Ik ben een ontzettende loser.

quote:

Op maandag 6 oktober 2008 21:08 schreef kip_zonder-kop het volgende:

[..]

Alleen krijgen vrouwen wel 10 keer zoveel aandacht als de (meeste) mannen. Als je een vrouw wilt versieren moet je volgens mij toch heel wat in je mars hebben.

Probeer gewoon eerst eens te praten met meiden, met allerlei meiden. Ook met meiden die je helemaal niet zit zitten, maar het is gewoon goed te oefenen met praatjes maken. Op die manier wordt de drempel ook niet zo hoog om een meid aan te spreken die je wel leuk vind.
Het klinkt misschien eng, maar je zult zien dat velen positief verrast worden door jouw aandacht in de vorm van gesprekjes. Ze zullen dit waarderen, wat jou weer ten goede komt en dat ga je uitstralen.

quote:

Op vrijdag 3 oktober 2008 21:46 schreef kip_zonder-kop het volgende:
Ja, ik heb ongeveer 2 jaar bij Mensendieck gelopen maar werd het helemaal zat. Omdat ik dus eigenlijk nergens last van heb ben ik ermee gestopt.

Het was wel een begrijpelijk verhaal totdat ik dit las. Je wil er dus niets aan doen, maar daardoor ben je wel doodsbang om over straat te lopen of een biertje te drinken? Doe er wat aan je houding zowel fysiek als mentaal, dat zou al schelen.

Vrouwen versieren..het makkelijkste wat er is.. durf met zekerheid te stellen dat ik er voor zou kunnen zorgen dat je meer dan de helft van de vrouwen die je dagelijks tegenkomt zou kunnen versieren. het enige wat je moet begrijpen is de vrouwelijke psyche. iedere vrouw is anders begrijp me niet verkeerd. maar het is niet lastig om logisch te redeneren. Je moet eens observeren waar vrouwen op vallen. Dat zijn vaak de mensen waarvan je het niet verwacht. Waarom niet? Omdat ze anders zijn.Ik ben er zelf al een paar jaar achter dat je alles gedaan krijgt bij een vrouw als jij je andrs opstelt tegenover vrouwen dan de rest van de mannen. Namelijk niet als de gemiddelde slijmbal die een paar complimenten op haar afgooit bij de eerste ontmoeting maar als de jongen die simpelweg zichzelf is en die een schijnbare indruk wekt dat hij het niet erg zou vinden als ze doorloopt naar iemand anders. Je moet niet alles van je prijs geven..en je moet durven om grappen te maken die op het randje zijn. Je mag zelfs iemand licht beledigen maar doe het dan wel met een glimlach. Zoals alles in het leven is het een groot leerproces..de een krijgt het snel onder de knie en de ander doet er lang over. Jij bent nu nog in de beginfase. Ik zou je eerst aanraden om te gaan observeren hoe andere het doen en toch die stap te maken in onder andere het ov om een makkelijk praatje te maken met iemand! Vraag jezelf af.. 'Zou ik het erg vinden als een meid zo sympathiek is om gezellig een praatje met mij te maken?' Het logische antwoord daarop is nee. natuurlijk zijn er de irritante uitzonderingen van zelfvoldane kutjes maar uit mijn ervaring kan ikzeggen dat het echt maar een handje vol is die een simpel gesprek niet kanwaarderen.
Zie alles in perspectief..draai alles om naar jezelf. Vraag je niet af hoe een meid zal reageren maar jezelf af hoe jij zou reageren etc. zet je nooit een stap dan zul je ook nooit meetellen. En een van de belangrijkste regels in het leven is toch altijd Meet je nooit aan andere. Je moet streven naar je eigen doelen.

quote:

Op donderdag 2 oktober 2008 21:50 schreef kip_zonder-kop het volgende:Nu is het ook zo dat ik een broertje van 14 jaar heb. Hij is een enorme uitslover, drinkt al alcohol en heeft al zat vriendinnen gehad. Ik probeer me er niks van aan te trekken maar het wilt gewoon niet lukken. Zelf heb ik nog nooit alcohol gedronken omdat ik heel erg bang ben dat ik rare dingen ga doen waardoor mensen die scoliose gaan zien. Ik weet dat er een moment komt dat mijn broertje met een vriendin hier thuis komt en het bed in duikt en daar ben ik als de dood voor.

