W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
06-01-2010
Glinsteringen kunnen water op verre planeten verraden
Op twee nieuwe filmpjes die de Amerikaanse ruimtesonde Deep Impact van de aarde heeft gemaakt, zijn heldere lichtflitsjes te zien die het gevolg zijn van de weerspiegeling van zonlicht aan oceaanwater. Op zich zijn dit soort glinsteringen de gewoonste zaak van de wereld, maar volgens NASA-wetenschappers zou het verschijnsel ook waarneembaar kunnen zijn bij planeten die om andere sterren draaien. Mits er water of ijs op het planeetoppervlak is natuurlijk.
De intensiteit van de glinsteringen op de beelden die de ruimtesonde heeft vastgelegd, heeft de onderzoekers verrast. Toch zal het bepaald niet gemakkelijk zijn om het verschijnsel ook bij exoplaneten te detecteren. Op het oppervlak van zo'n verre planeet zijn met de huidige instrumenten geen details waarneembaar: de glinstering zou zichzelf moeten verraden als een regelmatig terugkerende toename van de helderheid van de planeet.
Deep Impact is een ruimtesonde die in 2005 onderzoek deed bij de komeet Tempel en daar zelfs een projectiel op afschoot. Omdat de ruimtesonde na zijn ontmoeting met de komeet nog goed functioneerde, heeft hij een paar extra taken gekregen. Hij is nu op weg naar een andere komeet (Hartley 2), die hij in oktober van dit jaar zal bereiken. Tot die tijd worden zijn instrumenten gebruikt om een goede indruk te krijgen van hoe een planeet als de aarde er van grote afstand uitziet.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesversterrenkunde)
Glinsteringen kunnen water op verre planeten verraden
Op twee nieuwe filmpjes die de Amerikaanse ruimtesonde Deep Impact van de aarde heeft gemaakt, zijn heldere lichtflitsjes te zien die het gevolg zijn van de weerspiegeling van zonlicht aan oceaanwater. Op zich zijn dit soort glinsteringen de gewoonste zaak van de wereld, maar volgens NASA-wetenschappers zou het verschijnsel ook waarneembaar kunnen zijn bij planeten die om andere sterren draaien. Mits er water of ijs op het planeetoppervlak is natuurlijk.
De intensiteit van de glinsteringen op de beelden die de ruimtesonde heeft vastgelegd, heeft de onderzoekers verrast. Toch zal het bepaald niet gemakkelijk zijn om het verschijnsel ook bij exoplaneten te detecteren. Op het oppervlak van zo'n verre planeet zijn met de huidige instrumenten geen details waarneembaar: de glinstering zou zichzelf moeten verraden als een regelmatig terugkerende toename van de helderheid van de planeet.
Deep Impact is een ruimtesonde die in 2005 onderzoek deed bij de komeet Tempel en daar zelfs een projectiel op afschoot. Omdat de ruimtesonde na zijn ontmoeting met de komeet nog goed functioneerde, heeft hij een paar extra taken gekregen. Hij is nu op weg naar een andere komeet (Hartley 2), die hij in oktober van dit jaar zal bereiken. Tot die tijd worden zijn instrumenten gebruikt om een goede indruk te krijgen van hoe een planeet als de aarde er van grote afstand uitziet.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-01-2010
Nieuwe 'superaarde' ontdekt
Amerikaanse sterrenkundigen hebben weer een zogeheten superaarde ontdekt - een planeet die niet veel groter en zwaarder is dan de aarde. De planeet, die om de 80 lichtjaar verre ster HD156668 draait, is slechts vier maal zo zwaar als de aarde. Daarmee is hij de op één na kleinste exoplaneet die tot nog toe is opgespoord.
De superaarde is ontdekt met dezelfde indirecte waarneemmethode waarmee ook de meeste andere exoplaneten (inmiddels meer dan 400) zijn ontdekt. Met zijn zwaartekracht brengt hij zijn moederster een beetje aan het schommelen, en die minieme schommelingen zijn opgemeten met het gevoelige HIRES-instrument (High Resolution Echelle Spectrograph) van de 10-meter Keck I-telescoop op Hawaï.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoverserrenkunde)
[ Bericht 85% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 10-01-2010 23:11:47 ]
Nieuwe 'superaarde' ontdekt
Amerikaanse sterrenkundigen hebben weer een zogeheten superaarde ontdekt - een planeet die niet veel groter en zwaarder is dan de aarde. De planeet, die om de 80 lichtjaar verre ster HD156668 draait, is slechts vier maal zo zwaar als de aarde. Daarmee is hij de op één na kleinste exoplaneet die tot nog toe is opgespoord.
De superaarde is ontdekt met dezelfde indirecte waarneemmethode waarmee ook de meeste andere exoplaneten (inmiddels meer dan 400) zijn ontdekt. Met zijn zwaartekracht brengt hij zijn moederster een beetje aan het schommelen, en die minieme schommelingen zijn opgemeten met het gevoelige HIRES-instrument (High Resolution Echelle Spectrograph) van de 10-meter Keck I-telescoop op Hawaï.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoverserrenkunde)
[ Bericht 85% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 10-01-2010 23:11:47 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-01-2010
Op één na kleinste exoplaneet ooit ontdekt
Astronomen rond Andrew Howard van de Universiteit van Californië in Berkeley hebben met de Keck-telescoop op Hawaï de tot nu toe tweede kleinste planeet buiten ons zonnestelsel ontdekt, zo is op de jaarlijkse bijeenkomst van de Amerikaanse Vereniging voor Astronomie (AAS) bekendgemaakt.
Het gaat om exoplaneet HD156668b die zich bevindt in een stelsel op ongeveer 89 lichtjaar van ons in het sterrenbeeld Hercules en die in ongeveer vier dagen rond haar ster draait. Haar massa is vier keer die van de Aarde, en het object klasseert zich qua omvang na de in april 2009 ontdekte exoplaneet "Gliese 581 e" in het sterrenbeeld Weegschaal. Dit is de kleinste bekende planeet buiten ons zonnestelsel en ze heeft twee keer de massa van de Aarde.
"Deze vondst toont aan dat we steeds kleinere en kleinere planeten buiten ons zonnestelsel vinden", zei Howard. Momenteel zijn er al 416 exoplaneten gevonden, maar geen enkel lijkt heel erg op de Aarde of is levensvatbaar. Astronomen vertrouwen erop dat de Europese Corot of de Amerikaanse Kepler telescoop wel op een broer of zus van onze planeet zullen stoten. (belga/gb)
(HLN)
Op één na kleinste exoplaneet ooit ontdekt
Astronomen rond Andrew Howard van de Universiteit van Californië in Berkeley hebben met de Keck-telescoop op Hawaï de tot nu toe tweede kleinste planeet buiten ons zonnestelsel ontdekt, zo is op de jaarlijkse bijeenkomst van de Amerikaanse Vereniging voor Astronomie (AAS) bekendgemaakt.
Het gaat om exoplaneet HD156668b die zich bevindt in een stelsel op ongeveer 89 lichtjaar van ons in het sterrenbeeld Hercules en die in ongeveer vier dagen rond haar ster draait. Haar massa is vier keer die van de Aarde, en het object klasseert zich qua omvang na de in april 2009 ontdekte exoplaneet "Gliese 581 e" in het sterrenbeeld Weegschaal. Dit is de kleinste bekende planeet buiten ons zonnestelsel en ze heeft twee keer de massa van de Aarde.
"Deze vondst toont aan dat we steeds kleinere en kleinere planeten buiten ons zonnestelsel vinden", zei Howard. Momenteel zijn er al 416 exoplaneten gevonden, maar geen enkel lijkt heel erg op de Aarde of is levensvatbaar. Astronomen vertrouwen erop dat de Europese Corot of de Amerikaanse Kepler telescoop wel op een broer of zus van onze planeet zullen stoten. (belga/gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-01-2010
Eerste spectrum van verre planeet vastgelegd
Canadese en Europese sterrenkundigen zijn er voor het eerst in geslaagd om het spectrum van een planeet bij een andere ster rechtstreeks vast te leggen. Deze 'vingerafdruk' van het licht van de planeet bevat informatie over de chemische samenstelling van het hemellichaam.
De planeet maakt deel uit van het stelsel van ten minste drie planeten rond de ster HR 8799. Deze ster, die ongeveer anderhalf maal zo zwaar is als onze zon, bevindt zich op een afstand van 130 lichtjaar. Zijn planeten, die in 2008 zijn ontdekt, zijn zeer groot en draaien op ruime afstand om hem heen. Dat maakt het relatief makkelijk om hun zwakke schijnsels afzonderlijk te bestuderen. Maar dat neemt niet weg dat zelfs het geavanceerde infraroodinstrument NACO van de Europese Very Large Telescope in Chili vijf uur nodig had om het spectrum van de planeet vast te leggen.
De onderzochte planeet is de middelste van de drie. Hij is ruwweg tienmaal zo zwaar als 'onze' planeet Jupiter en heeft een temperatuur van ongeveer 800 graden. De details in het spectrum van de planeet zijn helaas nog niet duidelijk genoeg om definitieve uitspraken te kunnen doen over zijn (atmosferische) samenstelling. Daarvoor zijn de diensten van een nog nauwkeuriger instrument nodig, dat in 2011 beschikbaar komt.
Binnenkort hopen de sterrenkundigen ook de eerste spectra van de beide andere planeten bij HR 8799 te kunnen vastleggen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoverserrenkunde)
Eerste spectrum van verre planeet vastgelegd
Canadese en Europese sterrenkundigen zijn er voor het eerst in geslaagd om het spectrum van een planeet bij een andere ster rechtstreeks vast te leggen. Deze 'vingerafdruk' van het licht van de planeet bevat informatie over de chemische samenstelling van het hemellichaam.
De planeet maakt deel uit van het stelsel van ten minste drie planeten rond de ster HR 8799. Deze ster, die ongeveer anderhalf maal zo zwaar is als onze zon, bevindt zich op een afstand van 130 lichtjaar. Zijn planeten, die in 2008 zijn ontdekt, zijn zeer groot en draaien op ruime afstand om hem heen. Dat maakt het relatief makkelijk om hun zwakke schijnsels afzonderlijk te bestuderen. Maar dat neemt niet weg dat zelfs het geavanceerde infraroodinstrument NACO van de Europese Very Large Telescope in Chili vijf uur nodig had om het spectrum van de planeet vast te leggen.
De onderzochte planeet is de middelste van de drie. Hij is ruwweg tienmaal zo zwaar als 'onze' planeet Jupiter en heeft een temperatuur van ongeveer 800 graden. De details in het spectrum van de planeet zijn helaas nog niet duidelijk genoeg om definitieve uitspraken te kunnen doen over zijn (atmosferische) samenstelling. Daarvoor zijn de diensten van een nog nauwkeuriger instrument nodig, dat in 2011 beschikbaar komt.
Binnenkort hopen de sterrenkundigen ook de eerste spectra van de beide andere planeten bij HR 8799 te kunnen vastleggen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoverserrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-02-2010
Atmosfeer exoplaneet onderzocht met 'kleine' telescoop
NASA-sterrenkundigen hebben aangetoond dat zelfs een betrekkelijk kleine, professionele telescoop toereikend is om de atmosferen van planeten bij andere sterren te onderzoeken. Met een dertig jaar oude, 3-meter nabij-infraroodtelescoop op Hawaï is namelijk kooldioxide en methaan waargenomen in de atmosfeer van de grote planeet HD 189733b (Nature, 4 januari). Overigens betreft het geen nieuwe ontdekking: de beide gassen waren met instrumenten in de ruimte al eerder bij deze planeet gedetecteerd.
De wetenschappers hebben gebruik gemaakt van een nieuwe techniek, die de verstorende invloed van de aardatmosfeer en kleine foutjes in de volgbeweging van het telescoopsysteem corrigeert. Volgens hen zal het met dezelfde techniek uiteindelijk mogelijk zijn om organische moleculen op te sporen in exoplaneten die niet veel groter zijn dan onze aarde.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Atmosfeer exoplaneet onderzocht met 'kleine' telescoop
NASA-sterrenkundigen hebben aangetoond dat zelfs een betrekkelijk kleine, professionele telescoop toereikend is om de atmosferen van planeten bij andere sterren te onderzoeken. Met een dertig jaar oude, 3-meter nabij-infraroodtelescoop op Hawaï is namelijk kooldioxide en methaan waargenomen in de atmosfeer van de grote planeet HD 189733b (Nature, 4 januari). Overigens betreft het geen nieuwe ontdekking: de beide gassen waren met instrumenten in de ruimte al eerder bij deze planeet gedetecteerd.
De wetenschappers hebben gebruik gemaakt van een nieuwe techniek, die de verstorende invloed van de aardatmosfeer en kleine foutjes in de volgbeweging van het telescoopsysteem corrigeert. Volgens hen zal het met dezelfde techniek uiteindelijk mogelijk zijn om organische moleculen op te sporen in exoplaneten die niet veel groter zijn dan onze aarde.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zijn dit "schone" spectra?quote:Op woensdag 13 januari 2010 23:12 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
13-01-2010
Eerste spectrum van verre planeet vastgelegd
[ afbeelding ]
Canadese en Europese sterrenkundigen zijn er voor het eerst in geslaagd om het spectrum van een planeet bij een andere ster rechtstreeks vast te leggen. Deze 'vingerafdruk' van het licht van de planeet bevat informatie over de chemische samenstelling van het hemellichaam.
De planeet maakt deel uit van het stelsel van ten minste drie planeten rond de ster HR 8799. Deze ster, die ongeveer anderhalf maal zo zwaar is als onze zon, bevindt zich op een afstand van 130 lichtjaar. Zijn planeten, die in 2008 zijn ontdekt, zijn zeer groot en draaien op ruime afstand om hem heen. Dat maakt het relatief makkelijk om hun zwakke schijnsels afzonderlijk te bestuderen. Maar dat neemt niet weg dat zelfs het geavanceerde infraroodinstrument NACO van de Europese Very Large Telescope in Chili vijf uur nodig had om het spectrum van de planeet vast te leggen.
De onderzochte planeet is de middelste van de drie. Hij is ruwweg tienmaal zo zwaar als 'onze' planeet Jupiter en heeft een temperatuur van ongeveer 800 graden. De details in het spectrum van de planeet zijn helaas nog niet duidelijk genoeg om definitieve uitspraken te kunnen doen over zijn (atmosferische) samenstelling. Daarvoor zijn de diensten van een nog nauwkeuriger instrument nodig, dat in 2011 beschikbaar komt.
Binnenkort hopen de sterrenkundigen ook de eerste spectra van de beide andere planeten bij HR 8799 te kunnen vastleggen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoverserrenkunde)
ik bedoel, de samenstelling van dit spectrum is verkregen door observaties van grote afstand en zou best wel vervuild kunnen zijn door interplanetair stof..
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
18-02-2010
Jongste exoplaneet ontdekt
Een internationaal team van sterrenkundigen heeft een exoplaneet ontdekt die naar schatting slechts 35 miljoen jaar oud is. De reuzenplaneet, die zesmaal zo zwaar is als de planeet Jupiter, draait op kleine afstand om de eveneens jonge ster BD+20 1790.
De ontdekking is opmerkelijk: jonge sterren worden bij de zoektocht naar planeten doorgaans overgeslagen. Ze vertonen namelijk zo veel (magnetische) activiteit in de vorm van donkere vlekken en heldere fakkelvelden, dat de aanwezigheid van een eventuele planeet maar moeilijk vast te stellen is. Toch is het uiteindelijk gelukt om de kleine schommelingen van de ster te detecteren die kenmerkend zijn voor de aanwezigheid van een planeet.
