China the blowback.......

quote:

U.S. has plundered world wealth with dollar: China paper

BEIJING (Reuters) - The United States has plundered global wealth by exploiting the dollar's dominance, and the world urgently needs other currencies to take its place, a leading Chinese state newspaper said on Friday.

The front-page commentary in the overseas edition of the People's Daily said that Asian and European countries should banish the U.S. dollar from their direct trade relations for a start, relying only on their own currencies.

A meeting between Asian and European leaders, starting on Friday in Beijing, presented the perfect opportunity to begin building a new international financial order, the newspaper said.

The People's Daily is the official newspaper of China's ruling Communist Party. The Chinese-language overseas edition is a small circulation offshoot of the main paper.

Its pronouncements do not necessarily directly voice leadership views. But the commentary, as well as recent comments, amount to a growing chorus of Chinese disdain for Washington's economic policies and global financial dominance in the wake of the credit crisis.

"The grim reality has led people, amidst the panic, to realize that the United States has used the U.S. dollar's hegemony to plunder the world's wealth," said the commentator, Shi Jianxun, a professor at Shanghai's Tongji University.

Shi, who has before been strident in his criticism of the U.S., said other countries had lost vast amounts of wealth because of the financial crisis, while Washington's sole concern had been protecting its own interests.

"The U.S. dollar is losing people's confidence. The world, acting democratically and lawfully through a global financial organization, urgently needs to change the international monetary system based on U.S. global economic leadership and U.S. dollar dominance," he wrote.

Shi suggested that all trade between Europe and Asia should be settled in euros, pounds, yen and yuan, though he did not explain how the Chinese currency could play such a role since it is not convertible on the capital account.

A two-day Asia-Europe Meeting (ASEM) of 27 EU member states and 16 Asian countries was set to open on Friday. Though few analysts expect much in the way of concrete agreements, Shi said it could prove momentous.

"How can Europe and Asia grasp each other's hands and together confront the once-in-a-century global financial crisis sparked by the U.S.; how can they construct a new equitable and safe international financial order?" he said.

"The world is waiting for this Asian-European meeting to achieve big results in financial cooperation."

quote:

Another round of bloodletting
But what if they’re no longer benefiting from this trade flow and are forced to reverse it. What if they lose so much money on the dollar assets they’re holding that they decide to stop holding them? In the case of China, for instance, Brad quotes the following:

“Charles Dumas of Lombard Street Research estimates that China makes 1-2 per cent on its (largely) dollar reserves. It then loses up to 10 per cent on the exchange rate and suffers a Chinese inflation rate of 6 per cent for a total real return in renminbi of about minus 15 per cent. That is a loss of $270bn a year, or a stunning 7-8 per cent of gross domestic product.”

quote:

Is China quietly dumping US Treasuries?

A sharp drop in foreign holdings of US Treasury bonds over the last five weeks has raised concerns that China is quietly withdrawing its funds from the United States, leaving the dollar increasingly vulnerable.

* China threatens `nuclear option' of dollar sales

Data released by the New York Federal Reserve shows that foreign central banks have cut their stash of US Treasuries by $48bn since late July, with falls of $32bn in the last two weeks alone.

"This comes as a big surprise and it is definitely worrying," said Hans Redeker, currency chief at BNP Paribas.

"We won't know if China is behind this until the Treasury releases its TIC data in November, but what it does show is that world central banks are in a hurry to get out of the US. They don't seem to be switching into other currencies, so it is possible they are moving into gold instead. Gold is now gaining momentum across all currencies and has broken through resistance at 500 euros," he said.

While the greenback has been resilient over recent weeks - even regaining something of a 'safe-haven' role as banks scrambled to buy the currency to cover dollar debts - most experts believe that America's $850bn current account deficit will eventually cause the dollar to resume its relentless slide.

David Powell, an economist at IDEAglobal in New York, pointed the finger at Beijing as the main suspect in the sudden bond flight this summer.

