Gisteravond uit eten gegaan met mijn moeder (begin 50) en een vriendin van haar (halverwege 40). We zaten in het enorm chique restaurant van een kennis van mijn moeder waar we een 7-gangenmenu geserveerd kregen.
Mijn moeder en haar vriendin deden niets anders dan kinderachtige grappen maken ("er zit sperma van de eigenaar in het ijs") en meer onherhaalbare dingen van een niveau waar ik op mijn 9e al niet meer op zat. Hun hysterische gelach overstemde alle gesprekken in de rest van het restaurant.
De rekening was natuurlijk vreselijk hoog en mijn moeder was nogal pissig dat de eigenaar er voor haar niet wat geld van afdeed. "Als hij tweemaal per week recht op mij wil hebben dan is dat het minste wat hij kan doen".
M.a.w. mijn moeder is niet alleen kinderachtig, ze is ook nog eens een hoer.
De vraag is: hoe ga ik hier praktisch gezien mee om?
Emotioneel gezien doet het me niet veel, ik weet dit al langer en aan de ene kant maakt het me triest maar aan de andere kant interesseert het me ook niet veel. Ergens houd ik wel van mijn moeder maar eigenlijk niet heel veel en of ik haar ook graag mag: nee zeker niet altijd.
Anderzijds is ze heel lief, een goed en positief iemand en meestal ook vriendelijk. Ze heeft buiten mij eigenlijk niemand in haar leven. Het probleem is dat we totaal verschillend zijn en dat we behalve de dagelijkse oppervlakkigheden niets hebben om over te praten.
Is het niet zo dat je, als je op een gegeven moment in je leven een keuze maakt voor jezelf en voor je eigen geluk, je dit soort nutteloze relaties zou moeten stopzetten? Als ik er objectief over nadenk zou mijn moeder namelijk nooit een vriendin van me zijn, als ze niet mijn moeder was.
Ben benieuwd meningen van anderen hierover te horen.
quote:Jee wat zou ik haar moeten zeggen? Je bent oppervlakkig, kinderachtig en het is onmogelijk een fatsoenlijk gesprek met je aan te knopen over iets wat daadwerkelijk interessant is? Je bent een snol die met minstens twee en soms drie mannen tegelijk omgaat en niets anders doet dan daarover kletsen met vriendinnen? Je kunt niet eens fatsoenlijk voor je koken omdat je bij 1 hapje al bang bent je hele figuur te verpesten?Op vrijdag 26 december 2008 15:57 schreef StockPro het volgende:
Heb je ooit met je moeder erover gehad, wat je nu in je OP schrijft?
Is dat dan de oplossing? Misschien wel hè. En dan iets vriendelijker gebracht. Ja wellicht.
quote:Lijkt me betere dan het op internet te gooien.Op vrijdag 26 december 2008 16:00 schreef JohnDDD het volgende:
[..]
Jee wat zou ik haar moeten zeggen? Je bent oppervlakkig, kinderachtig en het is onmogelijk een fatsoenlijk gesprek met je aan te knopen over iets wat daadwerkelijk interessant is? Je bent een snol die met minstens twee en soms drie mannen tegelijk omgaat en niets anders doet dan daarover kletsen met vriendinnen? Je kunt niet eens fatsoenlijk voor je koken omdat je bij 1 hapje al bang bent je hele figuur te verpesten?
Is dat dan de oplossing? Misschien wel hè. En dan iets vriendelijker gebracht. Ja wellicht.
Goh, je moeder lijkt net een mens!
Het is wel begrijpelijk dat het beschamend is in jouw buurt.
Doet je moeder ook zo met andere vriendinnen of alleen met jou in de buurt?
Je kan beter tegen je moeder vertellen: Kap nou eens mee met die ongein!
quote:Nee dat doet ze altijd. Ze is al jaren zo kinderachtig, ook als ik er niet bij ben veronderstel ik. Als ze alleen met mij is, doet ze over het algemeen wel redelijk normaal behalve dat ze blijft praten over haar mislukte relaties.Op vrijdag 26 december 2008 16:01 schreef Kuwaro het volgende:
Ze heeft plezier met haar vriendin, laat ze toch.
Het is wel begrijpelijk dat het beschamend is in jouw buurt.
Doet je moeder ook zo met andere vriendinnen of alleen met jou in de buurt?
Je kan beter tegen je moeder vertellen: Kap nou eens mee met die ongein!
@yvonne: wil je zeggen dat het gedrag van mijn moeder normaal is en dat ik het derhalve moet accepteren?
quote:Wat vriendelijker, inderdaad. Bijvoorbeeld:Op vrijdag 26 december 2008 16:00 schreef JohnDDD het volgende:
[..]
Jee wat zou ik haar moeten zeggen? Je bent oppervlakkig, kinderachtig en het is onmogelijk een fatsoenlijk gesprek met je aan te knopen over iets wat daadwerkelijk interessant is? Je bent een snol die met minstens twee en soms drie mannen tegelijk omgaat en niets anders doet dan daarover kletsen met vriendinnen? Je kunt niet eens fatsoenlijk voor je koken omdat je bij 1 hapje al bang bent je hele figuur te verpesten?
Is dat dan de oplossing? Misschien wel hè. En dan iets vriendelijker gebracht. Ja wellicht.
"Ma, ik mis de diepe gesprekken. Alhoewel er geen conflict tussen ons is, vind ik het contact soms oppervlakkig. Ik heb het ook moeilijk met je vele vrienden, en zou graag zien dat je meer vastheid had. Maar ik hou bovenal van je, en zou graag zien dat het contact tussen ons nog beter kon".