Ik heb eergister voor het eerst in mijn leven alcohol gedronken. Geloof me, het is alleen maar lol zolang je jezelf niet dronken voert. Ik begrijp wel dat je bang bengt om rare dingen te doen, en dat mensen zo je scoliose zullen gaan zien. Mja, ik denk niet echt dat het mensen van jouw leeftijd zoveel zou boeien dat je een ietwat kromme rug hebt. En rare dingen doen iedereen wel eens, maar dat hoeft dus niet eens. Aangeschoten zijn is meer dan leuk genoeg.

En dat van je broertje kan ik me al wel helemaal voorstellen. Iedereen heeft wel de neiging zich te gaan vergelijken met andere mensen. Maarja, er zullen vast wel punten zijn waarop jij jouw broertje overtreft.

quote:

Op donderdag 2 oktober 2008 21:50 schreef kip_zonder-kop het volgende:Ik zit heel erg in de knoop met mezelf en ben bang dat het alleen maar erger gaat worden. Op dit moment ben ik 20 jaar en ik heb nog nooit een vriendin gehad. Natuurlijk zeggen mensen dan dat er zat andere mannen van 20 zijn die ook nog nooit een vriendin hebben gehad maar ik heb het gevoel dat ik er echt nooit een ga krijgen.
Ook in het openbaar vervoer heb ik er erg veel moeite mee als er bijvoorbeeld mensen tegenover me gaan zitten. Ik durf vaak niet eens in het raam te kijken omdat ik bang ben dat ik de mensen via spiegelbeeld per ongeluk aankijk. Toch weiger ik om de hele reis naar de grond te staren dus kijk ik wel gewoon om me heen maar in dat soort situaties ben ik enorm gespannen wat ook echt van mijn gezicht is af te lezen.

Ja nouja dat ligt er echt aan wat voor beperkingen je jezelf oplegt. Als je besluit de rest van je leven thuis te blijven en nooit een meisje aan te spreken dan geef je jezelf idd gelijk. Maar dat hoef je dus niet te doen. Ik weet zelf niet precies hoe jou situatie in elkaar zit, maar ik zou zeggen dat je iig wel een baan zou moeten zoeken.

Wat ben je zelf eigenlijk bereidt te doen om je situatie te verbeteren?

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 18:19 schreef TheNold het volgende:
het enige wat je moet begrijpen is de vrouwelijke psyche.

Die wil ik ff quoten, want dat is nu toch echt wel de meest onmogelijke opgave ter wereld.


Overigens heb ik zelf ook scoliose, alleen heb ik mezelf nog nooit onzeker gevoeld daardoor. Bij mij is het dan ook niet heel erg duidelijk, heb naar mijn mening daardoor dus wel eerder last van mijn rug, nek en schouders. Heb vroeger ook Mensendieck therapie gedaan en ben het met je eens dat dat behoorlijk zinloos voelt. Ik heb daar toen ook totaal niets aan gehad, maar dat was voor mij dan wel op een leeftijd dat het me allemaal geen bal kon interesseren en dat ik ook totaal nergens last van had. Mijn moeder is overigens geopereerd voor haar scoliose en loopt nu met 2 metalen pinnen in haar rug en dat was blijkbaar inderdaad geen makkelijke ingreep geweest. Een brace zoals ik iemand hier hoorde noemen is ook niet bepaald prettig te noemen, ken iemand die het na een tijdje ook heeft opgegeven omdat hij dat ook niet meer trok, dat vreet ook enorm veel energie namelijk. Zien anderen eigenlijk wel dat je scoliose hebt trouwens? Bij mij zien mensen het ook pas als ik zeg dat ik het heb en met kleren aan is er sowieso al bijna niets van te zien.

Herkenbaar al heb ik geen scoliose en ook geen broertje (ben enig kind).

Trouwens, mijn rug is toch niet helemaal recht volgens mij al weet ik niet of dat ook scoliose is.

