FOK!’s Historische Voetbalkalender

quote:

Op woensdag 13 mei 2009 18:15 schreef TUFKAL het volgende:
13 Mei 1998: Chelsea wint voor hett eerst en voor de enige keer in zn geschiedenis de Europacup II door Stutgart in Stockholm met 1-0 te verslaan. Doelpunt: Zola.

quote:

Op woensdag 13 mei 2009 18:24 schreef Prosac het volgende:
En Gullit als coach toch?

quote:

Op woensdag 13 mei 2009 18:24 schreef Prosac het volgende:
En Gullit als coach toch?

quote:

Samen met onder meer Dirk Lotsij, Eddy de Neve en Reinier Beeuwkes zorgde De Korver op 22-jarige leeftijd voor een 4-1 overwinning in de eerste interland in en tegen Belgi�. Ook voor de tweede wedstrijd werd hij door bondscoach Cees van Hasselt opgeroepen. Dit zou de eerste offici�le internationale wedstrijd op Nederlandse bodem worden. De wedstrijd eindigde in een afgemeten 4-0 winst voor Oranje, en volgens krantenverslagen uit 1905 was De Korver de maker van het eerste doelpunt. Het Rotterdamsch Nieuwsblad, organisator van de wedstrijd, beschreef het doelpunt als volgt:
"De Korver, Sparta’s captain, die van het begin van den wedstrijd af enorm spel vertoond heeft, ja zelfs Kamperdijk en Kessler heeft overtroffen, neemt den bal van Van der Stappen af, passeert Dedecker, Poelmans en van Hoorden, zal schieten, maar de bal gaat rakelings langs het doel … Reeds juicht een deel van het publiek, maar alles is weer te beginnen! Drie minuten later haalt De Korver ongeveer dezelfde truc uit, thans met succes, want voor het goal gekomen, richt hij den bal en met een niet al te hard maar zeker schot heeft Nederland door een Rotterdammer de leiding gekregen (1-0)."


_{Nederland-Belgi� op 14 mei 1905, met de Engelsman Eric Thornton in het Belgische doel}

Het Nieuwsblad was niet de enige die De Korver als de eerste doelpuntmaker op Nederlandse bodem beschouwde. Onder meer de Maasbode, Het Sportblad en het Clubnieuws van D.F.C. maakten gewag van een doelpunt van de verdediger. Volgens de Sportkroniek, het offici�le blad van de voetbalbond, zagen de 30.000 toeschouwers de Rotterdammer scoren:
"...(De Korver) nam het leder Van der Stappen af, passeert De Decker, laat aan Poelmans zijn rug zien; verschalkt, steeds in vliegenden ren, den toeloopenden Van Hoorden en laat dan een schot volgen, dat jammer genoeg even ernaast gaat. Eenmaal is geen maal! denkt Bok! - doet alles nog eens dunnetjes over, zoo het kan, nog vlugger, laat aan de Belgische verdediging geen tijd, zich te herstellen; - Thornton wil uitloopen; maar voor zulks geschiedt, is het gebeurd! - met een schuin schot zit de bal in het net! Onmogelijk om te beschrijven wat nu volgde! Een gejuich als een oordeel! hoeden, petten gaan in de lucht; de geestdrift is grootsch en algemeen!"

Echter, voetbaldeskundige en Oranje-archivaris Matty Verkamman meldde in zijn boeken Het Nederlands Elftal 1905-1989 en Oranje Toen en Nu deel 1 dat niet De Korver, maar Willem Hesselink verantwoordelijk was voor de goal. Uit het laatstgenoemde boek:
"Alles is mooi. Het weer is mooi, de wedstrijd is mooi en het scoreverloop is mooi. Doe Hans gaat weer eens uit zijn dak, want met zijn Sparta-bril op ziet hij in het slotkwartier zijn Bok de Korver 1-0 maken. In werkelijkheid wordt dat doelpunt geproduceerd door Willem Hesselink."

Ook de offici�le statistieken van de KNVB geven aan dat Hesselink het doelpunt had gemaakt. Wie gelijk heeft is tot op de dag van vandaag niet duidelijk geworden.

quote:

Op donderdag 14 mei 2009 14:42 schreef MaxPower het volgende:
Ben Stom.

Die zal gepest zijn zeg..

quote:

Op woensdag 13 mei 2009 18:15 schreef TUFKAL het volgende:
13 Mei 1998: Chelsea wint voor hett eerst en voor de enige keer in zn geschiedenis de Europacup II door Stutgart in Stockholm met 1-0 te verslaan. Doelpunt: Zola.

