oppaskindje gedraagt zich vreemd?

Zodra je je kinderen bij iemand anders onderbrengt, zijn je kinderen wel degelijk ook diens business.. wil je dat niet, dan moet je het gewoon lekker zelf doen imho.

Los van dat, de tips die in mij opkomen zijn al gegeven.
Nu weet ik van mijn oppas dat ze met een kereltje dezelfde soort problemen had, ze heeft hier meerdere keren over gepraat met de ouders en haar contactpersoon van het gastouderbureau, ze hebben ook een paar keer opnieuw afspraken gemaakt over de benadering van het kereltje.
Nu was het bij haar niet haar eigen kinderen, maar andere oppaskindjes die het gedrag gingen overnemen en daar ben je als oppas ook verantwoordelijk voor.

Uiteindelijk na een paar keer proberen om goede afspraken te maken, heeft ze besloten niet verder te gaan met dit jongetje.

Je moet voor jezelf beslissen of je dit wel wilt op deze manier, maar idd, praten met de ouders en het gastouderbureau waarbij je bent aangesloten lijkt me de eerste stap.

---flauw en niet nodig---

[ Bericht 60% gewijzigd door Guuzewuus op 08-04-2009 09:46:04 ]

Dat jochie is bijna 5? Zit hij dan nog niet op school?
Zeker in het geval van een taalachterstand lijkt me dat heel erg belangrijk

quote:

Op woensdag 8 april 2009 09:27 schreef marlieske het volgende:

[..]

Verder helemaal met je eens hoor, maar het is tot op zekere hoogte wel haar business (neem aan dat ze het oppassen niet voor noppes doet) en al helemaal als je eigen kinders dat wan gedrag gaan overnemen dan moet je ingrijpen maar dat zou ik doen door het kindje niet meer op te vangen of duidelijk te maken dat IK als oppas wat harder in zou grijpen ook al is de moeder het daar niet mee eens, wat ze thuis toe laat moet ze zelf weten maar ik zou mijn kinderen er niet door laten verpesten.
En mocht dat harder ingrijpen niet snel vruchten afwerpen dan zou ik zoals eerder al gezegd stoppen met de opvang van dit kind, no way dat ik mijn kinderen het voorbeeld zou geven dat andermans kinderen in mijn huis de baas over mij zouden mogen spelen.

Ja, helemaal met je eens. Ik lees echter van TS vooral subjectieve afkeuring, ze lijkt te vinden dat de moeder haar kind niet goed opvoed. Dat zal best zo zijn, maar dat is nu net een deel wat haar eigenlijk niet aangaat. Denk je dat schooljuffen of kinderdagverblijfleidsters alle kinderen even goed opgevoed vinden? Ik dacht het niet, je ziet bij een ander altijd dingen waarvan je hoofdschuddend denkt "dat zou ik noooit doen".

Het enige wat ze kan doen is inderdaad of het kind gewoon niet opvangen, of in haar huis en in haar tijd bepaalde regels hanteren waar het kind zich maar aan te houden heeft. Maar de moeder aanspreken op hoe het kind opgevoed wordt gaat vele bruggen te ver. Hoe zou TS het zelf vinden als bijvoorbeeld de juf van haar kinderen eens een hartig woordje met haar wil spreken over wat ze 's avonds eten of welk speelgoed ze krijgen? Dan denkt ze toch ook bemoei jij je eens even lekker met je eigen zaken? Zo lang mijn kind zich aan de regels houdt op school en niet ziek is bepaal ik zelf wel of we thuis elke avond patat eten?

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 20:53 schreef grijpwijk1302 het volgende:
hij heeft idd een taalprobleempje. schoenen noemt ie skoenen en school is skool.

Tis een West-Fries, opgelost, slotje.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:12 schreef Shitney het volgende:
Zo lang mijn kind zich aan de regels houdt op school en niet ziek is

Dat stukje slaat denk ik de spijker op zijn kop.
Dit kind lijkt zich duidelijk niet aan de regels te houden en dan is het tijd om in te grijpen of op zijn minst een gesprek aan te gaan.

