ik post hier voor het eerst dus ik hoop dat het lukt en dat ik ook wat reacties krijg.
ik zit namelijk met het volgende: sinds een aantal maanden heb ik een oppaskindje, een jongetje van bijna 5.
van begin af aan vond ik het maar een typisch kereltje maar dat kwam dacht ik omdat hij een roemeense moeder heeft en een italiaanse vader. hij loopt wat achter met de taal enz daardoor.
vanaf dag 1 deed hij heel erg druk. rennen, zichzelf laten vallen, soort oergeluiden roepen,met z'n armen en benen alle kanten op zwaaien en ga maar door.
echt vreselijk irritant en heb het ook meteen de kop in gedrukt maar tot nu toe blijft het consequent zijn en opletten.
zodra zijn moeder binnenkomt begint hij dus weer met dat gedrag en dan nog tien keer erger!
ook wil hij nooit iets eten zelfs geen geen lekkere dingen. bij het avond eten wil hij alleen maar eten als ik hem voer want zijn moeder doet dat ook maar ik vertik dat.
ook ben ik er achter dat hij zeker 3 keer per week bij de mac zit omdat hij anders niet naar schoolt wilt gaan.
ben een keertje mee geweest en daar het zelfde gedrag. rennen en springen door die zaak en zijn moeder erachter aan rennen om een stukje hamburger in z'n mond te krijgen
daarna gingen we nog even de stad in en constant rende hij weg. iedere winkel in rennen en verstoppen.
ook ben ik eens bij hem thuis geweest: op zijn kamer een grote tv met spelcomputer, grote zakken snoep en veel speelgoed. maar het enige wat hij deed was rondstuiteren en zijn moeder slaan.
dit is even een klein stukje als voorbeeld want er is nog wel meer.
soms maak ik me echt een beetje zorgen om die jongen hoe irritant hij ook kan zijn.
als ik alleen met hem ben dan kan het echt een schatje zijn maar ik moet steeds maar blijven corrigeren.
ook kijkt ie me soms zo apatisch aan, echt zielig en hulpeloos bijna.
het is ook zo dat mijn kinderen het gedrag van hem overnemen en daar zit ik niet echt op te wachten. ik kreeg al opmerkingen van hun juf dat ze echt grof taalgebruik hadden af en toe en waar dat vandaan kwam.
ook op straat beginnen ze met hem mee te rennen en raar te doen( we lopen wel eens samen naar school toe). het is dat ik er wat van zeg anders zou zijn moeder het gewoon toelaten denk ik.
zoals ik al zei ik maak me af en toe wel zorgen en denk er wel eens over na wat er nu is met dat kind.
is het zijn moeder? ligt het aan mij dat ik overdrijf? wordt hij misschien verwend of verwaarloosd? of zou er geestelijk iets met hem zijn?
Kun je niet beter met de moeder, juf, oppascentrale praten?
Of ben ik nu te kort door de bocht?
dat kind staat zowat bovenaan de dominantieladder als ik het zo lees?
anyway, moeders moet ws. veel strenger worden, duidelijke grenzen stelen enz enz, al die standaard shit die je in opvoed programma's ziet.
edit: en wat lois zegt
quote:Op dinsdag 7 april 2009 20:50 schreef Mirjam het volgende:
klinkt alsof die moeder totaal verkeerd met dat kind omgaat.
dat kind staat zowat bovenaan de dominantieladder als ik het zo lees?
anyway, moeders moet ws. veel strenger worden, duidelijke grenzen stelen enz enz, al die standaard shit die je in opvoed programma's ziet.
edit: en wat lois zegt
quote:precies, die
quote:lekker milf
verder begrijpt hij niet alles wat ik zeg omdat ze bij hem thuis alleen maar italiaans spreken.
en nee ik verwacht geen diagnose. ik vraag me gewoon af of dit wel normaal is. of dat het aan mij ligt dat ik dit vreemd vind.
i
quote:De moeder is niet de baas. Dat ben jij wel als je komt oppassen. Ligt heel gevoelig om een moeder aan te spreken op de manier waarop ze haar kind opvoedt, maar wellicht toch een goed idee dat een keer te doen. Op jonge leeftijd kan je ze nog makkelijk vormen. Ga hier nog wat jaartjes me door en je houdt dat kind nooit meer onder controle.Op dinsdag 7 april 2009 20:50 schreef Mirjam het volgende:
klinkt alsof die moeder totaal verkeerd met dat kind omgaat.
dat kind staat zowat bovenaan de dominantieladder als ik het zo lees?
anyway, moeders moet ws. veel strenger worden, duidelijke grenzen stelen enz enz, al die standaard shit die je in opvoed programma's ziet.
edit: en wat lois zegt
verder is het gewoon moeilijk met haar praten omdat ze roemeens is. verder dan het weer en school komen we niet echt.
het is inderdaad wel zo dat die jongen duidelijk de baas is en zij doet echt alles voor hem.
soms denk ik wel eens uit schuldgevoel omdat ze zoveel werkt.
quote:Haar kinderen beginnen zijn gedrag al over te nemen, dus het kwaad is al geschied.Op dinsdag 7 april 2009 20:55 schreef marlieske het volgende:
Als ik zou merken dat mijn kinderen er zo door beïnvloed werden zou ik het kind niet meer opvangen, jammer maar helaas ik zou er mijn gezin (en dan vooral mijn kinderen) niet mee opzadelen.
maar ja, zijn moeder is alleen met hem en ze werkt in de horeca van 16.00 tot 1.00 dus dan heeft ze niet zo snel iemand anders. en dat vind ik ook weer zo lullig om meteen maar te stoppen.
quote:Jou kinderen kopieren dit gedrag al en krijgen daar commentaar op!!!!Op dinsdag 7 april 2009 20:58 schreef grijpwijk1302 het volgende:
zit er inderdaad over te denken om te stoppen met hem als dat nog langer zo gaat en/of erger wordt.
maar ja, zijn moeder is alleen met hem en ze werkt in de horeca van 16.00 tot 1.00 dus dan heeft ze niet zo snel iemand anders. en dat vind ik ook weer zo lullig om meteen maar te stoppen.
Hoe ver wil je het laten gaan?
Hoe verder je het laat gaat hoe moeilijker het wordt om het gedrag weer normaal te krijgen.....
maar als we bij mij thuis zijn zonder zijn moeder gaat alles best goed.
zodra zij erbij is dán kopieren ze hem omdat die moeder blijkbaar geen invloed op hem heeft.
quote:Blijft school over.Op dinsdag 7 april 2009 21:03 schreef grijpwijk1302 het volgende:
ja ik weet het.
maar als we bij mij thuis zijn zonder zijn moeder gaat alles best goed.
zodra zij erbij is dán kopieren ze hem omdat die moeder blijkbaar geen invloed op hem heeft.
Blijkbaar heeft jou kind schijt aan jou, nu al, omdat die zich blijkbaar daar wel kan misdragen en het gekopieerde gedrag kan tentoon spreiden.
Klinkt hard misschien, maar zo is de realiteit blijkbaar wel wanneer de juf nu al zegt dat die grof qua taalgebruik is.
ik vind het maar moeilijk hoor. ik zie dat dat kind het fijn vind om hier te zijn. en zijn moeder kan haar werk doen en geld verdienen.
quote:ja maar dat het die moeder slecht zal uitkomen dat je er mee wilt stoppen is niet jou probleem.Op dinsdag 7 april 2009 21:11 schreef grijpwijk1302 het volgende:
ja ok je hebt een punt. aan de oudste kan ik trouwens goed uitleggen dat het niet kan dat gedrag en die snapt het ook wel. maar de jongste is pas 4 en is nog erg beinvloedbaar.
ik vind het maar moeilijk hoor. ik zie dat dat kind het fijn vind om hier te zijn. en zijn moeder kan haar werk doen en geld verdienen.
Dat je dit kind nu opvangt en daarmee je eigen kinderen verpest is wel jou probleem.... lijkt me niet zo heel moeilijk hoor de keuze an zich.
quote:Ik snap dat je het die moeder niet wilt "aandoen" om dit te beeindigen, maar omwille van je eigen kroost is dat wel de beste keuze.Op dinsdag 7 april 2009 21:11 schreef grijpwijk1302 het volgende:
ja ok je hebt een punt. aan de oudste kan ik trouwens goed uitleggen dat het niet kan dat gedrag en die snapt het ook wel. maar de jongste is pas 4 en is nog erg beinvloedbaar.
ik vind het maar moeilijk hoor. ik zie dat dat kind het fijn vind om hier te zijn. en zijn moeder kan haar werk doen en geld verdienen.
