Toeschouwer in eigen lichaam

Ik ben geen psycholoog, maar de symptomen klinken mij als een soort van pyschose in de oren. En ja, dat kan voor zover ik weet zeker door een joint veroorzaakt worden. Misschien moet je even naar een huisarts gaan?

quote:

Op dinsdag 24 februari 2009 00:55 schreef Drizzt_DoUrden het volgende:
Maar het sloeg ineens in. We zaten lekker relaxed voor de tent bier te drinken, ik had al 3 jaar geen hijs van een joint genomen. Een vriend van me steekt er eentje op, dus ik waggel erheen, vraag om de joint, neem 3 stevige hijsen, ga terug in mn stoeltje zitten en hij slaat in. Geluid vervormde, beeld was niet meer betrouwbaar. Gelukkig kwam een vriendin met een blikje sinas aanzetten waardoor ik nog iets zoets binnenkreeg. Daarna dook ik mijn tent in om de ogen te sluiten (naja ik probeerde het, "to no avail") en heb uren liggen woelen. Sindsdien is het niet verdwenen

Nogmaals, ik ben geen psycholoog. Ik denk niet dat FOK! de juiste plaats is om dit soort dingen te vragen. Ga morgen gewoon even langs je huisarts, dan heb je meteen zekerheid, en dan weet je ook wat je er eventueel aan kan doen. Als je alleen maar afgaat op tips van medeFOK!kers ga je hier nog maanden mee aanklooien.

Er zijn verschillende stadia van bewustzijn. De symptomen die jij beschrijft klinken me erg bekend in de oren, maar ik heb ze niet permanent. Meestal als ik de avond ervoor hard gezopen heb of een nachtje niet geslapen.
Als je er echt last van hebt zou ik naar de huisarts gaan, aan de huiskamerdiagnoses van de fokkers (omg psychose!!11) heb je niet echt veel denk ik zo.

desinteresse is heel normaal. Heb ik al jaren, maar is nog niet meteen een psychose. Maar als je dat vroeger nooit had, klinkt het inderdaad wel als een naar gevolg van een joint en wat bovenstaande al aangaf, dan kun je beter naar de huisarts dan hier zodadelijk verder dobberen met bijdehandte opmerkingen van fokkers

Ik heb het ook een keer gehad voor een paar dagen, maar 8 maanden is wel erg veel. Ik had echt het gevoel dat het leven een beetje aan me voorbij ging. Mensen spraken tegen mij door een filter en ik zag alles door een filter die alles net zo bracht dat het leek dat ik permanent in een lager bewustzijnsniveau zat. Langzamerhand werd het weer beter. And guess what.....óók na een joint.
Het is absoluut geen psychose omdat je dan niet doorhebt dat je echt anders wordt, terwijl ik heel goed doorhad dat ik wappie was.

Ben je al het "gewone" checklijstje (eet je gezond en gevarieerd, drank/drugs, slaap je goed/voldoende, heb je veel stress en zo ja, waardoor, vind je de dingen die je dagelijks doet interessant/leuk, etc.) afgegaan?

Ga eens naar de huisarts met dit verhaal. .

Redelijk herkenbaar. Ik heb dat gevoel ook regelmatig, bijvoorbeeld als ik te weinig slaap (wat vrij vaak voorkomt, zeker doordeweeks ).

quote:

Op dinsdag 24 februari 2009 01:25 schreef heiden6 het volgende:
Redelijk herkenbaar. Ik heb dat gevoel ook regelmatig, bijvoorbeeld als ik te weinig slaap (wat vrij vaak voorkomt, zeker doordeweeks ).

Sterkte. .
Overigens heb ik er bij jou altijd ernstig rekening mee gehouden hoor, daar niet van. .

Misschien moet je jezelf 'wakker schudden' met iets waardoor je ineens heel bewust van alles bent. Natuurlijk is met een auto op een ravijn afrijden misschien niet de beste optie Maar iets in die richting, een flink adrenalineshot.

quote:

Op dinsdag 24 februari 2009 00:51 schreef Seneca het volgende:
Ik ben geen psycholoog, maar de symptomen klinken mij als een soort van pyschose in de oren.

Welke symptomen wijzen daar op volgens jou?

Het klinkt mij meer als verveling in de oren. Verander eens iets in je leven, maak het boeiender en kom van die automatische piloot af.