Euh.. wat wil je eigenlijk bereiken met dit topique? Wil je advies of wil je het gewoon ff van je af schrijven?

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 18:19 schreef TheNold het volgende:
het enige wat je moet begrijpen is de vrouwelijke psyche.

Probeer je de man nou een abbo op de Viva aan te smeren?

quote:

Op dinsdag 7 oktober 2008 10:49 schreef Kreator het volgende:

[..]

Het was wel een begrijpelijk verhaal totdat ik dit las. Je wil er dus niets aan doen, maar daardoor ben je wel doodsbang om over straat te lopen of een biertje te drinken? Doe er wat aan je houding zowel fysiek als mentaal, dat zou al schelen.

Dat dus. Het gaat allemaal niet vanzelf... Sommige mensen worden geboren met het geluk aan hun zijde, anderen niet. De anderen moeten zelf zorgen dat ze het op eigen kracht bereiken, en daarvoor zul je dus soms 'offers' moeten doen.

Dat gelul van 'wees jezelf en het komt allemaal wel goed' slaat nergens op. Als dat zo was, dan was het allemaal allang wel 'goed gekomen' en had TS allang een vriendin en vrienden.

quote:

Op zondag 19 oktober 2008 22:49 schreef Crane het volgende:

[..]

Dat dus. Het gaat allemaal niet vanzelf... Sommige mensen worden geboren met het geluk aan hun zijde, anderen niet. De anderen moeten zelf zorgen dat ze het op eigen kracht bereiken, en daarvoor zul je dus soms 'offers' moeten doen.

Dat gelul van 'wees jezelf en het komt allemaal wel goed' slaat nergens op. Als dat zo was, dan was het allemaal allang wel 'goed gekomen' en had TS allang een vriendin en vrienden.

Deels mee eens.
De reden dat iemand op een gegeven moment wel die vriend(in)/vrienden krijgt is denk ik de ervaring die je opdoet door te leven, dingen te proberen en aan te gaan. Dat kan direct op 'liefdesgebied', kan ook indirect waardoor je meer durft op dat gebied, maar de reden dat zoveel mensen zeggen 'het komt vanzelf wel' is denk ik dat de meeste mensen na verloop van tijd die ervaring wel opdoen en het bij hen dus goedkomt.
Maar als je alles blijft vermijden kun je jarenlang tegen hetzelfde aan blijven lopen.

Ik werk er al een paar jaar bewust heel hard aan om van mijn verlegenheid af te komen, i.i.g op zo'n manier dat ik geen dingen meer ga vermijden of om dingen heen ga werken, dat het niet alleen leefbaar wordt, maar ook leuk. Dat doe ik door mezelf een doel te stellen: minimaal 1x per week, liever 2x moet ik iets gedaan hebben wat ik eng vind maar waarvan ik weet dat het goed voor me zou zijn, of het nu lukt of mislukt. Bijv. voor een nieuw baantje solliciteren, een praatje met iemand maken, iemand zeggen dat dit of dat me irriteert en of hij/zij daar aub mee op wil houden, dingen op flirtgebied, enz enz. Dat werpt echt wel zijn vruchten af, langzaam maar zeker. In sommige situaties zouden vreemde mensen me totaal niet meer als verlegen beschouwen, omdat ik me daar nu gewoon op mijn gemak voel. Er zijn nog zat situaties waar ik aan moet werken, maar zo kom je toch telkens iets verder.

quasimodo had ook een lekker wijf gek.

Laat je broertje een chick voor je zoeken!

quote:

Op zondag 19 oktober 2008 23:31 schreef diginoob het volgende:

[..]

Deels mee eens.
De reden dat iemand op een gegeven moment wel die vriend(in)/vrienden krijgt is denk ik de ervaring die je opdoet door te leven, dingen te proberen en aan te gaan. Dat kan direct op 'liefdesgebied', kan ook indirect waardoor je meer durft op dat gebied, maar de reden dat zoveel mensen zeggen 'het komt vanzelf wel' is denk ik dat de meeste mensen na verloop van tijd die ervaring wel opdoen en het bij hen dus goedkomt.
Maar als je alles blijft vermijden kun je jarenlang tegen hetzelfde aan blijven lopen.

