Binnenkatten (of meerdere) zielig?

tvp

Wij hebben drie binnenkatten en die vermaken zich goed. Dus niets zielig aan.

In mijn ouderlijk huis kwamen/komen de katten altijd buiten en de katten in mijn huis komen niet buiten op het balkon na (zijn van jongs af aan binnenkatten geweest).
Ik heb niet het gevoel dat het qua geluk veel voor ze uitmaakt.
Ze doen toch wel waar ze zin in hebben

Hier oude kat die altijd buiten is geweest en nu niet meer daar buiten wil. Ik ga em niet naar buiten trappen

Mijn katten mogen niet eens naar buiten.En zij vermaken zich wel.

Ik weet niet wat TS verwacht? Dat mensen met binnenkatten opeens gaan verkondigen dat ze inderdaad die beesten wat te kort doen?

Nee natuurlijk niet. En mensen zullen redeneren dat 'wat niet weet wat niet deert' Maar het is heel simpel... het is tegennatuurlijk.

Katten zijn solitaire beesten met een territorium van, zoals yvonne ook opmerkt, kilometers groot. Katten binnen houden, en vooral met meer katten, is hoe dan ook wreed. Ja natuurlijk overleven ze wel. Je kan mensen ook tientallen jaren opsluiten en die overleven het ook. Of het humaan is is een tweede.

TVP

Ik heb de eer en het genoegen deze man te kennen, deze man is een van de bitter weinige biologen die zich met katten bezighoudt, meestal zijn katten voor biologen niet zo interessant,
hij heeft er een stel boeken over geschreven die wel degelijk sence maken.
Gewoon ter info, doe ermee wat je wilt, of niet.
Bedenk alleen dat het grootste gedeelte van de kattenproblematiek door ons komt:

quote:

he single main reason for the real increase that has occurred in domestic cat "behavioural problems" over the last 2 decades has been attributable to a significant reduction in home range and territory size. This has been due to a noticeable tendency for owners to keep more than one cat in a household, whereas 20 years ago multicat households were relatively uncommon. It has also been due to the confinement of household cats particularly in the United States over the same period, which previously was also uncommon, being mainly restricted to breeders.

When a cat no longer can set its own territorial limits, or they are just restricted by the local high density of cats, it is more likely to "cause problems" by its normal response to territorial intrusion of marking, by spraying, clawing furniture, "missing the litter" [fouling], becoming aggressive, or introverted.

We cause most "cat behaviour problems" by decreasing a cat's confidence in its territorial integrity, which increases its stress levels, and make it feel driven to assert its territorial presence by marking.

RogerTabor, katkenner bij uitstek.
http://www.worldofcats.co.uk/cat_facts.html
http://www.rogertabor.co.uk/

Tuurlijk komt het door ons.
Katten zijn ook wilde beesten die door ons geprobeerd zijn tam te maken.

Maar gelukkig kennen mijn katten geen (zichtbare) problemen.

Als de omgeving het toeliet dan zou ik mijn kat ook het liefste lekker buiten spelen gunnen Ik woon echter aan een parkeerplaats (drukbezocht, dus veel auto's) en aan een drukke weg. En auto's in combinatie met katten is niet altijd de meest succesvolle, dus ik durf het niet aan... Daarnaast kan ik nergens een kattenluik plaatsen (mijn deuren zijn ook aan de onderzijde van glas, dus zonder grote aanpassingen is het niet te realiseren). Maar nu is mijn kat alleen en heeft in haar eentje 3 verdiepingen tot haar beschikking Ik geloof dat ze dat prima vindt, en ze vermaakt zich goed
Wie weet, als ik ooit een huis met een tuin heb dat het anders wordt (nu woon ik in een bovenwoning).

Ik heb 2 (binnen)katten. Ze zijn nooit buiten geweest en weten daarom niet beter.

Het is misschien een beetje zielig dat ze niet naar buiten kunnen maar ik woon in een redelijk drukke wijk met veel verkeer. De kans dat mijn katten, als ik ze naar buiten laat, worden doodgereden is zoon beetje 100%.
En aangezien ik dit in het verleden met (meerdere) katten heb meegemaakt laat ik mijn katten niet naar buiten.