Depersonalisatie misschien?
http://nl.wikipedia.org/wiki/Depersonalisatie

quote:

Op dinsdag 24 februari 2009 01:32 schreef Xennia het volgende:

[..]

Welke symptomen wijzen daar op volgens jou?

Psychosis (from the Greek ψυχή "psyche", for mind or soul, and -οσις "-osis", for abnormal condition), with adjective psychotic, literally means abnormal condition of the mind, and is a generic psychiatric term for a mental state often described as involving a"loss of contact with reality"

En even het hele verhaal wat betreft de correlatie met wietgebruik; die is dus niet zo duidelijk als ik dacht:

Some studies indicate that cannabis use may lower the threshold for psychosis, and thus help to trigger full-blown psychosis in some people.[92] Early studies have been criticized for failing to consider other drugs (such as LSD) that the participants may have used before or during the study, as well as other factors such as pre-existing ("comorbid") mental illness. However, more recent studies with better controls have still found a small increase in risk for psychosis in cannabis users.[93]

It is not clear whether this is a causal link, and it is possible that cannabis use only increases the chance of psychosis in people already predisposed to it; or that people with developing psychosis use cannabis to provide temporary relief of their mental discomfort. A fact is that cannabis use has increased over past few decades but declined in the last decade, whereas the rate of psychosis has not increased. This suggests that a direct causal link is unlikely for all users.[94]

Een psychose is wel iets meer dan alleen toeschouwer zijn in je eigen leven, Seneca.
Bij de TT moest ik ook denken aan depersonalisatie maar het is altijd makkelijk om dat via internet te zeggen.

TS moet gewoon even langs de huisarts ofzo.

quote:

Op dinsdag 24 februari 2009 04:28 schreef NanKing het volgende:
Een psychose is wel iets meer dan alleen toeschouwer zijn in je eigen leven, Seneca.
Bij de TT moest ik ook denken aan depersonalisatie maar het is altijd makkelijk om dat via internet te zeggen.

TS moet gewoon even langs de huisarts ofzo.

Ik geef niet voor niets heel duidelijk aan dat ik geen psycholoog ben. Daarbij zit er nog een groot verschil tussen lichte en zware psychoses.

Dat klopt maar maar dan vind ik het niet zo handig om iemand te vertellen dat je vermoedt dat 't een psychose is.

-edit- nee doe maar niet...

[ Bericht 30% gewijzigd door Re op 24-02-2009 08:23:49 ]

Wat Threshold in Zoetermeer? Waarom weet ik dat soort dingen niet?

Wat betrefd namen vergeten, voor zover ik weet is dat normaal, en binnen een uur is nog ruim, ik vergeet ze (zeker als ik er een lading tegelijk krijg) op het moment dat ze gezegd zijn nog.
Maar als je eerder geen moeite had met namen en alle andere dingen die je zegt, zou ik ermee naar een specialist gaan. (en proberen 8 uur te slapen!)

quote:

Op dinsdag 24 februari 2009 01:32 schreef Xennia het volgende:

[..]

Welke symptomen wijzen daar op volgens jou?

Het klinkt mij meer als verveling in de oren. Verander eens iets in je leven, maak het boeiender en kom van die automatische piloot af.

die ja...

psychose ...

en mensen, hou eens op met psychiater spelen, de diagnoses vliegen weer om de oren

quote:

Op dinsdag 24 februari 2009 04:22 schreef Seneca het volgende:
"loss of contact with reality"[/b]

Daarmee wordt meer bedoeld dat men feiten en fictie niet meer kan onderscheiden. Waanideeen of hallucinaties en dat soort ongein.

quote:

Op dinsdag 24 februari 2009 04:38 schreef Twerk het volgende:
-edit- nee doe maar niet...

Want?

quote:

Op dinsdag 24 februari 2009 00:32 schreef Drizzt_DoUrden het volgende:

Ook heb ik last van totale desinteresse. Als ik iemand vraag wat hij/zij van het weekend heeft gedaan, en hij/zij vertelt het, dan dwalen mijn gedachten meteen af naar een stukje uit een film die ik heb gezien, of een refrein uit een nummer wat ik zo goed vind.