Het "excuus" dat je jezelf voorhoudt dat die moeder dan haar werk normaal kan doen en geld verdienen zorgt er niet voor dat jou kind zich normaal kant ontwikkelen zonder nu al gezeik op school te krijgen.
Dat hoort pas wanneer ze pubers zijn.
Het is een beslissing die niet makkelijk is en zal zijn, maar ik denk dat je 'm toch moet maken.
Niet alleen voor je eigen kinderen maar ook vanwege je oppaskind.
Die heeft er ook niks aan wanneer die tegenstrijdige regels opgelegd krijgt.
quote:Sorry hoor, maar wat een slecht advies. Waar bemoeit TS zich mee? Ze wordt betaald om op te passen, als ze daar moeite mee heeft, moet ze daarmee ophouden. Verder is het haar kind niet, en al wil die moeder elke avond naar de McDonalds, al wil ze het kind 10 tv's en 20 spelcomputers geven, dat is haar goed recht.Op dinsdag 7 april 2009 21:41 schreef Karammel het volgende:
Je kan de moeder ook uit proberen te leggen wat ze allemaal fout doet in de opvoeding. Al zou ik het niet als fouten brengen, maar als verbeterpunten. Waarschijnlijk heeft ze zelf ook wel door dat ze de controle niet heeft, maar weet ze niet hoe ze het wel aan moet pakken. Haar wat tips geven lijkt me aardiger en verstandiger dan direct het kind wegsturen, omdat het jouw kinderen zou beïnvloeden. Invloeden van buiten uit zullen er altijd wel zijn. Het is aan jou als moeder om je kinderen te leren wat wel en niet kan.
TS, dat jij het met je kinderen anders zou doen is dan weer jouw goed recht, maar verder lijkt het me een kwestie van je lekker met je eigen zaken bemoeien. Haar kind, haar keuzes, haar opvoeding, none of your damn business.
quote:Verder helemaal met je eens hoor, maar het is tot op zekere hoogte wel haar business (neem aan dat ze het oppassen niet voor noppes doet) en al helemaal als je eigen kinders dat wan gedrag gaan overnemen dan moet je ingrijpen maar dat zou ik doen door het kindje niet meer op te vangen of duidelijk te maken dat IK als oppas wat harder in zou grijpen ook al is de moeder het daar niet mee eens, wat ze thuis toe laat moet ze zelf weten maar ik zou mijn kinderen er niet door laten verpesten.Op woensdag 8 april 2009 00:08 schreef Shitney het volgende:
TS, dat jij het met je kinderen anders zou doen is dan weer jouw goed recht, maar verder lijkt het me een kwestie van je lekker met je eigen zaken bemoeien. Haar kind, haar keuzes, haar opvoeding, none of your damn business.
En mocht dat harder ingrijpen niet snel vruchten afwerpen dan zou ik zoals eerder al gezegd stoppen met de opvang van dit kind, no way dat ik mijn kinderen het voorbeeld zou geven dat andermans kinderen in mijn huis de baas over mij zouden mogen spelen.
Een kind heeft gewoon goede grenzen nodig en dit kind heeft dat niet, dat is voor hem zelf ook niet fijn.
Los van dat, de tips die in mij opkomen zijn al gegeven.
Nu weet ik van mijn oppas dat ze met een kereltje dezelfde soort problemen had, ze heeft hier meerdere keren over gepraat met de ouders en haar contactpersoon van het gastouderbureau, ze hebben ook een paar keer opnieuw afspraken gemaakt over de benadering van het kereltje.
Nu was het bij haar niet haar eigen kinderen, maar andere oppaskindjes die het gedrag gingen overnemen en daar ben je als oppas ook verantwoordelijk voor.
Uiteindelijk na een paar keer proberen om goede afspraken te maken, heeft ze besloten niet verder te gaan met dit jongetje.
Je moet voor jezelf beslissen of je dit wel wilt op deze manier, maar idd, praten met de ouders en het gastouderbureau waarbij je bent aangesloten lijkt me de eerste stap.
[ Bericht 60% gewijzigd door Guuzewuus op 08-04-2009 09:46:04 ]
Zeker in het geval van een taalachterstand lijkt me dat heel erg belangrijk
quote:Ja, helemaal met je eens. Ik lees echter van TS vooral subjectieve afkeuring, ze lijkt te vinden dat de moeder haar kind niet goed opvoed. Dat zal best zo zijn, maar dat is nu net een deel wat haar eigenlijk niet aangaat. Denk je dat schooljuffen of kinderdagverblijfleidsters alle kinderen even goed opgevoed vinden? Ik dacht het niet, je ziet bij een ander altijd dingen waarvan je hoofdschuddend denkt "dat zou ik noooit doen".Op woensdag 8 april 2009 09:27 schreef marlieske het volgende:
[..]
Verder helemaal met je eens hoor, maar het is tot op zekere hoogte wel haar business (neem aan dat ze het oppassen niet voor noppes doet) en al helemaal als je eigen kinders dat wan gedrag gaan overnemen dan moet je ingrijpen maar dat zou ik doen door het kindje niet meer op te vangen of duidelijk te maken dat IK als oppas wat harder in zou grijpen ook al is de moeder het daar niet mee eens, wat ze thuis toe laat moet ze zelf weten maar ik zou mijn kinderen er niet door laten verpesten.
En mocht dat harder ingrijpen niet snel vruchten afwerpen dan zou ik zoals eerder al gezegd stoppen met de opvang van dit kind, no way dat ik mijn kinderen het voorbeeld zou geven dat andermans kinderen in mijn huis de baas over mij zouden mogen spelen.
Het enige wat ze kan doen is inderdaad of het kind gewoon niet opvangen, of in haar huis en in haar tijd bepaalde regels hanteren waar het kind zich maar aan te houden heeft. Maar de moeder aanspreken op hoe het kind opgevoed wordt gaat vele bruggen te ver. Hoe zou TS het zelf vinden als bijvoorbeeld de juf van haar kinderen eens een hartig woordje met haar wil spreken over wat ze 's avonds eten of welk speelgoed ze krijgen? Dan denkt ze toch ook bemoei jij je eens even lekker met je eigen zaken? Zo lang mijn kind zich aan de regels houdt op school en niet ziek is bepaal ik zelf wel of we thuis elke avond patat eten?
quote:Tis een West-Fries, opgelost, slotje.
hij heeft idd een taalprobleempje. schoenen noemt ie skoenen en school is skool.
quote:Dat stukje slaat denk ik de spijker op zijn kop.Op woensdag 8 april 2009 10:12 schreef Shitney het volgende:
Zo lang mijn kind zich aan de regels houdt op school en niet ziek is
Dit kind lijkt zich duidelijk niet aan de regels te houden en dan is het tijd om in te grijpen of op zijn minst een gesprek aan te gaan.
Je hebt gelijk dat "vertellen wat de ouders fout doen" niet de insteek van het gesprek moet zijn, maar dat je er tegenaanloopt dat je merkt dat het kind moeilijk te hanteren is en samen eens te praten over waar dat aan kan liggen en hoe je dat kan verbeteren, moet wel bespreekbaar zijn toch?
Voor een oppas in dit geval, maar ook voor een school imho.
quote:Maar wij hebben ook skoenen en gaan ook naar skool waar we knippen met een skaar.Op woensdag 8 april 2009 10:17 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Tis een West-Fries, opgelost, slotje.
Is dat een taalprobleem dan?
quote:Niet mee eens. Welke normen en waarden ik mijn kinderen bijbreng, welke regels er in ons huis gelden, wat mijn kinderen eten, hoe laat ze gaan slapen en waar ze wel en niet mee mogen spelen is niet de zaak van degene die ik betaal als oppas. Sterker nog, het feit dat ik diegene betaal voor zijn of haar diensten impliceert dat hij of zij zich naar mijn normen en waarden te schikken heeft. Als diegene daar principiele bezwaren tegen heeft omdat hij of zij mij een lousy opvoeder vindt, moet hij/zij mijn geld niet aannemen en andere oppaskinderen zoeken.Op woensdag 8 april 2009 09:34 schreef MarMar het volgende:
Zodra je je kinderen bij iemand anders onderbrengt, zijn je kinderen wel degelijk ook diens business.. wil je dat niet, dan moet je het gewoon lekker zelf doen imho.
