quote:
Op zaterdag 15 november 2008 17:47 schreef Raissa het volgende:[..]
Zodra de ontstekingen weg/minder zijn moet de pijn ook minder worden, maar dan moeten de medicijnen wel aanslaan en dat is nog even afwachten.. Ik weet ook niet hoe vaak ik inmiddels heb gezegd dat dit mijn eerste kindje wordt en ik dit NOOOOIT meer wil meemaken dus dat dit ook de laatste zal zijn

Klaar met de pijn ben ik dus ook

en ik hoop echt dat jij hetzelfde gevoel strakjes krijgt als je kindje er is.
Je kijkt je kindje aan op een belerende manier en spreekt het dan toe: zooo was jij dat die mijn lijf op de kop zette, en dan kijkt dat moppie je aan en dan wil je er nog een en dan "vergeet" je dit misschien wel allemaal.
(zo ging het hier iig wel, die verdomde hormonen ook)
quote:
Lief dat je het vraagt
Het gaat best redelijk naar omstandigheden, al merk ik wel dat de zenuwen af en toe toeslaan.
Ben als een gek allerhande afleiding aan het zoeken en verzinnen en dat gaat me redelijk af, ben aan het breien en tegelijkertijd een quilt voor op Isa's bed aan het maken, daarbij zijn we ook nog aan het verbouwen (manlief doet dus ook duidelijk mee al zegt hij er weinig over) en ik shop de nieuwe kamer van Isa bij elkaar via Marktplaats ..... je zou er bijna moe van worden als je me zag af en toe.
Maar deze tactiek lijkt redelijk te werken voor ons, we hebben zo weinig tijd om er echt bij stil te staan en de datum nadert langzaam. Gelukkig.
Ik heb stille hoop dat mijn darmen rustig blijven maar zodra ik merk dat het minder gaat moet ik direct het ziekenhuis bellen, de gyn wil geen risico's nemen aangezien het vorige keer met Isa fout liep en ik niet serieus genomen werd, hij doet dus echt zijn best mijn vertrouwen te krijgen, maar dat heeft hij allang
Ben daarom ook superblij dat hij de punctie zal doen, en mijn man ook alleen dat idee al geeft rust in de tent.
Morgen een etentje met familie van mijn man (de hele familie) en die gaan dan allemaal vragen hoe het gaat maar alleen mijn man's ouders weten wat er speelt dat word dus een dagje vragen ontwijken en Goed als antwoord geven.
Schoonzusje wilde ik namelijk niet ongerust maken die is ietsje verder zwanger als ik, en als er slecht nieuws is kunnen we dat ter zijner tijd wel zeggen ipv haar weken ongerust te laten zijn om misschien wel niets, maar eenvoudig is het niet ze vroeg gisteren namelijk naar de echo foto's maar daar staan de getallen van de meting op enz dus weer op een ander onderwerp aangestuurd het voelt als liegen en dat voelt niet lekker voor mij en mijn man.
Heb af en toe het idee dat ik het kindje al voel maar stop dat idee dan snel weg, ik durf nog niet te genieten voor we 22 december alle uitslagen binnen hebben, een voorlopige uitslag op 8 december zal dus nog geen jubelstemming oproepen bij ons we zijn heel voorzichtig nu met onze gevoelens.
Vind het trouwens ook moeilijk om uit te leggen hoe ik me voel, je bent blij zwanger te zijn maar het voelt nu totaal anders als zou moeten.