hoi!
ik post hier voor het eerst dus ik hoop dat het lukt en dat ik ook wat reacties krijg.
ik zit namelijk met het volgende: sinds een aantal maanden heb ik een oppaskindje, een jongetje van bijna 5.
van begin af aan vond ik het maar een typisch kereltje maar dat kwam dacht ik omdat hij een roemeense moeder heeft en een italiaanse vader. hij loopt wat achter met de taal enz daardoor.
vanaf dag 1 deed hij heel erg druk. rennen, zichzelf laten vallen, soort oergeluiden roepen,met z'n armen en benen alle kanten op zwaaien en ga maar door.
echt vreselijk irritant en heb het ook meteen de kop in gedrukt maar tot nu toe blijft het consequent zijn en opletten.
zodra zijn moeder binnenkomt begint hij dus weer met dat gedrag en dan nog tien keer erger!
ook wil hij nooit iets eten zelfs geen geen lekkere dingen. bij het avond eten wil hij alleen maar eten als ik hem voer want zijn moeder doet dat ook maar ik vertik dat.
ook ben ik er achter dat hij zeker 3 keer per week bij de mac zit omdat hij anders niet naar schoolt wilt gaan.
ben een keertje mee geweest en daar het zelfde gedrag. rennen en springen door die zaak en zijn moeder erachter aan rennen om een stukje hamburger in z'n mond te krijgen
daarna gingen we nog even de stad in en constant rende hij weg. iedere winkel in rennen en verstoppen.
ook ben ik eens bij hem thuis geweest: op zijn kamer een grote tv met spelcomputer, grote zakken snoep en veel speelgoed. maar het enige wat hij deed was rondstuiteren en zijn moeder slaan.
dit is even een klein stukje als voorbeeld want er is nog wel meer.
soms maak ik me echt een beetje zorgen om die jongen hoe irritant hij ook kan zijn.
als ik alleen met hem ben dan kan het echt een schatje zijn maar ik moet steeds maar blijven corrigeren.
ook kijkt ie me soms zo apatisch aan, echt zielig en hulpeloos bijna.
het is ook zo dat mijn kinderen het gedrag van hem overnemen en daar zit ik niet echt op te wachten. ik kreeg al opmerkingen van hun juf dat ze echt grof taalgebruik hadden af en toe en waar dat vandaan kwam.
ook op straat beginnen ze met hem mee te rennen en raar te doen( we lopen wel eens samen naar school toe). het is dat ik er wat van zeg anders zou zijn moeder het gewoon toelaten denk ik.
zoals ik al zei ik maak me af en toe wel zorgen en denk er wel eens over na wat er nu is met dat kind.
is het zijn moeder? ligt het aan mij dat ik overdrijf? wordt hij misschien verwend of verwaarloosd? of zou er geestelijk iets met hem zijn?