Van een betaalde oppas verwacht ik niets meer en niets minder dan dat diegene mijn kinderen vermaakt, onderdak biedt en te eten geeft totdat ik weer voor ze kom zorgen.
Als je opvoedideeën dusdanig ver uit elkaar liggen, moet je gewoon geen oppasrelatie aangaan. Je kiest immers als ouder een oppas uit met wie het klikt, die een beetje dezelfde ideeën heeft als jij. Ik zou me goed genaaid voelen door een oppas die wel mijn centen wil, maar tegelijk vindt dat ik een waardeloze moeder ben die onopgevoede monsters produceert. Als een oppas met mij een gesprek over wat ik allemaal verkeerd doe aan zou gaan is ze per direct ontslagen.
quote:gmta..Op woensdag 8 april 2009 10:18 schreef MeNicole het volgende:
[..]
Maar wij hebben ook skoenen en gaan ook naar skool waar we knippen met een skaar.
Is dat een taalprobleem dan?
Veel kinderen van die leeftijd kunnen bepaalde klanken nog niet goed uitspreken, neem de R en de SCH als schoolvoorbeeld..
Dat is imho niet meteen een "taalprobleem" of "taalachterstand"
Niet weten wat een schoen is, dat zou wel een probleem zijn, of met 5 jaar nog niet een paar lettertjes kunnen herkennen, bijvoorbeeld die van zijn eigen naam.
quote:Ik lees alleen maar dat het ventje druk is, veel rent, hard schreeuwt en met zijn armen maait. En dat hij niet wil eten. Ik heb zelf ook jongens, en ik kan je vertellen: dat doen die van mij ook hoor. Schreeuwen, rennen, dingen slopen, drukke spelletjes, dat hoort er wel een beetje bij, bij een vijfjarig jochie.Op woensdag 8 april 2009 10:17 schreef MarMar het volgende:
[..]
Dat stukje slaat denk ik de spijker op zijn kop.
Dit kind lijkt zich duidelijk niet aan de regels te houden en dan is het tijd om in te grijpen of op zijn minst een gesprek aan te gaan.
Je hebt gelijk dat "vertellen wat de ouders fout doen" niet de insteek van het gesprek moet zijn, maar dat je er tegenaanloopt dat je merkt dat het kind moeilijk te hanteren is en samen eens te praten over waar dat aan kan liggen en hoe je dat kan verbeteren, moet wel bespreekbaar zijn toch?
Voor een oppas in dit geval, maar ook voor een school imho.
TS geeft aan dat ze schreeuwen, rennen en druk doen irritant vindt, en omkleedt verder haar bezwaren met allerlei niet ter zake doende argumenten als buitenlandse ouders, televisie op de kamer en vaak naar de McDonalds.
Haar verhaal komt niet echt over als een kind waar iets mis mee is, maar meer als een oppas die een beetje last heeft van teveel bemoeizucht.
Heeft TS zelf zoons, of dochters? En hoe oud zijn haar eigen kinderen?
quote:wat je noemt is geen taalachterstand maar hooguit een uitspraak probleem en dat kan bv een Logopedist prima helpen, maar evengoed kan het zijn dat dit kind het zelf snel leert als iemand hem die typische nederlandse harde 'ggg'-klanken bijbrengt.Op dinsdag 7 april 2009 20:53 schreef grijpwijk1302 het volgende:
hij heeft idd een taalprobleempje. schoenen noemt ie skoenen en school is skool.
verder begrijpt hij niet alles wat ik zeg omdat ze bij hem thuis alleen maar italiaans spreken.
Mijn beide dochters zijn duits en spreken normaal ook duits, maar ik spreek zelf soms ook nederlands met ze en beide hebben ook de typische gg-klank alswel ook bv de 'ui' en 'eu'-klanken makkelijk bijgeleerd, al vergt het net wat extra werk
Het tweede aspect... het niet verstaan/begrijpen van woorden is als dat jongetje een andere moederstaal heeft ook niet noodzakeelijk een groot probleem.... zolang hij maar wel het italiaanse woord wel begrijpt is zn 'taal-basis' correct en zal hij weinig problemen hebben zulke woorden ook in het nederlands bij te lren op een spelende wijze...
enkel vergt het van jou dat je die woorden wel kunt uitleggen, en je de tijd nemt uit te leggen datgene wat hij niet begrijpt... het kan soms behulpzaam zijn daarbij ook een italiaans woordenboek te gebruiken als 'hulpmiddel', maar ik zou je aanraden zelf geen italiaanse woorden in de gebruiksomgang te gaan benutten, dat jongetje moet nu net nederlandse woorden wel gaan bijleren.
Verder komt het verhaal sterk over als een jongetje dat tezeer door zn moeder verwend wordt, maar dat hebben anderen ook opgemerkt.
Daarbij helpt het enkel om hele strakke regels en grenzen te stellen; en ook op te passen dat door het moeeilijke gedrag, dat jongetje ook niet opens meer aandacht dan andere kinderen krijgt, die anderen zullen dan namelijk ook makkelijk meekrijgen dat je dus aandacht kunt krijgen door moeilijk te gaan doen, mogelijk dat dat zelfs de manier is om datgene wat je wilt van de autoriteispersoon te krijgen.
quote:Ja precies dan word het anders. maar dat stukje wat Swets terug pakte was over dat het kindje het zo uitsprak. Ik vind dat eigenlijk heel normaal dat kinderen dat niet goed uitspreken.Op woensdag 8 april 2009 10:22 schreef MarMar het volgende:
[..]
gmta..
Veel kinderen van die leeftijd kunnen bepaalde klanken nog niet goed uitspreken, neem de R en de SCH als schoolvoorbeeld..
Dat is imho niet meteen een "taalprobleem" of "taalachterstand"
Niet weten wat een schoen is, dat zou wel een probleem zijn, of met 5 jaar nog niet een paar lettertjes kunnen herkennen, bijvoorbeeld die van zijn eigen naam.
quote:Inderdaad, je kiest er dus als ouders voor om een bepaalde oppas in de arm te nemen.Op woensdag 8 april 2009 10:20 schreef Shitney het volgende:
[..]
Niet mee eens. Welke normen en waarden ik mijn kinderen bijbreng, welke regels er in ons huis gelden, wat mijn kinderen eten, hoe laat ze gaan slapen en waar ze wel en niet mee mogen spelen is niet de zaak van degene die ik betaal als oppas. Sterker nog, het feit dat ik diegene betaal voor zijn of haar diensten impliceert dat hij of zij zich naar mijn normen en waarden te schikken heeft. Als diegene daar principiele bezwaren tegen heeft omdat hij of zij mij een lousy opvoeder vindt, moet hij/zij mijn geld niet aannemen en andere oppaskinderen zoeken.
Van een betaalde oppas verwacht ik niets meer en niets minder dan dat diegene mijn kinderen vermaakt, onderdak biedt en te eten geeft totdat ik weer voor ze kom zorgen.
Als je opvoedideeën dusdanig ver uit elkaar liggen, moet je gewoon geen oppasrelatie aangaan. Je kiest immers als ouder een oppas uit met wie het klikt, die een beetje dezelfde ideeën heeft als jij. Ik zou me goed genaaid voelen door een oppas die wel mijn centen wil, maar tegelijk vindt dat ik een waardeloze moeder ben die onopgevoede monsters produceert. Als een oppas met mij een gesprek over wat ik allemaal verkeerd doe aan zou gaan is ze per direct ontslagen.
Behalve dat jij dingen van je oppas mag verwachten, mag dat dus andersom ook, mag de oopas ook verwachten dat je het eens bent met de normen en waarden die daar in huis gelden.
Ik verwacht wel iets meer dan vermaak, onderdak en eten overigens.. kinderen kan je niet maar alles laten doen waar ze zin in hebben en soms is het nodig om ze aan te spreken op hun gedrag. In die zin heeft een oppas imho toch ook een klein beetje een opvoedende rol.
Om maar te zeggen dat je als ouders geen verantwoording hoeft af te leggen omdat je de oppas toch betaalt vind ik wel erg kort door de bocht. Afspraken worden gemaakt voor beide kanten, niet alleen de oppas maar ook de ouders moeten zich houden aan bepaalde afspraken en richtlijnen.
