Ik wilde gewoon met mensen praten, maar ze waren arrogant. Als ik iets zei of vroeg, dan kreeg ik een ja/nee/oh antwoord en dan is er een stilte. Dat vind ik zo stom, als mensen geen moeite doen door iets terug te zeggen. Alsof ze geen gesprek willen. Ik ben niet lelijik, dik of dergelijke. Ik wil gewoon vrienden maken en een normaal gesprek kunnen voeren met mensen. Op zomerkamp was iedereen heel open, maar hier op school niet. Ik wil niet weer dichtklappen, nu ik geen schild meer om me heen heb. Vandaag praatten alle 'populaire' mensen met elkaar en ik werd keihard genegeerd. Ik haat dat, als mensen je anders behandelen. Ik ken een meisje die de laatste 2 jaar bij hun in de klas zat en dat haatte. Nu zit ze op een andere school door haar cijfers, maar ze vindt het nu veel leuker dan op deze school.
Ik voel me best eenzaam en ik wil best huilen. Ik wil gewoon een leuk schooljaar, want vorig jaar was echt een zwart gat. Ik hoef niet meteen 8 hartsvriendinnen, maar mensen waarmee je kunt praten en lol hebben, dat wil ik wel. Het is niet heel moeilijk om vrienden te maken, maar deze mensen willen je gewoon geen kans geven. Ik ben heel erg bang dat ik weer mijn schulp in zou kruipen, want ik vind het nog steeds eng om mensen aan te spreken. Wat moet ik doen?
Hoe groot is je klas trouwens, want het lijkt me onvoorstelbaar dat er in een klas van pak en beet 30 mensen, niemand ook maar enigzins intresse zou tonen als je ze aan zou spreken.
Mocht het werkelijk te erg zijn en de klas een grote arrogante rotklas is, kan je altijd gewoon naar de coordinator stappen om van klas te wisselen. Er moeten sowieso toch wel mensen van jouw leeftijd zitten op die school waar je mee omgaat. Zo ja, probeer bij hen in de klas te komen.
Op een sportvereniging, of als je gaat studeren, kom je veel meer gelijkgestemden/gedeelde interesses tegen.
Als je genegeerd wordt is dat natuurlijk vervelend, en als je dat duidelijk laat merken wordt je nog meer genegeerd.
Uiteindelijk kan je altijd nog omgaan worden met mede-genegeerden.quote:Vriendschappen op de middelbare school hebben wellicht geen diepgang, maar wat als je moet samenwerken bij een project of iets dergelijks?Op dinsdag 19 augustus 2008 16:53 schreef Hyperdude het volgende:
Vriendschappen op de middelbare school hebben de diepgang van een bord yoghurt.
Op een sportvereninging, of als je gaat studeren, kom je veel meer gelijkgestemden/gedeelde interesses tegen.
Als je genegeerd wordt is dat natuurlijk vervelend, en als je dat duidelijk laat merken wordt je nog meer genegeerd.
Het scheeld verschrikkelijk veel als je goed kan opschieten met de andere persoon. Dus wellicht zijn ze niet biljven, maar ze kunnen erg handig zijn voor je opleiding zelf.
quote:Assertiviteitstraining noemen we datOp dinsdag 19 augustus 2008 16:53 schreef nuget het volgende:
mischien een curcus: " hoe kom ik voor mezelf op" ?
Een schrale troost, vaak komt er van de "populaire" types op de middelbare school later helemaal niets terecht... Laatst had ik een reunie van mn middelbare school en terwijl ik in de tijd dat ik daar weg ben uit mn schild gekropen ben en ben gaan studeren en op mezelf ben gaan wonen zijn de meeste "populaire" types nog precies hetzelfde als ze toen waren en wonen nog steeds bij papa en mama...
Probeer niet te hard ergens bij te horen waar je niet bij hoort, niet volgens anderen maar volgens jezelf.
Hoe dan ook, blijf altijd jezelf. Verval niet in het gedrag dan voorheen... Er zullen echt mensen zijn die je na een tijdje wel zullen accepteren.
Nee ok ik zal serieus reageren.
Ik weet nog maar al te goed hoe vreselijk mijn schooldagen waren (na genoeg hetzelfde als in jou geval behalve dat ik depressief bleef en 0 hulp had)
Ik raad je ten sterkste aan vooral niet op te geven en vooral jezelf te blijven.
Er is altijd wel 1 iemand waarmee je uiteindelijk klikt in een klas.
Vergeet ook vooral niet dat op de middelbare school het immers pubers zijn.
De mentaliteit van pubers is toch wel anders als die van volwassenen.
M'n punt daarmee is eigenlijk dat na je school als je verder gaat in een andere opleiding je veel leukere mensen zult tegenkomen..de kans is een stuk groter in ieder geval.
En de kans dat je die arrogante lijers tegenkomt een stuk kleiner.
Houd dat in je achterhoofd voor de momenten dat je je echt kut voelt.
Ook wat vamps zegt is helemaal zo gek nog niet.
Je kan (neem ik aan) van klas wisselen.. kijk het nog 1 of 2 weken aan maar klikt het niet met de rest dan hou je de eer aan jezelf en wissel gewoon.
Lijkt me beter dan een jaar lang rot voelen.
quote:Het spijt me om je tegen te moeten spreken, maar ik heb mn beste vrienden ontmoet op de middelbare school. Ik zie trouwens niet in waarom je op de universiteit wel kwaliteitsvrienden zou ontmoeten en op de middelbare school niet...Op dinsdag 19 augustus 2008 16:53 schreef Hyperdude het volgende:
Vriendschappen op de middelbare school hebben de diepgang van een bord yoghurt.
