Opvoedperikelen met jonge kinderen

Tja, ik moet zeggen dat ik het me niet meer kan herinneren. Wat ik wel weet is dat ik de eerste jaren toch wel heel regelmatig bij de opticien was om alles weer in model te laten buigen. En nu nog steeds, overigens. Want ze weten nu echt wel dat ze niet aan mijn bril mogen zitten, maar tijdens een stoeipartijtje gaat het toch regelmatig fout. Een bril en kleine kinderen is gewoon een moeilijke combinatie.

Nahjah de oplossing dan maar, Troel, neem gewoon lenzen!

dacht ik net ook, moussy. lenzen! of een sportbrilletje-met-bumpers voor thuis.

Dit is ook nog wel wat, klapt ook iig weer goed terug op zijn plaats

En Troel, die verhalen van kinderen die het wel snappen en jonger zijn dan Ruben, die zou ik idd maar met een heeeeeeele grote korrel zout nemen .

Ik ben ze iig nog nooit tegen gekomen, en ik heb er al heel wat gezien

Tijn is nu 18 maanden en luistert nergens naar

Heeel heeeeel soms gaat hij heel (hilarisch) beteuterd kijken bij een NEE!. Maar ja, als je gaat lachen.....

quote:

Op maandag 15 september 2008 18:04 schreef Troel het volgende:
Iedereen kent wel die verhalen van 2 keer nee zeggen en dan straf krijgen en het stoeltje op de gang.

Allebei methodes die wel degelijk kunnen helpen bij kinderen die niet altijd even goed luisteren of je aan het testen zijn.

Maar wat kun je nou precies doen als nee zeggen niet helpt en je kind nog te jong is om op de gang te zetten?


Ruben is nu 8 maanden, maar blijft telkens opnieuw mijn bril afpakken. Terugpakken, nee zeggen, zijn handjes een tijdje vasthouden, boos kijken, niets lijkt te helpen. Helaas is bril afhouden ook geen optie.

Hoe krijg je zo'n jong kindje duidelijk gemaakt dat hetgeen wat hij doet NIET mag?

Zou je ipv al die 'negatieve" dingen niet kunnen afleiden? Een speeltje pakken en de aandacht daar op richten oid? Het is een beetje wat je wil denk ik; moet hij echt weten en beseffen dat het niet mag of wil je alleen liever niet dat hij die bril pakt en zich beschadigd/die bril beschadigd? Als het dat laatste is, is afleiden misschien beter dan proberen hem nu al iets duidelijk te maken (zegt iemand die geeneens een kind heeft... )
Succes met wat je ook verzint...en het grappige; wat je ook verzint, uiteindelijk houdt het sowieso op omdat een kindje weer in een andere fase komt.. (toch, moeders )

quote:

Op maandag 15 september 2008 22:42 schreef Swetsenegger het volgende:
Tijn is nu 18 maanden en luistert nergens naar

Heeel heeeeel soms gaat hij heel (hilarisch) beteuterd kijken bij een NEE!. Maar ja, als je gaat lachen.....

dat lachen he.. werkt ook niet als je voor klootzak uitgemaakt wordt

ja, afleiden en/of kind dan wel verboden object wegzetten waren hier ook de aanpak die 't beste werkte. maar 't moet soms wel heel vaak.

quote:

Op maandag 15 september 2008 22:42 schreef Swetsenegger het volgende:
Tijn is nu 18 maanden en luistert nergens naar

Heeel heeeeel soms gaat hij heel (hilarisch) beteuterd kijken bij een NEE!. Maar ja, als je gaat lachen.....

Jaaaaa! Dat hebben wij ook gehad. Die pruillip.... ik moest echt mn lachen inhouden.
Nu heb je van het cb dat tijdschrift weer, waarop staat: 'ik ben twee en ik zeg nee.' Bij Kendahl is dat: 'ik ben twee en ik zeg 'niet?'. Kendahl, wil je wat drinken? 'Niet?'

quote:

Op maandag 15 september 2008 22:45 schreef bixister het volgende:
ja, afleiden en/of kind dan wel verboden object wegzetten waren hier ook de aanpak die 't beste werkte. maar 't moet soms wel heel vaak.