Het klinkt mij meer in de oren dat dat jochie bij de oppas vreselijk kort gehouden wordt (zie: ik druk het de kop in, veel corrigeren in de OP) en dus als zijn mamma eindelijk komt lekker uit wil razen en zijn frustraties kwijt moet. De oppas vindt hem druk en irritant (misschien wel door gebrek aan ervaring met drukke jongens?), loopt de hele dag niet doen, blijf af, zit stil te roepen en vindt daar bovenop dat het kind door zijn moeder verwend wordt want hij heeft een eigen tv en krijgt snoep.
Tja, dat lijkt me echt haar probleem hoor.
quote:Je vergeet het "de moeder slaan"Op woensdag 8 april 2009 10:25 schreef Shitney het volgende:
[..]
Ik lees alleen maar dat het ventje druk is, veel rent, hard schreeuwt en met zijn armen maait. En dat hij niet wil eten. Ik heb zelf ook jongens, en ik kan je vertellen: dat doen die van mij ook hoor. Schreeuwen, rennen, dingen slopen, drukke spelletjes, dat hoort er wel een beetje bij, bij een vijfjarig jochie.
TS geeft aan dat ze schreeuwen, rennen en druk doen irritant vindt, en omkleedt verder haar bezwaren met allerlei niet ter zake doende argumenten als buitenlandse ouders, televisie op de kamer en vaak naar de McDonalds.
Haar verhaal komt niet echt over als een kind waar iets mis mee is, maar meer als een oppas die een beetje last heeft van teveel bemoeizucht.
Heeft TS zelf zoons, of dochters? En hoe oud zijn haar eigen kinderen?
Wat de rest betreft, tuurlijk, jongetjes van 5 kunnen best wildebrassen zijn, maar imho zwak je nu een beetje af wat TS probeert duidelijk te maken.
Zodra een kind de moeder slaat, gaan bij mij toch op zijn minst de wenkbrauwen even omhoog, dat zijn voor mij wel tekentjes aan de wand dat het iets verder gaat dan gewoon een gezond druk joch van 5 die best goed opgevoed wordt...
quote:Tuurlijk is het wat genuanceerder dan dat, maar de bezwaren die TS heeft vind ik niet in die categorie vallen. Ik lees in haar OP niets wat zou duiden op een kind waar iets mis mee is, maar meer dat zij gewoon de moeder te soft vindt en vindt dat het kind teveel verwend wordt. Mijn vijfjarige heeft ook een tv en een spelcomputer en wil ook regelmatig niet eten, het zou lekker worden als onze oppas hem daarom een stoornis aan zou praten.Op woensdag 8 april 2009 10:27 schreef MarMar het volgende:
[..]
Inderdaad, je kiest er dus als ouders voor om een bepaalde oppas in de arm te nemen.
Behalve dat jij dingen van je oppas mag verwachten, mag dat dus andersom ook, mag de oopas ook verwachten dat je het eens bent met de normen en waarden die daar in huis gelden.
Ik verwacht wel iets meer dan vermaak, onderdak en eten overigens.. kinderen kan je niet maar alles laten doen waar ze zin in hebben en soms is het nodig om ze aan te spreken op hun gedrag. In die zin heeft een oppas imho toch ook een klein beetje een opvoedende rol.
Om maar te zeggen dat je als ouders geen verantwoording hoeft af te leggen omdat je de oppas toch betaalt vind ik wel erg kort door de bocht. Afspraken worden gemaakt voor beide kanten, niet alleen de oppas maar ook de ouders moeten zich houden aan bepaalde afspraken en richtlijnen.
quote:Slaat hij zijn moeder ook? Want dat stukje heb je denk ik even gemist uit de OP?Op woensdag 8 april 2009 10:32 schreef Shitney het volgende:
[..]
Tuurlijk is het wat genuanceerder dan dat, maar de bezwaren die TS heeft vind ik niet in die categorie vallen. Ik lees in haar OP niets wat zou duiden op een kind waar iets mis mee is, maar meer dat zij gewoon de moeder te soft vindt en vindt dat het kind teveel verwend wordt. Mijn vijfjarige heeft ook een tv en een spelcomputer en wil ook regelmatig niet eten, het zou lekker worden als onze oppas hem daarom een stoornis aan zou praten.
quote:Ik vind slaan toch echt gedrag wat niet hoort, en zo ook fout taalgebruik.Op woensdag 8 april 2009 10:29 schreef Shitney het volgende:
Wegrennen in winkels vind ik nou ook niet echt een gedragsprobleem.
Het klinkt mij meer in de oren dat dat jochie bij de oppas vreselijk kort gehouden wordt (zie: ik druk het de kop in, veel corrigeren in de OP) en dus als zijn mamma eindelijk komt lekker uit wil razen en zijn frustraties kwijt moet. De oppas vindt hem druk en irritant (misschien wel door gebrek aan ervaring met drukke jongens?), loopt de hele dag niet doen, blijf af, zit stil te roepen en vindt daar bovenop dat het kind door zijn moeder verwend wordt want hij heeft een eigen tv en krijgt snoep.
Tja, dat lijkt me echt haar probleem hoor.
Daarnaast zie ik mezeld echt niet achter mijn dochters aanrennen in de mac, als we eten zitten we.
Een kind vind het zelf ook fijn om grenzen te hebben, dat is duidelijker en rustiger voor een kind.
en ja ieder kind heeft wel eens een uitraas moment en tijden dat het minder goed luisterd, maar juist als je het niet corricieerd blijft dit gedrag en dat is niet wenselijk.
Ik zeg echt niet dat kinderen stil moeten zijn en ja en amen moeten zeggen, maar er zijn wel bepaalde basisregels die een kind moet leren, ook voor het kind zelf.
Jij hebt het over frustraties, grote kans dat hij frustraties heeft omdat hij 1. Gemengde signalen krijgt en 2. geen grenzen kent.
Zolang de moeder die grenzen niet gaat aangeven zal hij dus gefrustreerd blijven.
quote:Heb je zelf zoons?Op woensdag 8 april 2009 10:30 schreef MarMar het volgende:
[..]
Je vergeet het "de moeder slaan"
Wat de rest betreft, tuurlijk, jongetjes van 5 kunnen best wildebrassen zijn, maar imho zwak je nu een beetje af wat TS probeert duidelijk te maken.
Zodra een kind de moeder slaat, gaan bij mij toch op zijn minst de wenkbrauwen even omhoog, dat zijn voor mij wel tekentjes aan de wand dat het iets verder gaat dan gewoon een gezond druk joch van 5 die best goed opgevoed wordt...
Mijn vijfjarige slaat mij ook weleens. En soms laat ik dat toe. Niet omdat hij mij mag slaan, maar omdat ik mijn vijfjarige driftkikkertje ken en weet dat als ie in zo'n bui is direct ingrijpen de boel alleen maar erger maakt. Dus ontwijk ik dan de boze maaiende armpjes, wacht tot meneer is uitgeraasd, en zet hem dan alsnog in de gang of stuur hem alsnog naar zijn kamer.
Dus ik zou je hartelijk uitlachen als je daarover een gesprek met mij zou aangaan - op dezelfde manier als TS hier doet - en als je mijn betaalde oppas was zou ik zelfs duidelijk maken dat ik daar niet van gediend ben en bij nog zo'n gesprek je een andere opdrachtgever mag gaan zoeken.
quote:Maar slaat je zoontje jou? gebruikt hij grof taalgebruik? luisterd hij gewoonweg niet naar je als je in de stad loopt of ergens wil zitten om te eten?Op woensdag 8 april 2009 10:32 schreef Shitney het volgende:
[..]
Tuurlijk is het wat genuanceerder dan dat, maar de bezwaren die TS heeft vind ik niet in die categorie vallen. Ik lees in haar OP niets wat zou duiden op een kind waar iets mis mee is, maar meer dat zij gewoon de moeder te soft vindt en vindt dat het kind teveel verwend wordt. Mijn vijfjarige heeft ook een tv en een spelcomputer en wil ook regelmatig niet eten, het zou lekker worden als onze oppas hem daarom een stoornis aan zou praten.
Dit zijn toch echt dingen die hier in dit huishouden niet gebeuren.
quote:Hmm duidelijk, ik zou jouw oppas niet willen zijnOp woensdag 8 april 2009 10:36 schreef Shitney het volgende:
[..]
Heb je zelf zoons?
Mijn vijfjarige slaat mij ook weleens. En soms laat ik dat toe. Niet omdat hij mij mag slaan, maar omdat ik mijn vijfjarige driftkikkertje ken en weet dat als ie in zo'n bui is direct ingrijpen de boel alleen maar erger maakt. Dus ontwijk ik dan de boze maaiende armpjes, wacht tot meneer is uitgeraasd, en zet hem dan alsnog in de gang of stuur hem alsnog naar zijn kamer.