Ik werk er al een paar jaar bewust heel hard aan om van mijn verlegenheid af te komen, i.i.g op zo'n manier dat ik geen dingen meer ga vermijden of om dingen heen ga werken, dat het niet alleen leefbaar wordt, maar ook leuk. Dat doe ik door mezelf een doel te stellen: minimaal 1x per week, liever 2x moet ik iets gedaan hebben wat ik eng vind maar waarvan ik weet dat het goed voor me zou zijn, of het nu lukt of mislukt. Bijv. voor een nieuw baantje solliciteren, een praatje met iemand maken, iemand zeggen dat dit of dat me irriteert en of hij/zij daar aub mee op wil houden, dingen op flirtgebied, enz enz. Dat werpt echt wel zijn vruchten af, langzaam maar zeker. In sommige situaties zouden vreemde mensen me totaal niet meer als verlegen beschouwen, omdat ik me daar nu gewoon op mijn gemak voel. Er zijn nog zat situaties waar ik aan moet werken, maar zo kom je toch telkens iets verder.

Wel hulde dat je op zo'n manier aan jezelf werkt. Zouden meer mensen hier moeten doen i.p.v. eigenwijs proberen 'jezelf te blijven'.

quote:

Op donderdag 2 oktober 2008 21:50 schreef kip_zonder-kop het volgende:
Het ergste van alles is dat ik een scoliose, oftewel een verkromming van 40 graden, in mijn rug heb wat me echt enorm onzeker maakt. Ik heb er een enorme hekel om over straat te lopen, elke dag weer, omdat ik gewoon weet dat ik niet rechtop kan lopen hoe hard ik ook probeer.
Door deze afwijking heb ik eigenlijk totaal geen zin meer in het leven maar een zelfmoordpoging gaat me ook weer te ver.

Onzekerheid... heel erg herkenbaar, maar niet onoverkoombaar...

Zelfs niet als je scoliose hebt. Ja ik weet wat het is om met een scheve rug rond te lopen. Ik ben er inmiddels wel aan geopereerd want anders had ik op een gegeven moment niet meer kunnen zitten e.d. maar ondanks dat mijn romp niet meer zo in elkaar gedrukt is als eerst (waardoor ik armen die zo lang waren in verhouding dat een orang oetang er jaloers op zou zijn geweest ) draag ik nog wel altijd deels de bobbels en bochels mee. En ja, dat is gewoon ronduit klote. Dat heeft mij altijd enorm ontzettend onzeker gemaakt. En nu nog wel eens. Ik begrijp je onderzekerheid wat dat betreft TS, absoluut.

Ik merk echter wel dat mensen het vaak pas zien als jijzelf daar echt aanleiding toe gaat geven. De eerste maanden dat mijn scoliose ontstond zag namelijk niemand het... en dan heb ik het niet over een lullig afwijkingkje van 15 graden zoals iedereen wel heeft, maar dan heb ik het over een bocht van 70 graden (hoek van cobb dames en heren, niet de geodriehoek er nu bij gaan pakken).
Uiteraard zagen mensen wel iets als ik mij aan het omkleden was (bij gym bijvoorbeeld) of in het zwembad op de kant zat. Maar hoewel mensen wel eens verbaast staarden en fluisterden (wat ik dan altijd wel weer een beetje laf vond, VRAAG het dan..) heb ik er nog nooit één vervelende opmerking van vreemden over gehad. Ooit wel een keer van een klasgenootje dat stoer probeerde te doen overigens, maar die heb ik zo'n enorme ram in z'n gezicht gegeven dat hij de eerste was die bij me in het ziekenhuis op bezoek kwam!
Ik heb het eerste half jaar mij dan ook nooit laten tegenhouden door de eventuele mening van anderen om bijvoorbeeld zomerse truitjes en/of een badpak/bikini te dragen. Ik droeg zelfs horizontale strepen - eigenlijk een vreselijke NOT DONE als je een kromme krug hebt -. Ik zag namelijk niet in waarom ik voor een ander een koltrui in de zomer zou gaan dragen enkel om hun mijn misvormingen te besparen.. ik zag ze namelijk zelf alleen in de spiegel, t was namelijk niet iets dat ik zelf echt goed kon zien..
Ja daar was soms best wel wat moed voor nodig. Hoewel het "Ik leef voor mijzelf en NIET voor anderen" toch wel de overhand had. En ik moet zeggen, dat heeft me toch gered, want het volgende half jaar werd een hel, enkel en alleen omdat ik dat gevoel van 'schijt aan de rest van de wereld' liet varen. Om een lang verhaal kort te houden; ik was continu bezig met die scoliose (operatie werd TELKENS verplaatst, dus ik zat continu in spanning) en ik begon me de mening van anderen aan te trekken. Ik begon me letterlijk in te beelden dat mensen alleen maar naar mijn rug, naar mijn bochels e.d. keken. Ik heb nog nooit zo gewalgd van mezelf..