Je hebt gelijk dat "vertellen wat de ouders fout doen" niet de insteek van het gesprek moet zijn, maar dat je er tegenaanloopt dat je merkt dat het kind moeilijk te hanteren is en samen eens te praten over waar dat aan kan liggen en hoe je dat kan verbeteren, moet wel bespreekbaar zijn toch?
Voor een oppas in dit geval, maar ook voor een school imho.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:17 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Tis een West-Fries, opgelost, slotje.

Maar wij hebben ook skoenen en gaan ook naar skool waar we knippen met een skaar.

Is dat een taalprobleem dan?

quote:

Op woensdag 8 april 2009 09:34 schreef MarMar het volgende:
Zodra je je kinderen bij iemand anders onderbrengt, zijn je kinderen wel degelijk ook diens business.. wil je dat niet, dan moet je het gewoon lekker zelf doen imho.

Niet mee eens. Welke normen en waarden ik mijn kinderen bijbreng, welke regels er in ons huis gelden, wat mijn kinderen eten, hoe laat ze gaan slapen en waar ze wel en niet mee mogen spelen is niet de zaak van degene die ik betaal als oppas. Sterker nog, het feit dat ik diegene betaal voor zijn of haar diensten impliceert dat hij of zij zich naar mijn normen en waarden te schikken heeft. Als diegene daar principiele bezwaren tegen heeft omdat hij of zij mij een lousy opvoeder vindt, moet hij/zij mijn geld niet aannemen en andere oppaskinderen zoeken.
Van een betaalde oppas verwacht ik niets meer en niets minder dan dat diegene mijn kinderen vermaakt, onderdak biedt en te eten geeft totdat ik weer voor ze kom zorgen.

Als je opvoedideeėn dusdanig ver uit elkaar liggen, moet je gewoon geen oppasrelatie aangaan. Je kiest immers als ouder een oppas uit met wie het klikt, die een beetje dezelfde ideeėn heeft als jij. Ik zou me goed genaaid voelen door een oppas die wel mijn centen wil, maar tegelijk vindt dat ik een waardeloze moeder ben die onopgevoede monsters produceert. Als een oppas met mij een gesprek over wat ik allemaal verkeerd doe aan zou gaan is ze per direct ontslagen.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:18 schreef MeNicole het volgende:

[..]

Maar wij hebben ook skoenen en gaan ook naar skool waar we knippen met een skaar.

Is dat een taalprobleem dan?

gmta..

Veel kinderen van die leeftijd kunnen bepaalde klanken nog niet goed uitspreken, neem de R en de SCH als schoolvoorbeeld..

Dat is imho niet meteen een "taalprobleem" of "taalachterstand"

Niet weten wat een schoen is, dat zou wel een probleem zijn, of met 5 jaar nog niet een paar lettertjes kunnen herkennen, bijvoorbeeld die van zijn eigen naam.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:17 schreef MarMar het volgende:

[..]

Dat stukje slaat denk ik de spijker op zijn kop.
Dit kind lijkt zich duidelijk niet aan de regels te houden en dan is het tijd om in te grijpen of op zijn minst een gesprek aan te gaan.

Je hebt gelijk dat "vertellen wat de ouders fout doen" niet de insteek van het gesprek moet zijn, maar dat je er tegenaanloopt dat je merkt dat het kind moeilijk te hanteren is en samen eens te praten over waar dat aan kan liggen en hoe je dat kan verbeteren, moet wel bespreekbaar zijn toch?
Voor een oppas in dit geval, maar ook voor een school imho.

Ik lees alleen maar dat het ventje druk is, veel rent, hard schreeuwt en met zijn armen maait. En dat hij niet wil eten. Ik heb zelf ook jongens, en ik kan je vertellen: dat doen die van mij ook hoor. Schreeuwen, rennen, dingen slopen, drukke spelletjes, dat hoort er wel een beetje bij, bij een vijfjarig jochie.
TS geeft aan dat ze schreeuwen, rennen en druk doen irritant vindt, en omkleedt verder haar bezwaren met allerlei niet ter zake doende argumenten als buitenlandse ouders, televisie op de kamer en vaak naar de McDonalds.