Als ik me voorstel aan anderen, en zij noemen hun naam, dan knik ik wel ten teken dat ik het hoor, maar dwalen mijn gedachten meteen weer af en ben ik de naam een uur later weer vergeten.

Dit zijn gewoon symptomen van onbeschoftheid. Dat is niet erg, maar het is maar even dat je het weet.

Met de rest kan ik je niet helpen. Succes.

Lijkt op een psychose ja.

Dat komt niet door die 3 hijsen Als je nu elke dag weer blowde....

quote:

Op dinsdag 24 februari 2009 18:53 schreef Drizzt_DoUrden het volgende:

[..]

En die heb ik dan weer niet

dat weet ik, daarom snapte ik de ''diagnose'' ook niet.

Maar wat ga je doen om je leven boeiender te maken? Of ging je bewust niet in op die reacties.

Derealisatie/depersonalisatie, iemand ervaring mee?

Ik herken ook een aantal van je klachten, vooral dat idee hebben dat je niet echt ergens bij bent terwijl dat wel zo is. Ik heb me de gekste dingen aangepraat. No offense naar bezoekers van het derealisatietopic, maar ik ben er mee gestopt omdat ik mezelf dingen aan ging praten. Hoe meer ik me er in bleef verdiepen, des te erger werd het gevoel.
Ik heb nu zo ongeveer 5 maanden last van dit rare gevoel en het is godzijdank al een heeeeel stuk minder dan in het begin. Ik ben er op gaan vertrouwen dat het minder wordt, wel met behulp van een psycholoog, dat wel. Ik zou sowieso even naar de huisarts gaan en wellicht een verwijzing voor de psycholoog vragen.


succes ermee

ik heb er ook in periodes last van. alsof je in een film speelt en alles niet echt gebeurt.
het ergste was het toen ik nog vaak drugs gebruikte (in de weekenden), dus het zal er wel mee te maken kunnen hebben. het zal in elk geval geen positieve invloed hebben.

Je bent dus niet meer naar de huisarts geweest? (niet dat ik bedoel dat dit nodig is, maar ben gewoon nieuwsgierig wat die dan gezegd zou hebben. )

quote:

Op dinsdag 24 februari 2009 19:01 schreef EggsTC het volgende:
Lijkt op een psychose ja.

Niet zomaar met diagnoses gooien als je er niks van afweet. De klachten die TS beschrijft passen eerder bij een depersonalisatie dan bij een psychose. Hierbij heb je vaak wanen, hallucinaties en negatieve symptomen zoals apathie en een vlak affect. Depersonalisatie kan bij een tal van syndromen passen.

TS heb je de afgelopen periode iets traumatisch meegemaakt? Heb je een sombere stemming? Of verlies/ interesse in dagelijkse bezigheden? Slapeloosheid? Heb je soms perioden van intense angst?

Als je je hierdoor echt beperkt voelt in je dagelijks functioneren zou ik toch echt even langs de huisarts gaan..

tip 1: maak je 8 uur per nacht vol.
tip 2: ga sporten!

Hoe zit het eigenlijk met bewegen TS? Als ik bijvoorbeeld een halve dag op mijn reet achter de computer heb gezeten en dan even de stad in ga bevind ik me ook in een zelfde soort toestand als jij in je OP hebt beschreven. Dit kan bij mij de rest van de dag aanhouden. Ook na een peuk roken heb ik dit wel eens kortstondig. Na actief bezig te zijn geweest heb ik hier geen last van.

quote:

Op zondag 1 maart 2009 20:27 schreef June. het volgende:

[..]

Niet zomaar met diagnoses gooien als je er niks van afweet.

Ik heb ken meerdere mensen die psychoses hebben gehad, en die hadden klachten die vrijwel identiek waren als deze. Ik stel ook geen diagnose, ik geef m'n mening.

In elk geval ophouden met een oplossing op een forum te zoeken is een eerste stap.

Je kunt ook hallucinaties krijgen door te weinig slaap of door te weinig te eten. Check of het daarmee wel okay zit .

quote:

Op maandag 2 maart 2009 16:41 schreef Maanvis het volgende:
Je kunt ook hallucinaties krijgen door te weinig slaap of door te weinig te eten. Check of het daarmee wel okay zit .

Bron? Dat vind ik wel interessant nl.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 19:54 schreef Seneca het volgende:

[..]