In a client note entitled "Has China started to dump US Treasuries?", he said the sales appear to coincide with early moves by Beijing to launch its new $300bn sovereign wealth fund.

The scheme is part of the government's plan to diversify it $1,340bn reserves from bonds (mostly in the US) to a broader portfolio of investments and a better yield.

If so, the switch comes at a very delicate time, just as tempers flair on both sides of the Pacific over China's policy of holding down yuan by currency intervention. A bill in Congress calls for punitive tariff sanctions of 27.5pc against Chinese imports, and there has been a growing outcry over contaminated pet food and lead-tainted toys.

Two top advisers to the Chinese government gave strong hints in August that Beijing should use its estimated $900bn holdings of US Treasuries and agency bonds as a "bargaining chip", words taken as an implicit threat to trigger as US bond crash if provoked.

The Chinese government has since put out an official statement clarifying that it has no intention in taking such an irresponsible step, which would in any case backfire by devaluing China's remaining holding.

Mr Powell said the switch out of Treasuires was a purely commercial decision. "If if turns out that the Chinese are behind this, it is merely an attempt to increase returns on investment. It has nothing to do with settling protectionist scores," he said.

Any evidence that China was pulling out would risk setting off an unstoppable stampede, which is why such a policy would never be announced. It holds the world's biggest pool of resrves, followed by Japan.

Robin Bhar, a metals analyst at UBS, said there was little evidence yet that Asian central banks were switching heavily into gold. Most of the recent buying of gold has been on the COMEX futures markets, the playground of hedge funds.

Central banks tend to buy their bullion in London at the AM and PM fixings, leaving a footprint that is visible to experts. They seem to have been largely absent from the market so far.

quote:

Li Yuan heeft geen baan meer


Een menigte werklozen in de stad Dongguan, in de Zuidoostelijke provincie Guangdong, voor het gebouw van de lokale overheid, nadat in oktober een speelgoedfabriek had moeten sluiten en 7.000 man op straat kwamen te staan.

Duizenden migranten in China hebben opeens geen werk meer. Genadeloos raakt de westerse crisis ook de Parelrivierdelta.
Door onze correspondent Oscar Garschagen

Dongguan, 7 nov. Li Yuan (37), migrantenarbeidster met het figuur van een meisje en het gegroefde, verweerde gezicht van een omaatje, weet niets van Amerika, Europa of de kredietcrisis en kent maar een paar Engelse woorden: „Merry Christmas.”

De kerstperiode, die in speelgoedfabrieken als Smart Union in de Zuidoost-Chinese stad Dongguan in juli begint, was voor haar synoniem aan nóg langere dagen achter de verpakkingsmachine, zeer welkome overuren overigens, want zij kon haar basisloon van 75 euro per maand gegarandeerd verdubbelen.

Maar opeens, zonder enige waarschuwing, zijn zij, haar vriendin Wang Yuan en de 6.500 andere arbeiders hun werk bij Smart Union kwijt. Net als de duizenden andere migrantenarbeiders bij de ruim drieduizenden speelgoedfabrieken in de speelgoed-, textiel-, en elektronicastad die gesloten zijn.

De ene dag, 14 oktober, ging zij zoals altijd tegen middernacht „lei si le”, doodop, naar bed; de volgende ochtend, om zeven uur, mocht zij alleen nog door het blauwe toegangshek om een ontslagbriefje op te halen.

„De fabriek kreeg opeens geen geld meer van de banken en er zijn geen orders meer uit Amerika en Europa, maar dat snap ik niet, want er waren wel orders en we waren nog lang niet klaar met een bestelling uit Amerika”, vertelt zij in haar huisje in Zhangmutou, een dorpachtige enclave in Dongguan.

De buurt, met tot huisjes omgebouwde varkensstallen, ligt vlakbij de fabriek en opslaghallen voor goederen en materialen. Stapels kartonnen dozen, vertrapt speelgoed en plakkaten met waarschuwingen om niet te demonstreren verraden de haastige, tumultueuze sluiting die gepaard ging met demonstraties en botsingen met de politie. De slaapbunkers van de fabriek zijn verlaten. De lege wasrekken en keukens met gebroken ramen maken duidelijk dat velen ook hun onderkomen meteen moesten verlaten.