Op een sportvereniging, of als je gaat studeren, kom je veel meer gelijkgestemden/gedeelde interesses tegen.
Als je genegeerd wordt is dat natuurlijk vervelend, en als je dat duidelijk laat merken wordt je nog meer genegeerd.
quote:Je haalt me de woorden uit mijn mond
Maar, TS, ik kan mij best voorstellen dat je het op deze manier niet fijn vind.
Misschien moet je eens naar wat "gelijkgestemden" zoeken buiten je eigen klas? Ik had vroeger vrienden die in allerlei verschillende klassen zaten (meestal wel zelfde leerjaar), dus iedere pauze was weer dikke lol
Kijk, dat het dan wat minder leuk is tijdens de les maakt dan niet zoveel meer uit
Dan moet je toch opletten Een ander idee is om eens een vertrouwenspersoon bij jou op school aan te spreken. Wie weet heeft hij/zij nog wel wat nuttige tips of kunnen ze je op de een of andere manier helpen
verder moet je je niet zoveel aantrekken van de "populaire" mensen.
Als ze je negeren is dat niet leuk. laat zien dat je jezelf bent en je daar niet druk over maakt!
vriendschap moet toch groeien en mensen zijn op vakantie meer open dan op school.
maak je er niet druk om! komt vanzelf goed!
quote:Zoiets dus!Op dinsdag 19 augustus 2008 16:57 schreef Mr.Adams het volgende:
Het klinkt misschien raar, maar dit ligt echt niet aan jou. Uit ervaring kan ik je vertellen dat je tot de ontdekking zult komen dat het gewoon jouw mensen niet zijn, zoals je wel gemerkt hebt op het zomerkamp waar je wel een leuke tijd gehad hebt. Zeker op de middelbare school heb je helaas veel clustervorming.
Een schrale troost, vaak komt er van de "populaire" types op de middelbare school later helemaal niets terecht... Laatst had ik een reunie van mn middelbare school en terwijl ik in de tijd dat ik daar weg ben uit mn schild gekropen ben en ben gaan studeren en op mezelf ben gaan wonen zijn de meeste "populaire" types nog precies hetzelfde als ze toen waren en wonen nog steeds bij papa en mama...
Probeer niet te hard ergens bij te horen waar je niet bij hoort, niet volgens anderen maar volgens jezelf.
En aan je OP te lezen ben je ook niet bepaald ondergemiddeld intelligent, dus laat je niet gek maken hoor TS, ook al tref je het niet met die kudde medescholieren om je heen. Je klinkt als een aardig en intelligent mens, hou je roer recht en je komt er uiteindelijk wel,ook al is zo'n jaar op school natuurlijk weer best zwaar als de groep je niet ligt.
de rest....screw the rest....... zolang jij je maar prettig voelt
trouwens, resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, en een eerste schooldag al helemaal niet
quote:Op dinsdag 19 augustus 2008 16:36 schreef Fersure het volgende:
Ik ben niet lelijik, dik of dergelijke.
Clustervorming/groepsgedrag/meeloperij gebeurt altijd wel, ongeacht de leeftijd. Je zult altijd leiders en volgers hebben en de zwakken verschuilen zich dus achter de groep. Gewoon jezelf blijven dus.
Mijn advies: nog een week of twee aankijken hoe de situatie zich ontwikkelt en anders naar een andere school. Bespreek de situatie anders ook eens met je ouders, broers/zussen of vrienden/vriendinnen thuis.
)Vandaag was mijn vriendin aan het praten met mensen en ik werd nerveus en maakte me steeds zorgen. "Straks vinden ze alleen haar leuk en mij niet!" Ik probeerde dan steeds zelf een praatje met mensen te maken en niet met haar achter me aan, omdat ze anders uiteindelijk alleen met haar praten (dat was zovaak gebeurd)
Blijf gewoon aardig en blijf gewoon tegen ze praten. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen in zo'n eerste week helemaal uitgelaten is, omdat ze weer naar school mogen.
quote:waarom kunnen mensen jullie allebei niet leuk vinden?Op dinsdag 19 augustus 2008 17:23 schreef Fersure het volgende:
En omdat ik begin vorig een beetje verlegen was, maakten mensen eerder een praatje met mijn vriendin dan met mij. Daardoor werd ik onzeker en ik stopte mezelf steeds weg. Uiteindelijk zei ik niks meer en ik was echt despressief. "Waarom ziet niemand hoe leuk ik ben?" Een tijdje dacht ik ook dat ik niet leuk was. Maar in Italië maakte ik vrienden en die konden mij wel waarderen. Ik was toen zo gelukkig, omdat ik weer wist wie ik was. Ze vonden me lief en dat ik grappig was. Ik flapte gewoon alles eruit en dat was alleen maar goed (niet altijd natuurlijk
Vandaag was mijn vriendin aan het praten met mensen en ik werd nerveus en maakte me steeds zorgen. "Straks vinden ze alleen haar leuk en mij niet!" Ik probeerde dan steeds zelf een praatje met mensen te maken en niet met haar achter me aan, omdat ze anders uiteindelijk alleen met haar praten (dat was zovaak gebeurd)
Natuurlijk is de pubertijd geen makkelijke periode , echter het kan ook zijn dat TS juist door zijn depressie zichzelf heeft gedistantieerd van zijn klasgenoten.