Wij, de Fokkers, kunnen geen oplossing bieden voor je contact met je moeder. Dat is iets tussen je en je moeder.
Meestal klikt het niet gelijk, en moet je kunnen ingrijpen. Dan moet je wel durven om sommige dingen uit te spreken. Dat zal altijd tot verandering leiden, of het positief of negatief is.
Feit blijft dat je met de huidige situatie niet tevreden bent, wat houdt je dan nog tegen om te veranderen? Het is toch nu al negatief. Dan kan het waarschijnlijk nog positief worden, als je het keer op een juiste toon en met goede woordkeuze uitspreekt.
.quote:Ik vind d'r wel op gewoon een mens lijken ja..
[..]
Nee dat doet ze altijd. Ze is al jaren zo kinderachtig, ook als ik er niet bij ben veronderstel ik. Als ze alleen met mij is, doet ze over het algemeen wel redelijk normaal behalve dat ze blijft praten over haar mislukte relaties.
@yvonne: wil je zeggen dat het gedrag van mijn moeder normaal is en dat ik het derhalve moet accepteren?
Mensen kun je je aan ergeren, of niet.
Jij ergert je aan je moeder, dat kan en mag, maar je bent 23, 24? Laat 'r, jij zult vast legio dingen hebben waar zij zich aan ergert bij je.
quote:Het probleem is wel dat mijn moeder en ik in feite nooit een diep of persoonlijk gesprek hebben gehad, niet of andere dingen in ons leven maar ook zeker niet over onze persoonlijke verhouding.Op vrijdag 26 december 2008 16:06 schreef StockPro het volgende:
[..]
Wat vriendelijker, inderdaad. Bijvoorbeeld:
"Ma, ik mis de diepe gesprekken. Alhoewel er geen conflict tussen ons is, vind ik het contact soms oppervlakkig. Ik heb het ook moeilijk met je vele vrienden, en zou graag zien dat je meer vastheid had. Maar ik hou bovenal van je, en zou graag zien dat het contact tussen ons nog beter kon".
Wij, de Fokkers, kunnen geen oplossing bieden voor je contact met je moeder. Dat is iets tussen je en je moeder.
Meestal klikt het niet gelijk, en moet je kunnen ingrijpen. Dan moet je wel durven om sommige dingen uit te spreken. Dat zal altijd tot verandering leiden, of het positief of negatief is.
Feit blijft dat je met de huidige situatie niet tevreden bent, wat houdt je dan nog tegen om te veranderen? Het is toch nu al negatief. Dan kan het waarschijnlijk nog positief worden, als je het keer op een juiste toon en met goede woordkeuze uitspreekt.
In feite ben ik dan ook emotioneel gezien vrij ver van mijn moeder verwijderd geraakt. Als ik naar haar kijk zie ik niet echt meer mijn moeder, eerder iemand die ik al heel lang ken.
quote:Moeten niet. Het kan wel, dat dan weer wel. Aan jou de keus.Is het niet zo dat je, als je op een gegeven moment in je leven een keuze maakt voor jezelf en voor je eigen geluk, je dit soort nutteloze relaties zou moeten stopzetten?
Je hoeft toch niet elke dag bij elkaar over de vloer te komen. Neem haar zoals ze is, dat doet ze met jou ook.
Ik denk dat veel kinderen zich wel eens of regelmatig ergeren aan hun ouders, er zit nu eenmaal een generatie verschil tussen. Vraag me trouwens af hoeveel mensen echt diepzinnige gesprekken met hun ouders hebben. Dat kan wel eens tegenvallen. En als je ooit nog eens kinderen krijgt kan er veel veranderen. Misschien wordt het een heel lieve oma. Maar dat kan jij beter inschatten dan ik. Het blijft natuurlijk je eigen keuze, maar wel een keuze waar je heel goed over moet nadenken.
[ Bericht 16% gewijzigd door Adfundum op 26-12-2008 16:30:48 ]
Gewoon de relatie in stand, er niet te veel van verwachten. Er komt vanzelf weer een periode in je leven waarin je haar weer meer op prijs stelt. Als je zelf kinderen krijgt misschien?
"Maar ik ben wel je moeder", krijg ik dan naar m'n hoofd wanneer zo'n punt wordt aangehaald.
Alsof dát automatisch voor al die zaken zorgt, ik heb gewoon weinig met hun qua opvattingen en gedachten, maar dat begrijpen ze dus niet.
Wat jij er mee moet? Geen idee, dat zul je zelf beter weten lijkt me.
quote:Ik moet toegeven dat ik blij ben dat mijn moeder niet zo is. Met kinderachtige dingen zou ik prima kunnen leven maar als ze met 2 a 3 mannen tegelijk omgaat zou ik dr wel een snol vinden. En wie wil nou zn moeder een snol vinden?Op vrijdag 26 december 2008 16:03 schreef JohnDDD het volgende:
[..]
Nee dat doet ze altijd. Ze is al jaren zo kinderachtig, ook als ik er niet bij ben veronderstel ik. Als ze alleen met mij is, doet ze over het algemeen wel redelijk normaal behalve dat ze blijft praten over haar mislukte relaties.
@yvonne: wil je zeggen dat het gedrag van mijn moeder normaal is en dat ik het derhalve moet accepteren?
Jaja, ik zal wel ouderwets/preuts what ever zijn. Dan maar
quote:Dit is goedpraten op kleuterschoolniveau. Zo van 'niemand doet het fout' en 'niemand haalt een onvoldoende'.Op vrijdag 26 december 2008 16:06 schreef yvonne het volgende:
Ik vind d'r wel op gewoon een mens lijken ja..
Mensen kun je je aan ergeren, of niet.
