Haruki Murakami - deel 2

quote:

Op zaterdag 14 februari 2009 18:32 schreef Lonewolf2003 het volgende:

[..]

Het is idd een erg elititstisch stuk. Ben het ook niet eens met zijn conclusie. Maar er zit wel een kern van waarheid in. Vooral in dat van Zwagerman over dat een eigen ontdekt "cult" boek meer voldoening geeft dan het lezen van de grote klassiekers, die in elke canon staat, kan ik me erg vinden.

Yep, ik ben ook graag op zoek naar toffe obscure boeken. Ik zeg ook niet dat het stuk overal het tegenovergestelde van de waarheid verkondigt. Het is alleen de toon die me tegenstaat (en de implicatie dat Murakami net zo bekend en afgezaagd is geworden als gekookte aardappelen, hetgeen - afgezien van dat dat een goede zaak zou zijn - ver overtrokken is).

Oeps, dubbelpost. Dan gebruik ik deze post maar even om te zeggen: Updike .

_tvp

Veel goede dingen over hem gehoord, moet zelf ook maar eens beginnen met deze auteur.

TVP. Ben nu bezig met The Elephant Vanishes. Dit zijn korte verhalen van Murakami. Norwegian Wood, Hard Boiled Wonderland, After Dark en South of the Border West of the Sun heb ik al gelezen.

quote:

Op zaterdag 14 februari 2009 18:32 schreef Lonewolf2003 het volgende:

[..]
http://www.newyorker.com/(...)books1?currentPage=1 hier het artikel van Updike, waar hij naar verwijst trouwens. Ook interessant voor _Arual_

Mooi artikel

quote:

Op zondag 15 februari 2009 03:30 schreef captaintokyo het volgende:
TVP. Ben nu bezig met The Elephant Vanishes.

Daar vond ik vrij weinig aan. Als die verhalen maatgevend waren voor de rest van zijn werk, had ik waarschijnlijk niets meer van hem gelezen.

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 01:45 schreef JimmyJames het volgende:

[..]

Daar vond ik vrij weinig aan. Als die verhalen maatgevend waren voor de rest van zijn werk, had ik waarschijnlijk niets meer van hem gelezen.

Ik ben nog niet zover in het boek, maar het valt idd een beetje tegen. Hoewel, ik vond het verhaal over het 100% perfecte meisje erg mooi.

Ik ben de Engelse versie aan het lezen, vertaald door Jay Rubin en Alfred Birnbaum. Ik moet zeggen dat ik Birnbaum's vertalingen nogal ondermaats vind.

quote:

Op zaterdag 14 februari 2009 18:32 schreef Lonewolf2003 het volgende:

[..]

Het is idd een erg elititstisch stuk. Ben het ook niet eens met zijn conclusie. Maar er zit wel een kern van waarheid in. Vooral in dat van Zwagerman over dat een eigen ontdekt "cult" boek meer voldoening geeft dan het lezen van de grote klassiekers, die in elke canon staat, kan ik me erg vinden.

Waarom? Wat verandert het dan aan de schoonheid van het boek zelf?

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 12:05 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Waarom? Wat verandert het dan aan de schoonheid van het boek zelf?

schoonheid is perceptie, dus als je perceptie van een boek verandert, heeft dat consequenties voor de schoonheid ervan...

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 12:48 schreef Abbadon het volgende:

[..]

schoonheid is perceptie, dus als je perceptie van een boek verandert, heeft dat consequenties voor de schoonheid ervan...

Maar dan vind je dus hetgeen er in het boek zelf staat ondergeschikt aan de heisa eromheen.

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 12:52 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Maar dan vind je dus hetgeen er in het boek zelf staat ondergeschikt aan de heisa eromheen.

Nee, dat zeg ik niet...ik wil alleen zeggen dat de vraag of een boek 'cult' is, of bij de grote massa bekend, wel degelijk invloed kan hebben op de persoonlijke waardering die iemand voor dat boek heeft...schoonheid is geen objectief gegeven, maar een mening...en context is van invloed op een mening...hoewel voor de één meer dan voor de ander...

persoonlijk vind ik dat de kwaliteit van een boek op geen enkele manier samenhangt met hoeveel mensen dat boek gelezen hebben, maar ik zal eerlijk toegeven dat ik het leuker vind om onderdeel van een select gezelschap te zijn, dan om onderdeel van de massa te zijn...niks menselijks is de snob in mij vreemd

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 13:04 schreef Abbadon het volgende:

[..]