Ja, hardleers die kids... Maar ouders net zo; al zeg je 1000x dat ze moeten afleiden; vaak vergeten ouders het dan toch. Nou ja; ook wel logisch want het is natuurlijk erg vervelend alles 1000 x te herhalen (saaaaii...en waarom luisteren ze toch goffer niet he? )

Ik zou dat lampje in ieder geval direct bij de box weghalen. Maar ja, met een bril wordt het wel lastiger. Veel meer dan wat je deed kan je niet doen en dan zou ik de oplossing in dit specifieke geval toch buiten Ruben zoeken. Dus inderdaad, een bril waar hij zich geen pijn aan kan doen. Een titaniumbril die niet makkelijk kapot kan of zo. Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik heb -8 en heb mijn bril dag en nacht op. Zelfs in een onschuldige knuffel kan het al fout gaan. Met dat gegeven moet je toch rekening houden.

Het probleem is, dat ze nee vaak wel snappen, maar nog niet in staat zijn om te onthouden wat allemaal "nee" is. Dus op het moment dat je nee zegt weet hij het wel, maar je kunt niet van hem verwachten dat hij dat een paar minuten later nog steeds weet. Daar is Ruben simpelweg nog te jong voor.

Ik denk dat je je moet realiseren dat hij het echt niet kàn onthouden. Niet dat hij het niet wil of dwars is. Hij is simpelweg door zijn leeftijd nog niet in staat om het te bevatten. Het heeft dus geen zin om boos te worden (want dat snapt ie dus ook niet) en het enige wat je kunt doen is hem uit de situatie halen. En dat dus elke keer weer

Oke, dan gooi ik hem er hier ook eens in, ben benieuwd of jullie nog tips voor me hebben.

Meike hangt heel erg aan mij, ze wil dat ik de hele dag met haar bezig ben. Dat kan niet, en dat wil ik niet. Ik zeg dus tegen haar bijv: Meike, mama gaat nu even aardappels schillen. Als dat klaar is ga ik weer met jou spelen. Dat accepteert ze gewoon niet. Ze gaat dan aan mijn been staan te klemmen, en zet het volumeknopje op krijsniveau. Ze stopt pas als ik haar optil. (ik maak vaak wel af wat ik aan het doen ben)
Maar soms is het gewoon ook gevaarlijk, bijv met koken, wil ik niet dat ze aan mijn been hangt. Het enige wat nu helpt is haar voor de tv parkeren. Maar hallo zeg, als er iets niet pedagogisch verantwoord is, is het dat wel. Ik heb haar vandaag 2 keer op de gang geparkeerd, haar uitgelegd dat mama niet wil dat ze constant aan me hangt, en dat ze daarom even op de gang moet. Nou, het hielp niet.
Ze krijste zo mogelijk nog harder. Heb haar een minuutje laten gaan, en toen bij me gepakt. Dan grijpt ze me echt beet, om niet meer vrijwillig los te laten.
Volgens het CB claimt ze mij. Ook vooral als mijn partner er is. Ze begint soms te huilen als hij thuiskomt van het werk, en wil niks van hem weten. Hij probeert vanlles om haar aandacht te krijgen, met boekjes, liedjes, speelgoed, vanalles. Niks helpt. Ze wil alleen bij mij zijn.
Ik weet echt niet meer wat ik eraan moet doen.
Ik heb wel met het CB afgesproken dat de wijkverpleegkundige hier eens langskomt om het een en ander te observeren en tips te geven.
Maar misschien hebben jullie ook nog wijze raad.
Haar bui kan zo van het een op het andere moment omslaan. Dan is ze vrolijk, wil ze ook wel bij papa zijn, zingt en danst.....wij snappen er soms niks van

Karin, hou oud is Meike nu precies? Een maand of zeven toch? Is de box dan geen optie voor als jij gaat koken. En dan een plek waarbij ze je wel kan zien. En dat je tijdens het koken wel met haar kletst of zo.

Ik denk dat het op de gang geparkeerd worden voor haar echt heel beangstigend is en het lijkt me ook niet direct de oplossing.

edit. Ik zie dat ze al dik anderhalf jaar oud is. Dat maakt de boxoptie niet meer logisch. Wellicht toch iets anders wat ze bij jou in de buurt kan gaan doen als jij aan het koken bent?

[ Bericht 16% gewijzigd door livelink op 15-09-2008 23:21:31 ]

Ze is anderhalf, las ik net. Ik zou haar gewoon wel voor de tv zetten... Misschien niet helemaal pedagogisch verantwoord, maar dat is al die strijd ook niet. Als dat nou het enige tv moment op een dag is, dan valt dat toch wel mee?

