Waarom doen bepaalde genres het nooit goed in Nederland?

quote:

Op dinsdag 27 januari 2009 20:23 schreef Weltschmerz het volgende:
Wat een verbeelding.

My thoughts exactly Ik weet niet wat Cairon volgens zichzelf aan flarden heeft getrokken in dit topic, maar ik ben niet overtuigd.

quote:

Zoals ik al aangaf heb ik niet de aanleg om eerst een groot beroep op mijn fantasie te verwerken, om vervolgens de auteur daar de beperkingen van te laten bepalen. Anderen willen juist wel graag meegesleept worden in een heel andere wereld dan die om ons heen, prima, ik niet.

Juist, en dit is de crux. Het hele sf en fantasy-gebeuren komt voort uit een verlangen om de werkelijkheid te ontvluchten. Op de een of andere manier doet het me denken aan mensen die 'meer van dieren houden dan van mensen', omdat dieren zo lief en aanhankelijk zijn, omdat ze je nooit bedriegen, enzovoort. Ongetwijfeld kan een hond een geweldige huisgenoot zijn, maar het is een beetje ongezond om een vergelijking te maken met mensen, aangezien die vergelijking er niet is.

Zo werkt het ook met fantasy: je kunt jezelf vanalles wijsmaken, maar met het leven - de werkelijkheid, hoe je het ook wilt noemen - heeft zo'n fantasiewereld niets te maken en daarmee onderscheidt het zich van literatuur. Het belangrijkste kenmerk van literatuur is dat het de lezer kan raken en verontrusten. Daar heb je de werkelijkheid bij nodig. Daarom zijn romans als 1984 en Animal farm geen fantasy- of sf-boeken.

En Cairon, voordat je weer op hol slaat: dat zeg ik niet omdat anderen het mij hebben voorgekauwd. Dat is een dooddoener; deze romans behoren tot de klassieke literatuur, het zijn geen geheimtips, iedereen weet in grote lijnen waar die boeken over gaan en waarom ze zo belangrijk zijn (of worden geacht). Je kunt die stelling dus beter omdraaien en je afvragen waarom die enorme hoeveelheden fantasy-, sf- en horrorboeken nooit de literaire erkenning hebben gekregen die ze kennelijk verdienen.

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 09:36 schreef Nadine26 het volgende:
Het belangrijkste kenmerk van literatuur is dat het de lezer kan raken en verontrusten. Daar heb je de werkelijkheid bij nodig. Daarom zijn romans als 1984 en Animal farm geen fantasy- of sf-boeken.

Kan een mod de naam van dit topic niet veranderen in 'verzin hier ad hoc-argumenten om je vooroordelen over fantasy-, sf- en horrorboeken te 'onderbouwen''

De reden waarom die boeken geen literaire waardering zouden krijgen is heel simpel: alles wat wel literaire erkenning krijgt reken jij direct niet meer tot het fantasy genre.

Er zijn tal van boeken uit het fantasy genre (Gulliver's Travels, Tolkien, Lewis Carrol), sf genre (A Clockwork Orange, veel werk van Kurt Vonnegut, Boelgakov) of horror genre (Frankenstein, Dracula, Dr. Jekyll en mr. Hyde) dat literaire waardering krijgen. Dat ontkennen is ridicuul. Dit topic ging erover waarom in Nederland die genres weinig beoefent worden, een heel wat nuttiger vraag.

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 10:24 schreef Ereinion het volgende:

[..]

De reden waarom die boeken geen literaire waardering zouden krijgen is heel simpel: alles wat wel literaire erkenning krijgt reken jij direct niet meer tot het fantasy genre.

Hear, hear.

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 10:24 schreef Ereinion het volgende:

De reden waarom die boeken geen literaire waardering zouden krijgen is heel simpel: alles wat wel literaire erkenning krijgt reken jij direct niet meer tot het fantasy genre.

Het is ook maar genre-indeling: Wat zetten we in welke kast om de lezer die niet op zoek is naar een specifiek boek te bedienen.

quote:

Er zijn tal van boeken uit het fantasy genre (Gulliver's Travels, Tolkien, Lewis Carrol), sf genre (A Clockwork Orange, veel werk van Kurt Vonnegut, Boelgakov) of horror genre (Frankenstein, Dracula, Dr. Jekyll en mr. Hyde) dat literaire waardering krijgen. Dat ontkennen is ridicuul.

