Duivendak #4 - Van Dief tot Kamerlid

quote:

Femkes grijze haren

Ze is mooi. Ze is eloquent. Femke is gewoon goed. Naar aanleiding van de geur van 'Onkruit' rond Wijnand Duyvendak was ze weer op televisie. Femke Halsema. Ze baalde. Het tekende haar hele gezicht. Ik zag rimpels. Ik zag vier grijze haren. Door Marcel Duyvestijn.

Ze is leider van een partij die niet de hare is. Dat bleek weer. Femke is sociaalliberaal en geen milieufundamentalist. Ik hou van haar, omdat ze rücksichtslos voor de vrijheid van meningsuiting opkomt.

Omdat ze voor Ayaan Hirsi Ali in het vuur springt, zonder dat ze het met de zwarte hinde eens hoeft te zijn. Dat is kracht.

Duyvendak

Maar wat is kracht als je een stel labbekakken achter je hebt staan? Deze week stond dus Wijnand Duyvendak in de schijnwerpers. Over inbraken waar hij trots op was. Ineens ging de beerput weer open.

Allerlei connecties met enge krakerclubjes passeerden de revue. Als klapper kwam het terroristische Rara weer tevoorschijn. Hij ontkent dat hij er bij zat. Maar het blijft wel elke keer aan hem kleven.

Dibi

Hij is niet de enige radicaal. Tofik Dibi flirt met de Internationale Socialisten, een Trotskistische club die het pure Marxisme achterna jaagt en sympathiseert met Hamas en Hezbollah. Femke houdt van Dibi's jongensachtigheid.

Van zijn flair. Van zijn knipperende ogen. Ongetwijfeld. Maar toch. Femke schaamt zich als hij rondloopt met een bord waarop Geert Wilders als levensgevaarlijke extremist staat afgebeeld.

Hitler

Een tijdje geleden sprak ik haar op het Museumplein in Amsterdam. We hadden het over Mohamed Rabbae, de oud-leider van GroenLinks. Hij is oud, ziek en verbitterd, zei ze. Ze sprak regelmatig met hem. Dat Rabbae Wilders een 'kleine Hitler' noemde, deed haar murmelen. Dat hij nog steeds moeite heeft met de Duivelsverzen van Salmon Rushdie, deed haar ogen sluiten.

"Voel je je niet eenzaam in je partij?", vroeg ik. Ineens was ze weer scherp. "Nee. Hoezo? Hartstikke leuke partij." Verschillende meningen. Verschillende mensen. Ik zwom even weg in haar reebruine ogen en geloofde er weinig van.

Nieuwe beweging

Ze is klaar. Net als Jan Marijnissen zal ze na de zomer de politiek in de wilgen gooien. Er is één uitweg: een nieuwe beweging. Een beweging waar Wouter Bos en Mark Rutte ook in meegaan. Ik heb de PvdA leider ooit horen zeggen dat er tussen hem, Mark en Femke qua ideeën weinig licht zat.

Dat is meer dan waar. Misschien kunnen Marco Pastors, Ahmed Aboutaleb, Boris van der Ham, Paul Scheffer en Pieter Winsemius zich ook aansluiten. God, wat zou dat knallen. Ineens gloort er weer hoop.

Visie

Zie ik ineens een prachtige partij voor me. Ik zie flair. Ik zie bevlogenheid. Ik zie visie. Maar ik zie ook een glunderende Femke Halsema voor me. Een tevreden mens die zich niet meer hoeft te schamen voor haar eigen partijgenoten en liefdevol lid is van haar eigen beweging.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 17:51 schreef JohnDope het volgende:
Joost de Haas trekt langzaam maar zeker de beerput open, hij schijnt namelijk ook nog wat te goed te hebben van de AIVD.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 18:51 schreef SeLang het volgende:
De linksen voelen zich moreel superieur en daardoor hebben ze een blinde vlek hebben voor geweld en andere criminele activiteiten binnen eigen kring. Dit is weer een goed voorbeeld hiervan.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 18:57 schreef Scaurus het volgende:
Neen. Ze zien haarscherp dat binnen eigen kringen criminele activiteiten worden gepleegd. Zie hebben daar geen blinde vlek voor: sterker nog, ze zien het als onderdeel van hun morele superioriteit dat ze geweld kunnen gebruiken om het hogere doel te bereiken.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 20:03 schreef detlevico het volgende:
Duyvendak gaf afgelopen week toe dat hij in 1985 in het ministerie van Economische Zaken heeft ingebroken om nucleaire plannen te stelen. Hij heeft een verleden als milieuactivist, maar distantieert zich nu van de inbraak.

Opiniepeiler Maurice de Hond stelde vrijdag dat uit een peiling bleek dat ruim de helft van alle Nederlanders vindt dat Duyvendak zijn Kamerzetel moet inleveren. Uit vrijwel de hele Tweede Kamer klonk felle kritiek op zijn ontboezeming en de schijnbare trots over zijn daad. GroenLinks staat pal achter hem en laat geen kans onbenut om erop te wijzen dat Duyvendak berouw heeft getoond.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 20:33 schreef Yildiz het volgende:
Ik vroeg slechts één klein dingetje. Namelijk, iets waaruit blijkt dat hij fysiek in dat ministerie was.

quote:

Op maandag 11 augustus 2008 19:21 schreef Martijn_77 het volgende:
Even een link naar eerdere topics:
GroenLinks-Kamerlid Duyvendak geeft inbraak toe
GroenLinks-Kamerlid Duyvendak geeft inbraak toe (Deel 2)
Alle Duyven op 't dak: GL-kamerlid bekent inbraak. #3

Nog een leuk stukje over GL en Duyvendak
[..]

