R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wie heeft er allemaal geen contact meer met hun ouders??
Op mijn 15de zei mijn moeder tegen mij dat ze weg wou gaan bij mijn vader omdat hij haar altijd geslagen had, toen ik 16 was verhuisde ze met haar nieuwe vriend naar de andere kant van het land, helaas was er geen plaats voor mij in de nieuwe woning, en mijn moeder vertelde me dat ze al 15 jaar voor mij gezorgd had en zich dus ook al 15 jaar opgeofferd had voor mij, en het nu genoeg was geweest en ze voor zichzelf ging kiezen, met andere woorden.. ze ging weg.. en ik bleef bij mijn vader achter, ook hierna wou mijn moeder geen contact meer met mij, ze zei dat ik te lastig was en dat ze nu een nieuw leven had waar ik niet in hoorde, ik hield toendertijd nog heel veel van mijn moeder en ik was er kapot van.
Met mijn vader heb ik nooit een band gehad, vrijwel meteen had ook mijn vader een nieuwe vriendin, helaas heeft mijn vader veel geld en zijn nieuwe vriendin was alleen maar op het geld uit, in de 2 jaar die volgden, deed zijn nieuwe vriendin alles om mij het huis uit te krijgen, ik durfde meestal nog niet eens naar huis te komen, omdat ik bang was dat ze weer ruzie ging zoeken en dat liep meestal uit op een drama, mijn vader zei altijd tegen haar dat ik te jong was om op eigen benen te staan en hij mij niet op straat ging zetten totdat ik 18 was,
2 maanden na mijn 18de verjaardag was ik op een dag alleen thuis met de vriendin van mijn vader, ze liep zonder dat er iets aan de hand was op me af en ze sloeg me in het gezicht, ik sloeg terug, ze belde mijn vader om te zeggen dat ik haar had geslagen, zonder tegen hem te zeggen dat zij was begonnen, en deze zei tegen mij dat ik meteen kon vertrekken, hierna heeft ook mijn vader mij duidelijk gemaakt dat hij geen contact meer wou met mij, hij koos immers voor zijn vriendin en voor haar kinderen
Nu is het 6 jaar later en heb ik mijn leven weer een beetje op orde, ik heb leuk werk gevonden, leuke mensen om me heen en ik kan eindelijk op voor mijn rijbewijs, toch heb ik constand een knagend gevoel over mijn verleden, ook heb ik moeite met me te binden in een relatie, als iemand lief voor me is, ren ik het liefste heel hard weg en ik weet niet hoe ik daarvan af kan komen,
Zijn er mensen die ook zoiets hebben meegemaakt en hoe gaan jullie ermee om?
groetjes Angel
Met mijn vader heb ik nooit een band gehad, vrijwel meteen had ook mijn vader een nieuwe vriendin, helaas heeft mijn vader veel geld en zijn nieuwe vriendin was alleen maar op het geld uit, in de 2 jaar die volgden, deed zijn nieuwe vriendin alles om mij het huis uit te krijgen, ik durfde meestal nog niet eens naar huis te komen, omdat ik bang was dat ze weer ruzie ging zoeken en dat liep meestal uit op een drama, mijn vader zei altijd tegen haar dat ik te jong was om op eigen benen te staan en hij mij niet op straat ging zetten totdat ik 18 was,
2 maanden na mijn 18de verjaardag was ik op een dag alleen thuis met de vriendin van mijn vader, ze liep zonder dat er iets aan de hand was op me af en ze sloeg me in het gezicht, ik sloeg terug, ze belde mijn vader om te zeggen dat ik haar had geslagen, zonder tegen hem te zeggen dat zij was begonnen, en deze zei tegen mij dat ik meteen kon vertrekken, hierna heeft ook mijn vader mij duidelijk gemaakt dat hij geen contact meer wou met mij, hij koos immers voor zijn vriendin en voor haar kinderen
Nu is het 6 jaar later en heb ik mijn leven weer een beetje op orde, ik heb leuk werk gevonden, leuke mensen om me heen en ik kan eindelijk op voor mijn rijbewijs, toch heb ik constand een knagend gevoel over mijn verleden, ook heb ik moeite met me te binden in een relatie, als iemand lief voor me is, ren ik het liefste heel hard weg en ik weet niet hoe ik daarvan af kan komen,
Zijn er mensen die ook zoiets hebben meegemaakt en hoe gaan jullie ermee om?
groetjes Angel
Wat naar voor je dat je zulke kutouders hebt. 
