PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 12

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 11:51 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik snap niet echt waarom mensen overstappen naar een lager niveau omdat ze VWO 'niet aan kunnen' als ze wel intelligent genoeg zijn? Komt dat door de pesters? Op het VMBO heb je daarmee toch evenveel (of wel erger) problemen? Of is het de studiedruk die er dan niet meer bij kan?

Ik heb namelijk gewoon wel mijn VWO gedaan in de zes jaar die ervoor staat, en dat op een normale middelbare school.

Ik spreek nu namens mij zusje die van het Gymnasium naar de HAVO is gegaan. Zo ver ik weet werd ze niet gepest. Maar mijn zusje kon de druk van alles op school niet aan. Als zij een verslag moest schrijven raakte zij het overzicht kwijt en dat soort dingen. Daardoor werd ze dus danig gestresst dat ze niet meer naar school wilde. Het Gymnasium waar mijn zusje heen deed niks aan begeleiding en adviseerde mijn zusje en mijn ouders dat het misschien beter was als zij naar de HAVO zou gaan.
Terwijl mijn zusje wel een VWO advies had.

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 12:07 schreef Black_Tulip het volgende:
De middelbare school is dan ook niet leuk. Ik heb mezelf vaak naar school moeten schoppen. Verslagen waren bij mij ook een doffe ellende (totdat ze dan af waren, want dan bleek het allemaal mee te vallen).

Ik snap gewoon niet wat het zoveel erger maakt. Aan de andere kant werd ik door mijn school juist in de gaten gehouden en denk ik niet dat mijn ouders mij zouden hebben toegelaten om dan maar HAVO te gaan doen.

Mijn zusje kon het gewoon niet meer aan en aangezien haar school geen begeleiding wilde hield het daar dan ook op. Nu is mijn zusje ook gestopt met de HAVO omdat de druk en het gepest te veel is geworden voor haar.
Het is echt erg voor mijn zusje ze wil wel maar kan het gewoon niet.

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 11:51 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik snap niet echt waarom mensen overstappen naar een lager niveau omdat ze VWO 'niet aan kunnen' als ze wel intelligent genoeg zijn? Komt dat door de pesters? Op het VMBO heb je daarmee toch evenveel (of wel erger) problemen? Of is het de studiedruk die er dan niet meer bij kan?

Ik heb namelijk gewoon wel mijn VWO gedaan in de zes jaar die ervoor staat, en dat op een normale middelbare school.

Mijn zoon zou het sowieso niet redden op een gewone middelbare school, omdat ze zo enorm groot zijn. Hij redt het daar sociaal/emotioneel echt niet, heeft daarom cluster 4 nodig. En nou zijn er véél VMBO-cluster 4 scholen, maar in heel Nederland maar een handjevol cluster 4 vwo's. Helaas, want de vraag is enorm!!! Dus verdwijnen er veel potentiële VWO-ers die beter af zijn in een cluster 4 naar het VMBO en presteren beneden hun niveau...

Hij zit nu op het cluster-4-VWO en redt het uitstekend! Er is een handelingsplan, individuele aandacht, zeer kleine klassen, hoewel ik niet weet of ze allemaal iets autistisch hebben wordt er wel veel aandacht aan besteed, de mentoren zijn alert op pesten en reageren zeer adequaat, kortom: wij zijn gelukkig!

Even een huishoudelijke mededeling

Ik ben momenteel erg druk met van alles en nog wat, en ook de komende dagen is dat zo. Het kan dus gebeuren dat ik niet meer kan reageren op iedereen. Ik zal het proberen te doen als ik weer wat beter in mijn tijd zit, maar ik ben bang dat ik zelfs dan niet overal op kan reageren, anders zit ik te lang aan de laptop.

Mocht iemand me iets vragen en geen antwoord krijgen: het is niets persoonlijks! Het is puur tijdgebrek, waardoor ik niet iedereen de aandacht kan geven waar ze recht op hebben!

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 13:03 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Erg vervelend... Wat gaat ze nu doen?

Volgend school jaar gaat ze aan een opleiding tot apothekers-assistent beginnen.

Heb jij of iemand anders nog tips voor haar om de stress die ze van school gaat tegen te gaan?

