FOK!’s Historische Voetbalkalender

quote:

Op vrijdag 1 mei 2009 17:41 schreef RayMania het volgende:

[..]

Fucking nice.

quote:

Op vrijdag 1 mei 2009 17:47 schreef RayMania het volgende:

[..]

Wil je nog een leuke banner?

quote:

Een bommelding in Dordrecht: niets blijft Den Braven bespaard

DORDRECHT - In de middencirkel wachten dertig mensen op de knal die 16.00 uur te horen zal zijn. De torenklok slaat vier, de spanning neemt toe, maar het blijft stil. Om vijf voor half vijf is nog niets gebeurd. De bommelding blijkt een loze. Het duel Dordrecht '90-PSV is voor niets gestaakt.

De pauze duurt lang deze zondag, erg lang. Het is 15.35 uur en geen speler heeft de kleedkamer verlaten. Onwetendheid is troef in Dordrecht totdat de speaker meldt: “Er is sprake van een bommelding. De politie zal het stadion ontruimen. Er wordt vandaag niet verder gespeeld.” Scheidsrechter Frans Houben deelt de elftallen mee dat hij de wedstrijd op last van voorzitter Cees den Braven heeft gestaakt. De spelers gaan ongewassen op huis aan. De overige aanwezigen hebben een half uur om de tribunes te verlaten. Ze zijn verwonderd maar raken niet in paniek. Ze maken geintjes. “Romario zal wel hebben gebeld”, grinniken ze. Om de scheiding met PSV te bewerkstelligen had de Braziliaan de wedstrijd aan zich voorbij laten gaan. Hij was vorige week voor zaken in Brazilie en werd opgehouden. Volgens manager Kees Ploegsma had hij zaterdag het vliegtuig genomen en hield hij zich gisteren ergens in Nederland op. Maar waar?

Om 16.55 uur is het stadionnetje aan de Dordtse Krommedijk nagenoeg leeggestroomd. Politiemensen vergrendelen de hekken. De verantwoordelijken in de middencirkel weten dat ze te maken hebben met loos alarm, maar wagen geen risico te lopen. Daarvoor is de aard van het telefoontje te dreigend. De onbekende heeft geen Rotterdams accent, is niet bezopen, en wordt niet onderbroken door lallende vrienden of herrie-muziek. “Het is altijd de vraag hoe serieus je dit soort mededelingen moet nemen”, onderkent hoofdinspecteur H. Meijer. “We vatten het nu zeer serieus op omdat er geen reden bestaat het niet serieus op te vatten.” Dat heeft hij Den Braven ook verteld, en daarom heeft de voorzitter de wedstrijd laten staken. “Er is geen andere mogelijkheid. Dit is een noodtoestand. Van de 100 keer gebeurt er 99 keer niets. Maar stel dat er nu wel een bom afgaat en er vallen slachtoffers, dan heb ik het gedaan”, verdedigt de voorzitter zijn besluit. Aangezien de politie slechts te gast is in zijn stadion aan de Krommedijk, is hij degene die keuze dient te maken. Het kost hem vijf minuten om de (wan)vertoning af te blazen.

Er blijft Den Braven weinig bespaard dit seizoen. Dordrecht '90 hangt van ruzies, intriges, mallotigheden en tekorten aan elkaar. “Dit kan er dus ook nog wel bij. Waar je kijkt, het is allemaal geweld tegenwoordig. Het voetbal gaat er nog eens aan kapot”, verzucht de lijm-specialist. Hij kijkt naar de lege tribunes, denkt aan de honderdduizenden guldens die hij is kwijtgeraakt, schudt zijn hoofd en zegt met een vleug van zelfmedelijden: “Je zou het bijltje erbij neergooien.” Als iemand vervolgens opmerkt dat zo'n nep-bom een hoop publiciteit met zich meebrengt, wordt hij giftig. “Op dit soort publiciteit zit ik natuurlijk niet te wachten, he”, stampvoet hij. “Man, man, het lijkt wel of er meer mafketels op de wereld zijn dan normale mensen.” De woorden hadden uit de mond van Jacques Ruts kunnen komen. De PSV-voorzitter vindt het besluit van Den Braven een beetje onzinnig. “De afweging had anders moeten zijn. Het is zonde dat er is toegegeven. We mogen niet wijken voor terreur.” Hij, Ruts, zou het anders hebben gedaan; hij zou geen duimbreed hebben toegegeven. Tijdens PSV-Real Madrid werd het Eindhovense bestuur, zo vertelt Ploegsma, ook opgeschrikt door een bommelding. Maar ontruiming zou meer slachtoffers hebben geeist dan de ontploffing zelf. Vandaar dat de bestuurders de gok namen, en opgelucht constateerden dat niets gebeurde.