De meeste van de meer dan 400 exoplaneten die tot nog toe ontdekt zijn, zijn aanzienlijk ouder. De op één na jongste heeft er al ongeveer 100 miljoen jaar opzitten. De ontdekking is dan ook welkom, want veel kennis over het beginstadium van planeetvorming is er nog niet.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Jongste exoplaneet ontdekt
Een internationaal team van sterrenkundigen heeft een exoplaneet ontdekt die naar schatting slechts 35 miljoen jaar oud is. De reuzenplaneet, die zesmaal zo zwaar is als de planeet Jupiter, draait op kleine afstand om de eveneens jonge ster BD+20 1790.
De ontdekking is opmerkelijk: jonge sterren worden bij de zoektocht naar planeten doorgaans overgeslagen. Ze vertonen namelijk zo veel (magnetische) activiteit in de vorm van donkere vlekken en heldere fakkelvelden, dat de aanwezigheid van een eventuele planeet maar moeilijk vast te stellen is. Toch is het uiteindelijk gelukt om de kleine schommelingen van de ster te detecteren die kenmerkend zijn voor de aanwezigheid van een planeet.
De meeste van de meer dan 400 exoplaneten die tot nog toe ontdekt zijn, zijn aanzienlijk ouder. De op één na jongste heeft er al ongeveer 100 miljoen jaar opzitten. De ontdekking is dan ook welkom, want veel kennis over het beginstadium van planeetvorming is er nog niet.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Opmerkelijk dat planeetvorming zo snel gaat.quote:
18-02-2010
Jongste exoplaneet ontdekt
[ afbeelding ]
Een internationaal team van sterrenkundigen heeft een exoplaneet ontdekt die naar schatting slechts 35 miljoen jaar oud is. De reuzenplaneet, die zesmaal zo zwaar is als de planeet Jupiter, draait op kleine afstand om de eveneens jonge ster BD+20 1790.
De ontdekking is opmerkelijk: jonge sterren worden bij de zoektocht naar planeten doorgaans overgeslagen. Ze vertonen namelijk zo veel (magnetische) activiteit in de vorm van donkere vlekken en heldere fakkelvelden, dat de aanwezigheid van een eventuele planeet maar moeilijk vast te stellen is. Toch is het uiteindelijk gelukt om de kleine schommelingen van de ster te detecteren die kenmerkend zijn voor de aanwezigheid van een planeet.
De meeste van de meer dan 400 exoplaneten die tot nog toe ontdekt zijn, zijn aanzienlijk ouder. De op één na jongste heeft er al ongeveer 100 miljoen jaar opzitten. De ontdekking is dan ook welkom, want veel kennis over het beginstadium van planeetvorming is er nog niet.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Betekent dit dat de interplanetaire temperatuur kouder is dan voorspeld, en stofdeeltjes sneller ineenstorten en hitte kwijtraken?
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
geen ideequote:Op vrijdag 19 februari 2010 08:49 schreef KlappernootatWork het volgende:
[..]
Opmerkelijk dat planeetvorming zo snel gaat.
Betekent dit dat de interplanetaire temperatuur kouder is dan voorspeld, en stofdeeltjes sneller ineenstorten en hitte kwijtraken?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-02-2010
Exoplaneet is uitgerekt tot 'rugbybal'
Een internationaal team van sterrenkundigen heeft vastgesteld dat een zware planeet die om een 600 lichtjaar verre ster draait, op het punt staat om door zijn moederster vernietigd te worden. Deze ontdekking kan de onverwacht grote omvang van de planeet, WASP-12b, helpen verklaren (Nature, 25 februari).
WASP-12b werd in 2008 ontdekt en ontpopte zich gelijk al als een bijzonder geval. Het betreft een gasreus - een naaste verwant van Jupiter en Saturnus - die op een afstand van minder dan twee miljoen kilometer om zijn moederster draait. Door de geringe afstand tot de ster is de temperatuur aan de dagzijde van de planeet extreem hoog: 2500 °C. Het meest opvallende is echter dat de planeet een volume heeft waar zes Jupiters in passen, terwijl zijn massa slechts anderhalf maal zo groot is als die van Jupiter.
De verklaring voor de grote omvang van WASP-12b wordt nu gezocht bij de sterke getijkrachten die de planeet van zijn moederster ondervindt. Op aarde leiden de getijkrachten tussen aarde en maan tot het op- en neergaan van de zeespiegel. Bij WASP-12b gebeurt iets soortgelijks, maar dan veel extremer: de getijkrachten hebben de grotendeels gasvormige planeet uitgerekt tot een kolossale rugbybal. Dezelfde getijkrachten veroorzaken ook wrijving en stijging van temperatuur in het inwendige, waardoor de planeet als geheel opzwelt.
Volgens de onderzoekers kan dit niet lang zo doorgaan. WASP-12b is zo sterk opgezwollen, dat hij zijn eigen materie niet meer bij elkaar kan houden: hij draagt per seconde ongeveer zes miljard ton gas over aan de ster. In dit tempo zal hij binnen tien miljoen jaar geheel opgeslokt zijn.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet is uitgerekt tot 'rugbybal'
Een internationaal team van sterrenkundigen heeft vastgesteld dat een zware planeet die om een 600 lichtjaar verre ster draait, op het punt staat om door zijn moederster vernietigd te worden. Deze ontdekking kan de onverwacht grote omvang van de planeet, WASP-12b, helpen verklaren (Nature, 25 februari).
WASP-12b werd in 2008 ontdekt en ontpopte zich gelijk al als een bijzonder geval. Het betreft een gasreus - een naaste verwant van Jupiter en Saturnus - die op een afstand van minder dan twee miljoen kilometer om zijn moederster draait. Door de geringe afstand tot de ster is de temperatuur aan de dagzijde van de planeet extreem hoog: 2500 °C. Het meest opvallende is echter dat de planeet een volume heeft waar zes Jupiters in passen, terwijl zijn massa slechts anderhalf maal zo groot is als die van Jupiter.
De verklaring voor de grote omvang van WASP-12b wordt nu gezocht bij de sterke getijkrachten die de planeet van zijn moederster ondervindt. Op aarde leiden de getijkrachten tussen aarde en maan tot het op- en neergaan van de zeespiegel. Bij WASP-12b gebeurt iets soortgelijks, maar dan veel extremer: de getijkrachten hebben de grotendeels gasvormige planeet uitgerekt tot een kolossale rugbybal. Dezelfde getijkrachten veroorzaken ook wrijving en stijging van temperatuur in het inwendige, waardoor de planeet als geheel opzwelt.
Volgens de onderzoekers kan dit niet lang zo doorgaan. WASP-12b is zo sterk opgezwollen, dat hij zijn eigen materie niet meer bij elkaar kan houden: hij draagt per seconde ongeveer zes miljard ton gas over aan de ster. In dit tempo zal hij binnen tien miljoen jaar geheel opgeslokt zijn.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Je zou kunnen stellen dat dit een mislukt dubbelstersysteem is, waarvan een nét geen gravitatie genoeg had om een interne kernfusie te ontsteken. Ik vraag me trouwens af wat er gebeurd als die grote planeet ineenstort (misschien een herviewde ring waar exoplaneten kunnen ontstaan?)quote:
24-02-2010
Exoplaneet is uitgerekt tot 'rugbybal'
[ afbeelding ]
Een internationaal team van sterrenkundigen heeft vastgesteld dat een zware planeet die om een 600 lichtjaar verre ster draait, op het punt staat om door zijn moederster vernietigd te worden. Deze ontdekking kan de onverwacht grote omvang van de planeet, WASP-12b, helpen verklaren (Nature, 25 februari).
WASP-12b werd in 2008 ontdekt en ontpopte zich gelijk al als een bijzonder geval. Het betreft een gasreus - een naaste verwant van Jupiter en Saturnus - die op een afstand van minder dan twee miljoen kilometer om zijn moederster draait. Door de geringe afstand tot de ster is de temperatuur aan de dagzijde van de planeet extreem hoog: 2500 °C. Het meest opvallende is echter dat de planeet een volume heeft waar zes Jupiters in passen, terwijl zijn massa slechts anderhalf maal zo groot is als die van Jupiter.
De verklaring voor de grote omvang van WASP-12b wordt nu gezocht bij de sterke getijkrachten die de planeet van zijn moederster ondervindt. Op aarde leiden de getijkrachten tussen aarde en maan tot het op- en neergaan van de zeespiegel. Bij WASP-12b gebeurt iets soortgelijks, maar dan veel extremer: de getijkrachten hebben de grotendeels gasvormige planeet uitgerekt tot een kolossale rugbybal. Dezelfde getijkrachten veroorzaken ook wrijving en stijging van temperatuur in het inwendige, waardoor de planeet als geheel opzwelt.
Volgens de onderzoekers kan dit niet lang zo doorgaan. WASP-12b is zo sterk opgezwollen, dat hij zijn eigen materie niet meer bij elkaar kan houden: hij draagt per seconde ongeveer zes miljard ton gas over aan de ster. In dit tempo zal hij binnen tien miljoen jaar geheel opgeslokt zijn.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
meer leesvoer:
http://www.astronieuws.nl/archieven/archief-SETI-exoplaneten.html
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
quote:'Opvallend normale' planeet ontdekt
KEULEN - Europese astronomen hebben een planeet in een ander zonnestelsel ontdekt die opvalt door zijn normaliteit. De zogeheten exoplaneet „lijkt op de planeten in ons zonnestelsel”, maakte de Duitse ruimtevaartorganisatie DLR woensdag bekend.
De exoplaneet is CoRoT-9b genoemd, naar de Europese satelliet waarmee het hemellichaam werd ontdekt. De ruimtetelescoop CoRoT werd in 2006 gelanceerd om te zoeken naar planeten als de aarde buiten ons zonnestelsel.
CoRoT-9b staat in het sterrenbeeld Slang, op ongeveer 1500 lichtjaar van de aarde. De exoplaneet is even groot als Jupiter en draait in 95 dagen om zijn zon. De temperatuur varieert er van 20 graden onder nul tot 160 graden boven nul, volgens de onderzoekers „redelijk gematigd”. Daarmee lijkt de planeet in niets op de eerder ontdekte exoplaneten. Die zijn veel heter omdat zij dichter bij hun zon staan.
Eindelijk vinden we een beetje een normale gas planeet alhoewel wat is normale tegenwoordig 
Echt bijzonder dat ze al op 1500 licht jaren al planeten kunnen ontdekken!
Echt bijzonder dat ze al op 1500 licht jaren al planeten kunnen ontdekken!
06-04-2010
Extreem jonge planeet ontdekt
Sterrenkundigen hebben een planeet ontdekt die binnen een miljoen jaar is ontstaan - veel sneller dan de gebruikelijke theorieën over planeetvorming voorspellen. De planeet, die vijf à tien keer zo zwaar is als de planeet Jupiter, draait om een bruine dwerg. Deze 'mislukte ster' (2M044144) weegt zelf maar ongeveer 20 Jupitermassa's.
De bruine dwerg is ontdekt met de Hubble-ruimtetelescoop en verder onderzocht met de Gemini-telescoop op Hawaï. Hij maakt deel uit van een verzameling van 32 bruine dwergen in een stervormingsgebied in het sterrenbeeld Stier. De afstand tussen de dwergster en zijn planeet bedraagt 3,6 miljard kilometer - ongeveer anderhalf maal de afstand tussen onze zon en de planeet Saturnus.
Alles wijst erop dat het bijzondere duo is ontstaan zoals een dubbelster dat normaal doet. De beide hemellichamen lijken elk afzonderlijk te zijn ontstaan door het samentrekken van een grote wolk gas en stof. Dat verklaart ook de snelle vorming van de jonge planeet. Doorgaans gaan sterrenkundigen ervan uit dat planeten ontstaan door de samenklontering van gas en stof in de schijf restmaterie rond een jonge ster. Dat proces verloopt echter heel traag.
In de onmiddellijke nabijheid van 2M044144 zijn nog twee objecten ontdekt: nog een bruine dwerg en een rode dwergster. Tezamen lijken zij een bijzonder viervoudig stelsel te vormen, dat vermoedelijk uit één en dezelfde samentrekkende en fragmenterende gaswolk is ontstaan.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Extreem jonge planeet ontdekt
Sterrenkundigen hebben een planeet ontdekt die binnen een miljoen jaar is ontstaan - veel sneller dan de gebruikelijke theorieën over planeetvorming voorspellen. De planeet, die vijf à tien keer zo zwaar is als de planeet Jupiter, draait om een bruine dwerg. Deze 'mislukte ster' (2M044144) weegt zelf maar ongeveer 20 Jupitermassa's.
De bruine dwerg is ontdekt met de Hubble-ruimtetelescoop en verder onderzocht met de Gemini-telescoop op Hawaï. Hij maakt deel uit van een verzameling van 32 bruine dwergen in een stervormingsgebied in het sterrenbeeld Stier. De afstand tussen de dwergster en zijn planeet bedraagt 3,6 miljard kilometer - ongeveer anderhalf maal de afstand tussen onze zon en de planeet Saturnus.
Alles wijst erop dat het bijzondere duo is ontstaan zoals een dubbelster dat normaal doet. De beide hemellichamen lijken elk afzonderlijk te zijn ontstaan door het samentrekken van een grote wolk gas en stof. Dat verklaart ook de snelle vorming van de jonge planeet. Doorgaans gaan sterrenkundigen ervan uit dat planeten ontstaan door de samenklontering van gas en stof in de schijf restmaterie rond een jonge ster. Dat proces verloopt echter heel traag.
In de onmiddellijke nabijheid van 2M044144 zijn nog twee objecten ontdekt: nog een bruine dwerg en een rode dwergster. Tezamen lijken zij een bijzonder viervoudig stelsel te vormen, dat vermoedelijk uit één en dezelfde samentrekkende en fragmenterende gaswolk is ontstaan.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-04-2010
Nieuwe exoplaneten roepen vragen op over ontstaan planeten
De vondst van 9 nieuwe exoplaneten, gecombineerd met vroegere observaties, zet serieuze vraagtekens achter de huidige theorie omtrent het ontstaan van planeten, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO bekendgemaakt.
Van een staal van 27 planeten buiten ons zonnestelsel bleken er 6 tegengesteld aan de rotatie van hun ster rond die "zon" te draaien. Met het WASP-instrument op de ESO-telescoop in het Chileense La Silla stootten wetenschappers op negen nieuwe exoplaneten, zodat er in totaal nu al 452 planeten buiten ons zonnestelsel bekend zijn. Maar de verrassing kwam bij een combinatie van deze nieuwe met oudere waarnemingen.
Verkeerde richting
De baan van meer dan de helft van alle hete Jupiter-achtige exoplaneten bleek anders gealigneerd dan de rotatieas van hun moederster. Zes exoplaneten, waarvan er twee tot de negen nieuwe behoren, draaien zelfs "in de verkeerde richting". Dit gooit een echte bom in de leer rond exoplaneten en planeetvorming, aldus de ESO.
Jonge ster
Planeten worden geacht te ontstaan in de schijf van stof en gas rond een jonge ster. Die protoplanetaire schijf draait in dezelfde richting als de ster. Het lag dus in de lijn van de verwachting dat de nieuw gevormde planeten min of meer in hetzelfde vlak zouden liggen en in dezelfde richting als de rotatie van de ster zouden bewegen. Zoals in ons zonnestelsel het geval is.
Bovendien impliceert een en ander dat hete Jupiter-achtigen anders dan gedacht tot dicht bij hun ster komen, met als belangrijke consequentie dat planetaire stelsels met dergelijke Jupiters wellicht geen Aarde-achtige planeten zouden herbergen. (belga/gb)
HLN)
Nieuwe exoplaneten roepen vragen op over ontstaan planeten
De vondst van 9 nieuwe exoplaneten, gecombineerd met vroegere observaties, zet serieuze vraagtekens achter de huidige theorie omtrent het ontstaan van planeten, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO bekendgemaakt.
Van een staal van 27 planeten buiten ons zonnestelsel bleken er 6 tegengesteld aan de rotatie van hun ster rond die "zon" te draaien. Met het WASP-instrument op de ESO-telescoop in het Chileense La Silla stootten wetenschappers op negen nieuwe exoplaneten, zodat er in totaal nu al 452 planeten buiten ons zonnestelsel bekend zijn. Maar de verrassing kwam bij een combinatie van deze nieuwe met oudere waarnemingen.
