Ascenseur pour l'échafaud (Elevator to the Gallows) (1958, Fr, Louis Malle)Wat een heerlijk sfeertje heeft deze film. De acteurs/-trices geven hun karakters de juiste karaktereigenschappen mee. De wanhoop die constant van Florence Carala's (Jean Moreau) gezicht is te lezen, terwijl ze opzoek gaat naar haar vriend. Julien Tavernier (Maurice Ronet) die ten allertijden uiterst cool blijft. De onschuld van Véronique (Yori Bertin) die wordt meegezogen in de jeugdige roekeloosheid van Louis (Georges Poujouly).
De geweldige score van Miles Davis maakt de sfeer helemaal compleet en tilt de film naar een nog hoger niveau.
cijfer: 9
Not Another Teen Movie (2001, VS, Joel Gallen)Blijft een verschrikkelijk geinig parodie films op andere films. Zelfs de zoveelste keer dat ik hem zie lig ik weer dubbel alle karikaturen.
cijfer: 8
Kes (1969, VK, Ken Loach)Loach geeft een goede inkijk in het leven als een arme Engelse arbeidersjongen. Dat is zeker geen pretje. De sfeer is dan ook erg grauw, neerslachtig en depressief. Des te mooier is daardoor het contrast met de momenten als Billy met zijn havik traint. Dan voel je dat hij heel even gelukkig is en al zijn zorgen kan vergeten. Hierdoor krijgt de film een groot hart.
cijfer: 8.5
Chocolat (2000, VK, Lasse Hallström)Je zou bijna denken dat deze film van Hallström stiekem van Jeunet is. Het heeft dezelfde soort sprookjesachtige doch realistische sfeer. Juliette Binoche is als altijd een plezier om naar te kijken. Verder zit de film vol met goede bijrollen van o.a. Peter Stormare, Judi Dench, Alfred Molina en Carrie-Anne Moss. Bovendien heeft de film ook nog Johnny Depp.
cijfer: 7.5
Såsom i en spegel (Through a Glass Darkly) (1961, Zw, Ingmar Bergman)Het ziet er weer fantastisch uit. Er wordt weer ijzersterk geacteerd. Er wordt weer veel gepraat. En zoals zo vaak bij Bergman gaat de film over religie. Misschien niet zijn beste film over het thema, maar zeker de moeite van het kijken waard voor de geīnteresseerden. Daarnaast stelt de film goede vragen over hoever een schrijver/kunstenaar mag gaan in het gebruiken van de mensen om zich heen als inspiratie.
cijfer: 7.5
Nattvardsgästerna (Winter Light) (1962, Zw, Ingmar Bergman)Ook de tweede film uit Bergmans zogenaamde kamer-trilogie gaat over religie. De rol van de met zijn geloof worstelende dominee wordt met volle overtuiging gespeeld door Gunnar Björnstrand. De scené, waarin zijn hulpje verteld dat Jezus echte pijn niet fysiek was maar zijn gevoel dat iedereen hem in de steek had gelaten, raakt de kern van de film.
cijfer: 8
Burn After Reading (2008. VS, De Coen broertjes) De films van de Coen broertjes worden al meestal niet bevolkt door de grootste lichten in de wereld. Maar deze film is wel echt een wedstrijdje om wie de meest incapabele, incompetente, domste debiel is. Wat nog eens extra grappig wordt omdat ze zich zelf allemaal (behalve dan misschien Pitt's karakter) absoluut niet zo zien. De situatie die door hun incompetentie ontstaan zijn verschrikkelijk hilarisch. Als film is het daardoor een zeer geslaagde komedie. Maar als je gaat bedenken dat de film misschien niet eens zo ver van de werkelijkheid staat en de CIA echt vol zit met dit soort figuren, dan is het eigenlijk meer een horror.
cijfer: 8.5