Ze vermaken zich prima binnen. Ze hebben uiteraard wel eens ruzie maar dat valt meestal wel mee. Volgens mij scheelt het enorm dat ze broertje en zusje zijn.

Hoe groot is het territorium van een kat dan?

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 20:37 schreef FictionalFenna het volgende:
Hoe groot is het territorium van een kat dan?

Een beetje kater heeft zeker een territorium met een straal van 3km.

Wij hadden vroeger op een 3e verdieping 2 katten, beide genomen rond 6 weken, 6 weken na elkaar (en een paar jaar later nog een kleine hond). Een huiskamer, eetkamer, 2 slaapkamers waren hun domein, met de verbindende gang (goed voor rennen). Het was thuis voldoende druk dat ze voldoende aandacht hadden als ze dat nodig hadden, maar ook voldoende rust indien gewenst. Ze lijken gelukkige katten te zijn geweest, een van beide heeft een paar dozijn mussen van de waslijnen afgevangen, dus ook wat dat betreft gedroegen ze zich natuurlijk. Toen deze jager op zijn 14e als overblijver uiteindelijk bij mij in een rijteshuis kwam te wonen (moeder naar ziekenhuis en overleden), vond hij buitenlopen wel leuk, maar hij is nooit erg ver weg geweest.

Dat katten geen sociale beesten zijn, is kolder. Een huiskat kan zich aanpassen aan de situatie, en kan leven in elke vorm van contacten die je bij de verschillende wilde katten-rassen ziet.

Boerderij-katten leven als leeuwen, in een grote troep met een aantal, vaak verwante, poezen, met kroost, en 1 kater aan het hoofd. Net zoals bij leeuwen worden, als de kater wordt afgezet door een sterkere, de kittens van de laatste generatie afgeslacht door de nieuwe top-kater, om de poezen sneller krols te krijgen, en geen moeite te investeren in kroost van de verliezer.

Katten uit een nest die bij elkaar worden geplaatst gedragen zich als cheetahs, waarbij met name broertjes uit een nest een groot deel van hun leven samenwerken. Mijn relatie met mijn beide Burmees-broertjes lijkt daar het meeste op.

1-kat-1-mens relaties lijken veel op katten die aan paar-vorming doen (jaguars).

En andere katten gedragen zich inderdaad als de solitair levende katten.

groot huis, 5 katten die overal mogen komen en genoeg ruimte hebben om te klooien, te slapen en te rennen en te doen, en ik kan me niet voorstellen dat ze ongelukkig zijn.

hier 2 binnenkatten, die buiten alleen kennen van de reisjes naar de Dierenarts, en het balkon met kattennet (zodat ze niet van 2 hoog naar beneden stuiteren)

Zijn niet anders gewend, en gaat prima! met dit koude weer willen ze niet eens naar buiten..... naja, als de deur los gaat rennen ze naar buiten, om 2x zo hard weer naar binnen te rennen!

Ik heb twee katten. De jongste is nooit buiten de tuin geweest en lijkt daar ook absoluut geen behoefte aan te hebben (zit me nu gruwelijk in de weg vóór het beeldscherm, dus excuses voor evt. typfouten).
De oudste is haar leven begonnen als boerderijkat.

Met een moeder die nest na nest na nest kreeg, wat haar lichamelijk sloopte en waarvan meer dan de helft van de katjes het niet overleefde, maar da's weer een andere discussie.
Zij heeft de eerste 6 jaren van haar leven buiten rond kunnen wandelen, zo ver als ze maar wilde en had ook niet veel behoefte om binnen te zijn. Maar als het regende of erg koud was vond ze menselijk gezelschap en een verwarming niet echt vervelend. Ten minste... een knorrende kat voor de verwarming is voor mij een tevreden kat. Haar (inmiddels overleden) broer ging ook regelmatig naar buiten maar was vaker binnen, niet alleen voor warmte, maar ook voor knuffels en andere vormen van aandacht.

