Allebei methodes die wel degelijk kunnen helpen bij kinderen die niet altijd even goed luisteren of je aan het testen zijn.
Maar wat kun je nou precies doen als nee zeggen niet helpt en je kind nog te jong is om op de gang te zetten?
Ruben is nu 8 maanden, maar blijft telkens opnieuw mijn bril afpakken. Terugpakken, nee zeggen, zijn handjes een tijdje vasthouden, boos kijken, niets lijkt te helpen. Helaas is bril afhouden ook geen optie.
Hoe krijg je zo'n jong kindje duidelijk gemaakt dat hetgeen wat hij doet NIET mag?
quote:ONZ is ergens anders.
quote:Sorry, ik bedoel natuurlijk een corrigerende tik.
Voor de lamp die aan de commode vast zit moet ik dan wat anders verzinnen, misschien dat die er maar gewoon af moet (maarja, ergens staat het me tegen om dat aan te passen omdat meneer niet wil luisteren) 
quote:Tot in den treure? Ik heb vandaag voor de gein eens bijgehouden hoe vaak hij het probeert, en dan kom ik ver boven de 30 uit en elke keer weer maak ik duidelijk dat hij er met zijn vingers af moet blijvenOp maandag 15 september 2008 18:22 schreef bixister het volgende:
herhaling, herhaling, herhaling (bis).
quote:Bij een kind van 8 maanden.Op maandag 15 september 2008 18:15 schreef L3IPO het volgende:
[..]
Sorry, ik bedoel natuurlijk een corrigerende tik.
Wat al eerder werd gezegd, gewoon consequent blijven met afpakken. Het woordje nee en boos kijken snapt een kind van die leeftijd nog niet.
die snapt dat nog helemaal niet joh.
En het is inderdaad een kwestie van consequent zijn en blijven herhalen. Dat is opvoeden.
En geloof me, dat wordt nog veel erger
dus bereid je maar voor.quote:Tot in den treure inderdaad... Been there, done thatOp maandag 15 september 2008 18:23 schreef Troel het volgende:
[..]
Tot in den treure? Ik heb vandaag voor de gein eens bijgehouden hoe vaak hij het probeert, en dan kom ik ver boven de 30 uit en elke keer weer maak ik duidelijk dat hij er met zijn vingers af moet blijven
Het hoort bij de ontwikkeling, over een tijdje kent Ruben het woord 'nee' wel, maar dan word je weer horendol van het 'ik ben twee en ik zeg nee' Gewoon nee zeggen en idd in de box (zonder speelgoed anders vermaken ze zich daar weer mee)
Hij begrijpt het nu misschien nog niet helemaal, maar zolang jij blijft herhalen, zal het op gegeven moment duidelijk worden.
Je denkt misschien 'wat weet zij er nou van, ze is nog geeneens moeder'. Klopt, maar wel nanny.
De ene keer luistert ze meteen en laat de plant/poes/kookboeken/kopjes wel met rust en de volgende keer probeert ze het na 2 minuten weer
Wel merk ik dat ze dingen die ik al heeeeeel vaak verboden heb nu een beetje gaat onthouden. Dan gaat ze voor het raam zitten en ernaar wijzen en nee schudden (om er vervolgens stiekem toch even snel als ze denkt dat ik niet kijk aan te zitten )quote:eerlijk gezegd lijkt me dat ook geen optie want dan word de box een strafplekOp maandag 15 september 2008 19:05 schreef LovelyLady het volgende:
Ook al snappen ze het woord nee nog niet, ik zou het alsnog wel gebruiken, althans dat deed ik met Sander wel. Ook ik ben een trotse bezitster van een bril en in die tijd heb ik meerdere malen mijn bril naar de optiek moeten brengen... tot hij brak. Ik heb in die tijd ook 2 brillen versleten.
Gewoon nee zeggen en idd in de box (zonder speelgoed anders vermaken ze zich daar weer mee)
en straks wil ie daar ook niet meer in omdat hij dat associeert met straf
quote:Nah, wat is er erg aan dat hij zich dan in de box vermaakt met speeltjes die daarvoor bedoeld zijn?Op maandag 15 september 2008 19:05 schreef LovelyLady het volgende:
Gewoon nee zeggen en idd in de box (zonder speelgoed anders vermaken ze zich daar weer mee)
Ik vind 8 maanden wel érg jong hoor, voor een 'strafplek'.
Ben ik sowieso niet zo voor.
Troel, ook al is het moeilijk (wellicht helemaal voor jou
), probeer je in te leven in je kleine manneke. Hij is de wereld aan het ontdekken. Zo'n lampje bij de commode is natuurlijk reuze interessant. En als hij daar van jou niet aan mag komen zou ik het dus gewoon wegzetten. Er blijft nog genóeg over waar hij niet aan mag zitten waarmee je hem kunt opvoeden. Je bril bijvoorbeeld. Linde heeft wel een soort van strafplek, maar die is alleen voor als ze tijdens het eten moedwillig met eten gaat gooien of bijvoorbeeld dan overdreven hysterisch gaat doen omdat ze niet zelf mag eten. Dan schuiven we haar zo met stoel en al de gang in om een minuutje af te koelen
Misschien heb je iets aan www.askdrsears.com ?
), in stilte optillen, wegzetten bij ander, echt speelgoed, dan zeggen "ga hier maar mee spelen", aai over de bol, soms even blijven zitten tot hij echt geïnstalleerd is met spelen, en dan weer weg.Afleiden voor beginners
Wat ik heb geleerd van de nanny dat praten ook een soort van beloning is. hij snapt nog niet dat nee iets negatiefs is, maar hij merkt wel dat jij reageert als hij aan je bril gaat hangen. dus op de momenten dat hij niet aan je bril hangt, maar wel in de buurt is van bril, lekker knuffelen en spelen en doen. als hij aan bril gaat hangen, stil blijven optillen, wegzetten. klaar.
ja, kheb ook een bril, en manlief ook
Ik heb ook wel eens een racefiets terug moeten laten vouwen tot bril
quote:Nouja, kijk, als die bril kapot gaat, dan komt er gewoon een nieuwe, maar deze heeft echt ook gewoon scherpe kantjes, dus ik vind het ook echt gewoon eng dat hij zich eraan bezeert.Op maandag 15 september 2008 21:19 schreef moussy het volgende:
Het is een faaaaaseeeeee!