Bron? Dat vind ik wel interessant nl.

Eigen ervaringen.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 19:54 schreef Seneca het volgende:

[..]

Bron? Dat vind ik wel interessant nl.

Dat zijn over het algemeen hypnagogische hallucinaties. Men kan niet zonder slaap... zodra je te lang niet slaapt kunnen deze hallucinaties dus opspelen. Lang zonder slaap kan ook dodelijk zijn.

Slapen is geen luxe, maar een noodzaak.

Da's minder Drizzt, hoewel ik ook vaak heb dat ik namen vergeet bij nieuwe mensen

quote:

Op maandag 2 maart 2009 16:41 schreef Maanvis het volgende:
Je kunt ook hallucinaties krijgen door te weinig slaap of door te weinig te eten. Check of het daarmee wel okay zit .

Hij heeft toch geen last van hallucinaties?

quote:

Op dinsdag 24 februari 2009 00:32 schreef Drizzt_DoUrden het volgende:
Hoi

Ik heb nu al een half jaar een vreemd gevoel. Ik voel me nooit helemaal wakker. Ik ben fysiek ergens aanwezig, maar heb niet het idee dat ik het echt meem maak. Laatst was er een concert van Threshold in Zoetermeer, en terwijl ik vooraan stond dacht ik: wow wat zou het vet zijn om dit concert mee te maken, terwijl ik daar notabene STOND!

[...]
Wie herkent dit en kan me evt. tips geven? Alvast bedankt!

edit: dat gevoel duurt nu dus al 8 maanden

Misschien iets om te proberen: ga eens 's avonds niet al te laat naar bed (zeg bijvoorbeeld 11 uur) en ga in je prettigst ontspannen houding op bed liggen in het donker en ga eens kijken naar waar je gedachten heen gaan. Dus niet proberen aan iets te denken, maar gewoon volgen waar je aan gaat denken, zo passief mogelijk. Wellicht komt er dan iets bovendrijven waar je eerder niet bewust van was. Ben wel benieuwd

Als je 'probleem' wordt veroorzaakt door te weinig slapen, probeer dan eens dit:
Er is net een serie begonnen op de BBC over natuurlijke remedies, gisteren lieten ze zien hoe een stel chronisch slapeloze mensen opeens de hele nacht door sliepen als ze een geurkussen met hop en lavendel in bed hadden. Er zit in hopbloemen kennelijk een heel krachtig natuurlijk slaapmiddel, zo sterk dat de mensen die vroeger hop met de hand plukte, soms spontaan in slaap vielen tijdens het werk!
Als je niet aan gedroogde hop kan komen, ik zag laatst volgens mij ook badschuim met hop erin...

Aan huis-, tuin- en keuken pscyhologen in ieder geval geen gebrek hier. Wat een crappy bullshit doorgaans.

quote:

Op dinsdag 3 maart 2009 13:29 schreef Twerk het volgende:
Aan huis-, tuin- en keuken pscyhologen in ieder geval geen gebrek hier. Wat een crappy bullshit doorgaans.

Wil je erover praten?

quote:

Op dinsdag 3 maart 2009 14:04 schreef Lekkere_Kwal het volgende:

[..]

Wil je erover praten?

Niet met onnozele koekebakkers zoals jij.

quote:

Op dinsdag 3 maart 2009 13:29 schreef Twerk het volgende:
Aan huis-, tuin- en keuken pscyhologen in ieder geval geen gebrek hier. Wat een crappy bullshit doorgaans.

iemand die psychische problemen probeert op te lossen op een forum als Fok ipv met z'n huisarts, verdient niet beter.

zullen we die discussie niet hier houden?.. dank

quote:

Op dinsdag 3 maart 2009 09:48 schreef DeHovenier het volgende:
Da's minder Drizzt, hoewel ik ook vaak heb dat ik namen vergeet bij nieuwe mensen
[..]

Hij heeft toch geen last van hallucinaties?

Als geluid anders klinkt is dat weldegelijk een hallucinatie.

Even 'n tvp.

Dus je loopt al meer dan een jaar met deze klachten rond? En pas als de maat op je werk vol is ga je naar de huisarts? Behoorlijk stom van je, maar goed dat je alsnog gaat. Succes morgen in ieder geval.

