Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders #74

quote:

Op maandag 16 februari 2009 07:22 schreef prisoner_of_rock_and_roll het volgende:
Ja sorry evenstar, ze zag het even niet zitten.
Ze heeft wel besloten om het doktersadvies op te volgen en pas bij de 2e plakbeurt te minderen.
We kunnen wel stellen dat het zwaar tegenvalt vooralsnog.

niks geen sorry, jullie weten ik ben er, ze geeft zelf aan wanneer ze me nodig heeft en dan ben ik er

voor de kersverse moeders, ik kwam dit tegen: om terug te plooien

Anitra, heel veel sterkte en een dikke knuffel van mij Prisoner natuurlijk ook heel veel sterkte.

LIewella wat lief van je echt super!!

Ingrid, goed van je dat je het hebt aangegeven en nu hulp krijgt.

Wij gaan vanavond voor het eerst weg zonder Lennon, naar een voorstelling van Theo Maassen. Mn moeder past op... ondanks dat ze dat heel goed kan en ook al jaren heeft gedaan, vind ik het toch een beetje raar. Maar heb er ook wel zin in.

Veel plezier Diaan! * Bla_Bla_Bla is jaloers

De dag dat ik weer colleges moet volgen komt steeds dichterbij en daarmee ook de dag dat Avalon drie dagen in de week naar het KDV gaat en ze twee aansluitende avonden bij M. is terwijl ik les heb.

En dat voelt zó niet goed... Het is te veel. Te veel voor mij maar vooral te veel voor haar. Ik kan het niet goed benoemen maar mijn gevoel zegt dat het voor A valon (nog) heel belangrijk is om de rust en regelmaat van het thuisblijven te hebben.

En ik ben al het geregel zo zat. Het brengen en halen van het KDV, het aanhoren hoe chaotisch en moeilijk het voor M. is om twee spitsuuravonden alleen te doen, het indienen van facturen voor vergoedingen en het ploeteren door een fulltimestudie waar ik niet de energie ik kan steken die ik er in zou willen steken.
Het is het gewoon niet waard op dit moment, op elk gebied kost het veel meer dan het oplevert. Vooral voor de kinderen die meer rust enregelmaat en minder gestresste ouders nodig hebben dan we ze met studie kunnen bieden.

Maar toch voelt het als een verlies om mijn studie een jaar of twee te pauzeren. Alsof ik stil blijf staan terwijl de rest van mijn omgeving doorgaat met carriere maken. Wéér een keer gestopt. Terwijl je zou denken dat je er ook wel kan komen als je gewoon steeds een stukje doet. Ergens voor mijn 65 zal het toch wel lukken

Affijn, het is denk ik meer een stukje loslaten. Je kan niet alles tegelijk hebben en op dit moment gaan de kinderen gewoon even voor. Heel dubbel allemaal en ik had voor ik kinderen kreeg nooit kunnen denken dat je soms van die duivelse dilemma's zou hebben

Wat onwijs lastig Owlet

Moeilijk Owlet, maar heel herkenbaar. Jammer, maar ik denk dat je de goede keuze maakt.
Hoeveel jaar moet je nog van je studie? Wat studeer je eigenlijk?

Ik begin aanstaande maandag ook weer met werken. Merel gaat dan ook naar het kdv. Ik kan het me helaas niet veroorloven om niet te werken, maar ik heb er echt moeite mee. Merel is heel snel overprikkeld, we vinden net wat ritme, zijn net allemaal weer een beetje rustig en nu gaat alles weer veranderen. Misschien zie ik wel spoken, gaat het prima straks, ik hoop het wel in ieder geval.

quote:

Op maandag 16 februari 2009 15:37 schreef Diaan73 het volgende:
Wij gaan vanavond voor het eerst weg zonder Lennon, naar een voorstelling van Theo Maassen. Mn moeder past op... ondanks dat ze dat heel goed kan en ook al jaren heeft gedaan, vind ik het toch een beetje raar. Maar heb er ook wel zin in.

En hoe was het?

En Anitra, sterkte!!