De dertig in de Dordtse middencirkel zijn om 16.10 uur minstens zo blij. Want stel nou dat er wel twee zware bommen liggen, dan ben je op het veld ook niet echt veilig. En wat te doen als de anonymus explosieven onder de middenstip heeft verstopt? Als het ultimatum verstrijkt, en de grote boem blijft achterwege, zijn de vragen meteen weer een stuk stoerder. Wie bepaalt of je zo'n beller serieus moet nemen? Is het nodig om een wedstrijd voor zo'n boodschap te staken? “Het is een moeilijke beslissing. Een knullig in elkaar gezette bom, een lichtgewonde, en je hebt ongelijk. Begrijp je?”, vraagt politiewoordvoerder Fred Verbeek retorisch. En dan zijn er nog die 35 minuten die tussen de melding en het moment van ontploffing zitten. Ze hebben zwaar meegewogen in de beslissing tot ontruiming. “Er was tijd genoeg om de mensen van de tribunes te krijgen. Een half uur is een veiliger marge dan vijf minuten”, geeft Meijer de gedane overpeinzingen weer. Als het bestuur niet tot ontruiming had besloten, dan had hij het wel gedaan.

Belang

Voor Ruts is het inmiddels zonneklaar. 2 Mei 1993 luidt het einde van het Nederlandse voetbal in. Wat nu gebeurt is schadelijk en schandelijk voor de sport in Nederland, roept hij uit. “Waar zijn we nu naar toe op weg?” Geen mens die het hem kan vertellen. “Wie een beetje nadenkt weet uit welke hoek het komt”, zegt PSV's voorzitter nog. Ruts doelt op Feyenoord-kringen die alle belang hebben bij 'uitstel'. Het gehavende Dordrecht is geen partij voor PSV. Maar als vier of vijf geschorsten de tweede helft over een paar weken mogen meedoen, betekent de 1-0 voorsprong van PSV (doelpunt Vanenburg) niet automatisch een gewonnen wedstrijd. Het toeval wil dat Tros/Veronica Sport het er 's middags op tv nog over had gehad. Eerst spraken ze over de loze bommelding bij de basketbalwedstrijd Weert-Den Bosch, daarna kwamen de schorsingen van Dordrecht'90 ter sprake en ten slotte riep trainer Han Berger Feyenoordfans op naar Dordt te komen. “Dat kan wel eens in het belang van Feyenoord zijn.” Iedereen kan de optelsom maken en het is daarom niet verwonderlijk dat ook Den Bravens vinger aanvankelijk richting Rotterdam wijst. Na een beetje smoezen met de advocaat worden de beschuldigingen echter wat algemener van aard. “Niet iedereen gunt PSV de titel. Ik houd het er op dat het een supporter van een andere club is geweest.

quote:

Op zondag 3 mei 2009 09:53 schreef kleinzusje het volgende:
Wil je de OP met het overzicht in een wiki ?

quote:

