Wachten op het tweede streepje deel 133

erg leuk om te lezen inderdaad, hoe het bij iedereen is gelopen.

ik wilde ook jong moeder worden, zo rond 24e. Een paar relaties gehad voor die tijd, maar helaas werd ik ziek en ambitieus (rare combi ha ha) en daardoor ben ik erg lang, ruim 6.5 jaar, vrijgezel geweest. Daarna een kansloze relatie gehad met iemand die en te ver weg woonde en geen voorlopig geen kinderen wilde (ik was toen 27/28). Uit gegaan, en nog geen jaar geleden mijn vriend tegen het lijf gelopen. Na vier maanden gaan samen wonen en 1 december de pil de deur uitgedaan en mag mijn allergrootste wens hopelijk in vervulling gaan. En het is ook zijn allergrootste wens! Wat ik echt helemaal fantastisch vind, en had niet verwacht dat een man ooit zoiets ook zo graag zou willen.

ben trouwens 30 nu! ai ai ai

[ Bericht 8% gewijzigd door sterrenmunt op 10-03-2009 19:47:40 (effe mijn leeftijd erbij!) ]

quote:

Op dinsdag 10 maart 2009 19:15 schreef Vlindur het volgende:
Ik word in mei ook 25 (17e) en hoop voor mn 27e toch wel moeder te zijn Deze maand 2 jaar geleden toen we de knoop doorhakten..En nu in die klote MMM

Leuk om alle verhalen te lezen!!

Ik ben 23 (word dit jaar 24) en al 9 jaar samen met mijn vent, waarvan 5 samenwonend en een half jaar getrouwd. En we wisten al heel lang dat er kids moesten komen (dat hadden we 9 jaar geleden al besloten haha) maar ivm studie kon het eerder eigenlijk niet. Maar nu kan het dan eindelijk en vind ik elke maand veeeeel te lang duren...

Erg bijzonder al die verhalen.

Ik was overigens altijd bang dat ik onvruchtbaar was, maar volgens mij hebben meer vrouwen daar weleens last van (van die gedachte dus) . De reden dat ik dit dacht was dat ik zo rond mn 20ste een eetstoornisje heb gehad waardoor ik maanden lang geen menstruatie heb gehad. Ik was toch wel bang dat het toen schade had aangericht.
Ik beschouw mn dochter sowieso als een geschenk uit de hemel. En als er ooit een 2de (en 3de tegelijk ) komt dan ben ik echt super gelukkig!

Ik heb heel lang geroepen dat ik geen kinderen wilde.Toen mijn vriendin haar dochtertje kreeg was ik helemaal verliefd op dat kind,het verranderde toen in mischien ooit wel.Toen ik bijna3jaar terug mijn man leerde kennen was het al heel snel duidelijk dat ik/we echt kinderen wilde,wat mij betrefd had ik de pil gelijk in de vuilnisbak gegooid maar mijn man wilde nog even wachten.We zijn ruim half jaar terug getrouwd en ook gestopt met de pil.Ik ben 32 en mijn mannetje 31,volgens mij ben ik de oudste hier

Ik ben dan de jongste!! Over paar maandjes zijn we 1 jaar getrouwd en wonen al een tijdje samen.

Mijn man heeft het altijd door als we het kvk is, maar maakt hem niet uit... hij houdt het zelf ook bij haha
Streepje niet donkerde en niet lichter dan gisteren... het zal wel!

quote:

Op dinsdag 10 maart 2009 20:09 schreef Guess. het volgende:
Ik heb heel lang geroepen dat ik geen kinderen wilde.Toen mijn vriendin haar dochtertje kreeg was ik helemaal verliefd op dat kind,het verranderde toen in mischien ooit wel.Toen ik bijna3jaar terug mijn man leerde kennen was het al heel snel duidelijk dat ik/we echt kinderen wilde,wat mij betrefd had ik de pil gelijk in de vuilnisbak gegooid maar mijn man wilde nog even wachten.We zijn ruim half jaar terug getrouwd en ook gestopt met de pil.Ik ben 32 en mijn mannetje 31,volgens mij ben ik de oudste hier

Ik ben 33

ik ben nu 30 en word in september 31. Ik heb altijd geroepen dat ik voor m'n 30ste klaar wilde zijn wat kinderen betreft, maar door studie/geld pas in aug. 2007 begonnen met proberen. (toen net 2 maanden getrouwd) Nu zijn manlief en ik ondertussen 7 jaar samen (10 mei om precies te zijn) en daarvan wonen we nu 4 jaar samen (wow, 4 jaar alweer...) en dus ruim 1,5 jaar getrouwd, in juni 2...

wat een lieve berichtjes steeds weer als ik hier in het topic kijk... heel lief, word er helemaal softie van...