Dus ik zou je hartelijk uitlachen als je daarover een gesprek met mij zou aangaan - op dezelfde manier als TS hier doet - en als je mijn betaalde oppas was zou ik zelfs duidelijk maken dat ik daar niet van gediend ben en bij nog zo'n gesprek je een andere opdrachtgever mag gaan zoeken.
Ik heb dochters, maar genoeg jongetjes over de vloer van baby af aan om wel een beetje kijk te hebben op jongetjes van vijf.
En ik grijp dus wel direct in bij zoiets, ga maar uitrazen op de gang, niet op mij.
Overigens lees ik wel meer dingetjes die ik anders zou doen als jij in de opvoeding, maar je hebt er gelijk in dat dat mijn zaak niet is
Overigens, steeds een andere oppas moeten zoeken wordt op den duur ook moeilijk denk ik, als ik zie hoe het hier gaat, al die oppasmoeders kennen elkaar en als een kind meer dan eens problemen veroorzaakt bij de oppas, is er niet eentje meer bij die het op zich wil nemen.
Dan zit je mooi als ouders...
Natuurlijk is het jouw zaak hoe je je kind opvoedt, maar dan is het ook de zaak van een ander of diegene het er al dan niet mee eens is.
Ik vind je een beetje overkomen alsof goede oppas maar voor het oprapen ligt en het maar vanzelfsprekend is dat iemand voor jouw kind zorgt als je maar betaalt (en zoveel is dat nou ook weer niet)
Hoe zou jij het vinden als op je werk de arbeidsvoorwaarden totaal flut zijn en je werkgever reageert erop met "zeik niet, ik betaal je toch?"
Zo hoort het niet te gaan imho.
quote:Je zegt het: mijn dochters. Wat me opvalt bij meidenmoeders, en daar zijn zelfs onderzoeken naar gedaan die betrekking hebben op het onderwijs en de kinderopvang, is dat veel vrouwen denken dat jongens meisjes met een piemeltje zijn. En dat jongens dus structureel verkeerd aangepakt worden op bijvoorbeeld school en in de kinderopvang, omdat ze eigenlijk de hele dag door gefrustreerd worden. De norm is dat jongens zich dienen te gedragen als meisjes, en dat elk "normaal" jongensgedrag dus bestempeld wordt als "afwijkend" gedrag.Op woensdag 8 april 2009 10:36 schreef snakelady het volgende:
[..]
Ik vind slaan toch echt gedrag wat niet hoort, en zo ook fout taalgebruik.
Daarnaast zie ik mezeld echt niet achter mijn dochters aanrennen in de mac, als we eten zitten we.
Een kind vind het zelf ook fijn om grenzen te hebben, dat is duidelijker en rustiger voor een kind.
en ja ieder kind heeft wel eens een uitraas moment en tijden dat het minder goed luisterd, maar juist als je het niet corricieerd blijft dit gedrag en dat is niet wenselijk.
Ik zeg echt niet dat kinderen stil moeten zijn en ja en amen moeten zeggen, maar er zijn wel bepaalde basisregels die een kind moet leren, ook voor het kind zelf.
Jij hebt het over frustraties, grote kans dat hij frustraties heeft omdat hij 1. Gemengde signalen krijgt en 2. geen grenzen kent.
Zolang de moeder die grenzen niet gaat aangeven zal hij dus gefrustreerd blijven.
Jongens zijn van nature fysiek en competitief ingesteld, veel meer dan meisjes. Jongetjes die gefrustreerd zijn, of bang zijn, of verdrietig zijn, zullen in de regel die emoties allemaal uiten als woede. Waar meisjes gaan huilen, gaan jongens slaan. Niks mis mee, en zelfs gezond gedrag voor kleine jongetjes, zeker als ze nog niet goed kunnen praten.
Naarmate ze ouder worden en zichzelf beter kunnen uitdrukken en beter emoties kunnen benoemen, gaat dat vanzelf over. Met de hele dag straf geven, niet doen roepen, en ze "kort houden" , maak je dat proces alleen maar langer en moeilijker.
Het kind is 4, kan niet zo goed praten (welke 4 jarige al wel?) en heeft zelfs het nadeel dat het drietalig wordt opgevoed. Dikke kans dat hij gaat slaan omdat hij gewoon niet beter weet hoe hij duidelijk moet maken dat hij verdrietig/bang/gefrustreerd/boos/onzeker is, dat gaat echt wel over als hij verbaler wordt. Mijn jongens hebben ook allemaal die fase gehad, van een jaar of 2,3 tot aan een jaar of 5,6.
Natuurlijk rende hij wel eens en hield hij van wat wildere spelletjes, maar het is onzin dat een kind "moet" slaan om frustraties te uiten.
Beter leer je een kind dat op een andere manier te uiten.
Dan heb ik nog neefjes waar ik regelmatig op paste toen ze nog kleiner waren, ook die wisten beter dan te slaan en nooit te luisteren.
En het is ook buhlshit om te zeggen dat alle meisjes rustiger zijn, kom ik even met een wedervraag Shitney:"Heb JIJ dochters?"
quote:Sorry hoor, maar wat een onzin, dus omdat hij een piemeltje heeft mag hij maar slaan, grof taalgebruik gebruiken en weglopen?Op woensdag 8 april 2009 10:44 schreef Shitney het volgende:
[..]
Je zegt het: mijn dochters. Wat me opvalt bij meidenmoeders, en daar zijn zelfs onderzoeken naar gedaan die betrekking hebben op het onderwijs en de kinderopvang, is dat veel vrouwen denken dat jongens meisjes met een piemeltje zijn. En dat jongens dus structureel verkeerd aangepakt worden op bijvoorbeeld school en in de kinderopvang, omdat ze eigenlijk de hele dag door gefrustreerd worden. De norm is dat jongens zich dienen te gedragen als meisjes, en dat elk "normaal" jongensgedrag dus bestempeld wordt als "afwijkend" gedrag.
Jongens zijn van nature fysiek en competitief ingesteld, veel meer dan meisjes. Jongetjes die gefrustreerd zijn, of bang zijn, of verdrietig zijn, zullen in de regel die emoties allemaal uiten als woede. Waar meisjes gaan huilen, gaan jongens slaan. Niks mis mee, en zelfs gezond gedrag voor kleine jongetjes, zeker als ze nog niet goed kunnen praten.
Naarmate ze ouder worden en zichzelf beter kunnen uitdrukken en beter emoties kunnen benoemen, gaat dat vanzelf over. Met de hele dag straf geven, niet doen roepen, en ze "kort houden" , maak je dat proces alleen maar langer en moeilijker.
Het kind is 4, kan niet zo goed praten (welke 4 jarige al wel?) en heeft zelfs het nadeel dat het drietalig wordt opgevoed. Dikke kans dat hij gaat slaan omdat hij gewoon niet beter weet hoe hij duidelijk moet maken dat hij verdrietig/bang/gefrustreerd/boos/onzeker is, dat gaat echt wel over als hij verbaler wordt. Mijn jongens hebben ook allemaal die fase gehad, van een jaar of 2,3 tot aan een jaar of 5,6.
Maar ook ik heb ervaring met jongetjes in die leeftijd, ben zelf oppasmoeder geweest.
Tevens heb ik verschillende vriendinnen met jongetjes in die leeftijd, een goede vriendin van me heeft zelf 3 jochies ( 6 jaar, 3 jaar, 1 jaar) en die slaan hun moeder echt niet hoor.
Heb nu meer het idee dat je het geslacht van je kind als excuus gebruikt.
Mijn oudste dochtertje ( 4 jaar) is een wildebras, stoeit graag, klimt overal in en op en daarnaast wil ze graag grenzen verkennen, zoals zoveel kinderen dat doen, ongeacht of het jongens of meisjes zijn.
quote:Op alle vragen kan ik ja antwoorden. Dat gebeurt weleens. Ik heb het nu even alleen over mijn jongste, maar die zit nu inderdaad in de fase dat het heel grappig is om vieze woorden te zeggen, of kut te zeggen, of om als ie zijn zin niet krijgt te schelden. Grenzen verkennen heet dat.Op woensdag 8 april 2009 10:38 schreef snakelady het volgende:
[..]
Maar slaat je zoontje jou? gebruikt hij grof taalgebruik? luisterd hij gewoonweg niet naar je als je in de stad loopt of ergens wil zitten om te eten?
