Opvoedperikelen met jonge kinderen

Reinhilde, wat is er eng aan een gang? Je kan er heerlijk met schoenen en jassen smijten, of door de brievenbus naar buiten mekkeren

Hier hebben ze de gang nooit eng gevonden ofzo.

Hier ook een jochie dat vaak erg slecht luistert en alles doet wat niet mag.
Blijven verbieden en daarin ook consequent zijn is hoe wij het ook aanpakken.
Soms is dat jammer, hij vond het bijv. altijd geweldig om bij ons in de slaapkamer op de hoge vensterbank gezet te worden en zo een thuiskomende papa of visite op te wachten. Sinds hij zelf op de lage vensterbanken kan klimmen doet hij dit ook steeds, zo kan hij fijn de planten en fotolijstjes op de grond smijten, aan het rolgordijn gaan hangen en de ramen hardhandig bewerken met de kandelaars die er staan....
Dus hebben we het "op de vensterbank gaan" maar helemaal afgeschaft. Hij is te jong om te begrijpen dat je op de een wel mag en van de ander direct weer word afgeplukt. Moeten we nog wel vaak doen hoor, zo'n tig keer per dag, net als het "Nee" zeggen, maar dat hoort erbij

Enne, als je je ogen laat laseren heb je ook weer een probleem minder _{pm me maar}

Tja, die bril, daar kun je niet veel aan doen, ik zou hem geloof ik gewoon wegzetten als ie dat weer doet. Niet boos ofzo, maar bril trekken betekent dat je maar fijn verder op de grond gaat spelen. Ik denk dat dat kwartje het snelste valt .

En in het algemeen, er is niets mis met een aantal dingen wegzetten, het scheelt je gewoon ontzettend veel strijd en er blijft nog genoeg over om op te voeden hoor.

Ja, maar dat hebben baby's nou eenmaal Troel . Tegen de tijd dat je 1000 keer iets gedaan hebt valt het kwartje (misschien ). Zijn ze ook alweer een stuk ouder .

Daarom zeg ik, maak het jezelf en hem zo makkelijk mogelijk en ga alleen op die dingen in die voor jou echt belangrijk zijn (zoals die bril) en haal de rest gewoon weg. Hij is gewoon nog echt te klein om het te snappen.

Herkenbaar Troel. Dit topic ga ik in de gaten houden,
Eva zit nu ook mee te rammen op het toetsenbord. Ik heb combinaties ontdekt die ik niet kende.
5 keer shift bijvoorbeeld.

Nathan is 9 maanden en die kan heel goed "Ja" en "Nee" zeggen. Hij weet ook donders goed dat als ik nee zeg hij ergens niet aan mag zitten maar dan kijkt hij lachend naar mij en steekt toch zijn handjes uit naar het geen wat verboden is. Ik herhaal het 3 keer en bij de 3e keer pak ik hem op en verplaats ik hem. Hij vindt het niet leuk maar hij heeft dan pech. Maar het is echt een kwestie van herhalen en soms voel je je misschien idd een casettebandje door dat je constant nee moet zeggen maar uiteindelijk gaan ze het echt snappen.

Een bril is natuurlijk ook een geweldig interessant ding. als er ligt in valt schittert het zo mooi, soms zie je misschien jezelf wel gereflecteerd. Ik kan me voorstellen dat het een enorme aantrekkingskracht heeft op die kleintjes. Op een gegeven moment houdt het op. Net als aan kettinkjes trekken trouwens. Ik deed wel mijn bril af als ze er steeds naar bleven grijpen. Mag niet. Net als dat ik dingen waar ik aan gehecht ben heb weg gezet toen ze gingen kruipen en lopen. Tuurlijk moeten ze leren dat ze niet overal aan mogen komen. Maar dat leerproces gaat gepaard met breuk. En dan liever niet de dingen waar ik echt aan gehecht ben.

toen mijn jongens zo 1,5 waren "hielpen" ze altijd. Aardappels in de pan met water gooien. of met een kindermesje komkommer verpletteren snijden. Vaak probeerde ik ze dan ook wat groente te laten eten al. Dan was de druk er aan tafel wat af, vitamines zaten er al in. Lastige fase is dat, als ze echt stééds om je heen lopen te tutteren. De versnelling wat lager en maar mee laten doen was hier voor iedereen de beste oplossing.

