Kijk eens wat voor obscure shit ik nu weer heb gezien:
Kono mune ippai no ai woOok wel A Heartful of Love. Een zakenman keert voor het eerst sinds lang terug naar zijn geboortestreek. Daar aangekomen blijkt hij 20 jaar in het verleden te zijn gereisd en belandt hij in een hotel dat door zijn oma werd gerund, waar hij ook zijn jongere zelf tegen komt. Hij ontmoet er ook de jonge violiste waar hij vroeger verliefd op was, maar die op jonge leeftijd overleed. Hij besluit haar te redden. Op zich klinkt dit wel als een interessant romantisch drama waar die Japanners zo sterk in zijn, maar het wordt nooit erg beklijvend. Beetje dertien in een dozijn, de intenties zijn goed, maar alles al eerder en beter gezien.
Niji no megamiRainbow Song is hier de Engelse titel. Vrij simpel verhaal. Jongen en meisje zijn verliefd op elkaar, maar durven het elkaar niet vertellen. Meisje sterft bij vliegtuigongeval. Jongen denkt een hele film weemoedig terug aan wat had kunnen zijn. De regisseur is een beschermeling van Shinji Iwai en zijn film lijkt dan ook erg op het werk van zijn mentor, al zit hij voorlopig nog wel een niveautje lager. Leuke en sterke bijrol voor Aoi Yû trouwens, een van de schattigste Japanse actrices die er rondlopen (ja, ik kan ze uit elkaar houden).
Pako to mahô no ehonDeze is dan weer Paco and the Magical Picture Book. Nogal moeilijk om hier het verhaal te omschrijven. Een oude miljonair die kwaad is op de wereld komt in een fucked up ziekenhuis terecht, waar ook een klein meisje zit dat alle dagen haar geheugen verliest. Ze krijgen een band wanneer hij haar alle dagen voorleest uit haar plaatjesboek, ze hoort het verhaal elke dag opnieuw voor de eerste keer.
Voor degenen die wat bekend zijn met Japanse films -> dit is de nieuwste film van Tetsuya Nakashima en die maakte eerder Kamikaze Girls en Memories of Matsuko, 2 erg toffe films. Wel, deze is dus van hetzelfde hoge niveau

. Onzettend kleurrijke sprookjesfilm met bizarre personages die een beetje vergelijkbaar is Pushing Daisies qua look en sfeer.
20-seiki shônen20th Century Boys. Blijkbaar gebaseerd op een populaire manga en eerste deel van een trilogie. Ene Kenji schreef als kind samen met zijn vrienden een verhaal waarin een geheime organisatie via allerlei rampen de wereld probeerden te veroveren, waarna Kenji & co als ware helden voor de redding zorgden. Nu is hij volwassen en stelt hij vast dat de rampen die hij in zijn boekje had beschreven allemaal in het echt plaats vinden, met ene "Friend" als brein. Hij roept de oude kliek samen om de strijd aan te gaan en om te achterhalen wie die Friend dan wel mag zijn.
Het is één van de duurste Japanse films ooit en dat zie je wel. Desalniettemin valt het toch wat tegen. Men wil blijkbaar trouw blijven aan de manga, maar daardoor word je bestookt met een massa personages, waarvan er door allerlei flashbacks dan ook nog eens jonge en oude versies zijn, waardoor het allemaal niet erg overzichtelijk is. Verder zeker wel een sympathieke avonturenfilm.
Hu bao long she yingVoor de verandering een kung fu film uit Taiwan, die ook bekend zou kunnen zijn als 7 Grandmasters. Een bijna gepensioneerde kung fu meester wil, voor hij ermee ophoudt, toch nog even bewijzen dat hij het mannetje is. In de streek schijnen er nog 7 andere sterke figuren rond te lopen en wat is er fijner voor onze held dat ze alle 7 even op hun gezicht te gaan slaan? Niets blijkbaar. Onderweg raapt hij uiteraard nog een talentloze nietsnut op die tot ieders verrassing uitgroeit tot een fantastische student. Tot slot wordt de film ook nog gekruid met wat oude vetes die terugkeren. Zoals de meeste films uit het genre is het verhaal belachelijk, lopen de stemmen niet gelijk met het bewegen der lippen en is de coördinatie van de vechtscenes zeer goed. Gelukkig voor de film weegt dat laatste element het zwaarst door en is 't daarom wel een van de betere kung fu films.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.