Jij ergert je aan je moeder, dat kan en mag, maar je bent 23, 24? Laat 'r, jij zult vast legio dingen hebben waar zij zich aan ergert bij je.
Wat TS beschrijft overschrijdt de grenzen van beleefdheid.
Er zijn bepaalde zaken waar hij eerlijk gezegd weinig over te zeggen heeft. Zoals het mannelijk gezelschap dat zijn moeder uitzoekt.
Maar andere dingen, zoals onbehoorlijke, kinderachtige en onsmakelijke grapjes maken en kibbelen over de rekening; dat kan niet. Als je ergens gaat eten weet je hoe duur het gaat worden en als je dat teveel vindt had je naar de Febo moeten gaan.
TS moet denk ik een paar dingen doen:
Mijn humor is anders (beter) en ik hou me met andere dingen bezig en sta op een TOTAAL andere manier in het leven. Echt onmogelijk te combineren af en toe. Ben ook dolblij dat ik kerst in mn eentje heb gevierd
Wat ontzettend respectloos om zo over je moeder te denken.Jij komt wel uit haar buik, je hebt ook haar genen in jou, mocht het zijn dat jij je verbeeld dat je meer en beter bent dan je moeder?
Dat proef ik nml uit je verhaal, alsof je spreekt over een breezersletje die je even tegenkwam in de kroeg, ipv over je moeder.
Je BLOEDEIGEN MOEDERTJE!
Ja dit vind ik wel erg, op een dag is ze er niet meer, wat dan?
Misschien dat je dan terugdenkt aan een nu, en je ergens blij bent dat ik je dit nu schrijf.
Het beste is wel, om nu met haar te praten en niet als het te laat is.
Als iets je dwars zit prima, zeg het dan, maar je hoeft toch niet te zeggen, dat je haar kinderachtig vindt?
Je kunt gewoon zeggen, zoals het eigenlijk is, nml, dat jij je verveeld als je met haar uit eten gaat, zeker als ze met vriendinnen is, en dat je dan liever iets anders gaat doen.
Dit heeft niets te maken met een domme moeder, maar met jouw onwil om ermee om te gaan, dingen die je tegenstaan, koppig vasthouden en haar de schuld geven.
Wees eens echt eerlijk tegen jezelf aub.
ok?
Ze laat iemand zich ongemakkelijk voelen, iemand die overduidelijk wel normen en waarden heeft.
quote:Ja in zekere zin voel ik me wel beter dan zij, maar is dat altijd onterecht? Mag dat bij voorbaat niet? MIjn moeder heeft me ten eerste op zeer beperkte wijze opgevoed. 5 jaar in mijn jeugd heb ik bij mijn tante gewoond, de rest van de tijd liet ze me vooral achter computer en tv zitten.Op vrijdag 26 december 2008 20:18 schreef zhe-devilll het volgende:
Jij komt wel uit haar buik, je hebt ook haar genen in jou, mocht het zijn dat jij je verbeeld dat je meer en beter bent dan je moeder?
Dat proef ik nml uit je verhaal, alsof je spreekt over een breezersletje die je even tegenkwam in de kroeg, ipv over je moeder.
Je BLOEDEIGEN MOEDERTJE!
Ja dit vind ik wel erg, op een dag is ze er niet meer, wat dan?
Misschien dat je dan terugdenkt aan een nu, en je ergens blij bent dat ik je dit nu schrijf.
Het beste is wel, om nu met haar te praten en niet als het te laat is.
Als iets je dwars zit prima, zeg het dan, maar je hoeft toch niet te zeggen, dat je haar kinderachtig vindt?
Je kunt gewoon zeggen, zoals het eigenlijk is, nml, dat jij je verveeld als je met haar uit eten gaat, zeker als ze met vriendinnen is, en dat je dan liever iets anders gaat doen.
Dit heeft niets te maken met een domme moeder, maar met jouw onwil om ermee om te gaan, dingen die je tegenstaan, koppig vasthouden en haar de schuld geven.
Wees eens echt eerlijk tegen jezelf aub.
ok?
Ten tweede ís ze ook gewoon kinderachtig. Als wij ijs geserveerd krijgen en ze suggereert vervolgens dat er sperma van de restauranteigenaar in zit, als ze verder de hele avond als een bezetene aan het lachen is om dat soort rare grapjes over lullen, anussen, schaamstreken en van dat soort dingen, dan denk ik dat de conclusie wel gerechtvaardigd is dat ze redelijk kinderachtig is.
Zoals al gezegd, het is wel één kant van haar. Als mijn tante erbij is die helemaal niet zo is, dan doet ze gewoon redelijk normaal maar dan raakt ze overduidelijk geïrriteerd na een half uur en gaat ze zitten mokken.
Kijk, ik vind mijn moeder best lief en nu ik uit huis ben laat ze itt toen ik hier nog woonde ook wel merken dat ze om me geeft. Maar ik begin te beseffen dat ik meer dan dat ook niet van haar hoef te verwachten. Geen intellectuele, emotionele of andere steun waar ik in het leven echt iets aan heb.
En wat haar seksuele gedrag betreft. Toen ik nog hier in huis woonde deed ze dat ook wel. Dan lag ze eerst luidruchtig te neuken 's nachts en dan kwam ik beneden en dan zag ik een vent die ik niet kende. De volgende nacht weer lawaai, dan kwam ik 's ochtends beneden en dan was het een andere vent dan die nacht ervoor !
Ik bedoel daar word je toch gewoon misselijk van ook al is ze misschien vrij om te doen wat ze wil.
quote:Natuurlijk heb je daar als zoon geen trek in een moeder die zich aso, sletterig en ordinair gedraagt.Op vrijdag 26 december 2008 21:14 schreef JohnDDD het volgende:
5 jaar in mijn jeugd heb ik bij mijn tante gewoond, de rest van de tijd liet ze me vooral achter computer en tv zitten.