Haar verhaal komt niet echt over als een kind waar iets mis mee is, maar meer als een oppas die een beetje last heeft van teveel bemoeizucht.

Heeft TS zelf zoons, of dochters? En hoe oud zijn haar eigen kinderen?

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 20:53 schreef grijpwijk1302 het volgende:
hij heeft idd een taalprobleempje. schoenen noemt ie skoenen en school is skool.
verder begrijpt hij niet alles wat ik zeg omdat ze bij hem thuis alleen maar italiaans spreken.

wat je noemt is geen taalachterstand maar hooguit een uitspraak probleem en dat kan bv een Logopedist prima helpen, maar evengoed kan het zijn dat dit kind het zelf snel leert als iemand hem die typische nederlandse harde 'ggg'-klanken bijbrengt.
Mijn beide dochters zijn duits en spreken normaal ook duits, maar ik spreek zelf soms ook nederlands met ze en beide hebben ook de typische gg-klank alswel ook bv de 'ui' en 'eu'-klanken makkelijk bijgeleerd, al vergt het net wat extra werk

Het tweede aspect... het niet verstaan/begrijpen van woorden is als dat jongetje een andere moederstaal heeft ook niet noodzakeelijk een groot probleem.... zolang hij maar wel het italiaanse woord wel begrijpt is zn 'taal-basis' correct en zal hij weinig problemen hebben zulke woorden ook in het nederlands bij te lren op een spelende wijze...
enkel vergt het van jou dat je die woorden wel kunt uitleggen, en je de tijd nemt uit te leggen datgene wat hij niet begrijpt... het kan soms behulpzaam zijn daarbij ook een italiaans woordenboek te gebruiken als 'hulpmiddel', maar ik zou je aanraden zelf geen italiaanse woorden in de gebruiksomgang te gaan benutten, dat jongetje moet nu net nederlandse woorden wel gaan bijleren.


Verder komt het verhaal sterk over als een jongetje dat tezeer door zn moeder verwend wordt, maar dat hebben anderen ook opgemerkt.
Daarbij helpt het enkel om hele strakke regels en grenzen te stellen; en ook op te passen dat door het moeeilijke gedrag, dat jongetje ook niet opens meer aandacht dan andere kinderen krijgt, die anderen zullen dan namelijk ook makkelijk meekrijgen dat je dus aandacht kunt krijgen door moeilijk te gaan doen, mogelijk dat dat zelfs de manier is om datgene wat je wilt van de autoriteispersoon te krijgen.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:22 schreef MarMar het volgende:

[..]

gmta..

Veel kinderen van die leeftijd kunnen bepaalde klanken nog niet goed uitspreken, neem de R en de SCH als schoolvoorbeeld..

Dat is imho niet meteen een "taalprobleem" of "taalachterstand"

Niet weten wat een schoen is, dat zou wel een probleem zijn, of met 5 jaar nog niet een paar lettertjes kunnen herkennen, bijvoorbeeld die van zijn eigen naam.

Ja precies dan word het anders. maar dat stukje wat Swets terug pakte was over dat het kindje het zo uitsprak. Ik vind dat eigenlijk heel normaal dat kinderen dat niet goed uitspreken.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:20 schreef Shitney het volgende:

[..]

Niet mee eens. Welke normen en waarden ik mijn kinderen bijbreng, welke regels er in ons huis gelden, wat mijn kinderen eten, hoe laat ze gaan slapen en waar ze wel en niet mee mogen spelen is niet de zaak van degene die ik betaal als oppas. Sterker nog, het feit dat ik diegene betaal voor zijn of haar diensten impliceert dat hij of zij zich naar mijn normen en waarden te schikken heeft. Als diegene daar principiele bezwaren tegen heeft omdat hij of zij mij een lousy opvoeder vindt, moet hij/zij mijn geld niet aannemen en andere oppaskinderen zoeken.
Van een betaalde oppas verwacht ik niets meer en niets minder dan dat diegene mijn kinderen vermaakt, onderdak biedt en te eten geeft totdat ik weer voor ze kom zorgen.