Ik heb ook wel eens een racefiets terug moeten laten vouwen tot bril
En dat ontdekken, dat zeker. Maar ik neem dus aan dat ik de verhalen van anderen over kinderen die nog jonger dan Ruben zijn en die het wel snappen dus met een grote korrel zout kan nemen ook
quote:Een kind op die leeftijd straffen door hem/haar zijn speeltjes af te pakken?Op maandag 15 september 2008 19:05 schreef LovelyLady het volgende:
Gewoon nee zeggen en idd in de box (zonder speelgoed anders vermaken ze zich daar weer mee)
Sorry hoor, maar ik denk dat jij wel een beetje bijscholing kan gebruiken wat betreft de geestelijk ontwikkeling van een baby/dreumes/peuter.
Straffen doe je om een kind iets duidelijk te maken en op die leeftijd hebben ze die vermogen nog niet.
quote:Op maandag 15 september 2008 18:20 schreef _evenstar_ het volgende:
Consequent blijven troel, misschien eens proberen, als je hem op schoot hebt, en hij doet het weer dat je hem dan in de box zet/legt, en dat telkens blijft doen, dus afstand van jou heeft. en gewoon uitleggen blijven dat hij daar niet aan mag komen.
.Ik ben ze iig nog nooit tegen gekomen, en ik heb er al heel wat gezien
Heeel heeeeel soms gaat hij heel (hilarisch) beteuterd kijken bij een NEE!. Maar ja, als je gaat lachen.....
quote:Zou je ipv al die 'negatieve" dingen niet kunnen afleiden? Een speeltje pakken en de aandacht daar op richten oid? Het is een beetje wat je wil denk ik; moet hij echt weten en beseffen dat het niet mag of wil je alleen liever niet dat hij die bril pakt en zich beschadigd/die bril beschadigd? Als het dat laatste is, is afleiden misschien beter dan proberen hem nu al iets duidelijk te maken (zegt iemand die geeneens een kind heeft...Op maandag 15 september 2008 18:04 schreef Troel het volgende:
Iedereen kent wel die verhalen van 2 keer nee zeggen en dan straf krijgen en het stoeltje op de gang.
Allebei methodes die wel degelijk kunnen helpen bij kinderen die niet altijd even goed luisteren of je aan het testen zijn.
Maar wat kun je nou precies doen als nee zeggen niet helpt en je kind nog te jong is om op de gang te zetten?
Ruben is nu 8 maanden, maar blijft telkens opnieuw mijn bril afpakken. Terugpakken, nee zeggen, zijn handjes een tijdje vasthouden, boos kijken, niets lijkt te helpen. Helaas is bril afhouden ook geen optie.
Hoe krijg je zo'n jong kindje duidelijk gemaakt dat hetgeen wat hij doet NIET mag?
)Succes met wat je ook verzint...en het grappige; wat je ook verzint, uiteindelijk houdt het sowieso op omdat een kindje weer in een andere fase komt.. (toch, moeders
)quote:Op maandag 15 september 2008 22:42 schreef Swetsenegger het volgende:
Tijn is nu 18 maanden en luistert nergens naar
Heeel heeeeel soms gaat hij heel (hilarisch) beteuterd kijken bij een NEE!. Maar ja, als je gaat lachen.....
dat lachen he.. werkt ook niet als je voor klootzak uitgemaakt wordt quote:Jaaaaa! Dat hebben wij ook gehad. Die pruillip.... ik moest echt mn lachen inhouden.Op maandag 15 september 2008 22:42 schreef Swetsenegger het volgende:
Tijn is nu 18 maanden en luistert nergens naar
Heeel heeeeel soms gaat hij heel (hilarisch) beteuterd kijken bij een NEE!. Maar ja, als je gaat lachen.....
Nu heb je van het cb dat tijdschrift weer, waarop staat: 'ik ben twee en ik zeg nee.' Bij Kendahl is dat: 'ik ben twee en ik zeg 'niet?'. Kendahl, wil je wat drinken? 'Niet?'
quote:Ja, hardleers die kids... Maar ouders net zo; al zeg je 1000x dat ze moeten afleiden; vaak vergeten ouders het dan toch. Nou ja; ook wel logisch want het is natuurlijk erg vervelend alles 1000 x te herhalen (saaaaii...en waarom luisteren ze toch goffer niet he?Op maandag 15 september 2008 22:45 schreef bixister het volgende:
ja, afleiden en/of kind dan wel verboden object wegzetten waren hier ook de aanpak die 't beste werkte. maar 't moet soms wel heel vaak.
)Ik denk dat je je moet realiseren dat hij het echt niet kàn onthouden. Niet dat hij het niet wil of dwars is. Hij is simpelweg door zijn leeftijd nog niet in staat om het te bevatten. Het heeft dus geen zin om boos te worden (want dat snapt ie dus ook niet) en het enige wat je kunt doen is hem uit de situatie halen. En dat dus elke keer weer
Meike hangt heel erg aan mij, ze wil dat ik de hele dag met haar bezig ben. Dat kan niet, en dat wil ik niet. Ik zeg dus tegen haar bijv: Meike, mama gaat nu even aardappels schillen. Als dat klaar is ga ik weer met jou spelen. Dat accepteert ze gewoon niet. Ze gaat dan aan mijn been staan te klemmen, en zet het volumeknopje op krijsniveau. Ze stopt pas als ik haar optil. (ik maak vaak wel af wat ik aan het doen ben)
Maar soms is het gewoon ook gevaarlijk, bijv met koken, wil ik niet dat ze aan mijn been hangt. Het enige wat nu helpt is haar voor de tv parkeren. Maar hallo zeg, als er iets niet pedagogisch verantwoord is, is het dat wel. Ik heb haar vandaag 2 keer op de gang geparkeerd, haar uitgelegd dat mama niet wil dat ze constant aan me hangt, en dat ze daarom even op de gang moet. Nou, het hielp niet.