Op naar de top
Van Nistelrooy is geboren op 1 juli 1976 in Oss en groeide op in Geffen. Hij begon met voetballen bij de plaatselijke amateurclub aldaar, Nooit Gedacht. Daar speelde hij enige tijd, maar hij wilde graag hogerop en koos voor het hoger aangeschreven RKSV Margriet. Daarna ging hij naar FC Den Bosch waar hij in de jeugd begon en enkele jaren later op 17-jarige leeftijd onder trainer Hans van der Pluijm debuteerde in het eerste. Dat was op 3 mei 1994 in een uitwedstrijd tegen ADO Den Haag. Zijn scorende vermogen valt bij de Bossche club niet op, onder meer omdat Van Nistelrooy toen centraal op het middenveld speelde en zijn ploeggenoot Anthony Lurling vanaf de vleugel de afmaker was. Bij FC Den Bosch speelde hij zes jaar bij de jeugd en vier seizoenen in de hoofdmacht. Na FC Den Bosch vertrok hij voor 600.000 gulden naar sc Heerenveen. Onder trainer Foppe de Haan ontplooide Van Nistelrooy zich verder en na één seizoen bij sc Heerenveen vertrok hij naar PSV.

SC Heerenveen
Zijn debuut bij SC Heerenveen was tijdens een wedstrijd in de Intertoto, uit tegen het Wit-Russische Dinamo 93. De wedstrijd eindigde in een 1-0 nederlaag.

Op de eerste competitiedag scoorde Van Nistelrooy de 2-1 thuis tegen NAC. Hij stond opgesteld als spits. Na acht wedstrijden had Van Nistelrooy twee doelpunten achter zijn naam staan, maar hij heeft indruk gemaakt met zijn spel. Hij werd gezien als een belofte en geselecteerd voor Jong Oranje.

PSV
In de zomer van 1998 contracteert PSV hem voor 5 jaar. PSV moet sc Heerenveen een bedrag van 12 miljoen gulden (5,4 miljoen euro) betalen, op dat moment een recordbedrag voor een binnenlandse transfer. Van Nistelrooy wordt succesvol bij PSV. Het eerste doelpunt voor PSV maakt hij tegen zijn oude club sc Heerenveen. Van Nistelrooy komt in het eerste seizoen tot 31 doelpunten in de competitie en bezet daarmee de tweede plaats op de all time clubtopscorerslijst, na Coen Dillen die in 1955/57 43 keer scoorde in één seizoen. In het seizoen erna scoorde hij 29 keer in 23 wedstrijden. Van Nistelrooy raakte tijdens het seizoen geblesseerd. Op 7 maart 2000 speelde PSV een oefenwedstrijd tegen het Deense Silkeborg IF. Al na 5 minuten moet Van Nistelrooy geblesseerd het veld verlaten. Van Nistelrooy probeerde een omhaal te maken en kwam daarbij ongelukkig terecht tussen twee verdedigers. Na onderzoek werd bekend dat hij de mediale band van zijn rechterknie had afgescheurd. Het been moest in het gips en volgens clubarts Cees Rein van den Hoogenband zou het herstel twee maanden duren. Van Nistelrooy stond in de belangstelling van enkele buitenlandse clubs, maar besloot nog een jaar te blijven. Hij richtte zich vervolgens op het aankomende EK. Op 16 april hervatte Van Nistelrooy de training en enkele dagen later werd PSV kampioen. Op 22 april 2000 lekte het nieuws uit dat Van Nistelrooy naar Manchester United ging voor een medische keuring. Op 25 april werd hij volgens de media gecontracteerd 65 miljoen gulden (29,5 miljoen euro). Hij zou een contract voor 5 jaar tekenen en ongeveer 70.000 euro per week verdienen. Toch ontstond er enige onduidelijkheid over de transfer: 'is hij nou wel of niet door de medische keuring gekomen en is de transfer nu wel of niet beklonken?' Geruchten gaan dat er intern bij Manchester United problemen waren (tussen Ferguson en voorzitter Martin Edwards). Op 27 april komt er dan duidelijkheid van de kant van Manchester United: Van Nistelrooy heeft bepaalde tests niet gehaald en van een transfer is voorlopig geen sprake. PSV-voorzitter Harry van Raaij laat weten dat Van Nistelrooy nu weer andere clubs als optie heeft. Van Nistelrooy was toen nog steeds bezig met zijn herstel als hij op 28 april tijdens kopoefeningen weer door zijn knie gaat. Snel werd hij naar het ziekenhuis gebracht, waar na een kijkoperatie duidelijk wordt dat een operatie noodzakelijk is. Zijn rechterkruisband is afgescheurd en Van Nistelrooy is ongeveer acht maanden uitgeschakeld. Alex Ferguson laat de dag erop weten dat de transfer van de baan is. Voor Van Nistelrooy blijft over: geen Manchester United, geen Gouden Schoen en geen EK 2000. Van Nistelrooy onderging de operatie in de Verenigde Staten bij chirurg Robert Steadman, die ook eerder PSV'er Ovidiu Stîngă opereerde. Hiervoor moest hij naar Vail (VS). In de zomer van 2000 trekt PSV een nieuwe spits aan: Mateja Ke¸man. In augustus 2000 krijgt Van Nistelrooy een uitnodiging van Manchester United om een weekje bij de club te gaan trainen. Ondanks dat er geen afspraken zijn gemaakt over een (nieuwe) transfer, heeft Manchester United Van Nistelrooy niet uit het oog verloren. Voorzitter Van Raaij reageert furieus op Manchester United en wil opheldering van de clubleiding. Uiteindelijk biedt Peter Kenyon, toenmalig directeur van Manchester United, zijn excuses aan. Op 16 januari 2001 keerde Van Nistelrooy voor het eerst terug op het veld. Direct raken de Britse media geïnteresseerd in het verhaal-Van Nistelrooy. In februari werd een testwedstrijd georganiseerd tussen Jong PSV en de A1 (gemixt) waarin hij zijn rentree maakte. Hij maakt twee doelpunten en krijgt toestemming om op 1 maart mee te doen met Jong PSV tegen Jong Sparta. In een wedstrijd die in 1-6 zou eindigen, wist hij weer 2 keer het net te vinden. Het moment van de rentree komt steeds dichterbij. Op 3 maart 2001 is daar het moment: in de thuiswedstrijd tegen Roda JC mag Van Nistelrooy na 34 minuten Eric Addo vervangen. Een ovationeel applaus rolde van de tribunes toen hij het veld betrad. Een paar dagen later volgde een domper: Van Nistelrooy was evenals Addo door een fout bij PSV niet ingeschreven voor de UEFA Cup en dus niet speelgerechtigd. PSV vraagt nog om dispensatie bij de UEFA, maar die zijn onverbiddelijk: geen UEFA Cup voor Van Nistelrooy en Addo. In de competitie wordt er wel gewoon doorgespeeld en hij maakt op 31 maart zijn eerste doelpunt na lange tijd: in de thuiswedstrijd tegen FC Twente (2-1) maakt hij beide doelpunten.