Als je opvoedideeėn dusdanig ver uit elkaar liggen, moet je gewoon geen oppasrelatie aangaan. Je kiest immers als ouder een oppas uit met wie het klikt, die een beetje dezelfde ideeėn heeft als jij. Ik zou me goed genaaid voelen door een oppas die wel mijn centen wil, maar tegelijk vindt dat ik een waardeloze moeder ben die onopgevoede monsters produceert. Als een oppas met mij een gesprek over wat ik allemaal verkeerd doe aan zou gaan is ze per direct ontslagen.

Inderdaad, je kiest er dus als ouders voor om een bepaalde oppas in de arm te nemen.
Behalve dat jij dingen van je oppas mag verwachten, mag dat dus andersom ook, mag de oopas ook verwachten dat je het eens bent met de normen en waarden die daar in huis gelden.

Ik verwacht wel iets meer dan vermaak, onderdak en eten overigens.. kinderen kan je niet maar alles laten doen waar ze zin in hebben en soms is het nodig om ze aan te spreken op hun gedrag. In die zin heeft een oppas imho toch ook een klein beetje een opvoedende rol.

Om maar te zeggen dat je als ouders geen verantwoording hoeft af te leggen omdat je de oppas toch betaalt vind ik wel erg kort door de bocht. Afspraken worden gemaakt voor beide kanten, niet alleen de oppas maar ook de ouders moeten zich houden aan bepaalde afspraken en richtlijnen.

Wegrennen in winkels vind ik nou ook niet echt een gedragsprobleem.

Het klinkt mij meer in de oren dat dat jochie bij de oppas vreselijk kort gehouden wordt (zie: ik druk het de kop in, veel corrigeren in de OP) en dus als zijn mamma eindelijk komt lekker uit wil razen en zijn frustraties kwijt moet. De oppas vindt hem druk en irritant (misschien wel door gebrek aan ervaring met drukke jongens?), loopt de hele dag niet doen, blijf af, zit stil te roepen en vindt daar bovenop dat het kind door zijn moeder verwend wordt want hij heeft een eigen tv en krijgt snoep.

Tja, dat lijkt me echt haar probleem hoor.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:25 schreef Shitney het volgende:

[..]

Ik lees alleen maar dat het ventje druk is, veel rent, hard schreeuwt en met zijn armen maait. En dat hij niet wil eten. Ik heb zelf ook jongens, en ik kan je vertellen: dat doen die van mij ook hoor. Schreeuwen, rennen, dingen slopen, drukke spelletjes, dat hoort er wel een beetje bij, bij een vijfjarig jochie.
TS geeft aan dat ze schreeuwen, rennen en druk doen irritant vindt, en omkleedt verder haar bezwaren met allerlei niet ter zake doende argumenten als buitenlandse ouders, televisie op de kamer en vaak naar de McDonalds.

Haar verhaal komt niet echt over als een kind waar iets mis mee is, maar meer als een oppas die een beetje last heeft van teveel bemoeizucht.

Heeft TS zelf zoons, of dochters? En hoe oud zijn haar eigen kinderen?

Je vergeet het "de moeder slaan"
Wat de rest betreft, tuurlijk, jongetjes van 5 kunnen best wildebrassen zijn, maar imho zwak je nu een beetje af wat TS probeert duidelijk te maken.
Zodra een kind de moeder slaat, gaan bij mij toch op zijn minst de wenkbrauwen even omhoog, dat zijn voor mij wel tekentjes aan de wand dat het iets verder gaat dan gewoon een gezond druk joch van 5 die best goed opgevoed wordt...

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:27 schreef MarMar het volgende:

[..]