Als wij ijs geserveerd krijgen en ze suggereert vervolgens dat er sperma van de restauranteigenaar in zit
soort rare grapjes over lullen, anussen,
Kijk, ik vind mijn moeder best lief
Maar ik begin te beseffen dat ik meer dan dat ook niet van haar hoef te verwachten. Geen intellectuele, emotionele of andere steun waar ik in het leven echt iets aan heb.
En wat haar seksuele gedrag betreft. Toen ik nog hier in huis woonde deed ze dat ook wel. Dan lag ze eerst luidruchtig te neuken 's nachts en dan kwam ik beneden en dan zag ik een vent die ik niet kende.
Ik bedoel daar word je toch gewoon misselijk van ook al is ze misschien vrij om te doen wat ze wil.
Ze is best lief voor je, maar ziet jou denk ik te veel als uitlaatklep, kameraad, dat ben je niet
je bent haar zoon en jij zoekt duidelijk een moederlijke moeder .
Rotervaring voor je die wisselende vrienden of neukvrienden in je ouderlijke huis.
Bah dat doe je toch niet die smerige grapjes maken over ijs, helemaal niet waar je zoon
bij is of in een restaurant.
Ik sprak net een meisje waarvan haar moeder zangeres is, dat meisje zoekt een moederlijke
zorgzame moeder, haar moeder is aan aandacht verslaafd en is meer zangeres met sterallures,
dan een moederlijke moeder.
Jouw moeder had verwacht dat ze van die kennis-eigenaar korting kreeg? Niet alles is te regelen.
Ze zal denk ik niet echt veranderen, jij lijkt me ontwikkelder, hoop dat het contact beter wordt.
Succes John , probeer met je moeder te praten, omdat je niet blij hiervan wordt, ik denk zelf
dat wanneer het etentje alleen met jou en je moeder was, het minder uitsloverig en sletterig was,
praat eventueel ook met een deskundige.
quote:blablablablablaOp vrijdag 26 december 2008 20:18 schreef zhe-devilll het volgende:
Jij komt wel uit haar buik, je hebt ook haar genen in jou, mocht het zijn dat jij je verbeeld dat je meer en beter bent dan je moeder?
, ipv over je moeder.
Je BLOEDEIGEN MOEDERTJE!
Komt er op neer dat als iemand alles doet waar-ie zin in heeft, maar tóch behoefte heeft aan waardering en respect, even een kind op de wereld zet. Want dat kind mag van jou niet - onder geen enkele voorwaarde - kritiek hebben op mama.
Dus mama moet in de ogen van haar kind een heilige zijn.
Ongeacht wat mama doet.
Verwaarlozing, iedere nacht een andere man - geeft niks, een kind mag geen kritiek hebben.
De dankbaarheid van het kind mag geen grenzen kennen.
quote:Hm... een moeder van, hoe oud, 50+ ? gaat niet zomaar veranderen omdat haar zoontje 'issues' heeft. Je kunt praten tot je een ons weegt, op een bepaald punt moet je ook knopen doorhakken en gezelschap kiezen waar je jezelf prettig bij voelt.Op zaterdag 27 december 2008 00:47 schreef Sinarades het volgende:
[goed advies]
Succes John , probeer met je moeder te praten, omdat je niet blij hiervan wordt, ik denk zelf
dat wanneer het etentje alleen met jou en je moeder was, het minder uitsloverig en sletterig was,
praat eventueel ook met een deskundige.
Je moeder heeft die les overduidelijk geleerd - zij kiest gezelschap (zowel vrouwen als mannen) waar ze zich goed bij voelt.
Misschien moet je die les eens van je moeder overnemen.
quote:Dit kun je niet stopzetten, er is sprake van een bloedband! Je relatie met je ouders neem je mee voor de rest van je leven, zelfs nadat ze jaren dood zijn kun je er nog mee bezig zijn.Op vrijdag 26 december 2008 15:56 schreef JohnDDD het volgende:
Is het niet zo dat je, als je op een gegeven moment in je leven een keuze maakt voor jezelf en voor je eigen geluk, je dit soort nutteloze relaties zou moeten stopzetten? Als ik er objectief over nadenk zou mijn moeder namelijk nooit een vriendin van me zijn, als ze niet mijn moeder was.
Ben benieuwd meningen van anderen hierover te horen.
Bij mijzelf merk ik dat, hoe ouder ik wordt, hoe meer ik weer om ze ga geven omdat ik langzaam maar zeker ga begrijpen waarom ze zijn zoals ze zijn. Wat er bij hen immers nooit is ingestopt kunnen ze ook niet geven, dus in zekere zin kunnen ze er ook geen fuck aan doen.
Het is dan ook jouw probleem, dat jij moet zien op te lossen. En ja, jij moet keuzes maken voor jezelf, alleen met dien verstande dat je ouders nooit kunt zien als "zomaar een relatie', vanwege de eerder genoemde bloedband. Proberen te achterhalen waarom het gedrag van je moeder is zoals het is kan misschien wel helpen.
Of: 'Maar je krijgt ook vaker geld van ze! 
