R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wie heeft er allemaal geen contact meer met hun ouders??
Op mijn 15de zei mijn moeder tegen mij dat ze weg wou gaan bij mijn vader omdat hij haar altijd geslagen had, toen ik 16 was verhuisde ze met haar nieuwe vriend naar de andere kant van het land, helaas was er geen plaats voor mij in de nieuwe woning, en mijn moeder vertelde me dat ze al 15 jaar voor mij gezorgd had en zich dus ook al 15 jaar opgeofferd had voor mij, en het nu genoeg was geweest en ze voor zichzelf ging kiezen, met andere woorden.. ze ging weg.. en ik bleef bij mijn vader achter, ook hierna wou mijn moeder geen contact meer met mij, ze zei dat ik te lastig was en dat ze nu een nieuw leven had waar ik niet in hoorde, ik hield toendertijd nog heel veel van mijn moeder en ik was er kapot van.
Met mijn vader heb ik nooit een band gehad, vrijwel meteen had ook mijn vader een nieuwe vriendin, helaas heeft mijn vader veel geld en zijn nieuwe vriendin was alleen maar op het geld uit, in de 2 jaar die volgden, deed zijn nieuwe vriendin alles om mij het huis uit te krijgen, ik durfde meestal nog niet eens naar huis te komen, omdat ik bang was dat ze weer ruzie ging zoeken en dat liep meestal uit op een drama, mijn vader zei altijd tegen haar dat ik te jong was om op eigen benen te staan en hij mij niet op straat ging zetten totdat ik 18 was,
2 maanden na mijn 18de verjaardag was ik op een dag alleen thuis met de vriendin van mijn vader, ze liep zonder dat er iets aan de hand was op me af en ze sloeg me in het gezicht, ik sloeg terug, ze belde mijn vader om te zeggen dat ik haar had geslagen, zonder tegen hem te zeggen dat zij was begonnen, en deze zei tegen mij dat ik meteen kon vertrekken, hierna heeft ook mijn vader mij duidelijk gemaakt dat hij geen contact meer wou met mij, hij koos immers voor zijn vriendin en voor haar kinderen
Nu is het 6 jaar later en heb ik mijn leven weer een beetje op orde, ik heb leuk werk gevonden, leuke mensen om me heen en ik kan eindelijk op voor mijn rijbewijs, toch heb ik constand een knagend gevoel over mijn verleden, ook heb ik moeite met me te binden in een relatie, als iemand lief voor me is, ren ik het liefste heel hard weg en ik weet niet hoe ik daarvan af kan komen,
Zijn er mensen die ook zoiets hebben meegemaakt en hoe gaan jullie ermee om?
groetjes Angel
Met mijn vader heb ik nooit een band gehad, vrijwel meteen had ook mijn vader een nieuwe vriendin, helaas heeft mijn vader veel geld en zijn nieuwe vriendin was alleen maar op het geld uit, in de 2 jaar die volgden, deed zijn nieuwe vriendin alles om mij het huis uit te krijgen, ik durfde meestal nog niet eens naar huis te komen, omdat ik bang was dat ze weer ruzie ging zoeken en dat liep meestal uit op een drama, mijn vader zei altijd tegen haar dat ik te jong was om op eigen benen te staan en hij mij niet op straat ging zetten totdat ik 18 was,
2 maanden na mijn 18de verjaardag was ik op een dag alleen thuis met de vriendin van mijn vader, ze liep zonder dat er iets aan de hand was op me af en ze sloeg me in het gezicht, ik sloeg terug, ze belde mijn vader om te zeggen dat ik haar had geslagen, zonder tegen hem te zeggen dat zij was begonnen, en deze zei tegen mij dat ik meteen kon vertrekken, hierna heeft ook mijn vader mij duidelijk gemaakt dat hij geen contact meer wou met mij, hij koos immers voor zijn vriendin en voor haar kinderen
Nu is het 6 jaar later en heb ik mijn leven weer een beetje op orde, ik heb leuk werk gevonden, leuke mensen om me heen en ik kan eindelijk op voor mijn rijbewijs, toch heb ik constand een knagend gevoel over mijn verleden, ook heb ik moeite met me te binden in een relatie, als iemand lief voor me is, ren ik het liefste heel hard weg en ik weet niet hoe ik daarvan af kan komen,
Zijn er mensen die ook zoiets hebben meegemaakt en hoe gaan jullie ermee om?
groetjes Angel
Wat naar voor je dat je zulke kutouders hebt. 
Ongeacht wat jij al dan niet gedaan hebt, zulke mensen verdienen jou niet.
Ongeacht wat jij al dan niet gedaan hebt, zulke mensen verdienen jou niet.
There is no love sincerer than the love of food.
Onvoorstelbaar.
[ Bericht 97% gewijzigd door SpiekerJozef op 02-03-2009 07:45:55 ]
[ Bericht 97% gewijzigd door SpiekerJozef op 02-03-2009 07:45:55 ]
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Aan de ene kant wel klote, maar aan de andere kant ben je wel van die klootzakken af he. Als ze een nieuwe vriend/vriendin boven jou zetten dan zijn het slechte kloteouders.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Wat een losers, het zijn dan weliswaar je ouders maar daar zou ik ook geen contact meer mee willen hebben. Bouw een leven voor jezelf op, je kunt het alleen maar beter doen dan die slechte "voorbeelden" die je hebt gehad.
Supra Groningam Nihil
Postjubilea: 10.000 15.000 20.000 25.000
Sit jou kop in die koei se kont en wag tot die bul jou kom holnaai
Wat niemand je vertelt over de bioindustrie, geen bloed maar feiten
Postjubilea: 10.000 15.000 20.000 25.000
Sit jou kop in die koei se kont en wag tot die bul jou kom holnaai
Wat niemand je vertelt over de bioindustrie, geen bloed maar feiten
Ik heb het eigenlijk alleen met mijn vader, korte samenvatting van het geheel:
een jaar of 7 geleden hoorde ik van mijn ouders dat zij gingen scheiden. Mijn zussen reageerden niet erg verrast, enkel voor mij bleek het een vrij grote verrassing te zijn. Later bleek dat beide families het al verteld was (inclusief neefjes en nichtjes), en alleen ik het op dat laatste moment te horen kreeg.