Neergang

Groene uniformen aan de drooglijnen vertellen dat de enige bewoners van het spookcomplex de bewakers zijn. De gesloten fabriek vertelt ook dat de economische neergang in het Westen China harder blijkt te treffen dan eerder werd aangenomen.

Dankzij de scherpe controles op het kapitaalverkeer zijn de Chinese banken grotendeels ontsnapt aan de kredietcrisis, maar de exportsector, goed voor ruim 40 procent van het bbp, steunt en kreunt. De lijnen in de grafieken van overheid en denktanks wijzen naar beneden, analisten stellen hun prognoses bij en het begint nu ook door te dringen tot de bevolking: de economische groei met dubbele cijfers is voorbij.

Zakenbank Credit Suisse in Hongkong voorspelt dat de Chinese groei in het laatste kwartaal van dit jaar zelfs daalt naar 5,8 procent en dat in 2009 de eerste kwartalen de groei op ongeveer 6 procent uitkomt, bijna een halvering vergeleken met de cijfers van 2007 en begin 2008.

Als de groei onder de 8 procent zakt, stellen Chinese economen, is China niet meer in staat genoeg banen te creëren voor de tientallen miljoenen die jaarlijks het platteland voor de industriegebieden aan de oostkust verruilen en de vijf miljoen studenten die jaarlijks de universiteiten en hogescholen verlaten. Niet voor niets heeft de Chinese premier, Wen Jiabao, al gezegd dat de afzwakking van de groei „de sociale stabiliteit” in China kan bedreigen.

In Dongguan, waar onder andere 30 procent van het speelgoed in de wereld wordt gemaakt – naast 35 procent van de schoenen en bijna 50 procent van de magnetrons – zijn volgens het stadsbestuur 3.631 speelgoedfabrieken gesloten, de helft van het totale aantal speelgoedfabrieken. Tel daar de gesneefde textiel-, schoenen-, en meubelfabrieken of -fabriekjes bij op en het totale aantal gesloten bedrijven overtreft volgens het dagblad Nanfang Duoshao de 30.000.

Dit is een officieuze schatting van de krant, gebaseerd op de statistieken van de verschillende bedrijfsassociaties, die melden dat tot en met oktober de orders aan speelgoed, textiel, meubels en elektronica minstens met 35 en in sommige sectoren met 40 procent zijn gedaald. Volgens de grootste krant in de Parelrivierdelta zijn er dit jaar alleen al van de 58.000 in Hongkong geregistreerde en in China gevestigde particuliere ondernemingen door de krediet- en beurscrisis (en mismanagement) 15.000 gesloten.

Werkloosheid

Afgezet tegen het totaal aantal fabrieken (700.000) in de monding van de Parelrivierdelta lijkt dat aantal overzichtelijk en moeten Li Yuan en Wang Yuan snel ander werk kunnen vinden. Volgens vandaag gepubliceerde officiële cijfers bedraagt de werkloosheid in China slechts 8 miljoen mensen, maar daarbij worden pas afgestudeerden en werkzoekende migrantenwerkers niet meegerekend.

Maar zo kijken de twee vrouwen er niet tegen aan. „Ik ben hier al vijftien jaar en ik heb altijd heel makkelijk werk kunnen vinden, maar voor het eerst kan niemand ons gebruiken. Wij krijgen overal te horen dat we te oud zijn en dat we geen scholing hebben”, vertelt Li Yuan (37), die niet weet wat het opschrift op haar lila T-shirt –You will never kiss him – betekent.