In april komen er weer geruchten over een transfer naar Manchester United. De club zou al in onderhandeling zijn met zaakwaarnemer Roger Linse. Op 8 april zat Alex Ferguson op de tribune bij Ajax-PSV om Van Nistelrooy te bekijken. Eind april worden de onderhandelingen dan geopend. Op 23 april komt persbureau Reuters met een bericht: Van Nistelrooy naar Manchester United. Het transferbedrag is 67 miljoen gulden (30,4 miljoen euro), 2 miljoen gulden meer dan vorig jaar en een recordbedrag in de Premier League. Ook nu tekende hij een contract voor 5 jaar. Op 27 april werd hij gepresenteerd bij Manchester United. Het was officieel: Van Nistelrooy werd een Mancunian.

Manchester United

Spelend voor ManchesterIn Manchester speelt Van Nistelrooy samen met onder meer Ryan Giggs, Paul Scholes en David Beckham. In zijn eerste seizoen daar vindt Van Nistelrooy in totaal 36 keer het net. Hij werd dat seizoen door de Premiership-spelers tot speler van het jaar gekozen. Hij volgde Teddy Sheringham op en had voorgangers als Eric Cantona, Roy Keane, Dennis Bergkamp en Ian Rush. Van Nistelrooy wordt tevens topscorer in de UEFA Champions League.

In zijn tweede seizoen weet hij 44 keer het net te vinden, wat leidt tot het landskampioenschap van zijn team. Ook wordt hij weer topscorer in de UEFA Champions League. Een van de meest memorabele doelpunten maakt hij tegen Fulham FC: vanaf de middellijn passeert Van Nistelrooy vijf verdedigers, om daarna met een schuiver de doelman te passeren.