ZOLA vs stuttgart

quote:

Op donderdag 14 mei 2009 14:47 schreef ElYefe het volgende:
14 mei 1892
Meer dan een eeuw geleden werd op 14 mei de cricketclub Vitesse opgericht. Met de woorden: "Heden, 14 mei 1892, werd te Arnhem opgericht de cricketclub Vitesse." In het najaar van 1892 werd door steeds meer Vitessenaren voor het eerst over voetbal nagedacht.
Op 10 september 1892 werd in een bestuursvergadering besloten om naast cricket ook voetbal te gaan spelen. Belangrijkste argument was dat cricket toch wel een moeilijke sport is en dat het spelmateriaal erg duur is. Het voorstel wordt met grote meerderheid aangenomen.

[ afbeelding ]

Vanaf het seizoen 1894/1895 start Vitesse in de clubkleuren blauw en wit. In 1900 worden de kleuren gewijzigd en speelt Vitesse in het geel en zwart. De reden? Voorzitter Chris Engelberts zag Vitesse als beste club van Gelderland en mede door de vestiging in de hoofdstad van die provincie mocht Vitesse zich met een gerust geweten tooien met die kleuren, namelijk geel en zwart.

[ afbeelding ]

Tot halverwege de jaren tachtig voetballen amateurs en professionals in ��n vereniging. In 1984 dreigde een faillissement, onder leiding van voorzitter Karel Aalbers werd een nieuw bestuur gevormd die een scheiding aanbracht tussen de beide takken. De profs gingen verder in de 'Stichting Betaald Voetbal Vitesse' en het amateurvoetbal in de separate vereniging 'A.V.C. Vitesse 1892'. Vitesse speelde v��r de invoering van het betaalde voetbal (in 1954) zes maal mee in de eindstrijd om het landskampioenschap van Nederland. In het betaalde voetbal promoveerde de club in het seizoen 1970/1971 voor het eerst naar de eredivisie, waarin het ��n seizoen speelde.

[ afbeelding ]

In 1977 promoveerde Vitesse weer naar de hoogste afdeling, dit maal voor de periode van drie seizoenen. Na de, laatste, promotie in 1989 eindigde de club steeds bij de eerste vijf. Alleen in het seizoen 1994/1995 moest Vitesse genoegen nemen met een zesde plaats. De hoogste eindklassering was de derde plek in het seizoen 1997/1998. Deze klasseringen gaven meerdere malen recht op het spelen van UEFA-Cup voetbal. Ook vorig seizoen wist Vitesse zich weer te plaatsen voor Europees voetbal.

De Arnhemmers speelden drie maal in de finale om de nationale beker. Helaas gingen deze allen verloren: in 1912 tegen Haarlem, in 1927 tegen VUC (Den Haag) en tenslotte in 1990 tegen PSV (Eindhoven).

_{Voor een uitgebreide historie van Vitesse zie: http://www.vitesse.nl/historie.asp}

quote:

Op donderdag 14 mei 2009 15:18 schreef Gordon_Shumway het volgende:

[..]

Vitesse 1892 bestaat volgens mij niet meer. Is een paar weken geleden failliet verklaard.
Gaat nu misschien samen met sportparkgenoot ESCA, weet niet hoe ver ze zijn met die fusie.

quote:

Er zijn mensen die zeggen dat Ajacied Piet Keizer de schaarbeweging heeft uitgevonden, maar hij heeft deze hooguit heruitgevonden. Door voetballer Law Adam maakte Europa in de jaren dertig van de vorige eeuw al kennis hiermee. In het boek Als de kraaien overvliegen geeft ooggetuige Max Colthoff een beschrijving van deze truc:

“Als ik het goed heb (beweegt linkerbeen in cirkelvorm tegen de klok in) ging het zo, dat-ie de bal opdreef en met zijn linkervoet rechts om die bal heenging. Doordat-ie dit deed van binnen naar buiten, ging de tegenstander daarin mee, en dan liep Law met de bal aan het rechterbeen door langs de tegenstander in kwestie. Die man was uitgespeeld, doordat-ie niet naar de bal keek, maar naar het lichaam. Het gebeurde altijd aan de rechterkant van het veld. De tegenstander ging de linkerkant uit en dan ging hij er rechts voorbij.”


<sub>Het Vaderland op 17 oktober 1932



Adam wordt hier wakker gemaakt in de slaapcoup� van de trein naar Denemarken voor de interland van 14 juni 1931. Foto Nationaal Archief</sub>

Dubbele nationaliteit

Zoals zo veel voetballers uit de oude doosch is Law Adam geboren in Nederlands-Indi� en wel in Situbonjo. Adam belandde al snel in Den Haag, waar hij een belangrijke speler werd bij HVV – de toen nog niet koninklijke voetbalverenging. Als negentienjarige vertrok hij naar Zwitserland voor zijn studie en sloot zich aan bij de Grasshoppers. Daar groeide hij uit tot een van de beste rechtsbuitens van Europa.