Die vallen ook in meerdere genres, en zijn genre-onstijgend. Maar ik kom telkens dezelfde voorbeelden tegen, dus kennelijk hebben niet zoveel werken het genre kunnen ontstijgen. Daarnaast vind ik die indeling niet erg sterk. Je kunt "de naam van de roos" en "de slinger van Foucault" ook bij de detectives neerzetten. Maar wie bedien je daarmee? Mensen die het aanzien van het genre inclusief alle bagger graag verhoogd zien omdat zij graag over tuinkabouters lezen?

quote:

Dit topic ging erover waarom in Nederland die genres weinig beoefent worden, een heel wat nuttiger vraag.

Elk land heeft zo zijn literaire of niet zo literaire tradities en cultuur. In GB heb je ook meer mensen die een echte kabouter hebben gezien dan in Nederland. In de VS heb je ook meer mensen die contact met buitenaardse wezens hebben gehad, terwijl dat in Afrika nauwelijks voorkomt.

Ik denk zelf dat fantasy vaak een beetje kinderachtig aan doet omdat het gewoon zo cultureel gegroeid is. De filmindustrie heeft het ook een stuk kinderachtiger gemaakt. Het gaat me niet om het feit dat fantasy kinderachtig is, dat vind ik zelf ook regelmatig. Het gaat me meer om de argumenten. Fantasy = kinderachtig, omdat elfjes niet bestaan, dat vind ik écht te makkelijk.

Homerus = kinderachtig, omdat goden niet bestaan?

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 10:24 schreef Ereinion het volgende:
De reden waarom die boeken geen literaire waardering zouden krijgen is heel simpel: alles wat wel literaire erkenning krijgt reken jij direct niet meer tot het fantasy genre.

Van mij mogen alle boeken tot het fantasygenre gerekend worden, daar zit ik helemaal niet mee. Die exacte typering is oninteressant. Het gaat erom dat (de meeste) fantasyboeken formuleboeken zijn. God ja, ik zet dat 'de meeste' er maar even bij, anders krijg ik de Vonneguts en de Carrols weer om mijn oren. Noem dan eens één Vonnegut of Carrol die vandaag de dag leeft en schrijft en die volkomen ten onrechte wordt miskend als literair wonderkind? Of nee, noem er gewoon tien. Er zijn zoveel fantasy-, sf-, en horrorschrijvers, dat moet een makkie zijn

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 11:32 schreef Dichtpiet. het volgende:
Ik denk zelf dat fantasy vaak een beetje kinderachtig aan doet omdat het gewoon zo cultureel gegroeid is. De filmindustrie heeft het ook een stuk kinderachtiger gemaakt. Het gaat me niet om het feit dat fantasy kinderachtig is, dat vind ik zelf ook regelmatig. Het gaat me meer om de argumenten. Fantasy = kinderachtig, omdat elfjes niet bestaan, dat vind ik écht te makkelijk.

Het hoeft ook niet per se kinderachtig te zijn, maar het is natuurlijk wel zo dat feeën, trollen en tovenaars vooral tot de verbeelding van kinderen spreken. Als je nou echt iets te vertellen hebt, waarom situeer je het dan in zo'n sprookjesachtige setting?

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 11:32 schreef Dichtpiet. het volgende:
Ik denk zelf dat fantasy vaak een beetje kinderachtig aan doet omdat het gewoon zo cultureel gegroeid is. De filmindustrie heeft het ook een stuk kinderachtiger gemaakt. Het gaat me niet om het feit dat fantasy kinderachtig is, dat vind ik zelf ook regelmatig. Het gaat me meer om de argumenten. Fantasy = kinderachtig, omdat elfjes niet bestaan, dat vind ik écht te makkelijk.

Homerus = kinderachtig, omdat goden niet bestaan?

Weet je wat ik graag lees? Engelse roddelbladen. Franse roddelbladen lees ik misschien nog wel liever. Dat is ook heel kinderachtig. Die mensen ('sterren') laten zich voor een fotoreportage in een bikini het zwembad inhijsen, en voor het mooie plaatje zijn ze niet eens te beroerd om een gevulde fruitmand op hun hoofd te zetten. Dat is zelfs heel kinderachtig. Ze worden volledig in de make-up gezet en met behulp van lampen en andere kunstmiddelen wordt een ideaalbeeld gecreëerd. Hoe kinderachtig wil je het hebben? In het begeleidende interview vertellen ze vervolgens hoe gelukkig ze zijn (meestal dankzij de kanker die ze al dan niet hebben overwonnen) en hoe succesvol hun laatste cd/film/tv-programma is. Geen HOND die het gelooft, natuurlijk. Die kanker is helemaal niet leuk, je haar valt ervan uit en je gaat er dood aan, en met het succes van de film/dc valt het ongetwijfeld ook tegen. Maar daar gaat het ook niet om. Het gaat om de droomwereld die even werkelijkheid lijkt te worden. Maar niet heus.