Toen ging ik op mezelf wonen, zus en broer gingen mee en mochten op een flat proberen te wennen. Met de voorwaarde dat mijn ouders ze terug zouden nemen als ze ongelukkig waren.
Resultaat: beide katten, en vooral zus, werden een stuk aanhankelijker. Ze aten goed, gebruikten de kattebak vanaf dag 1, deden geen ontsnappingingspogingen. Het leken mij geen ongelukkige katten.
Gedurende deze periode overleed broer en kwam mijn jongste kat erbij. Zijn moeder is een verwilderde zwerfkat en hij is als 2 weken oud kitten bij een opvang binnen gebracht. Hij heeft het buitenleven dus nooit gekend, maar als de mens niet ingegrepen had vraag ik me af of hij nu nog had rondgelopen.

Nu woon ik in een huis met een tuin waar de katten buiten kunnen. Er staat een hek omheen, maar ze kunnen er zo overheen klimmen als ze dat zouden willen. De eerste maand heeft de oudste (de ex buitenpoes) drie pogingen ondernomen, na een uur was ze telkens weer terug. En daarna had ze het wel gezien daarbuiten, binnen = goed. De jongste heeft er nooit naar getaald.

Naar mijn idee hebben ze the best of both worlds: in de zomer lekker buiten in de zon liggen bakken en vogeltjes kijken (en soms vangen), maar ook de garantie dat hun voerbakje klaar staat. In de winter een warme plek binnen. Vooral de oudste poes is met dit vriesweer echt niet naar buiten te krijgen, die plakt liever voor de kachel of lekker zacht op de bank.

Moraal van dit (lange) verhaal:
Zouden mijn katten ongelukkig worden van een buitenleven? Wellicht niet, ik heb hen nu immers zo gevormd dat ze het binnen prettig vinden. Maar de oudste heeft wel de geneugten van het buitenleven gekend en grijpt nu niet haar kans om weer zwerftochten te maken. Dat zegt toch wel iets. Over haar, in ieder geval. Ze lijkt het in ieder geval niet nodig te hebben in haar katteleven.
Zijn binnenkatten zielig? Nee, niet per definitie, al zullen er vast katten zijn die hunkeren naar de vrijheid buiten. Maar zo zijn er ook katten die juist liever binnen zitten. Het zijn soms net mensen. Men dicht ze soms echt menselijke eigenschappen toe.
Zijn buitenkatten zielig? Ook niet per definitie. Maar als ik kijk naar de moeder van mijn oudste (mager, uitgeleefd, keer op keer haar nestje overleden) dan lijkt het me niet dat zij zo'n geweldig leven heeft gehad. Maar natuurlijk zijn er ook buitenkatten die elke avond naar binnen kunnen, gesteriliseerd worden en andere benodigde zorg krijgen. En hun leventje zal wellicht niet onaangenaam zijn.

Maar een stuk beter als het leven van mijn katten? Nee, dat geloof ik niet. Het is gewoon anders.

als je dit helemaal hebt gelezen!

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 20:42 schreef Klonk het volgende:
groot huis, 5 katten die overal mogen komen en genoeg ruimte hebben om te klooien, te slapen en te rennen en te doen, en ik kan me niet voorstellen dat ze ongelukkig zijn.

Op je fotoboek staat klein kuthuis.. heb je er 2?

Mijn ouders hebben 4 binnenkatten, gaat ook prima (geen ruzies e.d.), maar wat Swetsenegger is wel interessant: hoe weet je nu dat een kat tevreden is? Afgaan op een tevreden blik? En dat terwijl een kat dus een groot territorium nodig heeft... Heeft een kat zich aangepast aan menselijke "normen" of kan je het beest uit de kat niet halen?

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 20:56 schreef Faithz het volgende:

[..]

Op je fotoboek staat klein kuthuis.. heb je er 2?

huizen kunnen altijd groter

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 20:57 schreef FictionalFenna het volgende:
Mijn ouders hebben 4 binnenkatten, gaat ook prima (geen ruzies e.d.), maar wat Swetsenegger is wel interessant: hoe weet je nu dat een kat tevreden is? Afgaan op een tevreden blik? En dat terwijl een kat dus een groot territorium nodig heeft... Heeft een kat zich aangepast aan menselijke "normen" of kan je het beest uit de kat niet halen?

als katten altijd bij je in de buurt zijn, waar je ook bent of wat je ook doet dan denk ik dat je van gelukkige katten kunt spreken, ze kunnen bij ons in huis overal slapen, maar als ze het liefst bij jou op schoot slapen dat doen ze heus niet als ze niet blij zouden zijn.

onze katten zijn nooit buiten geweest, buiten is eng, leuk om door de hordeur of het raam te bekijken maar daar houd het dan ook op.