Verkeerde richting
De baan van meer dan de helft van alle hete Jupiter-achtige exoplaneten bleek anders gealigneerd dan de rotatieas van hun moederster. Zes exoplaneten, waarvan er twee tot de negen nieuwe behoren, draaien zelfs "in de verkeerde richting". Dit gooit een echte bom in de leer rond exoplaneten en planeetvorming, aldus de ESO.
Jonge ster
Planeten worden geacht te ontstaan in de schijf van stof en gas rond een jonge ster. Die protoplanetaire schijf draait in dezelfde richting als de ster. Het lag dus in de lijn van de verwachting dat de nieuw gevormde planeten min of meer in hetzelfde vlak zouden liggen en in dezelfde richting als de rotatie van de ster zouden bewegen. Zoals in ons zonnestelsel het geval is.
Bovendien impliceert een en ander dat hete Jupiter-achtigen anders dan gedacht tot dicht bij hun ster komen, met als belangrijke consequentie dat planetaire stelsels met dergelijke Jupiters wellicht geen Aarde-achtige planeten zouden herbergen. (belga/gb)
HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-04-2010
'Exo-aardes' zijn talrijk, blijkt uit onderzoek aan witte dwergen
Aarde-achtige planeten, met gesteenten en water, komen veel voor in het Melkwegstelsel. Dat blijkt uit onderzoek aan witte-dwergsterren dat vandaag gepresenteerd wordt op de National Astronomy Meeting 2010 van de Royal Astronomical Society in Glasgow.
Een team astronomen onder leiding van Jay Farihi van Leicester University ontdekte dat er in de buitenste gaslagen van witte dwergen 'verontreinigingen' voorkomen van zware elementen. Witte dwergen zijn de kleine, compacte overblijfselen van sterren zoals de zon die aan het eind van hun leven zijn gekomen. In hun buitenste gaslagen komen normaalgesproken alleen de lichte elementen waterstof en helium voor.
Uit de precisiemetingen van Farihi en zijn collega's blijkt echter dat 3 tot 20 procent van alle witte dwergen 'vervuild' zijn met materiaal dat afkomstig is van rotsachtige planetoïden - de bouwstenen van planeten zoals de aarde. Dat wijst erop dat het ontstaan van aarde-achtige planeten rond sterren zoals de zon veel voorkomt in het Melkwegstelsel.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
'Exo-aardes' zijn talrijk, blijkt uit onderzoek aan witte dwergen
Aarde-achtige planeten, met gesteenten en water, komen veel voor in het Melkwegstelsel. Dat blijkt uit onderzoek aan witte-dwergsterren dat vandaag gepresenteerd wordt op de National Astronomy Meeting 2010 van de Royal Astronomical Society in Glasgow.
Een team astronomen onder leiding van Jay Farihi van Leicester University ontdekte dat er in de buitenste gaslagen van witte dwergen 'verontreinigingen' voorkomen van zware elementen. Witte dwergen zijn de kleine, compacte overblijfselen van sterren zoals de zon die aan het eind van hun leven zijn gekomen. In hun buitenste gaslagen komen normaalgesproken alleen de lichte elementen waterstof en helium voor.
Uit de precisiemetingen van Farihi en zijn collega's blijkt echter dat 3 tot 20 procent van alle witte dwergen 'vervuild' zijn met materiaal dat afkomstig is van rotsachtige planetoïden - de bouwstenen van planeten zoals de aarde. Dat wijst erop dat het ontstaan van aarde-achtige planeten rond sterren zoals de zon veel voorkomt in het Melkwegstelsel.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-04-2010
Exoplaneten in beeld gebracht met 'kleine' telescoop
Amerikaanse sterrenkundigen zijn erin geslaagd exoplaneten te fotograferen met een relatief kleine telescoop op aarde. Ze maakten daarbij gebruik van een zogeheten vortex-coronagraaf. In de toekomst moet het met die techniek mogelijk zijn om veel meer planeten bij andere sterren in beeld te brengen. De nieuwe resultaten worden deze week gepubliceerd in Nature .
De werking van de vortex-coronagraaf - een instrument om het licht van de moederster efficiënt te blokkeren, zodat de veel zwakkere planeten zichtbaar worden - werd uitgetest op de ster HR8799, op 120 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Pegasus. Bij die ster zijn eind 2008 drie planeten gefotografeerd met behulp van de Keck- en Gemini-telescopen op Mauna Kea, Hawaii.
Die telescopen hebben echter spiegelmiddellijnen van tien en acht meter. De astronomen van NASA's Jet Propulsion Laboratory in Pasadena hebben het drietal nu echter weten vast te leggen met de Hale-telescoop op Palomar Mountain. Die heeft weliswaar een spiegelmiddellijn van vijf meter, maar voor de test was hij afgediafragmeerd tot slechts anderhalve meter.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneten in beeld gebracht met 'kleine' telescoop
Amerikaanse sterrenkundigen zijn erin geslaagd exoplaneten te fotograferen met een relatief kleine telescoop op aarde. Ze maakten daarbij gebruik van een zogeheten vortex-coronagraaf. In de toekomst moet het met die techniek mogelijk zijn om veel meer planeten bij andere sterren in beeld te brengen. De nieuwe resultaten worden deze week gepubliceerd in Nature .
De werking van de vortex-coronagraaf - een instrument om het licht van de moederster efficiënt te blokkeren, zodat de veel zwakkere planeten zichtbaar worden - werd uitgetest op de ster HR8799, op 120 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Pegasus. Bij die ster zijn eind 2008 drie planeten gefotografeerd met behulp van de Keck- en Gemini-telescopen op Mauna Kea, Hawaii.
Die telescopen hebben echter spiegelmiddellijnen van tien en acht meter. De astronomen van NASA's Jet Propulsion Laboratory in Pasadena hebben het drietal nu echter weten vast te leggen met de Hale-telescoop op Palomar Mountain. Die heeft weliswaar een spiegelmiddellijn van vijf meter, maar voor de test was hij afgediafragmeerd tot slechts anderhalve meter.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-04-2010
Methaanloze exoplaneet stelt astronomen voor raadsel
Sterrenkundigen staan voor een raadsel: een gasvormige planeet in een baan rond een andere ster blijkt vrijwel geen methaan in zijn dampkring te bevatten, terwijl dat gas in grote hoeveelheden aanwezig zou moeten zijn.
De planeet, GJ436b geheten, draait elke 2,64 dagen om een kleine rode dwergster, op 33 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Leeuw. Met de Amerikaanse Spitzer Space Telescope is de samenstelling van de dampkring van de planeet onderzocht. Dat was mogelijk doordat de planeet - gezien vanaf de aarde - regelmatig voor en achter de ster langs beweegt.
Gasvormige planeten met een temperatuur tot maximaal zo'n 700 graden moeten volgens modelberekeningen veel methaangas (CH4) bevatten: de aanwezige koolstofatomen (C) gaan bij die temperaturen bij voorkeur verbindingen aan met waterstof (H), zodat methaan ontstaat - een belangrijk bestanddeel van aardgas. In de atmosferen van de reuzenplaneten Uranus en Neptunus komt inderdaad veel meer methaan voor dan koolmonoxide (CO).
De Spitzerwaarnemingen wijzen echter uit dat GJ436b (die qua massa vergelijkbaar is met Neptunus) juist veel koolmonoxide en vrijwel geen methaan bevat. De meetresultaten zijn deze week gepubliceerd in Nature . Tot op heden is er geen bevredigende verklaring voor het opmerkelijke methaantekort.
© Govert Schilling
(allsoversterrenkunde)
Methaanloze exoplaneet stelt astronomen voor raadsel
Sterrenkundigen staan voor een raadsel: een gasvormige planeet in een baan rond een andere ster blijkt vrijwel geen methaan in zijn dampkring te bevatten, terwijl dat gas in grote hoeveelheden aanwezig zou moeten zijn.
De planeet, GJ436b geheten, draait elke 2,64 dagen om een kleine rode dwergster, op 33 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Leeuw. Met de Amerikaanse Spitzer Space Telescope is de samenstelling van de dampkring van de planeet onderzocht. Dat was mogelijk doordat de planeet - gezien vanaf de aarde - regelmatig voor en achter de ster langs beweegt.
Gasvormige planeten met een temperatuur tot maximaal zo'n 700 graden moeten volgens modelberekeningen veel methaangas (CH4) bevatten: de aanwezige koolstofatomen (C) gaan bij die temperaturen bij voorkeur verbindingen aan met waterstof (H), zodat methaan ontstaat - een belangrijk bestanddeel van aardgas. In de atmosferen van de reuzenplaneten Uranus en Neptunus komt inderdaad veel meer methaan voor dan koolmonoxide (CO).
De Spitzerwaarnemingen wijzen echter uit dat GJ436b (die qua massa vergelijkbaar is met Neptunus) juist veel koolmonoxide en vrijwel geen methaan bevat. De meetresultaten zijn deze week gepubliceerd in Nature . Tot op heden is er geen bevredigende verklaring voor het opmerkelijke methaantekort.
© Govert Schilling
(allsoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-06-2010
Exoplaneet op de voet gevolgd
Voor het eerst zijn sterrenkundigen erin geslaagd om de beweging van een planeet bij een andere ster te volgen, terwijl deze van de ene kant van zijn moederster naar de andere bewoog. De planeet heeft de kleinste baan van alle tot nog toe rechtstreeks waargenomen exoplaneten: zijn afstand tot de ster is vergelijkbaar met die van Saturnus tot de zon.
De planeet draait om Bèta Pictoris, een ster die pas twaalf miljoen jaar oud is en 75% zwaarder dan onze zon. Bèta Pictoris is een van de bekendste voorbeelden van een ster met omringende stofschijf. In 2003 werd een zwakke lichtbron in deze schijf gezien, maar toen kon nog niet helemaal worden uitgesloten dat het een achtergrondster betrof. Op nieuwe opnamen uit 2008 en het voorjaar van 2009 was de bron echter verdwenen. En op de meest recente waarnemingen, uit het najaar van 2009, is het object aan de andere kant van de schijf zien: klaarblijkelijk ging het een tijdje schuil achter de ster of is het (onzichtbaar door de sterrengloed) vóór de ster langs bewogen.
Dit bewijst dat de zwakke lichtbron inderdaad een planeet is die om Bèta Pictoris draait. De planeet is ongeveer negen keer zo zwaar als de planeet Jupiter en moet - gezien de jonge leeftijd van zijn moederster - in recordtempo zijn ontstaan.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet op de voet gevolgd
Voor het eerst zijn sterrenkundigen erin geslaagd om de beweging van een planeet bij een andere ster te volgen, terwijl deze van de ene kant van zijn moederster naar de andere bewoog. De planeet heeft de kleinste baan van alle tot nog toe rechtstreeks waargenomen exoplaneten: zijn afstand tot de ster is vergelijkbaar met die van Saturnus tot de zon.
De planeet draait om Bèta Pictoris, een ster die pas twaalf miljoen jaar oud is en 75% zwaarder dan onze zon. Bèta Pictoris is een van de bekendste voorbeelden van een ster met omringende stofschijf. In 2003 werd een zwakke lichtbron in deze schijf gezien, maar toen kon nog niet helemaal worden uitgesloten dat het een achtergrondster betrof. Op nieuwe opnamen uit 2008 en het voorjaar van 2009 was de bron echter verdwenen. En op de meest recente waarnemingen, uit het najaar van 2009, is het object aan de andere kant van de schijf zien: klaarblijkelijk ging het een tijdje schuil achter de ster of is het (onzichtbaar door de sterrengloed) vóór de ster langs bewogen.
Dit bewijst dat de zwakke lichtbron inderdaad een planeet is die om Bèta Pictoris draait. De planeet is ongeveer negen keer zo zwaar als de planeet Jupiter en moet - gezien de jonge leeftijd van zijn moederster - in recordtempo zijn ontstaan.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Eigenlijk is dit nog een stelsel in wording, hoe lang zou het duren voor deze planeet opgeslokt gaat worden door die ster omdat die er zo dicht bij staat.?quote:
10-06-2010
Exoplaneet op de voet gevolgd
[ afbeelding ]
Voor het eerst zijn sterrenkundigen erin geslaagd om de beweging van een planeet bij een andere ster te volgen, terwijl deze van de ene kant van zijn moederster naar de andere bewoog. De planeet heeft de kleinste baan van alle tot nog toe rechtstreeks waargenomen exoplaneten: zijn afstand tot de ster is vergelijkbaar met die van Saturnus tot de zon.
De planeet draait om Bèta Pictoris, een ster die pas twaalf miljoen jaar oud is en 75% zwaarder dan onze zon. Bèta Pictoris is een van de bekendste voorbeelden van een ster met omringende stofschijf. In 2003 werd een zwakke lichtbron in deze schijf gezien, maar toen kon nog niet helemaal worden uitgesloten dat het een achtergrondster betrof. Op nieuwe opnamen uit 2008 en het voorjaar van 2009 was de bron echter verdwenen. En op de meest recente waarnemingen, uit het najaar van 2009, is het object aan de andere kant van de schijf zien: klaarblijkelijk ging het een tijdje schuil achter de ster of is het (onzichtbaar door de sterrengloed) vóór de ster langs bewogen.
Dit bewijst dat de zwakke lichtbron inderdaad een planeet is die om Bèta Pictoris draait. De planeet is ongeveer negen keer zo zwaar als de planeet Jupiter en moet - gezien de jonge leeftijd van zijn moederster - in recordtempo zijn ontstaan.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
14-06-2010
Zes nieuwe verre planeten ontdekt met Franse satelliet
Met de Franse satelliet CoRoT zijn zes nieuwe planeten bij andere sterren ontdekt. Een van die 'exoplaneten', CoRoT-11b, is tweemaal zo zwaar als Jupiter en draait om een ster die een rotatietijd van slechts twee dagen heeft. Het is voor het eerst dat een planeet bij zo'n snel ronddraaiende ster is waargenomen.
Om planeten bij andere sterren te ontdekken, houdt de CoRoT-satelliet de helderheden van een groot aantal sterren in de gaten. Als een ster een regelmatige, kleine helderheidsafname vertoont, kan dat erop wijzen dat er een planeet om de ster draait die, vanaf de aarde gezien, bij elke omloop voor zijn moederster langs beweegt.
De afgelopen jaren hebben sterrenkundigen met diverse technieken meer dan 450 exoplaneten ontdekt. Het voordeel van de CoRoT-methode is dat uit de helderheidsdipjes die de ster vertoont onmiddellijk de grootte van de planeet kan worden afgeleid. Wel moet elke potentiële planeetontdekking met telescopen op aarde worden geverifieerd, omdat regelmatige variaties in de helderheid van een ster ook andere oorzaken kunnen hebben.
Met de zes nieuwe ontdekkingen komt het totaal van CoRoT, die eind 2006 werd gelanceerd, op vijftien.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Zes nieuwe verre planeten ontdekt met Franse satelliet
Met de Franse satelliet CoRoT zijn zes nieuwe planeten bij andere sterren ontdekt. Een van die 'exoplaneten', CoRoT-11b, is tweemaal zo zwaar als Jupiter en draait om een ster die een rotatietijd van slechts twee dagen heeft. Het is voor het eerst dat een planeet bij zo'n snel ronddraaiende ster is waargenomen.
Om planeten bij andere sterren te ontdekken, houdt de CoRoT-satelliet de helderheden van een groot aantal sterren in de gaten. Als een ster een regelmatige, kleine helderheidsafname vertoont, kan dat erop wijzen dat er een planeet om de ster draait die, vanaf de aarde gezien, bij elke omloop voor zijn moederster langs beweegt.
