Ach, ik heb ook een stuitbevalling achter de rug, kippetje

Als zijn kontje eerst komt.
HIer ben ik weer. Niet zwanger. Wel vandaag alleen naar huis gestuurd. Ik was gisteren ontroosbaar en voelde me zo ellendig om mijn kleine heerlijke kind achter te laten en vandaag toen ik ging (tuurlijk buiten wel even gejankt) had ik er toch vrede mee. Even naar huis, mezelf even zijn, want in dat ziekenhuis word je zo geleefd!
Mijn man ging gisteren zelf om 18.30 ons kind verschonen (18.30 is een voedingstijd,... dus eerst verschonen). Komt de verpleegster binnen: "Zo! Was ie al wakker? beginnen jullie voortaan zelf?"
GRRRRR

het is gvd MIJN kind. Echt, ze bedoelen het heel lief, maar soms kon ik ze wel wat doen. Of een ontzettend huilend kind tegen je tiet aandrukken en dan zonder het te vragen je tiet vast pakken! Ik zo: "Eeeuuhm mevrouw? kunt u huilend eten? Nee, nou mijn baby ook niet hoor".
Mijn hele bevallingsverhaal zal ik snel een keer posten. Voor de rest wil ik iedereen bedanken voor het hart onder de riem wat jullie aan mijn man hebben gegeven. DIe heeft het ook te stellen gehad met mijn kraamtranen en al het gedoe hoor. Hij is zo'n een grote steun voor mij, niet normaal meer. Ik ben helemaal verliefd op mijn 2 kerels
Voor iedereen hier, ik blijf zo af en toe wel mee lezen hoor, want ik wil weten hoe het AE, Huup, Innepin, BE, miss_sly, duchess en iedereen die vergeet vergaat!