Dat heet vermaak. In het geval van roddelbladen is het zelfs plat vermaak. Zo plat als een dubbeltje. En toch vind ik het fantastisch.

Zo werkt het ook met fantasy. Het is vermaak. Een beetje kinderachtig, maar daarom niet minder lekker. Geniet er gewoon van, en maak je niet zo druk om de buitenwereld

tvp

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 16:23 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Het hoeft ook niet per se kinderachtig te zijn, maar het is natuurlijk wel zo dat feeën, trollen en tovenaars vooral tot de verbeelding van kinderen spreken. Als je nou echt iets te vertellen hebt, waarom situeer je het dan in zo'n sprookjesachtige setting?

Waarom niet? Om de fantasieloze "grote" mensen onder ons maar tegemoet te komen? Sommige vertellingen werken nu eenmaal beter in een maatschappij die niet in de echte wereld bestaat.

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 17:29 schreef wonderer het volgende:
Waarom niet? Om de fantasieloze "grote" mensen onder ons maar tegemoet te komen? Sommige vertellingen werken nu eenmaal beter in een maatschappij die niet in de echte wereld bestaat.

Maar aan wat voor verhaal moet ik dan denken als dat uitsluitend verteld kan worden wanneer het zich afspeelt tussen de toverende tuinkabouters?

Verder moet het predikaat fantasy ook niet verward worden met een rijke fantasie. Je hebt extra mogelijkheden met het plot door er een magische kracht doorheen te gooien dus daar heb je al minder fantasie voor nodig, en heel veel van die figuren waren al lang en breed verzonnen, een groot deel van de fantasy grijpt terug op dezelfde figuren, legenden en voorgaande boeken van anderen, dus waar is dan die enorme fantasie?

Helemaal een misvatting lijkt me dat de lezer er veel fantasie voor nodig zou hebben. Ik heb er juist teveel fantasie voor, als die niet begrensd wordt door de realiteit gaat het mis.

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 18:51 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Maar aan wat voor verhaal moet ik dan denken als dat uitsluitend verteld kan worden wanneer het zich afspeelt tussen de toverende tuinkabouters?

Verder moet het predikaat fantasy ook niet verward worden met een rijke fantasie. Je hebt extra mogelijkheden met het plot door er een magische kracht doorheen te gooien dus daar heb je al minder fantasie voor nodig, en heel veel van die figuren waren al lang en breed verzonnen, een groot deel van de fantasy grijpt terug op dezelfde figuren, legenden en voorgaande boeken van anderen, dus waar is dan die enorme fantasie?

Helemaal een misvatting lijkt me dat de lezer er veel fantasie voor nodig zou hebben. Ik heb er juist teveel fantasie voor, als die niet begrensd wordt door de realiteit gaat het mis.

Niet uitsluitend. Beter. En flikker nou eens op met die tuinkabouters. Je kunt ook fantasy-verhalen hebben waar dat soort wezens niet in voorkomen, hoor. Maar blijkbaar mis jij de fantasie om zoiets te kunnen bedenken.

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 18:54 schreef wonderer het volgende:
Niet uitsluitend. Beter.

OK, maar kun je daar dan even concreet over worden en aangeven wat voor narratieve waarde bijvoorbeeld toverkunsten hebben ?

quote:

En flikker nou eens op met die tuinkabouters. Je kunt ook fantasy-verhalen hebben waar dat soort wezens niet in voorkomen, hoor. Maar blijkbaar mis jij de fantasie om zoiets te kunnen bedenken.

We hebben het toch over het genre? Ik ben geen kenner ervan, maar het lijkt me dat de tuinkabouters ruim vertegenwoordigd zijn.

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 19:38 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

OK, maar kun je daar dan even concreet over worden en aangeven wat voor narratieve waarde bijvoorbeeld toverkunsten hebben ?
[..]

We hebben het toch over het genre? Ik ben geen kenner ervan, maar het lijkt me dat de tuinkabouters ruim vertegenwoordigd zijn.