Bron

quote:

Actieverleden blijft GroenLinks achtervolgen

Femke Halsema, de fractievoorzitter van GroenLinks, heeft een scherpe veroordeling uitgesproken over Kamerlid Wijnand Duyvendak. In een aankondiging van zijn boek Klimaatactivist in de politiek had Duyvendak opgeschept over een inbraak in het ministerie van Economische Zaken waarbij plannen voor kerncentrales werden gestolen. Hij noemde deze illegale actie ‘een groot succes’. In tweede instantie erkende Duyvendak dat hij duidelijker afstand had moeten nemen van zijn verleden als links-radicale activist.

Halsema meent volkomen terecht dat de geloofwaardigheid van Duyvendak een deuk heeft opgelopen. Inbraken bij ministeries zijn, zoals zij zegt, volstrekt onacceptabel. Want het doel, hoe nobel misschien ook, heiligt nooit illegale, ondemocratische actiemiddelen. Halsema roept Duyvendak en andere leden van de partij die betrokken zijn geweest bij illegale acties dan ook op rekenschap af te leggen.

Halsema behoort tot de tweede generatie GroenLinksers. Zij stak in 1997 van de Partij van de Arbeid over naar GroenLinks op verzoek van de toenmalige leider Paul Rosenmöller. De vakbondsbestuurder Rosenmöller rekende na de verkiezingsnederlaag van 1994 af met de bloedgroepenstrijd onder de oprichters van GroenLinks. Met een jonge ploeg getalenteerde Kamerleden streefde Rosenmöller naar deelname van zijn partij in een progressieve coalitie.

De parlementaire opstelling van Rosenmöller en Halsema wordt weliswaar door een grote meerderheid van de partij en de aanhang van GroenLinks gesteund, maar is niet onomstreden. GroenLinks is ontstaan uit een fusie van de linkse splinterpartijen CPN, PSP, PPR en EVP en was van het begin af aan een toevluchtsoord voor militante activisten uit de kraakbeweging, de milieubeweging en de vredesbeweging. Cru geformuleerd fungeert GroenLinks als een reclasseringsinstelling voor politieke delinquenten.

Want de affaire-Duyvendak staat niet op zichzelf. Er zijn veel personele unies tussen de militante milieubeweging en GroenLinks. De jongerenbeweging Dwars stond sympathiek tegenover het loslaten van pelsdieren als actiemiddel, maar werd op het laatste moment teruggefloten door de toenmalige partijvoorzitter Herman Meijer. Jack Bogers, loco-burgemeester van GroenLinks in Wageningen, werd veroordeeld omdat hij zijn geheimhoudingsplicht brak vlak na de moord op Fortuyn. Bogers seinde de compagnon van Volkert van der G. bij de Vereniging Milieu-Offensief in. Kort daarop werden 200 bestanden van de computer van Van der G. gewist.

Ex-Eerste-Kamerlid Sam Pormes zou hebben deelgenomen aan een trainingskamp van Palestijnse terroristen in Zuid-Jemen, een kwestie die in GroenLinks jarenlang met de mantel der liefde werd bedekt. Farah Karimi, voormalig Tweede-Kamerlid, heeft meegeholpen aan de opbouw van een terroristische organisatie in Iran.

Karimi en Duyvendak schreven pikante memoires. Maar GroenLinks zou het voorbeeld van de CPN en de SP moeten volgen en beroepshistorici moeten inschakelen om in het reine te komen met een schimmig verleden.

quote:

Op maandag 11 augustus 2008 20:14 schreef Ziggenmufter het volgende:
Links terrorisme .... uitroeien die polder Che Guevara's. Gewoon de mitrailleur erover.

quote:

Op maandag 11 augustus 2008 20:37 schreef Boze_Appel het volgende:

[..]

Fight Guevara with Guevara ending it's Che?

Als je een punt wil maken tegen terrorisme is geweld een slecht punt.

quote:

Duyvendak ziet democratie slechts als middel

Uit de opmerkingen van Wijnand Duyvendak blijkt een zeer beperkte waardering voor de democratie, betoogt Meindert Fennema.

Het zal wel aan de zomer liggen dat de media zich gestort hebben op een Tweede Kamerlid van wie allang bekend was dat hij in zijn actieverleden de grenzen van de rechtsstaat overschreden had. Maar Wijnand Duyvendak heeft het er zelf ook wel een beetje naar gemaakt, door zijn biografie zo parmantig te adverteren met zijn helerschap, op een moment bovendien dat hij zeker wist dat zijn delict verjaard was. In NOVA toonde hij zich een zelfingenomen zondaar. Geen fraai gezicht.

Maar er is ook een andere visie op de diepe kniebuigingen van Duyvendak mogelijk. Is het geen overwinning voor de democratie dat potentiële extremisten uit de kraak- en milieubeweging zich zonder veel geweld van overheidszijde tot de parlementaire democratie bekeerd hebben?

