ziek zijn, maar werkgever wil gesprek

quote:

Op dinsdag 6 januari 2009 22:35 schreef king_of_the_night het volgende:
Werkgever begon laatst weer te zeiken, dus je hebt spanningshoofdpijn en meld je ziek.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 02:05 schreef MeneerSjon het volgende:
Onterechte ziekmelding kan wel als een waarschuwing in z;n dossier maar ontslag lijkt me moeilijker.

Zijn Hyves is nu dan ook ineens foetsie.

Gelukkig hebben we de printscreens nog

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 02:24 schreef MeneerSjon het volgende:
Nee, ik was er niet bij maar heb wel al verschillende keren meegemaakt dat collega's een conflict hebben en dan uit bescherming naar de huisarts gaan om zich overspannen te laten verklaren en daarop volgend het op een burnout laten komen. Als je overspannen wilt zijn lukt je dat omdat ze het niet medisch kunnen onderbouwen, als je griep hebt dan zijn er duidelijk signalen, burnout/overspannen niet.

Even voor de goede orde: wil jij beweren dat overspannenheid en een burnout dus de facto NIET gepaard gaan met 'signalen' (lees: symptomen)

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 02:32 schreef r_one het volgende:
Even voor de goede orde: wil jij beweren dat overspannenheid en een burnout dus de facto NIET gepaard gaan met 'signalen' (lees: symptomen)

Die zijn nogal makkelijk te faken, net als bij aangezichtspijn enzo.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 02:05 schreef MeneerSjon het volgende:
Onterechte ziekmelding kan wel als een waarschuwing in z;n dossier maar ontslag lijkt me moeilijker.

Hmm op staande voet lijkt me wel kunnen als iemand zich ziek meldt en vervolgens gaat stappen.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 09:44 schreef Kreator het volgende:
Die zijn nogal makkelijk te faken, net als bij aangezichtspijn enzo.

Dat is geen antwoord op mijn vraag.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 09:50 schreef _Flash_ het volgende:

[..]

Hmm op staande voet lijkt me wel kunnen als iemand zich ziek meldt en vervolgens gaat stappen.

Dat is gewoon werkweigering. Daarvoor kun je iemand op staande voet ontslaan. Het punt is echter dat als iemand 'ziek' thuis ligt en er geen arbo arts langsgaat dat je moeilijk hard kunt maken dat hij zich vals ziek heeft gemeld.

quote:

Op dinsdag 6 januari 2009 22:35 schreef king_of_the_night het volgende:
Situatie:
Je bent ziek, loopt bij een psycholoog en volgens de huisarts heb je een burnout. Werkgever begon laatst weer te zeiken, dus je hebt spanningshoofdpijn en meld je ziek. Na huisarts bezoek zegt de huisarts dus dat je een burnout hebt en dit meld je aan de werkgever, die overigens al continu moeilijk doet sinds het psychisch slechter met je gaat en je aan het integreren bent.

Mag de werkgever na je ziekmelding eisen dat je op werk verschijnt voor een gesprek? Dit gebeurde overigens ook na de vorige ziekmelding enkele maanden geleden.

Er wordt wel verwacht dat je als zieke 100% meewerkt aan het beter worden/re-integratie traject etc, en sowieso is het handig om wat goodwill te tonen door op gesprek te gaan. Vraag dan inderdaad of een P&O medewerker of vertrouwenspersoon bij het gesprek aan wil schuiven. Er zal juridisch etc vast nog wel wat mogelijk zijn, maar wat schiet je er mee op als je het allemaal zo formeel stelt, en mogelijk door zo'n actie de werkgever de barricades op jaagt?

En wat noem jij "zeiken"? Een belletje om te vragen of je mogelijk voor 10% weer kan beginnen omdat ze erg omhoog zitten is nou niet echt onredelijk te noemen lijkt me?

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 01:45 schreef r_one het volgende:

[..]

Zowel psycholoog als de huisarts (beiden wél medisch geschoold) denken daar duidelijk anders over.

Maar een arboarts kan dat toch overrulen?

Mij is ooit door de specialist verboden om te werken of te fietsen in een bepaalde periode.
De arboarts overrulde dat verbod en stuurde mij aan het werk. Niet mijn normale kantoorbaan, maar als postbesteller, waarbij ik dus ook nog eens zou moeten fietsen.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 11:00 schreef paladin het volgende:

[..]

Dat is gewoon werkweigering. Daarvoor kun je iemand op staande voet ontslaan. Het punt is echter dat als iemand 'ziek' thuis ligt en er geen arbo arts langsgaat dat je moeilijk hard kunt maken dat hij zich vals ziek heeft gemeld.