Toen de Hongkongse directie van Smart Union ’m stiekem smeerde – geen uitzonderlijke praktijk overigens – heeft de stad Dongguan ter voorkoming van een sociale opstand alle, ook achterstallige, lonen betaald. Maar, zegt vriendin en dorpsgenoot Wang Yuan, „we hebben geen verzekering en geen pensioen” . De stad betaalde bovendien alleen de basislonen uit, de inkomsten uit overuren moet iedereen missen.

De sluiting van Smart Union is extra zuur omdat mismanagement een grote rol heeft gespeeld. Het Hongkongse bedrijf kreeg niet alleen geen kredieten meer omdat de vooruitzichten somber zijn, maar het had zich ook vertild aan roekeloze investeringen in zilvermijnen in de provincie Fuijin. Winsten uit de speelgoedfabriek werden geïnvesteerd in de exploitatie van een zilvermijn die inmiddels is gesloten na een zwaar ongeluk en een overstroming.

Li Yuan schudt driftig ‘nee’ als haar gevraagd wordt of zij na al die jaren in ‘de machinefabriek van de wereld’ terugkeert naar haar dorp in Sichuan, naar haar bejaarde ouders, die haar kind opvoeden. Het lapje grond van de familie is te klein om allemaal van te leven, legt zij uit, terwijl zij in een wok groente en vis bakt. Haar donkere kamer met open wc is zwart en vet van de baklucht. Vriendin Wang Yuan verkeert in dezelfde situatie: de beide vrouwen zijn al jaren de enige kostwinners van hun families in Sichuan en die kunnen niet zonder de inkomsten.

Arbeidsbeurs

Zheng Qiang is de directeur van het Sichuankantoor in Guangzhou en doet normaal de wining and dining met buitenlandse investeerders, geen arbeidsbemiddeling en sociale onrust. Om te voorkomen dat tienduizenden werkloze migrantenarbeiders opeens terugkeren naar hun dorpen, waar geen werk is, heeft de provincie Sichuan hem opgedragen alles in het werk te stellen om de ontslagen arbeiders van Smart Union en andere gesloten speelgoedfabrieken weer aan het werk te krijgen. Hij organiseert daarom een speciale arbeidsbeurs.

In de Parelrivierdelta werken 5 miljoen migrantenwerkers uit Sichuan, en het provinciebestuur is geschrokken van de prognoses dat in 2009 miljoenen migrantenarbeiders geen andere keus hebben dan terug te keren naar hun dorpen. Die vrees leeft niet alleen in Sichuan. Alleen al de stadsprovincie Chongqing (31 miljoen inwoners) houdt rekening met de terugkeer van 3 miljoen arbeiders die overbodig dreigen te worden in de Parelrivierdelta. Er dreigt een ongewenste, omgekeerde migratie van werkzoekenden.

Partijman Zheng, die logeert in een vijfsterrenhotel, en een eerdere afspraak annuleerde omdat hij te dronken was geworden op een diner met kameraden, tikt bij het ontbijt met een zorgelijk gezicht op zijn eitje: „Nu is er nog wel werk, ook in de exportsector, zeker voor geschoolde werkers. Maar we maken ons grote zorgen voor volgend jaar. Ik heb gehoord dat er nog veel meer speelgoedfabrieken zullen sluiten en in alle andere exportsectoren, vooral textiel, schoenen en meubels, lopen de orders snel terug.”

Zheng vertelt dat vooral ongeschoolde migrantenarbeiders – en dat zijn de meesten uit Sichuan – het heel zwaar zullen krijgen. Het meeste werk in de Parelrivierdelta was simpel, zwaar en vaak ook vuil en gevaarlijk. Als gevolg van de nieuwe Arbeidswet en ontwikkelingen in productieprocessen is daar geleidelijk aan enige verandering in gekomen, hoewel in vooral de kleinere fabrieken nog steeds sprake is van wantoestanden.

Daadkracht

„Jonge mannen en vrouwen met vakbekwaamheden komen probleemloos aan werk, niet alleen nu maar ook volgend jaar. We doen daarom alles om migrantenarbeiders te trainen. Iedereen die nu werkloos is geworden kan een opleiding gaan volgen”, vertelt Zheng om de – verbale – daadkracht van het provinciebestuur te illustreren.