Het seizoen 2003/2004 ging niet zo voortvarend als zijn eerste twee seizoenen. Van Nistelrooy speelt een goede eerste seizoenshelft, maar in de tweede seizoenshelft raakt hij zijn vorm kwijt. De vier gemiste penalty’s (waaronder een in blessuretijd tegen Arsenal, zie hieronder) illustreren het beeld. Het seizoen erop speelt hij maar weinig wedstrijden, mede door een blessure die hem enkele maanden aan de kant houdt. Hij sluit met zes competitiedoelpunten een moeizaam seizoen af.

Real Madrid
Tijdens het seizoen 2005-2006 krijgt Van Nistelrooy om onduidelijke redenen ruzie met trainer Ferguson. Gedurende de finale van de League Cup tegen Wigan Athletic wordt hij 90 minuten op de bank gehouden, ten faveure van Louis Saha. Gezien de perikelen bij Manchester United vertrekt Ruud al eerder naar het trainingskamp van het Nederlands elftal. Tijdens het WK laat hij weinig meer los dan dat er een 'meningsverschil' is tussen hem en Ferguson. Na het WK laat Ferguson weten dat Van Nistelrooy vrij is om te gaan. In de weken daarna zijn er geruchten dat hij zou worden overgenomen door Real Madrid of Bayern München.

Op vrijdag 28 juli maakt Real Madrid uiteindelijk via haar website[1] bekend dat ze voor 15 miljoen euro Van Nistelrooy overneemt. Hij zal in de spits staan samen met bekende spelers als Ronaldo, Robinho en Raúl.

Ruud van Nistelrooy sloot zijn eerste seizoen succesvol af als kampioen en topscorer van de Primera Division met maar liefst 25 treffers. Hij liep net de Gouden Schoen mis. Ook stond hij tweede in de topscorersranglijst van de UEFA Champions League 2006-2007, achter Kaká van AC Milan.

Ook in zijn tweede seizoen wordt Van Nistelrooy met Real Madrid kampioen. Zijn aandeel in dat kampioenschap is minder dan het eerste jaar aangezien hij lange tijd geblesseerd was. Van Nistelrooy speelde 24 competitiewedstrijden waarin hij 16 keer scoorde.

Het Nederlands Elftal

Van Nistelrooy met het Nederlands elftalVan Nistelrooy maakt zijn debuut voor het Nederlands voetbalelftal op 18 november 1998 in de uitwedstrijd tegen Duitsland. Samen met Patrick Kluivert maken de twee grote indruk en een nieuw koningskoppel lijkt geboren, maar (zo zal later blijken) zal zelden nog voor echt succes zorgen. Het eerste doelpunt van Van Nistelrooy volgt op 28 april 1999 tegen Marokko. De interland tegen Duitsland (23 februari 2000) is de laatste interland voor zijn blessure, die hem ook het EK in eigen land kost. Daarna keert hij terug in Oranje en blijft daar meestal vaste waarde. Na het missen van het WK in 2002 komt zijn eerste grote toernooi: het EK in Portugal, waar hij 4 doelpunten maakt. Ook in de kwalificatiewedstrijden voor het WK in 2006 is Van Nistelrooy vaste keus.

Tijdens het WK kwam hij in actie in alle drie de groepswedstrijden en steeds werd hij gewisseld. Tegen Ivoorkust scoorde hij, maar in de wedstrijd tegen Portugal, waarin Nederland werd uitgeschakeld, werd hij niet opgesteld. Na het toernooi werd Van Nistelrooy door bondscoach Marco van Basten niet uitgenodigd voor een vriendschappelijke wedstrijd tegen Ierland. De bondscoach wilde het met andere spitsen proberen tot ongenoegen van Van Nistelrooy. Hij gaf een geruchtmakend interview waarin hij Van Basten ervan beschuldigde alleen spelers op te stellen die hij persoonlijk mocht. Daarop werd Dirk Kuijt opgesteld. Van Nistelrooy voelde in een gesprek met de bondscoach Van Basten geen onvoorwaardelijk vertrouwen. In mei 2007 belde Van Basten en vroeg opnieuw naar de beschikbaarheid van Van Nistelrooy. Hij besloot hierop om zich weer beschikbaar te stellen.