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 21:01 schreef Klonk het volgende:

[..]

als katten altijd bij je in de buurt zijn, waar je ook bent of wat je ook doet dan denk ik dat je van gelukkige katten kunt spreken, ze kunnen bij ons in huis overal slapen, maar als ze het liefst bij jou op schoot slapen dat doen ze heus niet als ze niet blij zouden zijn.

onze katten zijn nooit buiten geweest, buiten is eng, leuk om door de hordeur of het raam te bekijken maar daar houd het dan ook op.

Ze zeggen dat katten niet echt aan het baasje hechten, maar meer aan het huis/eten...

zou me niets verbazen, het zijn eigenwijze mormels

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 21:05 schreef Klonk het volgende:
zou me niets verbazen, het zijn eigenwijze mormels

En vooral tegen je benen aanhalen als ze iets denken te horen wat met eten te maken heeft.

De 4 katten van m'n ouders zijn of binnen- of buitenkat: 2 daarvan zitten altijd binnen en in de achtertuin, hebben verder ook geen behoefte om te vluchten en de andere 2 leven in en buiten huis, dus ook buiten de achtertuin.

Mijne mag alleen de tuin in, aan t touw. En zo vaak gebeurt dat niet, vindt ie niet erg.

DIe van mij mag naar buiten in een hele grote tuin.
Echter ik ben zijn 2e baasje, en hij heeft hiervoor op een flat gewoond en is dus anders gewend.

Gevolg : hij wil vrij weinig van buiten weten.
Dus zo zielig zal het wel niet zijn. Zelfs nu hij al jaren de optie heeft, heeft hij er amper interesse voor.

Mijn vorige kat kon je echter geen halve dag binnenhouden.

Denk dat het echt ligt aan de kat in kwestie, en je dus niet voor alle katten kunt zeggen dat binnen moeten blijven zielig is.

Volgens mijn DA is het waar dat katten ongelukkig worden als ze de vierkante meters teveel moeten delen. Dan krijgen ze mot & kwalen.

Wij hebben er 4. Naar mijn idee zijn ze wel happy; ze zoeken elkaar op, zijn gezond en er is eigenlijk nooit serieuze mot in de keet. 's Zomers zijn ze veel buiten (in elk geval 3 van de 4), maar in de winter hoeven ze wat minder.

Het zal best waar wezen dat een kat van nature een alleengaande buitenganger is. Maar of ik het nou direct zielig vind dat er katten zijn die binnen wonen? Nee, ik geloof het niet.

Dat een kat een solitair dier is, is ondertussen wel achterhaald. Welliswaar zijn ze niet 'sociaal' zoals b.v. honden of leeuwen, maar contact met soortgenoten is wel degelijk van belang.

Ik heb binnenkatten. Ze kunnen hun gang gaan door het hele huis en ogen zeer tevreden. Natuurlijk had ik graag gezien dat ik ergens woonde met kilometers afgezet land om mijn huis heen, want ik ben wel van mening dat ( veilig ) buiten lopen heel erg fijn is voor katten, maar helaas. In Nederland zul je maar weinig plekken hebben waar katten veilig buiten kunnen lopen en dan is het allemaal niet altijd zo prettig, naast de risico's van aangereden worden, vergiftiging, verdrinking, zijn er ook de vechtpartijen met andere katten treiterij/ opjagen door b.v. kinderen, honden, mishandeld worden door mensen die overlast hebben van de katten enz enz.

Doen alsof binnenkatten mishandeld worden en buitenkatten het altijd zo geweldig hebben is dus nogal onzinnig.

Wij hebben 3 binnenkatten die hier niet naar buiten talen. Als ze uit logeren zijn bij mijn ouders mogen ze in de afgeschermde tuin vinden ze prachtig. Zet ik hier een raam open doen ze nog geen poging weg te komen. Ze hebben binnenshuis genoeg klim mogelijkheden heb niet het idee dat ze zich vervelen. laat ik ze naar buitenm grote kans dat ik ze nooit meer terug zie. Ze schrikken buiten van al het verkeer en dan? je dode kat van de straat schrapen nee dank je dan toch liever veilig binnen.