In het college politieke geschiedenis dat ik geef, vertel ik graag aan buitenlandse studenten dat er in Nederland tot voor kort een grote tolerantie bestond voor het linkse actiewezen. Als je vroeger als student een steen gooide door de ramen van het ministerie van Onderwijs liep je kans dat de minister persoonlijk naar buiten kwam om te vragen of je niet in een adviescommissie zitting wilde nemen. Repressieve tolerantie werd dat door de actievoerders genoemd, en het werkte perfect. In die zin is de politieke carrière van Duyvendak een teken van het succes van onze democratische rechtsorde. Drie hoeraatjes voor de democratie dus!

Maar in de interviews die Duyvendak geeft (Binnenland, 7 augustus) klinkt toch ook een sterke echo van het radicalisme van dertig jaar geleden. Duyvendak zegt zijn illegale acties weliswaar te betreuren, maar alleen maar omdat gewelddadige en illegale acties de mensen in het land van de milieubeweging vervreemden. De implicatie van deze redenering is dat hij gewelddadige acties niet zou afwijzen als ze wél effectief zouden zijn.

Deze instrumentele visie op geweld en wetsovertreding is typerend voor het politiek radicalisme waar Duyvendak deel van uitmaakte. Het linkse radicalisme was – en is – weliswaar niet erg gewelddadig, maar schuwde geweld zeker niet, ook niet tegenover burgers. Want Duyvendak distantieert zich nu wel van de RaRa-acties, maar van het geweld dat destijds tegen de leden van de Centrumbeweging gebruikt werd heeft Duyvendak zich nooit gedistantieerd. Ook al waren het zijn politieke vrienden die in Boekel en Kedichem de ramen ingooiden van de motels waar de Centrumpartij een vergadering had gepland. Met bivakmutsen op sloegen zij er met ijzeren staven op los.

Dat was geweld gericht tegen personen, een vorm van politiek terrorisme dus. Toch vermoed ik dat Duyvendak van die vormen van geweld geen afstand neemt. In ieder geval heeft actieblad Bluf, waarvan hij destijds redacteur was, nooit afstand genomen van het antifascistisch geweld.

Hoe komt dat? Politieke radicalen hebben een sterke neiging de wereld in te delen in Goed en Kwaad. Zelf zijn zij natuurlijk voor Het Goede en zij leveren een strijd, liefst op leven en dood, tegen het Kwaad. Vervolgens wordt ook de mensheid ingedeeld in diegenen die aan de goede en diegenen die aan de verkeerde kant staan. Met de mensen die aan de verkeerde kant staan, daar hebben radicalen meestal weinig medelijden mee. Politiek radicalisme is een politieke religie waarin het doel de middelen heiligt.

Duyvendak zegt daar zelf over: ‘Er had zich destijds een hardheid ontwikkeld, waarvan we toen dachten: alles bestaat naast elkaar. Zij deden het met geweld, en wij deden het iets anders, en laat de beste winnen. Nu zie ik veel scherper hoe ontzettend belangrijk het is geweldloos te zijn, maar dat het ook van groot belang is daarover heel uitgesproken positie te kiezen tegenover mensen die daar anders over denken. Als je in zo’n sfeer van geweld en confrontatie zit, kan er een tunnelvisie ontstaan die levensgevaarlijk is.’ (Trouw, 17 december 2003)

Merk op hoe sterk het denken in de radicale beweging beïnvloed is door een sociaal-darwinistische denkwijze: laat de beste winnen. Merk ook op dat uit dit citaat geen enkel besef van democratische deliberatie spreekt. Geweld wordt door Duyvendak afgewezen omdat het leidt tot een tunnelvisie, in zijn eigen beweging wel te verstaan. Wat geweld met tegenstanders doet, lijkt hem – ook in 2003 toen hij al namens GroenLinks in de Tweede Kamer zat – niet te interesseren. Dat politiek geweld het democratische proces ondergraaft, lijkt Duyvendak niet te beseffen.

Voor Duyvendak is democratische politiek slechts een middel om zijn doel te bereiken. Helaas zijn er, zowel ter linker als ter rechter zijde, veel mensen die er zo over denken. Het onverwachte succes van D66 zou wel eens een teken kunnen zijn dat anderen, geconfronteerd met verschillende vormen van politiek radicalisme, zich plotseling realiseren dat democratie meer is dan een mogelijkheid je eigen doeleinden te verwezenlijken. Het is een manier van samenleven die in zichzelf waarde heeft, omdat hij uitgaat van respect voor politieke tegenstanders.

quote:

Cru geformuleerd fungeert GroenLinks als een reclasseringsinstelling voor politieke delinquenten.

quote:

Jack Bogers, loco-burgemeester van GroenLinks in Wageningen, werd veroordeeld omdat hij zijn geheimhoudingsplicht brak vlak na de moord op Fortuyn. Bogers seinde de compagnon van Volkert van der G. bij de Vereniging Milieu-Offensief in. Kort daarop werden 200 bestanden van de computer van Van der G. gewist.

quote:

