The Incredible Hulk (2008, VS, Louis Leterrier)![]()
Een zeer vermakelijke comic verfilming. Met Norton, Hurt, Roth en (iets minder mate) Tyler zit het qua cast wel in orde. De CGI ziet er cool uit. Vooral het eind gevecht tussen de Hulk en het andere monster was gaaf gedaan.
cijfer: 7.5
Cassandra's Dream (2007, VK, Woody Allen) ![]()
Allen maakt maar weer eens een karakterstudie over iemand met een schuldig geweten en boetedoening in deze film over twee arme broers, die geld willen lenen van een rijke oom, maar daarvoor voor die oom een grote wederdienst moeten doen. Het is een beetje een herhalingsoefening, maar wel een geslaagde imo. McGregor en Farrel zijn een leuk duo. Alleen overacteert Farrel wel een beetje.
cijfer: 7.5
Prom Night (2008, VS, Nelson McCormick)![]()
Verstand op nul en een simpele high school slasher erin. Dan verwacht ik natuurlijk geen hoogvliegers. Maar een stuk beter dan dit, mag ook wel weer.
cijfer: 3.5
Professione: reporter (The Passenger) (1975, It, Michelangelo Antonioni)![]()
Een journalist neemt de identiteit over van een zakenman, die toevallig overlijdt in de kamer in het hotel naast hem. Hij besluit om naar een aantal afspraken in de zakenman's agenda te gaan. Maar die zakenman blijkt een wapenhandelaar te zijn geweest. De politie en zijn oude vriendin zitten hem steeds meer op de hielen, zodat hij weer steeds weer moet vluchten. Hij ontmoet een meisje, waar hij samen verder mee vlucht
De film brengt het gevoel van vrijheid heel goed over. Net als in andere Antonioni's gebeurt er weinig, behalve dat de hoofdfiguur een beetje rondloopt en rondhangt. De film kabbelt daardoor lekker rustig voort en geeft echt het gevoel dat het om de reis gaat en niet om het einddoel. Er zit weinig reden achter
Jack is in topvorm. Vooral omdat die stukken ingetogener acteert.
cijfer: 8.5
Speed Racer (2008, VS, Wachowski bros)![]()
De Wachowski broers maakten met the Matrix natuurlijk min of meer een live-action anime. Dus lijken ze logischer wijze de aangewezen personen om de populaire anime Speed Racer te verfilmen. Met Speed Racer willen ze echter heel letterlijk een live-action anime maken. Jammer genoeg werkt niet alles even goed daarmee. De CGI ziet er echt belachelijk slecht en nep uit. De races zijn over het algemeen zo'n chaos dat het moeilijk te volgen is wat er gebeurd. Door de rare overgangen van mensen die over het beeld worden getrokken, wordt de film in zijn geheel ook niet duidelijker. De film zit vol kleuren, waardoor het er heel fout uit ziet.
In het begin vroeg ik me echt af of ik de volle 135 minuten wel uit kon gaan zitten. Maar langzaam aan groeide de de film op. Omdat het zo fout is en letterlijk anime is, dat het weer leuk wordt. Wat bijvoorbeeld wel werkt is van die typische anime snelheid strepen effecten in de race of bij de gevechten. De film is nog niet goed genoeg voor een onvoldoende, maar ook weer niet de ramp die ik in eerste instantie dacht.
cijfer: 5
Dodesukaden (Clickety-Clack) (1970, Jap, Akira Kurosawa)![]()
Dit was Kurosawa's eerste kleurenfilm? Hij was er dus relatief laat mee. Hij wist waarschijnlijk niet goed wat hij ermee aan moest en je ziet dat hij in de film ermee experimenteert. Vooral het contrast met de grauwe achtergrond valt op.
Ik vond niet alle verhaallijnen even boeiend. Daardoor zakte de film iets te vaak in imo. Zo kon ik niet echt een band bouwen met de karakters.
cijfer: 6.5
Le Voyage du ballon rouge (2007, Fr, Hsiao-hsien Hou)![]()
Deze in Parijs afspeeldende film van de Taiwenese Hou Hsiao Hsien is voor een deel geïnspireerd door Albert Lamorisse's 1956 klassieke korte film "Le Ballon Rouge".
Song is een Chinese au-pair, die op Simon moet passen. Zijn moeder heeft het erg druk met haar werk in het poppentheater en alle andere zorgen, waaronder een huurder met huurachterstand. Song, die een student filmwetenschappen is, maakt ondertussen een filmpje met Simon en een rode ballon die hem overal volgt.
Op het eind van de film gaat Simon met de klas naar een schilderij, Félix Vallotton's De Bal (in een museum, die de film sponsert) kijken. Een klasgenoot zegt dat het een blij en verdrietig schilderij is. Het jongentje op schilderij is in het licht en de ouders in schaduw, namelijk. Dat is ook zo met deze film, het is een verdrietige en blije film. De moeder heeft bijna geen tijd voor Simon. Ze bedoelt het niet slecht is, gewoon te druk.
De film heeft een erg bijzondere camera voering met opvallend gekozen standpunten. Alsof we als kijker ergens naar kijken, waar we geen deel vanuit maken. Net als Song zijn we een vreemde indringer, die er niet helemaal bij hoort. Af en toe dwalen we als kijker ook een beetje af. Zoals bijvoorbeeld naar een pianostemmer, die er niet toe doet, terwijl op de achtergrond de moeder ruzie maakt. En dan is er de ballon, die af en toe voorbij komt zweven als een verloren eenzame ziel in de grote stad, die heel het gebeuren waarneemt. Misschien zijn wij als kijker wel die ballon? De prachtige piano muziek maakt het treurige gevoel van eenzaamheid compleet. Julliete Binoche is op haar allerbest. Het is geweldig hoe ze acteert dat ze haar emoties probeert binnen te houden, hoe ze als labiel persoon probeert stabiel te zijn voor haar kind, maar dat niet lukt.
Dit alles ook nog eenszonder script. Hou besprak per dag met de acteurs wat de scene zou gaan worden.
cijfer: 8.5