Jeetje, allebei al weer bijna aan het werk, Owlet en Fuente, wat gaat dat toch altijd hard.
Owlet, een rotbeslissing, maar ik denk dat het toch ook niet werkt als je er niet voor 100% achter staat zeg maar. Het komt echt wel hoor!

Diaan, hoe was het idd?

Ik herken het wel hoor Owlet. Ik zit dit jaar in m'n afstudeerjaar en moet o.a. het concept voor mijn scriptie eind april inleveren als ik in juni af wil studeren. En ik heb gisteren pas het concept van het plan van aanpak in elkaar geflanst.

Ik ben maar drie weken afwezig geweest, één week voor mijn bevalling en twee weken erna omdat ik veel vakken had met aanwezigheidsverplichting. Soms denk ik eraan om maar wat relaxter aan te doen en in januari af te studeren, maar dat voelt dan als een soort falen. Heel stom wellicht, want ik heb gewoon een kind gekregen tussendoor dus het zou heel gerechtvaardigd zijn om wat studievertraging op te lopen. Mijn studiegenoten en docenten verbazen zich er toch al over dat ik er maar zo kort uitgeweest ben en alweer helemaal bij ben met alles. Maar ik weet niet, ik wil gewoon graag in juni afstuderen. En er hangt niet eens iets aan vast, geen werkgever die me pusht of slalarisverhoging die er aan vast zit. Gewoon puur vanuit mezelf.

Ik moet 1 maart weer gaan werken, eigenlijk had ik 1 februari al moeten beginnen, maar gelukkig heb ik een maand extra ouderschapsverlof opgenomen.

Owlet dat zijn inderdaad vervelende dingen.
Tips geven is misschien niet erg zinvol nu, maar ik ga het toch proberen.
Het lijkt me niet verstandig dat je tegen je eigen mening en gevoel ingaat omdat jij verwacht dat je omgeving iets van je verwacht. (zo, kom daar maar eens uit )

Owlet, moeilijk meid. Maar ik snap wat je zegt. En omdat je zelf eigenlijk al aangeeft dat het niet goed voelt, denk ik dat je de goede keuze maakt. Je kiest nu voor dat wat je het dichts aan het hart gaat. Jouw meisjes. Dus die studie komt echt wel. Ik hou me op dit soort momenten vast aan de uitspraak van mijn buurvrouw. Die is op haar 45ste gaan doen wat ze altijd al had willen doen. Kinderen waren groot genoeg om voor zichzelf te zorgen en zij kon met een gerust hart gaan studeren zonder zich bezwaard te voelen.

Diaan, hoe was het?

Fuente, jij ook in twijfel.... Ik hoop dat Merel snel d'r draai vind op het kdv zodat je met een gerust hart naar je werk kan.

Dank jullie wel
Ik ga het allemaal maar een beetje laten bezinken. Eigenlijk weet ik het ook wel: stoppen. Ik wil niet over een paar jaar afgestudeerd en wel opgebrand thuis zitten met het gevoel mijn kinderen tekort te hebben gedaan.
Zowel mijn moeder als mijn schoonvader zijn levende voorbeelden van hoe je altijd alsnog weer verder kan studeren, ik weet ook wel dat het kan. Maar ik moet gewoon even afscheid nemen van het ideaalplaatje dat in mijn hoofd zit

Owlet, volg je hart! Sterkte met de beslissing.

Owlet, ik kan me het niet helemaal maar wel een beetje voorstellen wat voor een dilemma dat is!
Een hele moeilijke keuze, maar ik snap bovenal dat je je kinderen op plek nummer 1 zet!

Owlet, het komt heus weer Geniet gewoon nog effe lekker van je kroost!

owlet, bij een goede pedagoog draait het om de kinderen

Ik lees tussen de regels door Owlet, dat je hart het wel weet wat je het liefste zou willen. Heel veel sterkte met het gevecht

Owlet, heel veel sterkte met het nemen van de voor jou en je gezin beste beslissing!! Volg je hart zou ik ook zeggen.

Theo Maassen was echt super we zaten op de eerste rij dus echt helemaal vooraan en gelukkig niet voor gek gezet... Het ging heel toevallig grotendeels over het hebben/krijgen van een baby. Heel herkenbaar dus. Met Lennon was het heel goed gegaan....