Kan me wel iets voorstellen hierbij. Heb zelf ook last gehad van een soortgelijk iets.
Vraag me niet wat het was, maar ik voelde me net een psychisch gehandicapte of iets. Ik kon vrijwel niks meer. Tv kijken was te moeilijk omdat ik gewoon het beeld & geluid niet verwerkte en SMSen zonder typfouten ging ook niet.

De huisarts zij dat ik gewoon moest stoppen met drinken (Aangezien drank de aanleiding tot dit was.) maar daar doe ik niet aan. Inmiddels heb ik er geen last meer van na een avondje goed tanken.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 15:00 schreef Drizzt_DoUrden het volgende:
Pff, ze hebben niks gevonden, alles werkt naar behoren volgens de tests

Wat was je tsh-waarde?

Heb je wel een doel in je leven?

Al aan ADD gedacht?

quote:

Verondersteld wordt dat de hersenen van ADD'ers anders functioneren dan die van niet-ADD'ers. Mensen met ADD hebben een enorme gedachtenstroom waardoor ze vaak dromerig of ongeïnteresseerd overkomen op andere mensen. Door deze gedachtenstroom kunnen ze zich moeilijk concentreren op de voor het specifieke moment relevante zaken. Het “filter” dat relevante van irrelevante zaken scheidt, werkt minder goed. Mensen met ADD zijn snel afgeleid, rusteloos en vaak impulsief in hun gedrag. Kenmerkend voor ADD is het hebben van meerdere intense stemmingsschommelingen op een dag. Ook slaapproblemen, vergeetachtigheid, ongeorganiseerdheid, en een ander tijdsbesef horen er bijna altijd bij. Ook zijn ze vaak overgevoelig voor geluids- en beeldimpulsen. ADD'ers hebben er dikwijls moeite mee een gesprek te volgen in een grotere groep mensen. Dit omdat ze zich niet kunnen concentreren op één gesprek, maar zich proberen te focussen op alle gesprekken die op dat moment gaande zijn. Mensen met ADD beschrijven dit probleem soms als "het luisteren naar een gesprek op de radio, terwijl de uitzending gepaard gaat met heel veel ruis".

http://nl.wikipedia.org/wiki/Attention_deficit_disorder


En deze komt uit een ander topic: http://www.levente.nl/Levente%202009/kenmerkenADD.htm

Misschien moet je een gehoortest doen.

Niet om als psycholoog te klinken maar ik herken wat je hebt geschreven erg goed. Hetzelfde heb ik dus ook maar dan nog wel wat erger, na het gebruik van een grote hoeveelheid cannabis.

Vooral het idee dat je spectator bent van je eigen leven klinkt erg bekend.

Eerste reactie in dit topic...i was like right.... psychose dat zal het wel zijn,slotje!
Maar om even terug te komen op TS...heb je ook duidelijk vermeldt aan de dokter dat je het na een joint kreeg? Ik heb sinds een half jaar ook de klachten die jij ongeveer beschrijft.. heel erg het gevoel dat je constant onder invloed bent van drank of drugs...bizar. Ik ben ook geen dokter ofzo, maar verwacht dat een dergelijk probleem eerder in de buurt zit van depersonalisatie/ derealisatie. Ik weet niet hoe erg jij jezelf hier in herkent? Als je dit doet zou ik het iig even aankaarten bij je dokter.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 18:09 schreef 1299 het volgende:
Niet om als psycholoog te klinken maar ik herken wat je hebt geschreven erg goed. Hetzelfde heb ik dus ook maar dan nog wel wat erger, na het gebruik van een grote hoeveelheid cannabis.

Vooral het idee dat je spectator bent van je eigen leven klinkt erg bekend.

Alleen na het gebruik? of langdurig?

Echt opvallend dat dit topic nog speelt. Ben dit topic al eens eerder tegengekomen toen ik zelf ook pas deze symptonen ondervond - bijna een jaar geleden. Ik Denk nu dat 10 maanden lang bij mij hetzelfde aan de gang is met nog wat andere bijverschijnselen.