' (oma en opa bijvoorbeeld, altijd dat argument). Dan heb ik ook weer zoiets van; tja hallo ik ben niet te huur/te koop, als ze me geen geld willen geven moeten ze het vooral laten.Ik klik maar met weinig mensen in mijn familie. Ik weet dat dit ook aan mezelf ligt, ik ben niet gemakkelijk in de omgang. Maar dat zie ik nog niet als een reden om mezelf dus maar te 'kwellen' met verplichte familiebezoekjes. Gewoon doen waar je je lekker bij voelt. Het leven is te kort om altijd maar rekening te houden met anderen, en te reageren op argumenten die jou een schuldgevoel aan moeten praten. Triest, dat soort manipulerend gedrag.
quote:Op zaterdag 27 december 2008 08:24 schreef Trashcanman het volgende:
Woon je al op jezelf TS? Mocht dat nog niet het geval zijn scheelt het je al het meerendeel van de ergernissen wanneer je iets voor jezelf hebt plus dat je waarschijnlijk ook beter tegen de mindere kanten van je moeder kan wanneer je haar ziet.
Ja, sinds anderhalf jaar. Heeft erg veel geholpen. Ook mijn moeder is nu veel vriendelijker naar mij toe als we elkaar weer eens zien.
Toch komt wat mij betreft het "gevoel" dat mij toen ik nog bij haar woonde ook al ontbrak niet terug.
Als ik terugkijk op mijn jeugd zie ik dat mijn moeder me echt slecht heeft opgevoed. Ze heeft me geestelijk en concreet gezien erg weinig geleerd. Mijn moeder ziet dat niet in omdat ik uiteindelijk toch best een goede knul geworden ben, ik doe het goed op school, ben vriendelijk.
Een deel van mijn frustratie wat betreft de mannen in haar leven komt wellicht ook voort uit het feit dat ze rond de tijd dat ik verwekt ben er ook al twee mannen op na hield. Daardoor is ook niet zeker wie mijn vader is en ben ik opgegroeid zonder vader en met erg weinig familie.
quote:Op zaterdag 27 december 2008 11:01 schreef krioro het volgende:
Oordelen over je moeder doe ik niet. Wat betreft jullie relatie, als jij daar totaal geen behoefte aan hebt vind ik dat je die ook niet krampachtig moet aanhouden. Ja, het is familie, maar dat wil niet zeggen dat je elkaar automatisch leuk vindt. Anderen, buiten familie, waarbij je zo'n gevoel hebt zou je toch ook niet in je leven willen?
quote:Enerzijds ben ik het hiermee eens, anderzijds ook weer helemaal niet.Op zaterdag 27 december 2008 11:01 schreef krioro het volgende:
Oordelen over je moeder doe ik niet. Wat betreft jullie relatie, als jij daar totaal geen behoefte aan hebt vind ik dat je die ook niet krampachtig moet aanhouden. Ja, het is familie, maar dat wil niet zeggen dat je elkaar automatisch leuk vindt. Anderen, buiten familie, waarbij je zo'n gevoel hebt zou je toch ook niet in je leven willen?
Aan de ene kant zou je inderdaad gewoon zeggen dat als je geen zin hebt om met iemand om te gaan, dan kap je er simpelweg mee. Aan de andere kant; wat is nu werkelijk het probleem? Dat ze zich een enkele keer wat onfatsoenlijk gedraagd en dat jullie geen diepzinnige gesprekken hebben? Zeg er gewoon wat van nadat er zoiets gebeurd en wat betreft de diepzinnige gesprekken: zie de post Adfundum. Ga er maar vanuit dat weinig ouders met hun kinderen vaak goede gesprekken hebben.
quote:Dat kan, maar stel jij ergert je daaraan? Natuurlijk ligt die ergernis bij jezelf. Vandaar ook dat men zegt dat bij elke ruzie (niet dat het dat is maar you get the picture) er twee schuld hebben. Ik kan me echter wel voorstellen dat iemand die ergernis zoveel mogelijk uit de weg wilt gaan. Normaliter negeer en ontwijk je mensen die dat gedrag vertonen. Waarom bij familie dan niet?Op zaterdag 27 december 2008 13:00 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Enerzijds ben ik het hiermee eens, anderzijds ook weer helemaal niet.
Aan de ene kant zou je inderdaad gewoon zeggen dat als je geen zin hebt om met iemand om te gaan, dan kap je er simpelweg mee. Aan de andere kant; wat is nu werkelijk het probleem? Dat ze zich een enkele keer wat onfatsoenlijk gedraagd en dat jullie geen diepzinnige gesprekken hebben? Zeg er gewoon wat van nadat er zoiets gebeurd en wat betreft de diepzinnige gesprekken: zie de post Adfundum. Ga er maar vanuit dat weinig ouders met hun kinderen vaak goede gesprekken hebben.
quote:Beetje kort door de bocht dit. Het lijkt mij dat als je een opmerking maakt over haar onfatsoenlijke gedrag (vragen om korting op een wat grove manier, kinderachtige humor) dat ze volgende keer wel rekening houdt met je. Het is toch niet zo alsof men totaal geen controle over dit soort dingen heeft.Op vrijdag 26 december 2008 19:51 schreef mgerben het volgende:
[..]niet verwachten dat zijn moeder nog gaat veranderen. Op geen enkele manier.
Je kan je er aan ergeren, dat begrijp ik best, ach, was het zo vreselijk erg?
Je moeder heeft je gebaard, opgevoed, grootgebracht, eten en onderdak gegeven.. zomaar een ander heeft dat niet.
Dat is je antwoord.
quote:Tsja, goede vraag. Ik denk toch dat familie ergens een streepje voor blijft houden puur vanwege het feit dat het familie is. Slechte reden natuurlijk, maar ik denk dat het gewoon een onderdeel is van het idee familie. Principieel gezien heb je gelijk, maar ik denk dat het gevolg van zo'n besluit (er niet meer mee omgaan) te radicaal is en teveel ongeluk oplevert.Op zaterdag 27 december 2008 13:02 schreef RRGJL het volgende:
[..]