De afgelopen jaren hebben sterrenkundigen met diverse technieken meer dan 450 exoplaneten ontdekt. Het voordeel van de CoRoT-methode is dat uit de helderheidsdipjes die de ster vertoont onmiddellijk de grootte van de planeet kan worden afgeleid. Wel moet elke potentiële planeetontdekking met telescopen op aarde worden geverifieerd, omdat regelmatige variaties in de helderheid van een ster ook andere oorzaken kunnen hebben.
Met de zes nieuwe ontdekkingen komt het totaal van CoRoT, die eind 2006 werd gelanceerd, op vijftien.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-06-2010
Kepler-satelliet ontdekt honderden planeten
Met de Amerikaanse satelliet Kepler, die in maart 2009 werd gelanceerd, zijn alleen al tijdens de eerste zes waarnemingsweken meer dan 750 potentiële planeten bij andere sterren opgespoord. In naar schatting de helft van deze gevallen zal het ook werkelijk om planeten blijken te gaan. Maar dat is al bijna voldoende om het totale aantal planeten dat de afgelopen vijftien jaar bij andere sterren is ontdekt in één klap te verdubbelen.
Net als de Franse satelliet CoRoT zoekt Kepler naar planeten door de helderheden van een groot aantal sterren in de gaten te houden. De telescoop van Kepler is echter ruim driemaal zo groot, waardoor hij naar verwachting veel meer planeten zal kunnen opsporen. De eerste lading kandidaat-planeten bestaat grotendeels uit objecten die de helft kleiner zijn dan de planeet Jupiter; sommige zijn zelfs niet groter dan onze aarde.
Omdat het Kepler-team de enorme stroom gegevens van de satelliet niet meer kan behappen, heeft het besloten om bijna de helft van de mogelijke planeetontdekkingen vrij te geven. De beste kandidaten houden de onderzoekers voor zichzelf, wat hen door sommige collega-astronomen niet in dank wordt afgenomen. Hoe dan ook zal de verificatie van de meetgegevens nog geruime tijd in beslag nemen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Kepler-satelliet ontdekt honderden planeten
Met de Amerikaanse satelliet Kepler, die in maart 2009 werd gelanceerd, zijn alleen al tijdens de eerste zes waarnemingsweken meer dan 750 potentiële planeten bij andere sterren opgespoord. In naar schatting de helft van deze gevallen zal het ook werkelijk om planeten blijken te gaan. Maar dat is al bijna voldoende om het totale aantal planeten dat de afgelopen vijftien jaar bij andere sterren is ontdekt in één klap te verdubbelen.
Net als de Franse satelliet CoRoT zoekt Kepler naar planeten door de helderheden van een groot aantal sterren in de gaten te houden. De telescoop van Kepler is echter ruim driemaal zo groot, waardoor hij naar verwachting veel meer planeten zal kunnen opsporen. De eerste lading kandidaat-planeten bestaat grotendeels uit objecten die de helft kleiner zijn dan de planeet Jupiter; sommige zijn zelfs niet groter dan onze aarde.
Omdat het Kepler-team de enorme stroom gegevens van de satelliet niet meer kan behappen, heeft het besloten om bijna de helft van de mogelijke planeetontdekkingen vrij te geven. De beste kandidaten houden de onderzoekers voor zichzelf, wat hen door sommige collega-astronomen niet in dank wordt afgenomen. Hoe dan ook zal de verificatie van de meetgegevens nog geruime tijd in beslag nemen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
is Kepler ook in staat om eventuele manen te traceren? per slot van rekening heeft de maan leven op onze planeet mogelijk gemaakt..quote:
15-06-2010
Kepler-satelliet ontdekt honderden planeten
[ afbeelding ]
Met de Amerikaanse satelliet Kepler, die in maart 2009 werd gelanceerd, zijn alleen al tijdens de eerste zes waarnemingsweken meer dan 750 potentiële planeten bij andere sterren opgespoord. In naar schatting de helft van deze gevallen zal het ook werkelijk om planeten blijken te gaan. Maar dat is al bijna voldoende om het totale aantal planeten dat de afgelopen vijftien jaar bij andere sterren is ontdekt in één klap te verdubbelen.
Net als de Franse satelliet CoRoT zoekt Kepler naar planeten door de helderheden van een groot aantal sterren in de gaten te houden. De telescoop van Kepler is echter ruim driemaal zo groot, waardoor hij naar verwachting veel meer planeten zal kunnen opsporen. De eerste lading kandidaat-planeten bestaat grotendeels uit objecten die de helft kleiner zijn dan de planeet Jupiter; sommige zijn zelfs niet groter dan onze aarde.
Omdat het Kepler-team de enorme stroom gegevens van de satelliet niet meer kan behappen, heeft het besloten om bijna de helft van de mogelijke planeetontdekkingen vrij te geven. De beste kandidaten houden de onderzoekers voor zichzelf, wat hen door sommige collega-astronomen niet in dank wordt afgenomen. Hoe dan ook zal de verificatie van de meetgegevens nog geruime tijd in beslag nemen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
23-06-2010
Superstorm gedetecteerd op verre planeet
Een team astronomen, onder wie drie Nederlanders, heeft voor het eerst een superstorm waargenomen in de atmosfeer van een planeet bij een andere ster. Zeer nauwkeurige waarnemingen van koolmonoxide laten zien dat dit gas met enorme snelheid van de extreem hete dagzijde van de planeet naar de koelere nachtzijde stroomt (Nature, 24 juni).
De planeet, die de aanduiding HD209458b draagt, draait om een zonachtige ster in het sterrenbeeld Pegasus, op een afstand van 150 lichtjaar. De afstand tussen de ster en de planeet is twintig keer zo klein als die tussen zon en aarde. Hierdoor wordt de planeet sterk opgewarmd door zijn moederster: aan de dagzijde loopt de oppervlaktetemperatuur op tot ongeveer duizend graden. Maar omdat de planeet altijd dezelfde kant naar de ster toekeert, is zijn nachtzijde veel koeler. Het grote temperatuurverschil veroorzaakt een superstorm in zijn atmosfeer, die snelheden van 5000 tot 10.000 kilometer per uur bereikt.
Behalve de superstorm hebben de onderzoekers ook de baansnelheid van de planeet kunnen meten. Dat maakte een directe bepaling van zijn massa mogelijk. HD209458b blijkt ongeveer 40% lichter te zijn dan de planeet Jupiter.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Superstorm gedetecteerd op verre planeet
Een team astronomen, onder wie drie Nederlanders, heeft voor het eerst een superstorm waargenomen in de atmosfeer van een planeet bij een andere ster. Zeer nauwkeurige waarnemingen van koolmonoxide laten zien dat dit gas met enorme snelheid van de extreem hete dagzijde van de planeet naar de koelere nachtzijde stroomt (Nature, 24 juni).
De planeet, die de aanduiding HD209458b draagt, draait om een zonachtige ster in het sterrenbeeld Pegasus, op een afstand van 150 lichtjaar. De afstand tussen de ster en de planeet is twintig keer zo klein als die tussen zon en aarde. Hierdoor wordt de planeet sterk opgewarmd door zijn moederster: aan de dagzijde loopt de oppervlaktetemperatuur op tot ongeveer duizend graden. Maar omdat de planeet altijd dezelfde kant naar de ster toekeert, is zijn nachtzijde veel koeler. Het grote temperatuurverschil veroorzaakt een superstorm in zijn atmosfeer, die snelheden van 5000 tot 10.000 kilometer per uur bereikt.
Behalve de superstorm hebben de onderzoekers ook de baansnelheid van de planeet kunnen meten. Dat maakte een directe bepaling van zijn massa mogelijk. HD209458b blijkt ongeveer 40% lichter te zijn dan de planeet Jupiter.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat is echt een Superstormquote:Op donderdag 24 juni 2010 02:04 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
23-06-2010
Superstorm gedetecteerd op verre planeet
[ afbeelding ]
Een team astronomen, onder wie drie Nederlanders, heeft voor het eerst een superstorm waargenomen in de atmosfeer van een planeet bij een andere ster. Zeer nauwkeurige waarnemingen van koolmonoxide laten zien dat dit gas met enorme snelheid van de extreem hete dagzijde van de planeet naar de koelere nachtzijde stroomt (Nature, 24 juni).
De planeet, die de aanduiding HD209458b draagt, draait om een zonachtige ster in het sterrenbeeld Pegasus, op een afstand van 150 lichtjaar. De afstand tussen de ster en de planeet is twintig keer zo klein als die tussen zon en aarde. Hierdoor wordt de planeet sterk opgewarmd door zijn moederster: aan de dagzijde loopt de oppervlaktetemperatuur op tot ongeveer duizend graden. Maar omdat de planeet altijd dezelfde kant naar de ster toekeert, is zijn nachtzijde veel koeler. Het grote temperatuurverschil veroorzaakt een superstorm in zijn atmosfeer, die snelheden van 5000 tot 10.000 kilometer per uur bereikt.
Behalve de superstorm hebben de onderzoekers ook de baansnelheid van de planeet kunnen meten. Dat maakte een directe bepaling van zijn massa mogelijk. HD209458b blijkt ongeveer 40% lichter te zijn dan de planeet Jupiter.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
5000 tot 10.000 km/uur. De zwaarste stormen op aarde zitten net boven de 300 km/uur.
in zo'n storm word je bijkans gezandstraald 
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
29-06-2010
Object bij zonachtige ster is inderdaad een planeet
Het object dat twee jaar geleden bij de jonge, zonachtige ster 1RXS 1609 werd gefotografeerd, blijkt inderdaad een planeet te zijn. De planeet, die ongeveer achtmaal zo zwaar is als de planeet Jupiter, draait in een zeer wijde baan om de ster. De afstand tussen de beide hemellichamen is meer dan driehonderd keer zo groot als die tussen aarde en zon.
Bij zijn ontdekking in 2008 konden astronomen er nog niet helemaal zeker van zijn dat de ster en het naastgelegen object ook daadwerkelijk bij elkaar horen. Maar uit vervolgonderzoek is gebleken dat de beide hemellichamen gezamenlijk door de ruimte bewegen. Het tweetal bevindt zich op een afstand van 500 lichtjaar in het sterrenbeeld Schorpioen.
De afgelopen jaren zijn ook bij een paar andere sterren planeten gefotografeerd, maar 1RXS 1609 blijft een bijzonder geval. Er is geen enkel ander geval bekend waarbij een planeet van deze afmetingen op zo'n grote afstand rond zijn moederster draait. Uit het onderzoek van de afgelopen jaren blijkt dat er geen zware planeten op kleinere afstanden van 1RXS 1609 te vinden zijn.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Object bij zonachtige ster is inderdaad een planeet
Het object dat twee jaar geleden bij de jonge, zonachtige ster 1RXS 1609 werd gefotografeerd, blijkt inderdaad een planeet te zijn. De planeet, die ongeveer achtmaal zo zwaar is als de planeet Jupiter, draait in een zeer wijde baan om de ster. De afstand tussen de beide hemellichamen is meer dan driehonderd keer zo groot als die tussen aarde en zon.
Bij zijn ontdekking in 2008 konden astronomen er nog niet helemaal zeker van zijn dat de ster en het naastgelegen object ook daadwerkelijk bij elkaar horen. Maar uit vervolgonderzoek is gebleken dat de beide hemellichamen gezamenlijk door de ruimte bewegen. Het tweetal bevindt zich op een afstand van 500 lichtjaar in het sterrenbeeld Schorpioen.
De afgelopen jaren zijn ook bij een paar andere sterren planeten gefotografeerd, maar 1RXS 1609 blijft een bijzonder geval. Er is geen enkel ander geval bekend waarbij een planeet van deze afmetingen op zo'n grote afstand rond zijn moederster draait. Uit het onderzoek van de afgelopen jaren blijkt dat er geen zware planeten op kleinere afstanden van 1RXS 1609 te vinden zijn.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-6-2010
Planeten bij de vleet
Het lijkt soms alsof we altijd al kennis hebben gehad over de kosmos, maar niets is minder waar. Dat er veel sterren, dus zonnen, zijn is duidelijk voor eenieder die een blik op de nachtelijke hemel werpt. Pas in 1992 vonden we het eerste bewijs van planeten buiten ons zonnestelsel. Drie jaar later werd een planeet ontdekt die cirkelde rond een zon die leek op de onze. Dat is allemaal redelijk recent. Nog geen twintig jaar geleden. Inmiddels is de teller behoorlijk bijgesteld en vinden we werelden die in de verste verte niet op die van ons lijken...
In de meeste gevallen staan de planeten veel dichter bij hun centrale ster dan in ons zonnestelsel het geval is. Het betreft gigantische planeten die erg dicht bij hun zon staan. Ze cirkelen er sneller omheen dan Mercurius rond onze zon. Ergens is het ook logisch want kleine planeten kunnen we veel moeilijker detecteren. Planeten die een lange omloopbaan hebben zijn ook al niet gemakkelijk te vinden.
Betekent dit we een uitzondering in de kosmos zijn? Dat het normaal is dat grote hete planeten dichtbij hun ster staan? Zeker niet! Hoogstens zegt het iets over onze apparatuur waarmee we de buitenaardse objecten kunnen waarnemen. En net die instrumenten zijn in de loop der tijd beter geworden. We kunnen nog lang niet alles vinden en er is nog veel werk aan de winkel, maar het aantal ontdekte planeten neemt toe. Momenteel hebben we weet van 461 exoplaneten. De meeste hebben een grootte als van Jupiter, onze welbekende gasreus die de Aarde beschermt tegen kwalijke ruimtebrokstukken, maar ze worden kleiner en kleiner.
(Kepler ruimtetelescoop)
De grootste verandering wordt verwacht van NASA's Kepler ruimtetelescoop. Diens enige functie is het in de gaten houden van sterren en op die manier ook ontdekken of en welke planeten er omheen cirkelen. De telescoop houdt ongeveer 100.000 fonkeltjes in de gaten, dus dat kan heel wat planeten opleveren. Kepler doet zijn ontdekkingen door het licht te meten. Als een planeet omheen de zon draait dan wordt er in terugkomende intervallen zonlicht geblokkeerd. Kepler werkt dus niet via een nieuwe methode, eerder een verfijning van de bestaande wetenschap.
Het zal nog erg lang duren vooraleer het universum helemaal in kaart is gebracht, maar de eerste resultaten van Kepler zijn al binnen. Er werden onlangs 306 nieuwe exoplaneten ontdekt. Vijf zonnestelsels hadden meerdere planeten in een vaste baan draaien. Nog meest intrigerend is wat NASA ons over zo'n 400 gevallen nog niet wil vertellen. Nog één jaar moeten we wachten op resultaten die nu reeds bij hun bekend zijn. Waarom de informatie achter wordt gehouden is onbekend. Vonden ze planeten in de leefbare zone rond een ster? Of misschien wel een planeet zoals onze getroebleerde Aarde?
(Grenswetenschap)
Planeten bij de vleet
Het lijkt soms alsof we altijd al kennis hebben gehad over de kosmos, maar niets is minder waar. Dat er veel sterren, dus zonnen, zijn is duidelijk voor eenieder die een blik op de nachtelijke hemel werpt. Pas in 1992 vonden we het eerste bewijs van planeten buiten ons zonnestelsel. Drie jaar later werd een planeet ontdekt die cirkelde rond een zon die leek op de onze. Dat is allemaal redelijk recent. Nog geen twintig jaar geleden. Inmiddels is de teller behoorlijk bijgesteld en vinden we werelden die in de verste verte niet op die van ons lijken...
In de meeste gevallen staan de planeten veel dichter bij hun centrale ster dan in ons zonnestelsel het geval is. Het betreft gigantische planeten die erg dicht bij hun zon staan. Ze cirkelen er sneller omheen dan Mercurius rond onze zon. Ergens is het ook logisch want kleine planeten kunnen we veel moeilijker detecteren. Planeten die een lange omloopbaan hebben zijn ook al niet gemakkelijk te vinden.