Ze krijste zo mogelijk nog harder. Heb haar een minuutje laten gaan, en toen bij me gepakt. Dan grijpt ze me echt beet, om niet meer vrijwillig los te laten.
Volgens het CB claimt ze mij. Ook vooral als mijn partner er is. Ze begint soms te huilen als hij thuiskomt van het werk, en wil niks van hem weten. Hij probeert vanlles om haar aandacht te krijgen, met boekjes, liedjes, speelgoed, vanalles. Niks helpt. Ze wil alleen bij mij zijn.
Ik weet echt niet meer wat ik eraan moet doen.
Ik heb wel met het CB afgesproken dat de wijkverpleegkundige hier eens langskomt om het een en ander te observeren en tips te geven.
Maar misschien hebben jullie ook nog wijze raad.
Haar bui kan zo van het een op het andere moment omslaan. Dan is ze vrolijk, wil ze ook wel bij papa zijn, zingt en danst.....wij snappen er soms niks van
Ik denk dat het op de gang geparkeerd worden voor haar echt heel beangstigend is en het lijkt me ook niet direct de oplossing.
edit. Ik zie dat ze al dik anderhalf jaar oud is. Dat maakt de boxoptie niet meer logisch. Wellicht toch iets anders wat ze bij jou in de buurt kan gaan doen als jij aan het koken bent?
[ Bericht 16% gewijzigd door livelink op 15-09-2008 23:21:31 ]
Of bij je in de keuken in de kinderstoel? Met een paar bakjes en een pollepel? Deed het hier ook altijd goed (tenzij je een 3 sterren maaltijd wil koken, maar dat zal toch wel niet?)
Met anderhalf jaar kunnen kinderen best eenkennig zijn, en een sterke voorkeur voor één ouder hebben.
Kan ze niet helpen? Bijv aardappelen in de pan doen, met het vaatdoekje de tafel schoonmaken, dat soort dingen?
quote:de gang daar kwam de CB-mevrouw mee, maar dat gaat niet werken neeOp maandag 15 september 2008 23:14 schreef livelink het volgende:Karin, hou oud is Meike nu precies? Een maand of zeven toch? Is de box dan geen optie voor als jij gaat koken. En dan een plek waarbij ze je wel kan zien. En dat je tijdens het koken wel met haar kletst of zo.
Ik denk dat het op de gang geparkeerd worden voor haar echt heel beangstigend is en het lijkt me ook niet direct de oplossing.
edit. Ik zie dat ze al dik anderhalf jaar oud is. Dat maakt de boxoptie niet meer logisch. Wellicht toch iets anders wat ze bij jou in de buurt kan gaan doen als jij aan het koken bent?
en ik vind het zelf ook vreselijkZe is eigenlijk niet af te leiden met het een of ander, ik mag me nergens mee bezig houden behalve haar.
Maar ik kan wel proberen om eens wat pannetjes uit de kast te vissen waar ze op kan timmeren als ik bezig ben met koken
quote:20 bedoel jeOp maandag 15 september 2008 22:42 schreef Swetsenegger het volgende:
Tijn is nu 18 maanden en luistert nergens naar
Hier nog zo een trouwens. Al wij boos 'NEE QUINTEN!' roepen gaat de kin op de borst en de ogen omhoog, zijn schuldige look. Het is helaas alleen maar een afleidingsmanouvre en geen berouw voor zijn daden
Bij oma kan ze dat bijv. wel, en als ze alleen is met papa dan ook....
Alleen als ik in de buurt ben wil ze me ook volledig voor zichzelf
. Zo zeiden "ze" ook altijd dat ik ze juist moest prijzen als ze wèl even lekker aan het spelen waren , nou... dat werkte dus niet .Lekker rommelen met potjes en pannetjes werkte bij allebei.
En nou ga ik naar bed, heb nog 6 jaar slaap in te halen, daar heb ik vast iets niet goed in gedaan
quote:Dat werkt hier ook niet, dat haalt ze uit hun spel en dan stopt het lekkere spelen direct. Dus gewoon genieten en evt. als ze klaar zijn met hun spel een complimentje geven, niet eerderOp maandag 15 september 2008 23:33 schreef Leah het volgende:
Zo zeiden "ze" ook altijd dat ik ze juist moest prijzen als ze wèl even lekker aan het spelen waren
.
Overigens heb ik Ezra tot zijn 2e jaar in de box gehad hoor en dat was verdomd makkelijk met koken
en soms kon ie dan wel aardig krijsen jah, maarja, dat was dan jammer. meestal gaf ie ook wel op en ging spelen.
Mijn ervaring is nu dat 0 t/m 1,5 jaar best makkelijk is, daarna komen de moeilijk jaren, duurde bij Liam tot ie dik 3,5 was en toen ging het weer wat soepeler allemaal.
Hier hebben ze de gang nooit eng gevonden ofzo.
Blijven verbieden en daarin ook consequent zijn is hoe wij het ook aanpakken.
Soms is dat jammer, hij vond het bijv. altijd geweldig om bij ons in de slaapkamer op de hoge vensterbank gezet te worden en zo een thuiskomende papa of visite op te wachten. Sinds hij zelf op de lage vensterbanken kan klimmen doet hij dit ook steeds, zo kan hij fijn de planten en fotolijstjes op de grond smijten, aan het rolgordijn gaan hangen en de ramen hardhandig bewerken met de kandelaars die er staan....