Karin, wat lastig! Wij hebben een hekje tussen de keuken en kamer. Soms als ik het niet kan hebben (lees als ik minder geduld heb) doe ik het hekje dicht zodat ik rustig kan koken. Rustig, als in fysiek rustig. Want verbaal levert dit meer herrie op, maar ook minder gevaar.

Meehelpen werkt ook super bij ons, maar dat moet net uitkomen. Meestal bij het aardappels schillen mag Simon de aardappels in de pan gooien, wat hij vervolgens met veel enthousiasme doet. Ook groenten die gesneden worden kan hij in de pan doen. Daarna laat ik hem meestal poetsen met een doekje, opdrachtjes uitvoeren vind hij erg leuk.

Eigenlijk is de beste oplossing om tijdens het middagslaapje al alles voor te bereiden, zoals vlees bakken, schillen etc. Dan heb ik rond etenstijd eigenlijk niet lang nodig om alles klaar te hebben.

Maar in andere situaties zul je ook wel ooit rust willen hebben. Werkt het dan ook niet om 'taakjes' te geven? Zoals een boekje laten pakken wat je daarna samen leest, de bal zoeken of andere dingen? Het zijn kleine dingen, maar Meike moet daarvoor heel even iets los van jou doen, wellicht breidt dat even zich dan langzaam uit naar langere tijden.

Tot slot, je schrijft dat je haar benoemt dat ze nu even zelf/met papa moet gaan spelen. Ik weet niet of je dit eenmalig zegt, of herhaalt tegen haar. In het laatste geval blijf je haar aandacht geven, wat ze natuurlijk leuk vindt en probeert uit te breiden. Zo kan ze jou ook niet 'vergeten'.
Negeren is makkelijk gezegd, ik ben er zelf ook echt niet altijd goed in, maar is misschien wel het beste.

Succes in elk geval!

[ Bericht 0% gewijzigd door PM-girl op 17-09-2008 20:59:14 ]

quote:

Op dinsdag 16 september 2008 07:49 schreef moussy het volgende:
Reinhilde, wat is er eng aan een gang? Je kan er heerlijk met schoenen en jassen smijten, of door de brievenbus naar buiten mekkeren

Hier hebben ze de gang nooit eng gevonden ofzo.

Helemaal waar Moussy, maar met 1,5... is zo'n gang toch wel donker, koud, etc. En dan doet mama ook nog de deur dicht naar de kamer. Het laatste gezin waar ik gewerkt heb was ook een meisje van 1,5. Als je met je stem door laat klinken dat ze iets gedaan heeft wat niet mag, en dat ze daarom een minuut in de hoek moet staan. De eerste paar keer zul je bij de hoek moeten blijven zodat ze niet weg loopt, maar dat weten ze snel genoeg hoor! Een hoek in de kamer is minder eng dan de gang, omdat ze mama hoort. En weet dat mama niet weg is. Maar ze weet ook dat ze stout is. Ik begin meestal pas met de gang als kindjes 2,5 a 3 jaar zijn.

Demi heb ik ook altijd overal bij betrokken, als ik ging koken in haar stoeltje bij me en dan gewoon vertellen wat ik aan het doen ben en zo tegen haar aankletsen.
Dan was ze eigenlijk altijd wel stil en rustig mee aan het brabbelen en dan gaf ik haar bv een stukje tomaat of wat dan ook, dan was ze daar weer even mee bezig.

ik vind anderhalf ook erg jong voor straffen als 'gang' enzo.

reinhilde, wat grappig dat jij als nanny werkt! wist ik niet! doe je dat nog steeds? hoeveel uur perweek?

Bix, ik ben nu sinds een paar weken gestopt, en dat is wel fijn, het werd echt te zwaar.

Maar ik heb ruim 2 jaar gewerkt als nanny, 1,5 jaar in het buiteland en 9 maanden hier. Uren? Van 20 uur per week tot 50 a 60 uur per week!

Nu is het tijd voor mijn eigen kindje , en ik denk ook niet dat ik ooit weer als nanny ga werken (al verdiend het best lekker!). Ik ben ook ein-de-lijk mijn rechtenstudie aan het afronden, dus als ik weer ga werken over een paar jaar, zal het als jurist zijn denk ik.

quote:

Op maandag 15 september 2008 23:11 schreef XXXKarinXXX het volgende:
Oke, dan gooi ik hem er hier ook eens in, ben benieuwd of jullie nog tips voor me hebben.

Meike hangt heel erg aan mij, ze wil dat ik de hele dag met haar bezig ben. Dat kan niet, en dat wil ik niet.