Tijdens het EK 2008 in Zwitserland en Oostenrijk was Nederland ingedeeld in Groep C bij Frankrijk, Italië en Roemenië. Van Nistelrooy scoorde de Nederlandse openingsgoal in de openingswedstrijd tegen Italië. Van Nistelrooy speelde ook in de met 4-1 gewonnen wedstrijd tegen Frankrijk. Omdat Nederland zich dan al geplaatst heeft voor de volgende ronde, krijgt Van Nistelrooy, met negen andere basisspelers, tegen Roemenië een wedstrijd rust. In de kwartfinale tegen Rusland gaat het minder goed met Nederland. Vijf minuten voor tijd scoorde Van Nistelrooy de gelijkmaker tegen Rusland, maar in de verlenging verloor Nederland alsnog, wat voor Van Nistelrooy en zijn team het einde van het toernooi betekende. Zijn treffer tegen Rusland was zijn zesde op een Europees Kampioenschap, waarmee hij de derde plaats bezet in de all time topscorerslijst.

Van Nistelrooy staat sinds het EK 2008 op gelijke hoogte met Abe Lenstra en Johan Cruijff wat betreft doelpunten voor Nederland: ze hebben allen 33 officiële doelpunten gescoord.

Op maandag 4 augustus 2008 heeft hij bondscoach van het Nederlands voetbalelftal Bert van Marwijk te kennen gegeven dat hij zich volledig wil richten op zijn club Real Madrid waar hij momenteel actief is.

Prijzenkast

PSV
Landskampioen: 2000, 2001
Johan Cruijff Schaal: 1998, 2000
Nederlands Speler van het Jaar: 1998/1999, 1999/2000
Nederlands topscorer: 1998/1999, 1999/2000

Manchester United FC
Landskampioen: 2002/2003
FA Cup: 2003/2004
League Cup: 2005/2006
Engels Speler van het Jaar: 2001
Engels topscorer: 2002/2003

Real Madrid
Landskampioen 2006/2007, 2007/2008
Spaanse Supercup 2008/2009
Topscorer Primera division 2006/2007

Nederlands elftal
Interlands: 64
Doelpunten: 33

Bron: Wiki

quote:

Nwanko Kanu is volledig hersteld van de hartoperatie die hij vijf maanden geleden in Cleveland onderging.

Bij de overgang van Ajax naar Inter Milan constateerden artsen van Inter een hartafwijking bij de 20-jarige Nigeriaan. In Cleveland verving cardioloog Kramer in november een lekkende hartklep door een kunststof exemplaar. Hij onderwierp Kanu afgelopen week aan een serie zware tests en gaf hem groen licht voor een rentree in het voetbal. “Fysiek is hij sterker dan voor de operatie”, aldus Kramer. “Hij is klaar om terug te keren in het professionele voetbal.”

quote:

Il Grande Torino
Architect achter Il Grande Torino was voorzitter Feruccio Novo. Eind jaren dertig greep hij het roer stevig in handen bij zijn geliefde voetbalclub. Hij wilde een voetbaldroom verwezenlijken en het Italiaanse voetbal bevrijden van zijn fascistische dictaat. Hij verzamelde businesspartners en bouwde de eerste professionele voetbalstructuur van Italië op.

In 1938 contracteerde Torino, dat zich verbond met de vrijzinnige politieke linkerzijde, coach Ernest Egri Erbstein, een joodse Hongaar. In 1939 sloeg Erbstein echter noodgedwongen op de vlucht voor de jodenvervolging. De Duitsers wisten hem uiteindelijk echter toch te arresteren en Erbstein kwam terecht in een concentratiekamp in Hongarije. In 1944 lukte het hem daaruit te ontsnappen. Mussolini was inmiddels als leider van Italië afgezet en Erbstein vluchtte terug naar Turijn. Daar werd hij door Novo weer benoemd als coach van Torino.

