FOK!’s Historische Voetbalkalender

quote:

Op vrijdag 8 mei 2009 21:32 schreef rubbereend het volgende:

[..]

[Special] Vandaag in 2002; Feyenoord wint de UEFA

quote:

Op vrijdag 8 mei 2009 22:00 schreef tong80 het volgende:

[..]

Freekick van Hooijdonk

quote:

Steve Bull werd op 28-03-1965 geboren in Tipton. Als klein jochie kwam hij bij de jeugdopleiding van West Bromwich Albion, de grote rivaal van de Wolves. Daar zou hij ook zijn enige wedstrijden op het hoogste niveau spelen, in twee seizoenen W.B.A. kwam hij slechts 4 keer in actie. De 2 doelpunten die hij liet noteren bleken niet genoeg, de club verloor van het degradatiespook. Hierop volgde een grote opruiming, waar ook Steve Bull het slachtoffer van werd.

Wolverhampton Wanderers (net 3x achter elkaar waren gedegradeerd in 1984, 1985 en 1986 en daardoor voor het eerst op het laagste niveau zou uitkomen) besloot de 21-jarige Steve Bull een kans te geven. De fans waren erg sceptisch, want zou de 6e spits van de aartsrivaal hen kunnen helpen op weg naar promotie?



Het antwoord was ja, na een stroef eerste jaar liet Bull zien waartoe hij in staat was. Tijdens zijn tweede seizoen was hij goed voor maar liefst liefst 52 goal, waarmee hij Wolves de titel schonk. Dit betekende tevens een bijna uniek feit (samen met Burnley zijn de Wolves namelijk de enige club die een titel heeft gepakt in alle vier de Leagues).

Het seizoen erop bewees ‘Bully’ dat zijn scoringsdrift geen toeval was, hij ontwikkelde zich tot een waar fenomeen, 53 keer liet hij het net bollen. Hiermee was hij zo ongeveer persoonlijk verantwoordelijk voor wederom een titel (en dus promotie) voor de Wolves. Dit was niet de enige beloning voor de spits, hij werd namelijk als derdedivisie speler opgeroepen voor de Three Lions, het nationale elftal van Engeland. Toen hij tijdens zijn debuut Hampden Park ook nog eens scoorde was het sprookje compleet.

Steve Bull against Scotland

Diverse First Division clubs lonkten naar zijn diensten, maar zijn zwak voor de Wolverhampton Wanderers was inmiddels te groot om ze te verlaten voor een vreemde club uit de First Division.

Ook op het tweede niveau scoorde Bull er lustig op los, waardoor hij zichzelf in de kijker speelde van grote nationale en internationale clubs . Aston Villa, Coventry City, Real Madrid, Barcelona, Ajax, Manchester United, Liverpool, Rangers, Lazio, Boca Juniors, Newcastle United en Juventus hadden hem op de korrel. Bull bleef bij de club van zijn hart, ondanks de interesse van vele topclubs.

De daarop volgende seizoenen bleef 'Bully' scoren voor de Wolves, promoveren deed de club echter niet meer. Het laatste stapje naar de Premier League kon in die tijd niet gezet worden. Bull zou dus, buiten die vier wedstrijden met WBA om, nooit op het hoogste niveau uitkomen. Tegen de tijd dat Wolverhampton Wanderers promoveerde (in 2003) was Bull al gestopt.



Steve Bull heeft 305 doelpunten gemaakt voor de Wolves en de club besloot, ter ere van hem, in 2003 de John Ireland Stand te veranderen in Steve Bull Stand. Een terechte bekroning na alles wat hij voor de club betekend heeft.

Een legende, een échte clubman die helaas nooit zijn kunsten op het hoogste niveau kon tonen in het shirt van de Wolves. In Engeland is Bull vandaag de dag nog altijd een zeer gerespecteerd spits. Er zijn maar weinig spitsen, als er al een andere is, met 18 hattricks op hun CV. Bovendien speelde hij niet voor niets 3 wedstrijden op het WK van 1990. Uiteindelijk zou Bull eindigen op Bull op 13 interlands, waarin hij 4x wist te scoren.

Steve Bull - England Goals

quote:

Op 18 februari 1967 wordt er in Caldogna een toekomstige voetbalheld geboren: Roberto Baggio, die later de bijnaam zal krijgen van il Divin Codino, de goddelijke paardenstaart, vanwege zijn bijzondere kapsel.