Op maandag 11 augustus 2008 20:47 schreef geenID het volgende:
Ach, hij is gewoon volksvertegenwoordiger. Maar dan van linkse krakers, inbrekers en ander tuig zoals SCH. In een echte democratie ( ) horen die ook in de TK.

quote:

Op maandag 11 augustus 2008 22:06 schreef SCH het volgende:

. Het is allemaal zo ongelooflijk braaf en saai, die nieuwe rechtse overheidsaanhangers.

quote:

Is Wijnand Duyvendak nou nog niet weg?
GS

Een dag zonder Duyvendak is een dag niet gelachen. We gaan dan ook vrolijk verder met het desavoueren van het Teflon Terroristje van de Tweede Kamer. Vandaag een prettig hoofdredactioneel in NRC Handelsblad over de Affaire, dat en passant GroenLinks nog even wegzet als een stelletje laffe zwabberaars. Het gedraaikont heeft GL inmiddels 1 zetel gekost in de peilingen. Wacht, u weet niet waarover het gaat? De voormalige terreurcel van Duyvendak heeft inmiddels de bewuste Bluf-documenten over de inbraak online gezet. Leest u mee in PDF. De cursus inbreken, geschreven door Duyvendak de Leugenaar. Een vriendendienst, maar veel zal het niet helpen. Want Wijnand houdt geen vriend meer over. Met tranen in de ogen hebben wij het artikel van Alex van Veen op Ravage Digitaal gelezen. In het voetbal hebben ze daar een term voor: matennaaier. Maar dan is daar altijd nog de mislukte internetmiljonair Francisco van Jole, die zijn bewondering voor terreur-smurf niet onder stoelen en banken steekt in de radio-uitzending van Deining (mp3) op de babyboomzender Radio1. Sluiten we af met de vandaag gepubliceerde Kamervraag van de heer Wilders aan het adres van de minister van Justitie: Deelt u de mening dat inbrekers geen lid zouden mogen zijn van de Kamer? Zo ja, hoe gaat u dit realiseren? Joehoe, Den Haag. Kappen met dat reces. Er is werk te doen...

quote:

GS

Femke Halsema is Trots op Terrorisme

Sinds haar oprichting in 1989 is GroenLinks een parlementaire partij die opereert binnen de grenzen van de democratische rechtsstaat, die deze ook zeer respecteert en bewaakt. Daar is niets schimmigs aan. Het is ook een politiek thuis voor allerlei soorten mensen: activisten, bestuurders, doeners en denkers. Daar horen mensen met een radicaal en een heel gematigd verleden bij. Dat is niet iets om je voor te schamen, maar om trots op te zijn. GroenLinksers zijn niet eenvormig in hun verleden maar wel in hun oordeel dat de democratische rechtstaat het hoogste goed is. Daar naar te handelen, daarop mogen we individueel en als organisatie worden beoordeeld."
En hopla. Daar is de volgende beerput.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 11:53 schreef Ziggenmufter het volgende:
de Grote Afrekening.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 12:52 schreef Bluesdude het volgende:

[..]

Wat is dat ?
Binnenkort zal het de rechtse pers eindelijk lukken Groenlinks een terreurstempel op te drukken en ???
En wat dan .... ?

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 13:03 schreef Ziggenmufter het volgende:

[..]

Einde GroenLinks,

quote:

Op maandag 11 augustus 2008 22:06 schreef SCH het volgende:
Het is allemaal zo ongelooflijk braaf en saai, die nieuwe rechtse overheidsaanhangers.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 14:03 schreef Apropos het volgende:

[..]

Ja, je zal toch maar een liegende volksvertegenwoordiger bekritiseren, dan ben je natuurlijk braaf en saai en een overheidsaanhanger.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 15:47 schreef SCH het volgende:

[..]

Ik ben verbaasd over het enorme vertrouwen dat rechts ineens in het ambtenarenapparaat en de ministeries heeft.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 15:50 schreef Apropos het volgende:

[..]

Dat is iets geheel anders.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 15:52 schreef SCH het volgende:

[..]

Nee hoor. Dat heeft hier alles mee te maken. Ik lees nu ineens op rechtse blogs hoe goed de ambtenaren bezig waren op dit terrein. Terwijl het tegen alle afspraken inging.

quote:

Eerlijk steken

Een radicale actievoerder ben ik nooit geweest. Ik heb wel eens een woning helpen kraken en een overheidsgebouw bezet, maar het stelt allemaal weinig voor. Mijn activisme bestond vooral uit entertainment en vermaak. Ik maakte deel uit van een straattheatergroep die speciaal voor betogingen en demonstraties stukken schreef en speelde. Bij een van die toneelstukjes maakten we wel gebruik van een gasmeter die was gestolen uit de woning van de burgemeester van Utrecht. Dat was in feite heling. Stel nu dat ik politicus was. Zou ik dan vanwege deze onschuldige wetsovertreding mijn geloofwaardigheid kwijt zijn?

Nadat Wijnand Duyvendak heeft bekend dat hij in 1985 betrokken was bij een inbraak in het ministerie van Economische Zaken is het hele land over hem heen gevallen. Uit een opiniepeiling blijkt dat maar liefst 57 procent van de ondervraagden vindt dat hij moet vertrekken. Burgerlijke ongehoorzaamheid kan op weinig sympathie meer rekenen. Ik vind daarentegen nog steeds dat het legitiem kan zijn de wet te overtreden om misstanden openbaar te maken. Stel dat Nederlandse militairen in Afghanistan gevangenen zouden martelen. Dan zou ik een actievoerder die het bewijs van die praktijk zou stelen en openbaar maken, niet veroordelen, maar toejuichen.

