Familie: wat moet ik ermee?

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 00:47 schreef Sinarades het volgende:

[goed advies]

Succes John , probeer met je moeder te praten, omdat je niet blij hiervan wordt, ik denk zelf
dat wanneer het etentje alleen met jou en je moeder was, het minder uitsloverig en sletterig was,
praat eventueel ook met een deskundige.

Hm... een moeder van, hoe oud, 50+ ? gaat niet zomaar veranderen omdat haar zoontje 'issues' heeft. Je kunt praten tot je een ons weegt, op een bepaald punt moet je ook knopen doorhakken en gezelschap kiezen waar je jezelf prettig bij voelt.

Je moeder heeft die les overduidelijk geleerd - zij kiest gezelschap (zowel vrouwen als mannen) waar ze zich goed bij voelt.
Misschien moet je die les eens van je moeder overnemen.

quote:

Op vrijdag 26 december 2008 15:56 schreef JohnDDD het volgende:

Is het niet zo dat je, als je op een gegeven moment in je leven een keuze maakt voor jezelf en voor je eigen geluk, je dit soort nutteloze relaties zou moeten stopzetten? Als ik er objectief over nadenk zou mijn moeder namelijk nooit een vriendin van me zijn, als ze niet mijn moeder was.

Ben benieuwd meningen van anderen hierover te horen.

Dit kun je niet stopzetten, er is sprake van een bloedband! Je relatie met je ouders neem je mee voor de rest van je leven, zelfs nadat ze jaren dood zijn kun je er nog mee bezig zijn.

Bij mijzelf merk ik dat, hoe ouder ik wordt, hoe meer ik weer om ze ga geven omdat ik langzaam maar zeker ga begrijpen waarom ze zijn zoals ze zijn. Wat er bij hen immers nooit is ingestopt kunnen ze ook niet geven, dus in zekere zin kunnen ze er ook geen fuck aan doen.

Het is dan ook jouw probleem, dat jij moet zien op te lossen. En ja, jij moet keuzes maken voor jezelf, alleen met dien verstande dat je ouders nooit kunt zien als "zomaar een relatie', vanwege de eerder genoemde bloedband. Proberen te achterhalen waarom het gedrag van je moeder is zoals het is kan misschien wel helpen.

Bloedband = overrated. Men wordt geacht bepaalde omgangsvormen in acht te nemen.. Dat kunnen de meeste mensen ook wel opbrengen. In sommige gevallen is er een sterke emotionele band, in andere gevallen minder en in enkele gevallen helemaal niet. Dat eerste is nog op te brengen, dat laatste nooit te forceren. Sterker nog, het zal averechts werken.

Woon je al op jezelf TS? Mocht dat nog niet het geval zijn scheelt het je al het meerendeel van de ergernissen wanneer je iets voor jezelf hebt plus dat je waarschijnlijk ook beter tegen de mindere kanten van je moeder kan wanneer je haar ziet.

Oordelen over je moeder doe ik niet. Wat betreft jullie relatie, als jij daar totaal geen behoefte aan hebt vind ik dat je die ook niet krampachtig moet aanhouden. Ja, het is familie, maar dat wil niet zeggen dat je elkaar automatisch leuk vindt. Anderen, buiten familie, waarbij je zo'n gevoel hebt zou je toch ook niet in je leven willen?

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 11:01 schreef krioro het volgende:
Oordelen over je moeder doe ik niet. Wat betreft jullie relatie, als jij daar totaal geen behoefte aan hebt vind ik dat je die ook niet krampachtig moet aanhouden. Ja, het is familie, maar dat wil niet zeggen dat je elkaar automatisch leuk vindt. Anderen, buiten familie, waarbij je zo'n gevoel hebt zou je toch ook niet in je leven willen?

Een relatie met je moeder stopzetten omdat haar humor niet de jouwe is..

Je kan je er aan ergeren, dat begrijp ik best, ach, was het zo vreselijk erg?

Je moeder heeft je gebaard, opgevoed, grootgebracht, eten en onderdak gegeven.. zomaar een ander heeft dat niet.

Dat is je antwoord.

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 13:06 schreef MarMar het volgende:
Een relatie met je moeder stopzetten omdat haar humor niet de jouwe is..

Je kan je er aan ergeren, dat begrijp ik best, ach, was het zo vreselijk erg?

Je moeder heeft je gebaard, opgevoed, grootgebracht, eten en onderdak gegeven.. zomaar een ander heeft dat niet.

Dat is je antwoord.

Dat vind ik dan weer kort door de bocht.

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 13:06 schreef MarMar het volgende:
Je moeder heeft je gebaard, opgevoed, grootgebracht, eten en onderdak gegeven.. zomaar een ander heeft dat niet.

Dat vind ik een goede reden om dan maar banden te onderhouden met iemand waar je eigenlijk amper tot niets mee hebt, buiten een familieband omdat je nou eenmaal familie bent.
Waarom zou ik in godsnaam vrijwillig naar iemand willen gaan waar ik totaal geen raakvlakken mee heb? In dit geval enkel omdat die mensen je op de wereld hebben gezet en met hun eigen invulling je iets hebben proberen te leren? Vind ik nogal minimaal om méer mee te doen.

Ik heb zelf ook totaal geen band met m'n ouders, we bepraten weleens wat en we zitten aan dezelfde eettafel als ik bij hun eet, maar ik zal ze echt niet uitnodigen voor een avondje film kijken.
Echt totaal geen raakvlakken, extreem andere gedachten en opvattingen over dingen die ik belangrijk vind, meningen en ideeën waar ik me totaal niet in kan vinden en zo kan ik wel even doorgaan.
Zo iemand hoef ik niet in m'n vriendenkring te hebben hoor, daarom zie ik er het nut ook niet van in om ze een belangrijker deel van m'n leven te laten worden dan dat ze nu al zijn.