Misschien is het een optie om in overleg met je pysch eens een lichte anti-depressiva te gaan proberen?
Daarnaast is sporten ook een goed idee , dit maakt bepaalde stofjes los waardoor je je beter gaat voelen en
daarnaast is er het sociale aspect waardoor je waarschijnlijk ook weer nieuwe mensen zal ontmoeten.
Wat ik wel in je verhaal bespeur is een een lichte vorm van jaloezie en zelfmedelijden.
Probeer hier niet aan toe te geven en zoek gewoon dingen buiten school om waar je naar toe kunt leven.
Ook kan ik me niet voorstellen dat er in je hele klas zuiver en alleen populaire mensen zitten dus er zijn heus wel mensen die ook door het "populaire" groepje genegeerd worden misschien kun je bij hun aansluiting vinden door bijvoorbeeld in een pauze eens bij ze te gaan zitten?
Die populaire mensen had ik (15 jaar geleden) ook in mijn klas en hoorde hier ook niet bij , echter heeft het mij nooit belemmerd om het naar mijn zin te hebben.
Doe gewoon je ding en probeer te genieten , als je straks aan het werk bent zul je wel terugdenken aan hoe "slecht" je het wel niet had op school!
quote:Nu je het zegt. Ik heb nog niet op school gerookt. Ik zal het eens proberen.Op dinsdag 19 augustus 2008 17:23 schreef alors het volgende:
Het roken heeft ook niet geholpen?Sorry, flauw.
Blijf gewoon aardig en blijf gewoon tegen ze praten. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen in zo'n eerste week helemaal uitgelaten is, omdat ze weer naar school mogen.
quote:Ze praten dan alleen met haar en ik kreeg helemaal geen kans. En bij elk woord dat ze wisselden, leken ze steeds dichter bij elkaar te komen terwijl ik steeds verder weg zonk.Op dinsdag 19 augustus 2008 17:25 schreef BarraCupraCuda het volgende:
[..]
waarom kunnen mensen jullie allebei niet leuk vinden?
quote:Gast, wat een enorme quittersmentaliteitOp dinsdag 19 augustus 2008 17:20 schreef TimMer1981 het volgende:
Andere school proberen? Soms moet je vechten om je positie te veroveren, maar sommige gevechten kun je beter laten liggen en doorlopen.
Clustervorming/groepsgedrag/meeloperij gebeurt altijd wel, ongeacht de leeftijd. Je zult altijd leiders en volgers hebben en de zwakken verschuilen zich dus achter de groep. Gewoon jezelf blijven dus.
Mijn advies: nog een week of twee aankijken hoe de situatie zich ontwikkelt en anders naar een andere school. Bespreek de situatie anders ook eens met je ouders, broers/zussen of vrienden/vriendinnen thuis.
Zo kom je dr wel hoor.quote:Onzekerheid maar moet je niet aan toegeven hoor , is een teken van zwakte mensen voelen dat je erbij wilt horen en dan ben je al snel niet interessantOp dinsdag 19 augustus 2008 17:23 schreef Fersure het volgende:
En omdat ik begin vorig een beetje verlegen was, maakten mensen eerder een praatje met mijn vriendin dan met mij. Daardoor werd ik onzeker en ik stopte mezelf steeds weg. Uiteindelijk zei ik niks meer en ik was echt despressief. "Waarom ziet niemand hoe leuk ik ben?" Een tijdje dacht ik ook dat ik niet leuk was. Maar in Italië maakte ik vrienden en die konden mij wel waarderen. Ik was toen zo gelukkig, omdat ik weer wist wie ik was. Ze vonden me lief en dat ik grappig was. Ik flapte gewoon alles eruit en dat was alleen maar goed (niet altijd natuurlijk
Vandaag was mijn vriendin aan het praten met mensen en ik werd nerveus en maakte me steeds zorgen. "Straks vinden ze alleen haar leuk en mij niet!" Ik probeerde dan steeds zelf een praatje met mensen te maken en niet met haar achter me aan, omdat ze anders uiteindelijk alleen met haar praten (dat was zovaak gebeurd)
Beter gewoon jezelf zijn en praten met wie je wilt en waarover en niet beredeneren dat het in het belang van je sociale positie is om een gesprek aan te knopen.
Wat ook werkt is gewoon laten merken als een bepaald onderwerp je niet boeit door nauwelijks te kijken of weinig terug te zeggen , dat maakt je net eens mens
Ik wil ook heel graag mensen leren buiten school (ik hou niet van sport), want dan maakt die kakkinderen op school niet uit. Ik moet alleen uitzoeken hoe.
quote:BeauregardOp dinsdag 19 augustus 2008 17:31 schreef William.Tecumseh.Sherman het volgende:
[..]
Gast, wat een enorme quittersmentaliteit
quote:second lifeOp dinsdag 19 augustus 2008 17:39 schreef Fersure het volgende:
Ik wil ook heel graag mensen leren buiten school (ik hou niet van sport), want dan maakt die kakkinderen op school niet uit. Ik moet alleen uitzoeken hoe.
klas 1/3 ging wel ok omdat je dan steeds in dezelfde klas zit en kende een paar mensen
Maar in de 4e werd iedereen door elkaar gegooid en ik kende verder niemand van m'n klas.
Niemand wilde ook echt met me praten maar na een paar weken ging het wel beter, en in de pauze zie je andere nog steeds.