Hoi allemaal!
Een paar weken geleden heeft mijn vriend de diagnose pdd-nos gekregen. Ongeveer een jaar geleden besloot hij zich te laten onderzoeken omdat we allebei het idee hadden dat er iets niet helemaal snor zat bij hem. Het lukte hem niet om studies te volgen en om werk te krijgen. Verder kon hij totaal niet omgaan met emotionele buien van mij, ze mondden bijna altijd uit in ruzie omdat ik vond dat hij ongevoelig was.
Toen hij de diagnose kreeg laatst, was ik eerst opgelucht omdat ik nu begreep waar bepaald gedrag vandaan kwam, en omdat hij nu misschien hulp kan krijgen die hij nodig heeft.
Toch is er sindsdien opeens een gapend gat tussen ons ontstaan en hebben we deze middag min of meer besloten uit elkaar te gaan. Ik ben hier helemaal kapot van, ik hou nog steeds zo veel van hem...

Ik snap niet waarom die stomme diagnose opeens alles heeft veranderd tussen ons, toen hij het 'stempel' pdd-nos nog niet had hadden we het zo fijn samen... Ik wil zo graag proberen onze relatie te laten werken, maar het lijkt nu echt over.

Zijn er hier mensen die dit herkennen, of mensen die ondanks een autistische stoornis bij zichzelf of bij de partner toch een prima relatie hebben?

Lijkt me sterk dat het opeens een probleem is tussen jullie als hij alleen een diagnose heeft gekregen? Het hangt toch niet van die diagnose zelf af dat het niet meer zo botert tussen jullie

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 18:00 schreef DeHovenier het volgende:
Lijkt me sterk dat het opeens een probleem is tussen jullie als hij alleen een diagnose heeft gekregen? Het hangt toch niet van die diagnose zelf af dat het niet meer zo botert tussen jullie

Nee, daarom snap ik het ook niet. Hij zegt dat ie niet weet of hij wel geboren is om een relatie te hebben, omdat ze tot nu toe allemaal zijn stukgelopen op dezelfde dingen. Hij zegt dat hij niet weet of hij wel echt verliefdheid voelt, of dat het meer de aandacht is waar hij gelukkig van wordt zeg maar. Ik heb het idee dat hij nu hij een diagnose heeft denkt dat een relatie gewoon niet voor hem is weggelegd en dat hij absoluut geen zin heeft om daar tijd en moeite in te steken. Of dat hij mij er gewoon niet bij kan hebben op het moment.

Maar ik moet ook eerlijk zijn, ik weet niet of ik er voor de rest van mijn leven genoeg aan heb om met iemand te zijn die misschien niet eens echt van mij houdt, maar meer van de aandacht en liefde die ik hem geef. Tot de diagnose heb ik altijd geloofd dat hij echt van mij hield, nu ben ik in twijfel gebracht...

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 18:00 schreef DeHovenier het volgende:
Lijkt me sterk dat het opeens een probleem is tussen jullie als hij alleen een diagnose heeft gekregen? Het hangt toch niet van die diagnose zelf af dat het niet meer zo botert tussen jullie

het kan het bekende kwartje zijn dat is gevallen (de spreekwoordelijke dan)

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 18:14 schreef Re het volgende:

[..]

het kan het bekende kwartje zijn dat is gevallen (de spreekwoordelijke dan)

Daar lijkt het wel op ja. Ik vind het zo frustrerend omdat we hiervoor altijd overal uitkwamen en het leuk hadden samen, en dat dat nu opeens niet meer lijkt te kunnen, alleen omdat er nu een naam aan zit.

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 18:18 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Daar lijkt het wel op ja. Ik vind het zo frustrerend omdat we hiervoor altijd overal uitkwamen en het leuk hadden samen, en dat dat nu opeens niet meer lijkt te kunnen, alleen omdat er nu een naam aan zit.

het zal ongetwijfeld met verwerken te maken hebben en de behoefte om het een plekkie te geven, laat iig aan hem merken dat hij er niet alleen voor hoeft te staan, maar wees je ervan bewust dat zo'n diagnose een grote inpact heeft op iemand, althans iig bij hem

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 18:33 schreef Re het volgende:

[..]

het zal ongetwijfeld met verwerken te maken hebben en de behoefte om het een plekkie te geven, laat iig aan hem merken dat hij er niet alleen voor hoeft te staan, maar wees je ervan bewust dat zo'n diagnose een grote inpact heeft op iemand, althans iig bij hem

Ja dat denk ik ook, al laat hij er niks van merken en wuift hij iedere poging om erover te praten weg. Daarbij krijg ik heel erg het gevoel dat hij al min of meer afscheid van mij heeft genomen. Ik krijg nauwelijks nog contact meer met hem.

tvp.