Ongeacht wat jij al dan niet gedaan hebt, zulke mensen verdienen jou niet.
Ongeacht wat jij al dan niet gedaan hebt, zulke mensen verdienen jou niet.
There is no love sincerer than the love of food.
Onvoorstelbaar.
[ Bericht 97% gewijzigd door SpiekerJozef op 02-03-2009 07:45:55 ]
[ Bericht 97% gewijzigd door SpiekerJozef op 02-03-2009 07:45:55 ]
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Aan de ene kant wel klote, maar aan de andere kant ben je wel van die klootzakken af he. Als ze een nieuwe vriend/vriendin boven jou zetten dan zijn het slechte kloteouders.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Wat een losers, het zijn dan weliswaar je ouders maar daar zou ik ook geen contact meer mee willen hebben. Bouw een leven voor jezelf op, je kunt het alleen maar beter doen dan die slechte "voorbeelden" die je hebt gehad.
Supra Groningam Nihil
Postjubilea: 10.000 15.000 20.000 25.000
Sit jou kop in die koei se kont en wag tot die bul jou kom holnaai
Wat niemand je vertelt over de bioindustrie, geen bloed maar feiten
Postjubilea: 10.000 15.000 20.000 25.000
Sit jou kop in die koei se kont en wag tot die bul jou kom holnaai
Wat niemand je vertelt over de bioindustrie, geen bloed maar feiten
Ik heb het eigenlijk alleen met mijn vader, korte samenvatting van het geheel:
een jaar of 7 geleden hoorde ik van mijn ouders dat zij gingen scheiden. Mijn zussen reageerden niet erg verrast, enkel voor mij bleek het een vrij grote verrassing te zijn. Later bleek dat beide families het al verteld was (inclusief neefjes en nichtjes), en alleen ik het op dat laatste moment te horen kreeg.
Totdat mijn vader een nieuwe flat gevonden had, bleef hij bij ons wonen. Hij zat in die tijd alleen maar op internet en ik kwam erachter dat hij vrijwel alleen op sites als relatieplanet zat. Ik kreeg het dringend verzoek om hierover te liegen tegen m'n moeder om de goede orde in huis te bewaren, wat ik ook deed (ik was 14, ik wist niet beter).
Hierna verhuisde hij naar haarlem, waar hij een nieuwe vriendin kreeg (dit hoorde ik een jaar later pas, wederom had hij dit tegen iedereen verteld behalve mij). Weer een jaar later belt hij op en vertelt mijn zus dat hij de week erop ging trouwen en dat zij en mijn zusje uitgenodigd waren. Oh, en of ze het ook even aan mij wilde door vertellen. Dit weigerde ze, gaf mij de telefoon waarop een fikse ruzie tussen mij en hem volgde. Heb hem sindsdien eigenlijk niet meer gesproken.
Sinds een jaar of twee heb ik weer een beetje contact met familie van zijn kant. Zij reageerden aanvankelijk nogal vijandig op mij, maar het bleek dat zijn verhaal richting hun "enigszins" gekleurd was. Nadat ik mijn versie heb uitgelegd, werd ik weer redelijk betrokken bij hun. Sindsdien kan ik mij ook weer een beetje vertonen op verjaardagen van die kant.
Al met al is mijn vertrouwen in hem vrijwel weg. HIj verdraait verhalen op zo'n manier dat niets zijn schuld is, en de hele wereld tegen hem is. Daar heb ik zelf geen enkel respect voor (accepteer ik ook niet van andere mensen).
Ik zeg nooit nooit, maar het lijkt mij heel sterk dat ik hem de komende jaren nog ga zien.
een jaar of 7 geleden hoorde ik van mijn ouders dat zij gingen scheiden. Mijn zussen reageerden niet erg verrast, enkel voor mij bleek het een vrij grote verrassing te zijn. Later bleek dat beide families het al verteld was (inclusief neefjes en nichtjes), en alleen ik het op dat laatste moment te horen kreeg.