Nee, dat zeg ik niet...ik wil alleen zeggen dat de vraag of een boek 'cult' is, of bij de grote massa bekend, wel degelijk invloed kan hebben op de persoonlijke waardering die iemand voor dat boek heeft...schoonheid is geen objectief gegeven, maar een mening...en context is van invloed op een mening...hoewel voor de één meer dan voor de ander...

Zo subjectivistisch is schoonheid toch ook weer niet?

quote:

persoonlijk vind ik dat de kwaliteit van een boek op geen enkele manier samenhangt met hoeveel mensen dat boek gelezen hebben, maar ik zal eerlijk toegeven dat ik het leuker vind om onderdeel van een select gezelschap te zijn, dan om onderdeel van de massa te zijn...niks menselijks is de snob in mij vreemd

Tja, ik vind het belangrijker om een boek mooi of slecht te vinden onafhankelijk van hetgeen een ander ervan vindt.

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 13:10 schreef Claudia_x het volgende:

Zo subjectivistisch is schoonheid toch ook weer niet?

Niet? Ik geloof niet dat er algemeen aanvaardde, objectieve criteria voor schoonheid zijn...Hoe vergelijk je Picasso met Botticelli....Nick & Simon met Mozart...of Picasso met NIck & Simon, wat dat betreft...

schoonheid bestaat niet in objectieve zin, volgens mij....alleen in het subjectieve...

quote:

Tja, ik vind het belangrijker om een boek mooi of slecht te vinden onafhankelijk van hetgeen een ander ervan vindt.

Dat vind ik ook, maar dat wil niet zeggen dat ik daar altijd in slaag...

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 13:18 schreef Abbadon het volgende:

[..]

Niet? Ik geloof niet dat er algemeen aanvaardde, objectieve criteria voor schoonheid zijn...Hoe vergelijk je Picasso met Botticelli....Nick & Simon met Mozart...of Picasso met NIck & Simon, wat dat betreft...

schoonheid bestaat niet in objectieve zin, volgens mij....alleen in het subjectieve...

Het verbaast mij juist dat er zoveel consensus is over Mooi en Lelijk. Het leuke van Murakami vind ik dat hij dat ook weer bewijst. Niet alleen voor Japanners heeft zijn werk aantrekkingskracht, maar ook voor westerlingen. De groep Murakamifans in het westen is ook nog eens bijzonder gemêleerd.

quote:

Op zaterdag 14 februari 2009 18:03 schreef _Arual_ het volgende:
Ik heb Kafka op het strand eindelijk gelezen. Heb me er helemaal in ondergedompeld, vorig weekend. Ik heb niet de illusie dat ik het boek helemaal op de juiste manier begrepen heb, maar het smaakt absoluut naar meer.

Maar wat een afschuwelijke, betweterige vertaler zeg. Sommige voetnoten hadden achterwege mogen blijven, wat mij betreft.

O shit. Ik ben er net in begonnen en vond de vertaling ook al niet best. Sommige zinnen lopen voor geen meter. (En waarom het woord "tough" bv niet vertalen? Vooral omdat dat woord nogal vaak terugkomt)

Ik zit er aan te denken om niet verder te lezen en toch de Engelse te gaan halen.


Máár, ik wil wel heel graag verder lezen, dus dat is een goed teken op zich.

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 13:23 schreef Claudia_x het volgende:

Het verbaast mij juist dat er zoveel consensus is over Mooi en Lelijk. Het leuke van Murakami vind ik dat hij dat ook weer bewijst. Niet alleen voor Japanners heeft zijn werk aantrekkingskracht, maar ook voor westerlingen. De groep Murakamifans in het westen is ook nog eens bijzonder gemêleerd.

Dat is ook verbazingwekkend, op zich...maar dat bewijst alleen maar dat een groot deel van de basisaannames die in onze hersenen verwerkt zitten min of meer gelijk zijn voor mensen...noem het een aangeboren gevoel voor estethiek o.i.d...maar is dat 'schoonheid'? en zo ja, is daar iets objectiefs aan?

Ik had hetzelfde met de vertaling van Norwegian Wood, conleche, en die wordt nog gezien als een goede vertaling.

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 13:26 schreef Abbadon het volgende:

[..]

Dat is ook verbazingwekkend, op zich...maar dat bewijst alleen maar dat een groot deel van de basisaannames die in onze hersenen verwerkt zitten min of meer gelijk zijn voor mensen...noem het een aangeboren gevoel voor estethiek o.i.d...maar is dat 'schoonheid'? en zo ja, is daar iets objectiefs aan?

Met het gevaar af te dwalen: ik zou het niet 'objectief' noemen maar 'fenomenologisch'. We zitten allemaal hetzelfde in elkaar en we bevinden ons allemaal in eenzelfde omgeving. Het is niet zo raar dat we, in wezen, in onze meningen erg op elkaar lijken.