Dat kan, maar stel jij ergert je daaraan? Natuurlijk ligt die ergernis bij jezelf. Vandaar ook dat men zegt dat bij elke ruzie (niet dat het dat is maar you get the picture) er twee schuld hebben. Ik kan me echter wel voorstellen dat iemand die ergernis zoveel mogelijk uit de weg wilt gaan. Normaliter negeer en ontwijk je mensen die dat gedrag vertonen. Waarom bij familie dan niet?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 27-12-2008 13:15:07 ]
quote:Dat vind ik dan weer kort door de bocht.
Een relatie met je moeder stopzetten omdat haar humor niet de jouwe is..
Je kan je er aan ergeren, dat begrijp ik best, ach, was het zo vreselijk erg?
Je moeder heeft je gebaard, opgevoed, grootgebracht, eten en onderdak gegeven.. zomaar een ander heeft dat niet.
Dat is je antwoord.
quote:Op diezelfde wijze kun je al je problemen kapot relativeren.Op zaterdag 27 december 2008 13:06 schreef MarMar het volgende:
Je moeder heeft je gebaard, opgevoed, grootgebracht, eten en onderdak gegeven.. zomaar een ander heeft dat niet.
"Verdraaid, ik heb het zo zwaar."
"Jaahaa, maar de kindjes in Afrika hebben het nog veel zwaarder!"
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 27-12-2008 13:22:37 ]
quote:Dat vind ik een goede reden om dan maar banden te onderhouden met iemand waar je eigenlijk amper tot niets mee hebt, buiten een familieband omdat je nou eenmaal familie bent.Op zaterdag 27 december 2008 13:06 schreef MarMar het volgende:
Je moeder heeft je gebaard, opgevoed, grootgebracht, eten en onderdak gegeven.. zomaar een ander heeft dat niet.
Waarom zou ik in godsnaam vrijwillig naar iemand willen gaan waar ik totaal geen raakvlakken mee heb? In dit geval enkel omdat die mensen je op de wereld hebben gezet en met hun eigen invulling je iets hebben proberen te leren? Vind ik nogal minimaal om méer mee te doen.
Ik heb zelf ook totaal geen band met m'n ouders, we bepraten weleens wat en we zitten aan dezelfde eettafel als ik bij hun eet, maar ik zal ze echt niet uitnodigen voor een avondje film kijken.
Echt totaal geen raakvlakken, extreem andere gedachten en opvattingen over dingen die ik belangrijk vind, meningen en ideeën waar ik me totaal niet in kan vinden en zo kan ik wel even doorgaan.
Zo iemand hoef ik niet in m'n vriendenkring te hebben hoor, daarom zie ik er het nut ook niet van in om ze een belangrijker deel van m'n leven te laten worden dan dat ze nu al zijn.
Er is respect wederzijds tot op zekere hoogte, we gaan - voor buitenstaanders - normaal met elkaar om en doen de dingen samen die enkel noodzakelijk zijn en verder heb ik weinig behoefte om m'n tijd te delen met m'n ouders, omdat ik er niets mee heb buiten die bloedband.
De relatie met m'n ouders stopzetten vind ik te ver gaan persoonlijk, minimaliseren vond ik in mijn geval wel een goede optie.
Natuurlijk kunnen er dingen gebeuren waardoor je familie niet meer wilt zien of waardoor je bepaalde familieleden wat vaker ziet dan een ander, maar kom op zeg!
Een moeder heeft wel wat credit opgeboud dunkt me, mits ze niet heel vreselijke dingen met je heeft uitgespookt.
quote:Dat stelt niemand. Als dat zo was, dan zou dit topic er helemaal niet geweest zijn me dunkt.
Dus je vindt dat je een moeder net zo makkelijk aan de kant moet kunnen zetten dan een toevallige bekende wiens humor je niet bevalt?
Natuurlijk kunnen er dingen gebeuren waardoor je familie niet meer wilt zien of waardoor je bepaalde familieleden wat vaker ziet dan een ander, maar kom op zeg!
Een moeder heeft wel wat credit opgeboud dunkt me, mits ze niet heel vreselijke dingen met je heeft uitgespookt.
quote:Goed, als het bij een enkele keer irritatie zou blijven, en je voor de rest goed met elkaar op kunt schieten, OK. Maar uit het verhaal van TS komt het op mij over alsof er geen of erg weinig positieve aspecten aan de relatie zitten. Wat mij betreft kun je het dan beter afkappen. Uitsluitend negatieve invloeden van iemand ervaren lijkt me niet fijn.Op zaterdag 27 december 2008 13:00 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Enerzijds ben ik het hiermee eens, anderzijds ook weer helemaal niet.
Aan de ene kant zou je inderdaad gewoon zeggen dat als je geen zin hebt om met iemand om te gaan, dan kap je er simpelweg mee. Aan de andere kant; wat is nu werkelijk het probleem? Dat ze zich een enkele keer wat onfatsoenlijk gedraagd en dat jullie geen diepzinnige gesprekken hebben? Zeg er gewoon wat van nadat er zoiets gebeurd en wat betreft de diepzinnige gesprekken: zie de post Adfundum. Ga er maar vanuit dat weinig ouders met hun kinderen vaak goede gesprekken hebben.
quote:Dat laatste is in sommige gevallen helaas wel zo. Of TS er verder nooit iets van gezegd heeft, en indien wel, of er iets veranderd is, weet ik niet.Op zaterdag 27 december 2008 13:03 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Beetje kort door de bocht dit. Het lijkt mij dat als je een opmerking maakt over haar onfatsoenlijke gedrag (vragen om korting op een wat grove manier, kinderachtige humor) dat ze volgende keer wel rekening houdt met je. Het is toch niet zo alsof men totaal geen controle over dit soort dingen heeft.
quote:Ja, een verschil in gevoel voor humor, dat is hier het probleem idd.Op zaterdag 27 december 2008 13:06 schreef MarMar het volgende:
Een relatie met je moeder stopzetten omdat haar humor niet de jouwe is..