Hij begint zijn carrière bij de plaatselijke voetbalclub en al wordt snel ontdekt door vele scouts, uiteindelijk werd Vicenza zijn nieuwe club. Hier zou hij echter niet al te lang bivakkeren, AC Fiorentina wist het megatalent al snel aan de club te binden.

In 1990 wordt hij vervolgens door Juventus gekocht voor de luttele som van 28 miljoen gulden, destijds ‘s werelds hoogste transferbedrag! Met Juve haalt hij veel prijzen binnen, waaronder 2 landstitels en de UEFA cup.

In 1993 wordt Baggio gekozen tot Wereld- en Europees speler van het jaar. Op het wereldkampioenschap in 1994 is de overtuigd Boeddhist wederom uitblinker en leidde hij Italië (met 5 goals in de K.O. fase) zelfs eigenhandig naar de WK finale van 1994, waarin grootmacht Brazilië de tegenstander was. De finale werd uiteindelijk na penalties beslist, spijtig genoeg was het uitgerekend volksheld Baggio die faalde bij de beslissende penaly. Italië was destijds het eerste team dat een WK-finale verloor op strafschoppen.

Voor gli azzurri, het nationale elftal, speelt Roberto uiteindelijk 55 interlands en maakt 27 goals.



Na zijn tijd bij Juventus speelt hij nog bij AC Milan, Inter Milan, Bologna en Brescia om vervolgens het einde van 2003/ 2004 besluit Baggio z’n voetbalschoenen aan de wilgen te hangen. 'Zes operaties hebben hun sporen nagelaten', legde Baggio uit in La Gazzetta dello Sport. 'Ik betaal nu de prijs voor al die ingrepen van de afgelopen jaren. De fans hebben me altijd op handen gedragen. Als het zou kunnen, zou ik voor eeuwig doorspelen. Maar het spijt me, de fysieke pijn is niet meer te verdragen. Ik moet er na dit seizoen een punt achter zetten.'

Baggio is nog altijd immens populair. Toen hij eens aan het voetballen was op een strand waar dat verboden was, moest hij zijn bal inleveren bij een agent. Die haalde zich de woede van vele fans en van de sportkrant op zijn hals: een voetbal afpakken van Roberto Baggio... alsof je de kwast van Picasso afpakt!

Serie A feiten

132 doelpunten maakte Baggio in thuiswedstrijden van zijn clubs

71 doelpunten maakte hij in uitwedstrijden van zijn clubs

27 keer scoorde Baggio 2 keer in één duel

7 keer maakte hij een hattrick

1 keer scoorde hij 4 keer in één duel

Juventus schonk Baggio met 78 goals de meeste treffers

Baggio’s topseizoen qua doelpunten was 1997/98 met 22 goals voor Bologna

In 2001/02 was hij met gemiddeld 0,92 goals per wedstrijd het beste op schot

Overige feiten

318 goals in alle competities

32 goals in Europese competities

9 goals op WK-eindrondes

Individuele prijzen

U-23 European Footballer of the Year: 1990

UEFA Cup Winners' Cup top scorer: 1990-91

European Footballer of the Year (Ballon d'Or/Golden Ball): 1993

FIFA World Player of the Year: 1993

Onze D'Or by French Magazine 'Onze Mondial': 1993

Bravo award with Fiorentina: 1990

Azzuri Team of The Century: 2000

FIFA Dream Team of All-Time: 2002

FIFA 100: 2004

World Soccer Awards 100 Greatest Players of the 20th Century #16

The Champions Promenade - Golden Foot 2003

Italy All-time XI by Football Italia

Juventus All-time XI by Football Italia

Brescia All-time XI by Football Italia

Etc.

Roberto Baggio:ORGOGLIO ITALIANO

quote:

Stadionramp ergste in Afrikaanse voetbalhistorie
Al dagen stonden de zenuwen op scherp. Na de eerdere rampen in Afrikaanse voetbalstadions was de organisatie van de topper tussen Hearts of Oak en Asante Kotoko in de Ghanese hoofdstad Accra er alles aan gelegen de wedstrijd rustig te laten verlopen. Het ging goed, tot vijf minuten voor tijd. Daarna vielen er minimaal 126 doden.