De wetsovertreding (je mag niet stelen) helpt in zo’n geval om een hogere waarde die ook in de wet is vastgelegd (je mag niet martelen) te verdedigen. In feite heeft het kabinet een vergelijkbare afweging gemaakt na de diefstal van bankgegevens door een medewerker van de Liechtensteinse LGT bank. De medewerker had een cd-rom met gegevens van de rekeningen vol zwart geld voor 4,2 miljoen euro verkocht aan de Duitse geheime dienst. Ook de FIOD heeft van deze gestolen gegevens gebruik gemaakt om19 Nederlanders en 2 Nederlandse bedrijven aan te pakken. Blijkbaar vindt het kabinet in dit geval heling legitiem om het grotere kwaad (belastingontduiking) aan te pakken.

Maar burgerlijke ongehoorzaamheid is alleen legitiem als aan strenge voorwaarden is voldaan. De socioloog Kees Schuyt stelt in zijn proefschrift uit 1972 dat burgerlijke ongehoorzaamheid openlijk, gewetensvol en geweldloos moet zijn. De gekozen actie moet ook in verhouding staan tot het doel. Het doel van de inbraak bij Economische Zaken was te laten zien dat de regering plannen maakte voor een nieuwe kerncentrale, terwijl de minister tegen de Kamer had gezegd dat er geen nieuwe centrales zouden komen.

De actievoerders vonden dat de minister de Kamer onjuist had geïnformeerd. De vraag is of er geen andere manieren bestonden om die informatie boven water te krijgen. Sinds 1980 bestaat immers de Wet Openbaarheid van Bestuur. Toch denk ik dat de actie een voorbeeld had kunnen zijn van legitieme burgerlijke ongehoorzaamheid. Maar aan een andere voorwaarden van Schuyt hebben Duyvendak en zijn kompanen zich niet gehouden. Ze hebben hun actie niet openlijk uitgevoerd. Ze hebben zich niet bekend gemaakt. Duyvendak heeft later in het Parool zelfs gelogen dat hij niet wist wie er bij de inbraak betrokken waren.

Volgens Schuyt geeft juist de openlijke bekentenis van de eigen misdaad burgerlijke ongehoorzaamheid zijn legitimiteit. De ‘da - der’ doet daarmee namelijk twee dingen. Hij erkent de democratische rechtsorde, hij is zelfs bereid de straf voor zijn daad te ondergaan, en hij claimt dat een hoger doel die wetsovertreding rechtvaardigde. Dan is het pas eerlijk stelen.

Duyvendak en zijn kompanen hebben nooit op die manier verantwoording willen afleggen voor hun daden. Zelfs nu doet Duyvendak dat niet. Hij neemt wel afstand van zijn actie, maar hij geeft daarvoor alleen strategische argumenten, geen morele overwegingen. Radicale actie acht hij niet effectief omdat actievoerders daarmee de sympathie van het grote publiek verspelen. Hij vindt het slimmer via de politiek te strijden voor een beter klimaat.

Door verantwoording af te leggen, wordt ook voorkomen dat burgerlijke ongehoorzaamheid leidt tot eigenrichting en terreur, want wie een bomaanslag of een brandstichting bekent, verdwijnt voor een fikse tijd achter de tralies. Ik heb één keer aan een actie meegedaan die absoluut niet voldeed aan deze voorwaarden voor legitieme burgerlijke ongehoorzaamheid. De actiegroep Tegengas hielp mensen hun gasmeter te kantelen uit protest tegen de hoge gasprijs en de vele afsluitingen. Een gekantelde gasmeter stond stil en dus was het gas gratis. Ik heb dat toen ook gedaan. Daar heb ik nu spijt van. Die actie kon absoluut niet door de beugel omdat ik het stiekem deed, er geen verantwoording voor aflegde en zo mijn straf ontliep. Dan is het geen actievoeren, maar ordinair stelen.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:05 schreef Ziggenmufter het volgende:
Zelfs de linkse pers trekt zijn handen af van inbreker en vermoedelijke terrorist Duyvendak.

quote:

Zo lang hij in de politiek rondloopt, zal hij telkens worden gevraagd naar zijn betrokkenheid bij de terroristenbende RaRa. Hij kan maar beter opzouten.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:06 schreef SCH het volgende:
Haha, als het eens wat kritischer is over links weet ie ineens de Volkskrant ook te vinden en te posten. Wat een lafbekje is het toch

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:08 schreef Ziggenmufter het volgende:

[..]

Alles wat links lief is, wordt nu verafschuwd.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:07 schreef SCH het volgende:

[..]

Je vergeet moord, verkrachting, genocide enz.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:08 schreef Ziggenmufter het volgende:

[..]