Ah, lekker genoten Diaan. Voelde je je 'nieuw'?

owlet, wat cattie zegt, volg je hart. wat is nou eigenlijk belangrijk in het (jouw) leven? een één of ander papiertje in je zak hebben of gelukkig zijn met je gezin? wat je zelf al zegt, het kan alle 2, maar in een andere volgorde

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 20:09 schreef Lois het volgende:
Ik lees tussen de regels door Owlet, dat je hart het wel weet wat je het liefste zou willen. Heel veel sterkte met het gevecht

Dat dus.


En Anitra, sterkte met je dappere keuze. Maar niet koste wat kost he?

Wat spannend, LL. En wat ontzettend goed van je! Sterkte

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 21:47 schreef LovelyLady het volgende:
_{Lovelylady gaat maandag naar de angsttandarts......*zucht*}

succes
is het voor controle of heb je al schade?.

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 20:23 schreef RockabeIIa het volgende:
Ah, lekker genoten Diaan. Voelde je je 'nieuw'?

"nieuw" inderdaad wel een beetje.. de laatste keer dat we in dat theater waren geweest was de avond voor de positieve test. Dat was dus wel even een leuke herinnering.

Sterkte LL

Ow en gisteren de kraamcadeaus opgeruimd en vandaag gaat de ooievaar enz. van het raam. De versiering en alle kaartjes laten we nog even hangen Ik zal binnenkort even een foto plaatsen, zoveel cadeautjes en kaartjes.....

[ Bericht 9% gewijzigd door Diaan73 op 18-02-2009 09:55:00 ]

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 09:12 schreef LovelyLady het volgende:

[..]

Laten we zeggen dat ik vorig jaar (toen ik 34 weken zwanger was) al een wortelkanaalbehandeling moest ondergaan... (en daarvoor al 8 jaar niet naar de TA geweest was )

oei
nou sterkte dan maar.
* lady-wrb is ook niet bepaald fan van de tandarts maar wegblijven durf ik helemaal niet
ik bijt m gewoon in zijn vingers als ie me pijn doet

succes LL!
Hier gelukkig helemaal geen angst voor de tandarts. Moesten gister met Amber even om naar dr tand te laten kijken.Hij zag in de pc dat wij ook nog voor controle moesten, nou zei ie, ga maar meteen zitten, doen we het meteen ff.

Sterkte LL

Moeilijke beslissing Owlet. Volgens mij had je dat toen toch ook met Ronja toen je weer aan het werk moest? Ik denk dat je inderdaad in je hart al weet wat je gaat doen

Dat is ook heftig Igraine! Je hebt dus maar eigenlijk amper verlof gehad van je studie als ik je goed begrijp. Het is geen schande om wat later af te studeren, maar kan me ook voorstellen dat je geen vertraging wilt

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 10:10 schreef LovelyLady het volgende:

[..]

dat is ook een goeie...
Ach ja op zich valt het wel mee, ik moet gewoon even over de drempel gezet worden. Ik doe dat liever met iemand die begrijpt waarom ik 7 kleuren schijt voor de tandarts dan dat ik stijf van de zenuwen (en kotsend) bij een TA zit die niet weet wat er aan de hand is, en degene die ik had, vond dat ik maar overdreef.
Ik mag ook niet klagen hoor want tot nu toe heb ik nog maar 2 vullingen en ziet mijn gebit er goed uit.

o maar dat herken ik wel van hier.
zijn dochter moet je ook met een verdovingsgeweer platschieten voor ze naar de tandarts gaat.
ter illustratie: gister moest ze naar de kaakchirurg om een verstandskies te laten verwijderen.
het feest ging niet door: mevrouw maakte zo'n kabaal dat ze het nu onder algehele verdoving gaan doen.