Dus hebben we het "op de vensterbank gaan" maar helemaal afgeschaft. Hij is te jong om te begrijpen dat je op de een wel mag en van de ander direct weer word afgeplukt. Moeten we nog wel vaak doen hoor, zo'n tig keer per dag, net als het "Nee" zeggen, maar dat hoort erbij
Enne, als je je ogen laat laseren heb je ook weer een probleem minder
pm me maar.En in het algemeen, er is niets mis met een aantal dingen wegzetten, het scheelt je gewoon ontzettend veel strijd en er blijft nog genoeg over om op te voeden hoor.
quote:Hij vergeet het binnen 3 seconden weer.Op maandag 15 september 2008 22:59 schreef Rewimo het volgende:
Het probleem is, dat ze nee vaak wel snappen, maar nog niet in staat zijn om te onthouden wat allemaal "nee" is. Dus op het moment dat je nee zegt weet hij het wel, maar je kunt niet van hem verwachten dat hij dat een paar minuten later nog steeds weet. Daar is Ruben simpelweg nog te jong voor.
Ik denk dat je je moet realiseren dat hij het echt niet kàn onthouden. Niet dat hij het niet wil of dwars is. Hij is simpelweg door zijn leeftijd nog niet in staat om het te bevatten. Het heeft dus geen zin om boos te worden (want dat snapt ie dus ook niet) en het enige wat je kunt doen is hem uit de situatie halen. En dat dus elke keer weer
. Tegen de tijd dat je 1000 keer iets gedaan hebt valt het kwartje (misschien ). Zijn ze ook alweer een stuk ouder .Daarom zeg ik, maak het jezelf en hem zo makkelijk mogelijk en ga alleen op die dingen in die voor jou echt belangrijk zijn (zoals die bril) en haal de rest gewoon weg. Hij is gewoon nog echt te klein om het te snappen.
quote:Lijkt me engOp dinsdag 16 september 2008 07:55 schreef Kersjes het volgende:
Enne, als je je ogen laat laseren heb je ook weer een probleem minder
Lenzen is niets voor me, met mijn hooikoorts moet ik dan alsnog de helft van het jaar een bril op.
Ik heb nu in ieder geval bedacht (nouja, Bert bedacht het
) dat het af en toe knuffeltijd is, maar dan doe ik mijn bril af. Voor de rest inderdaad meteen wegzetten. Ook goed in de gaten houden als hij aan andermans gezicht wil zitten, gezicht is gewoon niet de bedoeling. Hoe we dat gaan doen als we straks "hoofd schouder knie en teen" willen gaan doen verzin ik tegen die tijd wel Eva zit nu ook mee te rammen op het toetsenbord. Ik heb combinaties ontdekt die ik niet kende.
5 keer shift bijvoorbeeld.
toen mijn jongens zo 1,5 waren "hielpen" ze altijd. Aardappels in de pan met water gooien. of met een kindermesje komkommer
Meehelpen werkt ook super bij ons, maar dat moet net uitkomen. Meestal bij het aardappels schillen mag Simon de aardappels in de pan gooien, wat hij vervolgens met veel enthousiasme doet. Ook groenten die gesneden worden kan hij in de pan doen. Daarna laat ik hem meestal poetsen met een doekje, opdrachtjes uitvoeren vind hij erg leuk.
Eigenlijk is de beste oplossing om tijdens het middagslaapje al alles voor te bereiden, zoals vlees bakken, schillen etc. Dan heb ik rond etenstijd eigenlijk niet lang nodig om alles klaar te hebben.
Maar in andere situaties zul je ook wel ooit rust willen hebben. Werkt het dan ook niet om 'taakjes' te geven? Zoals een boekje laten pakken wat je daarna samen leest, de bal zoeken of andere dingen? Het zijn kleine dingen, maar Meike moet daarvoor heel even iets los van jou doen, wellicht breidt dat even zich dan langzaam uit naar langere tijden.
Tot slot, je schrijft dat je haar benoemt dat ze nu even zelf/met papa moet gaan spelen. Ik weet niet of je dit eenmalig zegt, of herhaalt tegen haar. In het laatste geval blijf je haar aandacht geven, wat ze natuurlijk leuk vindt en probeert uit te breiden. Zo kan ze jou ook niet 'vergeten'.
Negeren is makkelijk gezegd, ik ben er zelf ook echt niet altijd goed in, maar is misschien wel het beste.
Succes in elk geval!
[ Bericht 0% gewijzigd door PM-girl op 17-09-2008 20:59:14 ]
quote:Helemaal waar Moussy, maar met 1,5... is zo'n gang toch wel donker, koud, etc. En dan doet mama ook nog de deur dicht naar de kamer. Het laatste gezin waar ik gewerkt heb was ook een meisje van 1,5. Als je met je stem door laat klinken dat ze iets gedaan heeft wat niet mag, en dat ze daarom een minuut in de hoek moet staan. De eerste paar keer zul je bij de hoek moeten blijven zodat ze niet weg loopt, maar dat weten ze snel genoeg hoor! Een hoek in de kamer is minder eng dan de gang, omdat ze mama hoort. En weet dat mama niet weg is. Maar ze weet ook dat ze stout is. Ik begin meestal pas met de gang als kindjes 2,5 a 3 jaar zijn.Op dinsdag 16 september 2008 07:49 schreef moussy het volgende:
Reinhilde, wat is er eng aan een gang? Je kan er heerlijk met schoenen en jassen smijten, of door de brievenbus naar buiten mekkeren
Hier hebben ze de gang nooit eng gevonden ofzo.
Dan was ze eigenlijk altijd wel stil en rustig mee aan het brabbelen en dan gaf ik haar bv een stukje tomaat of wat dan ook, dan was ze daar weer even mee bezig.
reinhilde, wat grappig dat jij als nanny werkt! wist ik niet! doe je dat nog steeds? hoeveel uur perweek?
