In mijn klas zo'n meisje (20 jaar oud, woont bij haar ouders) dat zichzelf heel bijzonder vindt. Als ik met mijn klasgenoten in de pauze een broodje of een kop soep zit te eten, zit zij ergens in een hoekje ver van iedereen vandaan. Haar erg opvallende kledingcombinaties doen soms pijn aan mijn ogen. Ze praat nooit met iemand, dus ik vroeg me af of ze verlegen was.
Ik vroeg haar een paar keer om bij de rest van de klas te komen zitten, we gaan haar heus niet pesten, het is niet meer de middelbare school...etc....etc...
Nu bleek vandaag dat ze mij blijkbaar wel mocht. Ze heeft mijn telefoonnummer achterhaalt (via de telefoonboom, denk ik) en begint mij heel enthousiast berichtjes te sturen. Ze wil mij heel graag beter leren kennen want ik ben zoveel aardiger dan de rest...blablabla...slijm, slijm...
Mijn vriend en ik besluiten om haar uit te nodigen. (Misschien is **** wel heel aardig, dacht ik). Dus mijn vriend maakt een grote pan spaghetti en zij komt langs.
Anderhalf uur later belt ze aan. Voor ze gaat zitten kijkt ze heel lang naar mijn bank, alsof ze bank is dat er wat besmettelijks op zit. Mijn vriend schept vast de spaghetti op.
'DAT LUST IK NIET!' brult ze naar me als ik haar een bord aanbied, 'IK BEN VEGETARIER! HOE KUN JE ZO ZIEK ZIJN OM DIE ARME DIEREN TE ETEN...DENK EENS AAN DE OGEN VAN EEN SCHATTIG BIGGETJE...'
'Sorry,' onderbreek ik, 'maar dit is rundergehakt'. Maar goed, zij is dus geen omnivoor en krijgt dus wat pannekoeken van gisteren. Ze vergeet het vegetarische gezever en begint honderuit te praten. Bijna elke zin die ze zegt begint met:
'Een maat van me...' en dan komt ze met lange verhalen over vrienden van haar, die meer lijken op passages die ze heeft gejat uit een oude comedy, Daarna doet ze een tijdje heel stoer over hoeveel ze wel niet blowt en ik begin me af te vragen of ze in de pubertijd is blijven hangen. Blowen is leuk, maar het is niet vreselijk stoer. Iedereen van onze leeftijd kan naar de coffeeshop.
Als ze na twee uur blaten aan me vraagt wat ik wil gaan doen stel ik haar voor om me eens aan die leuke vrienden van d'r voor te stellen. Ze loopt rood aan.
'Nee, dat kan niet, want die is weg, en die heeft dit....en niemand is toch thuis...'
'Toevallig,' zeg ik, 'dat al die mensen waar je over vertelde nu niet thuis zijn!'
Nou, toen ging ze maar weer eens op huis aan. Mijn vriend kreeg een lachstuip en ik kwam erachter dat haar dreads niet echt zijn. Of dat er iets mis mee is. Er was er een achtergebleven op de bank....
Nou, die nodig ik ook niet meer uit...
[ Bericht 0% gewijzigd door FrozenRose op 23-05-2009 20:07:49 ]