Gelukkig heb ik dat zelfbeeld wel bij kunnen stellen. Ok, toegegeven, mijn rug is een heel stuk rechter dan eerst , maar hoewel ik nog steeds wat hobbels en bochels meesleep - en daar nog steeds wel eens ruzie mee heb - durf ik trots rond te lopen. Want hé, ik mag dan een bochel hebben, hij heeft weer een grote neus en zij heeft weer meer vetrollen.... en ik ben gewoon een aardige meid De een heeft een kronkel in z'n karakter, ik in mijn lijf!

Dus wat betreft mijn scoliose heb ik die onzekerheden toch wel aardig aan de kant weten te zetten. En dat zou jij, TS, ook moeten doen. Want een scoliose van 40 graden gaat men pas zien als JIJ het zichtbaar maakt. Dus kin in de lucht, borst fier vooruit en gewoon bedenken dat niemand perfect is, en dat een scheve rug NOOIT een aanleiding mag zijn om minder van het leven te genieten. Die fout heb ik gemaakt, die fout maak jij nu, en hoewel je er een hoop van kunt leren - het was voor mij een harde les om te leren niet mijn leraar uit te lachen vanwege zijn grote neus - kan het je leven zo ellendig maken. Zet een grote smile op je gezicht en niemand zal kijken naar die rug. En toch? Haal je schouders op.. Maakt iemand een rottige opmerking? Of bedenken dat die persoon wel een heel erg laag EQ heeft, of een enorme ram in het gezicht geven. Je bent namelijks NIKS minder waard met een scheve rug. PUNT!

quote:

Nu is het ook zo dat ik een broertje van 14 jaar heb. Hij is een enorme uitslover, drinkt al alcohol en heeft al zat vriendinnen gehad. Ik probeer me er niks van aan te trekken maar het wilt gewoon niet lukken. Zelf heb ik nog nooit alcohol gedronken omdat ik heel erg bang ben dat ik rare dingen ga doen waardoor mensen die scoliose gaan zien. Ik weet dat er een moment komt dat mijn broertje met een vriendin hier thuis komt en het bed in duikt en daar ben ik als de dood voor.