Het begon allemaal met één keer één slechte ervaring met drugs, in mijn geval spacecake. Vorig jaar oktober spacecake gegeten, in een redelijke badtrip gekomen. Het viel opzich nog wel mee - met een bekende als een halve zool door de stad gelopen tot het uitgewerkt was. 'S avonds toen het uitgewerkt leek te zijn nog wel een paar keer last gehad van het 'gevoel' alsof de drugs net begint te werken - zeg maar het moment dat je je realiseert dat het inslaat maar verder toen geen aandacht aan besteed. De maanden daarna ging alles opzich prima maar ik voelde me wel langzaam wat afweziger, leger, maar op dat moment viel het mezelf niet op. Af en toe had ik ineens hetzelfde gevoel van toen wanneer de drugs weer begon te werken voor een paar seconden maar dat wuifde ik toen weg voor mezelf zodat ik er niet bij stil hoefde te staan(hoewel ik er wel lichtelijk angstig van werd) -Zelf zat ik op dat moment persoonlijk in een lastige situatie, veel negatieve dingen achter de rug - niet lekker in mijn vel beetje de draad kwijt in het leven. Eigenlijk was dat niet echt iets wat bij mij paste omdat ik juist eerder positief ben ingesteld maar op dat moment waren er zoveel veranderingen die niet gunstig voor mij uitpakte die misschien toen allemaal teveel werden of samenkwamen.

Anyhow - toen kwam nieuwjaarsnacht, beetje teveel gedronken - voelde me die dag al wat minder omdat mijn leven niet echt eruit zag als ik het graag had willen zien en een feestelijke dag benadrukt dat altijd nog wat meer. (achteraf gezien voelde ik me al wat afwezig in die tijd maar op dat moment deed het mij niet zoveel). De ochtend na nieuw jaar begon eigenlijk de ellende. Ik kreeg last van hartkloppingen en combinatie hyperventilatie - ik werd duizelig en benauwd en ik was eigenlijk totaal in panic-modus. Gelukkig was ik met familie die wel wisten wat ze moesten doen en eigenlijk heb ik heel die dag daar last van gehad. De twee weken erna waren een hel. Ik had toen constant het gevoel weer van dat moment na/tijdens die spacecake - afwisselend met het gevoel dat de 'drug' net begon te werken en gewoon een total afwezigheid - alsof je jezelf ziet lopen gevoel, spectator bent, in een film zit noem maar op. Mijn reactie was hierop dat ik eigenlijk heel erg angstig werd voor alles wat ik moest doen - ik ging enorm op mezelf letten. Op mijn handen(ik voelde me vervreemd) - op alles wat ik voelde om alles maar proberen in de hand te houden. Eigenlijk was het veilige gevoel van 'lekker' in je vel zitten totaal weg( de veiligheid en het vetrouwen van je zintuigen en je lichaam). Ik herken dan ook alle bovengenoemde dingen enorm. Het begin was het ergst - het gevoel dat je in een film zit, dat alles aan je voorbij gaat, zelf had ik ook heel erg het gevoel alsof alles wat ik mee maakte heel snel ging. Ik voelde me raar - alsof zintuigen out of touch waren met mijn lichaam en met de realiteit (niet dat ik hallucinaties heb meegemaakt maar toch altijd bang om de realiteit te verliezen) In eerste instantie werd ik vooral angstig - angstig om dingen te ondernemen, op drukke plekken te komen, want ik was constant aan het 'checken' of alles wel goed met mezelf ging of ik wel 'aanwezig' was en constant op elk detail aan het letten of mijn zintuigen wel 'klopte' (bang om controle te verliezen). Maar ook het idee dat ik me 'raar' voelde en totaal niet mijn vinger erop kon leggen dat alles 'anders' voelde was echt zeer storend.

Mijn moeder (ben zelf begin 20 en woon nog thuis) dwong me eigenlijk om zoveel mogelijk te ondernemen en bezig te blijven. Want het liefst wilde ik eigenlijk niks meer ondernemen. Maar door juist weer 'normale' dingen te doen kon ik de draad steeds beter oppakken. De maanden daarna heb ik mijn leven weer 'normaal' proberen op te pakken. De afwezigheid bleef in het begin vooral heel sterk. Het was bijna onmogelijk geworden om van dingen te kunnen genieten want ik voelde me zo afwezig of juist angstig om me te kunnen laten gaan. Toch ben ik wel weer gaan werken - alle normale dingen weer gaan doen. Het was wel echt lastig - constant het gevoel alsof je in een tunnel zit alsof dingen snel gaan. Maar ook dingen vergeten en geen focus van hetgeen waar mee je juist bezig was.