Maar ik heb ruim 2 jaar gewerkt als nanny, 1,5 jaar in het buiteland en 9 maanden hier. Uren? Van 20 uur per week tot 50 a 60 uur per week!
Nu is het tijd voor mijn eigen kindje
, en ik denk ook niet dat ik ooit weer als nanny ga werken (al verdiend het best lekker!). Ik ben ook ein-de-lijk mijn rechtenstudie aan het afronden, dus als ik weer ga werken over een paar jaar, zal het als jurist zijn denk ik. quote:Bij Schatjes (een opvoedprogramma) was een jongetje dat ook steeds maar aan zijn moeder hing. Dat werd met wat tips echt opgelost. De uitzending is nog te zien op internet (schatjes van de eo, uitzending van 4 september) Je moet wel even door de opvoedproblemen van zijn zus heen kijken; daar is meer aandacht voor, maar het claimprobleem komt aan bod.Op maandag 15 september 2008 23:11 schreef XXXKarinXXX het volgende:
Oke, dan gooi ik hem er hier ook eens in, ben benieuwd of jullie nog tips voor me hebben.
Meike hangt heel erg aan mij, ze wil dat ik de hele dag met haar bezig ben. Dat kan niet, en dat wil ik niet.
Ik heb haar vandaag een bakje met pollepel gegeven, en het werkte helaas nog niet
Ze gaf het meteen weer terug haha
Toen ik met een koekje op de proppen kwam was het goed, niet dat ze het koekje opat, nee...in het bakje/uit het bakje
Op zich met het voorbereiden mag ze me helpen. maar als het aankomt op vlees omdraaien/afgieten heb ik toch liever geen Meike aan mijn been hangen....ik heb nog niks van de wvk gehoord (morgen een week geleden dat ik er ben geweest) dus als ze morgen nog niet heeft gebeld hang ik aan de telefoon
Een strafhoekje zal hier niet helpen, want ze loopt net zo hard weer achter me aan
quote:Oh ja, dat had ik gezien. Dat kind met die speen. En mama die hem de hele (ja de HELE) dag door aan het dragen was.Op dinsdag 16 september 2008 19:58 schreef Hellen-O het volgende:
[..]
Bij Schatjes (een opvoedprogramma) was een jongetje dat ook steeds maar aan zijn moeder hing.
Jeetje Karin, ik had in het dreumestopic niet door dat het zó erg is. Ik vind de tips van PM wel slim, met spelletjes/opdrachtjes wat afstand creëren.
quote:Ligt er natuurlijk aan hoe je huis in elkaar zit en hoe je gang eruitziet. Ik heb een aparte keuken die gelijk grenst aan de gang. Ik heb een hele leuke, warme, grote en lichte gang, waar ook onder de trap speelgoed ligt. Toen mijn dochter in de fase was waarin Meike zich nu bevindt, was de gang als ik aan het koken was dé optie! Zij kon mij zien, ik kon haar zien en dat was wat nodig was voor mij om rustig te koken en voor haar om rustig te spelen.Op dinsdag 16 september 2008 13:21 schreef Reinhilde het volgende:
[..]
Helemaal waar Moussy, maar met 1,5... is zo'n gang toch wel donker, koud, etc.
Nu hebben we het over een gang, maar dit soort oplossingen hoef je dus niet gelijk af te serveren. Het ligt aan je huis en hoe dat in elkaar zit, misschien is er wel een andere ruimte bijvoorbeeld
PS: dus niet als strafoptie maar gewoon als speelplek dus he? Ik snap niet hoe/waarom je de link legt tussen gang en straffen, geloof ik ! In dit verband dan.
[ Bericht 3% gewijzigd door nebelung op 16-09-2008 22:39:34 ]
In de kinderstoel is ook geen optie, want op zo'n moment krijg ik haar daar niet eens in. Ze zet zich dan helemaal schrap. Dan zou ik het al van tevoren moeten doen.(dat is dus wel een optie) Meike wil het liefst bij me op de arm tijdens het koken, en dan ondertussen in de pannen roeren enz
Het is nu zo dat als ik de keuken in ga dat zij begint te huilen en aan mijn been klemt.
Op zich die kleine opdrachtjes zoals Pm zegt doen we al wel, en dat vindt ze ook geweldig. Ze wil overal wel mee helpen, en dingen ophalen. Maar goed, dan heeft ze nog steeds mijn aandacht.
Het cb kwam ook nog met de tip om een kookwekker te gebruiken. Ik moet dan een boek pakken (oid) tegen Meike zeggen dat mama nu even gaat lezen, en als het wekkertje gaat gaat mama weer met jou spelen. Vervolgens de wekker op 1 min. zetten.
In de tussentijd moet ik haar negeren, behalve als ze dingen gaat doen die niet mogen.
De tip van de kookwekker is ook een hele goede (al heb ik geen wekker gebruikt), gewoon om Meike te stimuleren ook zelf te spelen en jou een beetje eigen tijd te gunnen. Maar geloof me... het is moeilijk een kind te negeren dat je als klimrek gebruikt als je op de bank probeert een boek te lezen
Ja, ik vind het ook heel erg herkenbaar hoor
Ik weet niet eens meer wat ik precies heb gedaan (voor de gang ging werken, want dat duurde wel een paar maanden). Alles wat al opgenoemd is (betrekken, pollepels en pannen, in de stoel, beetje meesnoepen van komkommer enzo) en wat werkte.. dat werkte, niks meer aan doen. Soms duurde dat 1 avond, soms een paar, soms maar een uur. Maar ik greep echt alles aan
Het gaat over, heus.
We doen het alleen tijdens het avondeten als ze bv echt helemaal hysterisch is omdat ze bv niet zelf mag eten. We hebben geen donkere, koude, afgesloten gang, maar vanaf de gang kan ze ons nog zien zitten en horen en het is er warm en licht. Vaak helpt het juist heel goed om haar even een minuutje uit de hysterische bui te halen.
