[Centraal] Medicatie bij psychische klachten #8

quote:

Op zondag 16 november 2008 12:50 schreef F04 het volgende:
Ben in het verleden wel in behandeling geweest bij de GGZ, maar ik ben inmiddels alweer blij dat ik daar weer uit die molen ben. Achteraf het dossier eens doorbekeken, en daar bleek een hoop te staan over mijn familie en omgeving die absoluut niet klopten. Ik ben daar ook behoorlijk van geschrokken. Daarbij word ook nog eens heel je privéleven uit de doeken gedaan. Met allerlei diagnostisaties waarvan op het eind geen één bleef staan.

Kijk anders eens ergens anders dan bij de GGZ. Een particuliere psycholoog bijvoorbeeld...

Mijn suggestie voor dat F04 figuur is: drink 'ns wat meer als je uitgaat.

M.

quote:

Op zondag 16 november 2008 13:25 schreef MaJo het volgende:

[..]

Kijk anders eens ergens anders dan bij de GGZ. Een particuliere psycholoog bijvoorbeeld...

Kunnen die ook medicijnen voorschrijven, en hoe zit het dan met die kosten? Word dat wel volledig vergoed?

quote:

Op zondag 16 november 2008 14:09 schreef F04 het volgende:

[..]

Kunnen die ook medicijnen voorschrijven, en hoe zit het dan met die kosten? Word dat wel volledig vergoed?

Waarom ben je in vredesnaam zo toegespitst op medicijnen? Als je zonder medicijnen hulp kunt krijgen is dat toch alleen maar fijner? Jezus zeg, zoals Re zegt wil je echt per se íets hebben. Neem nou maar van mij aan dat het veel fijner is als je geen medicijnen hóéft te gebruiken. Ik wou dat ik dat kon...

Tuurlijk is fijner als je zonder medicatie geholpen kan worden, maar ik heb zelf genoeg momenten gehad waarbij ik zo in de put zat, depressief was en waarbij alleen praten amper invloed op mij had.

[ Bericht 2% gewijzigd door F04 op 16-11-2008 14:50:55 (typo) ]

Therapie is dan ook wel wat meer dan 'alleen praten'. En nee, een psycholoog kan geen medicijnen voorschrijven.

quote:

Op zondag 16 november 2008 12:35 schreef F04 het volgende:
Alleen in combinatie met therapie dus... Hoe zit het dan met die 937.000 mensen in Nederland die een antidepressivum worden voorgeschreven? Die zitten vast toch niet niet allemaal in de GGZ?

Als jij AD wil zonder therapie dan kun je dat echt wel krijgen, ondanks wat hier wordt beweerd. Of het de juiste weg is dat is weer een hele andere vraag. Maar wat hier wordt beweerd dat je geen AD zou kunnen krijgen zonder therapie staat haaks op de realiteit in het huisartsenhokje.

quote:

Op zondag 16 november 2008 16:18 schreef Re het volgende:

[..]

hij wilde in eerste instantie zonder naar de HA te gaan ADs krijgen, via welke andere weg dan ook als het maar geen GGZ/ psychiater/psycholoog/HA was omdat hij "verlegen" is

Dan zou ik V&A eens proberen, ze zeggen toch vaak dat een kwart van de voorgeschreven medicatie nooit gebruikt wordt. Daar moet wel wat te scoren zijn.

quote:

Op zondag 16 november 2008 16:18 schreef Re het volgende:

[..]

hij wilde in eerste instantie zonder naar de HA te gaan ADs krijgen, via welke andere weg dan ook als het maar geen GGZ/ psychiater/psycholoog/HA was omdat hij "verlegen" is

Nee hoor. Juist wel naar de huisarts, maar niet die molen van de ggz daarachter.

F04 > Lees het volgende artikel eens, en kom daarna nog eens terug met een onderbouwde mening .
http://www.slate.com/id/95903/

quote:

Op zondag 16 november 2008 16:21 schreef TheVotary het volgende:

[..]

Dan zou ik V&A eens proberen, ze zeggen toch vaak dat een kwart van de voorgeschreven medicatie nooit gebruikt wordt. Daar moet wel wat te scoren zijn.