Het bestuur van Hearts of Oak, de clubkampioen van Afrika en houder van de continentale Super Cup, had voor de wedstrijd opdracht gegeven 'elke fan ongeacht de clubkleur' die ongeregeldheden zou kunnen veroorzaken, onmiddellijk te arresteren. Bij een eerdere wedstrijd hadden toeschouwers ook al stoeltjes vernield in het Accra Stadion. En waren ook de spelers met elkaar op de vuist gegaan.

Het stadion, dat zo'n 50 duizend mensen kan herbergen, zat vol. De mensen die geen kaartje hadden bemachtigd, konden de wedstrijd thuis op de televisie volgen. De hekken bij de uitgang van het stadion zaten dicht, ongetwijfeld ook om te voorkomen dat grote groepen straatkinderen zich tijdens het duel alsnog naar binnen zouden wurmen.

De ongeregeldheden begonnen nadat Hearts of Oak dankzij twee doelpunten in de slotfase een 2-1 voorsprong had genomen. Vooral de laatste treffer wekte vanwege een vermeende buitenspel-situatie de woede van de Asante Kotoko-supporters. Enkele supporters uitten hun frustratie over de dreigende nederlaag door plastic stoeltjes los te wrikken en op het veld te gooien.

Een vermanend gebaar van de politie was volgens ooggetuigen vermoedelijk al voldoende geweest om de menigte te kalmeren. Een verslaggever van Radiozender Joy, die rechtstreeks verslag deed van de wedstrijd, verklaarde dat een gericht optreden van maximaal vijftig agenten tegen fans in het rebellerende vak genoeg was geweest om de zaak onder controle te krijgen.

Maar juist de angst voor het uit de hand lopen van de wedstrijd leidde tot een paniekreactie. De politie schoot zeker tien traangaskogels op de reltrappende toeschouwers af. Enkelen vielen daarbij in de uitgangsvakken van het stadion.

'Een traangasgranaat was waarschijnlijk al voldoende geweest om het publiek af te schrikken', zo verklaarde Harry Zakour, de voorzitter van Hearts of Oak.

Nu echter brak de hel los. Een aantal van de slachtoffers lijkt gestikt te zijn, maar de meesten zijn waarschijnlijk onder de voet gelopen in hun pogingen zo snel mogelijk het stadion uit te komen.

Onder de slachtoffers waren ook veel kinderen die tijdens de wedstrijd wat trachtten bij te verdienen met het verkopen van water en snoep.

'Ik denk dat we alles gedaan hebben wat we konden, maar dit is een menselijk probleem', aldus Joe Aggrey, de Ghanese onderminister van sport, die zich net als president John Kufuor uiterst verslagen toonde bij het bezoek aan de vier ziekenhuizen waar de slachtoffers woensdagavond heen werden gebracht. 'Het is een bijzonder triest verhaal.' De Ghanse overheid kondigde onmiddellijk na de ramp een onderzoek aan.

Voetbal is in Afrika, en zeker in West-Afrikaanse landen als Ghana, volkssport nummer één. Steeds meer Afrikaanse voetballers verdienen bij westerse clubs de eer en het salaris waarvan de achterblijvers enkel kunnen dromen. Maar ook de landenteams presteren steeds beter, zoals bleek met de gouden olympische medaille voor het team van Kameroen, de Ontembare Leeuwen.

Kort daarna vonden in Lumumbashi, in het zuiden van Congo-Kinshasa, veertien mensen de dood bij een vergelijkbare calamiteit. En zondag nog raakten bijna veertig mensen gewond bij een vechtpartij in dion van Abidjan in Ivoorkust.

De voetbalramp woensdag in Accra is de ernstigste in de sportgeschiedenis van Afrika, het continent dat toch al geen bijster goede naam heeft in het voorkomen van tragische gebeurtenissen. De populariteit van de voetbalsport is er nog altijd groeiende. Maar met dergelijke tragedies wil de rest van de wereld er het spel liever niet komen spelen en bekijken.

Mocht iemand zich vervelen, hier het complete dossier

quote:

,,Dennis Bergkamp laat de toeschouwers al 20 jaar genieten. Hij heeft de meest fantastische goals gemaakt. Ik heb de mazzel gehad dat ik nog met hem heb mogen spelen. Zo zie ik dat echt. Dennis heeft attractief voetbal zo'n beetje uitgevonden."

quote:

"If Ryan Giggs is worth 20 millions, Bergkamp is worth a hundred"

quote:

‘’Als hij in Star Trek zou spelen, dan zou hij de beste speler zijn in elk zonnestelsel waar hij kwam’’

quote:

"Can you not say he is the best player in the world right now? If there is a better one, then I have not seen him."

quote:

‘’Dennis is zo’n aardige man, zo’n gentleman, met zo’n leuk gezin. Het wordt moeilijk voor mij om hem te schoppen.’’

quote:

''I have always said Dennis Bergkamp will remain the best partner I have ever had. He is a dream for a striker.''