Daarna is het ineens veel minder erg als ze niet zelf met haar vingers door de lasagna mag wroeten
)Maar ik dacht dat het ging over een kind (Meike in dit geval) straffen vanwege 'hangen aan mama', en sorry maar die kan ik écht niet volgen. Je gaat zo'n kind toch niet straffen omdat ze door een volkomen normale fase heen gaat (namelijk dicht bij mama willen zijn)?
Of mis ik nu echt iets? (moet ik opnieuw lezen misschien?)
De gang helpt meestal wel goed in situaties dat ze haar zinnetje door wil drammen, na 10 tellen komt ze dan snikkend een kusje geven en dan is het klaar met het gezeur.
Soms ook niet, maar dan laat ik haar een beetje piepen.
Ook werkt gewoon afleiden soms heel goed, anders wordt het een welles nietes ding. Niet alleen maar DIT mag niet, maar "hey, zullen we even met de duplo?" doet het vaak goed.
Met eten is ze soms ook supereigenwijs, gister wilde ze bij het eerste hapje even dwars zijn en dan gaat ze nog bijdehand doen ook, als je dan zegt dat ze als ze gaat piepen dat op de gang mag doen krijg je nu al: "Nee, mila niet happies, ik ga gang!"
Gewoon de instelling hebben van er met wat humor tegenaan kijken dat een tweejarige het tegen je opneemt en een houding hebben van "kan je wel proberen maar ik win toch wel
" werkt goed voor mij. In elk geval voor mn gemoedsrust Het moeilijkste vind ik nog om soms mijn lachen in te houden
quote:Met eten is ze soms ook supereigenwijs, gister wilde ze bij het eerste hapje even dwars zijn en dan gaat ze nog bijdehand doen ook, als je dan zegt dat ze als ze gaat piepen dat op de gang mag doen krijg je nu al: "Nee, mila niet happies, ik ga gang!"
MarMar
Probeer in zulke situaties dan maar eens gewoon te blijven kijken Karin Linde heeft sinds een paar dagen ook ineens dat ze enorm aan me hangt. Gisterenavond mocht ik niet weggaan en had mijn vriend echt even moeite om haar met iets af te leiden zodat ze weer stil werd. En vanmorgen ging ze voor het eerst (!) een beetje pruillippen toen ik wegging bij het kinderdagverblijf. We proberen om haar thuis gewoon allebei net zoveel aandacht te geven. Dus niet doe jij dat maar want ze wil jou want dan gaat het misschien alleen maar erger worden.
Ach het is vast een faaaaasssseeee
Later worden de meeste meisjes toch papa'skindjes dus dan kunnen de papa's hun lol op quote:14 maanden hmm?Op woensdag 17 september 2008 10:00 schreef Stiemie het volgende:
[..]
MarMar
Karin Linde heeft sinds een paar dagen ook ineens dat ze enorm aan me hangt. Gisterenavond mocht ik niet weggaan en had mijn vriend echt even moeite om haar met iets af te leiden zodat ze weer stil werd. En vanmorgen ging ze voor het eerst (!) een beetje pruillippen toen ik wegging bij het kinderdagverblijf. We proberen om haar thuis gewoon allebei net zoveel aandacht te geven. Dus niet doe jij dat maar want ze wil jou want dan gaat het misschien alleen maar erger worden.
Ach het is vast een faaaaasssseeee
*herken*
Moet zeggen dat ze bij "auwtjes" nogsteeds de voorkeur geeft aan mama, want jah, papa is heus wel lief maar hij is géén mama! Zo is het toch wel een beetje. Papa is voor het heen en weer gooien en smijten en draaien in de lucht en mama is voor de knuffels
Niets mis mee dat je beide op je eigen manier aandacht geeft imho, maar beide evenveel aandacht geven lijkt me inderdaad heel belangrijk. Ze rent overigens met der handjes omhoog op de oppas af als ze daar gebracht wordt en dan taalt ze niet meer naar paps en mams
We doen ook expres af en toe even 1 op 1 tijd maken voor de kindjes, de oudste met mama en jongste met papa op pad of andersom.. Dat vind ik dan nog extra belangrijk omdat de oudste van 9 een souveniertje is van een eerder huwelijk en ik er voor waak dat ze "over" is in ons gezinnetje.
Ach en feilloos doet niemand het, bovendien is elk kind (en elke ouder) anders, dus gewoon maar op je gevoel afgaan is vaak het beste denk ik. Jij bent toch degene die jou kind het beste kent.
De gang is hier alleen maar om af te koelen, als mevrouw meent dat ze moet gillen/krijsen/brullen kan dat lekker in de gang.
Verder is straffen hier passend bij de overtreding. Op dit moment is michelle bijvoorbeeld haar fiets kwijt omdat ze (nadat mama tig keer riep stoppen) gewoon doorreed zo de straat op.
overigens maakt dennis op dit moment een spelletje van het Nee mag niet, ik zet hem ergens neer, meneer begint te lachen en speert hem terug naar de katten(voer)bak, en zo blijf je aan de gang, uiteindelijk zet ik hem dan maar in de box neer, want de kilo's vliegen eraf van al dat rennen.
Ook niet oppakken als ik klaar ben met bijv. aardappels schillen, maar pas oppakken als ze weer rustig is.
Oef dat gaat lastig worden, het is zo'n volhoudertje!
Maar omdat ik wat handvatten nodig ben zou ze zorgen dat de wvk zo snel mogelijk contact opneemt.