Gewoon even volhouden dus, want na een paar weken is iedereen weer in zn normale doen en praten mensen ook met jou
quote:Nederlanders. En ze waren allemaal heel open en vriendelijk. Ik kwam daar eerst aan met mijn onzekere hoofd. Maar ze wisten niet wie ik was (ik wist het zelf ook niet), dus langzaam kroop ik steeds meer uit mijn schulp. Ik dacht dat heel veel mensen zo open waren, maar dat is hier dus niet zo.Op dinsdag 19 augustus 2008 17:31 schreef Impala-neuker het volgende:
Wat waren dat dan voor soort mensen in dat kamp? Italianen, Nederlanders, eenlingen, socialisten, kampbazen..?
quote:...Nederland?
quote:Ik ben blij dat te horen. Maar ik hoef geen vrienden te worden met die 'populaire' mensen, want ik merk toch al dat ze me bij voorbaat kut vinden (ik kleed me niet als een barbiepop, maar een beetje alto). Maar ik wil wel dat ze normaal tegen me doen. Ik wil ook dat de gemiddelde mensen ook normaal tegen me doen. Ik werd in de 2e klas steeds nageroepen op school omdat ik naar ander soort muziek luisterde. Vooral door mensen in een bepaalde klas, en sommigen zitten nu bij mij in de klas. Die mensen vinden mij denk ik nog steeds een beetje raar.Op dinsdag 19 augustus 2008 17:56 schreef anoniemm het volgende:
Mja ik ken het wel een beetje,
klas 1/3 ging wel ok omdat je dan steeds in dezelfde klas zit en kende een paar mensen
Maar in de 4e werd iedereen door elkaar gegooid en ik kende verder niemand van m'n klas.
Niemand wilde ook echt met me praten maar na een paar weken ging het wel beter, en in de pauze zie je andere nog steeds.
Gewoon even volhouden dus, want na een paar weken is iedereen weer in zn normale doen en praten mensen ook met jou
Verder, je doet ook wel extreem je best hoor. Ik heb nooit m'n best gedaan, terwijl ik wel een vrij extraordinair type ben: ene dag in overhemd+stropdas en pantalon naar school, dag daarop in t-shirt en jeans, aparte manier van praten, slissen, cynisme waren gewoon dingen die me kenmerkten en ik heb nooit anders geprobeerd te zijn. Jij lijkt een gesprek te beginnen zonder daar enige aanleiding toe te hebben, zelfs niet je eigen vermaak. Je doet het, volgens mij, om een soort van bevestiging dat je het kunt. Maar waarom zou je in godsnaam met mensen die je negeren willen praten? Fuck, negeren ze je, dan is het toch klaar?
Geloof me, hoe meer moeite je doet hoe kutter het wordt. Ik ben, even in alle onbescheidenheid, al m'n hele leven omringd door vrienden, mensen die me in hun buurt wilden. Werd op handen en voeten gedragen door iedereen uit m'n klas. Dat zit deels in je (charisma, manipulatie, zelfvertrouwen uitstralen) maar het is gewoon een kwestie van schijt hebben. Waarom nou toch moeite doen zodat debielen je mogen? Doe het voor jezelf.
quote:Tsja, je met gewoon jezelf blijven, ooit kom je wel een keer iemand tegen.Op dinsdag 19 augustus 2008 17:39 schreef Fersure het volgende:
Ik heb buiten school nauwelijks vrienden. Wel twee mensen die ik leerde kennen van het kamp. Ze wonen niet heel ver weg en we hadden een keer afgesproken, maar ze praatten de hele tijd met elkaar over inside dingen (ze kennen elkaar jaren en ze hadden elkaar sinds Italië ook niet gesproken). Ik voelde me erg een buitenstaander en zei niet zoveel. Ze komen ook niet vaak op msn (of ze zeggen heel weinig).
Ik wil ook heel graag mensen leren buiten school (ik hou niet van sport), want dan maakt die kakkinderen op school niet uit. Ik moet alleen uitzoeken hoe.
quote:Je moet ook niet naar de ''populaire'' mensen gaan (meestal is het gewoon een groep die zichzelf erg belangrijk vindt) maar gewoon een beetje kijken wie je aardig lijkt. Vandaag nog meegemaakt trouwens,Op dinsdag 19 augustus 2008 18:07 schreef Fersure het volgende:
[..]
Ik ben blij dat te horen. Maar ik hoef geen vrienden te worden met die 'populaire' mensen, want ik merk toch al dat ze me bij voorbaat kut vinden (ik kleed me niet als een barbiepop, maar een beetje alto). Maar ik wil wel dat ze normaal tegen me doen. Ik wil ook dat de gemiddelde mensen ook normaal tegen me doen. Ik werd in de 2e klas steeds nageroepen op school omdat ik naar ander soort muziek luisterde. Vooral door mensen in een bepaalde klas, en sommigen zitten nu bij mij in de klas. Die mensen vinden mij denk ik nog steeds een beetje raar.
een erg stil meisje bij mij in de klas zat ergens achterin, toen kwam er iemand aan die een grote mond heeft en zei van ''hey ik je zit op mijn plaats '' . Toen zei ze gewoon pech voor jou en de ander was stil en ging ergens anders zitten
.Ik bedoel maar, je moet je niet zoveel aantrekken van andere mensen. Met de mensen die je aardig lijken kom je vanzelf wel in contact.