Je kan je er aan ergeren, dat begrijp ik best, ach, was het zo vreselijk erg?
Je moeder heeft je gebaard, opgevoed, grootgebracht, eten en onderdak gegeven.. zomaar een ander heeft dat niet.
Dat is je antwoord.
En de dingen die je noemt die een moeder gedaan heeft, vind ik een recht, een plicht voor ouders. Zij kiezen ervoor om kinderen te krijgen. Zij moeten daar verantwoordelijkheid voor dragen. Een kind kiest er niet voor geboren te worden, en kiest zijn of haar ouders niet. Dat je dankbaar kunt zijn voor de dingen die ouders voor je gedaan hebben, staat wat mij betreft los van de vraag of je een (slechte) relatie moet onderhouden.
quote:Ik wil niet zeggen dat mijn moeder één grote bron van negatieve invloeden is. Ze is over het algemeen best lief tegen me, geeft me sinds ik uit huis ben af en toe wat geld (terwijl ze vroeger geld van me leende zonder het terug te geven), koopt kleine dingen die ik nodig heb, etc.Op zaterdag 27 december 2008 13:50 schreef krioro het volgende:
[..]
Goed, als het bij een enkele keer irritatie zou blijven, en je voor de rest goed met elkaar op kunt schieten, OK. Maar uit het verhaal van TS komt het op mij over alsof er geen of erg weinig positieve aspecten aan de relatie zitten. Wat mij betreft kun je het dan beter afkappen. Uitsluitend negatieve invloeden van iemand ervaren lijkt me niet fijn.
Maar verder zit er geen enkele vorm van diepgang in. De enige gesprekken die we hebben gaan over het eten, boodschappen doen, het weer, dat soort dingen. Ik heb geen idee waar zij graag over praat, als er überhaupt dingen zijn waar ze graag over praat.
Uiteindelijk heb ik zoiets van laten we het contact vooral beperken tot 1 keer in de 2 weken bellen en af en toe eens samen met elkaar eten.
Misschien is dit raar, maar ik heb ook nooit het idee gehad dat ik echt van haar houd of dat het me uitermate veel uitmaakt of het goed met haar gaat of niet. Misschien zit dat gevoel ergens verborgen in me maar misschien is het er ook gewoon niet meer. Ze is een vreemde voor me...
quote:Waarom zou dat moeten dan?Op zaterdag 27 december 2008 14:05 schreef JohnDDD het volgende:
[..]
Maar verder zit er geen enkele vorm van diepgang in. De enige gesprekken die we hebben gaan over het eten, boodschappen doen, het weer, dat soort dingen. Ik heb geen idee waar zij graag over praat, als er überhaupt dingen zijn waar ze graag over praat.
Verder denk ik dat je onbewust je moeder beter kent en waardeert dan dat je nu beweert. Maar goed, ik kan er altijd naast zitten.
quote:Niets moet, maar het is toch wel prettig als je over meer kunt praten dan enkel 'Lekker weertje wordt t van t weekend hé' lijkt me.Op zaterdag 27 december 2008 14:21 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Waarom zou dat moeten dan?
Verder denk ik dat je onbewust je moeder beter kent en waardeert dan dat je nu beweert. Maar goed, ik kan er altijd naast zitten.
Maakt verder niets uit als het een collega van je is ofzo, maar je verwacht toch wel over iets meer dingen te kunnen praten met iemand die je door en door kent.
Herkenbaar iets trouwens.
quote:Begrijp me niet verkeerd hoor, ik praat ook niet over de meest diepgaande onderwerpen met m'n ouders. Daarvoor kies ik andere mensen uit waarmee ik een betere band heb en die daar beter tot in staat zijn. Maar ik zie niet in waarom dat belangrijk zou moeten zijn.Op zaterdag 27 december 2008 14:31 schreef Lastpost het volgende:
[..]
Niets moet, maar het is toch wel prettig als je over meer kunt praten dan enkel 'Lekker weertje wordt t van t weekend hé' lijkt me.
Maakt verder niets uit als het een collega van je is ofzo, maar je verwacht toch wel over iets meer dingen te kunnen praten met iemand die je door en door kent.
Herkenbaar iets trouwens.
quote:Juist! Dat bedoelde ik dus.Op zaterdag 27 december 2008 15:07 schreef ShadyLane het volgende:
Zoek DAT gewoon niet in je moeder en dan is het probleem al voor een heel groot deel weg. Ik heb ook wel vriendinnen die met hun ouders filosoferen over Het Leven, hun diepste gevoelens met hun ouders delen en het eerste hun ouders bellen als het vriendje het heeft uitgemaakt. Maar zelf heb ik dat nooit met mijn ouders gehad, en veel vrienden van me ook niet. Wij hebben de goeie gesprekken met onze vrienden. En met onze ouders bespreken we die dingen die we met ze delen, en dat blijft dan vaak beperkt tot nieuwtjes over de nieuwe baan van neef M. of de verhuizing van tante P. Volgens mij moet je gewoon van het idee af dat er iets mis mee is als de gesprekken alleen maar daarover gaan.
quote:Jouw moeder is dus duidelijk anders dan jij, minder diepgaand, oppervlakkerig, praatOp zaterdag 27 december 2008 14:05 schreef JohnDDD het volgende:
geeft me sinds ik uit huis ben af en toe wat geld
koopt kleine dingen die ik nodig heb, etc.