Jij snapt de tijdgeest niet hè? De mensen accepteren geen burgerlijke ongehoorzaamheid meer. Alles wat links lief is, wordt nu verafschuwd.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:06 schreef SCH het volgende:
Haha, als het eens wat kritischer is over links weet ie ineens de Volkskrant ook te vinden en te posten. Wat een lafbekje is het toch

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:11 schreef Martijn_77 het volgende:

[..]

Nee, ik post bronnen die mijn verhaal onderbouwen (dat doe jij ook) en linkse bronnen blijken mijn verhaal nu ok te kunnen onderbouwen. Hier uit blijkt trouwens ook dat in het linkse kamp de aanhang van Duyvendak hard aan het terug lopen is.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:13 schreef SCH het volgende:
Kijk, nu geef je het eindelijk eens toe. Hoe selectief je bronnen gebruikt, alleen maar als ze jezelf goed uitkomen

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:13 schreef SCH het volgende:
Hoe kom je er nou weer bij dat uit dit stukje blijkt dat 'de aanhang hard aan het terug lopen is'

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:21 schreef Martijn_77 het volgende:

[..]

Selectief je nieuws brengen dat doe jij ook omdat jou dat ook goed uitkomt

quote:

Kijken eens naar de berichtgevingen over Duyvendak

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:25 schreef SCH het volgende:
Dat is geen antwoord. Welke aanhang loopt er terug. Uit de peilingen bleek dat nauwelijks namelijk.

quote:

Hillen eist vertrek Duyvendak

In zijn column in KN laakt Hans Hillen deze week de mildheid van Groen Links leidster Femka Halsema tegenover Wijnand Duyvendak. De voormalige milieu-activist en parlementariër bekende onlangs dat hij in de jaren 80 betrokken was bij de inbraak in het Ministerie van Financiële Zaken. “Er zijn in Nederland politieke loopbanen afgebroken voor heel wat minder,” schrijft Hillen. Voor politici geldt dat de integriteit bij het vervullen van een openbaar ambt boven elke vorm van twijfel staat. En aan deze norm voldoet Duyvendak volgens de columnist niet meer. Niet alleen dat hij criminele feiten heeft begaan, hij is ook nog zo berekenend ze openbaar te maken nu ze verjaard zijn en niet meer vervolgd kunnen worden. “Waarom heiligt op links het doel toch steeds alle middelen?” vraagt Hillen zich af. Als Duyvendak werkelijk respect heeft voor de parlementaire democratie, zoals hij zegt te doen, dan dient hij in de ogen van Hillen zijn ambt met onmiddellijke ingang neer te leggen. Daarna moet de Tweede Kamer een grondig openbaar onderzoek doen naar het complete verleden van de parlementariër. “Want”, zegt Hillen, “tot nu toe heeft hij alleen bekend gemaakt wat hem persoonlijk uitkwam.” (KN)

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 15:52 schreef SCH het volgende:

[..]

Nee hoor. Dat heeft hier alles mee te maken. Ik lees nu ineens op rechtse blogs hoe goed de ambtenaren bezig waren op dit terrein. Terwijl het tegen alle afspraken inging.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:43 schreef Apropos het volgende:

[..]

Je laat de belangrijkste passage weg.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:32 schreef SCH het volgende:
Die Hillen, indrukwekkend hoor

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 19:13 schreef SCH het volgende:
Hoe selectief je bronnen gebruikt, alleen maar als ze jezelf goed uitkomen

quote:

Van het ene uiterste naar het andere

Elsbeth Etty

In mijn herinnering was het wel een aardige stunt, de onthullingen in 1985 van een groepering genaamd ‘De wraak van jonkheer mr. De Brauw’ over het bestaan van plannen op het ministerie van Economische Zaken voor de bouw van nieuwe kerncentrales.

Een jaar eerder was De Brauw, oud-minister van DS’70, overleden. Moeizaam had de man – het tegendeel van een linkse rakker – de laatste jaren van zijn leven gewijd aan de slepende Brede Maatschappelijke Discussie over kernenergie. De uitkomst van deze BMD was tweeledig: Nederland moest even niets meer hebben van kernenergie, maar ook niet van een oeverloze inspraakronde die alleen maar bedoeld was om te sussen en tijd te rekken.

Een groepje onverlaten had de bewijzen voor de onzinnigheid van die hele BMD gepikt en vervolgens breed uitgemeten – de via inbraak en heling verkregen informatie werd met belangstelling en met weinig ethische mitsen en maren door de gevestigde media overgenomen.

De actie was uiteraard strafbaar. In de jaren zeventig is menige poging ondernomen om de rechterlijke macht ertoe te bewegen geweldloze maar illegale politieke acties niet wederrechtelijk te verklaren. Maar in het bekendste voorbeeld – het massale proces tegen de bezetters van het Maagdenhuis in 1969 – had het Amsterdamse Gerechtshof hier al korte metten mee gemaakt. In een democratische samenleving, sprak het Hof vermanend, is het onduldbaar dat burgers een doel nastreven met schending van door de strafwet beschermde rechtsbelangen.

Uiteraard – maar dat weerhield demonstranten er zelden van een demonstratieverbod te overtreden, de vakbonden zorgden met stakingen voor de intrekking van wettelijke beperkingen van het stakingsrecht, Vietnam-activisten smokkelden deserteurs de grens over, feministen bezetten om het recht op abortus te verdedigen de abortuskliniek in Bloemenhove, et cetera. Deze typen illegale acties mag je, ook in retrospectief, niet over één kam scheren met het geweld waartoe sommige krakers en milieuactivisten eind jaren tachtig vervielen. Toch gebeurt dat, ook door spijtoptanten in GroenLinks.