Daar hebben Li Yuan en Wang Yuan nog heel weinig van gemerkt. Als hun gevraagd wordt of zij nu eerst op cursus gaan, is het voor het eerst dat ze over het bijscholingsplan horen, en zij betwijfelen of het waar is. Zij slenteren van hun kamers terug naar de fabriek, nu een spookcomplex. Ook de eethuizen bij de fabriek zijn dicht en in de winkeltjes is het stil. Er hangen bij de poort meer migrantenwerkers rond. Het gerucht gaat dat de fabriek misschien wel heropend wordt. Bij bierverkoper Sun wordt gekaart, mahjong gespeeld, gegiecheld en geroddeld. Een jongen met een zware rugzak loopt langs in de richting van de poort die tot zijn verbazing gesloten is. De 18-jarige Guo komt uit het stadje Zhaojie in zuidelijk Sichuan, 1.500 kilometer ver, want hij had gehoord hier meteen aan het werk te kunnen als elektromonteur. Hij heeft drie dagen en nachten opgevouwen in een slaapbus doorgebracht.

Als hem wordt verteld dat er geen fabriek meer is en dat andere fabrieken in de buurt zijn gesloten nadat de managers „plotseling waren verdwenen”, begint hij energiek de aangeplakte telefoonnummers van arbeidsbureaus in zijn mobieltje op te slaan. „Ik moet werk vinden, er is gezegd dat er altijd veel werk was. Het zal ook wel lukken”, hoopt hij. De twee werkloze vrouwen lachen een beetje om hem, ook omdat zij beseffen dat hij waarschijnlijk kansrijker is dan zij.

Stil

„Het is hier nog nooit zo stil geweest”, constateert Zhuang Jiayin, hoofd verkoop van de machinefabriek Dg Nekon uit Dongguan, op World Shoetec, de grootste schoenenbeurs in de Parelrivierdelta. In de afgelopen jaren had Zhuang op de tweede beursdag meestal al voor 20 miljoen dollar aan geavanceerde schoenmakersapparatuur, zoals de ‘ultra sonic slitting machine’ of de ‘double disc ultra-sonic hot-fix machine’ verkocht. Nu heeft hij voor amper 100.000 dollar (78.400 euro) omgezet.

Bij de stands van de schoenfabrikanten – Jingheng, Kuari en vele andere fabrieken waar 40 procent van de schoenen in de wereld worden gemaakt – vervelen de verkoopmanagers zich zelfs stierlijk. Vorig jaar omstreeks dezelfde tijd waren de orderboeken voor de eerstvolgende maanden al gevuld. „Je zou denken dat mensen altijd schoenen nodig hebben, maar dat is niet zo. Amerika is het probleem, dan Europa, ik heb nog geen Fransman, Hollander of Duitser aan mijn bureau gehad. Alleen Rusland is nog oké en er komen opeens meer bestellingen uit Syrië”, zegt Chang Yuan, verkoopdirectrice van Kuari. Dankzij langer lopende contracten met het Amerikaanse merk Steve Maddens lopen de 1.800 werknemers van Kuari niet onmiddellijk gevaar, maar op de schoenenbeurs is geen bedrijf te vinden dat weet of dit het laatste jaar is. Enkele stands zijn leeg omdat aangemelde bedrijven al failliet zijn gegaan. Alleen bij Progressive worden goede zaken gedaan. Dit bedrijf maakt hooggehakt, felgekleurd schoeisel voor met name het Londense uitgaansleven. „Wat vandaag mode wordt, kunnen wij binnen zeven dagen leveren. Dat is onze kracht en daardoor merken we niets van een crisis, want onze klanten blijven gewoon uitgaan”, zegt directeur Lie.

Honderdduizenden Arabieren, Afrikanen, Aziaten en westerlingen komen altijd naar de beurzen hier. Maar dit jaar slinken bezoekersaantallen en omzetten.