Nu is die scoliose natuurlijk niet het enige wat je onzeker maakt.. dat broertje van je is ook wel erg herkenbaar. Voor mij was het mijn zusje. Het ozo geliefde en populaire zusje. Zusje heeft de looks van een fotomodel, en het werd dan ook altijd in geuren en kleuren verteld wanneer zusjelief op een fotoshoot mocht verschijnen. Candaasjelief was daar altijd wat minder happy mee, want Candaasje had ondanks een heel goed geslaagde operatie nog steeds wat rare hobbels en bochels, had daarnaast de dikkere bovenbenen uit de familie geërfd, niet zo'n puntgaaf gezicht, inclusief wat minder strakke oogleden en wilde wenkbrauwen.. u voelt hem al aankomen; zusjelief was qua uiterlijk perfect, en zusjelief was ook nog onwijs populair en hield van de juiste dingen. Candaasje trok namelijk naar de alternatievere kant, en dat werd niet door iedereen even leuk gevonden. Ik voelde me naast dat zusje dus nogal lomp en lelijk, hoewel ik mij even heel arrogant gezecht, op emotioneel niveau toch wel wat ontwikkelder vond. En dat werd mijn houvast; een zusje dat er dan wel reteknap uit mocht zien, maar niet verder kon kijken dan de gemiddelde BreEz@hslet. Wauw.. ik had wat gevonden!
NIet dat alle onzekerheden gelijk weg waren hoor, maar beetje bij beetje ontdekte ik dat dat zusje heel niet zo perfect was en ik echt geen hoopje stront was. Mensen van mijn eigen leeftijd begonnen naar me toe te komen; of dat zusje van mij anorexia had.... ik kreeg naarmate ik ouder werd steeds meer aandacht van jongens van mijn leeftijd maar vooral ook jongens van een paar jaar ouder...ik ontdekte dat mensen mij echt wel mochten om wie ik was en wie ik ben. En sindsdien durf ik trots in de spiegel te kijken. Nee ik ben niet perfect, zal dat ook nooit worden, maar ik heb een lieve vriend, een leuk sociaal leven opgebouwd, een geweldige opleiding gevonden..... ik ben tevreden. En die onzekerheden? de meeste liggen nu in de prullenbak, maar dat heeft jaren gekost.


Om een HEEL lang verhaal kort te maken; laat je niet op je kop zitten door die rug of door je broertje TS. Je zult namelijk zien dat dat broertje heel niet zo geweldig is, dat jij over heel andere kwaliteiten beschikt dan hij. Je zult zien dat een echt leuke meid wel over die bochels en hobbels heenkomt - mijn vriend heeft er altijd minder moeite mee gehad dan ik! - enne, laat je zien, WEES er.

(als dit stukje een beetje heul erg te lang is geworden hoor ik het wel, dat kort ik het wel in )

Kip_zonder_kop...

De manier om serieus pro-actief en positief aan de slag te gaan met alles wat er fout gaat in je leven kun je gaan aanpakken door deze onderstaande twee boeken te lezen en in deze community te stappen waar self-improvement het onderwerp is. Ik ben er nu al een tijd mee bezig en het is fascinerend hoe goed het werkt!
Jij bent een echte AFC (average-frustrated-chump) dat kampt met een beperkt geloof in aspecten als zelfbeeld, reacties van anderen en hoe aantrekkingskracht moet generen met de o zo mooie vrouwlijke wederhelften.

Boek nr 1 (een goede introductie om te snappen waar dit vandaan komt en waarom je dit moet doen)
The Game - Neil Strauss (dit boek is bestseller geweest, verkrijgbaar in Nederlands en Engels)
te koop via Bol.com! Do it my friend!

En als je meteen over wilt tot de praktijk en alle aspecten waar je mee vast zit wilt verbeteren, moet je dit praktijkboek gaan beginnen waar je 30 dagen de tijd neemt om elke dag een paar opdrachten te doen, die zowel confronterend als bevrijdend zijn, die je helpen om te toveren van een gefrustreerde vrouwloze nerd naar een stijlvolle charismatische en interessante jonge gozer met een nieuw positief zelfbeeld!
The Rules of the Game - ook Neil Strauss

Laat me weten of het je aanspreekt en gaat uitvoeren!

Greets en succes

Oh yes de seduction community heeft dit topic ook gevonden.

Als je het boek kent, en vooral Rules of the Game, dan weet je dat het niet alleen te maken heeft met de kunst van het vrouwen versieren, maar vooral met je 'inner game'.
Je zelfertrouwen, je zelfbeeld, je karakteristieken...die gozer heeft beide nodig! Dus lay of the bitchassness and help the guy out!

quote:

Op woensdag 22 oktober 2008 19:42 schreef kip_zonder-kop het volgende:


Overigens krijg ik de laatste tijd veel opmerkingen van collega`s op mijn stage. Vandaag nog vroeg iemand of ik gisteravond nog seks heb gehad. Het is dat ik hem nu best wel goed ken en dat hij vaker rare opmerkingen maakt maar volgens mij kan iedereen het gewoon van mij af lezen dat ik nog nooit een vriendin heb gehad. Een andere collega vroeg een paar dagen geleden of ik weleens uit ga, waarom moeten hun zulke vragen stellen?