Alles wat zich buiten de wettelijke kaders beweegt heet tegenwoordig terrorisme. Dat is een mooi succes van het terrorisme. De zelfkastijding van GroenLinks over het ‘actieverleden’ van het Tweede Kamerlid Wijnand Duyvendak wegens zijn betrokkenheid bij de inbraak in 1985 is zo bezien meer dan een zomerrelletje, het lijkt een symptoom van de veranderingen in het politieke klimaat.

Fractievoorzitter Femke Halsema van GroenLinks verzekert: „Ik vind dat acties altijd binnen de grenzen van de wet dienen te blijven.” Altijd? En Martin Luther King dan, en Gandhi dan? GroenLinks gooit met deze formulering het leerstuk van de burgerlijke ongehoorzaamheid het raam uit. Nu is dat, toegegeven, een ingewikkeld begrip. De term is gemunt door Henry David Thoreau in zijn beroemde essay Civil Disobedience uit 1849: de burger mag nooit zijn geweten ondergeschikt maken aan de wet of uitleveren aan de wetgever. „Why has every man a conscience, then?”
Maar waar liggen de grenzen?

Het kan toch niet waar zijn dat Femke Halsema het recht van een individu of groep ontkent om verzet tegen de overheid te bieden als de staat zelf bron van onrecht is. Het kan niet waar zijn dat zij de staat en het recht aan elkaar gelijk stelt. Tenzij zij ervan uit zou gaan dat de staat per definitie gerechtvaardigd is.

In een democratische rechtsstaat is het onderscheid van belang tussen protestvormen die uitgaan van de erkenning van de legitimiteit van het heersende gezag en vormen die de legitimiteit van het gezag ontkennen. In 1972 plaatste jurist en socioloog Kees Schuyt in zijn proefschrift (Recht, orde en burgerlijke ongehoorzaamheid) burgerlijke ongehoorzaamheid halverwege een schaal die gaat van legale protestvormen zoals petities tot en met revolutie. Hij noemt een aantal kenmerken die in zekere zin ook als criteria voor de toelaatbaarheid van illegale acties kunnen dienen. De acties moeten bijvoorbeeld gewetensvol zijn, geweldloos, er moet een samenhang bestaan tussen de actievorm en de doelstelling, de actievoerders moeten weloverwogen en openlijk te werk gaan, bereid zijn zich aan arrestatie en bestraffing bloot te stellen, legale middelen moeten zijn uitgeput, de rechten van anderen moeten in acht worden genomen.

Het is duidelijk dat de actie van ‘De wraak van jonkheer mr. De Brauw’ in 1985 aan een aantal van deze criteria niet voldeed. De kompanen van Duyvendak gingen mogelijk gewetensvol, zeker geweldloos, ongetwijfeld weloverwogen te werk, hun doel (opening van zaken) stond in verband met de illegale handeling (inbraak), zij brachten voor zover bekend anderen geen schade toe. Maar zij gingen niet openlijk te werk, meldden zich niet als daders en ontliepen bestraffing.

Dat geeft meer reden tot zelfreflectie voor Wijnand Duyvendak dan de nu door hem geformuleerde zelfkritiek dat de actie „contraproductief” was, die slechts een instrumentele en opportunistische denkwijze verraadt. Er is dus wel iets te zeggen voor de verklaring van Halsema (boetvaardig overgenomen door Duyvendak) dat de inbraak uit 1985 „moreel en politiek onacceptabel” was. De wrekers van De Brauw hadden gewoon wat flinker moeten zijn.

Als nu echter het zondebesef van GroenLinks leidt tot een smeekbede om een Brevet van Braafheid, is dat het andere uiterste. En dat is al evenmin politiek en moreel acceptabel. Want wie anders dan GroenLinks kan de taak op zich nemen nieuwe generaties bij te brengen dat er óók een noodzaak kan bestaan tot zinvol en ernstig verzet tegen onrecht, als doel en middelen proportioneel zijn, zelfs als de wetgever dat illegaal verklaart? Of omgekeerd: wie zal onbesuisde actievoerders, die hun geweten volgen, met moreel gezag kunnen aanwijzen waar de grenzen liggen?

Duyvendak zat in 1985 fout, maar nu zit hij samen met Halsema fouter: nu noemen zij de gehoorzaamheid aan de wet onvoorwaardelijk. Daarmee ontkent GroenLinks de rechtvaardiging die John Rawls gaf van burgerlijke ongehoorzaamheid in een democratische samenleving: een uiting van ongehoorzaamheid aan de wet binnen de grenzen van trouw aan de rechtsstaat.