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 20:02 schreef Swetsenegger het volgende:
Ik weet niet wat TS verwacht? Dat mensen met binnenkatten opeens gaan verkondigen dat ze inderdaad die beesten wat te kort doen?

Nee natuurlijk niet. En mensen zullen redeneren dat 'wat niet weet wat niet deert' Maar het is heel simpel... het is tegennatuurlijk.

Katten zijn solitaire beesten met een territorium van, zoals yvonne ook opmerkt, kilometers groot. Katten binnen houden, en vooral met meer katten, is hoe dan ook wreed. Ja natuurlijk overleven ze wel. Je kan mensen ook tientallen jaren opsluiten en die overleven het ook. Of het humaan is is een tweede.

Jarenlang heb ik ook zo gedacht. Terwijl toch maar 1 van mijn katers (heb 2 katers en 1 poes) echt op pad ging. Lekker een uurtje wandelen, beetje ruig door de buurt sjouwen. Mjin andere kater ging niet verder dan op het dak van de schuur in de zon zitten en mijn poes kwam gewoon niet eens van de plaats af.

Totdat de kater die altijd lekker op pad ging ziek werd. Een paar keer naar de dierenarts geweest. Beestje was echt goed ziek, wilde niet eten, waste zichzelf niet, had koorts, wilde alleen maar liggen... zo sneu. Er is uiteindelijk een bloedonderzoek gedaan en daaruit bleek dat hij FIV had, kattenaids... waarschijnlijk door vechten met een andere kat. Hij was inderdaad een aantal weken daarvoor thuis gekomen met een flinke wond aan zijn poot en sindsdien ziek geworden.

Hij mocht niet meer naar buiten. Ik moest zelf bedenken of ik hem niet liever liet inslapen... maar aangezien het een ware drie eenheid is en ze niet met elkaar vechten, maar elkaar hooguit eens opjagen hebben mijn man en besloten dat niet te doen.
Maar goed, hij mocht niet meer naar buiten en juist de kat binnenhouden die altijd zo graag naar buiten ging... en dan de rest lekker op de plaats, dat vonden we ook niets. Dus hebben het in huis heel gezellig gemaakt: een extra grote krabpaal, een extra krabpaal in de slaapkamer, een extra kattenbak in huis en we hebben de hele plaats afzet. Ze kunnen dus wel naar buiten, maar alleen op de plaats en niet ervan af.

De eerste week keken ze een beetje vreemd. Het lijkt ook een beetje op alcatraz, maar na een week waren ze wel gewend. Dit alles was in 2005 en de kater met FIV maakt het nog steeds prima. Hij komt zelfs helemaal niet meer buiten, heel soms in de zomer als we met zijn allen buiten zijn en anders zit hij het liefste lekker binnen. Hij geniet er wel van om lekker in een doos voor het raam te zitten.

Achteraf denk ik, als ik alles had geweten...dan had ik meteen vanaf kleins aan zo'n omheining gemaakt. Ik had toen ook een buurman die niet van katten hield en hij was gelukkig heel vriendelijk, maar voor het zelfde geldt is het een idioot die ze wat aandoet. Bovendien heb ik ook weleens met ze op zondag bij de dierenarts gezeten omdat er iemand had gevochten en een wond aan zijn oog had of aan zijn poot... dat had ik ze allemaal kunnen besparen. En zielig? Nou wat ik al zei, de eerste week keken ze een beetje raar naar me en nu ze niet beter weten leven ze net zo lekker als daarvoor.