Erbstein was iemand met vooruitstrevende voetbalgedachten, zoals de Hongaren zich in die periode gedroegen als missionarissen van aanvallend, sierlijk en individualistisch spel. Zijn houding ten opzichte van de spelers stak bovendien schril af tegen de autoritaire houding van andere coaches in die tijd. Erbstein linkte zijn voetbalvisie aan psychologische inzichten. Hij koos voor een persoonlijke, menselijke benadering van zijn spelers, maar eiste wel strikte discipline. Zijn belangrijkste regel luidde: de beweging van de bal, gedragen door de genius.

De genius bij Torino was Valentino Mazzola, vader van de latere Inter-ster Sandro Mazzola. Voorzitter Novo nam hem in 1942 over van Venezia en de middenvelder nam Torino direct bij de hand. Hij ontpopte zich tot een superbe spelmaker en groeide uit tot een fenomeen. Onder aanvoering van Mazzola beleefde Torino haar glorietijd met spelers als Eusebio Castigliano, Guglielmo Gabetto, Giuseppe Grezar, Ezio Loik en Franco Ossola. Allen waren door Novo naar Turijn gehaald.



Coach Erbstein zette het team naar zijn hand en liet het spelen in een aanvallende stijl. Zoals hij het graag zag en waarvoor hij ook de spelers had. Geen schijterig catenacciovoetbal, maar voetbal met lef en vol van fantasie. Individueel vernuft gepaard aan uitgekookte collectiviteit. In het eigen Stadio Filadelfia ervoeren topclubs als Juventus (5-0), Roma (7-0), Napoli (7-1), Milan (6-2) en Internazionale (5-0) het mysterie van de genialiteit. Het resulteerde tussen 1943 en 1949 in vijf scudetto’s op rij (de seizoenen 1943/1944 en 1944/1945 werd er niet gespeeld vanwege de tweede wereldoorlog) en gemiddeld ruim honderd doelpunten per seizoen.

Zo vervulde Il Grande Torino het land, na twee decennia van Mussolini-regime, opnieuw van trots. Vrijheid en vooruitgang, dat was wat Torino uitdroeg. Met dank aan de voetbalvrijdenkers van Turijn. De voetbaldroom van voorzitter Ferrucio Novo, coach Ernest Egri Erbstein en sterspeler Valentino Mazzola zou echter een tragische dood vinden.

In februari 1949 speelde het Italiaanse nationale elftal, waar Torino hofleverancier van was, een interland tegen Portugal. Na afloop vroeg de Portugese aanvoerder Francisco Ferreira aan Valentino Mazzola of hij met zijn team Torino een wedstrijd wilde spelen tegen zijn Benfica. Dit ter gelegenheid van Ferreira’s afscheid van het topvoetbal. Niets zou hem namelijk meer ontroeren dan een laatste wedstrijd tegen het grote Torino. Mazzola was vereerd en benaderde voorzitter Novo. Die zag het eigenlijk helemaal niet zitten. Torino stond, ondanks iets minder dwingend spel, op het punt om opnieuw kampioen te worden en een uitstapje naar Lissabon paste totaal niet in het schema. Omdat het Mazzola was, stemde hij na lang nadenken toch toe.

De Superga Vliegramp
Na deze tegen Benfica op 4 mei steeg een vliegtuig op met daarin de gehele selectie van AC Torino, de technische staf en een stel journalisten. Uit de brokstukken bleek na onderzoek zelfs dat de journalisten de spelers hebben geïnterviewd tijdens de tocht. De vlucht ging geleidelijk en rustig, tot er een mistbank opdook zo rond de grens van Italië en Frankrijk. De piloten verloren het zicht en probeerden contact te zoeken met het vliegveld. Maar dat mislukte. De brandstof begon op te raken en de piloten zochten uit alle macht naar een plekje om te landen.