quote:Nee, ik wil niet iemand zijn die er per sé bij wil horen. Ik maak gewoon een praatje omdat ik het leuk vind. Het is alsof er een heel nieuwe wereld voor me open is gegaan, omdat ik alle sociaalvaardigheden in het verleden nooit kende. Ik vind het leuk om contact te hebben met mensen. Ik wil met iedereen in de klas contact hebben (op kamp praatten de modetutjes ook tegen me en ze deden normaal tegen me) maar toen ze me negeerden dacht ik ook "laat maar". Hoezo werd jij op handen en voeten gedragen? Omdat je "excentriek" was?Op dinsdag 19 augustus 2008 18:09 schreef Syheriat het volgende:
Tja, je ziet er nogal apart uit. Vooral op de middelbare waar mensen een diepgang van nul hebben. Een interesse in mensen buiten hun eigen... sekte hebben ze ook niet. Dus daarom val je al buiten de boot.
Verder, je doet ook wel extreem je best hoor. Ik heb nooit m'n best gedaan, terwijl ik wel een vrij extraordinair type ben: ene dag in overhemd+stropdas en pantalon naar school, dag daarop in t-shirt en jeans, aparte manier van praten, slissen, cynisme waren gewoon dingen die me kenmerkten en ik heb nooit anders geprobeerd te zijn. Jij lijkt een gesprek te beginnen zonder daar enige aanleiding toe te hebben, zelfs niet je eigen vermaak. Je doet het, volgens mij, om een soort van bevestiging dat je het kunt. Maar waarom zou je in godsnaam met mensen die je negeren willen praten? Fuck, negeren ze je, dan is het toch klaar?
Geloof me, hoe meer moeite je doet hoe kutter het wordt. Ik ben, even in alle onbescheidenheid, al m'n hele leven omringd door vrienden, mensen die me in hun buurt wilden. Werd op handen en voeten gedragen door iedereen uit m'n klas. Dat zit deels in je (charisma, manipulatie, zelfvertrouwen uitstralen) maar het is gewoon een kwestie van schijt hebben. Waarom nou toch moeite doen zodat debielen je mogen? Doe het voor jezelf.
Ik zocht contact bij de "normale" mensen en die deden al vaag. Tenzij ik een vast vriendengroepje heb, durf ik wel openlijk overal schijt aan te hebben. Maar nu niet. Dan wordt me al helemaal de kans ontnomen om normale vrienden te maken.
quote:Overschat het vermogen tot blaten niet, zo'n jaloersmakend talent is dat nu ook weer niet. Jij vindt je juiste vrienden nog wel. Heb je op dit moment niets aan, snap ik, maar echt, komt wel goed.Op dinsdag 19 augustus 2008 17:30 schreef Fersure het volgende:
Ze praten dan alleen met haar en ik kreeg helemaal geen kans. En bij elk woord dat ze wisselden, leken ze steeds dichter bij elkaar te komen terwijl ik steeds verder weg zonk.
Voor nu denk ik dat je vooral gebaat zou zijn bij een manier om je zelfvertrouwen wat op te krikken. Assertiviteitscursus kan, vechtsport kan ook, sowieso elke sport of hobby waar je je ei in kwijt kunt werkt wel. En staar je niet blind op de mensen in je klas. Misschien zit je toevallig in een kutklas. Gelukkig is een school altijd groter dan die ene klas alleen
Zijn er geen schoolbrede activiteiten waar je je voor aan kunt melden? Toneelclub, musical, debatteam? Wellicht kom je daar leuke lui tegen?quote:Laat maar.
Heb je al toenadering proberen te zoeken tot andere schijnbaar introverte, stille mensen?
quote:Nee, echt niet. Maar ik vond het wel raar en aso dat ze me nu al niet moesten.Op dinsdag 19 augustus 2008 18:59 schreef Flashwin het volgende:
Wil je misschien zelf (wellicht onbewust) uitsluitend aandacht van juist de populaire mensen?
Heb je al toenadering proberen te zoeken tot andere schijnbaar introverte, stille mensen?
Er is wel een meisje die schijnbaar niemand kent in de nieuwe klas. Ik zat een keer naast haar, maar ik had geen praatje gemaakt...
Waarschijnlijk denkt ze nu precies hetzelfde over mij als ik over de anderen Ik zal morgen wel met haar praten.
Als ik jou was zou ik er niet zo mee zitten en gewoon een beetje praatjes maken met mensen die jou wel aardig lijken. Want de middelbare school is nog steeds de mooiste periode uit me leven, lekker lol maken en gek doen. Veel van me vrienden heb ik in die tijd ontmoet. Dus misschien ontmoet je ook nog wel een leuk persoon waar je het gezellig mee gaat krijgen
Negeer hun lekker terug...doe geen moeite meer voor die stomme populaire types.
Klasgenoten, ik heb er ook nooit wat mee gehad!!!
quote:Veel gepest?Op dinsdag 19 augustus 2008 20:48 schreef 100procent het volgende:
Ooit ben je van die hele rotschool af joh.
Negeer hun lekker terug...doe geen moeite meer voor die stomme populaire types.
Klasgenoten, ik heb er ook nooit wat mee gehad!!!
quote:Tja, als je gewoon graag praatjes maakt en mensen niet met jou is dat vervelend. Ik vind het ook vervelend voor je hoor, maar ik weet verder niet zo goed wat je eraan moet doen. Ik heb nooit zonder een grote vriendengroep gezeten (behalve de eerste weken in een nieuwe klas, waarin die zich ontwikkelt) dus weet ook niet zo goed hoe je er nou mee om moet gaan. Ik ben gezegend met de genen van twee extreem charismatische en sociale ouders, dus het is bij mij een soort natuur.Op dinsdag 19 augustus 2008 18:21 schreef Fersure het volgende:
[..]
