Het probleem met deze zaken blijft altijd dat goede beveiliging hinderlijke hindernissen opwerpt. Mensen vinden het lastig, willen zich niet aanmelden, willen er niet mee werken, en proberen eromheen te werken. Je komt het overal tegen: Wachtwoord voor de gehele afdeling? Wel zo makkelijk. Accountgegevens delen, waarom niet? Die hinderlijke branddeur? Zet er een stoel tegenaan.
Je zag het met de arrestatie van Van Persie, z'n dossier werd ettelijke malen geraadpleegd. En dan kan wel achteraf actie ondernomen worden, maar dan is het kwaad al geschiedt. Als in de nieuwe situatie iemand de inloggegevens bemachtigt dan heb je de poppen aan het dansen. En ik verwacht eigenlijk wel dat coassistenten de gegevens krijgen om dossiers op te kunnen vragen om de artsen werk uit handen te nemen; dat er maniertjes gevonden worden om ‘niet telkens in te hoeven loggen’, ja, dat je zelfs postits en authenticatietokens ter plaatste zult aantreffen.
Het voorbeeld van de ziekenhuisdossiers die zomaar opgevraagd kunnen worden is al schrijnend genoeg. Men werkt op basis van vertrouwen, en dat is goed, maar mensen met kwade intenties maken er zo misbruik van. Wie heeft niet eens gehad (legitiem!) dat hij een pakketje voor iemand anders ophaalde bij het postkantoor, of op de universiteit de loper kreeg ‘om de presentatieruimte te openen’. Vrijwel altijd gaat het goed, maar soms haalt iemand een pakket dat niet voor hem is, en soms opent iemand niet de presentatieruimte maar jat een laptop van een medewerker van wie op het bord geschreven staat dat hij op donderdag altijd afwezig is.
Zulke zaken van social engineering zijn ontzettend moeilijk te voorkomen, en de potentiële lekken zijn gigantisch bij een centrale opslag. En dat is zo'n groot probleem dat het eigenlijk niet meer leuk is. In feite moet er m.i. ook heel hard ingegrepen kunnen worden tegen mensen die onvoorzichtig zijn, of wier gegevens lekken – maar ergens is dat onrechtvaardig, want artsen hebben ook niet voor dit systeem gekozen. Maar mensen moeten echt persoonlijk verantwoordelijk gesteld kunnen worden, anders is het met de beveiliging zo gedaan.
En verder vind ik dat mensen relatief gemakkelijk inzicht moeten kunnen hebben en ook, indien gewenst, zaken zouden moeten kunnen verwijderen en desnoods kunnen aangeven dat zij persoonlijk toestemming moeten geven; hetwelk eventueel overruled kan worden in noodgevallen, maar niet zonder dat dit de patiënt naderhand bekend gemaakt wordt.
Zoals het er nu naar uitziet, is het aan alle kanten een recept om te falen.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.