Totdat mijn vader een nieuwe flat gevonden had, bleef hij bij ons wonen. Hij zat in die tijd alleen maar op internet en ik kwam erachter dat hij vrijwel alleen op sites als relatieplanet zat. Ik kreeg het dringend verzoek om hierover te liegen tegen m'n moeder om de goede orde in huis te bewaren, wat ik ook deed (ik was 14, ik wist niet beter).
Hierna verhuisde hij naar haarlem, waar hij een nieuwe vriendin kreeg (dit hoorde ik een jaar later pas, wederom had hij dit tegen iedereen verteld behalve mij). Weer een jaar later belt hij op en vertelt mijn zus dat hij de week erop ging trouwen en dat zij en mijn zusje uitgenodigd waren. Oh, en of ze het ook even aan mij wilde door vertellen. Dit weigerde ze, gaf mij de telefoon waarop een fikse ruzie tussen mij en hem volgde. Heb hem sindsdien eigenlijk niet meer gesproken.
Sinds een jaar of twee heb ik weer een beetje contact met familie van zijn kant. Zij reageerden aanvankelijk nogal vijandig op mij, maar het bleek dat zijn verhaal richting hun "enigszins" gekleurd was. Nadat ik mijn versie heb uitgelegd, werd ik weer redelijk betrokken bij hun. Sindsdien kan ik mij ook weer een beetje vertonen op verjaardagen van die kant.
Al met al is mijn vertrouwen in hem vrijwel weg. HIj verdraait verhalen op zo'n manier dat niets zijn schuld is, en de hele wereld tegen hem is. Daar heb ik zelf geen enkel respect voor (accepteer ik ook niet van andere mensen).
Ik zeg nooit nooit, maar het lijkt mij heel sterk dat ik hem de komende jaren nog ga zien.
een jaar of 7 geleden hoorde ik van mijn ouders dat zij gingen scheiden. Mijn zussen reageerden niet erg verrast, enkel voor mij bleek het een vrij grote verrassing te zijn. Later bleek dat beide families het al verteld was (inclusief neefjes en nichtjes), en alleen ik het op dat laatste moment te horen kreeg.
Totdat mijn vader een nieuwe flat gevonden had, bleef hij bij ons wonen. Hij zat in die tijd alleen maar op internet en ik kwam erachter dat hij vrijwel alleen op sites als relatieplanet zat. Ik kreeg het dringend verzoek om hierover te liegen tegen m'n moeder om de goede orde in huis te bewaren, wat ik ook deed (ik was 14, ik wist niet beter).
Hierna verhuisde hij naar haarlem, waar hij een nieuwe vriendin kreeg (dit hoorde ik een jaar later pas, wederom had hij dit tegen iedereen verteld behalve mij). Weer een jaar later belt hij op en vertelt mijn zus dat hij de week erop ging trouwen en dat zij en mijn zusje uitgenodigd waren. Oh, en of ze het ook even aan mij wilde door vertellen. Dit weigerde ze, gaf mij de telefoon waarop een fikse ruzie tussen mij en hem volgde. Heb hem sindsdien eigenlijk niet meer gesproken.
Sinds een jaar of twee heb ik weer een beetje contact met familie van zijn kant. Zij reageerden aanvankelijk nogal vijandig op mij, maar het bleek dat zijn verhaal richting hun "enigszins" gekleurd was. Nadat ik mijn versie heb uitgelegd, werd ik weer redelijk betrokken bij hun. Sindsdien kan ik mij ook weer een beetje vertonen op verjaardagen van die kant.
Al met al is mijn vertrouwen in hem vrijwel weg. HIj verdraait verhalen op zo'n manier dat niets zijn schuld is, en de hele wereld tegen hem is. Daar heb ik zelf geen enkel respect voor (accepteer ik ook niet van andere mensen).
Ik zeg nooit nooit, maar het lijkt mij heel sterk dat ik hem de komende jaren nog ga zien.
Hoera! Weer een kuttopic!
Jezus, sry hoor maar wat een kut ouders hebben sommige van jullie 
15 jaar voor een kind gezorgd en dan voor ''jezelf'' kiezen
neem dan geen kinderen tuthola!
15 jaar voor een kind gezorgd en dan voor ''jezelf'' kiezen
neem dan geen kinderen tuthola!
AJAX AJAX AJAX!!
PSN: Rossoneri15
PSN: Rossoneri15
Het heeft er om gehangen, maar het was bijna zo ver dat ik absoluut geen contact meer had met mijn moeder.
Sinds zij een nieuwe vriend heeft is ze ontzettend veranderd, in de negatieve zin.
Ik was overspannen geraakt door omstandigheden en daar waar ik haar het hardste nodig had, liet ze me keihard vallen. Ik vroeg haar enkel rekening te houden met mij en mijn staat van geest, en haar reactie was dat ze al 27 jaar in een hel had geleefd. Kortom, ze had genoeg voor mij gedaan en mocht haar nu niks meer vragen.
Zij is ook een beetje zo van, de hele wereld is tegen haar (haar vriend is daarin echt precies hetzelfde!) en kritiek op haar wordt niet geduldt. Zij verdraait verhalen ook op een manier dat niks haar schuld is, tot het extreme aan toe soms. En als ze zich inhet nauw gedreven voelt gaat ze om zich heen slaan met onwaarheden.
Momenteel hebben we sporadisch contact, we hebben via Maatschappelijk werk met elkaar gepraat... maar zij is mijn inziens gewoon ziek. Ze is zichzelf volledig kwijt, al denkt ze zelf dat ze meer zichzelf wordt. Nou, als dat echt zo is hoef ik geen hechte band met haar hoor. Dat kan nu sowieso niet meer, na wat er is gebeurd. Maargoed, ik zie haar eens in de zoveel tijd, en dan is het contact heel erg oppervlakkig. Ik zal ook nooit meer naar haar toe gaan met problemen oid, iets wat ik voorheen wel altijd kon. Tot zij die vriend kreeg.
Sinds zij een nieuwe vriend heeft is ze ontzettend veranderd, in de negatieve zin.
Ik was overspannen geraakt door omstandigheden en daar waar ik haar het hardste nodig had, liet ze me keihard vallen. Ik vroeg haar enkel rekening te houden met mij en mijn staat van geest, en haar reactie was dat ze al 27 jaar in een hel had geleefd. Kortom, ze had genoeg voor mij gedaan en mocht haar nu niks meer vragen.