Mijn zusje 'heeft' een kat die toen ze heel jong was een ongeluk heeft gehad, met 6 maanden bij mijn zusje terecht is gekomen en nu nog steeds een klein beetje mank is. Mijn zusje wilde indertijd specifiek deze kat in huis nemen omdat er geen mogelijkheid was om naar buiten te kunnen en deze kat dat ook niet te veel mag, omdat ze naast het mank lopen gewoon niet helemaal 100% in orde is (geestelijk). Deze kat lijkt ook totaal niet ongelukkig binnen, en is uiteraard ook weinig anders gewend.
Ik heb sinds een paar maanden een zwerfkat bij me wonen, en dat beestje wordt al bijna gek wanneer ze de nacht binnen moet blijven (wat helaas niet anders kan, want ze gaat bij andere mensen naar binnen door het raam, wat overdag niet erg is, maar waar mensen 's nachts niet op zitten te wachten), haar alleen maar binnen houden in een huis dat niet heel erg groot is zou wel dicht tegen dierenmishandeling aan staan, zij heeft haar vrijheid echt nodig.
Kortom, het verschilt per kat, en hangt ook heel erg af van wat de kat gewend is.

@seilram ik wil je geen schrik aanjagen maar je weet dat fip besmettelijk kan zijn voor je andere katten? Wij hebben vroeger thuis ook een fip katje gehad. Wij zeiden altijd tegen mijn zus die kat van jouw is liever lui dan moe 1x achter een balletje aanrennen en ze gaat liggen. Ze heeft zelfs nog een nestje gehad wat finaal misgelopen is. Wij wisten absoluut niet dat ze fip had anders had dat nooit gemogen. Ze is uiteindelijk op 3jarige leeftijd aan de gevolgen ervan overleden. We waren in het weekend naar een andere DA gegaan omdat die van ons niet wist wat ze mankeerde. En daar zeiden ze of astma of fip bloed geprikt en 's maandags moesten we haar al laten inslapen. Volgende de DA daar had ze anders hoogtens nog een week geleefd met alle pijn van dien. Geniet van jouw kat. Nogmaals ik wil je geen schrik aanjagen alleen maar waarschuwen dat de ziekte in 1x heel snel kan gaan.

Onze katten komen ook niet buiten, behalve in de tuin. Dan liggen ze heerlijk te spelen en zijn ze helemaal gek met de vijver. Daarna geven ze zelf aan wanneer ze weer naar binnen willen.
We wonen bij een drukke weg, en zie regelmatig katten oversteken. Dan vraag ik mij af wat beter is, een kort leven beëindigd met een naar ongeluk, of verminkt, of veilig binnen en in de tuin.
Natuurlijk is naar buiten gaan natuurlijk en zit het in hun aard, maar auto's en andere gevaarlijke voertuigen/kattenhaters loeren nu overal.

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 23:02 schreef Harajuku. het volgende:
Mijne mag alleen de tuin in, aan t touw. En zo vaak gebeurt dat niet, vindt ie niet erg.

Is dat aan te raden? Ik heb een gemeentschappelijke tuin, maar die is niet helemaal afgesloten. Dus het zou af en toe wel kunnen met een riempje, maar ik ben bang dat de kat dan juist vaker naar buiten wilt (nu is die dat helemaal niet gewend).

ferrari-rood, er is idd lang gedacht dat fip besmettelijk is, maar volgens de nieuwste inzichten is dat gelukkig niet het geval.
zelfs bij meerdere gevallen van fip blijkt het om verschillende coronastammen te gaan.
het blijft trouwens een rotziekte.
verder had seilram het over fiv, oftewel kattenaids.
toen mijn katten nog buiten kwamen, hebben er twee fiv opgelopen.
gelukkig hebben ze nog best een tijd goed meegedraaid.
nu kunnen m'n (5) katten wel buiten, maar alleen op een groot overgaasd balkon.
ben er van overtuigd dat ze goed in hun vel zitten, op 1 na.
maar dat is een stresskippie, en ik geloof niet dat die op zou knappen mocht hij vrij buiten komen.

quote:

Op maandag 5 januari 2009 20:10 schreef miepert het volgende:
ferrari-rood, er is idd lang gedacht dat fip besmettelijk is, maar volgens de nieuwste inzichten is dat gelukkig niet het geval.
zelfs bij meerdere gevallen van fip in een huishouden blijkt het om verschillende coronastammen te gaan.
het blijft trouwens een rotziekte.
verder had seilram het over fiv, oftewel kattenaids.
toen mijn katten nog buiten kwamen, hebben er twee fiv opgelopen.
gelukkig hebben ze nog best een tijd goed meegedraaid.
nu kunnen m'n (5) katten wel buiten, maar alleen op een groot overgaasd balkon.
ben er van overtuigd dat ze goed in hun vel zitten, op 1 na.
maar dat is een stresskippie, en ik geloof niet dat die op zou knappen mocht hij vrij buiten komen.

sorry, dubbel neergezet.
moet hier nog wat wennen
wilde wat veranderen.