Totdat mijn vader een nieuwe flat gevonden had, bleef hij bij ons wonen. Hij zat in die tijd alleen maar op internet en ik kwam erachter dat hij vrijwel alleen op sites als relatieplanet zat. Ik kreeg het dringend verzoek om hierover te liegen tegen m'n moeder om de goede orde in huis te bewaren, wat ik ook deed (ik was 14, ik wist niet beter).
Hierna verhuisde hij naar haarlem, waar hij een nieuwe vriendin kreeg (dit hoorde ik een jaar later pas, wederom had hij dit tegen iedereen verteld behalve mij). Weer een jaar later belt hij op en vertelt mijn zus dat hij de week erop ging trouwen en dat zij en mijn zusje uitgenodigd waren. Oh, en of ze het ook even aan mij wilde door vertellen. Dit weigerde ze, gaf mij de telefoon waarop een fikse ruzie tussen mij en hem volgde. Heb hem sindsdien eigenlijk niet meer gesproken.
Sinds een jaar of twee heb ik weer een beetje contact met familie van zijn kant. Zij reageerden aanvankelijk nogal vijandig op mij, maar het bleek dat zijn verhaal richting hun "enigszins" gekleurd was. Nadat ik mijn versie heb uitgelegd, werd ik weer redelijk betrokken bij hun. Sindsdien kan ik mij ook weer een beetje vertonen op verjaardagen van die kant.
Al met al is mijn vertrouwen in hem vrijwel weg. HIj verdraait verhalen op zo'n manier dat niets zijn schuld is, en de hele wereld tegen hem is. Daar heb ik zelf geen enkel respect voor (accepteer ik ook niet van andere mensen).
Ik zeg nooit nooit, maar het lijkt mij heel sterk dat ik hem de komende jaren nog ga zien.
Hoera! Weer een kuttopic!
Jezus, sry hoor maar wat een kut ouders hebben sommige van jullie 
15 jaar voor een kind gezorgd en dan voor ''jezelf'' kiezen
neem dan geen kinderen tuthola!
15 jaar voor een kind gezorgd en dan voor ''jezelf'' kiezen
neem dan geen kinderen tuthola!
AJAX AJAX AJAX!!
PSN: Rossoneri15
PSN: Rossoneri15
Het heeft er om gehangen, maar het was bijna zo ver dat ik absoluut geen contact meer had met mijn moeder.
Sinds zij een nieuwe vriend heeft is ze ontzettend veranderd, in de negatieve zin.
Ik was overspannen geraakt door omstandigheden en daar waar ik haar het hardste nodig had, liet ze me keihard vallen. Ik vroeg haar enkel rekening te houden met mij en mijn staat van geest, en haar reactie was dat ze al 27 jaar in een hel had geleefd. Kortom, ze had genoeg voor mij gedaan en mocht haar nu niks meer vragen.
Zij is ook een beetje zo van, de hele wereld is tegen haar (haar vriend is daarin echt precies hetzelfde!) en kritiek op haar wordt niet geduldt. Zij verdraait verhalen ook op een manier dat niks haar schuld is, tot het extreme aan toe soms. En als ze zich inhet nauw gedreven voelt gaat ze om zich heen slaan met onwaarheden.
Momenteel hebben we sporadisch contact, we hebben via Maatschappelijk werk met elkaar gepraat... maar zij is mijn inziens gewoon ziek. Ze is zichzelf volledig kwijt, al denkt ze zelf dat ze meer zichzelf wordt. Nou, als dat echt zo is hoef ik geen hechte band met haar hoor. Dat kan nu sowieso niet meer, na wat er is gebeurd. Maargoed, ik zie haar eens in de zoveel tijd, en dan is het contact heel erg oppervlakkig. Ik zal ook nooit meer naar haar toe gaan met problemen oid, iets wat ik voorheen wel altijd kon. Tot zij die vriend kreeg.
Sinds zij een nieuwe vriend heeft is ze ontzettend veranderd, in de negatieve zin.
Ik was overspannen geraakt door omstandigheden en daar waar ik haar het hardste nodig had, liet ze me keihard vallen. Ik vroeg haar enkel rekening te houden met mij en mijn staat van geest, en haar reactie was dat ze al 27 jaar in een hel had geleefd. Kortom, ze had genoeg voor mij gedaan en mocht haar nu niks meer vragen.