"If you are in the game, on the bench or watching on TV, you want to learn then Dennis Bergkamp, with the way he can kill a team with one pass, is just amazing. He will sometimes do things out of nowhere."

quote:

"Form is temporary, Class is permanent"

quote:

“He’s the messiah. We told him to get us into Europe when he joined the club and that’s exactly what he did.”

quote:

Op zondag 10 mei 2009 12:09 schreef Dos37 het volgende:

[..]

wat een kolder

Maar Bergkamp is een grote

quote:

Ten einde van het voorjaar speelde de kampioen van de Third Division, Bradford City, een wedstrijd tegen middenmoter Lincoln City. Een wedstrijd die in het teken stond van het behaalde kampioenschap, een titel die gevierd zou worden met de eigen aanhang. Circa 11.000 mensen togen die dag naar stadion Valley Parade. Wat een mooie voetbalmiddag had moeten worden, werd een nachtmerrie: door een gruwelijke stadionbrand vonden 56 mensen die bewuste zaterdag de dood en raakten honderden anderen gewond. Een ramp, die de geschiedenis in is gegaan als de Bradford City Fire Disaster.

Bradford City - Lincoln City stond nog 0-0, toen in de 40e minuut een supporter op de Edwardian Stand een smeulende sigaret weggooide, welke onder de 77-jarige houten tribune op een berg afval viel. In no time vatte het afval vlam en stond een deel van het stadion vol rook, waarna de politie startte met evacueren van blok G. Maar helaas, de brand verspreidde zich razendsnel, met desastreuze gevolgen. Door de houten constructie werd de hele tribune in enkele minuten tijd verteerd door de vlammen en vielen er talloze slachtoffers.



De scheidsrechter legde de wedstrijd uiteraard direct stil en talloze supporters sloegen op de vlucht. Niet iedereen vluchtte echter het veld op, sommigen probeerden te ontsnappen via de nooduitgangen. Deze waren evenwel gesloten om te beletten dat toeschouwers zouden binnendringen die geen kaartje hadden. Alsof het nog niet erg genoeg was stond ook nog eens het dak in vuur en vlam en daalde er brandend puin neer op het publiek. Ironisch was dat het houten dak twee dagen later vervangen zou worden door een stalen dak...

Tijdens het drama werden vele heldendaden verricht door zowel politiemensen als supporters zelf. Supporters die in veiligheid waren, waagden hun leven om anderen in nood te redden. 22 supporters kregen hier later een medaille voor moed. Maar terwijl de meeste fans vol afschuw keken naar wat zich voor hun ogen afspeelde, waren er ook die op het veld rondstruinden en daar doodleuk zongen en dansten, geen besef hebbende hoe groot het drama was dat zich voor hun eigen ogen afspeelde.



Na de ramp kwam er een nieuwe wetgeving in Engeland, die alle houten constructies verbood in de stadions van clubs uit de Football League. Dit om de veiligheid te verbeteren. Bradford City was al eens gewaarschuwd over het afval onder de tribune maar had er niets aan gedaan, de houten constructie was er nog omdat er geen geld was voor een nieuwe tribune.

Binnen 48 uur na de brand werd er een rampenfonds opgericht, dat uiteindelijk 4 miljoen pond opbracht. De supergroep The Crowd werd speciaal samengesteld en coverde het lied You'll Never Walk Alone, dat de 1ste plaats bereikte in de hitparade.

Op 14 december 1986 werd het stadion, dat verder is ontwikkeld over de jaren heen, heropend. Anno 2007 heeft Bradford City een modern all-seater stadion, met 25.000 zitplaatsen. Er is een gedenkplaat voor de 56 overledenen. Twee van hen waren supporters van Lincoln City (Bill Stacey & Jim West). Toen het stadion verbouwd werd in 1990 werd een deel daarom de Stacey-West stand genoemd. Tevens speelt de club nog altijd met een zwarte kraag op het shirt, ter herinnering aan die gruwelijke zaterdag in mei 1985.

Bradford City stadium fire