Bij Schatjes (een opvoedprogramma) was een jongetje dat ook steeds maar aan zijn moeder hing. Dat werd met wat tips echt opgelost. De uitzending is nog te zien op internet (schatjes van de eo, uitzending van 4 september) Je moet wel even door de opvoedproblemen van zijn zus heen kijken; daar is meer aandacht voor, maar het claimprobleem komt aan bod.

Allemaal bedankt voor de tips, ik ga het proberen!
Ik heb haar vandaag een bakje met pollepel gegeven, en het werkte helaas nog niet
Ze gaf het meteen weer terug haha
Toen ik met een koekje op de proppen kwam was het goed, niet dat ze het koekje opat, nee...in het bakje/uit het bakje
Op zich met het voorbereiden mag ze me helpen. maar als het aankomt op vlees omdraaien/afgieten heb ik toch liever geen Meike aan mijn been hangen....ik heb nog niks van de wvk gehoord (morgen een week geleden dat ik er ben geweest) dus als ze morgen nog niet heeft gebeld hang ik aan de telefoon

Een strafhoekje zal hier niet helpen, want ze loopt net zo hard weer achter me aan

quote:

Op dinsdag 16 september 2008 19:58 schreef Hellen-O het volgende:

[..]

Bij Schatjes (een opvoedprogramma) was een jongetje dat ook steeds maar aan zijn moeder hing.

Oh ja, dat had ik gezien. Dat kind met die speen. En mama die hem de hele (ja de HELE) dag door aan het dragen was.

Jeetje Karin, ik had in het dreumestopic niet door dat het zó erg is. Ik vind de tips van PM wel slim, met spelletjes/opdrachtjes wat afstand creëren.

quote:

Op dinsdag 16 september 2008 13:21 schreef Reinhilde het volgende:

[..]

Helemaal waar Moussy, maar met 1,5... is zo'n gang toch wel donker, koud, etc.

Ligt er natuurlijk aan hoe je huis in elkaar zit en hoe je gang eruitziet. Ik heb een aparte keuken die gelijk grenst aan de gang. Ik heb een hele leuke, warme, grote en lichte gang, waar ook onder de trap speelgoed ligt. Toen mijn dochter in de fase was waarin Meike zich nu bevindt, was de gang als ik aan het koken was dé optie! Zij kon mij zien, ik kon haar zien en dat was wat nodig was voor mij om rustig te koken en voor haar om rustig te spelen.

Nu hebben we het over een gang, maar dit soort oplossingen hoef je dus niet gelijk af te serveren. Het ligt aan je huis en hoe dat in elkaar zit, misschien is er wel een andere ruimte bijvoorbeeld

PS: dus niet als strafoptie maar gewoon als speelplek dus he? Ik snap niet hoe/waarom je de link legt tussen gang en straffen, geloof ik ! In dit verband dan.

[ Bericht 3% gewijzigd door nebelung op 16-09-2008 22:39:34 ]

Onze gang is wel echt apart van de keuken, ze kan me dan niet zien. Ik merkte ook meteen dat dat niet gaat werken, zo verdrietig werd ze ervan.
In de kinderstoel is ook geen optie, want op zo'n moment krijg ik haar daar niet eens in. Ze zet zich dan helemaal schrap. Dan zou ik het al van tevoren moeten doen.(dat is dus wel een optie) Meike wil het liefst bij me op de arm tijdens het koken, en dan ondertussen in de pannen roeren enz
Het is nu zo dat als ik de keuken in ga dat zij begint te huilen en aan mijn been klemt.
Op zich die kleine opdrachtjes zoals Pm zegt doen we al wel, en dat vindt ze ook geweldig. Ze wil overal wel mee helpen, en dingen ophalen. Maar goed, dan heeft ze nog steeds mijn aandacht.

Het cb kwam ook nog met de tip om een kookwekker te gebruiken. Ik moet dan een boek pakken (oid) tegen Meike zeggen dat mama nu even gaat lezen, en als het wekkertje gaat gaat mama weer met jou spelen. Vervolgens de wekker op 1 min. zetten.
In de tussentijd moet ik haar negeren, behalve als ze dingen gaat doen die niet mogen.

Klinkt heel bekend, deze fase... Ik heb het wat koken betreft min of meer proberen op te lossen door Isa maar zoveel mogelijk te betrekken bij het koken (zo veilig mogelijk uiteraard). Omdat wij beiden (papa en mama) gek zijn op koken en eten, dacht ik eigenlijk dat Isa dat gewoon van ons meegekregen had... Dingen doen als koekjes en cake bakken, samen klooien met eten maakte het hier wel weer een beetje leuk...