Betekent dit we een uitzondering in de kosmos zijn? Dat het normaal is dat grote hete planeten dichtbij hun ster staan? Zeker niet! Hoogstens zegt het iets over onze apparatuur waarmee we de buitenaardse objecten kunnen waarnemen. En net die instrumenten zijn in de loop der tijd beter geworden. We kunnen nog lang niet alles vinden en er is nog veel werk aan de winkel, maar het aantal ontdekte planeten neemt toe. Momenteel hebben we weet van 461 exoplaneten. De meeste hebben een grootte als van Jupiter, onze welbekende gasreus die de Aarde beschermt tegen kwalijke ruimtebrokstukken, maar ze worden kleiner en kleiner.
(Kepler ruimtetelescoop)
De grootste verandering wordt verwacht van NASA's Kepler ruimtetelescoop. Diens enige functie is het in de gaten houden van sterren en op die manier ook ontdekken of en welke planeten er omheen cirkelen. De telescoop houdt ongeveer 100.000 fonkeltjes in de gaten, dus dat kan heel wat planeten opleveren. Kepler doet zijn ontdekkingen door het licht te meten. Als een planeet omheen de zon draait dan wordt er in terugkomende intervallen zonlicht geblokkeerd. Kepler werkt dus niet via een nieuwe methode, eerder een verfijning van de bestaande wetenschap.
Het zal nog erg lang duren vooraleer het universum helemaal in kaart is gebracht, maar de eerste resultaten van Kepler zijn al binnen. Er werden onlangs 306 nieuwe exoplaneten ontdekt. Vijf zonnestelsels hadden meerdere planeten in een vaste baan draaien. Nog meest intrigerend is wat NASA ons over zo'n 400 gevallen nog niet wil vertellen. Nog één jaar moeten we wachten op resultaten die nu reeds bij hun bekend zijn. Waarom de informatie achter wordt gehouden is onbekend. Vonden ze planeten in de leefbare zone rond een ster? Of misschien wel een planeet zoals onze getroebleerde Aarde?
(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-09-2010
Lichte planeet ontdekt met nieuwe waarnemingstechniek
Een team astronomen uit Duitsland, Bulgarije en Polen heeft met een nieuwe techniek een nieuwe 'exoplaneet' ontdekt. De planeet is vijftien keer zo zwaar als de aarde en draait om een 700 lichtjaar verre ster in het sterrenbeeld Lier.
De gebruikte techniek kan alleen worden toegepast bij sterren waarbij eerder al een andere planeet is ontdekt. En die andere planeet moet vanaf de aarde gezien dan ook nog eens tijdens elke omloop precies vóór zijn moederster langs trekken. Tijdens zo'n planeetovergang neemt de helderheid van de ster een beetje af.
Als er geen andere factoren in het spel zijn, voltrekken zulke planeetovergangen zich met de regelmaat van een klok. Maar als er meer planeten rond de ster draaien, resulteert dat in kleine variaties in de cyclus van planeetovergangen. De astronomen hebben zulke variaties nu waargenomen bij de eerder ontdekte planeet van de ster Wasp-3.
De nieuwe planeet, die de aanduiding Wasp-3c heeft gekregen, heeft een omlooptijd van slechts 3,75 dagen. De eerder ontdekte planeet (Wasp-3b) heeft een omlooptijd die vrijwel exact tweemaal zo kort is. De beide planeten draaien dus op afstanden van slechts enkele miljoenen kilometers rond de ster.
Volgens de onderzoekers is de nieuwe waarnemingstechniek gevoelig genoeg voor het opsporen van exoplaneten ter grootte van de aarde.
© Eddy Echternach (http://www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Lichte planeet ontdekt met nieuwe waarnemingstechniek
Een team astronomen uit Duitsland, Bulgarije en Polen heeft met een nieuwe techniek een nieuwe 'exoplaneet' ontdekt. De planeet is vijftien keer zo zwaar als de aarde en draait om een 700 lichtjaar verre ster in het sterrenbeeld Lier.
De gebruikte techniek kan alleen worden toegepast bij sterren waarbij eerder al een andere planeet is ontdekt. En die andere planeet moet vanaf de aarde gezien dan ook nog eens tijdens elke omloop precies vóór zijn moederster langs trekken. Tijdens zo'n planeetovergang neemt de helderheid van de ster een beetje af.
Als er geen andere factoren in het spel zijn, voltrekken zulke planeetovergangen zich met de regelmaat van een klok. Maar als er meer planeten rond de ster draaien, resulteert dat in kleine variaties in de cyclus van planeetovergangen. De astronomen hebben zulke variaties nu waargenomen bij de eerder ontdekte planeet van de ster Wasp-3.
De nieuwe planeet, die de aanduiding Wasp-3c heeft gekregen, heeft een omlooptijd van slechts 3,75 dagen. De eerder ontdekte planeet (Wasp-3b) heeft een omlooptijd die vrijwel exact tweemaal zo kort is. De beide planeten draaien dus op afstanden van slechts enkele miljoenen kilometers rond de ster.
Volgens de onderzoekers is de nieuwe waarnemingstechniek gevoelig genoeg voor het opsporen van exoplaneten ter grootte van de aarde.
© Eddy Echternach (http://www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-07-2010
Superhete planeet heeft een komeetachtige staart
Astronomen hebben met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop vastgesteld dat een in 1999 ontdekte planeet een komeetachtige gasstaart heeft. De grote planeet, die de aanduiding HD 209458b draagt, draait op zo'n kleine afstand rond zijn moederster, dat zijn hete atmosfeer de ruimte in verdwijnt. Eerder hadden Europese astronomen al vastgesteld dat er in de atmosfeer van deze exoplaneet extreem hoge windsnelheden optreden.
HD 209458b is iets lichter dan de planeet Jupiter, maar heeft een veel grotere omvang. Dat komt doordat zijn atmosfeer door de enorm hoge temperatuur sterk is opgezwollen. Op zich is het dus niet zo verrassend dat deze planeet gas kwijtraakt. Maar nu is het verschijnsel ook werkelijk gemeten.
Steeds als de planeet vanaf de aarde gezien vóór zijn moederster langs beweegt, wordt er gas waargenomen dat met een snelheid van 35.000 kilometer per uur in onze richting komt. Dat is gas dat onder invloed van de deeltjeswind van de ster van de planeet wordt weggeblazen. Heel veel last heeft de planeet daar niet van: het zal nog vele miljarden jaren duren voordat hij door zijn gasvoorraad heen is.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Superhete planeet heeft een komeetachtige staart
Astronomen hebben met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop vastgesteld dat een in 1999 ontdekte planeet een komeetachtige gasstaart heeft. De grote planeet, die de aanduiding HD 209458b draagt, draait op zo'n kleine afstand rond zijn moederster, dat zijn hete atmosfeer de ruimte in verdwijnt. Eerder hadden Europese astronomen al vastgesteld dat er in de atmosfeer van deze exoplaneet extreem hoge windsnelheden optreden.
HD 209458b is iets lichter dan de planeet Jupiter, maar heeft een veel grotere omvang. Dat komt doordat zijn atmosfeer door de enorm hoge temperatuur sterk is opgezwollen. Op zich is het dus niet zo verrassend dat deze planeet gas kwijtraakt. Maar nu is het verschijnsel ook werkelijk gemeten.
Steeds als de planeet vanaf de aarde gezien vóór zijn moederster langs beweegt, wordt er gas waargenomen dat met een snelheid van 35.000 kilometer per uur in onze richting komt. Dat is gas dat onder invloed van de deeltjeswind van de ster van de planeet wordt weggeblazen. Heel veel last heeft de planeet daar niet van: het zal nog vele miljarden jaren duren voordat hij door zijn gasvoorraad heen is.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-07-010
NASA-satelliet vindt planeten 'zoals de Aarde'
Dit NASA-beeld toont de radius van 'planetenjager' Kepler om bewoonbare werelden op te sporen.
Amper zes weken nadat de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA een nieuwe observatiesatelliet in gebruik nam, heeft het ruimtetuig al zo'n 700 vermoedelijke planeten ontdekt. 140 daarvan zouden qua grootte overeenkomsten met de Aarde vertonen.
Volgens de vroegste resultaten van planetenzoeker Kepler, een kleine NASA-satelliet die de ruimte in kaart helpt brengen, komen planeten zoals de onze veel vaker voor dan tot op heden werd aangenomen.
Kans op 'nieuwe Aardes' neemt toe
Voorbije onderzoeken gingen ervan uit dat de meeste planeten buiten ons zonnestelsel gasreuzen zijn, zoals Jupiter en Saturnus. De nieuwe informatie die planetenjager Kepler doorspeelt, wijst er op dat er ook heel wat 'vaste' werelden bestaan. Astronomen zeggen dat met deze ontdekking de kans sterk toeneemt dat we ooit werkelijk Aarde-achtige planeten zullen vinden.
Tot nu toe kondigde de NASA formaal nog maar vijf nieuwe exoplaneten - buiten ons zonnestelsel - aan op basis van de Kepler-missie. De betrokken onderzoeksteams moeten de Kepler-data nog verder onderzoeken vooraleer officieel kan worden bevestigd dat het wel degelijk om planeten gaat.
Identificeren
Maar hoopgevend zijn de data hoe dan ook. "De informatie wijst erop dat onze Melkweg (die meer dan 100 miljard sterren telt) meer dan 100 miljoen bewoonbare planeten bevat, en dat we binnen afzienbare tijd de eerste van deze planeten kunnen identificeren", zegt Dimitar Sasselov, astronomieprof aan de Amerikaanse Harvard University en betrokken bij de Kepler-missie. "Er is nog veel werk aan de winkel, maar de statistische resultaten zijn duidelijk: er zijn planeten zoals onze eigen Aarde." (hlnsydney/tw)
(HLN)
NASA-satelliet vindt planeten 'zoals de Aarde'
Dit NASA-beeld toont de radius van 'planetenjager' Kepler om bewoonbare werelden op te sporen.
Amper zes weken nadat de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA een nieuwe observatiesatelliet in gebruik nam, heeft het ruimtetuig al zo'n 700 vermoedelijke planeten ontdekt. 140 daarvan zouden qua grootte overeenkomsten met de Aarde vertonen.
Volgens de vroegste resultaten van planetenzoeker Kepler, een kleine NASA-satelliet die de ruimte in kaart helpt brengen, komen planeten zoals de onze veel vaker voor dan tot op heden werd aangenomen.
Kans op 'nieuwe Aardes' neemt toe
Voorbije onderzoeken gingen ervan uit dat de meeste planeten buiten ons zonnestelsel gasreuzen zijn, zoals Jupiter en Saturnus. De nieuwe informatie die planetenjager Kepler doorspeelt, wijst er op dat er ook heel wat 'vaste' werelden bestaan. Astronomen zeggen dat met deze ontdekking de kans sterk toeneemt dat we ooit werkelijk Aarde-achtige planeten zullen vinden.
Tot nu toe kondigde de NASA formaal nog maar vijf nieuwe exoplaneten - buiten ons zonnestelsel - aan op basis van de Kepler-missie. De betrokken onderzoeksteams moeten de Kepler-data nog verder onderzoeken vooraleer officieel kan worden bevestigd dat het wel degelijk om planeten gaat.
Identificeren
Maar hoopgevend zijn de data hoe dan ook. "De informatie wijst erop dat onze Melkweg (die meer dan 100 miljard sterren telt) meer dan 100 miljoen bewoonbare planeten bevat, en dat we binnen afzienbare tijd de eerste van deze planeten kunnen identificeren", zegt Dimitar Sasselov, astronomieprof aan de Amerikaanse Harvard University en betrokken bij de Kepler-missie. "Er is nog veel werk aan de winkel, maar de statistische resultaten zijn duidelijk: er zijn planeten zoals onze eigen Aarde." (hlnsydney/tw)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Planeten buiten ons zonnestelsel
De Aarde is één van de acht planeten in ons zonnestelsel. Onze zon is één van de 400 miljard sterren in de Melkweg. En de Melkweg is één van de meer dan 100 miljard sterrenstelsel in het universum. Hoeveel planeten zullen er zijn? En hoeveel planeten zullen op de Aarde lijken? Tot voor kort hadden we er nog nooit één gevonden, maar inmiddels weten we van het bestaan van enkele honderden
Carl Sagan: Consider Again That Pale Blue Dot
Op één van die tot dusver ontdekte planeten zou in theorie natuurlijk leven kunnen bestaan. Zullen zij ook denken dat het universum om hun heen draait? Of dat hun God het hele universum voor hun alleen geschapen heeft? Het is een idee dat Carl Sagan weer eens op elegante wijze bekritiseerd.
infographics:
http://www.flabber.nl/sit(...)INGS-infographic.jpg
http://www.flabber.nl/lin(...)ns-zonnestelsel-5715
http://www.flabber.nl/lin(...)ns-zonnestelsel-5715
(Flabber.nl)
De Aarde is één van de acht planeten in ons zonnestelsel. Onze zon is één van de 400 miljard sterren in de Melkweg. En de Melkweg is één van de meer dan 100 miljard sterrenstelsel in het universum. Hoeveel planeten zullen er zijn? En hoeveel planeten zullen op de Aarde lijken? Tot voor kort hadden we er nog nooit één gevonden, maar inmiddels weten we van het bestaan van enkele honderden
Carl Sagan: Consider Again That Pale Blue Dot
Op één van die tot dusver ontdekte planeten zou in theorie natuurlijk leven kunnen bestaan. Zullen zij ook denken dat het universum om hun heen draait? Of dat hun God het hele universum voor hun alleen geschapen heeft? Het is een idee dat Carl Sagan weer eens op elegante wijze bekritiseerd.
infographics:
http://www.flabber.nl/sit(...)INGS-infographic.jpg
http://www.flabber.nl/lin(...)ns-zonnestelsel-5715
http://www.flabber.nl/lin(...)ns-zonnestelsel-5715
(Flabber.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-07-2010
Krap bemeten planetenstelsels ontdekt
De afgelopen vijftien jaar is bij honderden sterren een planeet ontdekt, bij sommige sterren zelfs meer dan één. Doorgaans zijn de afstanden tussen de planeten in meervoudige stelsels groot. Maar Amerikaanse sterrenkundigen hebben nu twee sterren ontdekt waar twee planeten omheen draaien in banen die akelig dicht bij elkaar liggen. Toch weten deze planeten elkaar met rust te laten.
Bij een van de sterren, de stervende ster HD 200964, liggen de planeetbanen slechts 52 miljoen kilometer uit elkaar. Dat is vergelijkbaar met de afstand tussen de aarde en Mars, maar de beide exoplaneten zijn vele malen groter en zwaarder. Hun onderlinge aantrekkingskracht is drie miljoen keer zo groot als die tussen onze planeet en Mars. Opmerkelijk genoeg heeft dat nog niet tot ongelukken geleid - ook niet bij de ster 24 Sextanis, waar de situatie vergelijkbaar is.
Het is voor het eerst dat zulke krap bemeten planetenstelsels zijn ontdekt. Hoe ze precies tot stand zijn gekomen, is nog onduidelijk. Vast staat wel dat de verhoudingen tussen de omlooptijden van de planeten van de beide sterren eenvoudige breuken zijn (2:1 en 4:3). Zulke zogeheten baanresonanties hebben een stabiliserende uitwerking.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Krap bemeten planetenstelsels ontdekt
De afgelopen vijftien jaar is bij honderden sterren een planeet ontdekt, bij sommige sterren zelfs meer dan één. Doorgaans zijn de afstanden tussen de planeten in meervoudige stelsels groot. Maar Amerikaanse sterrenkundigen hebben nu twee sterren ontdekt waar twee planeten omheen draaien in banen die akelig dicht bij elkaar liggen. Toch weten deze planeten elkaar met rust te laten.
Bij een van de sterren, de stervende ster HD 200964, liggen de planeetbanen slechts 52 miljoen kilometer uit elkaar. Dat is vergelijkbaar met de afstand tussen de aarde en Mars, maar de beide exoplaneten zijn vele malen groter en zwaarder. Hun onderlinge aantrekkingskracht is drie miljoen keer zo groot als die tussen onze planeet en Mars. Opmerkelijk genoeg heeft dat nog niet tot ongelukken geleid - ook niet bij de ster 24 Sextanis, waar de situatie vergelijkbaar is.
