven in het nieuwe huis. Maar nog voor dat kon, werd hij ziek. Hij stond synoniem voor hun leven met zijn drietjes, voor troost, voor bescherming. Hij had alles meegemaakt. Alle verhuizingen, de ellende, maar ook de vreugde. De kinderen hebben een dagboek voor hem gemaakt, waarmee ze hem samen met heel veel bloemen hebben gecremeerd. Ergens had het ook iets moois, dat de hond stierf. Hij had zijn werk gedaan. het gezin heeft een nieuw thuis. #
Work-life blance Huize Kluivert
Hulptroepen: “Een schoonmaakster.”
Shane: “Zit drie dagen per week tot 13.00 uur op de crèche. Sushi is zijn lievelingsgerecht.
Relatieleukhouder: “Eens per vier weken gaan Pat en ik naar Londen. Lekker uit eten en uitgaan.”
Patrick: “Gaat eens per twee weken een weekend naar Engeland om commentator te zijn van de voetbalwedstrijden. Voor Eurosport gaat hij drie weken naar Afrika om het WK te verslaan.”
Grote angst: “Dat er iets met de kinderen gebeurt. Er is niets belangrijker dan zij. Zonder mijn kinderen ga ik dood.”
No-go area: “Ik had voor Shane een heel roze Babyborn-gebeuren gekocht. De mannelijke kant van de familie was helemaal in paniek.”
[ Bericht 0% gewijzigd door Lovechild op 13-05-2010 17:30:27 ]
Don't you love her madly?