Zij is ook een beetje zo van, de hele wereld is tegen haar (haar vriend is daarin echt precies hetzelfde!) en kritiek op haar wordt niet geduldt. Zij verdraait verhalen ook op een manier dat niks haar schuld is, tot het extreme aan toe soms. En als ze zich inhet nauw gedreven voelt gaat ze om zich heen slaan met onwaarheden.
Momenteel hebben we sporadisch contact, we hebben via Maatschappelijk werk met elkaar gepraat... maar zij is mijn inziens gewoon ziek. Ze is zichzelf volledig kwijt, al denkt ze zelf dat ze meer zichzelf wordt. Nou, als dat echt zo is hoef ik geen hechte band met haar hoor. Dat kan nu sowieso niet meer, na wat er is gebeurd. Maargoed, ik zie haar eens in de zoveel tijd, en dan is het contact heel erg oppervlakkig. Ik zal ook nooit meer naar haar toe gaan met problemen oid, iets wat ik voorheen wel altijd kon. Tot zij die vriend kreeg.
Tralalalaaa
Tering..wat een ouders lopen hier rond. Ik schaam me bijna dat ik wel eens loop te zeiken over de mijne..
Tja, je moet wel bedenken dat er altijd meerdere kanten aan het verhaal zitten. In mijn geval zal ik zelf ook wel het een en ander hebben gedaan, wat ik zelf gewoonweg niet in zie.quote:Op maandag 2 maart 2009 11:03 schreef Untouchables het volgende:
Tering..wat een ouders lopen hier rond. Ik schaam me bijna dat ik wel eens loop te zeiken over de mijne..
Hoera! Weer een kuttopic!
Gelukkig heb ik het contact met mijn ouders niet verbroken. Ze hebben nare dingen gedaan en daar ben ik nog steeds boos over. Maar ik weet dat ik dat niet kan veranderen en dat ik het verleden moet laten rusten en verder moet met mijn leven.
Of ik ooit goed met mijn ouders zou kunnen opschieten ik betwijfel het. Maar dat wil ik ook niet. Het zijn mijn ouders en verder niets.
Of ik ooit goed met mijn ouders zou kunnen opschieten ik betwijfel het. Maar dat wil ik ook niet. Het zijn mijn ouders en verder niets.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik heb het contact bewust verbroken met mijn ouders. En ben daar heel erg blij mee.
Ik heb een eigen nette gezonde niet-rokende en goedwerkende gezin.
En ik ben opgegroeit tussen de drugs en drank en leugenaars en dieven.
Mijn ouders zijn erg verslaafd, en de laatste keer dat ik contact met ze had, gebruikten ze mij (en mijn gezin) en stolen ook ons spaargeld (van onze kinders ook nog). Gebruiken drugs gewoon in het bijzijn van mijn kinderen, terwijl ze weten dat ik dat niet wou. Dat was de druppel voor mij en toen het contact mooi verboken zonder enkel spijt. Ik vind het alleen heel erg jammer dat ik weer van die rare ouders heb, maarja je ken ze ook niet uitkiezen voordat je geboren wordt, haha.
Nee, voor mij moet het helaas zo, kan er niks aan doen dat mijn ouders zo zijn. Ik had ook graag een goede familie,maarja het zij zo. En ben nu gelukkig hoe ikzelf ben, en maak mij ook niet druk over mijn verleden, teveel gebeurd. Ik was erg verdrietig en boos en verward alles door elkaar al die jaren, tot een paar jaar terug toen heb ik de knop om gedraaid. Maar sindsdien ik helemaal geen contact met mijn ouders heb, gaat het nog veel beter! Als ik nu terug denk , maak ik mij niet druk, dan denk ik alleen positief, want in principe ben ik goed terecht gekomen, heel erg zelfstandig ben ik door mijn verleden geworden. Jong, maar heel erg veel ervaring opgedaan. En daar profiteer ik nu van.
Soms, dan is het verstandig om het contact te verbreken met je ouders dus.
Ik heb een eigen nette gezonde niet-rokende en goedwerkende gezin.
En ik ben opgegroeit tussen de drugs en drank en leugenaars en dieven.