Dit zijn toch echt dingen die hier in dit huishouden niet gebeuren.
Toen mijn oudste die leeftijd had, had mijn beste vriendin alleen een dochter van die leeftijd. Ik kan me de gesprekken nog goed herinneren, en de vele bedekte insinuaties dat ik misschien zus moest proberen, of zo moest proberen, en of hij wel helemaal goed was, want hij was zo driftig en luisterde zo slecht en haar dochter deed dat nooit. Kon ik het allemaal wel aan?
Een paar jaar later kreeg zij ook een zoon, en toen heb ik af en toe wel in mijn vuistje moeten lachen als ze weer eens belde met de handen in het haar omdat hij beet, of schopte, of sloeg, of driftbuien had waarbij er niks veilig was. Dat kende ze echt niet van haar dochter, en ze had onterecht aangenomen dat jongetjes die dergelijk gedrag vertoonden dus vast niet goed opgevoed werden. Terwijl het toch echt meestal "gewoon" jongensgedrag is.
quote:Erg grappig dat je het op het geslacht wil blijven gooien maar nee, daar ben ik het niet mee eens.Op woensdag 8 april 2009 10:51 schreef Shitney het volgende:
[..]
Op alle vragen kan ik ja antwoorden. Dat gebeurt weleens. Ik heb het nu even alleen over mijn jongste, maar die zit nu inderdaad in de fase dat het heel grappig is om vieze woorden te zeggen, of kut te zeggen, of om als ie zijn zin niet krijgt te schelden. Grenzen verkennen heet dat.
Toen mijn oudste die leeftijd had, had mijn beste vriendin alleen een dochter van die leeftijd. Ik kan me de gesprekken nog goed herinneren, en de vele bedekte insinuaties dat ik misschien zus moest proberen, of zo moest proberen, en of hij wel helemaal goed was, want hij was zo driftig en luisterde zo slecht en haar dochter deed dat nooit. Kon ik het allemaal wel aan?
Een paar jaar later kreeg zij ook een zoon, en toen heb ik af en toe wel in mijn vuistje moeten lachen als ze weer eens belde met de handen in het haar omdat hij beet, of schopte, of sloeg, of driftbuien had waarbij er niks veilig was. Dat kende ze echt niet van haar dochter, en ze had onterecht aangenomen dat jongetjes die dergelijk gedrag vertoonden dus vast niet goed opgevoed werden. Terwijl het toch echt meestal "gewoon" jongensgedrag is.
En uiteraard heeft mijn dochter me ook wel eens geslagen, gebeten, geschopt enz. die heeft dat ook geprobeerd, maar ik laat dat zeker niet toe en ik geef dus ook meteen aan dat dat niet de bedoeling is.
Haar lievelingswoordjes zijn momenteel Poep en Tiet, maar dat bedoel ik niet alleen met grof taalgebruik, dit zijn gewoon vieze woordjes die leuk zijn om te roepen.
Overigens heb ik het ook niet over uitproberen maar over gedrag wat blijft spelen.
Maar inderdaad, heb jij meisjes? heb jij daar ervaring mee?
slaan is geen gedrag wat kinderen horen te vertonen, ongeacht het geslacht.
Dat meestal "gewoon" jongensgedrag waar je het nu over hebt zie ik gelukkig niet bij de jongetjes die ik ken.
quote:Ja, natuurlijk leer je een kind dat op een andere manier te uiten, maar dat is een proces wat een paar jaar duurt. De meest natuurlijke manier voor een jongen om frustraties te uiten is toch echt door naar buiten gerichte woede. Kijk maar eens om je heen, dat gaat er ook nooit uit. Waar een meisje eerder de frustratie naar binnen richt, richt een jongen de frustratie naar buiten. Waarom denk je dat jongens bij ernstige problemen eerder bijvoorbeeld vechtersbazen of crimineeltjes worden, terwijl meisjes in dezelfde omstandigheden bijvoorbeeld eetstoornissen en dergelijke ontwikkelen?Op woensdag 8 april 2009 10:49 schreef MarMar het volgende:
Hmm, ik ben een jaar au pair geweest van een jongetje van vijf, ik zag dat knulletje meer dan zijn ouders en ik kan je vertellen, die gedroeg zich niet zoals hier beschreven wordt!
Natuurlijk rende hij wel eens en hield hij van wat wildere spelletjes, maar het is onzin dat een kind "moet" slaan om frustraties te uiten.
Beter leer je een kind dat op een andere manier te uiten.
Dan heb ik nog neefjes waar ik regelmatig op paste toen ze nog kleiner waren, ook die wisten beter dan te slaan en nooit te luisteren.
En het is ook buhlshit om te zeggen dat alle meisjes rustiger zijn, kom ik even met een wedervraag Shitney:"Heb JIJ dochters?"
Dit is even heel gechargeerd, maar jongens zijn nu eenmaal van nature aggressiever dan meisjes. Het is dan toch ook niet gek dat zij in die frustratiefase ook eerder aggressief gedrag vertonen dan meisjes?
Ik zeg ook niet dat alle meisjes rustiger zijn, net zoals ik niet zeg dat jongens drukker zijn. Je hebt drukke jongens en rustige jongens, net zoals je drukke meisjes en rustige meisjes hebt. Ik zeg alleen dat de manier waarop beide geslachten met frustraties omgaan, anders is.
Een meisje van 4 gaat huilen als haar iets niet lukt, een jongen gooit het in dezelfde situatie stuk. Wederom gechargeerd, maar wel een verschil wat ik in de jaren waarin mijn zoon de enige jongen in onze omgeving was duidelijk zag. En wat in gezinnen om me heen waarbij de eerste een meid was en de tweede een knul, ook zo wordt geobserveerd.
quote:Er zijn toch echt vele onderzoeken naar gedaan, waarbij zelfs geadviseerd wordt om in het onderwijs en in de kinderopvang actief meer mannen te gaan werven. Omdat de door vrouwen gedomineerde wereld waar jonge kinderen zich in bevinden (kinderopvang, school) aantoonbaar een negatief effect heeft op de ontwikkeling van jongens. Het is dus wetenschappelijk bewezen dat jongens een andere opmaak als het ware hebben en ook een andere aanpak vergen.Op woensdag 8 april 2009 10:57 schreef snakelady het volgende:
[..]
Erg grappig dat je het op het geslacht wil blijven gooien maar nee, daar ben ik het niet mee eens.
.
De belangrijkste conclusie uit die onderzoeken is dat jongens veel te veel gecorrigeerd worden in hun natuurlijke gedrag en daardoor gestoord worden in hun ontwikkeling, wat op latere leeftijd juist voor o.a. aggressieproblematiek kan zorgen.
quote:Hier moet ik even om lachen, ook meisjes kunnen prima gooien hoor, of ze maken er een combinatie van.Op woensdag 8 april 2009 11:00 schreef Shitney het volgende:
[..]
Een meisje van 4 gaat huilen als haar iets niet lukt, een jongen gooit het in dezelfde situatie stuk.
Uiteraard is het jouw zaak hoe jij je kinderen op wil voeden, maar een oppas neemt een gedeelte van de opvoeding over en heeft vaak rekening te houden met andere kinderen.
Als een kind dat buitensporig gedrag vertoont omdat moeder het allemaal wel best vind dan vind ik zeker dat de oppas daar iets van mag zeggen.
Net als dat een leerkracht ook een ouder mag wijzen op negatief gedrag.
quote:O , ik ben het wel met je eens dat jongens en meisjes ander gedrag vertonen, dat is logisch.Op woensdag 8 april 2009 11:05 schreef Shitney het volgende:
[..]
Er zijn toch echt vele onderzoeken naar gedaan, waarbij zelfs geadviseerd wordt om in het onderwijs en in de kinderopvang actief meer mannen te gaan werven. Omdat de door vrouwen gedomineerde wereld waar jonge kinderen zich in bevinden (kinderopvang, school) aantoonbaar een negatief effect heeft op de ontwikkeling van jongens. Het is dus wetenschappelijk bewezen dat jongens een andere opmaak als het ware hebben en ook een andere aanpak vergen.
De belangrijkste conclusie uit die onderzoeken is dat jongens veel te veel gecorrigeerd worden in hun natuurlijke gedrag en daardoor gestoord worden in hun ontwikkeling, wat op latere leeftijd juist voor o.a. aggressieproblematiek kan zorgen.
Ben het alleen niet met je eens dat omdat het ene jongetje is hij wel mag slaan enz.