Nee, ik wil niet iemand zijn die er per sé bij wil horen. Ik maak gewoon een praatje omdat ik het leuk vind. Het is alsof er een heel nieuwe wereld voor me open is gegaan, omdat ik alle sociaalvaardigheden in het verleden nooit kende. Ik vind het leuk om contact te hebben met mensen. Ik wil met iedereen in de klas contact hebben (op kamp praatten de modetutjes ook tegen me en ze deden normaal tegen me) maar toen ze me negeerden dacht ik ook "laat maar". Hoezo werd jij op handen en voeten gedragen? Omdat je "excentriek" was?
Ik zocht contact bij de "normale" mensen en die deden al vaag. Tenzij ik een vast vriendengroepje heb, durf ik wel openlijk overal schijt aan te hebben. Maar nu niet. Dan wordt me al helemaal de kans ontnomen om normale vrienden te maken.
Ik denk dat je wel wat meer zelfvertrouwen uit mag stralen, en toch alsnog wat minder je best moet doen. Mensen komen uiteindelijk wel naar jou. Zorg ervoor dat je bent wat ze nodig hebben? Als je heel goed in 'n vak bent komen mensen wel naar je toe voor hulp. En ehm, wees een beetje scherp, niet onaardig, zéker niet onaardig, maar ook niet overdreven lief. Gewoon af en toe even kattig zijn. Succes in ieder geval.
Zelfs als iemand niet precies dezelfde interesses heeft als jou kun je wel interesse tonen in wat diegene doet, hierdoor zullen ze je minder snel negeren en sneller een gesprek starten en waarschijnlijk ook vanuit hun eigen initiatief een gesprek met je starten.
Maarja zoals ik al eerder zei, ik zou me niet zo druk maken en wees gewoon jezelf.
Houd in gedachte dat het op kamp in Italië ook goed ging, leuke contacten zijn dus best mogelijk maar dan moet het wel van beide kanten komen. Wat was het eigenlijk voor zomerkamp? Het kamp was aangeraden door je psycholoog, dus vandaar dat ik het me af vraag. Was het kamp voor iedereen bedoeld of waren alle deelnemers er op advies van een psycholoog?
(nu ik nog wat verder lees in dit topic... volgens mij was het zomerkamp voor iedereen bedoeld?)
quote:misschien ben jij gewoon een eikel.Op woensdag 20 augustus 2008 01:34 schreef Biels het volgende:
Misschien ben je wel lelijk en/of dik.
quote:PIOp woensdag 20 augustus 2008 07:15 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
[..]
misschien ben jij gewoon een eikel.
quote:Ja, het was voor iedereen. Kamp om Italiaans te leren. Ik had het zelf uitgekozen, mijn psycholoog raadde alleen de organisatie aan. Het meisje dat nu op een andere school zit, zei dat deze school (waar ik nu op zit) alto's niet moeten. Ik kleed me niet heel erg alto; ik draag een vest van Overzeas en ik heb vaak een riem met studs erop maar voor de rest ben ik best neutraal. Ik kan me natuurlijk ook als een breezah gaan kleden, maar dat is niet mijn "stijl" en dan zal ik me nog ongemakkelijker voelen. En vandaag kwam ik steeds laat binnen bij de les, waardoor ik alleen moest zitten. Er werd toen een plattegrond gemaakt, dus zit ik bij die lessen voor de rest van het jaar alleenOp woensdag 20 augustus 2008 00:11 schreef pietkanarie het volgende:
Nog even aankijken, denk ik. Probeer je sociale instelling een beetje vast te houden, ookal reageerden je klasgenoten er niet positief op. Ik vind jouw insteek (af en toe een gesprekje aanknopen met iemand) een stuk beter dan die van je (o zo gezellig, als ik ze even in mag schatten) klasgenoten. Maar ja, je kent ze natuurlijk pas een dag en dit was een momentopname. Wie weet zitten er heel leuke types tussen die vandaag net hun dag niet hadden.
Houd in gedachte dat het op kamp in Italië ook goed ging, leuke contacten zijn dus best mogelijk maar dan moet het wel van beide kanten komen. Wat was het eigenlijk voor zomerkamp? Het kamp was aangeraden door je psycholoog, dus vandaar dat ik het me af vraag. Was het kamp voor iedereen bedoeld of waren alle deelnemers er op advies van een psycholoog?
(nu ik nog wat verder lees in dit topic... volgens mij was het zomerkamp voor iedereen bedoeld?)
Ik voelde me vandaag ook een beetje beroerd en ik merk ook meteen dat ik nu niet meer zo rechtop loop, zoals gisterochtend bijvoorbeeld. Ik ben bang dat mijn zelfvertrouwen van de vakantie langzaam wegzakt.
een eerste indruk spreekt boekdelen voor veel mensen en veel wordt bepaald op de 1e dag, Als je dan eruit ligt is het moeilijk om zomaar een andere indruk te geven.
quote:hoe kan dat dan ?Op woensdag 20 augustus 2008 15:23 schreef Fersure het volgende:
[..] En vandaag kwam ik steeds laat binnen bij de les, waardoor ik alleen moest zitten. Er werd toen een plattegrond gemaakt,
Je kleding lijkt me wel prima, is denk ik wel aardig neutraal. Maar op jouw school worden alto's dus niet zo gewaardeerd? Ik vind het nogal oppervlakkig om alleen iemand op z'n uiterlijk te beoordelen. Maar zeker op middelbare scholen gebeurt dat helaas wel vaker. En zeker niet breezah gaan kleden hoor , het is goed om je eigen stijl te hebben. Daarin voel je je ook het beste.