Er is respect wederzijds tot op zekere hoogte, we gaan - voor buitenstaanders - normaal met elkaar om en doen de dingen samen die enkel noodzakelijk zijn en verder heb ik weinig behoefte om m'n tijd te delen met m'n ouders, omdat ik er niets mee heb buiten die bloedband.
De relatie met m'n ouders stopzetten vind ik te ver gaan persoonlijk, minimaliseren vond ik in mijn geval wel een goede optie.

Dus je vindt dat je een moeder net zo makkelijk aan de kant moet kunnen zetten dan een toevallige bekende wiens humor je niet bevalt?

Natuurlijk kunnen er dingen gebeuren waardoor je familie niet meer wilt zien of waardoor je bepaalde familieleden wat vaker ziet dan een ander, maar kom op zeg!
Een moeder heeft wel wat credit opgeboud dunkt me, mits ze niet heel vreselijke dingen met je heeft uitgespookt.

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 13:30 schreef MarMar het volgende:
Dus je vindt dat je een moeder net zo makkelijk aan de kant moet kunnen zetten dan een toevallige bekende wiens humor je niet bevalt?

Natuurlijk kunnen er dingen gebeuren waardoor je familie niet meer wilt zien of waardoor je bepaalde familieleden wat vaker ziet dan een ander, maar kom op zeg!
Een moeder heeft wel wat credit opgeboud dunkt me, mits ze niet heel vreselijke dingen met je heeft uitgespookt.

Dat stelt niemand. Als dat zo was, dan zou dit topic er helemaal niet geweest zijn me dunkt.

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 13:00 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Enerzijds ben ik het hiermee eens, anderzijds ook weer helemaal niet.

Aan de ene kant zou je inderdaad gewoon zeggen dat als je geen zin hebt om met iemand om te gaan, dan kap je er simpelweg mee. Aan de andere kant; wat is nu werkelijk het probleem? Dat ze zich een enkele keer wat onfatsoenlijk gedraagd en dat jullie geen diepzinnige gesprekken hebben? Zeg er gewoon wat van nadat er zoiets gebeurd en wat betreft de diepzinnige gesprekken: zie de post Adfundum. Ga er maar vanuit dat weinig ouders met hun kinderen vaak goede gesprekken hebben.

Goed, als het bij een enkele keer irritatie zou blijven, en je voor de rest goed met elkaar op kunt schieten, OK. Maar uit het verhaal van TS komt het op mij over alsof er geen of erg weinig positieve aspecten aan de relatie zitten. Wat mij betreft kun je het dan beter afkappen. Uitsluitend negatieve invloeden van iemand ervaren lijkt me niet fijn.

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 13:03 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Beetje kort door de bocht dit. Het lijkt mij dat als je een opmerking maakt over haar onfatsoenlijke gedrag (vragen om korting op een wat grove manier, kinderachtige humor) dat ze volgende keer wel rekening houdt met je. Het is toch niet zo alsof men totaal geen controle over dit soort dingen heeft.

Dat laatste is in sommige gevallen helaas wel zo. Of TS er verder nooit iets van gezegd heeft, en indien wel, of er iets veranderd is, weet ik niet.

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 13:06 schreef MarMar het volgende:
Een relatie met je moeder stopzetten omdat haar humor niet de jouwe is..

Je kan je er aan ergeren, dat begrijp ik best, ach, was het zo vreselijk erg?

Je moeder heeft je gebaard, opgevoed, grootgebracht, eten en onderdak gegeven.. zomaar een ander heeft dat niet.

Dat is je antwoord.

Ja, een verschil in gevoel voor humor, dat is hier het probleem idd.

En de dingen die je noemt die een moeder gedaan heeft, vind ik een recht, een plicht voor ouders. Zij kiezen ervoor om kinderen te krijgen. Zij moeten daar verantwoordelijkheid voor dragen. Een kind kiest er niet voor geboren te worden, en kiest zijn of haar ouders niet. Dat je dankbaar kunt zijn voor de dingen die ouders voor je gedaan hebben, staat wat mij betreft los van de vraag of je een (slechte) relatie moet onderhouden.

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 14:21 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Waarom zou dat moeten dan?

Verder denk ik dat je onbewust je moeder beter kent en waardeert dan dat je nu beweert. Maar goed, ik kan er altijd naast zitten.

Niets moet, maar het is toch wel prettig als je over meer kunt praten dan enkel 'Lekker weertje wordt t van t weekend hé' lijkt me.
Maakt verder niets uit als het een collega van je is ofzo, maar je verwacht toch wel over iets meer dingen te kunnen praten met iemand die je door en door kent.

Herkenbaar iets trouwens.

Zoek DAT gewoon niet in je moeder en dan is het probleem al voor een heel groot deel weg. Ik heb ook wel vriendinnen die met hun ouders filosoferen over Het Leven, hun diepste gevoelens met hun ouders delen en het eerste hun ouders bellen als het vriendje het heeft uitgemaakt. Maar zelf heb ik dat nooit met mijn ouders gehad, en veel vrienden van me ook niet. Wij hebben de goeie gesprekken met onze vrienden. En met onze ouders bespreken we die dingen die we met ze delen, en dat blijft dan vaak beperkt tot nieuwtjes over de nieuwe baan van neef M. of de verhuizing van tante P. Volgens mij moet je gewoon van het idee af dat er iets mis mee is als de gesprekken alleen maar daarover gaan.