Inderdaad, je kiest er dus als ouders voor om een bepaalde oppas in de arm te nemen.
Behalve dat jij dingen van je oppas mag verwachten, mag dat dus andersom ook, mag de oopas ook verwachten dat je het eens bent met de normen en waarden die daar in huis gelden.

Ik verwacht wel iets meer dan vermaak, onderdak en eten overigens.. kinderen kan je niet maar alles laten doen waar ze zin in hebben en soms is het nodig om ze aan te spreken op hun gedrag. In die zin heeft een oppas imho toch ook een klein beetje een opvoedende rol.

Om maar te zeggen dat je als ouders geen verantwoording hoeft af te leggen omdat je de oppas toch betaalt vind ik wel erg kort door de bocht. Afspraken worden gemaakt voor beide kanten, niet alleen de oppas maar ook de ouders moeten zich houden aan bepaalde afspraken en richtlijnen.

Tuurlijk is het wat genuanceerder dan dat, maar de bezwaren die TS heeft vind ik niet in die categorie vallen. Ik lees in haar OP niets wat zou duiden op een kind waar iets mis mee is, maar meer dat zij gewoon de moeder te soft vindt en vindt dat het kind teveel verwend wordt. Mijn vijfjarige heeft ook een tv en een spelcomputer en wil ook regelmatig niet eten, het zou lekker worden als onze oppas hem daarom een stoornis aan zou praten.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:32 schreef Shitney het volgende:

[..]

Tuurlijk is het wat genuanceerder dan dat, maar de bezwaren die TS heeft vind ik niet in die categorie vallen. Ik lees in haar OP niets wat zou duiden op een kind waar iets mis mee is, maar meer dat zij gewoon de moeder te soft vindt en vindt dat het kind teveel verwend wordt. Mijn vijfjarige heeft ook een tv en een spelcomputer en wil ook regelmatig niet eten, het zou lekker worden als onze oppas hem daarom een stoornis aan zou praten.

Slaat hij zijn moeder ook? Want dat stukje heb je denk ik even gemist uit de OP?

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:29 schreef Shitney het volgende:
Wegrennen in winkels vind ik nou ook niet echt een gedragsprobleem.

Het klinkt mij meer in de oren dat dat jochie bij de oppas vreselijk kort gehouden wordt (zie: ik druk het de kop in, veel corrigeren in de OP) en dus als zijn mamma eindelijk komt lekker uit wil razen en zijn frustraties kwijt moet. De oppas vindt hem druk en irritant (misschien wel door gebrek aan ervaring met drukke jongens?), loopt de hele dag niet doen, blijf af, zit stil te roepen en vindt daar bovenop dat het kind door zijn moeder verwend wordt want hij heeft een eigen tv en krijgt snoep.

Tja, dat lijkt me echt haar probleem hoor.

Ik vind slaan toch echt gedrag wat niet hoort, en zo ook fout taalgebruik.
Daarnaast zie ik mezeld echt niet achter mijn dochters aanrennen in de mac, als we eten zitten we.

Een kind vind het zelf ook fijn om grenzen te hebben, dat is duidelijker en rustiger voor een kind.
en ja ieder kind heeft wel eens een uitraas moment en tijden dat het minder goed luisterd, maar juist als je het niet corricieerd blijft dit gedrag en dat is niet wenselijk.

Ik zeg echt niet dat kinderen stil moeten zijn en ja en amen moeten zeggen, maar er zijn wel bepaalde basisregels die een kind moet leren, ook voor het kind zelf.

Jij hebt het over frustraties, grote kans dat hij frustraties heeft omdat hij 1. Gemengde signalen krijgt en 2. geen grenzen kent.
Zolang de moeder die grenzen niet gaat aangeven zal hij dus gefrustreerd blijven.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:30 schreef MarMar het volgende:

[..]

Je vergeet het "de moeder slaan"
Wat de rest betreft, tuurlijk, jongetjes van 5 kunnen best wildebrassen zijn, maar imho zwak je nu een beetje af wat TS probeert duidelijk te maken.
Zodra een kind de moeder slaat, gaan bij mij toch op zijn minst de wenkbrauwen even omhoog, dat zijn voor mij wel tekentjes aan de wand dat het iets verder gaat dan gewoon een gezond druk joch van 5 die best goed opgevoed wordt...