Whaha, nou, ik vind 30 ook niet écht oud hoor, maar het voelt zo raar dat ik toen ik 18 werd twee keer met mijn ogen knipperde en ineens bijna 30 was, zeg maar Ik ga voor de zwanger voor mijn 30e, dat is voor mij nu nog het enige haalbare doel (eind juni word ik 30), maar dat vind ik an sich ook nog best vroeg.

En @ Minniemin: hey, da's grappig, als het aan mijn lief had gelegen hadden we er nu al twee rondlopen, maar ik was nog heel erg bezig met feesten, zuipen en ehm, feesten dus. En bizar he? Dat je dan van het één op het andere moment zó erg kunt verlangen naar iets dat altijd heel erg een ver-van-je-bed-show was? Ik was echt even volledig overdonderd, maar uiteindelijk vind ik het wel mooi dat ik nu die wens deel met mijn man. Eervorig jaar getrouwd, zo rond het eerste jubileum een wekker die heel hard TRING deed en nu dus hopelijk binnenkort een baby in mijn buik.

Begrijp ik het goed dat het voor de meeste anderen hier ook het eerste kindje is waaraan nu 'gewerkt' wordt?

Ik vind het trouwens ook altijd wel leuk om te horen hoe die wens er bij anderen is gekomen

En Bumbaloe, heel raar misschien, maar de gedachte dat ik misschien onvruchtbaar ben is tot voor kort nauwelijks in me opgekomen, het is eigenlijk pas nu al mijn vriendinnen zwanger zijn en ik niet dat ik er heel erg bang voor begin te worden. Misschien kwamen hun zwangerschappen daarom ook wel zo hard aan, was denk ik mijn eerste confrontatie met de mogelijkheid dat wij misschien wel niet.. En misschien ook wel mijn eerste hardcore confrontatie met het feit dat ik het nu écht. Héél. Graag. Wil!

[ Bericht 0% gewijzigd door Incantrix op 11-03-2009 11:20:48 (woordje vergeten) ]

ja Incantrix, wij gaan nu ook voor ons eerste kindje.
het gaat niet snel genoeg, maar dan moet het resultaat straks ook meer dan geweldig zijn, nietwaar?

quote:

Op dinsdag 10 maart 2009 21:05 schreef Incantrix het volgende:

En @ Minniemin: hey, da's grappig, als het aan mijn lief had gelegen hadden we er nu al twee rondlopen, maar ik was nog heel erg bezig met feesten, zuipen en ehm, feesten dus. En bizar he? Dat je dan van het één op het andere moment zó erg kunt verlangen naar iets dat altijd heel erg een ver-van-je-bed-show was? Ik was echt even volledig overdonderd, maar uiteindelijk vind ik het wel mooi dat ik nu die wens deel met mijn man. Eervorig jaar getrouwd, zo rond het eerste jubileum een wekker die heel hard TRING deed en nu dus hopelijk binnenkort een baby in mijn buik.

Doodeng en tegelijkertijd superspannend inderdaad!

quote:

Begrijp ik het goed dat het voor de meeste anderen hier ook het eerste kindje is waaraan nu 'gewerkt' wordt?

Ik vind het trouwens ook altijd wel leuk om te horen hoe die wens er bij anderen is gekomen

En Bumbaloe, heel raar misschien, maar de gedachte dat ik misschien onvruchtbaar ben is tot voor kort nauwelijks in me opgekomen, het is eigenlijk pas nu al mijn vriendinnen zwanger zijn en ik niet dat ik er heel erg bang voor begin te worden. Misschien kwamen hun zwangerschappen ook wel zo hard aan, was denk ik mijn eerste confrontatie met de mogelijkheid dat wij misschien wel niet.. En misschien ook wel mijn eerste hardcore confrontatie met het feit dat ik het nu écht. Héél. Graag. Wil!

