Hallo allemaal,
Ik had gister een spannend gesprek op msn
Voor mij was het gewoon een lolletje
Webcam aan en grapjes maken
Ik heb een keer mijn kont laten zien maar had gewoon kleding aan
Ik heb geen kleding uitgetrokken
De gesprekspartner ging soms voor de cam staan en pakte dan zijn 'janpieter" beet, met kleding aan
Ik heb volgens mijn wel een knoopje van me shirtje losgedaan maar verder niks
Mijn vriend kwam erachter en was helemaal over de toeren
Schreeuwde hoe ik hem dik kon aandoen en trapte tegen de deur.
Hij noemde me ook een slet en hoer enzo
Hij zei dat hij van me walgde en dat ik vies was enzo.
Ik moest erg huilen, want dit was niet de bedoeling
Hij was zo verdrietig echt vreselijk
Ik weet niet waarom ik het gedaan heb.
Ik ben gewoon altijd zo alleen, mijn vriend werkt de raarste tijden
Dan zit ik tien uur in ons huis uit me neus te vreten en te wachten op hem
Ik denk dat ik het gedaan heb om een onbegrijpelijke reden...
MIjn vriend doet alles voor mij, hij is lief knap, galant, ALLES
En ik? Eerlijk gezegd denk ik vaak aan mezelf, kan ineens heel chaggerijnig doen.
Ik snauw mensen af, ik bestel de hele tijd vanalles (Wil je me wat drinken/afstandbediening/koekjes/ETC even geven)
Ik ben heel slank en de meeste jongens vinden me erg knap. Ook heb ik in bed de nodige complimenten gehad.
Maar verder ben ik helemaal niet zo leuk
Ik ben wel lief en behulpzaam maar als het erop aan komt....
Die gespreksparten kende ik van vroeger, we hebben ooit 1x gezoend en vonden elkaar echt leuk
Voor mijn relatie was ik echt zo'n makkelijke. Ik was net 13/14 en zoende met alles wat los en vast zat
Totdat mijn vriend op mijn 15e me me kreeg en ik een normaler leven ging leiden
Ik ben samen gaan wonen, heb mijn lange blonde haren afgeknipt, wordt niet meer dronken enz.
Ik heb mijn kledingstijl aangepast en zie er netter uit.
Ik ben echt netjes geworden, maar tegen mijn vriend zal ik nooit opkunnen
Dat eeuwige geduld en zo vergevingsgezind, zo attent en liefdevol
We hebben trouwplannen, en willen echt altijd bij elkaar blijven
Ik denk gewoon, voor die ander (die ik dus niet leuk meer vind) ben ik gewoon goed
Ik voel me meer van zijn niveau (lager dus)
Ik wil mijn vriend alle ruimte geven. Ik heb 100000x sorry gezegd. Alles toegegeven en eerlijk gezegd.
Hij dacht eerst dat ik loog en dat ik echt dingen had uitgetrokken met mezelf was gaan spelen en misschien wel in real life vreemdging.
DAT heb ik hem gelukkig uit zijn hoofd kunnen praten (ik heb een fout gemaakt, maar dat zou ik nooit doen)
Ik heb gezegd dat hij het tegen iedereen mag zeggen, en dat ik het mijn ouder wel wil opbiechten als hij daar behoefte aan heeft.
Iedereen zal echt van me walgen
Maar if it takes that om hem goed te doen doe ik dat
Ik heb zelfs aangeboden dat hij mij opsluit in huis en de laptop en sleutels meeneemt naar zijn werk maar dat wil hij niet.
Soms komt ineens weer die andere kant van mij boven en die zegt op heldere momenten tegen mij
"WTF! Jij deed niks, niet eens je sok omlaag!! of whatever, JA vulgaire taal JA grote fout maar get real, ZO erg is het niet"
Mijn vriend wil wel bij mij blijven, maar het vertrouwen is weg. We huilen allebei veel en ik schaam me blauw dat ik mijn relatie zo heb beschadigd. Mijn vriend zei dat hij zich dit nog zou herinneren als ik een kind van hem kreeg

Dat heeft me best wel geraakt. WAT HEB IK GEDAAN
Het was zo stom! Op het momente supréme leek het helemaal niet zo erg. Maar als mijn vriend de msn-geschiedenis induikt en zinnen opleest ga ik door de grond van schaamte
IEMAND TIPS? Ben ik nu vreemgegaan?
Ik snap het als iedereen reageert met "dom wijf" en "sletje" maar dat weet ik zelf ook wel dat ik dat ben