Ik hoor ook regelmatig dat ik te lief zou zijn, teveel leuke dingen met haar doe enz, maar die mevrouw van Icare zei dat ik niet te lief ben, volgens haar ben ik gewoon een goede moeder, die leuke dingen doet met haar kind. Alleen slaat Meike een beetje door in haar liefde voor mij haha
Trouwens, ik heb net rustig in de keuken (!!!) een broodje kunnen opsmeren terwijl Meike bezig was met een pannetje en allerlei blokjes (erin/eruit/ en af en toe kwam ze even bij me om te laten zien wat ze allemaal in de pan had!)
Ik merk dat wij het prijzen steeds meer fysiek uitdrukken, in plaats van alleen dingen zeggen als goedzo, knap van jou of wauw, doen we dit nu ook met gebaren. Duimen omhoog, aai over de bol of high-five. Simon is dan erg trots en vergeet soms daardoor het punt waarover hij net wilde gaan zeuren.
Misschien een ideetje voor de Sint?
Vooral toen dat keukentje nog in de keuken stond werkte dat goed Vanmorgen naar een verjaardag waar ze tien min op schoot zat, en vervolgens ging spelen.
Vanmiddag na het slapen boodschappen gehaald, en daarna moest ik koken.....ondertussen was Meike de boodschappentas aan het leeghalen....en heeft ze met geholpen met het opruimen ervan. Ze geniet echt van het meehelpen, want even later heeft ze me geholpen de tafel te dekken. En dan straalt ze van oor tot oor.
Helaas was er ook een minpuntje, want vanaf het moment dat papa thuis kwam begon ze weer aan me te hangen en te miepen. Papa kan niks goed doen bij dr.
Na het eten was het weer klaar en heeft ze nog met papa lopen ravotten.
Toch moet ze meestal niet zo veel van haar papa hebben. Ze lijkt wat tegen hem te hebben (of tegen het feit dat mijn aandacht voor haar minder is als papa er weer is?)
Ik heb tegen D gezegd dat hij wat meer tijd in haar moet investeren, ook de dagelijkse dingen zoals in bad doen, luier verschonen, pyama aan doen, naar bed brengen, maar hij reageert dan met: "dat wil ze toch niet", zodra hij haar wil oppakken begint ze te huilen.....
Ik zou er gewoon eens mee beginnen. Papa brengt haar naar bed, en jij gaat even een rondje om ofzo
anders misschien hem laten 'oppassen' als jij een middagje weg bent (bios, shoppen, etc); in bad doen; luier verschonen, meenemen naar kinderboerderij, enz? Dus als verzorger laten opstellen?
Maar als ik er ben, wil ze alleen mij
En dan vindt papa dat allang best
Ik vind dat haar papa een beetje meer tijd in dr moet investeren
Lastig als je niet op 1 lijn zit met dit soort dingen...het drijft nu gewoon een wig tussen ons
Hier doet mijn man ook diverse dingen, we doen het naar-bed-gaan-verhaal samen, zo kleed ik Isa om en verschoon de luier, mijn man geeft de avondpap en brengt haar naar bed. We proberen er zoveel mogelijk aan vast te houden om verwarring te voorkomen, wat dus wel problemen geeft als manlief een late vergadering oid heeft.
Het lijkt me goed om met zo iets kleins te beginnen om Meike niet meteen teveel te testen en dan steeds een stukje uitbreiden?
Hoe oud is Meike eigenlijk?
, want hij had ook zoiets van "Jij kunt dat beter, en kind vind dat ook prettiger".Ik vind het JUIST belangrijk dat hij dat doet, hij heeft ze immers eigenlijk de hele dag nog niet gezien.
Een tip, ga dan ook niet naar boven als hij het doet, ook al heb je het gevoel dat het helemaal misgaat daarboven. Ze zal best eens huilen (en dan zit jij met kromme tenen), maar hee, het is haar papa, die kan het net zo goed als jij. En daar heeft ze dan maar aan te wennen.
Om eerlijk te zeggen toen Maarten jonger was merkte ik dat het niet goed zou gaan met die 2.
Bv als papa thuis kwam voor een uurtje pakte hij hem niet op en kwam hij thuis voor hetw erk dan wilde papa eerst even bijkomen
Zo zijn er nog meer dingen. Ik ben met hem wezen praten en heb heel eerlijk alles op tafel gegooid en hem heel duidelijk gezegd wat ik ervan vond en dat ik het belachelijk vond dat bijkomen enz. Mannetje wil z'n papa en je komt maar bij als hij op bed ligt oid.
Bijkomen snap ik maar kom op zeg wat een onzin. Alsof dat mannetje dat snapt
(jah kan er nog boos om worden en dit is even in het kort verteld)
Was achteraf ook geen wonder dat Maarten zo onwijs vroeg eenkennig werd en alleen maar mij wilde.
Gelukkig heeft mijn man er hard aan gewerkt en sodeju wat een verschil. Papa komt binnen en Maarten straalt!!!
Naar bed brengen deden we al vanaf het begin dat of ik alleen of hij alleen of samen. Maar nu ook als het kan brengt hij hem ook overdag naar bed, doet z'n luier enz (deed hij ook al daarvoor maar het gevoel was er gewoon niet)
Als mijn man of ik ziek zijn of weg dan maakt het Maarten helemaal niets uit wie hem naar bed brengt en dat is heel erg fijn
Beetje kort verteld maar ik vind het een takke excuus hoor van "jij doet dat beter of ze wil toch alleen maar jouw"
Het zal hem ook best pijn doen dat Meike hem niet zo graag als jouw wil maar dan moet hij er maar wat voor doen. Het kan zo anders zijn.
Ben helemaal happy en verliefd als ik mijn 2 mannen zie
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 18-09-2008 06:29:05 ]
Wat een onzin zeg om te zeggen "bij jou huilt ze niet". Juist omdat JIJ het altijd doet. Hier doen we alles evenveel. Misschien de een de ene dag meer en de andere de dag daarop weer, maar over het algemeen doen we Linde allebei evenveel in bad, luiers verschonen, boekje voorlezen, in bed leggen etc.
quote:Hier doet papa vanaf het begin Amber in bad. Ik heb het zelf nog maar 1 keer gedaanOp woensdag 17 september 2008 22:47 schreef XXXKarinXXX het volgende:
Het lijkt me toch ook normaal dat papa's de dagelijkse dingen zoals ik ze eerder noemde ook doen??? Hoe is dat bij jullie geregeld?