Heel herkenbaar

Bij ons is de wens gekomen: we wilde allebei altijd al kinderen.
Zijn nu bijna een jaar getrouwd, beide vaste baan, alles goed voor elkaar.
En bij mij begon het wel te kriebelen toen ik steeds mensen met baby's zag en toen gesproken met elkaar en in de wetenschap niet direct zwanger te zijn op 12 december gestopt met de pil.
Tuurlijk zouden qua onze leeftijd makkelijk nog 2 of 3 jaar kunnen wachten, maar we zijn er nu klaar voor en de wens is er heel sterk. En daardoor jonge moeder(iemand van 30 ook hoor) en daarom ook redelijk jong nog als de kids het huis uitgaat en zo ook nog veel tijd samen tijdens onze oude dag en jong opa en oma

Pff ik voel me wel erg jong hier als ik iedereen zijn leeftijd hoor...

quote:

Op dinsdag 10 maart 2009 21:58 schreef Ciscostar het volgende:
Bij ons is de wens gekomen: we wilde allebei altijd al kinderen.
Zijn nu bijna een jaar getrouwd, beide vaste baan, alles goed voor elkaar.
En bij mij begon het wel te kriebelen toen ik steeds mensen met baby's zag en toen gesproken met elkaar en in de wetenschap niet direct zwanger te zijn op 12 december gestopt met de pil.
Tuurlijk zouden qua onze leeftijd makkelijk nog 2 of 3 jaar kunnen wachten, maar we zijn er nu klaar voor en de wens is er heel sterk. En daardoor jonge moeder(iemand van 30 ook hoor) en daarom ook redelijk jong nog als de kids het huis uitgaat en zo ook nog veel tijd samen tijdens onze oude dag en jong opa en oma

Pff ik voel me wel erg jong hier als ik iedereen zijn leeftijd hoor...

Hey, jij bent in je vruchtbare periode als ik je banner mag geloven... Ga jij'es ff snel met je vent je ding doen i.p.v. hier een beetje te Fok!ken

quote:

Op dinsdag 10 maart 2009 22:50 schreef CrazyPrincess het volgende:

[..]

Hey, jij bent in je vruchtbare periode als ik je banner mag geloven... Ga jij'es ff snel met je vent je ding doen i.p.v. hier een beetje te Fok!ken

Nou beetje vaag hiero... Ik had gisteravond wat oud bloed dus ik dacht: oke, weer niet gelukt. Maar vanmorgen was alles nog schoon (tampon)
Dus maar even afwachten of de menstruatie doorzet. Als het niet doorzet, ga ik zaterdag testen...
_{maar eerlijk gezegd verwacht ik dat het doorzet...}

Ow en even voor de cijfertjes : ik word over 2 maanden 32 en mijn vriend over 5 maanden 35. Het zou het eerste kindje worden.

Mijs ik hoop dat de gyn jullie snel verder kan helpen. De zwemmers van kwamen helemaal niet vooruit en ondertussen ben ik bijna 24 weken zwanger. Zomaar

Kvk gister avond is niet wat geworden.
Vriend kwam pas om 24.00 uur thuis of 00.00 uur. Hoe je het noemen wilt.

Vanavond nog maar eens voor alle zekerheid even kvk-en

Maar goed, zaterdag ook nog ge-kvk-t

Ik blijf goede hoop houden deze maand, en anders maar niet.

tis wat zwanger willen worden...nu we daadwerkelijk "bezig" zijn is het toch allemaal wat pittiger dan gedacht. Dat zal iedereen wel herkennen hier...wij zijn in onze vrienden met drie stellen ongeveer gelijktijdig begonnen met zwanger worden. Twee hiervan waaronder wij, is het deze ronde niet gelukt. Het andere stel is nu aan het wachten en het ziet er uit alsof het de eerste keer gelukt!! Hartstikke leuk voor ze als het is gelukt, maar toch knaagt het dan aan ons op de een of andere manier....

het voelt bijna als een wedstrijd...en ik weet dat wij weinig kans maken om te winnen Maar goed.....aan de andere kant weten we ook dat onze tijd komt en we net begonnen zijn. Ik ben toch bang dat het allemaal maar niet lukt.....(gezien het feit dat ik vroeger geen cyclus had)

poeh word gek van mezelf .....maar ben dadelijk heel blij hoor voor mijn vriendin!!
Moest het gewoon even kwijt....

Ik snap het ook wel hoor Bucko,ik weet van 2 mensen in mijn omgeving dat ze ook zwanger willen worden.Ik ben eigenlijk als de dood dat hun eerder zijn,had nooit verwacht dat ik zo zou denken en vind het zo kinderachtig van mezelf.Ik gun het hun heel erg,maar de een heeft al kids en de ander is mega jong (21) dus ik vind dat wij het eerst "recht" hebben,echt megatriest,durf het ook niet hard op te zeggen (behalve tegen m'n man)maar soms voel ik het echt zo.Het moment dat hun vertellen dat ze eerder zwanger zouden zijn zou ik zo goed m'n best moeten doen mijn teleurstelling te verbergen
Maargoed we gaan er voor het gemak maar even vanuit dat ik heel snel zwanger ben en hun mogen dan wel tegelijk of een maandje later

@ Ymme: Jammer hoor, maar je weet het nooit he? Ik hoop voor je dat het tóch lukt/gelukt is.