Je bent inderdaad geen kenner en je focust je te veel op de "rare" elementen waardoor het voor jezelf makkelijker te rechtvaardigen valt dat je je er niet in hoeft te verdiepen. Alsof iemand literatuur afschrijft omdat er altijd zoveel seks in zit (Wolkers en Reve, bijvoorbeeld) en daar absoluut het nut niet van inziet. Wat voegt die seks nou toe? Bah, literatuur, dat hoef ik niet, dan lees ik wel een pornoblaadje.

Er is niet te discussieren met mensen die zich alleen op vooroordelen kunnen baseren. Lees eens de Farseer trilogie van Robin Hobb. Magie en draken, oei oei! Maar eigenlijk gewoon een verhaal over een jongeman die een plaatsje voor zichzelf probeert te veroveren tussen zijn halfbroers.

En waarom dat dan niet gewoon in Amsterdam of New York had kunnen spelen? Geen idee. Maar het was waarschijnlijk lang zo goed niet geworden.

Overigens zijn er nog heel wat aardse volkeren die in magie geloven, of die een speciale band hebben met de natuur, of op een andere manier heel anders zijn dan de westerse samenleving. Een boek over de pre-columbus indianen is net zo fantastisch als een Lord of the Rings.

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 19:53 schreef wonderer het volgende:
Je bent inderdaad geen kenner en je focust je te veel op de "rare" elementen waardoor het voor jezelf makkelijker te rechtvaardigen valt dat je je er niet in hoeft te verdiepen. Alsof iemand literatuur afschrijft omdat er altijd zoveel seks in zit (Wolkers en Reve, bijvoorbeeld) en daar absoluut het nut niet van inziet. Wat voegt die seks nou toe? Bah, literatuur, dat hoef ik niet, dan lees ik wel een pornoblaadje.

Ik ben niet degene die hier loopt te claimen dat de porno in veel te laag aanzien staat in dit land, omdat er toch zo goed over seks is geschreven door Wolkers bijvoorbeeld. Daarnaast ontgaat mij volledig hoe tovertrucjes een vergelijkbare functie in een verhaal kunnen vervullen als tamelijk explicitiete beschrijving van seksuele handelingen.

quote:

Er is niet te discussieren met mensen die zich alleen op vooroordelen kunnen baseren. Lees eens de Farseer trilogie van Robin Hobb. Magie en draken, oei oei! Maar eigenlijk gewoon een verhaal over een jongeman die een plaatsje voor zichzelf probeert te veroveren tussen zijn halfbroers.

En waarom dat dan niet gewoon in Amsterdam of New York had kunnen spelen? Geen idee. Maar het was waarschijnlijk lang zo goed niet geworden.

Misschien niet, ik zeg ook niet dat alles bagger is omdat het toevallig onder dat genre is onder te brengen. Maar je hebt het zelf nu over kwaliteiten die los staan van de specifieke eigenschappen van het genre, zoals je zelf ook aangeeft, dat vind ik niet bepaald een sterk pleidooi om het genre op zijn specifieke eigenschappen serieus te nemen.

Misschien werkt het wel niet zo goed omdat de Nederlanders erg nuchter en calvinistisch zijn. En zij die wel interesse hebben voor die andere genres zich uitstekend kunnen behelpen door het lezen van de Engelstalige literatuur die voorhanden is. Op bol.com en in elke zelfrespecterende boekhandel vind je naast Nederlandse literatuur ook Engelstalige literatuur.

Ik zelf lees bijvoorbeeld graag Britse klassiekers en Franse drama's. De Nederlandse literatuur beantwoordt daar niet aan, daarnaast vind ik de na-oorlogse Nederlandse literatuur ook best tegenvallen, vaak doordrenkt, juist van die oorlog.

En zoals anderen ook al schreven, de Engelstalige wereld is vele malen groter dan de Nederlandse.

quote:

Op zaterdag 24 januari 2009 01:50 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Wat ik eerder zei, over mijn voorkeur voor 'realistische' uitgangspunten in een roman, betekent helemaal niet dat ik dus de 'werkelijkheid' zoek in een verhaal. Zoals ik het zie, is de werkelijkheid in een roman per definitie fictie, en dus verzonnen. Alles in verzonnen. Zelfs autobiografische romans zijn verzonnen, of in elk geval fictief, want geen enkele schrijver ontsnapt aan verdraaiingen, verfraaiingen, omissies, interpretaties enzovoort.