Ik heb nog wel wat in de aanbieding voor 'm!

Oeps feeding the troll again...

M.

ach of hij gaat lekker AD vragen bij de huisarts en er zelf achter komen dat ie er niets aan heeft als ie zn werkelijke problemen niet probeert op te lossen.

Hou dan ook op met die onzin .

Geef liever antwoord op mijn vraag:

quote:

Op zondag 16 november 2008 12:12 schreef Burdie het volgende:
Als puntje bij paaltje komt, is het namelijk best wel eng om te stoppen met die medicijnen!
Hoe hebben anderen hier dat besloten/geregeld?

Anyone?

Ik heb er nog geen ervaring ermee. Maar voor mezelf heb ik besloten om aan het begin van de zomervakantie te proberen te stoppen met de Lexapro (nog een hele tijd dus), ik denk dat dan mocht het niet goed gaan is dit de meest geschikte periode om dat te ondergaan voor mij. Dan zou alleen mijn vakantie klote zijn, maar dat liever dan dat ik een terugslag krijg terwijl ik midden in het studiejaar zit. Nou heeft natuurlijk niet iedereen de luxe die het studeren kent, namelijk de vele vrije tijd en de lange vakanties.

Hoe ik dat in de werking voor me zie is dat ik dit helemaal zelf doe en ik zou wel wat mensen inlichten die om me heen staan. Maar ik zou zelf voor afbouwen van AD niet echt naar een psychiater/huisarts gaan. Nou zeg ik dat allemaal wel heel stoer, maar ik kan me voorstellen dat wanneer de tijd er echt is dat ik dan wel een beetje in de broek schijt ervoor omdat ik echt niet weer terug wil qua gevoelens om het zo maar eens te zeggen.

Opzich komt er voor mij wel eerder een moment dat ik waarschijnlijk moet stoppen met de slaapmedicatie en daar zie ik al tegenop. Ik merk dat mijn lichaam qua dosis eigenlijk meer wil (voor hetzelfde effect) en het ritme wat ik nu heb is nog niet echt standaard maar al wel een heel stuk beter. Denk niet dat dit zonder medicatie mij gaat lukken om dit vast te houden.

Ik weet niet of jij een loonslaaf bent en of ze op het werk ook ervan weten, maar misschien als je een beetje lange vakantie hebt dat je het ook daarin zou kunnen plannen? Waarschijnlijk is die periode wel wat kort om helemaal zeker te zijn dat het allemaal ok is, maar je zou mocht het misgaan dan misschien weer de medicijnen kunnen oppakken wanneer je aan de slag moet en toch mee moet draaien in de maatschappij.

[ Bericht 12% gewijzigd door TheVotary op 19-11-2008 18:34:23 ]

hey Burdie, durf je het toch niet zo goed aan in je eentje, het afbouwen? of heb je er wel vertrouwen in maar zie je er vooral tegenop?
Misschien moet je proberen er nu voorlopig niet teveel aan te denken en dat pas weer in het nieuwe jaar doen. kan je nou nog even lekker genieten van het feit dat het goed met je gaat.

Ik ben afgebouwd (tot 0) met Efexor, paar maanden geleden. Ik was een paar weken heel erg ziek maar stoer als ik ben ging ik gewoon door en dat kon dus ook nog wel. Tja, wat verder... kotsmisselijk, duizelig, wiebelig, griepachtig, spierpijn... Maar achteraf ben ik blij dat ik er vanaf ben, had er nauwelijks effect van en meer bijeffecten

Murmeli. Ik vind het toch een eng vooruitzicht, ja . Ik ben vooral bang dat het weer slechter zal gaan daarna, terwijl het nu juist zo goed gaat. Maar ik wil ook weer niet voor altijd aan de medicijnen blijven .

@Twinky: hoe heb jij het gedaan met begeleiding bij het afbouwen?

@TheVotary: ik werk ja . Uitzendwerk, tijdelijke baantjes... niet echt iets stabiels of vastigs waar ik een tijdje 'vrij' van zou kunnen nemen. Dat speelt ook wel een beetje mee bij mijn afweging.