Het is voor het eerst dat zulke krap bemeten planetenstelsels zijn ontdekt. Hoe ze precies tot stand zijn gekomen, is nog onduidelijk. Vast staat wel dat de verhoudingen tussen de omlooptijden van de planeten van de beide sterren eenvoudige breuken zijn (2:1 en 4:3). Zulke zogeheten baanresonanties hebben een stabiliserende uitwerking.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-07-2010
De zoektocht naar Aarde 2
De Kepler-satelliet heeft al ten minste 140 aardachtige planeten ontdekt, aldus een aan het project verbonden onderzoeker. Maar hoe kom je er achter of daar ook aardachtige omstandigheden heersen? Franse onderzoekers zochten de oplossing dicht bij huis.
Na krap zes weken meten vond de nieuwe NASA-planetenspeurder Kepler al 750 nieuwe exoplaneten. Kepler bezit de nauwkeurigheid om planeten bij verre sterren te ontdekken die ongeveer even groot als de aarde zijn. De verwachtingen over de planetenoogst waren dan ook hooggespannen. Volgens Kepler-onderzoeker Dimitar Sasselov maakt de satelliet die verwachtingen nu al waar: er zijn al zo’n 140 van de nieuwe exoplaneten als ‘aardachtig’ geclassificeerd.
NASA-satelliet Kepler is op 6 maart 2009 gelanceerd om op zoek te gaan naar exoplaneten: planeten die rond een andere ster dan onze zon draaien. Het doel van Kepler is om voor het eerst planeten te vinden die vergelijkbaar zijn met onze aarde. Afbeelding: © NASA
.Die classificatie moeten we wel met een korreltje zout nemen. Een planeet wordt hier namelijk al aardachtig genoemd als de straal van de planeet minder dan twee keer zo groot is als die van de aarde. Planeten als Mars en Venus passen ruimschoots binnen dat criterium, maar toch zou daar nooit leven voor kunnen komen zoals op aarde. De classificatie van Kepler is dus eigenlijk enkel een uitgangspunt: deze planeten zijn mogelijk interessant.
Niet te warm, niet te koud
Hoe kom je er dan achter of de nieuw ontdekte exoplaneten ook écht op de aarde lijken? Een eerste stap is het bepalen van hun afstand tot de ster waar ze omheen draaien. Alleen planeten binnen de zogenaamde Goldilocks zone van hun ster zijn geschikt voor het bestaan van leven. Dichter bij de ster is het te heet, verder weg te koud en te donker. De plaats van deze bewoonbare zone is afhankelijk van de grootte en helderheid van de ster waar de planeet bij hoort. In ons zonnestelsel valt alleen de aarde binnen de bewoonbare zone, hoewel Mars en Venus er niet ver vanaf liggen.
In ons zonnestelsel ligt alleen de aarde binnen de bewoonbare zone of Goldilocks zone. Als een ster helderder is dan de zon, ligt de zone verder van de ster af. Voor een zwakkere ster ligt hij dichterbij. Afbeelding: © Chewie/Wikimedia Commons
Als een exoplaneet ongeveer even groot blijkt als de aarde en bovendien binnen de Goldilocks zone ligt, zou aardachtig leven er mogelijk zijn. Maar of de omstandigheden er inderdaad naar zijn, of leven zich er misschien zelfs al heeft ontwikkeld, is een nog veel complexere vraag. Omdat we niet zomaar naar de exoplaneten toe kunnen gaan en onze telescopen geen foto’s van het oppervlak kunnen maken, moeten we gebruik maken van het licht dat uit de buurt van de planeet komt. Planeten geven zelf geen licht, maar het licht van hun ster wordt door een eventuele atmosfeer gefilterd. Stoffen in de atmosfeer blokkeren bepaalde kleuren licht, zodat een atmosfeer een unieke vingerafdruk achterlaat. Metingen van die vingerafdruk leidden al eerder tot zeer nauwkeurige informatie over een exoplaneet.
Als twee druppels water
Wetenschappers van het Institut d’Astrophysique de Paris ontdekten op deze manier een wel heel bijzondere planeet. Met een hoge-resolutie spectrograaf, een apparaat dat de aanwezige kleuren in licht kan analyseren, vonden zij de vingerafdrukken van ozon, zuurstof, natrium en stikstof in de atmosfeer van een kleine planeet. Ze analyseerden daarvoor het licht dat door de maan van de planeet werd weerkaatst. Helaas ging het hier niet om een ver zusje van de aarde, maar om de aarde zelf.
Astrofysicus Alfred Vidal-Madjar en zijn collega’s wilden met dit experiment testen of een klein planeetje zoals de onze wel een voldoende sterke licht-vingerafdruk achterlaat om te detecteren. Ze probeerden daarvoor de verwachte omstandigheden in de ruimte zo goed mogelijk te reproduceren. Tijdens een gedeeltelijke maansverduistering staat de aarde op één lijn tussen de maan en de zon. Het zonlicht dat op de maan valt tijdens zo’n verduistering is grotendeels door de atmosfeer van de aarde gegaan. De onderzoekers maten gedurende korte tijd en bij erg slecht weer het licht dat tijdens de maansverduistering op de maan viel. Hieruit konden zij met verrassend gemak de vingerafdrukken van de gassen in de aardse atmosfeer destilleren. Geen enkele reden dus, aldus Vidal-Madjar, dat we daar niet in zouden slagen bij een echte exoplaneet.
Bij een maansverduistering staat de aarde tussen de maan en de zon in. De schaduw van de aarde op de maan zorgt er voor dat die, geheel of gedeeltelijk, verduisterd wordt. Afbeelding: © Discovery News
.Toeval of geduld
Alle ingrediënten voor het opsporen van een tweede aarde zijn dus aanwezig. Kepler kan planeten met de juiste grootte vinden, waarvan er ongetwijfeld een flink aantal in de bewoonbare zone van hun ster zullen staan. De meest precieze ruimtespectrografen kunnen dan bepalen of deze planeten een atmosfeer hebben, en zo ja, uit welke gassen die atmosfeer bestaat. Het grootste probleem is vooralsnog dat de spectrografen alleen een goede meting kunnen doen als een exoplaneetje precies voor zijn ster langs gaat. De meeste planeten doen dat, vanaf de aarde gezien, niet of zelden. Maar zelfs als we niet het geluk hebben om zo’n planeetje toevallig te vinden gloort er nog licht aan de horizon: in 2017 lanceert de Europese ruimtevaartorganisatie ESA PLATO, een ruimtetelescoop die alle exoplaneten die voor hun ster langs gaan binnen een afstand van driehonderd lichtjaar in kaart zal brengen.
Met de geavanceerde planetenspeurders en spectrografen die we op dit moment hebben is het dus een kwestie van tijd voordat een tweelingzusje van de aarde zal worden gevonden. De kans lijkt groot dat zulke planeten inderdaad bestaan. De ontdekking ervan kan de ruimtevaart een nieuwe impuls geven. Het zal nog decennia duren voordat we ons zonnestelsel kunnen verlaten om de planeten van verre sterren te bezoeken, maar de droom leeft meer dan ooit.
Giftige superstormen op exoplaneet
Nog nooit eerder slaagden astronomen erin om zoveel over een exoplaneet te weten te komen als nu, over HD209458b. Op de Jupiterachtige planeet wordt het weerbeeld bepaald door superstormen van giftig gas.
http://www.kennislink.nl/publicaties/dampkring-exoplaneet-vanaf-aarde-gezien
Dampkring exoplaneet vanaf aarde gezien
Leidse sterrenkundigen hebben als eersten ter wereld vanaf het aardoppervlak de dampkring bekeken van de bekendste planeet buiten ons zonnestelsel (exoplaneet HD209458b). Dit unieke resultaat werd gepresenteerd op een internationaal symposium aan de Universiteit van Harvard.
Exoplaneten
Exoplaneten zijn er maar genoeg. Sterrenkundigen kennen al 120 planeten rond andere sterren, voor het grootste deel gigantische gasreuzen. Met nauwkeuriger onderzoeksmethoden komen ook de grote broers van onze aarde in zicht: stenen bolster, hete pit
(Kennislink)
De zoektocht naar Aarde 2
De Kepler-satelliet heeft al ten minste 140 aardachtige planeten ontdekt, aldus een aan het project verbonden onderzoeker. Maar hoe kom je er achter of daar ook aardachtige omstandigheden heersen? Franse onderzoekers zochten de oplossing dicht bij huis.
Na krap zes weken meten vond de nieuwe NASA-planetenspeurder Kepler al 750 nieuwe exoplaneten. Kepler bezit de nauwkeurigheid om planeten bij verre sterren te ontdekken die ongeveer even groot als de aarde zijn. De verwachtingen over de planetenoogst waren dan ook hooggespannen. Volgens Kepler-onderzoeker Dimitar Sasselov maakt de satelliet die verwachtingen nu al waar: er zijn al zo’n 140 van de nieuwe exoplaneten als ‘aardachtig’ geclassificeerd.
NASA-satelliet Kepler is op 6 maart 2009 gelanceerd om op zoek te gaan naar exoplaneten: planeten die rond een andere ster dan onze zon draaien. Het doel van Kepler is om voor het eerst planeten te vinden die vergelijkbaar zijn met onze aarde. Afbeelding: © NASA
.Die classificatie moeten we wel met een korreltje zout nemen. Een planeet wordt hier namelijk al aardachtig genoemd als de straal van de planeet minder dan twee keer zo groot is als die van de aarde. Planeten als Mars en Venus passen ruimschoots binnen dat criterium, maar toch zou daar nooit leven voor kunnen komen zoals op aarde. De classificatie van Kepler is dus eigenlijk enkel een uitgangspunt: deze planeten zijn mogelijk interessant.
Niet te warm, niet te koud
Hoe kom je er dan achter of de nieuw ontdekte exoplaneten ook écht op de aarde lijken? Een eerste stap is het bepalen van hun afstand tot de ster waar ze omheen draaien. Alleen planeten binnen de zogenaamde Goldilocks zone van hun ster zijn geschikt voor het bestaan van leven. Dichter bij de ster is het te heet, verder weg te koud en te donker. De plaats van deze bewoonbare zone is afhankelijk van de grootte en helderheid van de ster waar de planeet bij hoort. In ons zonnestelsel valt alleen de aarde binnen de bewoonbare zone, hoewel Mars en Venus er niet ver vanaf liggen.
In ons zonnestelsel ligt alleen de aarde binnen de bewoonbare zone of Goldilocks zone. Als een ster helderder is dan de zon, ligt de zone verder van de ster af. Voor een zwakkere ster ligt hij dichterbij. Afbeelding: © Chewie/Wikimedia Commons
Als een exoplaneet ongeveer even groot blijkt als de aarde en bovendien binnen de Goldilocks zone ligt, zou aardachtig leven er mogelijk zijn. Maar of de omstandigheden er inderdaad naar zijn, of leven zich er misschien zelfs al heeft ontwikkeld, is een nog veel complexere vraag. Omdat we niet zomaar naar de exoplaneten toe kunnen gaan en onze telescopen geen foto’s van het oppervlak kunnen maken, moeten we gebruik maken van het licht dat uit de buurt van de planeet komt. Planeten geven zelf geen licht, maar het licht van hun ster wordt door een eventuele atmosfeer gefilterd. Stoffen in de atmosfeer blokkeren bepaalde kleuren licht, zodat een atmosfeer een unieke vingerafdruk achterlaat. Metingen van die vingerafdruk leidden al eerder tot zeer nauwkeurige informatie over een exoplaneet.
Als twee druppels water
Wetenschappers van het Institut d’Astrophysique de Paris ontdekten op deze manier een wel heel bijzondere planeet. Met een hoge-resolutie spectrograaf, een apparaat dat de aanwezige kleuren in licht kan analyseren, vonden zij de vingerafdrukken van ozon, zuurstof, natrium en stikstof in de atmosfeer van een kleine planeet. Ze analyseerden daarvoor het licht dat door de maan van de planeet werd weerkaatst. Helaas ging het hier niet om een ver zusje van de aarde, maar om de aarde zelf.
Astrofysicus Alfred Vidal-Madjar en zijn collega’s wilden met dit experiment testen of een klein planeetje zoals de onze wel een voldoende sterke licht-vingerafdruk achterlaat om te detecteren. Ze probeerden daarvoor de verwachte omstandigheden in de ruimte zo goed mogelijk te reproduceren. Tijdens een gedeeltelijke maansverduistering staat de aarde op één lijn tussen de maan en de zon. Het zonlicht dat op de maan valt tijdens zo’n verduistering is grotendeels door de atmosfeer van de aarde gegaan. De onderzoekers maten gedurende korte tijd en bij erg slecht weer het licht dat tijdens de maansverduistering op de maan viel. Hieruit konden zij met verrassend gemak de vingerafdrukken van de gassen in de aardse atmosfeer destilleren. Geen enkele reden dus, aldus Vidal-Madjar, dat we daar niet in zouden slagen bij een echte exoplaneet.
Bij een maansverduistering staat de aarde tussen de maan en de zon in. De schaduw van de aarde op de maan zorgt er voor dat die, geheel of gedeeltelijk, verduisterd wordt. Afbeelding: © Discovery News
.Toeval of geduld
Alle ingrediënten voor het opsporen van een tweede aarde zijn dus aanwezig. Kepler kan planeten met de juiste grootte vinden, waarvan er ongetwijfeld een flink aantal in de bewoonbare zone van hun ster zullen staan. De meest precieze ruimtespectrografen kunnen dan bepalen of deze planeten een atmosfeer hebben, en zo ja, uit welke gassen die atmosfeer bestaat. Het grootste probleem is vooralsnog dat de spectrografen alleen een goede meting kunnen doen als een exoplaneetje precies voor zijn ster langs gaat. De meeste planeten doen dat, vanaf de aarde gezien, niet of zelden. Maar zelfs als we niet het geluk hebben om zo’n planeetje toevallig te vinden gloort er nog licht aan de horizon: in 2017 lanceert de Europese ruimtevaartorganisatie ESA PLATO, een ruimtetelescoop die alle exoplaneten die voor hun ster langs gaan binnen een afstand van driehonderd lichtjaar in kaart zal brengen.
Met de geavanceerde planetenspeurders en spectrografen die we op dit moment hebben is het dus een kwestie van tijd voordat een tweelingzusje van de aarde zal worden gevonden. De kans lijkt groot dat zulke planeten inderdaad bestaan. De ontdekking ervan kan de ruimtevaart een nieuwe impuls geven. Het zal nog decennia duren voordat we ons zonnestelsel kunnen verlaten om de planeten van verre sterren te bezoeken, maar de droom leeft meer dan ooit.
Giftige superstormen op exoplaneet
Nog nooit eerder slaagden astronomen erin om zoveel over een exoplaneet te weten te komen als nu, over HD209458b. Op de Jupiterachtige planeet wordt het weerbeeld bepaald door superstormen van giftig gas.
http://www.kennislink.nl/publicaties/dampkring-exoplaneet-vanaf-aarde-gezien
Dampkring exoplaneet vanaf aarde gezien
Leidse sterrenkundigen hebben als eersten ter wereld vanaf het aardoppervlak de dampkring bekeken van de bekendste planeet buiten ons zonnestelsel (exoplaneet HD209458b). Dit unieke resultaat werd gepresenteerd op een internationaal symposium aan de Universiteit van Harvard.