En heb je ook bronnen voor al deze wetenschappelijk bewezen onderzoeken?
http://www.trouw.nl/onder(...)_meisjes_apart_.html
http://www.laukwoltring.nl/inleiding.htm
Ik zit even snel te googlen, maar dit zijn bijvoorbeeld de eerste 3 hits als je op ontwikkeling jongens googlet.
Misschien interessant leesvoer voor de mensen die menen dat jongens en meisjes eenzelfde aanpak vergen.
quote:Ik zeg toch dat ik chargeer om een punt te maken. Maar blijf jij lekker denken dat jongens meiden met piemels zijn, en insinueer vooral dat ik niet kan opvoeden. De praktijk van mijn zeer gesocialiseerde en goed presterende kinderen wijst gelukkig anders uit.Op woensdag 8 april 2009 11:06 schreef snakelady het volgende:
[..]
Hier moet ik even om lachen, ook meisjes kunnen prima gooien hoor, of ze maken er een combinatie van.
Uiteraard is het jouw zaak hoe jij je kinderen op wil voeden, maar een oppas neemt een gedeelte van de opvoeding over en heeft vaak rekening te houden met andere kinderen.
Als een kind dat buitensporig gedrag vertoont omdat moeder het allemaal wel best vind dan vind ik zeker dat de oppas daar iets van mag zeggen.
Net als dat een leerkracht ook een ouder mag wijzen op negatief gedrag.
Onder andere veroorzaakt doordat mensen van te voren al bepaald hebben wat jongensgedrag en meisjesgedrag is en hun opvoeding daarop aanpassen.
Hier zijn ook veel onderzoeken naar geweest...
Overigens heb ik twee dochters en verschillen ze als dag en nacht, de jongste lijkt wel een "jongentje" soms, als je het zo wil formuleren.
En mijn meiden janken niet als iets niet lukt overigens..
quote:Ik insinueerde niks, ik had het over het kind waar TS het over heeft.Op woensdag 8 april 2009 11:12 schreef Shitney het volgende:
[..]
Ik zeg toch dat ik chargeer om een punt te maken. Maar blijf jij lekker denken dat jongens meiden met piemels zijn, en insinueer vooral dat ik niet kan opvoeden. De praktijk van mijn zeer gesocialiseerde en goed presterende kinderen wijst gelukkig anders uit.
Die vertoont namenlijk buitensporig gedrag omdat moeders het wel best vind.
Maar slaan vind ik niet echt goed gesocialiseerd gedrag als ik heel eerlijk ben....
quote:Ik zeg toch ook niet dat hij MAG slaan? Ik zeg alleen dat slaan geen reden voor opgetrokken wenkbrauwen is en al helemaal geen bewijs van een slechte opvoeding. En ik zeg dat het bij jongens soms juist beter is voor hun opvoeding om ze wel te laten slaan, dan om ze te verbieden die frustratie te voelen.Op woensdag 8 april 2009 11:08 schreef snakelady het volgende:
[..]
O , ik ben het wel met je eens dat jongens en meisjes ander gedrag vertonen, dat is logisch.
Ben het alleen niet met je eens dat omdat het ene jongetje is hij wel mag slaan enz.
En heb je ook bronnen voor al deze wetenschappelijk bewezen onderzoeken?
Het gaat namelijk helemaal niet om het slaan, dat was nu net mijn punt. De gemiddelde vrouw denkt "slaan mag niet" en vergeet te kijken naar het signaal dat met slaan wordt afgegeven. Die gaat dus het symptoom aanpakken, in plaats van de oorzaak. In plaats van het slaan de godganse dag te verbieden en het jongetje dus alleen maar meer te frustreren, kun je bij een jongen veel beter kijken naar waarom hij slaat. Bij een vierjarige is de kans namelijk groot dat het slaan voortkomt uit het feit dat hij heel veel voelt, maar nog niet kan benoemen. En dat voelen is meestal op die leeftijd ook geen boosheid, maar juist een hele andere emotie.
Mijn oudste kreeg altijd driftbuien als hij andere emoties had (bijvoorbeeld verdrietig, bang), en juist niet als hij boos was. Boosheid kon hij al vrij jong goed hanteren, maar juist die andere emoties, die snapte hij gewoon nog niet. En omdat hij ze niet snapte, en ook niet kon benoemen, verviel hij dan maar in wat hij wel kon, namelijk aggressief doen.
Dat is geen raar fenomeen bij jongetjes, je ziet bijvoorbeeld ook dat jongetjes wiens ouders in scheiding liggen ofzo, of waar andere problemen thuis spelen, dat vertalen in aggressief gedrag op school naar vriendjes toe. Dan kan je wel steeds het kind straf geven omdat het zijn vriendje slaat, maar het enige wat je daarmee bereikt is dat het kind méér frustraties krijgt en dus nog moeilijker gedrag gaat vertonen. Je kunt ook gewoon accepteren dat het gedrag nu eenmaal bij de manier van omgaan met frustraties van jongens hoort, en proberen de kern van de frustraties weg te nemen. Dat is veel constructiever.
Dat is heel wat anders dan je nu typt.
Mijn oudste heeft ook wel eens een driftbui, dan zet ik haar op de gang, ze mag een blaadje/krant/doos kapotscheuren ( en daarna zelf opruimen) en helemaal uitrazen, niks mis mee.
Maar niet mij, haar vader, haar zusje, de katten of wat dan ook levends gaan slaan.
quote:Nee, dat is feitelijk onjuist. Het is een wetenschappelijk feit dat de hersens van jongens zich anders en op een ander tempo ontwikkelen dan de hersens van meisjes. Zelfs als je 1 jongen en 1 meisje in een klinische omgeving aan precies dezelfde stimuli en opvoeding blootstelt, zal de ontwikkeling en het gedrag anders verlopen. De taalontwikkeling van meisjes verloopt bijvoorbeeld anders dan die van jongens, net als de motorische ontwikkeling, en dat is nu net een van die dingen die in het onderwijs eigenlijk tekortschiet. Het onderwijssysteem verloopt eigenlijk op het moment volgens het ontwikkelingspatroon van meisjes, en niet van jongens. Met als gevolg bijvoorbeeld dat er veel meer jongens uitvallen in het reguliere systeem en er veel meer jongens dan meisjes in het speciaal onderwijs zitten. Er zijn dus plannen om op lange termijn te onderzoeken hoe het onderwijssysteem aangepast zou kunnen worden om dat terug te dringen.Op woensdag 8 april 2009 11:12 schreef MarMar het volgende:
Shitney, de "bewijzen" die je aanvoert, zijde het gedrag van jongens en meisjes op latere leeftijd, zijn mede veroorzaakt door opvoeding en de normen en waarden die daarin doorsijpelen.
Onder andere veroorzaakt doordat mensen van te voren al bepaald hebben wat jongensgedrag en meisjesgedrag is en hun opvoeding daarop aanpassen.
Hier zijn ook veel onderzoeken naar geweest...
Overigens heb ik twee dochters en verschillen ze als dag en nacht, de jongste lijkt wel een "jongentje" soms, als je het zo wil formuleren.
En mijn meiden janken niet als iets niet lukt overigens..
quote:Ik ken het jongetje in kwestie niet, maar heb je weleens bedacht dat het zo zou kunnen zijn dat het jongetje zich bij de oppas helemaal niet fijn voelt? Omdat ie er niks mag, en de hele dag straf krijgt, en niet helemaal begrijpt wat er van hem verwacht wordt omdat hij nog niet zo verbaal is?Op woensdag 8 april 2009 11:24 schreef snakelady het volgende:
Ok, maar eerder had je het over slaan van de moeder! Dat laat jij zelf toe en probeerd de klappen te ontwijken.
Dat is heel wat anders dan je nu typt.
Mijn oudste heeft ook wel eens een driftbui, dan zet ik haar op de gang, ze mag een blaadje/krant/doos kapotscheuren ( en daarna zelf opruimen) en helemaal uitrazen, niks mis mee.
Maar niet mij, haar vader, haar zusje, de katten of wat dan ook levends gaan slaan.
Meertalige kinderen hebben sowieso een iets langzamere taalontwikkeling dan enkeltalige kinderen, en jongens hebben weer een langzamer taalontwikkeling dan meisjes.
Het zou dus kunnen - ik zeg niet dat het zo is, maar het zou een verklaring kunnen zijn - dat het jongetje in kwestie gewoon niet snapt wat er van hem verwacht wordt. De opmerking van TS dat hij haar soms zo apathisch aan kan kijken lijkt er wel op te wijzen dat hij nog niet zo verbaal is en gewoon niet alles begrijpt.