Ik zie er gewoon als een berg tegenop . Misschien ben ik er dan nog niet klaar voor... weet het niet...

Burdie, zou het zin hebben je psychiater in je oude woonplaats te bellen en dit te bespreken? Ik vind het heel lastig te beoordelen, of je gewoon moet doorzetten en stoer moet zijn, of dat je er dan zoals je zelf zegt nog niet aan toe bent.
Je zou ook nog kunnen overwegen om eerst te halveren met je dosis en te kijken hoe dat gaat, en dan dat een tijd aan te houden, tot je er weer klaar voor bent om verder af te bouwen (en dan denk ik aan een maand of een paar maanden, net wat voor jou goed voelt). Als dan het halveren goed gaat, is de volgende stap daarna makkelijker. Als het niet goed gaat, of je twijfelt, ga je terug naar je oude dosis en wacht je nog even (en evt zoek je dan toch een psych in je huidige woonplaats als je daaraan behoefte hebt).
Maar kan me wel voorstellen hoor dat het moeilijk is, je hoort genoeg negatieve verhalen, maar ook redelijk goede zoals twinky bijv.
Ben blij dat ik nog niet hoef te denken over afbouwen. begin er net aan te wennen na een maand gaat best goed, voel me stukken beter, maar weet niet of dat van de medicijnen komt of niet, maar denk het wel eigenlijk

Goed te horen dat het beter met je gaat, Murmeli! . Heb je nog last van bijwerkingen, of helemaal niets meer? En krijg je alweer wat meer grip op je leven?
Mijn psychiater bellen is wel een goed idee, hoewel zij me een compleet schema heeft gegeven voor het afbouwen en het in principe niet nodig zou moeten zijn. Ik vind het gewoon een heel eng idee... weet ook helemaal niet hoe ik erop ga reageren enzo en of ik weer 'terugvallen' ga krijgen en hoe ik daarop moet reageren. Ik vind het eng .

ja, bel haar maar even, misschien kan zij je de juiste steun geven, zij heeft er tenslotte verstand van En ik denk ook dat zij kan inschatten of je gewoon moet doorbijten of nog even moet wachten.
Ik denk dat terugvallen of je die wel of niet krijt moeilijk te voorspellen is, maar misschien kan zij daar wel iets meer inzicht in geven. dat hoop ik voor je! laat je even wat weten als je haar gebeld hebt? niet uitstellen hoor, gewoon doen!!
Ja, ikben ook blij dat het goed gaat. Vorige week nog wel echt een slechte dat gehad op zaterdag, ik zat echt helemaal diep in de put, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik min of meer had besloten mn relatie te verbreken, dus dat heb ik toen nog maar even uitgesteld. maar maandag er echt een punt achter gezet, vond dat hij me belemmerde in mn eigen herstel/ontwikkeling. En daardoor voel ik me ook wel beter, omdat ik die last van dat gezeur van hem kwijt ben Dus daardoor ook wel grip op mijn leven ja Maar ja, het zal soms best verdrietig worden denk ik, op het moment voel ik er niet zoveel bij, heel raar, maar dat zal wel komen. (of ik voel weinig door de medicijnen?? ik weet het niet, in ieder geval reageer ik rustiger op dingen) En bijwerkingen heb ik eigenlijk niet meer. soms wat rare plotselingen bewegingen van mijn spieren en ik ben snel moe, maar dat is denk ik omdat ik aan het bijkomen ben van roofbouw plegen op mezelf. Ik slaap naar mn gevoel ook dieper. Dus eigenlijk vooral positieve verhalen van deze kant... nu duimen dat het zo blijft.