Zij is ook een beetje zo van, de hele wereld is tegen haar (haar vriend is daarin echt precies hetzelfde!) en kritiek op haar wordt niet geduldt. Zij verdraait verhalen ook op een manier dat niks haar schuld is, tot het extreme aan toe soms. En als ze zich inhet nauw gedreven voelt gaat ze om zich heen slaan met onwaarheden.
Momenteel hebben we sporadisch contact, we hebben via Maatschappelijk werk met elkaar gepraat... maar zij is mijn inziens gewoon ziek. Ze is zichzelf volledig kwijt, al denkt ze zelf dat ze meer zichzelf wordt. Nou, als dat echt zo is hoef ik geen hechte band met haar hoor. Dat kan nu sowieso niet meer, na wat er is gebeurd. Maargoed, ik zie haar eens in de zoveel tijd, en dan is het contact heel erg oppervlakkig. Ik zal ook nooit meer naar haar toe gaan met problemen oid, iets wat ik voorheen wel altijd kon. Tot zij die vriend kreeg.
Tralalalaaa
Tering..wat een ouders lopen hier rond. Ik schaam me bijna dat ik wel eens loop te zeiken over de mijne..
Tja, je moet wel bedenken dat er altijd meerdere kanten aan het verhaal zitten. In mijn geval zal ik zelf ook wel het een en ander hebben gedaan, wat ik zelf gewoonweg niet in zie.quote:Op maandag 2 maart 2009 11:03 schreef Untouchables het volgende:
Tering..wat een ouders lopen hier rond. Ik schaam me bijna dat ik wel eens loop te zeiken over de mijne..
Hoera! Weer een kuttopic!
Gelukkig heb ik het contact met mijn ouders niet verbroken. Ze hebben nare dingen gedaan en daar ben ik nog steeds boos over. Maar ik weet dat ik dat niet kan veranderen en dat ik het verleden moet laten rusten en verder moet met mijn leven.
Of ik ooit goed met mijn ouders zou kunnen opschieten ik betwijfel het. Maar dat wil ik ook niet. Het zijn mijn ouders en verder niets.
Of ik ooit goed met mijn ouders zou kunnen opschieten ik betwijfel het. Maar dat wil ik ook niet. Het zijn mijn ouders en verder niets.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik heb het contact bewust verbroken met mijn ouders. En ben daar heel erg blij mee.
Ik heb een eigen nette gezonde niet-rokende en goedwerkende gezin.
En ik ben opgegroeit tussen de drugs en drank en leugenaars en dieven.
Mijn ouders zijn erg verslaafd, en de laatste keer dat ik contact met ze had, gebruikten ze mij (en mijn gezin) en stolen ook ons spaargeld (van onze kinders ook nog). Gebruiken drugs gewoon in het bijzijn van mijn kinderen, terwijl ze weten dat ik dat niet wou. Dat was de druppel voor mij en toen het contact mooi verboken zonder enkel spijt. Ik vind het alleen heel erg jammer dat ik weer van die rare ouders heb, maarja je ken ze ook niet uitkiezen voordat je geboren wordt, haha.
Nee, voor mij moet het helaas zo, kan er niks aan doen dat mijn ouders zo zijn. Ik had ook graag een goede familie,maarja het zij zo. En ben nu gelukkig hoe ikzelf ben, en maak mij ook niet druk over mijn verleden, teveel gebeurd. Ik was erg verdrietig en boos en verward alles door elkaar al die jaren, tot een paar jaar terug toen heb ik de knop om gedraaid. Maar sindsdien ik helemaal geen contact met mijn ouders heb, gaat het nog veel beter! Als ik nu terug denk , maak ik mij niet druk, dan denk ik alleen positief, want in principe ben ik goed terecht gekomen, heel erg zelfstandig ben ik door mijn verleden geworden. Jong, maar heel erg veel ervaring opgedaan. En daar profiteer ik nu van.
Soms, dan is het verstandig om het contact te verbreken met je ouders dus.
Ik heb een eigen nette gezonde niet-rokende en goedwerkende gezin.
En ik ben opgegroeit tussen de drugs en drank en leugenaars en dieven.
Mijn ouders zijn erg verslaafd, en de laatste keer dat ik contact met ze had, gebruikten ze mij (en mijn gezin) en stolen ook ons spaargeld (van onze kinders ook nog). Gebruiken drugs gewoon in het bijzijn van mijn kinderen, terwijl ze weten dat ik dat niet wou. Dat was de druppel voor mij en toen het contact mooi verboken zonder enkel spijt. Ik vind het alleen heel erg jammer dat ik weer van die rare ouders heb, maarja je ken ze ook niet uitkiezen voordat je geboren wordt, haha.
Nee, voor mij moet het helaas zo, kan er niks aan doen dat mijn ouders zo zijn. Ik had ook graag een goede familie,maarja het zij zo. En ben nu gelukkig hoe ikzelf ben, en maak mij ook niet druk over mijn verleden, teveel gebeurd. Ik was erg verdrietig en boos en verward alles door elkaar al die jaren, tot een paar jaar terug toen heb ik de knop om gedraaid. Maar sindsdien ik helemaal geen contact met mijn ouders heb, gaat het nog veel beter! Als ik nu terug denk , maak ik mij niet druk, dan denk ik alleen positief, want in principe ben ik goed terecht gekomen, heel erg zelfstandig ben ik door mijn verleden geworden. Jong, maar heel erg veel ervaring opgedaan. En daar profiteer ik nu van.
Soms, dan is het verstandig om het contact te verbreken met je ouders dus.
Inderdaad. Hoe erg je als kind je ook (mis)dragen hebt, zeggen dat je kind niet bij je (nieuwe) leven hoort is wel heel erg verknipt...quote:Op maandag 2 maart 2009 11:03 schreef Untouchables het volgende:
Tering..wat een ouders lopen hier rond. Ik schaam me bijna dat ik wel eens loop te zeiken over de mijne..
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Ja dat is zeker waar. Ook al hebben mijn ouders nare dingen gedaan ze houden toch nog steeds van mij en zouden zo iets nooit doen.quote:Op maandag 2 maart 2009 14:56 schreef Godshand het volgende:
[..]