Exoplaneten
Exoplaneten zijn er maar genoeg. Sterrenkundigen kennen al 120 planeten rond andere sterren, voor het grootste deel gigantische gasreuzen. Met nauwkeuriger onderzoeksmethoden komen ook de grote broers van onze aarde in zicht: stenen bolster, hete pit
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-07-2010
NASA ontdekt vreemde planeet
De Spitzer Space Telescope, een met vloeibaar helium gekoelde telescoop die in een heliocentrische baan achter de aarde aan om de zon draait, en gebruikt wordt voor observatie van het heelal in het infrarode golflengtegebied, heeft iets vreemds over een ver afgelegen planeet ontdekt. De planeet met de doopnaam GJ 436b heeft namelijk geen methaan, een ingrediënt dat op de meeste planeten wel aanwezig is. Voor wetenschappers - waaronder Kevin Stevenson, een student planeetwetenschappen van de Universiteit van Central Florida in Orlando en hoofdredacteur van de studie - is dit een groot raadsel: "Modellen vertellen ons dat de koolstof van deze planeet in de vorm van methaan te vinden zou moeten zijn. Theoretici gaan drukke tijden tegemoet om voor dit vreemde verschijnsel met een verklaring op de proppen te komen."
De ontdekking van een planeet zonder methaan brengt astronomen een stap dichter bij het onderzoeken van de atmosferen van verre planeten met een gelijkaardige grootte als de aarde. De planeet zonder methaan, gecatalogeerd als GJ 436b, heeft ongeveer dezelfde omvang als Neptunus. GJ 436b is daarmee de kleinste verre planeet die gelijk welke telescoop ooit eerder heeft kunnen analyseren. Uiteindelijk kunnen grotere ruimtetelescopen dezelfde techniek als de Spitzer Space Telescope gebruiken om op kleinere, op de aarde lijkende planeten, naar methaan en andere chemische samenstellingen die wijzen op leven (zoals wij dat menen te herkennen) zoals water, zuurstof en kooldioxide te zoeken.
Kevin Stevenson: "Uiteindelijk willen we een biohandtekening vinden op een kleine, rotsachtige planeet. Zuurstof, vooral met een beetje methaan, zou ons vertellen dat wij mensen niet alleen zijn."
Joseph Harrington (projectleider van de studie): "Bij deze verre, kleine planeet dachten we methaan te kunnen vinden, niet vanwege de mogelijke aanwezigheid van leven, maar wegens de chemische samenstelling van de planeet. Dit type van planeet zou verzadigd moeten zijn met methaan, een beetje zoals een stukje brood dat uit de dooier van een zachtgekookt eitje komt dat gebraden wordt om uiteindelijk een soort havermeel te krijgen."
Op onze levende planeet is methaan aanwezig dat hoofdzakelijk komt van microben die leven in koeien en in de waterdoordrenkte rijstvelden. Alle reuzengrote planeten in ons zonnestelsel hebben methaan, met inbegrip van objecten die kleiner zijn dan een ster, maar groter dan een planeet (bruine dwergen), ondanks het gebrek aan koeien en rijstvelden. Neptunus heeft een blauwe kleur doordat methaan rood licht absorbeert. Methaan is een gemeenschappelijk ingrediënt dat met relatief koude micro-organismen in wisselwerking kan treden.
(Spitzer Space Telescope)
In feite zou om het even welke buitenaardse wereld met de gebruikelijke atmosferische mengeling van waterstof, koolstof en zuurstof, en een temperatuur tot 730 graden Celsius, een hoop methaan en een kleine hoeveelheid koolmonoxide moeten hebben. Bij deze hoge temperaturen prefereert koolstof de vorm van methaan aan te nemen.
Bij een temperatuur van 530 graden Celsius wordt er van GJ 436b verondersteld dat de kleine planeet een overvloed aan methaan en weinig koolmonoxide heeft. De waarnemingen van ruimtetelescoop Spitzer tonen het tegenovergestelde. Spitzer analyseerde het licht van de planeet bij zes verschillende infrarode golflengten die bewijzen van koolmonoxide, maar niet van methaan opleverden.
Harrington: "We zitten met onze handen in onze haren te krabben, maar dit verduidelijkt wel dat er ruimte voor verbetering van onze modellen is. Nu hebben we actuele data van verafgelegen planeten die ons zullen leren wat er werkelijk gaande is in hun atmosferen."
GJ 436b bevindt zich in het sterrenbeeld Leeuw op 33 lichtjaar van de aarde en volgt een strakke baan rond een kleine ster - een spectraalklasse M rode dwerg die veel kouder is dan onze zon - die amper 2,64 dagen in beslag neemt. De kleine planeet komt van op de aarde gezien tijdens zijn baan rond de rode dwerg vóór de ster terecht. Spitzer ontdekte de vage gloed van GJ 436b wanneer de planeet achter zijn ster verdween, een gebeurtenis die men een secundaire eclips noemt.
Dit onderzoek werd uitgevoerd in mei 2009, net voor de Spitzer Space Telescope door zijn voorraad vloeibaar koelmiddel heen was om officieel te beginnen aan zijn 'warme' opdracht. Voor meer informatie over Spitzer kun je hier en hier terecht.
(Grenswetenschap)
NASA ontdekt vreemde planeet
De Spitzer Space Telescope, een met vloeibaar helium gekoelde telescoop die in een heliocentrische baan achter de aarde aan om de zon draait, en gebruikt wordt voor observatie van het heelal in het infrarode golflengtegebied, heeft iets vreemds over een ver afgelegen planeet ontdekt. De planeet met de doopnaam GJ 436b heeft namelijk geen methaan, een ingrediënt dat op de meeste planeten wel aanwezig is. Voor wetenschappers - waaronder Kevin Stevenson, een student planeetwetenschappen van de Universiteit van Central Florida in Orlando en hoofdredacteur van de studie - is dit een groot raadsel: "Modellen vertellen ons dat de koolstof van deze planeet in de vorm van methaan te vinden zou moeten zijn. Theoretici gaan drukke tijden tegemoet om voor dit vreemde verschijnsel met een verklaring op de proppen te komen."
De ontdekking van een planeet zonder methaan brengt astronomen een stap dichter bij het onderzoeken van de atmosferen van verre planeten met een gelijkaardige grootte als de aarde. De planeet zonder methaan, gecatalogeerd als GJ 436b, heeft ongeveer dezelfde omvang als Neptunus. GJ 436b is daarmee de kleinste verre planeet die gelijk welke telescoop ooit eerder heeft kunnen analyseren. Uiteindelijk kunnen grotere ruimtetelescopen dezelfde techniek als de Spitzer Space Telescope gebruiken om op kleinere, op de aarde lijkende planeten, naar methaan en andere chemische samenstellingen die wijzen op leven (zoals wij dat menen te herkennen) zoals water, zuurstof en kooldioxide te zoeken.
Kevin Stevenson: "Uiteindelijk willen we een biohandtekening vinden op een kleine, rotsachtige planeet. Zuurstof, vooral met een beetje methaan, zou ons vertellen dat wij mensen niet alleen zijn."
Joseph Harrington (projectleider van de studie): "Bij deze verre, kleine planeet dachten we methaan te kunnen vinden, niet vanwege de mogelijke aanwezigheid van leven, maar wegens de chemische samenstelling van de planeet. Dit type van planeet zou verzadigd moeten zijn met methaan, een beetje zoals een stukje brood dat uit de dooier van een zachtgekookt eitje komt dat gebraden wordt om uiteindelijk een soort havermeel te krijgen."
Op onze levende planeet is methaan aanwezig dat hoofdzakelijk komt van microben die leven in koeien en in de waterdoordrenkte rijstvelden. Alle reuzengrote planeten in ons zonnestelsel hebben methaan, met inbegrip van objecten die kleiner zijn dan een ster, maar groter dan een planeet (bruine dwergen), ondanks het gebrek aan koeien en rijstvelden. Neptunus heeft een blauwe kleur doordat methaan rood licht absorbeert. Methaan is een gemeenschappelijk ingrediënt dat met relatief koude micro-organismen in wisselwerking kan treden.
(Spitzer Space Telescope)
In feite zou om het even welke buitenaardse wereld met de gebruikelijke atmosferische mengeling van waterstof, koolstof en zuurstof, en een temperatuur tot 730 graden Celsius, een hoop methaan en een kleine hoeveelheid koolmonoxide moeten hebben. Bij deze hoge temperaturen prefereert koolstof de vorm van methaan aan te nemen.
Bij een temperatuur van 530 graden Celsius wordt er van GJ 436b verondersteld dat de kleine planeet een overvloed aan methaan en weinig koolmonoxide heeft. De waarnemingen van ruimtetelescoop Spitzer tonen het tegenovergestelde. Spitzer analyseerde het licht van de planeet bij zes verschillende infrarode golflengten die bewijzen van koolmonoxide, maar niet van methaan opleverden.
Harrington: "We zitten met onze handen in onze haren te krabben, maar dit verduidelijkt wel dat er ruimte voor verbetering van onze modellen is. Nu hebben we actuele data van verafgelegen planeten die ons zullen leren wat er werkelijk gaande is in hun atmosferen."
GJ 436b bevindt zich in het sterrenbeeld Leeuw op 33 lichtjaar van de aarde en volgt een strakke baan rond een kleine ster - een spectraalklasse M rode dwerg die veel kouder is dan onze zon - die amper 2,64 dagen in beslag neemt. De kleine planeet komt van op de aarde gezien tijdens zijn baan rond de rode dwerg vóór de ster terecht. Spitzer ontdekte de vage gloed van GJ 436b wanneer de planeet achter zijn ster verdween, een gebeurtenis die men een secundaire eclips noemt.
Dit onderzoek werd uitgevoerd in mei 2009, net voor de Spitzer Space Telescope door zijn voorraad vloeibaar koelmiddel heen was om officieel te beginnen aan zijn 'warme' opdracht. Voor meer informatie over Spitzer kun je hier en hier terecht.
(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Goed werk, ExperimentalFrentalMental . Interessant leesvoer.
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
quote:Op maandag 2 augustus 2010 09:17 schreef SpecialK het volgende:
Goed werk, ExperimentalFrentalMental . Interessant leesvoer.
Thank you, thank you, thank you very much
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
Wat een fantastische nieuws. Het duurt niet lang meer voordat wij een aardachtige planeet vinden.quote:Op dinsdag 24 augustus 2010 14:45 schreef KlappernootatWork het volgende:
bijzonder zonnestelsel ontdekt
of omgekeerd en dan zijn de rapen gaarquote:
[..]
Wat een fantastische nieuws. Het duurt niet lang meer voordat wij een aardachtige planeet vinden.
Shit! werken zuigt...
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
Op donderdag 22 november 2007 @ 12:42 schreef Neelis het volgende: Rabbelneuteaantwaark ?
24-08-2010
Astronomen ontdekken 'overvol' planetenstelsel
Met een gevoelige spectrograaf op de 3,6-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili is een planetenstelsel ontdekt waarin zich maar liefst vijf middelzware planeten bevinden in een gebied dat kleiner is dan de baan van Mars om de zon. Er zijn aanwijzingen voor nóg twee planeten in hetzelfde stelsel, waaronder een kleine, lichte 'aarde-achtige' planeet in een zeer kleine baan.
Exoplaneten - planeten bij andere sterren - verraden hun aanwezigheid doordat ze met hun zwaartekracht kleine schommelingen veroorzaken in de positie van hun moederster. Nauwkeurige metingen met de Europese HARPS-spectrograaf hebben uitgewezen dat er rond de ster HD 10180, op 127 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Waterslang, vijf Neptunus-achtige planeten draaien. De binnenste beweegt in een kleine baan met een omlooptijd van slechts 6 dagen; de buitenste staat 40% verder van zijn moederster dan de aarde van de zon af staat, en heeft een omlooptijd van ca. 600 dagen.
Daarnaast zijn er aanwijzingen voor een zwaardere, Satrunus-achtige planeet met een omlooptijd van 6 jaar, en een kleine planeet die slechts 40% zwaarder is dan de aarde in een baan op slechts drie miljoen kilometer afstand van de ster. Die aarde-achtige planeet beschrijft één omloop in niet meer dan 1,18 dagen.
Het planetenstelsel van HD 10180 is het 'volste' dat ooit is ontdekt. Eerder werden bij de ster 55 Cancri, in het sterrenbeeld Kreeft, vijf planeten ontdekt. Opmerkelijk is dat het nieuwe stelsel geen echte zware reuzenplaneten lijkt te bevatten. Ook blijken de afmetingen van de banen van de vijf middelzware planeten een wiskundige regelmaat te vertonen - iets soortgelijks is ook het geval met de planeetbanen in ons eigen zonnestelsel.
(allesoversterrenkunde)
Astronomen ontdekken 'overvol' planetenstelsel
Met een gevoelige spectrograaf op de 3,6-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili is een planetenstelsel ontdekt waarin zich maar liefst vijf middelzware planeten bevinden in een gebied dat kleiner is dan de baan van Mars om de zon. Er zijn aanwijzingen voor nóg twee planeten in hetzelfde stelsel, waaronder een kleine, lichte 'aarde-achtige' planeet in een zeer kleine baan.
Exoplaneten - planeten bij andere sterren - verraden hun aanwezigheid doordat ze met hun zwaartekracht kleine schommelingen veroorzaken in de positie van hun moederster. Nauwkeurige metingen met de Europese HARPS-spectrograaf hebben uitgewezen dat er rond de ster HD 10180, op 127 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Waterslang, vijf Neptunus-achtige planeten draaien. De binnenste beweegt in een kleine baan met een omlooptijd van slechts 6 dagen; de buitenste staat 40% verder van zijn moederster dan de aarde van de zon af staat, en heeft een omlooptijd van ca. 600 dagen.
Daarnaast zijn er aanwijzingen voor een zwaardere, Satrunus-achtige planeet met een omlooptijd van 6 jaar, en een kleine planeet die slechts 40% zwaarder is dan de aarde in een baan op slechts drie miljoen kilometer afstand van de ster. Die aarde-achtige planeet beschrijft één omloop in niet meer dan 1,18 dagen.
Het planetenstelsel van HD 10180 is het 'volste' dat ooit is ontdekt. Eerder werden bij de ster 55 Cancri, in het sterrenbeeld Kreeft, vijf planeten ontdekt. Opmerkelijk is dat het nieuwe stelsel geen echte zware reuzenplaneten lijkt te bevatten. Ook blijken de afmetingen van de banen van de vijf middelzware planeten een wiskundige regelmaat te vertonen - iets soortgelijks is ook het geval met de planeetbanen in ons eigen zonnestelsel.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-08-2010
Botsende planeten bij nauwe dubbelsterren?
Planeten die een baan beschrijven rond een nauwe dubbelster - twee sterren die op heel kleine onderlinge afstand om elkaar heen bewegen - lopen grote kans om met elkaar in botsing te komen. Dat blijkt uit metingen van de Amerikaanse Spitzer Space Telescope die op 19 augustus gepubliceerd zijn in Astrophysical Journal Letters .
Spitzer mat de infrarode warmtestraling van drie nauwe dubbelstersystemen. Deze zogeheten RS CVn-sterren (genoemd naar het prototype RS Canes Venaticorum, in het sterrenbeeld Jachthonden) bestaan uit twee sterren die op een afstand van hooguit een paar miljoen kilometer om elkaar heen zwieren. De drie nauwe dubbelstersystemen blijken omgeven te worden door grote hoeveelheden warm stof. Dat kan geen stof zijn uit de ontstaansperiode van de sterren: dat zou in de afgelopen paar miljard jaar al lang uit het stelsel zijn weggeblazen. Er moet dus sprake zijn van een continue productie van nieuw stof.
De onderzoekers suggereren dat het stof afkomstig is van onderlinge botsingen van planeetachtige objecten in een baan rond de dubbelsterren. Doordat de twee sterren in de loop van de tijd steeds dichter om elkaar heen gaan cirkelen, ontstaan zwaartekrachtsverstoringen in een eventueel planetenstelsel. Die kunnen leiden tot onderlinge botsingen, waarbij relatief kleine planetoïden of volwaardige planeten compleet verpulverd worden.
© Govert Schilling
(allesversterrenkunde)
Botsende planeten bij nauwe dubbelsterren?