Wow, wat dapper dat je een punt achter je relatie hebt durven zetten. En fijn dat dat zo goed is uitgepakt . Je klinkt in elk geval heel positief over hoe het nu met je gaat, erg bemoedigend om te lezen . Ik heb het zelf best nog wel eens moeilijk, vooral omdat ik het ook heel erg onwennig vind om 'stabiel' te zijn... ik ben zo gewend om altijd in uitersten te leven en altijd heel erg extreem te leven, dat het nu soms een beetje saai voelt dat ik nu over mijn beslissingen nadenk, plannen maak, etc. .
Die spiersamentrekkingen heb ik ook gehad in het begin, maar tegenwoordig heb ik er geen last meer van. Wel van vermoeidheid nog, ik hoop dat dat iets is wat over gaat als ik stop met de medicijnen (dat is iig voor mij een van de belangrijkste redenen om ermee te stoppen).

Oja, dat kan ik me wel voorstellen ja dat dat erg saai aanvoelt om ineens bewuste beslissingen te nemen enzo als je gewend bent om impulsief te zijn. Denk dat dat ook een kwestie is van een nieuwe balans zoeken en ook dingen te zoeken die misschien niet al te impulsief zijn (of alleen positieve impulsieve dingen) maar die wel je leven sprankelend houden.
Mijn impulsiviteit zit vooral in drinken en feesten en drugsgebruik (alleen op technofeestjes eens in de paar maanden) en dat doe ik nu al een paar maanden niet, nu ook vanwege de medicijnen maar eerst ook omdat mijn ex me vanalles had verboden, maar dat is ook wel een beetje wennen. Wil wel weer een keertje proberen naar een feest te gaan maar dan hooguit een biertje te drinken maar geen andere gekke dingen (kan niet met de medicijnen ook natuurlijk) en dan eens kijken of ik het nog leuk vind. Ik hoop het wel. Hou het dan alleen stukken minder lang vol natuurlijk.
En ik denk dat het ook een beetje het zoeken is naar nieuwe uitlaatkleppen ofzo. hard uit je dak gaan met sporten of iets anders leuks, waarin je je energie kwijt kan. of iets van theatersport ofzo of iets anders toneelachtigs? ik weet niet waar je van houdt....
he, maar zou het toch niks voor je zijn om toch een psycholoog of iets daar te zoeken waar je nu woont? Al kan je maar gewoon iemand bellen die niet te ver weg zit, en gewoon eens in de paar maanden op gesprek, gewoon dat er ook nog iemand anders, buiten jezelf om, in de gaten houdt hoe het met je gaat? het lijkt me toch wel dat er heftige veranderingen zijn gekomen in je leven (dat stabieler voelen wat je net beschrijft bijv) en dan lijkt het mij wel fijn als er op je gelet wordt.
Maar mischien is dat een afwijking van mij hoor, ik wil namelijk altijd het liefste dat er iemand voor me komt zorgen. Beetje afhankelijk typje, maar hulp vragen ho maar lekker handig. Kreeg ik nog commentaar op van de psycho vandaag, dat ik echt wat moest veranderen aan mezelf omdat ik anders weer zo'n energievretend vriendje aan de haak ga slaan... :s
Ja joh, heb je zoveel last van die vermoeidheid? waar heb je precies last van op dat vlak? slaap je veel? of rust je niet uit? Ik slaap zelf gewoon niet lang genoeg, althans ik word na 6 uur slapen wakker en dan lig ik een tijd wakker, dus denk dat ik daar moe van ben, en van alles wat er de afgelopen maanden gebeurd is. althans dat hoop ik, als ik zo gaar blijf van de medicijnen dan word ik op den duur ook niet blij denk ik.
wel grappig he, die spiersamentrekkingen? ik moet er altid om lachen. mn ex heeft het ook, hebben er wel hard om gelachen samen, lig je samen in bed te stuipen, hahaha!

Ik zit in voltijd therapie dus begeleiding genoeg. En na de hele drama met het afkicken kwam ook een periode waarin ik ineens een stuk minder depressief was. Heel mooi dus

En afbouwen is wel heel belangrijk. Je kunt echt niet in één keer stoppen, dat merkte ik wel toen ik het laatste afbouwstapje eigenlijk te snel deed. Beter dat je er een paar máánden overdoet dan dat je van de één op andere dag stopt. Ik denk ook dat mensen die dat doen juist veel meer last krijgen, je lichaam kan dan niet wennen aan het leven zonder gelukkigheidsstofje.