Inderdaad. Hoe erg je als kind je ook (mis)dragen hebt, zeggen dat je kind niet bij je (nieuwe) leven hoort is wel heel erg verknipt...
Waarom zou je zou dat doen? Dan houd je toch niet van je kind.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Op 1 jan. de dag na zijn verjaardag waar hij zelf niet op kwam dagen en het meerendeel van de dag spoorloos was, kreeg mijn moeder een brief op de mat met scheiding aanvraag. Ik was destijds 12 jaar oud.
Vanaf dat moment begon het, spullen verdwenen midden in de nacht en hij spookte om het huis heen. Zijn 3 kinderendoodsangsten aanjagend, kloppend op het raam en spokend om het huis na middernacht. Om je moeder in elkaar gemept te zien worden is geen pretje. En meneer had bijna iedereen in zijn zak. De agenten op het bureau gaven aan: Wie zegt dat het jouw eigendom is? Terwijl hij Auto's, Kunst en weet ik wat nog meer van mijn moeders erf liet verdwijnen door zijn 2 'stiefzoons'. Knapen van 20 jaar en een hele grote mond tegen een knul van net 12. De 'huisarts' weigerde verslag te doen van mishandeling, want die factuurtjes buiten de boeken om waren toch wel heel erg fijn. En de bankdirecteur had er zeer grote moeite mee om de gezamelijke rekening te stoppen, met het resultaat dat er voor een kleine 4 ton schuld op de bank stond.
Maar dat was niet genoeg. Na de dagelijkse treiterijen en bedreigingen en zelfs de keren dat hij tegen zijn eigen zoon aangifte deed omdat deze uit kwaadheid tegen een buis aantrapte omdat zijn kamer was afgesloten in het 2e huis (we hadden twee panden op hetzelfde erf), vond meneer het noodzakelijk om een bedrijf met meerdere zakenwagens, 4 tot 30 (afhankelijk van seizoen) werknemers in dienst, kapot te laten gaan. Het bedrijf deed hij over naar een stichting op naam van zijn vriendin. Het resultaat was dat hij "minimumloon" kreeg, en daardoor geen alimentatie kon betalen. Echter de rechter oordeelde dag 400 per maand toch echt iets was wat hij zou moeten betalen voor zijn vrouw en kinderen, resultaat was dat we veroordeeld werden tot bijstand. Het huis werd verkocht en we hadden niets meer, alles was weggepikt tot aan de baby foto's aan toe. Ondanks vele malen veroordelingen van de rechtbank dat hij bepaalde spullen terug moest geven werd hieraan geen gehoor gegeven, en wat moet je dan met uitkering? Een deurwaarder gaat je geld en spullen niet incasseren tot ze geld zien. Resultaat was dat uiteindelijk er niets gebeurde. De alimentatie heeft hij nooit betaald.
De pesterijen duurden voort en ook op het nieuwe adres gingen de pesterijen door. Dit hield een aantal jaar aan, geheim telefoonnummer kwam hij iedere keer achter en elke dag werd er 1-2x getoeterd voor de deur.
Op een gegeven moment hield het op. Wat bleek was dat zijn vriendin het uit had gemaakt.
Een aantal jaar later na ruzie tussen mijn broertje en Moeder trok mijn broertje in huis bij hem. Resultaat was dat hij dagen van 16 uur moest draaien en moest werken op de nertsen farm in Frankrijk. Na een aantal maanden versliep mijn broertje zich en werd op straat geflikkerd, hij kreeg niets mee ook zijn eigen spullen niet en heeft gelift vanuit Frankrijk naar Nederland. Waar hij uit schaamte een aantal maanden verdween. Uiteindelijk werd de ruzie tussen mijn moeder en broertje bijgelegd en de schade achteraf werd bekeken: De creditcard op mijn broertje zijn naam had een paar duizend euro schuld en er waren allemaal opleidingen op zijn kosten besteld.
Mijn 'vader' mag mij dan nooit de basis dingen geleerd hebben die een vader zijn zoon leert zoals scheren, maar wat ik wel geleerd heb is hoe ik alles en iedereen om de tuin kan leiden, kan manipuleren en vernietigen zonder dat iemand je tegen kan houden. Nu heb ik nooit de behoefte om zo te zijn en te worden, maar het legt hem iig geen windeieren. Zijn lijfspreuk: "Goede mensen gaan als eerste dood" volgt hij exact na, hij wil denk ik 100 worden. Van mij mag hij, ver weg.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-03-2009 16:25:25 ]
Vanaf dat moment begon het, spullen verdwenen midden in de nacht en hij spookte om het huis heen. Zijn 3 kinderendoodsangsten aanjagend, kloppend op het raam en spokend om het huis na middernacht. Om je moeder in elkaar gemept te zien worden is geen pretje. En meneer had bijna iedereen in zijn zak. De agenten op het bureau gaven aan: Wie zegt dat het jouw eigendom is? Terwijl hij Auto's, Kunst en weet ik wat nog meer van mijn moeders erf liet verdwijnen door zijn 2 'stiefzoons'. Knapen van 20 jaar en een hele grote mond tegen een knul van net 12. De 'huisarts' weigerde verslag te doen van mishandeling, want die factuurtjes buiten de boeken om waren toch wel heel erg fijn. En de bankdirecteur had er zeer grote moeite mee om de gezamelijke rekening te stoppen, met het resultaat dat er voor een kleine 4 ton schuld op de bank stond.
Maar dat was niet genoeg. Na de dagelijkse treiterijen en bedreigingen en zelfs de keren dat hij tegen zijn eigen zoon aangifte deed omdat deze uit kwaadheid tegen een buis aantrapte omdat zijn kamer was afgesloten in het 2e huis (we hadden twee panden op hetzelfde erf), vond meneer het noodzakelijk om een bedrijf met meerdere zakenwagens, 4 tot 30 (afhankelijk van seizoen) werknemers in dienst, kapot te laten gaan. Het bedrijf deed hij over naar een stichting op naam van zijn vriendin. Het resultaat was dat hij "minimumloon" kreeg, en daardoor geen alimentatie kon betalen. Echter de rechter oordeelde dag 400 per maand toch echt iets was wat hij zou moeten betalen voor zijn vrouw en kinderen, resultaat was dat we veroordeeld werden tot bijstand. Het huis werd verkocht en we hadden niets meer, alles was weggepikt tot aan de baby foto's aan toe. Ondanks vele malen veroordelingen van de rechtbank dat hij bepaalde spullen terug moest geven werd hieraan geen gehoor gegeven, en wat moet je dan met uitkering? Een deurwaarder gaat je geld en spullen niet incasseren tot ze geld zien. Resultaat was dat uiteindelijk er niets gebeurde. De alimentatie heeft hij nooit betaald.