Planeten die een baan beschrijven rond een nauwe dubbelster - twee sterren die op heel kleine onderlinge afstand om elkaar heen bewegen - lopen grote kans om met elkaar in botsing te komen. Dat blijkt uit metingen van de Amerikaanse Spitzer Space Telescope die op 19 augustus gepubliceerd zijn in Astrophysical Journal Letters .
Spitzer mat de infrarode warmtestraling van drie nauwe dubbelstersystemen. Deze zogeheten RS CVn-sterren (genoemd naar het prototype RS Canes Venaticorum, in het sterrenbeeld Jachthonden) bestaan uit twee sterren die op een afstand van hooguit een paar miljoen kilometer om elkaar heen zwieren. De drie nauwe dubbelstersystemen blijken omgeven te worden door grote hoeveelheden warm stof. Dat kan geen stof zijn uit de ontstaansperiode van de sterren: dat zou in de afgelopen paar miljard jaar al lang uit het stelsel zijn weggeblazen. Er moet dus sprake zijn van een continue productie van nieuw stof.
De onderzoekers suggereren dat het stof afkomstig is van onderlinge botsingen van planeetachtige objecten in een baan rond de dubbelsterren. Doordat de twee sterren in de loop van de tijd steeds dichter om elkaar heen gaan cirkelen, ontstaan zwaartekrachtsverstoringen in een eventueel planetenstelsel. Die kunnen leiden tot onderlinge botsingen, waarbij relatief kleine planetoïden of volwaardige planeten compleet verpulverd worden.
© Govert Schilling
(allesversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-08-2010
Nieuw planetair stelsel ontdekt
Astrofysici rond Matthew Holman van de Harvard-universiteit hebben met de Keplerruimtetelescoop van de NASA twee nieuwe met Saturnus te vergelijken exoplaneten ontdekt en mogelijk een derde min of meer ter grootte van de Aarde, rond een verre ster die op onze Zon lijkt. Dat hebben NASA-wetenschappers vooruitlopend op een publicatie in het wetenschapsblad Science gemeld.
Gravitationele krachten
De reuzenexoplaneten kregen de naam Kepler-9b en Kepler-9c. Zij draaien respectievelijk in 19,2 en 38,9 dagen rond hun ster. Maar hun rotatiesnelheid is niet constant en schommelt respectievelijk 4 en 9 minuten per omloop. Dit is te wijten aan de krachtige gravitationele krachten tussen beide planeten, die hen echter ook bindt. Mogelijk omvat het stelsel nog een derde planeet die kleiner is en die iets groter dan de Aarde lijkt. De exoplaneet, waarvan het bestaan nog om bevestiging vraagt, draait dichter rond de ster.
Planetair stelsel
Het nieuw gevonden planetair stelsel bevindt zich op meer dan 2.000 lichtjaar van de Aarde. Een lichtjaar staat voor 9.460 miljard km.
De in maart 2009 gelanceerde en 590 miljoen dollar kostende Kepler draait rondom onze Zon en is door de NASA speciaal ontwikkeld om Aarde-achtige planeten rond sterren in onze Melkweg te vinden. In juni maakten missiewetenschappers bekend dat zij al meer dan 700 kandidaten hadden gevonden, waaronder vijf systemen met klaarblijkelijk meer dan één planeet.
Dinsdag maakte de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO bekend een stelsel van mogelijk zeven planeten te hebben gevonden in een constellatie die lijkt op ons Zonnestelsel. (belga/ep)
(HLN)
Nieuw planetair stelsel ontdekt
Astrofysici rond Matthew Holman van de Harvard-universiteit hebben met de Keplerruimtetelescoop van de NASA twee nieuwe met Saturnus te vergelijken exoplaneten ontdekt en mogelijk een derde min of meer ter grootte van de Aarde, rond een verre ster die op onze Zon lijkt. Dat hebben NASA-wetenschappers vooruitlopend op een publicatie in het wetenschapsblad Science gemeld.
Gravitationele krachten
De reuzenexoplaneten kregen de naam Kepler-9b en Kepler-9c. Zij draaien respectievelijk in 19,2 en 38,9 dagen rond hun ster. Maar hun rotatiesnelheid is niet constant en schommelt respectievelijk 4 en 9 minuten per omloop. Dit is te wijten aan de krachtige gravitationele krachten tussen beide planeten, die hen echter ook bindt. Mogelijk omvat het stelsel nog een derde planeet die kleiner is en die iets groter dan de Aarde lijkt. De exoplaneet, waarvan het bestaan nog om bevestiging vraagt, draait dichter rond de ster.
Planetair stelsel
Het nieuw gevonden planetair stelsel bevindt zich op meer dan 2.000 lichtjaar van de Aarde. Een lichtjaar staat voor 9.460 miljard km.
De in maart 2009 gelanceerde en 590 miljoen dollar kostende Kepler draait rondom onze Zon en is door de NASA speciaal ontwikkeld om Aarde-achtige planeten rond sterren in onze Melkweg te vinden. In juni maakten missiewetenschappers bekend dat zij al meer dan 700 kandidaten hadden gevonden, waaronder vijf systemen met klaarblijkelijk meer dan één planeet.
Dinsdag maakte de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO bekend een stelsel van mogelijk zeven planeten te hebben gevonden in een constellatie die lijkt op ons Zonnestelsel. (belga/ep)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-08-2010
Exoplaneet blijkt warmer en stoffiger dan gedacht
Een gasvormige reuzenplaneet bij een ster op 130 lichtjaar afstand is 400 graden warmer dan sterrenkundigen hadden verwacht. Dat blijkt uit spectroscopische metingen aan de planeet, verricht met de 10-meter Keck II-telescoop op Hawaii. Een mogelijke verklaring is dat de dampkring van de planeet veel meer wolken en absorberende stofdeeltjes bevat.
Exoplaneet HR 8799b is zeven keer zo zwaar (maar ongeveer even groot) als Jupiter. Samen met twee andere planeten die een baan rond dezelfde ster beschrijven (in het sterrenbeeld Pegasus) werd hij in 2008 daadwerkelijk in beeld gebracht, eveneens met de Keck-telescoop. De meeste exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt zijn nooit echt 'gezien'; hun bestaan wordt indirect afgeleid uit schommelingen of helderheidsvariaties van de moederster.
Omdat HR 8799b wél echt gefotografeerd is, konden sterrenkundigen ook het spectrum van de planeet vastleggen en bestuderen. Op die manier werd ontdekt dat de dampkring van de reuzenplaneet - anders dan door modellen was voorspeld - vrijwel geen methaangas bevat. Dat doet vermoeden dat de temperatuur van de dampkring geen 500 graden bedraagt, maar minstens 900 graden.
De waarnemingen kunnen wat beter verklaard worden wanneer wordt aangenomen dat de planeetdampkring veel stof bevat, aldus de onderzoekers in een artikel dat later dit jaar gepubliceerd zal worden in Astrophysical Journal Letters .
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Exoplaneet blijkt warmer en stoffiger dan gedacht
Een gasvormige reuzenplaneet bij een ster op 130 lichtjaar afstand is 400 graden warmer dan sterrenkundigen hadden verwacht. Dat blijkt uit spectroscopische metingen aan de planeet, verricht met de 10-meter Keck II-telescoop op Hawaii. Een mogelijke verklaring is dat de dampkring van de planeet veel meer wolken en absorberende stofdeeltjes bevat.
Exoplaneet HR 8799b is zeven keer zo zwaar (maar ongeveer even groot) als Jupiter. Samen met twee andere planeten die een baan rond dezelfde ster beschrijven (in het sterrenbeeld Pegasus) werd hij in 2008 daadwerkelijk in beeld gebracht, eveneens met de Keck-telescoop. De meeste exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt zijn nooit echt 'gezien'; hun bestaan wordt indirect afgeleid uit schommelingen of helderheidsvariaties van de moederster.
Omdat HR 8799b wél echt gefotografeerd is, konden sterrenkundigen ook het spectrum van de planeet vastleggen en bestuderen. Op die manier werd ontdekt dat de dampkring van de reuzenplaneet - anders dan door modellen was voorspeld - vrijwel geen methaangas bevat. Dat doet vermoeden dat de temperatuur van de dampkring geen 500 graden bedraagt, maar minstens 900 graden.
De waarnemingen kunnen wat beter verklaard worden wanneer wordt aangenomen dat de planeetdampkring veel stof bevat, aldus de onderzoekers in een artikel dat later dit jaar gepubliceerd zal worden in Astrophysical Journal Letters .
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-09-2010
Vulkanisme op verre planeten is wellicht aantoonbaar
De afgelopen jaren hebben astronomen bij honderden sterren planeten ontdekt. Het zal nog tientallen jaren duren voordat er opnamen van het oppervlak van zo'n 'exoplaneet' kan worden gemaakt. Toch denken Amerikaanse astronomen dat het al veel eerder mogelijk zal zijn om eventueel vulkanisme op deze verre werelden te ontdekken.
Voorwaarde voor die ontdekking is dat er bij de vulkaanuitbarsting(en)enorme hoeveelheden gas worden uitgestoten. Met de James Webb-ruimtetelescoop, de opvolger van de Hubble-ruimtetelescoop die op z'n vroegst in 2014 wordt gelanceerd, zou de uitstoot van met name grote hoeveelheden zwaveldioxide bij de meest nabije exoplaneten al aantoonbaar kunnen zijn.
Op aarde zijn vulkaanuitbarstingen van de gewenste omvang vrij zeldzaam. Maar jongere planeten zijn naar verwachting vulkanisch veel actiever, wat de kans op de detectie vergroot.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allsoverserrekunde)
Vulkanisme op verre planeten is wellicht aantoonbaar
De afgelopen jaren hebben astronomen bij honderden sterren planeten ontdekt. Het zal nog tientallen jaren duren voordat er opnamen van het oppervlak van zo'n 'exoplaneet' kan worden gemaakt. Toch denken Amerikaanse astronomen dat het al veel eerder mogelijk zal zijn om eventueel vulkanisme op deze verre werelden te ontdekken.
Voorwaarde voor die ontdekking is dat er bij de vulkaanuitbarsting(en)enorme hoeveelheden gas worden uitgestoten. Met de James Webb-ruimtetelescoop, de opvolger van de Hubble-ruimtetelescoop die op z'n vroegst in 2014 wordt gelanceerd, zou de uitstoot van met name grote hoeveelheden zwaveldioxide bij de meest nabije exoplaneten al aantoonbaar kunnen zijn.
Op aarde zijn vulkaanuitbarstingen van de gewenste omvang vrij zeldzaam. Maar jongere planeten zijn naar verwachting vulkanisch veel actiever, wat de kans op de detectie vergroot.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allsoverserrekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
This Planet Smells Funny
Sept. 13, 2010:
Giant planet GJ 436b in the constellation Leo is missing something.
Would you believe swamp gas?
To the surprise of astronomers who have been studying the Neptune-sized planet using NASA's Spitzer Space Telescope, GJ 436b has very little methane (CH4).
"Methane should be abundant on a planet of this temperature and size, but we found 7000 times less methane than what the models predict," says Kevin Stevenson of the University of Central Florida (UCF). Stevenson was lead author of a paper reporting the result in the April 22, 2010, issue of Nature.
The methane deficit is surprising because in our own solar system all gas giants are methane-rich. Hydrogen and carbon are abundant in the atmospheres of Jupiter, Saturn, Uranus and Neptune. These atoms naturally get together to form the simplest hydrocarbon, CH4.
The example of our local gas giants shaped expectations when Stevenson and colleagues pointed Spitzer in the direction of GJ 436b, only 33 light-years away. Finding methane was a foregone conclusion. But when the researchers analyzed the planet's spectrum, they found little of it. Instead, the atmosphere was rich in carbon monoxide.
"Actually, it blew our minds," says principal investigator and co-author Joseph Harrington, also of UCF.
Where did all the methane go? One possibility: it's being broken apart. "UV radiation from the planet's star could be converting the methane into polymers like ethylene," says Harrington. "If you put plastic wrap out in the sun, the UV radiation breaks down the carbon bonds in the plastic, causing it to deteriorate as the long carbon chains break. We propose a similar process on GJ 436b, but there hydrogen atoms split off from methane and let the remnants stick together to make ethylene (C2H4)."
Also, they speculate, strong vertical winds in the planet's atmosphere might be sweeping up material from deep hot layers where carbon monoxide is abundant. CO thus replaces CH4.
Or it could be something else entirely.
"This planet's atmosphere could have some sort of alien chemistry going on," says Harrington. "We just don't know yet."
Giant planets aren't the only worlds with methane. CH4 is fairly common on Earth, too. Methane forms in the stomachs of cows and goats. It also bubbles up from the bottom of swamps, a byproduct of organic matter decaying in deep mud. On gas giants, methane is just common chemistry, but on our planet, it is a sign of life.
For this reason, researchers have long planned to look for methane in the atmospheres of distant Earth-sized planets. NASA's Kepler mission is expected to discover many such worlds. Methane floating alongside oxygen could be compelling evidence of biological activity.
But what if planetary atmospheres don't always follow the rules of our own Solar System? GJ 436b certainty doesn't. Investigators might have to go back to the drawing board and re-figure their chemistry.
"GJ 436b is telling us something important," says Harrington: "We’re not in Kansas anymore."
Authors: Dr. Tony Phillips, Dauna Coulter | Credit: Science@NASA
Sept. 13, 2010:
Giant planet GJ 436b in the constellation Leo is missing something.
Would you believe swamp gas?
To the surprise of astronomers who have been studying the Neptune-sized planet using NASA's Spitzer Space Telescope, GJ 436b has very little methane (CH4).
"Methane should be abundant on a planet of this temperature and size, but we found 7000 times less methane than what the models predict," says Kevin Stevenson of the University of Central Florida (UCF). Stevenson was lead author of a paper reporting the result in the April 22, 2010, issue of Nature.
The methane deficit is surprising because in our own solar system all gas giants are methane-rich. Hydrogen and carbon are abundant in the atmospheres of Jupiter, Saturn, Uranus and Neptune. These atoms naturally get together to form the simplest hydrocarbon, CH4.
The example of our local gas giants shaped expectations when Stevenson and colleagues pointed Spitzer in the direction of GJ 436b, only 33 light-years away. Finding methane was a foregone conclusion. But when the researchers analyzed the planet's spectrum, they found little of it. Instead, the atmosphere was rich in carbon monoxide.
"Actually, it blew our minds," says principal investigator and co-author Joseph Harrington, also of UCF.
Where did all the methane go? One possibility: it's being broken apart. "UV radiation from the planet's star could be converting the methane into polymers like ethylene," says Harrington. "If you put plastic wrap out in the sun, the UV radiation breaks down the carbon bonds in the plastic, causing it to deteriorate as the long carbon chains break. We propose a similar process on GJ 436b, but there hydrogen atoms split off from methane and let the remnants stick together to make ethylene (C2H4)."
Also, they speculate, strong vertical winds in the planet's atmosphere might be sweeping up material from deep hot layers where carbon monoxide is abundant. CO thus replaces CH4.
Or it could be something else entirely.
"This planet's atmosphere could have some sort of alien chemistry going on," says Harrington. "We just don't know yet."
Giant planets aren't the only worlds with methane. CH4 is fairly common on Earth, too. Methane forms in the stomachs of cows and goats. It also bubbles up from the bottom of swamps, a byproduct of organic matter decaying in deep mud. On gas giants, methane is just common chemistry, but on our planet, it is a sign of life.
For this reason, researchers have long planned to look for methane in the atmospheres of distant Earth-sized planets. NASA's Kepler mission is expected to discover many such worlds. Methane floating alongside oxygen could be compelling evidence of biological activity.
But what if planetary atmospheres don't always follow the rules of our own Solar System? GJ 436b certainty doesn't. Investigators might have to go back to the drawing board and re-figure their chemistry.
"GJ 436b is telling us something important," says Harrington: "We’re not in Kansas anymore."
Authors: Dr. Tony Phillips, Dauna Coulter | Credit: Science@NASA
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