Dat ligt er aan. Als zo iemand zo stom is om vanuit de kroeg te bellen dat hij ziek is en morgen niet komt werken...
Tja, toch echt meegemaakt.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 11:57 schreef blaatertje het volgende:

[..]

Dat ligt er aan. Als zo iemand zo stom is om vanuit de kroeg te bellen dat hij ziek is en morgen niet komt werken...
Tja, toch echt meegemaakt.

Wij hadden een keer een personeelslid die met hartritme stoornissen thuis zat, doodleuk 5 kuub zand bestelde, en dat vrolijk achterom kruide de zandbak in. Gelukkig kende mijn vader zijn pappenheimers wel aardig, en dan ging mijn moeder meestal even onaangekondigd met een fruitmand langs..

We leven in een mietjescultuur. Door het minste of geringste zijn we "ziek".
Denk je dat Chinezen en Indiërs wel eens overspannen thuis zitten???

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 12:05 schreef Doppler.Effekt het volgende:
We leven in een mietjescultuur. Door het minste of geringste zijn we "ziek".
Denk je dat Chinezen en Indiërs wel eens overspannen thuis zitten???

Nee, die werken maar door en door, en vervolgens plegen ze zelfmoord. (oh nee, dat zijn Japanners. )

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 12:00 schreef fruityloop het volgende:

[..]

Wij hadden een keer een personeelslid die met hartritme stoornissen thuis zat, doodleuk 5 kuub zand bestelde, en dat vrolijk achterom kruide de zandbak in. Gelukkig kende mijn vader zijn pappenheimers wel aardig, en dan ging mijn moeder meestal even onaangekondigd met een fruitmand langs..

Ik heb dat zelf, met risico op hartstilstand. Er zijn natuurlijk weer soorten en maten e.d. in. Maar ritmestoornissen heb je niet altijd of de hele dag. Sterker nog als je het meer dan 5% van de tijd hebt, zal de cardioloog zeker ingrijpen. En op momenten dat je die niet hebt kun je in principe alles (ook weer afhankelijk van de aandoening die je hebt). En soms met de stoornis kun je ook nog wel dingen doen.
Ik klus ook gewoon. Alleen gaat het langzamer omdat ik moet opletten met bukken en sneller buiten adem ben. Maar goed, ik werk ook gewoon fulltime, maar heb gewoon af en toe een "baaldag".

Nu is het zo dat bij (nogal wat) bepaalde hartaandoeningen m.b.t. ritmestoornissen, vooral stres en emotie een invloedrijke factor is die de klachten kan oproepen. Denk aan mensen die bij een beroving overleiden.
Daarnaast heb je (top)sporters die onwetend met een dergelijke aandoening rondlopen tot ze er letterlijk bij neervallen en ook mensen die gewoon blijven sporten terwijl ze in behandeling zijn.
Ik weet natuurlijk de werkzaamheden en de stressfactor daarbij niet, maar dat kan wel een reden zijn waarom de bewuste werknemer op medisch advies thuis zit, maar wel kan klussen Dat werkt (als het goed is en je jezelf geen druk oplegt zoals een harde deadline) mogelijk ontspannend.
Ik ken ook mensen die 100% afgekeurd zijn en graag wilden werken maar het niet mogen en dus van ellende gingen beunen of als vrijwilliger werkzaam zijn.

Ik begrijp niet zo goed waarom het hier opeens gaat over mensen die de boel flessen. Die zijn er natuurlijk ook.
Maar je zal maar een echte burn-out hebben. En dan belt je werkgever. Geen belangstellend telefoontje hoe het met je gaat, dat is nog tot daaraan toe. Maar of je langskomt voor een gesprek. Want het enige doel van zo'n gesprek is dat er druk op je wordt uitgeoefend om weer te komen werken. Dat is echt het laatste dat je kunt gebruiken als je een burn-out hebt
"Je kunt maar beter meewerken, dan toon je tenminste aan dat je van goede wil bent" is precies het flauwekulargument van een werkgever. Hij moet alles via Arbo of bedrijfsarts spelen, dus hij zit gewoon fout als hij eist dat je langskomt.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 13:12 schreef blaatertje het volgende:

[..]

Ik heb dat zelf, met risico op hartstilstand. Er zijn natuurlijk weer soorten en maten e.d. in. Maar ritmestoornissen heb je niet altijd of de hele dag. Sterker nog als je het meer dan 5% van de tijd hebt, zal de cardioloog zeker ingrijpen. En op momenten dat je die niet hebt kun je in principe alles (ook weer afhankelijk van de aandoening die je hebt). En soms met de stoornis kun je ook nog wel dingen doen.
Ik klus ook gewoon. Alleen gaat het langzamer omdat ik moet opletten met bukken en sneller buiten adem ben. Maar goed, ik werk ook gewoon fulltime, maar heb gewoon af en toe een "baaldag".