De pesterijen duurden voort en ook op het nieuwe adres gingen de pesterijen door. Dit hield een aantal jaar aan, geheim telefoonnummer kwam hij iedere keer achter en elke dag werd er 1-2x getoeterd voor de deur.
Op een gegeven moment hield het op. Wat bleek was dat zijn vriendin het uit had gemaakt.
Een aantal jaar later na ruzie tussen mijn broertje en Moeder trok mijn broertje in huis bij hem. Resultaat was dat hij dagen van 16 uur moest draaien en moest werken op de nertsen farm in Frankrijk. Na een aantal maanden versliep mijn broertje zich en werd op straat geflikkerd, hij kreeg niets mee ook zijn eigen spullen niet en heeft gelift vanuit Frankrijk naar Nederland. Waar hij uit schaamte een aantal maanden verdween. Uiteindelijk werd de ruzie tussen mijn moeder en broertje bijgelegd en de schade achteraf werd bekeken: De creditcard op mijn broertje zijn naam had een paar duizend euro schuld en er waren allemaal opleidingen op zijn kosten besteld.
Mijn 'vader' mag mij dan nooit de basis dingen geleerd hebben die een vader zijn zoon leert zoals scheren, maar wat ik wel geleerd heb is hoe ik alles en iedereen om de tuin kan leiden, kan manipuleren en vernietigen zonder dat iemand je tegen kan houden. Nu heb ik nooit de behoefte om zo te zijn en te worden, maar het legt hem iig geen windeieren. Zijn lijfspreuk: "Goede mensen gaan als eerste dood" volgt hij exact na, hij wil denk ik 100 worden. Van mij mag hij, ver weg.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-03-2009 16:25:25 ]
verhaal
[ Bericht 99% gewijzigd door Mwanatabu op 31-07-2009 20:16:10 ]
[ Bericht 99% gewijzigd door Mwanatabu op 31-07-2009 20:16:10 ]
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Sommige van die ouders die jullie hier beschrijven zou ik koelbloedig kunnen vermoorden... om je kinderen zó in de steek te laten terwijl je er zelf voor gekozen hebt, bah bah.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Moet wel zeggen dat je veel geduld hebt met je vader na dit alles.quote:
Ceterum censeo Turciam delendam esse.
Niet ik, maar ik gok dat mijn broer over niet al te lange tijd het contact met mijn moeder zal verbreken. Zijn vrouw heeft een paar jaar terug een ruzie gehad met mijn moeder over een lulligheidje. Bleek dat ze mijn ma al jaren niet echt mocht terwijl dat voor mijn ma als donderslag bij heldere hemel kwam. Maar goed, ze hoefde mijn ma dus nooit meer te zien. En mijn broer kon weinig anders dan het accepteren. Ze mocht nog wel even op de bruiloft komen. Uiteraard mag ze haar kleinkinderen nu ook niet meer zien. Mijn broer denkt dat hij om zoveel maanden even langs kan komen en doen alsof zijn neus bloedt. Hij heeft er immers niet zoveel last van al vindt hij de situatie ook maar klote. Maar ja, op straffe van scheiding mag hij natuurlijk geen partij kiezen voor zijn moeder.
Die heeft het er uiteraard wel moeilijk mee... haar eerste kleinkind (2e op komst) en ze mag ze niet zien. En haar hele vriendenkring is oma aan het worden. Gaf zoveel verdriet en spanning dat ze uiteindelijk een hartaanval heeft gehad. Mijn broer kwam toch maar even op bezoek toen. Kortom, het zal wel beetje richting 'breken' gaan. Zelf heb ik voor mijn moeder gekozen. Als ze nou nog echt wat gedaan had.
Die heeft het er uiteraard wel moeilijk mee... haar eerste kleinkind (2e op komst) en ze mag ze niet zien. En haar hele vriendenkring is oma aan het worden. Gaf zoveel verdriet en spanning dat ze uiteindelijk een hartaanval heeft gehad. Mijn broer kwam toch maar even op bezoek toen. Kortom, het zal wel beetje richting 'breken' gaan. Zelf heb ik voor mijn moeder gekozen. Als ze nou nog echt wat gedaan had.
beter een knipoog dan een blauw oog
Heb je hier al over gesproken met een psycholoog, TS? Het lijkt me dat dit best wel een impact heeft op je heeft gehad.
Lambo of Rekt
Wat een verhalen hier zeg ! Niemand bang dat dit nog ergens ooit bij jezelf naar buiten komt ? Iemand die nog hoop heeft dat het ooit goed komt ? Als ik zo bot opzij was gezet op jonge leeftijd, zou ik mijn ouders voor mijn gevoel nooit meer willen zien, maar het blijven toch je ouders ...
Trotse mensen verdwalen liever dan de weg te vragen.
Vermoorden niet, maar ik zou ze nooit meer willen zien. Maar wat Gootsteen ook zegt, het blijven toch je ouders, het zou ergens bij me knagen denk ik.quote:Op maandag 2 maart 2009 19:18 schreef bijdehand het volgende:
Sommige van die ouders die jullie hier beschrijven zou ik koelbloedig kunnen vermoorden... om je kinderen zó in de steek te laten terwijl je er zelf voor gekozen hebt, bah bah.
The Hick from French Lick
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
Weet je wat het is? Roepen van "ik verbreek het contact" is vaak een poging tot het tegenovergestelde, om te proberen die ander in te laten zien dat de maat vol is. Probleem is dat het dan ook extra pijnlijk is als de andere partij dan reageert met "lijkt me een prima idee!" en dat verwacht ik dus en dan heb ik het natuurlijk weer gedaan. Die keren dat ik niet bij machte was de kar ff te trekken wb contact werd mij dat ook kwalijk genomen (je verzint het ook eigenlijk niet he). Daarnaast is het contact al minimaal, dus waarom zou je een extra drama ervan maken. Aan de andere kant jeukt het ontzettend om hem eens goed de waarheid te zeggen, maja, de kinderen he...quote:Op dinsdag 3 maart 2009 16:46 schreef BlaZ het volgende:
[..]