De tip van de kookwekker is ook een hele goede (al heb ik geen wekker gebruikt), gewoon om Meike te stimuleren ook zelf te spelen en jou een beetje eigen tijd te gunnen. Maar geloof me... het is moeilijk een kind te negeren dat je als klimrek gebruikt als je op de bank probeert een boek te lezen

En anders gaan ze wel expres dingen doen die niet mogen

Ja, ik vind het ook heel erg herkenbaar hoor
Ik weet niet eens meer wat ik precies heb gedaan (voor de gang ging werken, want dat duurde wel een paar maanden). Alles wat al opgenoemd is (betrekken, pollepels en pannen, in de stoel, beetje meesnoepen van komkommer enzo) en wat werkte.. dat werkte, niks meer aan doen. Soms duurde dat 1 avond, soms een paar, soms maar een uur. Maar ik greep echt alles aan

Het gaat over, heus.

Ik zie niet in waarom Linde met haar 14 maanden te jong is om even in de gang af te koelen hoor.

We doen het alleen tijdens het avondeten als ze bv echt helemaal hysterisch is omdat ze bv niet zelf mag eten. We hebben geen donkere, koude, afgesloten gang, maar vanaf de gang kan ze ons nog zien zitten en horen en het is er warm en licht. Vaak helpt het juist heel goed om haar even een minuutje uit de hysterische bui te halen.

Daarna is het ineens veel minder erg als ze niet zelf met haar vingers door de lasagna mag wroeten

Dat is, me dunkt heel wat anders (niet dat ik het met je eens ben over straffen op de gang in het algemeen, maar dat geeft niks )

Maar ik dacht dat het ging over een kind (Meike in dit geval) straffen vanwege 'hangen aan mama', en sorry maar die kan ik écht niet volgen. Je gaat zo'n kind toch niet straffen omdat ze door een volkomen normale fase heen gaat (namelijk dicht bij mama willen zijn)?

Of mis ik nu echt iets? (moet ik opnieuw lezen misschien?)

Onze kleinste is nu 2 en een kwart ongeveer, je weet wel HEEL erg eigenwijs dus

De gang helpt meestal wel goed in situaties dat ze haar zinnetje door wil drammen, na 10 tellen komt ze dan snikkend een kusje geven en dan is het klaar met het gezeur.
Soms ook niet, maar dan laat ik haar een beetje piepen.

Ook werkt gewoon afleiden soms heel goed, anders wordt het een welles nietes ding. Niet alleen maar DIT mag niet, maar "hey, zullen we even met de duplo?" doet het vaak goed.

Met eten is ze soms ook supereigenwijs, gister wilde ze bij het eerste hapje even dwars zijn en dan gaat ze nog bijdehand doen ook, als je dan zegt dat ze als ze gaat piepen dat op de gang mag doen krijg je nu al: "Nee, mila niet happies, ik ga gang!"

Gewoon de instelling hebben van er met wat humor tegenaan kijken dat een tweejarige het tegen je opneemt en een houding hebben van "kan je wel proberen maar ik win toch wel " werkt goed voor mij. In elk geval voor mn gemoedsrust

Het moeilijkste vind ik nog om soms mijn lachen in te houden

quote:

Met eten is ze soms ook supereigenwijs, gister wilde ze bij het eerste hapje even dwars zijn en dan gaat ze nog bijdehand doen ook, als je dan zegt dat ze als ze gaat piepen dat op de gang mag doen krijg je nu al: "Nee, mila niet happies, ik ga gang!"

MarMar Probeer in zulke situaties dan maar eens gewoon te blijven kijken

Karin Linde heeft sinds een paar dagen ook ineens dat ze enorm aan me hangt. Gisterenavond mocht ik niet weggaan en had mijn vriend echt even moeite om haar met iets af te leiden zodat ze weer stil werd. En vanmorgen ging ze voor het eerst (!) een beetje pruillippen toen ik wegging bij het kinderdagverblijf. We proberen om haar thuis gewoon allebei net zoveel aandacht te geven. Dus niet doe jij dat maar want ze wil jou want dan gaat het misschien alleen maar erger worden.

Ach het is vast een faaaaasssseeee Later worden de meeste meisjes toch papa'skindjes dus dan kunnen de papa's hun lol op