Mijn kat is eigenlijk een hond.

Ik geloof eigenlijk best dat katten ook binnenshuis heel happy kunnen zijn, als ze maar een beetje ruimte hebben en niet met tig andere katten op elkaars lip zitten.
Je hebt gewoon katten die het liefst op de verwarming blijven liggen, en katten die als je naar de tuindeur kijkt al hijgend aan komens sjezen.

Mijn katje wil graag naar buiten, heeft een behoorlijk gebied tot z'n beschikking en heeft daar duidelijk behoefte aan en dat hou ik graag zo want dat hoort imo bij het kat-zijn.
Jagen op vogeltjes, klimmen in bomen (daar heeft ie z'n nagels tenslotte voor) en hooghartig zijn gebied overzien vanaf de schuur.
Af en toe krijgt ie een piepkuiken, en als je ziet hoe hij daarmee aan de gang gaat weet je weer hoe het zit met dat instinct, het zit er in en het mot er uit.

Maar als ik ooit zonder tuin kom te zitten en een kat wil, dan zou ik in het asiel wel heel bewust een kat uitzoeken die meer huismusserig is, want eenmaal gewend aan buiten, dán vind ik het wel sneu om dat terug te draaien.

Tja, ik heb hier één kerel van 14, die sinds 2 maanden de enige kat in huis is. Hij is erg aanhankelijk (nog aanhankelijker) sinds zijn vriendje er niet meer is, Ze waren eigenlijk altijd samen.

Ze hebben in het begin op een bovenwoning gewoond. Ik vond dat vooral toen ze jong waren wel zielig. De oude kat die ik destijds van het asiel heb gered had echt meer dan genoeg aan het balkonnetje (was toen ook al 14 of 15)
De twee jongere katten wilden graag naar buiten! Ik heb de laatste toen ook alleen genomen omdat ik al wist dat ik een tuin zou krijgen.
Nu woon ik midden in de stad, maar in een benedenwoning en een grote binnentuin (ongeveer 100m bij 15 meter). In de zomer is het heerlijk! De overgebleven kat ging toch al niet ver, en met dit weer komt ie alleen even buiten om zijn behoefte te doen

Straks kan ie weer lekker de hele dag in zijn stoel in de zon genieten

quote:

Op maandag 5 januari 2009 20:43 schreef shmoopy het volgende:

Maar als ik ooit zonder tuin kom te zitten en een kat wil, dan zou ik in het asiel wel heel bewust een kat uitzoeken die meer huismusserig is, want eenmaal gewend aan buiten, dán vind ik het wel sneu om dat terug te draaien.

Maar het kán wel. Mijn twee katten zijn er zonder noemenswaardige problemen aan gewend. Dus ik zou het bij een verhuizing altijd proberen. Wie weet is je kat meer aan jou gehecht dan aan zijn buitenleven. Maar het is in zo'n geval wel goed om een back-up adres te hebben waar ze naartoe kunnen als het niet blijkt te gaan.

En bij nieuwe katten is het dan wel heel logisch en verstandig naar een huismus-typje te zoeken.

quote:

Op maandag 5 januari 2009 20:43 schreef shmoopy het volgende:
Mijn kat is eigenlijk een hond.

Jaaah!
-Zo hoog mogelijk komen
-balanceren over het randje van de schutting
-te brutale buurkatten de tuin uit meppen
- en als het koud is lekker bovenop het baasje gaan liggen, lekker knus

goed, we zijn het eens, je moet het ook per dier bekijken. Van de drie katten die ik nu gehad heb, waren er 2 absoluut banjers die lekker buiten wilden spelen.
Eentje had er totaal geen moeite mee

quote:

Op maandag 5 januari 2009 20:48 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Maar het kán wel. Mijn twee katten zijn er zonder noemenswaardige problemen aan gewend. Dus ik zou het bij een verhuizing altijd proberen. Wie weet is je kat meer aan jou gehecht dan aan zijn buitenleven. Maar het is in zo'n geval wel goed om een back-up adres te hebben waar ze naartoe kunnen als het niet blijkt te gaan.