Heb je zelf zoons?

Mijn vijfjarige slaat mij ook weleens. En soms laat ik dat toe. Niet omdat hij mij mag slaan, maar omdat ik mijn vijfjarige driftkikkertje ken en weet dat als ie in zo'n bui is direct ingrijpen de boel alleen maar erger maakt. Dus ontwijk ik dan de boze maaiende armpjes, wacht tot meneer is uitgeraasd, en zet hem dan alsnog in de gang of stuur hem alsnog naar zijn kamer.

Dus ik zou je hartelijk uitlachen als je daarover een gesprek met mij zou aangaan - op dezelfde manier als TS hier doet - en als je mijn betaalde oppas was zou ik zelfs duidelijk maken dat ik daar niet van gediend ben en bij nog zo'n gesprek je een andere opdrachtgever mag gaan zoeken.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:32 schreef Shitney het volgende:

[..]

Tuurlijk is het wat genuanceerder dan dat, maar de bezwaren die TS heeft vind ik niet in die categorie vallen. Ik lees in haar OP niets wat zou duiden op een kind waar iets mis mee is, maar meer dat zij gewoon de moeder te soft vindt en vindt dat het kind teveel verwend wordt. Mijn vijfjarige heeft ook een tv en een spelcomputer en wil ook regelmatig niet eten, het zou lekker worden als onze oppas hem daarom een stoornis aan zou praten.

Maar slaat je zoontje jou? gebruikt hij grof taalgebruik? luisterd hij gewoonweg niet naar je als je in de stad loopt of ergens wil zitten om te eten?

Dit zijn toch echt dingen die hier in dit huishouden niet gebeuren.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:36 schreef Shitney het volgende:

[..]

Heb je zelf zoons?

Mijn vijfjarige slaat mij ook weleens. En soms laat ik dat toe. Niet omdat hij mij mag slaan, maar omdat ik mijn vijfjarige driftkikkertje ken en weet dat als ie in zo'n bui is direct ingrijpen de boel alleen maar erger maakt. Dus ontwijk ik dan de boze maaiende armpjes, wacht tot meneer is uitgeraasd, en zet hem dan alsnog in de gang of stuur hem alsnog naar zijn kamer.

Dus ik zou je hartelijk uitlachen als je daarover een gesprek met mij zou aangaan - op dezelfde manier als TS hier doet - en als je mijn betaalde oppas was zou ik zelfs duidelijk maken dat ik daar niet van gediend ben en bij nog zo'n gesprek je een andere opdrachtgever mag gaan zoeken.

Hmm duidelijk, ik zou jouw oppas niet willen zijn

Ik heb dochters, maar genoeg jongetjes over de vloer van baby af aan om wel een beetje kijk te hebben op jongetjes van vijf.
En ik grijp dus wel direct in bij zoiets, ga maar uitrazen op de gang, niet op mij.

Overigens lees ik wel meer dingetjes die ik anders zou doen als jij in de opvoeding, maar je hebt er gelijk in dat dat mijn zaak niet is

Overigens, steeds een andere oppas moeten zoeken wordt op den duur ook moeilijk denk ik, als ik zie hoe het hier gaat, al die oppasmoeders kennen elkaar en als een kind meer dan eens problemen veroorzaakt bij de oppas, is er niet eentje meer bij die het op zich wil nemen.
Dan zit je mooi als ouders...

Natuurlijk is het jouw zaak hoe je je kind opvoedt, maar dan is het ook de zaak van een ander of diegene het er al dan niet mee eens is.

Ik vind je een beetje overkomen alsof goede oppas maar voor het oprapen ligt en het maar vanzelfsprekend is dat iemand voor jouw kind zorgt als je maar betaalt (en zoveel is dat nou ook weer niet)

Hoe zou jij het vinden als op je werk de arbeidsvoorwaarden totaal flut zijn en je werkgever reageert erop met "zeik niet, ik betaal je toch?"