De werkelijkheid bestaat niet in romans. Toch vind ik het vele malen interessanter om te lezen over mensen en werelden die de werkelijkheid benaderen - dat is voor mij de essentie van literatuur. Tolkien, om een eerder genoemd voorbeeld aan te halen, schept een wereld die zo ver afstaat van de (fictieve) werkelijkheid, dat ik eigenlijk geen zin heb om me erin te verdiepen. Want natuurlijk moet die fantasiewereld van Tolkien gezien worden als een 'parallelle' wereld, en natuurlijk begrijp ik best dat je daar 'doorheen' kunt kijken, enzovoort. Dat lijken me inkoppers.

Dat neemt allemaal niet weg dat een groot deel van het leesplezier in dit soort boeken wordt gevormd door die wondere werelden vol elfen en rare mannetjes met grote oren. Daar moet je als lezer dus open voor staan. Je moet je laten overtuigen door dingen die niet bestaan. Dat is in 'realistische' romans niet anders - fictie, tenslotte - maar het grote verschil is dat ik mezelf geen geweld hoef aan te doen om te geloven in de gepresenteerde werkelijkheid in die boeken. (Als het goede boeken zijn, uiteraard). Dat ligt met kabouters, UFO's, maanmannetjes, graancirkels een beetje ingewikkelder. Ter geruststelling: ik vond Animal Farm ook een vreselijk vervelend boek. Het is dus vooral een smaakkwestie, geen oordeel.

In mijn optiek is het juist geen parallele wereld, maar een verbeelding van de wereld zoals deze zich ten tijde van Tolkien aan het ontwikkelen was, met industrialisatie, wereldoorlogen en een verandering van machthebbers en maatgevende culturen.

Maar goed, on-topic: Ik denk dat de pleitbezorgers van "serieuze" literatuur hier duidelijk laten zien waarom dergelijke genres in Nederland niet echt van de grond komen. In de Nederlandse schrijverswereld heerst een bepaalde voorkeur voor "realistisch" werk waarbij de kans op erkenning het grootst is. Je ziet volgens mij de minder courante genres wel groeien, mede door de internationalisering, maar dat het ondergeschoven kindjes zijn lijkt me duidelijk.

quote:

Op dinsdag 27 januari 2009 18:23 schreef Dr_Crouton het volgende:
Het begint met school, daar worden boeken van de bovengenoemde genres verguisd en je moet op z'n minst Wolkers of Hermans gelezen te hebben om hoger dan een 7 te krijgen. Dáár moet je beginnen als je de oorzaak wilt vinden.

Dat is natuurlijk onzin: Hermans bij voorbeeld was bepaald niet gecharmeerd van het merendeel van de boeken die men hem op het gymnasium voorschreef, die heeft veel zelf moeten ontdekken.

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 11:32 schreef Dichtpiet. het volgende:
Homerus = kinderachtig, omdat goden niet bestaan?

Maar ten tijde van Homerus geloofde bijna iedereen dat de goden bestonden.

Van een ander forum:

"Ik had bij beide uitgevers het manuscript digitaal gestuurd, maar Luitingh wilde een hardcopy. Uiteindelijk kreeg ik het retour met de mededeling dat ze een overvloed aan goede buitenlandse schrijvers hebben. Je komt daar haast niet tussen, tenzij je heel erg goed bent of een kruiwagen hebt."

Mja. Dan schiet het ook niet op...

Dan wordt het dus tijd om erg goed te worden.
Of een kruiwagen te kopen...

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 23:36 schreef wonderer het volgende:
Van een ander forum:

"Ik had bij beide uitgevers het manuscript digitaal gestuurd, maar Luitingh wilde een hardcopy. Uiteindelijk kreeg ik het retour met de mededeling dat ze een overvloed aan goede buitenlandse schrijvers hebben. Je komt daar haast niet tussen, tenzij je heel erg goed bent of een kruiwagen hebt."

No offense, maar dat doet toch vermoeden dat dit soort boeken ook in de uitgeefwereld niet beschouwd wordt als 'kunst' (lees: literatuur) maar eerder als goed vakmanschap (lees: formule schrijven), en dat heeft weinig unieks - zo'n roman kun je ook elders halen en laten vertalen, dan is iedereen gelukkig.

Het zou nogal vreemd zijn als een uitgeverij een literaire schrijver afwees onder het mom dat ze al 'een overvloed aan buitenlandse schrijvers' hebben. Toegegeven, schrijvers worden op de meest absurde gronden afgewezen, want afwijzingen versturen is nooit leuk, maar dit is wel een héél raar argument. Wat ze eigenlijk zeggen, denk ik, is: 'Nee dank u, we hebben al een overvloed aan goede buitenlandse schrijvers die dit soort formuleboeken produceren, en de fabriek draait op volle toeren. Zolang de productie op peil blijft en de kosten binnen de perken blijven, doen wij geen zaken met derden.' Kennelijk is het een soort confectieliteratuur: in China produceren ze het aan de lopende band, en voor heel scherpe prijzen.