Moet wel zeggen dat je veel geduld hebt met je vader na dit alles.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Alsof ik het verhaal van mijn ex leesquote:Op maandag 2 maart 2009 02:06 schreef angel1984 het volgende:
Op mijn 15de zei mijn moeder tegen mij dat ze weg wou gaan bij mijn vader omdat hij haar altijd geslagen had, toen ik 16 was verhuisde ze met haar nieuwe vriend naar de andere kant van het land, helaas was er geen plaats voor mij in de nieuwe woning, en mijn moeder vertelde me dat ze al 15 jaar voor mij gezorgd had en zich dus ook al 15 jaar opgeofferd had voor mij, en het nu genoeg was geweest en ze voor zichzelf ging kiezen, met andere woorden.. ze ging weg.. en ik bleef bij mijn vader achter, ook hierna wou mijn moeder geen contact meer met mij, ze zei dat ik te lastig was en dat ze nu een nieuw leven had waar ik niet in hoorde, ik hield toendertijd nog heel veel van mijn moeder en ik was er kapot van.
Zijn moeder heeft hem op zijn 9e bij zijn vader afgezet en gezegd 'Ik heb de eerste 9 jaar van zijn leven voor hem gezorgd en nu doe jij 9 jaar". Is weggegaan en nooit meer wat van zich laten horen. Zijn ouders waren toen al 8 jaar uit elkaar. Vervolgens kwam mijn ex dus onder de hoede van een vader die hij niet kende en een stiefmoeder die weggelopen was uit sprookjesboeken (een boze stiefmoeder dus). Na vele jaren mishandeling heeft zijn vader hem in een internaat gestopt omdat hij er geen zin meer in had. En het was een rijke vent met veel aanzien op zijn werk en niemand wist dat hij een kind had Maar hoe kan een moeder het over haar hart halen om haar kind achter te laten bij een man waar ze bij weggaat omdat hij haar altijd sloeg
Ik kan daar echt met mijn verstand niet bij.Ik heb geen tips of ervaringen voor je, ik heb fantastische ouders waar ik met hart en ziel van houd en zij houden enorm veel van mij. Eigenlijk zoals het normaal zou moeten gaan. Maar als ik de reacties in dit topic lees dan moet ik echt bijna huilen. Helaas heb ik jaren geleden geconcludeerd dat er leuke en rotte mensen bestaan op deze wereld. En beide groepen krijgen kinderen
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Dat komt omdat jij waarschijnlijk leuke ouders gehad hebt die om je gaven en je liefde gekent hebt.quote:Op dinsdag 3 maart 2009 23:11 schreef Gootsteen het volgende:
Wat een verhalen hier zeg ! Niemand bang dat dit nog ergens ooit bij jezelf naar buiten komt ? Iemand die nog hoop heeft dat het ooit goed komt ? Als ik zo bot opzij was gezet op jonge leeftijd, zou ik mijn ouders voor mijn gevoel nooit meer willen zien, maar het blijven toch je ouders ...
Velen hier kennen dat niet. Hoe moet je van je 'ouders' houden als je ouders nooit van jou hebben gehouden? In mijn geval was het de man die altijd op zondag het vlees kwam snijden, waarna het een vreselijke man werd die zijn jonge kinderen en ex vrouw jarenlang heeft getiranniseerd ondanks dat hij er zelf voor koos om weg te gaan. Voor de scheiding was het al een tiran die met harde hand regeerde op de momenten dat hij er wel was.
Ik zie hem niet meer als een verwekker, iets waar hij goed in is gezien ik nog een handvol halfbroers en zussen heb. Hoe kan je iemand ooit iets vergeven? Ik kan het niet, waarom zou ik? De enige momenten wanneer ik ermee bezig ben is als ik op fok een topic lees. In mijn dagelijks leven mis ik hem niet, ik ben niet jaloers als ik andere ouders wel zie houden van hun kinderen. Het enige wat ik voel is opluchting dat we van hem verlost zijn.
[ Bericht 16% gewijzigd door #ANONIEM op 04-03-2009 10:30:54 ]
Mijn moeder heeft ook jaren lang geen contact meer het maar ouders gehad. Door dingen die in het verleden gebeurt zijn. Nu leeft alleen mijn oma nog en die is dement nu heeft mijn moeder er voor gezorgt dat mijn oma in een verzorgingstehuis zit enzo. Zoiets doen lijkt mij heel erg moeilijk iemand verzorgen die je in het verleden van alles heeft aangedaan.
Eigenlijk heb ik daar wel bewondering voor. Ik zou het waarschijnlijk niet kunnen.
Eigenlijk heb ik daar wel bewondering voor. Ik zou het waarschijnlijk niet kunnen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Gadverdamme wat een walgelijke ouders hebben sommigen hier. 
En dan te bedenken dat ze eigenlijk nooit een straf zullen zien. Doet me denken aan zo'n aardige quote:
"Any fool with a dick can make a baby, but only a real man can raise his children."
En dan te bedenken dat ze eigenlijk nooit een straf zullen zien. Doet me denken aan zo'n aardige quote:
"Any fool with a dick can make a baby, but only a real man can raise his children."
The problem is not the occupation, but how people deal with it.
Zit die niet (ook) in Boyz In Da Hood ?quote:Op woensdag 4 maart 2009 12:04 schreef waht het volgende:
En dan te bedenken dat ze eigenlijk nooit een straf zullen zien. Doet me denken aan zo'n aardige quote:
"Any fool with a dick can make a baby, but only a real man can raise his children."
Net als : the pill won't keep your dick from falling off
The Hick from French Lick
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
Daar ken ik hem ook van.quote:Op woensdag 4 maart 2009 12:53 schreef elcastel het volgende:
[..]
Zit die niet (ook) in Boyz In Da Hood ?
Net als : the pill won't keep your dick from falling off
The problem is not the occupation, but how people deal with it.
Je broer heeft een ruggegraad van elastiek.....quote:Op dinsdag 3 maart 2009 21:32 schreef Knipoogje het volgende:
. En mijn broer kon weinig anders dan het accepteren.
