Duurt nog lang he Fleur?

Iris is inmiddels vrij goed op de hoogte wat gehandicapt is, als je niet kunt lopen en in een rolstoel zit, of als je benen het niet meer doen, of als je niet kunt zien.
Het gesprek "verstandelijk gehandicapt" ben ik nog niet eerder aangegaan omdat ik dat toch wel moeilijk vind.
Komt ze vandaag thuis: "mama, je moet gaan sint-maarten bij gehandicapten, die vinden dat namelijk heel erg leuk'
Eh?
"dat heb ik op school geleerd, dus dat is zo"
Ow... kwartje valt.
Op school gaan ze dinsdag naar de Harteheem, een woongemeenschap voor verstandelijk gehandicapten, daar gaan ze dinsdagmiddag vast Sint Maarten lopen.
Dus... een betere ingang kon ik me niet wensen voor het gesprek waar ik zo tegen op zag. Ik heb uitgelegd dat gehandicapt niet altijd lichamelijk was, maar ook in je hoofd kan zitten en gevraagd of ze begreep wat ik bedoelde. "net als Eva mama?" Ja schat net als Eva

mensen die anders zijn (want zo heb ik autisme altijd uitgelegd, als het anders in je hoofd werkt als normaal) noemen we verstandelijk gehandicapt. Ik heb haar verteld dat de kinderen uit Eva's taxi, die Eva altijd komen halen en zeer enthousiast "ieeeehieees" roepen en Iris knuffelen ook verstandelijk gehandicapt zijn en zelfs in de Harteheem wonen. Verbijsterend vond ze dat want "je ziet het niet he mama, dat anders zijn"
Nee schat dat zie je niet, bij Eva ook niet.
Onder de indruk was ze, we hebben de laatste tijd al veel gesprekken over Eva gehad waarbij Iris steeds de wens aangaf dat ze Eva beter kon maken, dat ze wilde dat Eva niet anders was, en waarbij ik haar steeds moest teleurstellen.
Onder de indruk was ik ook, van haar begrip en van haar rustige aanvaarding van het begrip "verstandelijk gehandicapt". Het stempel waar ik de meeste moeite mee had, is voor haar heel natuurlijk.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