Eigenlijk ben ik op deze manier maanden doorgegaan vanaf Januari tot nu en ik kan nu sinds een maand pas zeggen dat het structureel beter gaat (minder ups en downs dan voorheen), dat alle klachten afnemen. Ik voel nu echt verbetering en waarom? Ik ben nu steeds meer erop uit gegaan - meer leuke dingen gaan doen, meer onder de mensen - weer mezelf toelaten om van dingen te (proberen) genieten. Daarnaast heb ik mijn persoonlijke situatie enorm proberen te verbeteren - hard gewerkt, financiële stabiliteit, sporten, sociale contacten, dingen plannen voor een toekomstige studie etc. alle dingen die het leven boeiend kunnen maken. Om nou te zeggen dat ik nu 100% genezen ben van dit alles. Eigenlijk totaal niet, ik heb ook niet het gevoel dat het helemaal weg zal gaan ooit. Maar het is nu voor mijn gevoel in een fase waar ik 'bijna' geen last meer van heb. Ik denk wel dat ik er verstandig aan doe om nog een psycholoog in te schakelen en mogelijk een haptonoom (en dit had ik misschien eerder moeten doen) o.i.d. om gewoon voor dat extra beetje te zorgen waar je wellicht anders niet kan komen(onderbewuste).

Al met al denk ik dat bij mij persoonlijk veel komt door het onderbewuste - negatieve gevoelens die ik niet echt verwerkt had die er voor zorgde dat ik gewoon het contact met de wereld kwijt raakte en drugs was voor mij gewoon de trigger (ook al was het eenmalig). Wat mij door de periode heen het meest heeft geholpen is praten met mensen - vrienden en bekenden. Wat ook hielp was het stoppen met mezelf te behandelen als een psychisch patiënt ook al voelde dat af en toe wel zo. Het is ok jezelf erkenning te geven dat je de klachten ondervindt maar je kan ook te ver gaan door er onnodig in te blijven zitten of jezelf dingen aan te praten (been there done that). M.a.w. praat erover en zoek hulp - ga dingen doen zorg dat je weer dichter bij jezelf komt (wat zijn je motivaties, wie ben je, waar hou je van, waar geniet je van) want uiteindelijk ga je dan jezelf ook weer dichter bij jezelf 'voelen'.

Eigenlijk had ik nog veel meer op willen schrijven over de ervaringen die ik heb gehad ermee maar aangezien ik al zoveel heb neergeknald vind ik het wel even prima

Damn gast, wat je schrijft klinkt echt 100% herkenbaar. Ik voel me echt krek eender. Het gaat nu wel iets beter dan een paar maanden terug maar af en toe voel ik me nog steeds super onwerkelijk.

lang verhaal...maar erg herkenbaar en goed uitgelegd. Ook die spacecake herken ik...in mijn geval heeft het alleen maar erger gemaakt. Heb dit rare gevoel nu ook ruim een jaar. Eigenlijk sinds een operatie... Toen ik die spacecake at, werden de verschijnselen alleen maar erger nog. De laatste tijd is het zo erg geworden dat ik maar weer naar een psycholoog en psychiater ga...ik weet anders ook niet hoe ik er van af kom. Poosje geleden wist ik opeens niet meer hoe ik naar me werk ben gekomen (met de trein of met de auto)...sterker nog ik was de hele ochtend kwijt. Ook al een keer gehad dat ik in een vreemde bus opeens "nuchter" werd.... die ging totaal de andere kant op en had geen idee hoe ik erin kwam. Ook zaken als auto rijden zijn beangstigend geworden...ik ben bang dat als er een keer wat onverwachts gebeurd ik niet in kan grijpen omdat ik niet met me kop erbij ben.... ik probeer daarom maar zoveel mogelijk met de bus of trein te gaan :/ Op een feest rondlopen is helemaal raar soms...of ik nou veel drink of niet, ik heb heel erg het gevoel dat ik meekijk...heb niet het gevoel of ik echt onderdeel ben van het feest. Net of niemand me ziet... maar ik toch aanwezig ben buiten me eigen lichaam. Bizar...en moeilijk uit te leggen. Klinkt dit herkenbaar voor iemand?