Op een kleine markt wil je natuurlijk zeker weten dat het verkoopt en vertalingen hebben hun waarde meestal al bewezen. Aan de andere kant is een vertaling wel duurder. Zowel het produceren (je betaalt voor de rechten, de vertaling, en daarna heb je gewoon dezelfde kosten als bij een Nederlands manuscript, redactie en productie) als het promoten (als je de schrijver wil uitnodigen, betaal je hotel en reiskosten etc). Dus dan moet het extra goed lopen wil je weer uit de kosten komen.

Aan de andere kant, of nou een Amerikaan een epische fantasy schrijft of een Nederlander, veel verschil zal er niet in zitten. Leuker is het als het echte Nederlandse sf/f is, zoals Tais Teng schrijft, over Groot Amsterdam. Of een reflectie op de Nederlandse maatschappij (trollen die steeds maar weer het elfenland binnenkomen en zich weigeren om aan te passen, of zo ). Als mensen dat nou eens zouden schrijven...

Mischien zijn we te cynisch en te nuchter voor fantasy?

De Nederlandse taal mist de diepgang die andere talen wel kennen. De zinsopbouw is allesbehalve spannend en leent zich het best voor scripties. Mischien zijn we van kinds af aan geindoctrineerd en bevuild met de schrijfwijzen van de Jip en Janneke en Petteflats. Het intellect van de literatuur reikt niet verder dan de sexuele frustraties van volwassen Hollanders. En meer is er eigenlijk niet of wel?

[ Bericht 1% gewijzigd door Schenkstroop op 07-02-2009 01:00:14 ]

Maar dan zouden vertalingen het toch ook niet goed moeten doen?

Annie MG Schmiedt heeft mij nooit kunnen boeien. Vandaar dat ik zo slecht ben met de Nederlandse taal.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 00:52 schreef Schenkstroop het volgende:
De Nederlandse taal mist die diepgang die andere talen wel kennen vind ik. De zinsopbouw is allesbehalve spannend en leent zich het best voor scripties. Mischien zijn we van kinds af aan geindoctrineerd en bevuild met de schrijfwijzen van de Jip en Janneke en Petteflats. Het intellect van de literatuur reikt niet verder dan de sexuele frustraties van volwassen Hollanders. En meer is er eigenlijk niet of wel?

De zinsopbouw is niet spannend in het Nederlands? In welke taal vind jij de zinsopbouw spannender, dan?

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 01:01 schreef Nadine26 het volgende:

[..]



De zinsopbouw is niet spannend in het Nederlands? In welke taal vind jij de zinsopbouw spannender, dan?

Ja, dat is wel zo. Ik vind het zelf erg leuk om met woordvolgorde enzo te spelen, maar als ik dat in het Engels probeer, werkt het niet

Als er iets met de Nederlandse taal wordt gedefinieerd dat staat dan zo omslachtig en gedwongen. Beter kan ik het niet omschrijven. Het leest gewoon niet lekker. Een dikke pluim voor mensen die hele boeken van 800 paginas geschreven in de Nederlandse taal kunnen uitlezen. Ik zou gek worden.

[ Bericht 3% gewijzigd door Schenkstroop op 08-02-2009 04:37:21 ]

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 00:52 schreef Schenkstroop het volgende:
De Nederlandse taal mist de diepgang die andere talen wel kennen. De zinsopbouw is allesbehalve spannend en leent zich het best voor scripties. Mischien zijn we van kinds af aan geindoctrineerd en bevuild met de schrijfwijzen van de Jip en Janneke en Petteflats. Het intellect van de literatuur reikt niet verder dan de sexuele frustraties van volwassen Hollanders. En meer is er eigenlijk niet of wel?

Ik hoop niet dat je dit serieus meent.

Het Nederlands is een zeer flexibele taal met een zeer uitgebreid vocabulaire en leent zich daarvoor perfect voor allerlei doeleinden; waaronder fantasyverhalen.

Het kan zijn dat je het Nederlands niet zo mooi vindt of dat jij liever dergelijke verhalen in het Engels leest omdat dit nu eenmaal een extra dimensie geeft dan het te lezen in je moedertaal.

Maar het Nederlands doet zeker niet onder voor welke andere taal dan ook.