Hoe is de samenstelling van je klas? Zitten er veel mensen in die elkaar al kennen? Dat maakt het lastiger om aansluiting te vinden.
Ik kan me wel voorstellen dat het vervelend is om bij de lessen alleen te zetten, voelt toch een beetje ongemakkelijk. Vind het sowieso altijd belachelijk dat er meteen een plattegrond wordt gemaakt. Voor de leraren is het handig, voor de meeste leerlingen niet zo erg. Maar degene die tijdens de eerste les alleen zit, zit daar aan vast.
Als ik het zo lees heb je echte onzekere breezah klasgenoten. Weet ik niet zeker natuurlijk, ik heb ze nog nooit gezien. Maar je zult echt nog mensen tegen gaan komen met wie het klikt, net als de mensen van het kamp in Italië. Ik hoop in ieder geval dat het je lukt om zelfvertrouwen te houden, zou zonde zijn als dat weer verdween. Al maakt zo'n begin het natuurlijk niet makkelijker.
En hopelijk wordt het toch nog een leuk schooljaar. Veel mensen zijn de eerste dagen in een (nieuwe??) klas onzeker en gaan 'stoer' doen. Later draaien zij misschien wat bij. Je brengt veel tijd door op school dus het is fijn als het daar gezellig is.
Je kan er niets aan doen, hoe assertief je ook bent. Mensen moeten je niet, en negeren je daarom kompleet. Ik heb 3 jaar in zo'n klas gezeten en was niet het onderwerp want eigenlijk waren er maar 6 cool en de rest liep mee en waren daardoor eigenlijk altijd een beetje de pispaaltjes. Was 1 groepje de de hele klas in 1 spiraal naar beneden trok. Heb van alles geprobeert om een beetje een normale sfeer te krijgen. Van mijn kop houden, meelullen tot mensen afrossen het maakte geen flikker uit. Nu haat ik dat soort mensen toch al, en had het er niet zo moeilijk mee en ging zo goed en kwaad als het ging toch mijn eigen gangetje... Maar toch om 3 jaar met de nek aangekeken worden deed iets bij me, werd er alleen maar agressief van. Was wekelijks wel een keer iemand zijn rotkop naar de pleuris aan het meppen in de laatste paar maanden dat ik er op school zat. Zat destijds op vechtsport samen met een klasgenoot en die laatste paar maanden heb ik alleen maar doorgebracht met nieuw geleerde technieken uitproberen op medeklasgenootjes met schorsingen tot gevolg...
Op een gegeven moment verhuisd en in een klas terecht gekomen waar ik het wel naar mijn zin had, en waar geen josties in zaten die zichzelf een hele bobo vonden. Ik heb mijn laatste jaar met plezier afgemaakt, heb vrienden gemaakt voor het leven en kan met een glimlach terugkijken op het geheel.
Een andere school kan soms wonderen doen.
Zelf heb ik ook nooit echt iets met mn klasgenoten gehad, ongeacht welke klas ik ook zat.
Daar moet je je maar bij neerleggen heb ik geleerd. Je hoeft niet met ze om te gaan of aldoor met ze te praten. Het zullen je type's wel gewoon niet zijn. Ga op zoek naar mensen die je wel wat lijken, zodra je eenmaal wat contact hebt met één (ookal zal die wrs niet in je klas zitten) leer je al snel meer mensen kennen. Dan kan je je aandacht gewoon daar op zetten en dan laat je de klas gewoon voor wat het is. Zij zullen ook niet eeuwig je negeren, of nouja, negeren, ongeinteresseerd doen. Vooral door eventueel nieuw contact buiten de klas, aangezien je dan de focus op 'contact in de klas' wat zal laten varen, en dan zal je dat zelf ook minder erg vinden.
misschien moet je gewoon eens die verlegenheid aan de kant schuiven, en je zelfvertrouwens bij je pakken en gewoon tegen iemand gaan praten in de les die ook stil is, hoeven niet popi mensen te zijn vaak zijn die nog geeneens echt aardig omdat ze toch ja popi zijn en dus iedereen kunnen krijgen zegmaar.
gewoon eens met iemand over simpele dingen beginnen, wat voor saaie kutles/school dit is. hobby's vanalles. en dan ook gewoon na de les beetje met diegene optrekken.
goed, dit is natuurlijk makkelijker gezegt dan gedaan. en je moet gewoon je eigen stijl aanhouden. mensen nemen je maar zoals je ben en anders dan bokken ze maar op!
toch?quote:je kan er natuurlijk ook voor kiezen iets sterkers als zelfvertrouwen aan te leren.Op woensdag 20 augustus 2008 15:23 schreef Fersure het volgende:
[..]