Omdat het in Zwitserland met grote uitzondering was toegestaan een buitenlander op te nemen in de nationale elf – mits met een aantoonbare band met het land – werd Adam in 1929 opgeroepen om mee te doen tegen Oostenrijk. Juist in die tijd zat Oranje in een dal en had daarom behoefte aan goede aanvallers. Adam werd daarom in 1930 geselecteerd om mee te spelen tegen – nota bene! – Zwitserland.


_{Adam scoort tegen Belgi� op 17 april 1932. Nationaal Archief}

Ad van Emmenes schreef hierover: ‘Tegen dit besluit rees oppositie van voetbalpolitieke kant. Er werden door leden van de Bondsvergadering vragen gesteld aan het Bondsbestuur of het nu zo maar mocht, dat iemand in het Nederlands Elftal werd gekozen, die niet eens speler was van een Nederlandse club.’

Het mocht, waarna er iets vreemds gebeurde. Alhoewel Oranje naar Zwitserland moest voor die interland werd Adam verplicht eerst naar Nederland te komen voor de gezamenlijke reis. Terwijl hij dus woonde in dat land! Ook vroeger waren sportbestuurders soms knettergek.

Het eindigde in een drama, want Adam en zijn vrienden verloren met 6-3. Onze vergeten sportheld deed het redelijk, stond in Het Vaderland: ‘Laat men Adam vooral handhaven.’ Maar voor de rest vonden de Nederlandse sportjournalisten het een mislukking. Op de perstribune hoorde men opeens iemand boos schreeuwen: “Wij moeten een nieuwe technische commissie hebben!”


_{Met een onbekende schone op de boot naar Denemarken. Nationaal Archief}

HVV

Adam bleef en als speler van de Grasshoppers speelde hij tien interlands. Zijn laatste was op 7 mei 1933 tegen Belgi�, maar toen namens HVV.

Terug bij deze Haagse club maakte hij wederom enorme indruk. In 1934 speelde hij bijvoorbeeld Emma uit Dordrecht helemaal kapot met zijn verbluffende techniek. Dagblad De Vaderlander schreef op 17 december 1934:

‘Bij H.V.V. was het wederom Law Adam die iedereen verwonderd deed staan van zijn handigheid om tegenstanders te passeeren: het moet voor de verdediging van Emma wel om moedeloos te worden zijn, want telkens als de bal bij Adam was, dreigde er gevaar voor de Dordtsche veste.’ Het werd 7-1 voor de club van Adam.

Niet alleen de schaarbeweging was een uitvinding van deze voetballer, want volgens Matty Verkamman in het boek De Internationals was er nog iets, waarop hij patent had: de haringtruc. Verkamman: ‘Wat de laatste schijnbeweging precies inhield, weet niemand weer, al ligt het voor de hand te veronderstellen dat Adam zich razendsnel kon wegdraaien van de tegenstander.’

Helaas voor zijn medespelers maakte hij het ook wel eens te gek, zodat zijn acties stierven in schoonheid. Na een indrukwekkende dribbel liep hij zich volkomen vast en kon de tegenstander er met de bal vandoor. In 1934 werd er zelfs over hem gezegd dat hij te dik was geworden.


_Dikzak!

Slechte gezondheid

We zijn de afgelopen jaren regelmatig opgeschrikt door voetballers, die tijdens een wedstrijd stierven op of nabij het veld. Helaas is ook Adam zo aan zijn einde gekomen - pas 32 oud. Dat hij maar elf keer met Oranje meespeelde, kwam vooral door zijn slechte hart. Het was medisch onverantwoord om door te gaan en daarmee was op 7 mei 1933 de interlandcarri�re van Adam voorbij.

Omdat hij naar Indi� vertrok, zou de schaar vanaf zijn afscheidswedstrijd in augustus 1935 nooit meer op de Nederlandse velden te zien zijn. In de kolonie zou hij aan zijn einde komen tijdens een voetbalwedstrijd.



Verkamman citeert scheidsrechter W.A. Lambeck, die in Soerabaja de wedstrijd tussen Thor en Anasher leidde. In de achtste minuut van de tweede helft verliet Adam het veld, nadat hij al twee keer had gescoord en drie assists had gegeven. Hij liep met de hand op zijn hart en de scheids vroeg of het ernstig was.

“Nee, maar mijn hart begint zich te roeren en ze hebben nu een mooie voorsprong, dus kan ik mij nu wel aankleden.” Lambeck schreef in een brief aan tijdschrift De Scheidsrechter wat er daarna gebeurde:

‘Toen ik na het laatste fluitsignaal in de kleedkamer kwam, lag Law Adam op de masseertafel, geheel blauw. De onmiddellijk ontboden geneesheer en de hartspecialist probeerden de levensgeesten op te wekken door hem injecties in de hartstreek te geven. Een halfuur later kon slechts de dood worden geconstateerd. Zijn clubliefde had hij met de dood moeten bekopen.’