_{heh? ik deed ff iets fout..}

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 11:57 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ik spreek nu namens mij zusje die van het Gymnasium naar de HAVO is gegaan. Zo ver ik weet werd ze niet gepest. Maar mijn zusje kon de druk van alles op school niet aan. Als zij een verslag moest schrijven raakte zij het overzicht kwijt en dat soort dingen. Daardoor werd ze dus danig gestresst dat ze niet meer naar school wilde. Het Gymnasium waar mijn zusje heen deed niks aan begeleiding en adviseerde mijn zusje en mijn ouders dat het misschien beter was als zij naar de HAVO zou gaan.
Terwijl mijn zusje wel een VWO advies had.

Ja, dat ervaar ik met dochter precies zo. Ze kan de druk gewoon niet aan. Allerlei vakken tegelijkertijd en voor alle vakken andere opdrachten...... Als zij een verslagje moet schrijven dan kost dat haar zoveel energie (om alles ook goed en logisch te doen), dat ze geen energie meer over heeft om nog eens bv Engels te gaan leren......Ze ervaart dan zo'n enorme stress, dat ze er gewoon letterlijk ziek van wordt.

Zij wordt niet gepest en kan zich redelijk staande houden, maar het is de hoeveelheid opdrachten en haar tempo wat haar opbreekt. Dochter kreeg dan advies voor VMBO tl, maar inmiddels doet ze VMBO bbl, omdat ze gewoon de druk van tl niet aan kon.

Begeleiding is heel belangrijk bij scholing bij elke vorm van autisme.
De meeste klassen bestaan tegenwoordig uit 20/30 personen wat funest is als je wat extra "aandacht" nodig hebt.

Indien de begeleiding wel aanwezig is (Kleinere klassen etc) is er een grote kans dat de desbetreffende persoon zich ontplooit!

Vrijdag ben ik naar het singlesfeest van Relatieplanet geweest met een aantal mensen van Fok!. Het was opzich best wel leuk. Alleen ik vond het daar erg druk en het geluid stond heel erg hard. Te hard om met elkaar te kunnen praten.
Alleen zou ik nooit naar zoiets gaan. Niets voor mij. Maar met een groepje is best wel een keer leuk om zoiets te doen.
Misschien ga ik een volgende keer weer. Alleen dan wel als ik wat minder stress enzo heb want de combinatie van stress en drukte was mij eigenlijk te veel.

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 18:11 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Maar ik moet ook eerlijk zijn, ik weet niet of ik er voor de rest van mijn leven genoeg aan heb om met iemand te zijn die misschien niet eens echt van mij houdt, maar meer van de aandacht en liefde die ik hem geef. Tot de diagnose heb ik altijd geloofd dat hij echt van mij hield, nu ben ik in twijfel gebracht...

Dit vind ik toch echt de meest belachelijke beredenering die er bestaat. Wat een onnozelaar ben je toch als je zo denkt...

Houden van is een of ander bovennatuurlijk verschijnsel dat alleen gebeurt bij "normale" mensen...? Mijn god, ik hoop dat je iemand anders zoekt, want waarschijnlijk verdient hij iemand die een stuk intelligenter is en daarmee de mogelijkheid heeft om rationeler te denken.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 13:29 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Zo gek is het anders niet dat ze dat zegt hoor. Je wil niet weten hoe vaak ik zelf getwijfeld heb hoe liefde werkt bij mij, of ik wel echt van mensen houd. Het is geen bovennatuurlijk verschijnsel, maar het is wederom iets dat in de hersenen plaats vindt. Als er in de hersenen van een autist al zoveel anders geregeld wordt, wie wil dan zeggen dat een autist op een zelfde manier liefde ervaart als anderen?

Het is zeker niet gek dat ze dat zegt, anders stoorde ik me er niet constant aan. Iemand houdt van iemand om redenen die er voor hem/haar toe doen. Als zij er niet tegen kan dat hij niet houdt van haar zoals zij van hem houdt, dan is dat haar fout. Zij ziet immers niet in dat 'haar manier van houden van' niet beter of slechter is dan 'zijn manier van houden van'.

Als je liever iemand hebt die alles hetzelfde doet als jezelf, dan moet je een spiegel kopen. Iedereen doet dingen op zijn eigen unieke manier en zelfs je spiegelbeeld wijkt daarvan af.