De landing ging finaal mis. De piloten schatten de positie van het vliegtuig totaal verkeerd in. Het vliegtuig kwam uiteindelijk tot stilstand tegen de Superga, een basiliek ten oosten van Turijn. Alle inzittenden verongelukten, waaronder Aldo Ballarin en Valentino Mazzola, wiens zoon zeventig keer voor Italië zou uitkomen. Ook Renato Casalbore, de oprichter van Tuttosport, kwam om.

Toen het nieuws Turijn bereikte, was de hele stad in rouw. Het duurde slechts uren, of heel Italië was op de hoogte van de ramp. Mannen en vrouwen gingen de straat op om hun steun te betuigen aan de passagiers van het neergestortte vliegtuig. Twee dagen later werden alle inzittenden op het Palazzo Madama begraven. Een half miljoen mensen was opgedaagd om hun helden te eren.



Slechts zes jaar later werd de Europa Cup I, het grootste voetbaltoernooi voor Europese clubs, opgericht. De Italianen waren nog steeds in de ban van de ramp, waardoor er geen goed team opgesteld kon worden. Door het ontbreken had eerst Real Madrid en later –opmerkelijk- SL Benfica een vrije doortocht door Europa. Menigeen beweerde dat als de ramp nooit had plaatsgevonden AC Torino nog steeds een van de toonaangevende clubs was geweest in Europa. Sandro Mazzola, zoon van Torino-aanvoerder Valentino, ondervond zelfs nog huiselijke last van de ramp. Als klein jongentje mocht hij niet meer buiten spelen en hij moest binnenblijven. Dat kwam omdat zijn moeder bang was om hem te verliezen, net zoals ze haar man had verloren. Sandro kon zijn moeder toch overtuigen, waardoor hij kan terugkijken op een glansrijke carrière. Hij speelde zeventig keer voor Italië, won vier keer de landstitel met Inter, twee keer de Europa Cup I - die hij opdroeg aan zijn vader - en het EK van 1968.

Dat deze ramp weinig beschreven is in de media, is opmerkelijk. Het team was zo talentvol, zo mooi om naar te kijken en zo ontzettend goed. Iedereen die bij Italië meteen aan catenaccio denkt, was door dit team voor gek verklaard.

Slachtoffers
Een lijst van de slachtoffers die om het leven kwamen tijdens de ramp:

Spelers
Valerio Bacigalupo
Aldo Ballarin
Dino Ballarin
Milo Bongiorni
Eusebio Castigliano
Rubens Fadini
Guglielmo Gabetto
Ruggero Grava
Giuseppe Grezar
Ezio Loik
Virgilio Maroso
Danilo Martelli
Valentino Mazzola
Romeo Menti
Piero Operto
Franco Ossola
Mario Rigamonti
Julius Schubert

Staff Torino
Arnaldo Agnisetta, manager
Ippolito Civalleri, manager
Egri Erbstein, trainer
Leslie Lievesley, coach
Ottavio Corina, masseur

Pers
Renato Casalbore, (Oprichter Tuttosport)
Luigi Cavallero, (La Stampa)
Renato Tosatti, (Gazzetta del Popolo)

Vliegtuigcrew
Pierluigi Meroni, piloot
Antonio Pangrazi
Celestino D'Inca
Cesare Biancardi

Overige
Andrea Bonaiuti, organiser



Aan de dood ontsnapt
Op het allerlaatste moment besloot er een speler om niet mee te gaan met het vliegtuig. Een speler die afzag van de vlucht omdat zijn zoontje ziek was. Zijn naam? László Kubala. Hij had toegezegd om de speciale wedstrijd mee te spelen met Torino. Het had dus weinig gescheeld of de grootste speler die ooit bij Barcelona heeft gespeeld (groter dan Cruijff, Neeskens, Hagi, Romario, Ronaldo en aldus de fans in 1999, toen Kubala werd verkozen tot beste speler van Barça ooit) had vroegtijdig het loodje gelegd.

Il Grande Torino

Torino A.C: The Superga Air Disaster

quote:

Op maandag 4 mei 2009 00:19 schreef kleinzusje het volgende:

[..]

Done
Wiki

Met de banner van Ray en nog wat mooie aanpassingen ( bv. gekleurde balkjes en zulks) is die klaar voor gebruik !