@ Bucko en Guess: Ik snap dat gevoel anders wel hoor. Het is misschien kinderachtig of stom, maar het is je gevoel en je gevoel kun je niet dwingen of wegredeneren. Bovendien mág je soms best even een egoïstische gedachte hebben hoor, vind ik. Je wíl het misschien niet en voelt jezelf er dan stom onder, maar ik denk dat dat gewoon ook een beetje natuurlijk is.

Toen mijn vriendinnen allemaal al zwanger bleek te zijn had ik heel erg het gevoel dat mijn eventuele toekomstige zwangerschap er minder speciaal van zal zijn, want zij zijn me nu in alles natuurlijk nét een stapje voor en iedereen vind hen nu heel bijzonder enzo, terwijl ik er niets aan kan doen dat men dat nu niet van mij vind. De eerste is altijd bijzonderder als de volgende, en ik had zelfs het gevoel dat ik een beetje een naäper zou zijn wanneer ik vlak na hen zwanger raak (een beetje als van die mensen die een nieuwe auto kopen omdat de buurman dat ook heeft) en ik wilde niet dat mensen dat gingen denken over mij terwijl twee van mijn vriendinnen juist zijn gestopt met de pil naar aanleiding van míjn stoppen.

En raad eens? Toen ik dat gevoel van mezelf gewoon maar accepteerde en het mezelf toestond mezelf even kinderachtig jaloers te voelen was het ook weer zo over, dus laat jezelf gewoon die gedachten toe, dan worden ze vanzelf minder en verliezen ze hun kracht En ik heb trouwens bij geen van mijn vriendinnen mijn best gedaan om mijn eigen verdriet te verbergen, maar ik heb hen wel gezegd dat ze me niet moeten sparen of dingen maar niet moeten vertellen omdat ze me nu zielig vinden, omdat mijn verdriet over míj gaat en niet over hen. Ik ben hardstikke blij voor ze en dat weten ze dondersgoed, maar ze mogen van mij ook best weten dat het steekt. Dat wordt gewardeerd en gerespecteerd

Ik ben ook stiekem wel af en toe jaloers op collega's en vrienden die zwanger zijn (c.q. al een kindje hebben). Zo'n gevoel van: het is niet eerlijk. Ik heb al zo lang moeten wachten tot mijn vent wilde en nu is het niet eens in 1x raak
_{rationeel weet ik natuurlijk wel dat er mensen zijn die al veeeeeeeeeeeel langer bezig zijn dan wij en dan vind ik mezelf weer zo slecht}

Komt mij bekent voor.
Het 'jaloer's' zijn als vriendin ofzo komt vertellen dat ze zwanger zijn

Maar stiekem ben ik dan ook wel weer heel blij voor ze.

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 08:18 schreef MeNicole het volgende:
Mijs ik hoop dat de gyn jullie snel verder kan helpen. De zwemmers van kwamen helemaal niet vooruit en ondertussen ben ik bijna 24 weken zwanger. Zomaar

schiet ik ineens weer helemaal vol... dank je wel Nicole! ik doe heel erg m'n best de hoop er weer bij te houden... met dit soort reacties, lukt dat aardig...

ik ben ook wel veel "jaloers", maar dat is meer in de zin van : wat leuk,dat wil ik ook, dan in de zin van: bah, hun wel en ik niet, ik wou het andersom... (dus niet uit afgunst maar om ook mee te genieten)

Ik heb een heel raar gevoel in mijn onderbuik.
En krampen in mijn buik.

Zal dit allemaal nog van de eisprong zijn?
Of komt er gewoon een diaree aan

Ook beetje naar, bijna misselijk. En geen zin om straks te kvk
Help!!!!!!

Wat leuk om al die verhalen te lezen zeg. Ik ben ff spuit 11.
Ik wilde 'vroeger' geen kinderen, de wens was er plotseling heel heftig. Mijn lief wilde het altijd al wel. Ik ben 27 en lief is 34, in november 2007 gestopt met de pil omdat ik acuut rammelende eierstokken kreeg (al maakte ik mezelf en mijn lief toen wijs dat ik gewoon van de pil af wilde om de hormoontroep). Helaas 9 maanden geen menstruatie gehad en dus door naar de gyn. Nu alweer ronde 6 met clomid. Over hormoontroep gesproken.