Oke, hier is mijn theorie:
Misschien generaliseer ik het een beetje, maar dat is beter om mijn theorie duidelijk te maken.
Vrouwen (vooral knappe vrouwen), worden vanaf begins af, als ze jong zijn, veel aangesproken door mannen. Mannen over het algemeen zijn visueel ingesteld en willen graag aardig gevonden worden door de vrouw en geven veel complimenten aan vrouwen. Deze complimenten zijn goed voor het zelfvertrouwen van de vrouw. De vrouw krijgt het idee, dat ze gewild is en durft zich daardoor meer te uiten naar mannen toe. Bovendien wilt de vrouw dat de man zijn best doet om haar te veroveren en geeft daarom dus ook alleen indirecte signalen naar de man toe als ze hem leuk vindt.
Nu naar de man. De man snapt niks van de vrouw. Als een vrouw een man leuk vind, dan geeft de vrouw indirecte signalen dat ze hem leuk vind, maar de man snapt daar niks van en omdat mannen over het algemeen
direct communiceren, krijgt hij niks van de hints mee die de vrouw geeft.
Een voorbeeld: Een man hoort indirect via een vriendin, dat een andere vriendin hem 'niet onaantrekkelijk vind'. Voor hem is dat hetzelfde als 'beetje lekker', voor hem komt het over dat hij gewoon normaal is.
Omdat de man al een een deukje in zijn zelfvertrouwen heeft en als hij een vrouw benadert en het klikt niet, dan denkt hij dat het aan zich zelf ligt of dat hij niet aantrekkelijk is. Ipv te leren van zijn fouten wordt zijn zelfvertrouwen nog minder.
Bovendien is het dat spontane zelfverzekerde mannen altijd complimenten krijgen, terwijl mischien een onzekere man het harder nodig heeft.
Conclusie:
Mannen krijgen te weinig complimenten of hebben ze niet door. Maar eigenlijk is het onze
eigen fout, omdat wij te veel af gaan op uiterlijk en de vrouw te veel erkenning krijgt en dat
maakt de man onzeker.