....
Maar ja, op straffe van scheiding mag hij natuurlijk geen partij kiezen voor zijn moeder.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Ja echt sneu hequote:Op woensdag 4 maart 2009 13:13 schreef zwaaibaai het volgende:
[..]
Je broer heeft een ruggegraad van elastiek.....
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Dat vinden wij ook ja. Kind is ook van hem immers. Als hij op zijn strepen staat en zegt dat hij zijn dochter gewoon zo nu en dan mee wil nemen naar zijn ma, dan zou je verwachten dat zijn vrouw dat gewoon moet accepteren. Maar 'zij voelt zich daar niet zo prettig bij' ... en nu hebben ze dus 'samen' besloten dat het 'beter is' als hun dochter niet in contact komt met zijn moeder ivm 'de spanning'quote:Op woensdag 4 maart 2009 13:13 schreef zwaaibaai het volgende:
Je broer heeft een ruggegraad van elastiek.....
Alsof zo'n kind daar wat van merkt de eerste 4-5 jaar. Maar in ieder geval hebben ze de kans ontnomen om ooit nog een normale band op te bouwen tussen kleinkind en oma. Ontzettend wreed vind ik zoiets.
beter een knipoog dan een blauw oog
Ik sta eigenlijk ook op het punt om m'n contact met m'n ouders te verbreken, maar het is eigenlijk omdat m'n vader ongeloof dom is en daarnaast een kuttemperament heeft (breekt dingen, schreeuwt vaak, etc.), maar m'n moeder die zou ik dan wel weer missen als ik begeleid kamer zou wonen.
staat een beetje op een laag pitje, bel af en toe nog weleens naar mn ouders en ga af en toe langs, verder hebben ze geen flauw idee wat ik allemaal uitspook (ook niet dat ze er naar vragen, itt mijn zus die wel een "interessant" leven heeft met haar koophuis en universitaire opleiding..)
Bij mij lag het niet aan mijn ouders maar aan mij. 
Ben na een hoop gezeik op mijn zestiende vertrokken, en nooit meer teruggekomen. Ben nu bijna 30, en heb de dingen gedaan die ik als puber besloot te gaan doen met mijn leven. In m'n eentje dus, maar hoe vaker ik terugkijk, hoe beter ik weet ik dat ik onredelijk ben geweest, en een onmogelijke puber. 
Ben na een hoop gezeik op mijn zestiende vertrokken, en nooit meer teruggekomen. Ben nu bijna 30, en heb de dingen gedaan die ik als puber besloot te gaan doen met mijn leven. In m'n eentje dus, maar hoe vaker ik terugkijk, hoe beter ik weet ik dat ik onredelijk ben geweest, en een onmogelijke puber.
Nee jij bent lekker. =X
Heb je nu niet zoiets van, ik wil weer contact met ze? Je bent nu volwassen en je hebt een hoop geleerd.quote:Op donderdag 5 maart 2009 00:02 schreef PrinceLu het volgende:
Bij mij lag het niet aan mijn ouders maar aan mij.
Een begrip dat iedereen anders interpreteerd, en waar ieder een eigen draai aan kan geven.
Liever niet. Een goed gesprek over gevoelens is niet mogelijk in mijn familie, en eerlijk gezegd mis ik ze niet, ook al is er geen sprake van rancune. Ze hebben eens via mijn broer laten weten dat ze ook voorlopig geen behoefte te voelen de relatie nog te lijmen. Het is naar mijn gevoel wel goed zo. Mijn ouders zijn religieuze mensen, maar ook heel koud, stijf. Als kind kon ik dat moeilijk accepteren, wat resulteerde in mijn onredelijkheid en haat, en nu begrijp ik dat ik het type mens ben dat juist een ander soort mensen om zich heen moet verzamelen dan dat mijn ouders zijn.quote:Op donderdag 5 maart 2009 00:11 schreef Kinz het volgende:
[..]
Heb je nu niet zoiets van, ik wil weer contact met ze? Je bent nu volwassen en je hebt een hoop geleerd.
Nee jij bent lekker. =X
Ja dat merkt een kind van 4 jaar en ouder zeker wel, zij het dat ze de signalen op een andere manier interpreteren.quote:Op woensdag 4 maart 2009 22:29 schreef Knipoogje het volgende:
Alsof zo'n kind daar wat van merkt de eerste 4-5 jaar.
Maar dat is een andere discussie.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Mijn doel is om op ieder topic een goed en eerlijk antwoord te geven. Ik probeer op een eerlijke manier open te staan voor de mening van iedereen.
Hoi, dank je wel voor jullie lieve reacties allemaal, nu weet ik in ieder geval dat ik niet de enige ben... nee ik heb nog nooit gesproken met een psycholoog hierover, hoewel het inderdaad een grote inpact op mijn leven heeft gehad
Ik heb contact met beide ouders bewust verbroken.
Hele geschiedenis is wat erg lang maar in grote lijnen:
Mijn vader is een van de slechtste vaders die je jezelf kan wensen. Hij kon zijn handen niet thuis houden. Zowel bij zijn kinderen als bij mijn moeder. Hij was daar al meerdere keren voor berecht (hij deed het ook bij de vrouw voor mijn moeder) en vanaf mijn 8e (toen hij weer gearresteerd werd voor onder andere huiselijkgeweld) heb ik hem niet meer gesproken. Hij is daarna ook nooit meer terug gekomen. Iets wat voor mij een ideale oplossing leek.
Maarja dan heb je nog een moeder. Een moeder die mij de schuld gaf van alles wat mijn vader gedaan had (ook al deed hij het bij zijn vorige vrouw ook al en was ik toen dus nog niet eens geboren) En dat hield ik nog jaren vol. Ook omdat ik weinig keuze had ik kon nergens heen. Uiteindelijk barste de bom bij mij toen ik 17 was. Ik was zat om overal de schuld van te krijgen. Jarenlang alle negatieve dingen te horen en dat liet ik op dat moment ook weten. Dat leidde er dan ook toe dat ik 6 weken later op straat stond en het zelf maar moest uitzoeken.
