[Deel 1486]Ik weet wel dat die simpele muts een kind heeft

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 22:45 schreef Apropos het volgende:

[..]

Nee, want dan komt gronk.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 22:49 schreef Apropos het volgende:
(CNN) -- Soul singer and arranger Isaac Hayes, who won Grammy awards and an Oscar for the theme from the 1971 action film "Shaft," has died, sheriff's officials in Memphis, Tennessee, reported Sunday.

Relatives found Hayes, 65, unconscious in his home next to a still-running treadmill, said Steve Shular, a spokesman for the Shelby County Sheriff's Department.

Paramedics attempted to revive him and took him to a hospital, where he was pronounced dead shortly after 2 p.m., the sheriff's department said.

No foul play is suspected, the agency said in a written statement.

Hayes was a longtime songwriter and arranger for Stax Records in Memphis, playing in the studio's backup band and crafting tunes for artists such as Otis Redding and Sam and Dave in the 1960s.

He released his first solo album in 1967, and his 1969 follow-up, "Hot Buttered Soul," became a platinum hit.
Don't Miss

In 1971, the theme from "Shaft" topped the Billboard Hot 100 for two weeks and won an Academy Award for best original theme song. The song and the movie score also won Grammy awards for best original score and movie theme.

Hayes won a third Grammy for pop instrumental performance with the title track to his 1972 "Black Moses" album.

From the late 1990s through 2006, Hayes provided the voice of "Chef" for Comedy Central's raunchy animated series "South Park," as well as numerous songs.

The role introduced him to a new generation of fans, but he left after the show lampooned his own religion, the Church of Scientology.

He was inducted into the Rock and Roll Hall of Fame in 2002.

quote:

No foul play is suspected, the agency said in a written statement.

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 22:55 schreef Apropos het volgende:
Een week na thuiskomst, eindelijk geen diarree meer .

quote:

Tsjoerkin ging er niet direct op in, maar tegen verslaggevers zei hij na de openbare zitting dat regimeverandering 'een Amerikaanse uitvinding' is.

quote:

Editie Egyptische krant verdwenen

Kairo, 10 aug. De zondagse editie van de onafhankelijke Egyptische krant al-Dustour is zaterdagnacht verdwenen.

De krant zou komen met een verhaal over de dood van de Libanese zangeres Tamim op haar hotelkamer in Dubai. „Is een hooggeplaatste Egyptenaar bij de moord betrokken?” kopte de krant.

Nadat de exemplaren zaterdagnacht in een trein waren overgeladen voor verdere distributie, zou het distributiebedrijf een bevel hebben ontvangen om de krant te confisqueren, zei een functionaris van het bedrijf. De krant heeft geen officieel bericht van de autoriteiten ontvangen, zei de hoofdredacteur.

In het artikel zeggen een voormalige Egyptische politieman en twee bewakers van het hotel in Dubai dat ze de zangeres in opdracht van een vooraanstaande Egyptenaar zouden hebben vermoord. Een woordvoerder van het ministerie van Binnenlandse Zaken ontkende gisteren dat de krant was geconfisqueerd.

quote:

Oeigoeren

Bert Wagendorp

In zijn gesprek met de Chinese premier Wen Jiabao stelde onze Jan-Peter Balkenende afgelopen weekeinde de kwestie van de mensenrechten aan de orde.

Ik ben altijd erg benieuwd hoe dat dan gaat. Knalde Jan-Peter er direct vol in met een paar cynische grappen over dissidenten die momenteel allemaal buiten Peking kamperen? Riep hij in het Chinees ‘Ik ben een Oeigoer!’?

Of draaide hij zich aan het eind nog even om in de deuropening? ‘Wen, die mensenrechten bij jullie, dat is waar ook. Doe d’r wat aan. Ja? Top!’

De kwestie van de mensenrechten aan de orde stellen is de code waarmee je de dialoog met China gaande houdt (belangrijk, anders kun je de kwestie van de mensenrechten niet meer aan de orde stellen) en de handel op gang (nog veel belangrijker).