[ Bericht 60% gewijzigd door Anitra op 18-02-2009 13:43:14 ]

Brrr, succes met tandartsen!
Heel storend als ze vinden dat je overdrijft

Ik krijg net een telefoontje van vrienden die in scheiding liggen, hij is depressief en zij is niet in staat om voor de kinderen te zorgen (vier kinderen.... ) en hij vraagt of we hun jongste van 2,5 jaar oud in huis willen nemen, anders wordt 'ie uit huis geplaatst.
Nou heeft hun oudste van 8 een weekje bij ons gelogeerd in de herfstvakantie en die zou ik zo in huis nemen, die past echt prima in ons gezin (ook een meisje en ze is ontzettend lief en gezellig) maar de jongste is echt een mannetje wat veel aandacht nodig heeft, is nogal verwend volgens de vader. De oudste heeft al een plekje volgens hem...

Tjonge zeg, even een schok om zoiets te horen...

jeejt Suus, dat is nogal een vraag zeg!

jemig Suzanna!
Tis ook niet echt lekker gesteld van hem.... lijkt wel alsof je haast geen keuze hebt!
Sjonge en die kinderen worden dus ook nog allemaal uit elkaar gehaald, wat ontzettend zielig.
Ik zou er wel even goed over nadenken, het is niet niks wat je gevraagd wordt.
En is het voor permanent, of tijdelijk??? Succes hoor....

moeten die mensen hun kinderen nou her en der onder gaan brengen? Ik vind het nogal wat, vooral omdat het kindje anders uit huis geplaatst moet worden, dat wordt het zo toch ook? En wat is er allemaal loos dat het kindje uit huis geplaatst moet worden.. heftig hoor!

Oei! Dat is inderdaad niet iets waar je ja op moet zeggen omdat je het zielig vindt...
Voor hoe lang is het? En zou je ook een 'proefperiode' kunnen doen? Dat er wat achter de hand is als het allemaal niet lukt?

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 14:33 schreef moussy het volgende:
moeten die mensen hun kinderen nou her en der onder gaan brengen? Ik vind het nogal wat, vooral omdat het kindje anders uit huis geplaatst moet worden, dat wordt het zo toch ook? En wat is er allemaal loos dat het kindje uit huis geplaatst moet worden.. heftig hoor!

Ik denk dat het gevoelsmatig heel anders is als je kind bij je vriendin is, dan wanneer dat kind bij een onbekend crisispleeggezin belandt. Om vandaar uit wrs naar langere pleegzorg te gaan.

Suus kan dat meiske van 8 niet bij jullie komen en dan het kindje van 2,5 naar dat gezin van het meisje? Mocht dit echt uit de hand gaan lopen vind ik de vragen van Freecell en co wel het navragen waard. Lijkt mij dat een kindje van 2,5 het nog niet zoveel uitmaakt waar het terecht komt maar het oudere meisje ken jullie al en jullie meiden ook dus neemt het ook makkelijker op voor jullie dan. En hij vraagt het toch ook promptverloren dus dan mag jij het ook op die manier vragen lijkt me...

Jeetje Suzanna, wat een situatie zeg
En wat is de verdere bedoeling? Voor ho e lang is dat dan? Verwachten ze op termijn wel voor het kind te kunnen zorgen?

Zo er zelf niet aan moeten denken om mijn kinderen uit elkaar te halen mocht het ooit zover komen.

Poeh, wat een vraag! En konden ze samen wél voor de kinderen zorgen?
Ik zou ook de mogelijkheden en verwachtingen goed afwegen en bekijken. Succes!

uhm, niet om het een of het ander hoor, maar hou je er ook wel rekening mee dat een scheiding an sich niet een reden is om kinderen uit huis te plaatsen? dan is er denk ik toch wel meer aan de hand. ik zeg niet dat je het niet moet doen hoor! dat bedoel ik niet. als je een van de kindjes in huis neemt moet je echter wel weten wat er aan de hand is, anders gaat het alsnog mis tenslotte.

Simmu of ik lees niet goed maar er staat toch duidelijk dat de vader depressief is en de moeder niet in staat om voor de kinderen te zorgen is? En dat in combi met een scheiding lijkt me meer dan genoeg redenen.

Pfft...tjonge jonge. Een heleboel telefoontjes verder (ja, we gaan hier echt niet zomaar antwoord op geven.... ) blijkt het niet nodig te zijn. De vrouw wil scheiden, maar de man wil het huis niet uit (ja, ik heb de huur betaald dus ik blijf hier lekker) dus wil de vrouw het huis uit met alle kinderen. Man wil dat voorkomen en gaat proberen de kinderen overal te plaatsen om ze niet kwijt te raken. Wanhoopspoging dus... (achter de rug van de vrouw om).