Maar verder zit er geen enkele vorm van diepgang in.
Ik heb geen idee waar zij graag over praat, als er überhaupt dingen zijn waar ze graag over praat.
Uiteindelijk heb ik zoiets van laten we het contact vooral beperken tot 1 keer in de 2 weken bellen
en af en toe eens samen met elkaar eten.
ik heb ook nooit het idee gehad dat ik echt van haar houd
Ze is een vreemde voor me...
over stukgelopen relaties of nieuwe vrienden, over dingen die ze voor je kocht etc..
over de dingen die ze ook met vriendinnen bespreekt.
Patty Brard ging ook met haar dochter om of dat ze een vriendin was, haar dochter
schaamde zich ook voor haar losbandige moeder, nu gaan ze anders met elkaar om.
Jij bent een jongen die zonder vader is opgegroeid, weet niet wie van de 2 mannen je vader is
dat is jammer, je kent de familie van je vaders kant niet.
Tot 1 1/2 jaar geleden woonde je thuis en besprak je moeder met jou al haar dingen,
en zag je haar levenswijze met mannen etc..
Helemaal breken met je moeder kan ook moeilijk zijn, ik denk dat je dan toch niet opgelucht bent
maar toch blijft piekeren over hoe ze was, is en nooit zal worden.
Ik wil je veel sterkte toe wensen, hoop dat je toch ook eens goed met een deskundige gaat
praten , want denk dat je er met je moeder niet uit komt, ze zal niet gauw de moeder worden
die jij zou willen.
Het zal waarschijnlijk oppervlakkig blijven.
Moeders volgen geen moedersopleiding, ze worden moeder en het is net hoe hun achtergrond
leefwijze en karakter is.
Ik merk uit dit topic dat heel veel mensen een "oppervlakkige" band hebben met hun ouders. Ik zou wel van jullie willen weten: is het dan ook zo dat jullie niet veel van ze houden, of bijv. minder dan van een goede vriend of vriendin? Missen jullie ze als je ze een tijd niet ziet? Vinden jullie het leuk om (korte) tijd met ze door te brengen?
Ik ben toch altijd opgegroeid met het idee dat je ouders belangrijk voor je zouden moeten zijn en dat liefde voor je ouders heel vanzelfsprekend is. Ik heb afgelopen half jaar in Italië gewoond waar ik dat nog veel meer zie. Mensen van 30 wonen nog bij hun ouders en hun ouders weten alles over ze. Misschien hoef ik me er niet zoveel van aan te trekken?
Ik ga ook niet met mijn moeder op stap of alles met haar delen wat ik doe en wat belangrijk voor mij is, de meeste van die dingen doe ik samen met partner en/of vrienden.
Dat gebeurt gewoon naarmate je ouder wordt en meer je eigen leven gaat leiden en dat is imho ook heel gezond.
Dat is echter heel iets anders dan een relatie met je moeder verbreken en voordat je zoiets drastisch zou doen, moet er imho wel echt iets vreselijks gebeurd zijn. Klinkt als een enorme dooddoener, maar je moeder is toch je moeder!
Mensen die op hun dertigste nog bij de ouders thuis wonen zijn niet representatief voor het gemiddelde lijkt me JohnDDD. Maak je maar gewoon niet te druk, je moeder hoeft echt niet je beste maatje te zijn of de eerste die je belt of opzoekt als je tijd hebt.
quote:Dat vind ik niet zo raar, eerder wel logisch als ik lees waar je allemaal tegenaan loopt. Je weet bijvoorbeeld niet wie je vader is, wil je dat niet laten uitzoeken? Het kunnen er 2 zijn, dus als je met 1 een dna test doet heb je al zekerheid. Misschien dat het verborgen gevoel voor je moeder dan mere tot uiting komt?Op zaterdag 27 december 2008 14:05 schreef JohnDDD het volgende:
[..]
Misschien is dit raar, maar ik heb ook nooit het idee gehad dat ik echt van haar houd of dat het me uitermate veel uitmaakt of het goed met haar gaat of niet. Misschien zit dat gevoel ergens verborgen in me maar misschien is het er ook gewoon niet meer. Ze is een vreemde voor me...
quote:Jij en je moeder verschillen te veel, jullie lijken op dit moment niet op een lijn te zitten,Op zaterdag 27 december 2008 16:14 schreef JohnDDD het volgende:
Of mijn moeder nu ordinair is, een slet of wat dan ook, ze is gewoon heel anders dan ik en dat is het meest fundamentele probleem,
ze erg verschilt van mij.
Ik zou wel van jullie willen weten: is het dan ook zo dat jullie niet veel van ze houden,
Ik heb afgelopen half jaar in Italië gewoond waar ik dat nog veel meer zie.
Mensen van 30 wonen nog bij hun ouders en hun ouders weten alles over ze.
een goed diepgaand gesprek zal je bij andere mensen moeten zoeken, ze kan je niet zien
als een kameraadje, vriendje, je bent haar zoon en jij kan haar niet zien als de perfecte moeder,
je bent enig kind, alleen met je moeder opgegroeid dat is toch al een andere contact-verhouding
dan dat je in een gezin woonde met 3, 4 kinderen en vader en moeder.
Veel plezier, liefde in je leven toegewenst.
Wat tekst weg gehaald, de kerst is weer voorbij, familie gaat weer zijn eigen gang
minder emotioneel en verlangend , op naar het nieuwe jaar.
[ Bericht 5% gewijzigd door Sinarades op 29-12-2008 12:04:15 (Tekst ingekort.) ]