En bij nieuwe katten is het dan wel heel logisch en verstandig naar een huismus-typje te zoeken.

Oh, dan zou ik mijn kat sowieso niet wegdoen, hoor.
Ik verzin wel wat om hem z'n instincten te laten botvieren, maar wegdoen zou echt debiel zijn.

Hij zit nl als een zuignap vastgeplakt aan mijn oudste zoon, dus die 2 kun je niet meer scheiden.

quote:

Op maandag 5 januari 2009 20:55 schreef shmoopy het volgende:

[..]

Oh, dan zou ik mijn kat sowieso niet wegdoen, hoor.
Ik verzin wel wat om hem z'n instincten te laten botvieren, maar wegdoen zou echt debiel zijn.

Hij zit nl als een zuignap vastgeplakt aan mijn oudste zoon, dus die 2 kun je niet meer scheiden.

Je zou ze ook als koppel weg kunnen doen als het echt niet gaat in je theoretische tuinloze huis.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

_{Hmm, ik voel een verhuizing aankomen...}

Overigens vind ik een hond op een bovenwoning pas echt zielig, en niet te vergelijken met binnenkatten.
Katten worden altijd zo geprezen om hun karakter, elke kat is weer anders, net als bij mensen.
En er zijn mensen zat die liever lekker op de bank een boek lezen dan allerlei feestjes aflopen.

quote:

Op maandag 5 januari 2009 16:25 schreef ferrari_rood het volgende:
@seilram ik wil je geen schrik aanjagen maar je weet dat fip besmettelijk kan zijn voor je andere katten? Wij hebben vroeger thuis ook een fip katje gehad. Wij zeiden altijd tegen mijn zus die kat van jouw is liever lui dan moe 1x achter een balletje aanrennen en ze gaat liggen. Ze heeft zelfs nog een nestje gehad wat finaal misgelopen is. Wij wisten absoluut niet dat ze fip had anders had dat nooit gemogen. Ze is uiteindelijk op 3jarige leeftijd aan de gevolgen ervan overleden. We waren in het weekend naar een andere DA gegaan omdat die van ons niet wist wat ze mankeerde. En daar zeiden ze of astma of fip bloed geprikt en 's maandags moesten we haar al laten inslapen. Volgende de DA daar had ze anders hoogtens nog een week geleefd met alle pijn van dien. Geniet van jouw kat. Nogmaals ik wil je geen schrik aanjagen alleen maar waarschuwen dat de ziekte in 1x heel snel kan gaan.

Ik schrijf FIV, dat is wat anders dan FIP. Gelukkig voor mijn kater

Ik denk dat het gewoon per kat verschilt.
Wij hebben een huis met een tuin in een vrij rustige straat (aan de voorkant helemaal vrij) en we hebben op 20 september Boris de Bengaal (zie sig) uit het asiel gehaald. De vorige eigenaars hadden aan het asiel gemeld dat Boris graag hele dagen buiten wilde zwerven. Nou, dat hebben ze dan zeker zélf liever gehad, want hij is nu meer dan drie maanden bij ons en hij wil ECHT niet naar buiten
Grote ren voor hem besteld, in elkaar geknutseld, bomen en klimpalen er in. Hij vindt er geen bal aan en zit te gillen, net zo lang tot hij weer naar binnen mag. Dan is hij weer tevreden. Ook staat hij nooit bij de deur of bij het raam 'verlangend naar buiten te kijken'. Misschien is die kat vroeger zo vaak naar buiten geschopt dat hij het nu niet meer wil?

Als het minder koud is gaan we het uiteraard gewoon weer proberen in de ren. Maar voorlopig ligt ie het allerliefst op de verwarming te grillen

Jamaar Greys, je moet ook rose wantjes voor hem breien, dan wil hij vast wel buiten flaneren ipv op de verwarming flamberen.

*uche* bedreiging inheemse flora en fauna, geen wild dier, komt van nature niet in Nederland voor.

Binnen houden dus.