Op het moment dat zijn moeder hem dan komt halen, komt al die frustratie eruit en richt zich juist op degene die het meest na staat.
Dat ie zijn moeder slaat zou dus net zo makkelijk een teken kunnen zijn dat hij juist heel erg veilig gehecht is. Dat is aannemelijker dan dat hij onveilig gehecht is, want onveilig gehechte kinderen doen dat juist niet.
Het komt vrij vaak voor dat kinderen in de peuter-kleuterleeftijd bij anderen heel zoet en lief zijn en thuis slaande, schoppende, krijsende, niet luisterende etterbakken. Dat is juist een goed teken, over het algemeen, het geeft aan dat ze zich thuis veilig genoeg voelen om zichzelf te uiten. Het is juist het begin van socialisatie vanuit een veilige haven.
Nogmaals, ik ken dit kind verder niet, maar wat TS vertelt doet mij juist gezond en volgens een normaal ontwikkelingspatroon aan.
als eerste wil ik duidelijk maken dat ik echt niet alleen negatief denk over dat jongetje.
zijn gedrag is negatief ja, maar zoals ik al zei kan hij ook erg lief zijn en ze spelen hartstikke leuk samen.
ik heb zelf trouwens twee jongens van 4 en 6.
ook was het niet de bedoeling om heel negatief te doen over zijn moeder. we kunnen goed met mekaar opschieten en helpen elkaar met een aantal dingen.
iemand merkt er op dat die moeder zelf ook met haar handen in het haar kan zitten? dat klopt ook want vaak als ie weer zo gek loopt te doen hoor ik haar zuchten en zegt ze dat ze het niet normaal vind, dat ze zo nooit andere kinderen ziet doen.
over dat taalprobleem: ok ,mss een beetje té om het een probleem te noemen. hij gaat er voor naar een logopedist. ik zelf steek er ook moeite in om iets uit te leggen als hij het niet begrijpt.
ik werk niet via een gastouderbureau. op een dag stond ze aan de deur met hem met de vraag of ik op haar zoontje kon passen. ze had me wel eens op school gezien en ze wist ook mijn adres omdat ze niet zo ver bij mij vandaan woont.
omdat ik al vaker oppaskindjes had gehad en ook gastouder ben geweest wist ik dat ik dat aankon en vond het heel gezellig dat hij zou gaan komen.
ik pas 5 dagen op hem en hij blijft ook slapen.
iemand haalde het ziek zijn en het niet naar school gaan aan. hij is zolang ik hem ken meer ziek dan niet ziek en heeft dus ook veel school gemist. ook houdt zijn moeder hem vaak thuis omdat ze te moe is om hem naar school te brengen of omdat het buiten koud is.
wbt zijn drukke gedrag. ik heb al heel wat oppaskindjes gehad en zelf heb ik ook twee jongens. maar ik vind dat je druk hebt en druk.
bij mij thuis mogen ze zeker zich lekker uitleven, rennen en gekke spelletjes doen. maar om kinderen nu doelloos als een dolle stier door de kamer te laten rennen? ik heb het eerst toegelaten maar ik zag dus dat dat het enige was wat hij de hele dag deed. ik vind dat geen uitlaatklep meer.
en de hele dag lopen corrigeren, roepen nee dit mag niet bla bla en straf geven doe ik ook niet hoor. zou ik zelf moe van worden.
SPOILERhoi sigmund666
Ik wilde vanochtend al wat advies typen speciaal aan jou gericht, maar had er geen tijd meer voor. Nu lees ik je reactie en dat maakt de hele zaak wel wat anders. Had ik je verkeerd ingeschat dus, sorry daarvoor.
Ik wou vanochtend al zeggen dat het klinkt alsof het jongetje misschien wat structuur en aandacht tekort komt, en nu ik je verhaal verder lees klinkt dat nog meer zo. Als hij 5 dagen op de opvang zit en ook nog blijft slapen, en vaak niet naar school gaat, klinkt het inderdaad wel wat ernstiger.
Wat je zou kunnen doen - dat zou ik wel overleggen met de moeder trouwens - is een gestructureerd dagschema voor hem maken. Een beetje zoals de nanny dat ook doet en zoals men ook wel met autistische kinderen doet. Wat helpt bij kinderen die nog niet zo verbaal zijn is een schema met plaatjes, dat is gelijk een leuk projectje om samen te doen. Plaatjes knippen uit tijdschriften of samen stempelen/kleuren/tekenen, en dan bij elke activiteit een plaatje.
Maak een groot vel met daarop de uren van de dag en dan bij elk uur een plaatje van wat je dan gaat doen. Dus een plaatje voor eten, een plaatje voor buitenspelen, een plaatje voor rustig televisiekijken, etcetera. Uiteraard beginnen de plaatjes met naar school gaan.
Zo maak je het voor hem wellicht wat overzichtelijker wat er van hem verwacht wordt. Bouw wel voldoende momenten in voor lekkere drukke dingen, afgewisseld met een rustig moment. Dus bijvoorbeeld na het eten-plaatje een plaatje voor buitenspelen, zodat hij weet dat na het rustig aan tafel zitten er weer iets druks volgt.
Het klinkt misschien als veel werk voor een oppaskindje, maar als je er een gezamenlijk project met het jongetje zelf en zijn moeder van maakt, gaat hij waarschijnlijk op den duur zelf aangeven dat het nu tijd is voor het een of ander. En voor je eigen kinderen is zo'n schema wellicht ook wel handig, dus dan hebben jullie er allemaal wat aan. Moeder heeft er hopelijk dan ook wat houvast aan, zodat het jongetje ook thuis wat meer structuur krijgt.
Succes ermee!
quote:In Twente is dat redelijk normaal jaOp woensdag 8 april 2009 10:25 schreef MeNicole het volgende:
[..]
Ja precies dan word het anders. maar dat stukje wat Swets terug pakte was over dat het kindje het zo uitsprak. Ik vind dat eigenlijk heel normaal dat kinderen dat niet goed uitspreken.
Daar doen ze het als het even kan hun hele leven zo Wel eens van verschillen in cultuur gehoord
quote:Nou ja, sowieso...
Blanke kaaskoppen gaan hier even vertellen hoe een kind van een Roemeense moeder en Italiaanse vader zich zou moeten gedragen
Wel eens van verschillen in cultuur gehoord
Je bent niet blij met de invloed die dat kindje op jouw kinderen heeft. Dan zeg je toch dat je niet langer op.
En als je dat niet wil is het mss zinnig om eens met de ouders te gaan praten over de dingen die jou opvallen, het drukke, het vele ziekzijn etc. etc. Wat verwacht je nou van dit topic?
Dat wij allemaal gaan zeggen 'jeetje ja, dat is idd wel een beetje vreemd gedrag'. En dan?
Ik vind die kinderen daar, kijkend met mijn ogen dus, straal verwend en vervelend. Maar goed, wie ben ik om er kritiek op te hebben als ze het daar al decennia lang zo doen.
Dat geeft iig een hele andere kijk op het verhaal. Voor de ouders, of dan toch iig de moeder zal het dus, als dat idd zo is, vrij normaal gedrag zijn...
quote:Ik herken het in ieder geval als redelijk normaalOp donderdag 9 april 2009 09:12 schreef Brighteyes het volgende:
Dat is best heel interessant wat je daar zegt.
Dat geeft iig een hele andere kijk op het verhaal. Voor de ouders, of dan toch iig de moeder zal het dus, als dat idd zo is, vrij normaal gedrag zijn...
Datzelfde gedrag zie je trouwens ook wel terug bij straal verwende Nederlandse kinderen.
In mijn huis gelden mijn regels, ook als de moeder van het betreffende kind erbij is. Als moeders niet ingrijpt in mijn huis, dan doe ik het.
Verder blijft het lastig voor TS, een kind wat thuis volledig z'n gang kan gaan omdat de ouders, om wat voor reden dan ook, weinig tot geen structuur in hun opvoeding hebben, zal simpelweg moeten leren dat het in het huis van TS anders gaat, ook als z'n eigen moeder toevallig aanwezig is.
Aanspreken op hun manier van opvoeden is moeilijk en eigenlijk je taak niet, maar als hij zich bij jou thuis niet weet te gedragen en al invloed heeft op je eigen kinderen dan moet je serieus overwegen of het een geschikt oppaskind is voor jouw gezin.