Mijn ouders zijn erg verslaafd, en de laatste keer dat ik contact met ze had, gebruikten ze mij (en mijn gezin) en stolen ook ons spaargeld (van onze kinders ook nog). Gebruiken drugs gewoon in het bijzijn van mijn kinderen, terwijl ze weten dat ik dat niet wou. Dat was de druppel voor mij en toen het contact mooi verboken zonder enkel spijt. Ik vind het alleen heel erg jammer dat ik weer van die rare ouders heb, maarja je ken ze ook niet uitkiezen voordat je geboren wordt, haha.
Nee, voor mij moet het helaas zo, kan er niks aan doen dat mijn ouders zo zijn. Ik had ook graag een goede familie,maarja het zij zo. En ben nu gelukkig hoe ikzelf ben, en maak mij ook niet druk over mijn verleden, teveel gebeurd. Ik was erg verdrietig en boos en verward alles door elkaar al die jaren, tot een paar jaar terug toen heb ik de knop om gedraaid. Maar sindsdien ik helemaal geen contact met mijn ouders heb, gaat het nog veel beter! Als ik nu terug denk , maak ik mij niet druk, dan denk ik alleen positief, want in principe ben ik goed terecht gekomen, heel erg zelfstandig ben ik door mijn verleden geworden. Jong, maar heel erg veel ervaring opgedaan. En daar profiteer ik nu van.
Soms, dan is het verstandig om het contact te verbreken met je ouders dus.
Inderdaad. Hoe erg je als kind je ook (mis)dragen hebt, zeggen dat je kind niet bij je (nieuwe) leven hoort is wel heel erg verknipt...quote:Op maandag 2 maart 2009 11:03 schreef Untouchables het volgende:
Tering..wat een ouders lopen hier rond. Ik schaam me bijna dat ik wel eens loop te zeiken over de mijne..
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Ja dat is zeker waar. Ook al hebben mijn ouders nare dingen gedaan ze houden toch nog steeds van mij en zouden zo iets nooit doen.quote:Op maandag 2 maart 2009 14:56 schreef Godshand het volgende:
[..]
Inderdaad. Hoe erg je als kind je ook (mis)dragen hebt, zeggen dat je kind niet bij je (nieuwe) leven hoort is wel heel erg verknipt...
Waarom zou je zou dat doen? Dan houd je toch niet van je kind.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Op 1 jan. de dag na zijn verjaardag waar hij zelf niet op kwam dagen en het meerendeel van de dag spoorloos was, kreeg mijn moeder een brief op de mat met scheiding aanvraag. Ik was destijds 12 jaar oud.
Vanaf dat moment begon het, spullen verdwenen midden in de nacht en hij spookte om het huis heen. Zijn 3 kinderendoodsangsten aanjagend, kloppend op het raam en spokend om het huis na middernacht. Om je moeder in elkaar gemept te zien worden is geen pretje. En meneer had bijna iedereen in zijn zak. De agenten op het bureau gaven aan: Wie zegt dat het jouw eigendom is? Terwijl hij Auto's, Kunst en weet ik wat nog meer van mijn moeders erf liet verdwijnen door zijn 2 'stiefzoons'. Knapen van 20 jaar en een hele grote mond tegen een knul van net 12. De 'huisarts' weigerde verslag te doen van mishandeling, want die factuurtjes buiten de boeken om waren toch wel heel erg fijn. En de bankdirecteur had er zeer grote moeite mee om de gezamelijke rekening te stoppen, met het resultaat dat er voor een kleine 4 ton schuld op de bank stond.
Maar dat was niet genoeg. Na de dagelijkse treiterijen en bedreigingen en zelfs de keren dat hij tegen zijn eigen zoon aangifte deed omdat deze uit kwaadheid tegen een buis aantrapte omdat zijn kamer was afgesloten in het 2e huis (we hadden twee panden op hetzelfde erf), vond meneer het noodzakelijk om een bedrijf met meerdere zakenwagens, 4 tot 30 (afhankelijk van seizoen) werknemers in dienst, kapot te laten gaan. Het bedrijf deed hij over naar een stichting op naam van zijn vriendin. Het resultaat was dat hij "minimumloon" kreeg, en daardoor geen alimentatie kon betalen. Echter de rechter oordeelde dag 400 per maand toch echt iets was wat hij zou moeten betalen voor zijn vrouw en kinderen, resultaat was dat we veroordeeld werden tot bijstand. Het huis werd verkocht en we hadden niets meer, alles was weggepikt tot aan de baby foto's aan toe. Ondanks vele malen veroordelingen van de rechtbank dat hij bepaalde spullen terug moest geven werd hieraan geen gehoor gegeven, en wat moet je dan met uitkering? Een deurwaarder gaat je geld en spullen niet incasseren tot ze geld zien. Resultaat was dat uiteindelijk er niets gebeurde. De alimentatie heeft hij nooit betaald.