Ze kunnen samen niet voor de kinderen zorgen, dat gaat echt goed mis. Vader schreeuwt tegen de kinderen (en moeder), ligt hele dagen op bed / de bank (volgens moeder of course) en claimt dat omdat hij depressief is, dat allemaal wel kan. Zijn vrouw vindt dat dat niet kan, en vindt dat hij aan zichzelf moet kunnen werken ondanks de depressie (waar hij stevige medicijnen voor heeft overigens...).

Maar goed, de moeder heeft een tijdje geleden ook aangegeven depressief te zijn en daar medicijnen voor te willen, ik heb een tijdje geen contact gehad, nou blijkt dat ze bang was dat ik geen contact meer zou willen als ik hoorde dat ze gingen scheiden (tijdje geleden hebben ze al bijna op het punt gestaan uit elkaar te gaan, hebben ook een tijd gescheiden geleefd vanwege zijn depressie).

Maar goed, een heel verhaal dus, wat ook heel veel kanten heeft, en waar je ook nooit helemaal je vinger op kunt leggen wat er nou precies allemaal aan de hand is. Geen idee wie er nou precies 'gelijk' heeft of wat dan ook, maar natuurlijk zijn er weer de KINDEREN de dupe van (dat maakt me echt zo verdrietig, het zijn schatjes....oudste is 8, jongste dus 2,5....)

Maar goe, het is dus niet nodig dat het kindje bij ons komt, we zouden het ook niet gedaan hebben, ik heb er nog even over nagedacht toen ik nog niet wist dat het niet nodig was uiteindelijk, maar een vriendin van me zei ook, als je eerste ingeving is: 'dat kan ik niet' dan moet je zoiets ook niet doen. Als ik het niet aankan, is het ook niet goed voor ons gezin...

Ik had trouwens al gevraagd of ik dan het oudste meisje in huis kon krijgen, maar daar had hij allerlei redenen voor waarom dat niet zou kunnen. Daar zou ik namelijk niet zo lang over na hoeven denken, dat had zo gekund.

Ik ben aan de ene kant blij dat het niet nodig is, maar ik vind het allemaal zo vreemd...

Zo, en nu ben ik het hele gebeuren ook goed zat. Ga maar weer eens leuke dingen doen met de kinderen (en het buurmeisje) ...

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 15:50 schreef Suzanna het volgende:
Zo, en nu ben ik het hele gebeuren ook goed zat. Ga maar weer eens leuke dingen doen met de kinderen (en het buurmeisje) ...

Klinkt als een plan!
Fijn dat het niet nodig was, maar wat een lastige situatie wel

Vervelend gevalletje want je houdt het toch in je achterhoofd Suus.

Hier een gevalletje van ik weet het niet. Kennen jullie het gevoel dat als je iemand ziet/kent en dan het gevoel krijgt van die wordt niet oud en het gaat allemaal te voorspoedig en haalt nu al alles uit het leven wat erin zit? Dat heb ik de laatste weken met Kaith verschrikkelijk en met Eva helemaal niet. Die zie ik voor me als een oude dame met kinderen om zich heen maar bij Kaith lijk ik niet verder te kunnen denken en nu vooral ze maar niet op wil knappen van de griep en er ook maar meteen weer twee kiezen bijkweekt. Ze blijft snotteren, hoesten, spugen, niet willen eten en daardoor dus nog 11 kilo maar wel 96cm dus het uiterlijk van een grasspriet zeg maar. Slaapt overdag weer rustig twee uur en ziet er slecht uit en op de een of andere manier benauwd me dat momenteel verschrikkelijk. Mijn lief denk dat ik spoken zie en dat zal ook wel maar als ze alles ondergespuugd heeft dan ligt ze bij ons in bed en dan vind ik haar zo breekbaar terwijl ze soms ook wel praatjes voor tien heeft hoor en genoeg speelt maar ergens knaagt het de hele tijd...

Sorry voor de lap tekst.