Zo hoort het niet te gaan imho.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:36 schreef snakelady het volgende:

[..]

Ik vind slaan toch echt gedrag wat niet hoort, en zo ook fout taalgebruik.
Daarnaast zie ik mezeld echt niet achter mijn dochters aanrennen in de mac, als we eten zitten we.

Een kind vind het zelf ook fijn om grenzen te hebben, dat is duidelijker en rustiger voor een kind.
en ja ieder kind heeft wel eens een uitraas moment en tijden dat het minder goed luisterd, maar juist als je het niet corricieerd blijft dit gedrag en dat is niet wenselijk.

Ik zeg echt niet dat kinderen stil moeten zijn en ja en amen moeten zeggen, maar er zijn wel bepaalde basisregels die een kind moet leren, ook voor het kind zelf.

Jij hebt het over frustraties, grote kans dat hij frustraties heeft omdat hij 1. Gemengde signalen krijgt en 2. geen grenzen kent.
Zolang de moeder die grenzen niet gaat aangeven zal hij dus gefrustreerd blijven.

Je zegt het: mijn dochters. Wat me opvalt bij meidenmoeders, en daar zijn zelfs onderzoeken naar gedaan die betrekking hebben op het onderwijs en de kinderopvang, is dat veel vrouwen denken dat jongens meisjes met een piemeltje zijn. En dat jongens dus structureel verkeerd aangepakt worden op bijvoorbeeld school en in de kinderopvang, omdat ze eigenlijk de hele dag door gefrustreerd worden. De norm is dat jongens zich dienen te gedragen als meisjes, en dat elk "normaal" jongensgedrag dus bestempeld wordt als "afwijkend" gedrag.

Jongens zijn van nature fysiek en competitief ingesteld, veel meer dan meisjes. Jongetjes die gefrustreerd zijn, of bang zijn, of verdrietig zijn, zullen in de regel die emoties allemaal uiten als woede. Waar meisjes gaan huilen, gaan jongens slaan. Niks mis mee, en zelfs gezond gedrag voor kleine jongetjes, zeker als ze nog niet goed kunnen praten.

Naarmate ze ouder worden en zichzelf beter kunnen uitdrukken en beter emoties kunnen benoemen, gaat dat vanzelf over. Met de hele dag straf geven, niet doen roepen, en ze "kort houden" , maak je dat proces alleen maar langer en moeilijker.

Het kind is 4, kan niet zo goed praten (welke 4 jarige al wel?) en heeft zelfs het nadeel dat het drietalig wordt opgevoed. Dikke kans dat hij gaat slaan omdat hij gewoon niet beter weet hoe hij duidelijk moet maken dat hij verdrietig/bang/gefrustreerd/boos/onzeker is, dat gaat echt wel over als hij verbaler wordt. Mijn jongens hebben ook allemaal die fase gehad, van een jaar of 2,3 tot aan een jaar of 5,6.

Hmm, ik ben een jaar au pair geweest van een jongetje van vijf, ik zag dat knulletje meer dan zijn ouders en ik kan je vertellen, die gedroeg zich niet zoals hier beschreven wordt!
Natuurlijk rende hij wel eens en hield hij van wat wildere spelletjes, maar het is onzin dat een kind "moet" slaan om frustraties te uiten.
Beter leer je een kind dat op een andere manier te uiten.

Dan heb ik nog neefjes waar ik regelmatig op paste toen ze nog kleiner waren, ook die wisten beter dan te slaan en nooit te luisteren.

En het is ook buhlshit om te zeggen dat alle meisjes rustiger zijn, kom ik even met een wedervraag Shitney:"Heb JIJ dochters?"

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:44 schreef Shitney het volgende:

[..]

