quote:
Straatvechter brengt Feyenoord vuur
Door SJOERD MOSSOU
ROTTERDAM - Altijd gedonder met Jon Dahl Tomasson. Het klinkt wat onsympathiek, maar er ging bij Feyenoord de laatste weken geen opstootje voorbij of de aanvaller stond vooraan.
afbeelding vergroten Jon Dahl Tomasson. FOTO MILAN RINCK
Het mes tussen de tanden, foeterend en zwaaiend met zijn armen. Op zoek naar de grens van het toelaatbare.
Hij kan er zelf wel om lachen. Buiten het veld blijft er weinig over van de Deense druktemaker. Met zijn jongensachtige, open gezicht heeft Tomasson meer van een misdienaar dan van een straatvechter.
,,Zodra de wedstrijd begint ben ik een winnaar, dat heb ik altijd gehad,’’ zegt Tomasson. ,,Dan is er veel geoorloofd, vind ik. Het resultaat moet heilig zijn, iedere week weer. Zeker in de fase waarin we ons nu bevinden.’’
Hij is het type dat Feyenoord zo lang miste. Met Tomasson zit er opeens venijn in het lange tijd dolende Rotterdamse elftal. ,,In mijn eerste periode bij Feyenoord was ik niet heel anders dan nu,’’ zegt Tomasson. ,,Maar misschien viel het toen wat minder op. Omdat we met bijvoorbeeld Bosvelt en Van Hooijdonk een aantal jongens hadden dat altijd de grens opzocht. Als in die jaren het vuurtje werd opgestookt, was dat another day at the office. Het hoorde erbij.’’
Ook statistisch gezien is Tomasson één van de weinige winnaars in de Rotterdamse selectie. Met twee nederlagen en vijf overwinningen is hij zo’n beetje de enige Feyenoord-speler die dit seizoen vaker won dan hij verloor.
Zes keer scoorde Tomasson in slechts negen wedstrijden. ,,Maar dat is nog altijd te weinig,’’ vindt de aanvaller. ,,Ik bedoel: door mijn blessures heb ik gewoon veel te lang niet gespeeld. Dat is toch het gevoel dat blijft hangen, aan zo’n statistiekje heb je niet zoveel. Het is gewoon een moeilijke tijd geweest.’’
Door blessureleed zat Tomasson maandenlang aan de kant. De diepe crisis en het onomkeerbare vertrek van Gertjan Verbeek zag hij zich vanaf een afstand voltrekken. ,,Natuurlijk weet je wel wat er speelt binnen de club,’’ aldus Tomasson. ,,Je ziet dingen, je hoort dingen. Maar tegelijkertijd sta je er ook buiten, omdat je vooral met je eigen herstel bezig bent. Het is frustrerend geweest allemaal. Ik heb me geërgerd, dat lijkt me logisch. Het was niet leuk op de tribune, vooral omdat je zo graag invloed wilt uitoefenen. Maar in plaats daarvan zit je in je eentje rare oefeningen te doen, ver weg van het veld.’’
Tomasson zag een elftal dat compleet in de knoop zat. ,,Op een gegeven moment was de ploeg mentaal dood,’’ aldus de Deen. ,,Er was te veel gebeurd. Het gezeik, de verhalen in de media, de resultaten; die dingen verlamden het elftal. Met goede wil heeft zoiets niets te maken, iedereen doet op zijn manier zijn best. Maar je zag wel dat het elftal iets nodig had. Vuur, ja. Zoiets.’’
Zelf botste hij ook stevig met Verbeek. Op zijn enkelblessure volgde al snel een bovenbeenblessure, met een nog langere herstelperiode tot gevolg. Over het te volgen revalidatieproces ontstond volop discussie tussen speler en trainer.
,,Waar mensen werken, heb je altijd te maken met verschillende meningen,’’ zegt Tomasson daar nu over. ,,Dat is normaal, het heeft niet zoveel zin daarover bezig te blijven. Het is voor Feyenoord ontzettend belangrijk om een streep onder het verleden te zetten. Het gaat nu weer langzaam beter, het vertrouwen groeit. We moeten vóóruit.’’ Volgend seizoen moet nu al het jaar van de revanche worden.
,,We doen er alles aan om het zo goed mogelijk af te sluiten, maar dit seizoen is hoe dan ook Feyenoord-onwaardig. Er moet gewoon veel veranderen, daar is iedereen het over eens. De fouten die dit jaar zijn gemaakt, mogen nooit meer voorkomen. Wat dat betreft denk ik dat de komst van Mario Been en Leo Beenhakker goed is. Ik heb de indruk dat ze heel duidelijk weten welke kant ze op willen met de club.’’
Beenhakker maakte hij twee seizoenen als trainer mee, in zijn vorige periode bij Feyenoord. ,,Leo kan fantastisch praten,’’ zegt Tomasson. ,,En dat bedoel ik positief. Hij is als geen ander in staat om mensen een goed gevoel te geven. Kom eens hier jongen, wij gaan even lullen, zegt hij dan. En het wérkt. Met al zijn ervaring heeft hij bovendien de contacten die Feyenoord nu nodig heeft. Hij kent de wegen in het voetbal om de club overeind te helpen.’’
Tomasson werd in 1999 kampioen onder Beenhakker, maar botste een seizoen later met hem. Memorabel was de middelvinger in Stadio Olimpico, na een treffer van de aanvaller in een Champions League-wedstrijd tegen Lazio Roma.
,,Ach, dat incident,’’ zegt Tomasson. ,,Dat soort dingen horen erbij in het voetbal, dat weet Leo als geen ander. En het is al zo lang geleden. Toen hij hier vorige maand binnenkwam, hebben we elkaar de hand geschud en over voetbal gesproken. Dat gedoe is allang uit de wereld.’’
Na zeven jaar in Italië, Duitsland en Spanje keerde hij rijper terug bij Feyenoord. ,,Bij AC Milan leerde ik pas echt hoe belangrijk het is om te winnen. Alles draaide daar om het resultaat, om de drie punten. De druk die de club zichzelf daarin oplegde, dat vond ik fascinerend om mee te maken.’’
Zijn ervaring probeert hij nu over te brengen op de jongere Feyenoorders. ,,Door veel te coachen en door gas te geven op de momenten dat het moet,’’ aldus Tomasson. ,,Het is niet zo dat ik dat probeer te forceren, in grote lijnen doe ik wat ik altijd heb gedaan. Maar je hoopt wel dat je dingen over kunt brengen. De meeste jonge jongens kunnen geweldig voetballen. En dat moet je koesteren. Tegelijkertijd probeer ik ze mee te geven dat er in een wedstrijd soms andere dingen tellen.’’
En dus deelt Tomasson af en toe een beuk extra uit aan een tegenstander, of hij bespeelt de scheidsrechter met misbaar. ,,Ik snap best dat het er niet allemaal even fraai uitziet. Maar als ik op maandagochtend in de auto zit en naar de training rijd, wil ik iedere week hetzelfde kunnen denken: drie punten, lekker. Een beter gevoel bestaat niet.’’
JDT.