Vermoedelijk proberen ze op hun eigen onhandige stoethaspelige manier je een handje op weg te helpen. Andere mensen zijn ook nogal sociale sukkels, zoals je ziet .

Hé, die schaamte overwinnen kost tijd, dat is niet in een maand gebeurd, dat hoef en mag je van jezelf ook niet te verwachten. En hoewel je je nu zoals je zelf zegt een enorme loser voelt - en hoewel ik je niet persoonlijk ken, schets je zelf een HEEL ander beeld van jezelf, je bent GEEN loser, je bent gewoon onzeker. Losers zijn bijvoorbeeld mensen die continu hun bek maar opentrekken zonder na te denken of hun opmkerking iemand anders kwetst - zal je zien dat dat echt wel wat zal verminderen. Mits je jezelf er voor openzet (en ja dat is heel erg moeilijk).

En wat betreft die collega's, tja... 't is helaas zo dat het vaak duidelijk afleesbaar is van iemand als diegene onzeker is. Dat zal denk ik pas veranderen als je zelf nog meer je schouders omhoog durft te duwen. Zowel fysiek - wat je al doet - als mentaal. Ik klink nu echt als een of andere snotneus die voor psych wil spelen misschien, en ik moet eerlijk bekennen dat ik dergelijk advies ook wat argwanend bekeek, maar het werkt wel zo. Kom je vanzelf wel achter, want zoals gezegd, zo'n loser ben je echt niet!

Ten slot nog een vraagje: wat zijn je hobby's kip? Wat vindt jij leuk om te doen? (En nu niet iets van 'uitgaan' zeggen omdat dat zo hoort hè )

quote:

Op woensdag 22 oktober 2008 20:41 schreef Candaasje het volgende:
Hé, die schaamte overwinnen kost tijd, dat is niet in een maand gebeurd, dat hoef en mag je van jezelf ook niet te verwachten. En hoewel je je nu zoals je zelf zegt een enorme loser voelt - en hoewel ik je niet persoonlijk ken, schets je zelf een HEEL ander beeld van jezelf, je bent GEEN loser, je bent gewoon onzeker. Losers zijn bijvoorbeeld mensen die continu hun bek maar opentrekken zonder na te denken of hun opmkerking iemand anders kwetst -

Pff. Dat zeggen alleen ouders van kinderen, en leraren die een kind proberen te troosten dat gepest wordt.

quote:

zal je zien dat dat echt wel wat zal verminderen. Mits je jezelf er voor openzet (en ja dat is heel erg moeilijk).

Ik vind het juist goed dat ie op dit moment hard over zichzelf is, mits ie beseft dat ie er wel wat aan kan doen.

Ach man lul toch niet. Ik heb geloof ik net een hele autobiografie neergezet. Ik weet wat het is om jezelf altijd maar weg te cijferen. En op een gegeven moment moet je daar voor jezelf een punt achter zetten. Dat is niet iets wat je 1-2-3 doet, maar op een gegeven moment moet je wel, wil je het voor jezelf nog leuk maken.

Jij bent zeker zo iemand die nog zo diep in het dal zit dat ie het licht niet meer kan zien? Die het niet eens meer wilt proberen te zien?! Daar help je jezelf echt niet mee. Voor jezelf - en mocht dat niet zo zijn, dan elk geval in het geval van TS - zal je die knop om moeten zitten; je kunt denken dat je op de bodem van een diepte put zit en dit 'het' is, je kunt ook denken dat je er nu toch in zit, maar nog enkel omhoog kan..

quote:

Op woensdag 22 oktober 2008 20:44 schreef Crane het volgende:

[..]

Ik vind het juist goed dat ie op dit moment hard over zichzelf is, mits ie beseft dat ie er wel wat aan kan doen.

Dat is een contradictie. Je kunt niet jezelf én een loser vinden én denken dat je er wat aan kan doen. Immers: je bent een loser. Dat etiketje heb je al opgeplakt.