Ik had trouwens nog wat links uit het vorige topic verzameld:

"How does Murakami manage to make poetry while writing of contemporary life and emotions. I am weak-kneed with admiration."
_{Independent on Sunday}

Deel 1: Haruki Murakami

Officiële website

Officiële Nederlandse fansite

Wikipedia (Nederlands)

Wikipedia (Engels)

On seeing the 100% perfect girl one beautiful April morning (kort verhaal door Murakami)

Het systeem van de chaos (over zijn oeuvre, door Michaël Zeeman)

Subconscious tunnels (over Kafka on the shore, door John Updike)

Dinner with Murakami (documentaire uitgezonden door Het uur van de wolf)

De wereld draait door (Tim Krabbé over Murakami)

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 13:30 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Met het gevaar af te dwalen: ik zou het niet 'objectief' noemen maar 'fenomenologisch'. We zitten allemaal hetzelfde in elkaar en we bevinden ons allemaal in eenzelfde omgeving. Het is niet zo raar dat we, in wezen, in onze meningen erg op elkaar lijken.

En ik zou dat subjectief noemen...we zitten allemaal tot op zekere hoogte gelijk in elkaar, maar uiteindelijk is niemand exact hetzelfde...dat ik en jij hetzelfde mooi vinden, wil niet zeggen dat wij het op dezelfde manier mooi vinden, dat onze definitie van schoonheid gelijk is, dat de criteria die wij eraan verbinden gelijk zijn, dat we uberhaupt hetzelfde zien als we ergens naar kijken...

Natuurlijk staat de schoonheid van de inhoud los van de hoeveelheid anderen die het waarderen en/of de smaak van anderen.
Maar daarnaast zit imo in zo'n (persoonlijke) ontdekking _{(al kan je twijfelen aan hoe persoonlijk zo'n ontdekking is als bij een publiek geheim als Murakami)} ook een apart soort voldoening. Het idee van dat je een goede gok heb genomen. Je bouwt er een bepaalde band mee op. Het wordt veel meer jouw boek. Dan dat dat het geval is bij een klassieker. Vooral doordat lezen een veel meer persoonlijke ervaring is, die je in je eentje ondergaat i.t.t. bijvoorbeeld een film of muziek, speelt dat bij literatuur een grotere rol imo.
Het heeft ook met verwachtingen te maken. Aan iets onbekends begin ik met geen verwachtingen, maar als ik een klassieker lees, ga ik daarin met hoge verwachting, die geschapen zijn door de status daarvan. Die klassieker kan dan eigenlijk alleen nog maar of aan die verwachtingen voldoen of tegenvallen. Terwijl het onbekende boven verwachting goed kan zijn. Dat verschil tussen verwachting en uiteindelijke waardering van het boek, speelt imo ook een rol in het gevoel dat een boek geeft.
Natuurlijk zou het beter zijn om elk boek in te gaan zonder enige verwachting. Maar door de enorme status van sommige klassiekers ontkom je daar gewoon niet aan.
Dan kan die klassieker qua inhoud nog steeds mooier en beter zijn dan die persoonlijke ontdekking. Ik zou bijvoorbeeld "On the Road" stukken hoger in een persoonlijke top van boeken plaatsen dan "After Dark" (als die er überhaupt al inkomt). Toch blijft After Dark in mijn hart een apart plekje houden, omdat het mijn eerste Murakami is.

quote:

Op vrijdag 13 februari 2009 20:16 schreef Dylanesque het volgende:

[..]

Naar Oe ben ik ook benieuwd, de 'literaire elite' die in eerste instantie niets met Murakami te maken wilde hebben omdat hij te weinig 'echt Japans' was

Tja, wat ik bevonden heb is dat daar eigenlijk helemaal niets van klopt. Oë schrijft juist erg vlot en Westers, en het is te zien dat Murakami goed heeft gekeken naar de karakters in Oë's sleutroman Het Eigen Lot. De hoofdpersoon Vogel leek in mijn beleving als twee druppels water op Murakami's ikken, echt Japans m.a.w.

De andere boeken van Oë zijn ook wel de moeite, maar zijn veel politieker dan Het Eigen Lot.

De link naar de Uur van de Wolf-documentaire werkt trouwens niet. Heeft die überhaupt ooit online gestaan?

Ik kan de documentaire nog gewoon bekijken. Doet deze link het wel?

Dinner with Murakami

A Wild Sheep Chase: In Search of Haruki Murakami is een documentaire van de BBC over zijn werk. Vrij recent nog. Geen idee of ze een uitzendinggemist.co.uk hebben, maar hij is via andere wegen wel te vinden.