De pesterijen duurden voort en ook op het nieuwe adres gingen de pesterijen door. Dit hield een aantal jaar aan, geheim telefoonnummer kwam hij iedere keer achter en elke dag werd er 1-2x getoeterd voor de deur.
Op een gegeven moment hield het op. Wat bleek was dat zijn vriendin het uit had gemaakt.
Een aantal jaar later na ruzie tussen mijn broertje en Moeder trok mijn broertje in huis bij hem. Resultaat was dat hij dagen van 16 uur moest draaien en moest werken op de nertsen farm in Frankrijk. Na een aantal maanden versliep mijn broertje zich en werd op straat geflikkerd, hij kreeg niets mee ook zijn eigen spullen niet en heeft gelift vanuit Frankrijk naar Nederland. Waar hij uit schaamte een aantal maanden verdween. Uiteindelijk werd de ruzie tussen mijn moeder en broertje bijgelegd en de schade achteraf werd bekeken: De creditcard op mijn broertje zijn naam had een paar duizend euro schuld en er waren allemaal opleidingen op zijn kosten besteld.
Mijn 'vader' mag mij dan nooit de basis dingen geleerd hebben die een vader zijn zoon leert zoals scheren, maar wat ik wel geleerd heb is hoe ik alles en iedereen om de tuin kan leiden, kan manipuleren en vernietigen zonder dat iemand je tegen kan houden. Nu heb ik nooit de behoefte om zo te zijn en te worden, maar het legt hem iig geen windeieren. Zijn lijfspreuk: "Goede mensen gaan als eerste dood" volgt hij exact na, hij wil denk ik 100 worden. Van mij mag hij, ver weg.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-03-2009 16:25:25 ]
Vanaf dat moment begon het, spullen verdwenen midden in de nacht en hij spookte om het huis heen. Zijn 3 kinderendoodsangsten aanjagend, kloppend op het raam en spokend om het huis na middernacht. Om je moeder in elkaar gemept te zien worden is geen pretje. En meneer had bijna iedereen in zijn zak. De agenten op het bureau gaven aan: Wie zegt dat het jouw eigendom is? Terwijl hij Auto's, Kunst en weet ik wat nog meer van mijn moeders erf liet verdwijnen door zijn 2 'stiefzoons'. Knapen van 20 jaar en een hele grote mond tegen een knul van net 12. De 'huisarts' weigerde verslag te doen van mishandeling, want die factuurtjes buiten de boeken om waren toch wel heel erg fijn. En de bankdirecteur had er zeer grote moeite mee om de gezamelijke rekening te stoppen, met het resultaat dat er voor een kleine 4 ton schuld op de bank stond.
Maar dat was niet genoeg. Na de dagelijkse treiterijen en bedreigingen en zelfs de keren dat hij tegen zijn eigen zoon aangifte deed omdat deze uit kwaadheid tegen een buis aantrapte omdat zijn kamer was afgesloten in het 2e huis (we hadden twee panden op hetzelfde erf), vond meneer het noodzakelijk om een bedrijf met meerdere zakenwagens, 4 tot 30 (afhankelijk van seizoen) werknemers in dienst, kapot te laten gaan. Het bedrijf deed hij over naar een stichting op naam van zijn vriendin. Het resultaat was dat hij "minimumloon" kreeg, en daardoor geen alimentatie kon betalen. Echter de rechter oordeelde dag 400 per maand toch echt iets was wat hij zou moeten betalen voor zijn vrouw en kinderen, resultaat was dat we veroordeeld werden tot bijstand. Het huis werd verkocht en we hadden niets meer, alles was weggepikt tot aan de baby foto's aan toe. Ondanks vele malen veroordelingen van de rechtbank dat hij bepaalde spullen terug moest geven werd hieraan geen gehoor gegeven, en wat moet je dan met uitkering? Een deurwaarder gaat je geld en spullen niet incasseren tot ze geld zien. Resultaat was dat uiteindelijk er niets gebeurde. De alimentatie heeft hij nooit betaald.