Een dergelijk gewetensvol activisme hoort voor GroenLinks het erfgoed te zijn, een zuiver wetspositivisme zou het laatste onderscheid met de PvdA of D66 tenietdoen.

quote:

Eerlijk stelen

Pieter Hilhorst

Een radicale actievoerder ben ik nooit geweest. Ik heb wel eens een woning helpen kraken en een overheidsgebouw bezet, maar het stelt allemaal weinig voor. Mijn activisme bestond vooral uit entertainment en vermaak. Ik maakte deel uit van een straattheatergroep die speciaal voor betogingen en demonstraties stukken schreef en speelde. Bij een van die toneelstukjes maakten we wel gebruik van een gasmeter die was gestolen uit de woning van de burgemeester van Utrecht. Dat was in feite heling. Stel nu dat ik politicus was. Zou ik dan vanwege deze onschuldige wetsovertreding mijn geloofwaardigheid kwijt zijn?

Inbraak

Nadat Wijnand Duyvendak heeft bekend dat hij in 1985 betrokken was bij een inbraak in het ministerie van Economische Zaken is het hele land over hem heen gevallen. Uit een opiniepeiling blijkt dat maar liefst 57 % van de ondervraagden vindt dat hij moet vertrekken. Burgerlijke ongehoorzaamheid kan op weinig sympathie meer rekenen. Ik vind daarentegen nog steeds dat het legitiem kan zijn om de wet te overtreden om misstanden openbaar te maken. Stel dat Nederlandse militairen in Afghanistan gevangenen zouden martelen. Dan zou ik een actievoerder die het bewijs van die praktijk zou stelen en openbaar maken, niet veroordelen, maar toejuichen. De wetsovertreding (je mag niet stelen) helpt in zo’n geval om een hogere waarde die ook in de wet is vastgelegd (je mag niet martelen) te verdedigen.
In feite heeft het kabinet een vergelijkbare afweging gemaakt na de diefstal van bankgegevens door een medewerker van de Liechtensteinse LGT bank. De medewerker had een CD-Rom met gegevens van de rekeningen vol zwart geld voor 4,2 miljoen euro verkocht aan de Duitse geheime dienst. Ook de Fiod heeft van deze gestolen gegevens gebruik gemaakt om 19 Nederlanders en de 2 Nederlandse bedrijven aan te pakken. Blijkbaar vindt het kabinet in dit geval heling legitiem om het grotere kwaad (belastingontduiking) aan te pakken.

Burgerlijke ongehoorzaamheid

Maar burgerlijke ongehoorzaamheid is alleen legitiem als aan strenge voorwaarden is voldaan. De socioloog Kees Schuyt stelt in zijn proefschrift uit 1972 dat burgerlijke ongehoorzaamheid openlijk, gewetensvol en geweldloos moet zijn. De gekozen aktie moet ook in verhouding staan tot het doel. Het doel van de inbraak bij Economische Zaken was om te laten zien dat de regering plannen maakte voor een nieuwe kerncentrale terwijl de Minister tegen de Kamer had gezegd dat er geen nieuwe centrales zouden komen. De aktievoerders vonden dat de Minister de kamer onjuist had geïnformeerd. De vraag is of er geen andere manieren bestonden om die informatie boven water te krijgen. Sinds 1980 bestaat immers de Wet Openbaarheid van Bestuur. Toch denk ik dat de aktie een voorbeeld had kunnen zijn van legitieme burgerlijke ongehoorzaamheid.
Maar aan een andere voorwaarden van Schuyt hebben Duyvendak en zijn kompanen zich niet gehouden. Ze hebben hun actie niet openlijk uitgevoerd. Ze hebben zich niet bekend gemaakt. Duyvendak heeft later in het Parool zelfs gelogen dat hij niet wist wie er bij de inbraak betrokken waren. Volgens Schuyt geeft juist de openlijke bekentenis van de eigen misdaad burgerlijke ongehoorzaamheid zijn legitimiteit. De ‘dader’ doet daarmee namelijk twee dingen. Hij erkent de democratische rechtsorde, hij is zelfs bereid om de straf voor zijn daad te ondergaan, en hij claimt dat een hoger doel die wetsovertreding rechtvaardigde. Dan is het pas eerlijk stelen.
Duyvendak en zijn kompanen hebben nooit op die manier verantwoording af willen leggen voor hun daden. Sterker nog, zelfs nu doet Duyvendak dat niet. Hij neemt wel afstand van zijn actie, maar hij geeft daarvoor alleen strategische argumenten, geen morele overwegingen. Radicale actie acht hij niet effectief omdat actievoerders daarmee de sympathie van het grote publiek verspelen. Hij vindt het slimmer om via de politiek te strijden voor een beter klimaat.

Terreur

Door verantwoording af te leggen wordt ook voorkomen dat burgerlijke ongehoorzaamheid leidt tot eigenrichting en terreur, want wie een bomaanslag of een brandstichting bekent, verdwijnt voor een fikse tijd achter de tralies. Ik heb één keer aan een actie meegedaan die absoluut niet voldeed aan deze voorwaarden voor legitieme burgerlijke ongehoorzaamheid. De actiegroep Tegengas hielp mensen om hun gasmeter te kantelen uit protest tegen de hoge gasprijs en de vele afsluitingen. Een gekantelde gasmeter stond stil en dus was het gas gratis. Ik heb dat toen ook gedaan. Maar daar heb ik nu spijt van. Die actie kon absoluut niet door de beugel omdat ik het stiekem deed, er geen verantwoording voor aflegde en zo mijn straf ontliep. Dan is het geen actievoeren, maar ordinair stelen.