Maar omdat ik in het begin niet kon lopen na de bevalling deed m'n vriend alles, van luiers verschonen tot aankleden tot badje, bij mama leggen voor drinken etc.
Badje doet hij nog steeds elke dag; ik kleed d'r uit, hij doet er in bad, en ik kleed er weer aan.
Ook verschoond papa de luier zo nu en dan, geeft haar een flesje, haar druppeltjes etc.
Dat bijkomen na het werk heeft m'n vriend ook wel; dan wilt hij eerst even achter computer; gamen.
En s avonds spelen; als ik amber juist probeer te laten slapen; dus daar hebben wij het hier ook al over gehad.
(Ik zat namelijk iedere avond met een 'piepende' amber aan de borst; huilerig; moe; mamahonger; dus tussen de 2 avondvoedingen gewoon naar bed na een badje).
Ik heb dus uitgelegd dat het volgens mij zo beter gaat werken (tussendoor naar bed), en dat het voor mij juist fijn is als hij haar even overneemt als hij thuis komt. En het lijkt absoluut beter te werken!
[ Bericht 24% gewijzigd door Llewella op 18-09-2008 09:07:48 ]
Meestal valt dat samen met de momenten waarop hij wat minder met haar doet. Hij gaat dan weer standaard elke weekenddag met haar een stuk wandelen en dan gaat het weer snel beter.
Het was helemaal niet zo makkelijk voor mij om dat ook écht over te geven zonder ook maar het kleinste signaaltje van onvertrouwen naar hem uit te stralen. Niet dat ik hem niet vertrouwde, maar blijkbaar voelde het soms voor hem wel zo. Combineer dat met een kind dat je niet wil en dan heb je ook als vader weinig behoefte om iets te doen, kan ik me zo voorstellen.
Nu gaat dus alles wat hij met haar doet op zijn manier en alles wat ik doe op mijn manier en wat we samen doen overleggen we
Dus de ene dag doe ik Nika en mijn man Demi en de volgende dag andersom
Voor jou, maar zeker ook voor je man.
Hier geen ervaring mee, M. en ik doen allebei evenveel. Vaak ook samen, bijv. aankleden na zijn badje, laatste verschoning voor het slapen, bedritueel etc. Scheelt misschien ook dat toen mijn verlof erop zat M. op maandag altijd thuis was/is en dus van 8:15 tot 18:15 de hele dag alleen met Devin samen kan zijn. Schept toch een band
Devin heeft alleen dat als hij heeeeel moe is en M. en ik zijn er allebei, dat hij dan direct naar mij toekomt i.p.v naar zijn papa. Da's het enige moment dat papa hem niet kan helpen. En als hij bv wil natuurlijk ook
quote:Op donderdag 18 september 2008 10:38 schreef Troel het volgende:
Hier gaat dat de laatste tijd juist goed, dat Bert dus echt thuiskomt en dan even met Ruben gaat spelen. Ik hoef hem daar eigenlijk zelden op te wijzen
Het allereerste wat ik doe als ik de deur binnenkom 's avonds is Ethan gedag zeggen en hem lekker knuffelen (vaak staat mijn man zelfs al met Ethan klaar bij de deur
). Ik vind het eerlijk gezegd zelfs echt een beetje raar dat er mensen zijn die dan eerst nog tijd voor zichzelf willen om te gamen/krant lezen/whatever. Los van het feit dat je daar nadat de kinderen naar bed zijn nog alle tijd voor hebt; WIL je toch ook gewoon liever tijd met je eigen kind doorbrengen?! Ik koester die 'quality' time met Ethan terwijl mijn man kookt ook echt; ik kan me niet voorstellen dat iemand dan liever onderuitgezakt op een stoel gaat zitten. En ik zou me daar als de andere ouder ook druk over maken als mijn partner zoiets zou doen.
, dat hij zoiets heeft van "laat maar 
!" Ik heb er een aantal keren met hem over gepraat, en kreeg nul op rekest, met als gevolg dat onze relatie een vriespunt bereikt, en ik het helemaal heb gehad met hem
Maar....vandaag begon hij er ineens zelf over!
Ik heb hem al een aantal keren gezegd dat hij minder streng tegen haar moet zijn, ik vind dat een kind van anderhalf jaar het niet nodig heeft dat er tegen geschreeuwd wordt dat er iets niet mag. Als ze iets doet wat niet mag is dat niet uit kwade wil maar omdat ze dingen wel ontdekken. Hij kan dat ook op een andere manier duidelijk maken dat iets niet mag. want zo keert ze zich alleen maar meer tegen hem. Vandaag zei mijn vriend dat hij dat heel moeilijk vindt om te veranderen. Maar hij zou erop gaan letten, net als het meer dagelijkse dingen met haar doen. Zo heeft hij haar vanavond de fles gegeven en naar bed gebracht....en Meike??? die vond het prima!
De wvk heeft nog gebeld, en ze komt 29 sept langs, eerder kon niet.
Maar ik heb al goede hoop nu mijn vriend inziet dat hij er ook wat aan moet doen om wat meer bij Meike in de smaak te vallen
met welke toon spreek je tegen ruben?
kinderen vernemen dondersgoed hoezeer je iets meent. als je er echt geërgerd van wordt..laat dat dan ook spreken in je stem. Wees duidelijk en streng in je stem.
en 2: Leg je uit waarom hij dit niet mag? hoe jong kinderen ook zijn, we kunnen niet alleen nee zeggen. we moeten ze ook uitleggen waarom we iets doen.
succes!