Ja, het was voor iedereen. Kamp om Italiaans te leren. Ik had het zelf uitgekozen, mijn psycholoog raadde alleen de organisatie aan. Het meisje dat nu op een andere school zit, zei dat deze school (waar ik nu op zit) alto's niet moeten. Ik kleed me niet heel erg alto; ik draag een vest van Overzeas en ik heb vaak een riem met studs erop maar voor de rest ben ik best neutraal. Ik kan me natuurlijk ook als een breezah gaan kleden, maar dat is niet mijn "stijl" en dan zal ik me nog ongemakkelijker voelen. En vandaag kwam ik steeds laat binnen bij de les, waardoor ik alleen moest zitten. Er werd toen een plattegrond gemaakt, dus zit ik bij die lessen voor de rest van het jaar alleen
Ik voelde me vandaag ook een beetje beroerd en ik merk ook meteen dat ik nu niet meer zo rechtop loop, zoals gisterochtend bijvoorbeeld. Ik ben bang dat mijn zelfvertrouwen van de vakantie langzaam wegzakt.
zelfacceptatie en zelfrespect.
is dat een soort http://www.travelactive.nl/ ?
Centraal pesten-topic
1+1 = 2
quote:Dat is niet mijn mentaliteit, dat is mijn advies.Op dinsdag 19 augustus 2008 17:31 schreef William.Tecumseh.Sherman het volgende:
[..]
Gast, wat een enorme quittersmentaliteit
Zelf heb ik ook aardig wat pittige jaartjes achter de rug op de middelbare school, daar heb ik een hoop van geleerd, ben er harder van geworden, maar soms denk ik weleens te hard.
Warmte onderling is weg, waar dit nu aan ligt geen flauw idee.
Omgeving? Opvoeding? Kakkers? Arrogantie nergens op gebaseerd?
Soms heb je geluk in een klas te komen met redelijk gelijkgezinden en soms heb je gewoonweg puur pech.
Misschien eens bespreken met een decaan oid?
Bijvoorbeeld: Vinden jullie het goed als ik erbij kom staan? Arrogant meisje: Nee!
Beter is: Heej, waar hebben jullie t over?
Eigenlijk is het heel simpel, als iemand een verhaal vertelt haak jij ergens in met je eigen anekdote over wat je zelf hebt meegemaakt of wat je ervan denkt. (Ik weet, lukt niet altijd, ik had laatst een cursus waarbij er twee mensen waren die zichzelf zo heerlijk belangrijk vonden dat ik iedere keer bij het uitspreken van een zin onderbroken werd en er niet meer op terug werd gekomen.) Maar als je het maar vaak genoeg probeert, lukt het vanzelf een keer wel. Per slot van rekening hebben we hier allemaal kunnen lezen dat je best wat interessants te vertellen hebt en dat nog eens leuk kunt verwoorden ook.
Het is eigenlijk een negatieve gedachtengang die doorbroken moet worden: je kunt best wel meedoen aan een leuk gesprek, je moet het alleen zelf geloven. Probeer maar eens om dat tegen jezelf te zeggen. (Ik kan het, ik kan het, ik kan het) En wacht maar af hoe je je voelt als t eenmaal gelukt is!
Succes!
Denk dat de meesten ( zelfs de populairen ) nog een beetje onwennig zijn en misschien kortaf reageren mede door een mate van nieuwigheid en onzekerheid.
Niet te veel twijfelen en gewoon je eigen ding doen , dan komt het wel goed.
quote:Nee, dat niet...maar echt gezellig was anders.
) genoeg te zijn voor VWO en ging ik in de 3de naar Havo. Hier had ik het ook wel naar m'n zin, maar had ik minder contact met mijn klasgenoten. vorig jaar (de 4de dus), belande ik in een geheel nieuwe klas (i.v.m clusters) en heb ik het eerste halfjaar telkens alleen gezeten. Uiteindelijk heb ik in die klas 1 goede vriend gekregen, waar ik nog steeds veel contact mee heb, zelfs al is het (nog) vakantie. Dit jaar word mijn eindexamenjaar, en ik heb nog steeds veel contact met VWO. Ik hoop zelf dat je wat meer contact met je klas krijgt, maar bedenk dat 1 goede vriend eigelijk net zo fijn is als matig contact met de hele klas. Al is er maar 1 iemand in de klas waar je een goed gevoel bij hebt, probeer dan contact met die persoon te krijgen En je zelfvertrouwen... probeer het vast te houden als dat lukt. Ik hoop dat de psycholoog daarbij kan helpen. Dat je bij je klasgenoten geen aansluiting vindt zegt denk ik niet zoveel/niets over jou. Sommige mensen stellen zich totaal niet open voor contact. En jij hebt blijkbaar nogal wat van dat soort mensen in de klas. Maar je wilt natuurlijk gewoon een gezellig jaar, dus hopelijk draaien je klasgenoten nog wat bij.
En probeer niet ergens bij te horen waar je niet bij hoort.
quote:True maar vaak is dat ontstaan doordat ze een vroegere keer iets vroegen en uitgelachen/genegeerd/ whatever negatiefs werd. Daar wordt je ook niet vrolijk van en maakt je onzeker.Op donderdag 21 augustus 2008 00:10 schreef sitting_elfling het volgende:
het valt me wel veel op dat het vooral gaat over, niemand wil met mij praten, niemand wil mij meenemen, niemand vraagt mij ..
1+1 = 2
quote:Dat, en paraplu natuurlijk.Op vrijdag 22 augustus 2008 17:55 schreef anoniemm het volgende:
[..]
True maar vaak is dat ontstaan doordat ze een vroegere keer iets vroegen en uitgelachen/genegeerd/ whatever negatiefs werd. Daar wordt je ook niet vrolijk van en maakt je onzeker.