Of bij je in de keuken in de kinderstoel? Met een paar bakjes en een pollepel? Deed het hier ook altijd goed (tenzij je een 3 sterren maaltijd wil koken, maar dat zal toch wel niet?)

sommige draagdoekouders doen een kind dan in de draagdoek op de rug. Ik weet alleen niet hoe praktisch dat is verder. Is gewoonlijk wel een fase, gaat weer over..
Met anderhalf jaar kunnen kinderen best eenkennig zijn, en een sterke voorkeur voor één ouder hebben.

Kan ze niet helpen? Bijv aardappelen in de pan doen, met het vaatdoekje de tafel schoonmaken, dat soort dingen?

quote:

Op maandag 15 september 2008 23:14 schreef livelink het volgende:
Karin, hou oud is Meike nu precies? Een maand of zeven toch? Is de box dan geen optie voor als jij gaat koken. En dan een plek waarbij ze je wel kan zien. En dat je tijdens het koken wel met haar kletst of zo.

Ik denk dat het op de gang geparkeerd worden voor haar echt heel beangstigend is en het lijkt me ook niet direct de oplossing.

edit. Ik zie dat ze al dik anderhalf jaar oud is. Dat maakt de boxoptie niet meer logisch. Wellicht toch iets anders wat ze bij jou in de buurt kan gaan doen als jij aan het koken bent?

de gang daar kwam de CB-mevrouw mee, maar dat gaat niet werken nee en ik vind het zelf ook vreselijk
Ze is eigenlijk niet af te leiden met het een of ander, ik mag me nergens mee bezig houden behalve haar.
Maar ik kan wel proberen om eens wat pannetjes uit de kast te vissen waar ze op kan timmeren als ik bezig ben met koken

quote:

Op maandag 15 september 2008 22:42 schreef Swetsenegger het volgende:
Tijn is nu 18 maanden en luistert nergens naar

20 bedoel je
Hier nog zo een trouwens. Al wij boos 'NEE QUINTEN!' roepen gaat de kin op de borst en de ogen omhoog, zijn schuldige look. Het is helaas alleen maar een afleidingsmanouvre en geen berouw voor zijn daden

En het is toch ook niet goed dat ze niet eens eventjes alleen kan spelen als ik in de buurt ben???
Bij oma kan ze dat bijv. wel, en als ze alleen is met papa dan ook....
Alleen als ik in de buurt ben wil ze me ook volledig voor zichzelf

Hadden mijn kinderen ook, gaat over . Zo zeiden "ze" ook altijd dat ik ze juist moest prijzen als ze wèl even lekker aan het spelen waren , nou... dat werkte dus niet .

Lekker rommelen met potjes en pannetjes werkte bij allebei.

En nou ga ik naar bed, heb nog 6 jaar slaap in te halen, daar heb ik vast iets niet goed in gedaan

quote:

Op maandag 15 september 2008 23:33 schreef Leah het volgende:
Zo zeiden "ze" ook altijd dat ik ze juist moest prijzen als ze wèl even lekker aan het spelen waren , nou... dat werkte dus niet .

Dat werkt hier ook niet, dat haalt ze uit hun spel en dan stopt het lekkere spelen direct. Dus gewoon genieten en evt. als ze klaar zijn met hun spel een complimentje geven, niet eerder .

Ik vind dat net zoiets als ze wakker maken als ze slapen om te zeggen dat ze zo braaf aan het slapen zijn

karin, ik denk ook dat dat een fase is, Ezra hangt momenteel ook erg aan mij, wil constant bij me zitten, boekjes lezen, tekenen (als in: mama moet tekenen...) Ik weet dat van Liam ook nog.
Overigens heb ik Ezra tot zijn 2e jaar in de box gehad hoor en dat was verdomd makkelijk met koken
en soms kon ie dan wel aardig krijsen jah, maarja, dat was dan jammer. meestal gaf ie ook wel op en ging spelen.
Mijn ervaring is nu dat 0 t/m 1,5 jaar best makkelijk is, daarna komen de moeilijk jaren, duurde bij Liam tot ie dik 3,5 was en toen ging het weer wat soepeler allemaal.

Karin, de tip om Meike te betrekken bij de dingen die jij doet,is een goede! Met koken idd, klets gezellig tegen haar aan terwijl ze in haar stoel zit met een pannet je en een pollepel. Of als je even wilt lezen, zet haar op de bank naast je, geef Meike ook een boek, en proberen maar. Op de gang zetten zou ik ook nog niet doen, dat is echt eng voor een meisje van 1,5. Je zou wel een hoek van de kamer kunnen proberen, maar ik zou het strafhoekje nog even achterwege laten. Lastig is het iig wel.. maar idd, het gaat over...