De pesterijen duurden voort en ook op het nieuwe adres gingen de pesterijen door. Dit hield een aantal jaar aan, geheim telefoonnummer kwam hij iedere keer achter en elke dag werd er 1-2x getoeterd voor de deur.
Op een gegeven moment hield het op. Wat bleek was dat zijn vriendin het uit had gemaakt.
Een aantal jaar later na ruzie tussen mijn broertje en Moeder trok mijn broertje in huis bij hem. Resultaat was dat hij dagen van 16 uur moest draaien en moest werken op de nertsen farm in Frankrijk. Na een aantal maanden versliep mijn broertje zich en werd op straat geflikkerd, hij kreeg niets mee ook zijn eigen spullen niet en heeft gelift vanuit Frankrijk naar Nederland. Waar hij uit schaamte een aantal maanden verdween. Uiteindelijk werd de ruzie tussen mijn moeder en broertje bijgelegd en de schade achteraf werd bekeken: De creditcard op mijn broertje zijn naam had een paar duizend euro schuld en er waren allemaal opleidingen op zijn kosten besteld.
Mijn 'vader' mag mij dan nooit de basis dingen geleerd hebben die een vader zijn zoon leert zoals scheren, maar wat ik wel geleerd heb is hoe ik alles en iedereen om de tuin kan leiden, kan manipuleren en vernietigen zonder dat iemand je tegen kan houden. Nu heb ik nooit de behoefte om zo te zijn en te worden, maar het legt hem iig geen windeieren. Zijn lijfspreuk: "Goede mensen gaan als eerste dood" volgt hij exact na, hij wil denk ik 100 worden. Van mij mag hij, ver weg.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-03-2009 16:25:25 ]
verhaal
[ Bericht 99% gewijzigd door Mwanatabu op 31-07-2009 20:16:10 ]
[ Bericht 99% gewijzigd door Mwanatabu op 31-07-2009 20:16:10 ]
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Sommige van die ouders die jullie hier beschrijven zou ik koelbloedig kunnen vermoorden... om je kinderen zó in de steek te laten terwijl je er zelf voor gekozen hebt, bah bah.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Moet wel zeggen dat je veel geduld hebt met je vader na dit alles.quote:
Ceterum censeo Turciam delendam esse.
Niet ik, maar ik gok dat mijn broer over niet al te lange tijd het contact met mijn moeder zal verbreken. Zijn vrouw heeft een paar jaar terug een ruzie gehad met mijn moeder over een lulligheidje. Bleek dat ze mijn ma al jaren niet echt mocht terwijl dat voor mijn ma als donderslag bij heldere hemel kwam. Maar goed, ze hoefde mijn ma dus nooit meer te zien. En mijn broer kon weinig anders dan het accepteren. Ze mocht nog wel even op de bruiloft komen. Uiteraard mag ze haar kleinkinderen nu ook niet meer zien. Mijn broer denkt dat hij om zoveel maanden even langs kan komen en doen alsof zijn neus bloedt. Hij heeft er immers niet zoveel last van al vindt hij de situatie ook maar klote. Maar ja, op straffe van scheiding mag hij natuurlijk geen partij kiezen voor zijn moeder.
Die heeft het er uiteraard wel moeilijk mee... haar eerste kleinkind (2e op komst) en ze mag ze niet zien. En haar hele vriendenkring is oma aan het worden. Gaf zoveel verdriet en spanning dat ze uiteindelijk een hartaanval heeft gehad. Mijn broer kwam toch maar even op bezoek toen. Kortom, het zal wel beetje richting 'breken' gaan. Zelf heb ik voor mijn moeder gekozen. Als ze nou nog echt wat gedaan had.
Die heeft het er uiteraard wel moeilijk mee... haar eerste kleinkind (2e op komst) en ze mag ze niet zien. En haar hele vriendenkring is oma aan het worden. Gaf zoveel verdriet en spanning dat ze uiteindelijk een hartaanval heeft gehad. Mijn broer kwam toch maar even op bezoek toen. Kortom, het zal wel beetje richting 'breken' gaan. Zelf heb ik voor mijn moeder gekozen. Als ze nou nog echt wat gedaan had.
beter een knipoog dan een blauw oog
|
|
Wie heeft er allemaal geen contact meer met hun ouders??