Nu is het zo dat bij (nogal wat) bepaalde hartaandoeningen m.b.t. ritmestoornissen, vooral stres en emotie een invloedrijke factor is die de klachten kan oproepen. Denk aan mensen die bij een beroving overleiden.
Daarnaast heb je (top)sporters die onwetend met een dergelijke aandoening rondlopen tot ze er letterlijk bij neervallen en ook mensen die gewoon blijven sporten terwijl ze in behandeling zijn.
Ik weet natuurlijk de werkzaamheden en de stressfactor daarbij niet, maar dat kan wel een reden zijn waarom de bewuste werknemer op medisch advies thuis zit, maar wel kan klussen Dat werkt (als het goed is en je jezelf geen druk oplegt zoals een harde deadline) mogelijk ontspannend.
Ik ken ook mensen die 100% afgekeurd zijn en graag wilden werken maar het niet mogen en dus van ellende gingen beunen of als vrijwilliger werkzaam zijn.

Dit was zo'n dweil die graag misbruik maakte van het systeem, die heeft dus ook niet lang bij ons gewerkt.. Ik had bij mijn huidige werkgever ook zo'n collega, die kreeg pfeiffer, en daar staat alles tussen 2 weken en 6 maanden voor om van te genezen, wij riepen in koor dat het bij hem 6 maanden zou gaan duren, en jahoor inderdaad.. En dan ondertussen wel verkondigen dat hij 's middags zo leuk met zijn dochtertje kon spelen terwijl wij ons in allerlei bochten moesten wringen om zijn werk op te pakken.. Er zijn veel varianten, zowel positief als negatief, van dit soort verhalen, maar als ik kijk naar de TS, vindt ik het nou ook weer niet onredelijk dat zijn baas vraagt om eens even te komen praten, en dat zou met wat simpele voorzorgsmaatregelen zoals een 3e (vertrouwens)persoon erbij aanwezig laten zijn, ook best moeten kunnen toch?

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 01:45 schreef r_one het volgende:

[..]

Zowel psycholoog als de huisarts (beiden wél medisch geschoold) denken daar duidelijk anders over.

Waar precies denken ze anders over?

Overigens, ik ben meervoudig ervaringsdeskundige. Ik weet het beter dan al die artsen.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 13:31 schreef Wickedangel het volgende:
Ik begrijp niet zo goed waarom het hier opeens gaat over mensen die de boel flessen. Die zijn er natuurlijk ook.
Maar je zal maar een echte burn-out hebben. En dan belt je werkgever. Geen belangstellend telefoontje hoe het met je gaat, dat is nog tot daaraan toe. Maar of je langskomt voor een gesprek. Want het enige doel van zo'n gesprek is dat er druk op je wordt uitgeoefend om weer te komen werken. Dat is echt het laatste dat je kunt gebruiken als je een burn-out hebt
"Je kunt maar beter meewerken, dan toon je tenminste aan dat je van goede wil bent" is precies het flauwekulargument van een werkgever. Hij moet alles via Arbo of bedrijfsarts spelen, dus hij zit gewoon fout als hij eist dat je langskomt.

We horen hier 1 kant van het verhaal natuurlijk, en de TS zal niet echt blij zijn met zijn werkgever op het moment gok ik, maar zeker met een Burn-out moet er aan beide kanten het eea gebeuren, en dat betekend niet dat de TS maar alles moet pikken, in tegendeel, maar er zit een heeeel groot grijs gebied om een Burn-out heen, en zo te horen valt dit geval daar ook wel wat in..

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 13:45 schreef fruityloop het volgende:

[..]

Dit was zo'n dweil die graag misbruik maakte van het systeem, die heeft dus ook niet lang bij ons gewerkt.. Ik had bij mijn huidige werkgever ook zo'n collega, die kreeg pfeiffer, en daar staat alles tussen 2 weken en 6 maanden voor om van te genezen, wij riepen in koor dat het bij hem 6 maanden zou gaan duren, en jahoor inderdaad.. En dan ondertussen wel verkondigen dat hij 's middags zo leuk met zijn dochtertje kon spelen terwijl wij ons in allerlei bochten moesten wringen om zijn werk op te pakken.. Er zijn veel varianten, zowel positief als negatief, van dit soort verhalen, maar als ik kijk naar de TS, vindt ik het nou ook weer niet onredelijk dat zijn baas vraagt om eens even te komen praten, en dat zou met wat simpele voorzorgsmaatregelen zoals een 3e (vertrouwens)persoon erbij aanwezig laten zijn, ook best moeten kunnen toch?