Je zegt het: mijn dochters. Wat me opvalt bij meidenmoeders, en daar zijn zelfs onderzoeken naar gedaan die betrekking hebben op het onderwijs en de kinderopvang, is dat veel vrouwen denken dat jongens meisjes met een piemeltje zijn. En dat jongens dus structureel verkeerd aangepakt worden op bijvoorbeeld school en in de kinderopvang, omdat ze eigenlijk de hele dag door gefrustreerd worden. De norm is dat jongens zich dienen te gedragen als meisjes, en dat elk "normaal" jongensgedrag dus bestempeld wordt als "afwijkend" gedrag.

Jongens zijn van nature fysiek en competitief ingesteld, veel meer dan meisjes. Jongetjes die gefrustreerd zijn, of bang zijn, of verdrietig zijn, zullen in de regel die emoties allemaal uiten als woede. Waar meisjes gaan huilen, gaan jongens slaan. Niks mis mee, en zelfs gezond gedrag voor kleine jongetjes, zeker als ze nog niet goed kunnen praten.

Naarmate ze ouder worden en zichzelf beter kunnen uitdrukken en beter emoties kunnen benoemen, gaat dat vanzelf over. Met de hele dag straf geven, niet doen roepen, en ze "kort houden" , maak je dat proces alleen maar langer en moeilijker.

Het kind is 4, kan niet zo goed praten (welke 4 jarige al wel?) en heeft zelfs het nadeel dat het drietalig wordt opgevoed. Dikke kans dat hij gaat slaan omdat hij gewoon niet beter weet hoe hij duidelijk moet maken dat hij verdrietig/bang/gefrustreerd/boos/onzeker is, dat gaat echt wel over als hij verbaler wordt. Mijn jongens hebben ook allemaal die fase gehad, van een jaar of 2,3 tot aan een jaar of 5,6.

Sorry hoor, maar wat een onzin, dus omdat hij een piemeltje heeft mag hij maar slaan, grof taalgebruik gebruiken en weglopen?
Maar ook ik heb ervaring met jongetjes in die leeftijd, ben zelf oppasmoeder geweest.
Tevens heb ik verschillende vriendinnen met jongetjes in die leeftijd, een goede vriendin van me heeft zelf 3 jochies ( 6 jaar, 3 jaar, 1 jaar) en die slaan hun moeder echt niet hoor.

Heb nu meer het idee dat je het geslacht van je kind als excuus gebruikt.
Mijn oudste dochtertje ( 4 jaar) is een wildebras, stoeit graag, klimt overal in en op en daarnaast wil ze graag grenzen verkennen, zoals zoveel kinderen dat doen, ongeacht of het jongens of meisjes zijn.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 10:38 schreef snakelady het volgende:

[..]

Maar slaat je zoontje jou? gebruikt hij grof taalgebruik? luisterd hij gewoonweg niet naar je als je in de stad loopt of ergens wil zitten om te eten?

Dit zijn toch echt dingen die hier in dit huishouden niet gebeuren.

Op alle vragen kan ik ja antwoorden. Dat gebeurt weleens. Ik heb het nu even alleen over mijn jongste, maar die zit nu inderdaad in de fase dat het heel grappig is om vieze woorden te zeggen, of kut te zeggen, of om als ie zijn zin niet krijgt te schelden. Grenzen verkennen heet dat.

Toen mijn oudste die leeftijd had, had mijn beste vriendin alleen een dochter van die leeftijd. Ik kan me de gesprekken nog goed herinneren, en de vele bedekte insinuaties dat ik misschien zus moest proberen, of zo moest proberen, en of hij wel helemaal goed was, want hij was zo driftig en luisterde zo slecht en haar dochter deed dat nooit. Kon ik het allemaal wel aan?

Een paar jaar later kreeg zij ook een zoon, en toen heb ik af en toe wel in mijn vuistje moeten lachen als ze weer eens belde met de handen in het haar omdat hij beet, of schopte, of sloeg, of driftbuien had waarbij er niks veilig was. Dat kende ze echt niet van haar dochter, en ze had onterecht aangenomen dat jongetjes die dergelijk gedrag vertoonden dus vast niet goed opgevoed werden. Terwijl het toch echt meestal "gewoon" jongensgedrag is.