Sinds dat moment heb ik geen woord meer met haar gewisseld. Wel contact gekregen met andere zussen en broers van mij waardoor ik nog meer informatie kreeg (van dingen die ik eigenlijk al wist maar nooit gelijk in kon krijgen omdat andere altijd mijn moeders kant koos)
Vorig jaar is ze overleden en ben ook bij crematie geweest om mijn jongste zusje te steunen. Maar heb tot op de dag van vandaag nog geen moment spijt van contact kwijt te zijn. Vooral ook omdat beide geen enkele goede basis voor mij kunnen en zullen zijn.
Hele geschiedenis is wat erg lang maar in grote lijnen:
Mijn vader is een van de slechtste vaders die je jezelf kan wensen. Hij kon zijn handen niet thuis houden. Zowel bij zijn kinderen als bij mijn moeder. Hij was daar al meerdere keren voor berecht (hij deed het ook bij de vrouw voor mijn moeder) en vanaf mijn 8e (toen hij weer gearresteerd werd voor onder andere huiselijkgeweld) heb ik hem niet meer gesproken. Hij is daarna ook nooit meer terug gekomen. Iets wat voor mij een ideale oplossing leek.
Maarja dan heb je nog een moeder. Een moeder die mij de schuld gaf van alles wat mijn vader gedaan had (ook al deed hij het bij zijn vorige vrouw ook al en was ik toen dus nog niet eens geboren) En dat hield ik nog jaren vol. Ook omdat ik weinig keuze had ik kon nergens heen. Uiteindelijk barste de bom bij mij toen ik 17 was. Ik was zat om overal de schuld van te krijgen. Jarenlang alle negatieve dingen te horen en dat liet ik op dat moment ook weten. Dat leidde er dan ook toe dat ik 6 weken later op straat stond en het zelf maar moest uitzoeken.
Sinds dat moment heb ik geen woord meer met haar gewisseld. Wel contact gekregen met andere zussen en broers van mij waardoor ik nog meer informatie kreeg (van dingen die ik eigenlijk al wist maar nooit gelijk in kon krijgen omdat andere altijd mijn moeders kant koos)
Vorig jaar is ze overleden en ben ook bij crematie geweest om mijn jongste zusje te steunen. Maar heb tot op de dag van vandaag nog geen moment spijt van contact kwijt te zijn. Vooral ook omdat beide geen enkele goede basis voor mij kunnen en zullen zijn.
- - = |randommusicvideos | = - - | - - = | prettyendless | = - -
Hoe is het contact nu met de rest van je familie? Dus je zusje (zussen) en broers? Zijn jullie na het overlijden van je moeder bij elkaar gekomen, of is er niets veranderd t.o.v. jullie relatie voor haar dood?quote:Op woensdag 11 maart 2009 00:39 schreef RPG het volgende:
Ik heb contact met beide ouders bewust verbroken.
Hele geschiedenis is wat erg lang maar in grote lijnen:
Mijn vader is een van de slechtste vaders die je jezelf kan wensen. Hij kon zijn handen niet thuis houden. Zowel bij zijn kinderen als bij mijn moeder. Hij was daar al meerdere keren voor berecht (hij deed het ook bij de vrouw voor mijn moeder) en vanaf mijn 8e (toen hij weer gearresteerd werd voor onder andere huiselijkgeweld) heb ik hem niet meer gesproken. Hij is daarna ook nooit meer terug gekomen. Iets wat voor mij een ideale oplossing leek.
Maarja dan heb je nog een moeder. Een moeder die mij de schuld gaf van alles wat mijn vader gedaan had (ook al deed hij het bij zijn vorige vrouw ook al en was ik toen dus nog niet eens geboren) En dat hield ik nog jaren vol. Ook omdat ik weinig keuze had ik kon nergens heen. Uiteindelijk barste de bom bij mij toen ik 17 was. Ik was zat om overal de schuld van te krijgen. Jarenlang alle negatieve dingen te horen en dat liet ik op dat moment ook weten. Dat leidde er dan ook toe dat ik 6 weken later op straat stond en het zelf maar moest uitzoeken.
Sinds dat moment heb ik geen woord meer met haar gewisseld. Wel contact gekregen met andere zussen en broers van mij waardoor ik nog meer informatie kreeg (van dingen die ik eigenlijk al wist maar nooit gelijk in kon krijgen omdat andere altijd mijn moeders kant koos)
Vorig jaar is ze overleden en ben ook bij crematie geweest om mijn jongste zusje te steunen. Maar heb tot op de dag van vandaag nog geen moment spijt van contact kwijt te zijn. Vooral ook omdat beide geen enkele goede basis voor mij kunnen en zullen zijn.
Een begrip dat iedereen anders interpreteerd, en waar ieder een eigen draai aan kan geven.
Sinds mijn moeders dood heb ik contact met mijn zusje.
Ik had daarvoor al contact met mijn 3 oudere zussen en oudere broer.
Mijn zusje heeft sinds de crematie ook eindelijk contact met haar andere zussen en broer waarvan ze dus 2 zussen en de broer al absoluut niet kon zien omdat onze moeder elk contact verbood sinds heel jongs afaan.
Ik had daarvoor al contact met mijn 3 oudere zussen en oudere broer.
Mijn zusje heeft sinds de crematie ook eindelijk contact met haar andere zussen en broer waarvan ze dus 2 zussen en de broer al absoluut niet kon zien omdat onze moeder elk contact verbood sinds heel jongs afaan.
- - = |randommusicvideos | = - - | - - = | prettyendless | = - -
Ik vraag me dus oprecht of hoe dat dan gaat, je hebt elkaar jaaaaren niet gezien. En dan is het ineens "Hoi, ik ben je zusje en jij bent m'n broer. Hoe heet je?"quote:Op woensdag 11 maart 2009 01:04 schreef RPG het volgende:
Sinds mijn moeders dood heb ik contact met mijn zusje.
Ik had daarvoor al contact met mijn 3 oudere zussen en oudere broer.
Mijn zusje heeft sinds de crematie ook eindelijk contact met haar andere zussen en broer waarvan ze dus 2 zussen en de broer al absoluut niet kon zien omdat onze moeder elk contact verbood sinds heel jongs afaan.
ofzoiets?
Een begrip dat iedereen anders interpreteerd, en waar ieder een eigen draai aan kan geven.
|
|
Wie heeft er allemaal geen contact meer met hun ouders??