Ik zeg ook niet dat dat onredelijk is. Het lijkt me juist verstandig om te doen.
Ik ging op jouw specifieke verhaal in. Ik weet uit eigen ervaring dat ritmestoornissen erg grillig kunnen zijn. En tevens op heel veel onbegrip stuiten, juist ook omdat veel mensen oorzaken en gevolgen totaal niet kennen.
Ik ken de ervaringen met mensen die hun ziekte uitbuiten ook wel. Hier een collega met RSI die niet eens een dagje extra wil werken om een andere collega op te vangen die onverwacht vrij had (dringende reden). En zodra er rotklusjes zijn komt de reden RSI meteen weer om de hoek kijken. In plaats daarvan kon ik full time werken die week, terwijl ik herstellende van een hartstilstand, nog therapeutisch aan het werk was. Goed, het gevolg liet niet lang op zich wachten, en sindsdien weet m'n werkgever wel beter in te schatten hoe te reageren in dergelijke situaties.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 09:44 schreef Kreator het volgende:

[..]

Die zijn nogal makkelijk te faken, net als bij aangezichtspijn enzo.

Aangezichtspjn te faken, tuurljk , hier een ervaringsdeskundige en ik vind het knap als je zenuwpijn kunt faken incl de tranende ogen.

Maar weer on-topic, voor zover ik weet gaan alle gesprekken via een bedrijfsarts en als die er niet is, is het een ander verhaal.
Maar inderdaad als er geen bedrijfsarts is, gewoon het gesprek aangaan met de anwezigheid van een vertrouwenspersoon of P&O.

[ Bericht 6% gewijzigd door Curiosity op 07-01-2009 15:44:32 ]

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 11:42 schreef blaatertje het volgende:
Maar een arboarts kan dat toch overrulen?

Ja, klopt. Sterker, het oordeel van de huisarts wordt vaak niet eens betrokken in het reïntegratieproces, die hoort niet op de stoel van de arboarts te gaan zitten en is vaak minder objectief door de betrokkenheid met zijn patiënt.

De arboarts kan op zijn beurt weer overruled worden door de arts van het UWV als je een second opinion aanvraagt.

Maar bovenal: het blijven "slechts" (niet-bindende) adviezen. De werkgever zou die in beginsel naast zich neer kunnen leggen. Of dat verstandig is, is punt 2.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 13:49 schreef fruityloop het volgende:
We horen hier 1 kant van het verhaal natuurlijk, en de TS zal niet echt blij zijn met zijn werkgever op het moment gok ik, maar zeker met een Burn-out moet er aan beide kanten het eea gebeuren, en dat betekend niet dat de TS maar alles moet pikken, in tegendeel, maar er zit een heeeel groot grijs gebied om een Burn-out heen, en zo te horen valt dit geval daar ook wel wat in..

Ik had het niet over TS (die trouwens heeft gepost dat het om iemand anders gaat), maar in het algemeen. Lees het nu nog eens?
Natuurlijk zijn er grijze gebieden rond burn-out én er zijn werknemers die de boel in de zeik nemen, maar daar gaat dit topic niet over. Feit blijft dat een werkgever niet zelf actie mag ondernemen, zoals meerdere mensen hier al hebben gezegd.

Als je langs moet komen voor een gesprek dan wordt waarschijnlijk de ontslagregeling in gang gezet.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 15:28 schreef r_one het volgende:

[..]

Ja, klopt. Sterker, het oordeel van de huisarts wordt vaak niet eens betrokken in het reïntegratieproces, die hoort niet op de stoel van de arboarts te gaan zitten en is vaak minder objectief door de betrokkenheid met zijn patiënt.

De arboarts kan op zijn beurt weer overruled worden door de arts van het UWV als je een second opinion aanvraagt.

Maar bovenal: het blijven "slechts" (niet-bindende) adviezen. De werkgever zou die in beginsel naast zich neer kunnen leggen. Of dat verstandig is, is punt 2.

Daar weet ik inmiddels alles van.
Zelfs een uitdrukkelijk verbod van de chirurg om bepaalde dingen te doen werden in mijn geval aan de kant geschoven.
Op zijn beurt was mijn baas (en ik ook) het weer niet eens met het besluit om ander werk te doen bij een ander bedrijf.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 17:04 schreef PDOA het volgende:
Als je langs moet komen voor een gesprek dan wordt waarschijnlijk de ontslagregeling in gang gezet.

Hoezo ontslagregeling?
_{Als je daarmee een wash-out traject bedoelt, heb je gelijk}

Er wordt je dan verteld dat je niet ziek bent en dus "gewoon" kunt werken. En je vervolgens een datum medegedeeld (in de zeer nabije toekomst) waarop je je werkzaamheden dient te hervatten.