Hoe Balkenende het ook deed, vaststaat dat Wen Jiabao minzaam glimlachte. Hij wist dat het zou komen.

Minister Verhagen schreef vorige week al aan de Tweede Kamer dat de situatie van de mensenrechten in China in de aanloop naar de Spelen is China in de aanloop naar de Spelen is verslechterd, dus de Chinezen weten dat we ze scherp in de gaten houden en dat we ons niet in slaap laten sussen door de mooie woorden van president Hu Jintao, over de noodzaak van wederzijds begrip en tolerantie.

Die Chinezen hebben zelf om de Olympische Spelen gevraagd, dus nu zullen ze het weten ook.

Alleen die veelbejubelde opening al, vrijdag.

Achthonderd man tweeënhalf jaar in een trainingskamp opsluiten om in dozen op en neer te springen en zo de uitvinding van de boekdrukkunst te verbeelden: bij ons zou je de Arbodienst op je dak krijgen en onze premier had best even bij Wen Jiabao mogen informeren of al die mannetjes wel geheel vrijwillig in die dozen waren gekropen.

Gelukkig stak er aan het eind eentje zijn kop te vroeg uit zijn doos. Waarschijnlijk zucht hij nu geketend in de kerkers van de Geheime Politie, maar hij toonde tenminste afwijkend gedrag. Daar was ik na twee uur vlekkeloze massale driloefeningen hard aan toe.

Heb ik het nog niet eens over de Oeigoeren. Tot voor kort dacht ik bij de Oeigoeren eerder aan een carnavalsvereniging dan aan een Turkse minderheid in de provincie Xinjiang. Ik geef het eerlijk toe. De Oeigoeren verzetten zich al jaren tegen de Chinese overheersing, maar je leest er iets over en je vergeet het weer. Tot de Oeigoeren opeens een onderdrukte minderheid in het land van de Olympische Spelen werden.

Daardoor weet ik nu alles over de Oeigoeren en hebben die zelfs Paul Rosenmöller al over de vloer gehad.

Vermoedelijk leidt het niet op korte termijn tot lotsverbetering, maar het is tenminste beter dan anonimiteit.

Het land dat de Spelen organiseert staat naakt voor de wereld. Wat ik inmiddels aan kritische stukken over China heb gelezen, wat ik aan onthullende documentaires heb gezien en wat ik mensen aan ellende over China heb horen vertellen, grenst aan overkill.

Zelfs het wielerverslag van Mart Smeets was zondag pure anti-propaganda. Ik was gewoon blij dat die estafettemeisjes na het goud ouderwets stonden te giechelen en afzagen van een statement over Tibet.

Chinezen gaan nog spijt krijgen, van de Spelen.

quote:

Vrouwen gaan voor
Door Sjoukje Budde

Feministische filmmaaksters regisseren pornofilms speciaal gericht op vrouwen om zo te strijden tegen het beeld van de vrouw als lustobject. In Amsterdam volgen veertig liefhebbers een workshop.

Door een luchtrooster gluurt een vrouw naar een man in een donkere gevangeniscel. In de benauwde ruimte trekt hij zijn witte T-shirt over zijn hoofd. Hij begint zichzelf te strelen.

De camera zoomt in op zijn gezichtsuitdrukking, zijn handen, zijn gulp. Hij likt zijn lippen af en kreunt.

‘Nu wordt het leuk’, fluisteren twee meiden. Maar dan drukt Petra Joy de dvd-speler op stop. ‘Vol - gens mij hebben jullie de boodschap wel begrepen’, lacht ze.

‘Deze scène is bijzonder, want van al die honderdduizenden pornofilms zijn er minder dan tien waarbij een man masturbeert en een vrouw toekijkt.’

De scène uit de film Pink Prison werd zaterdagavond getoond in de erotische winkel Mail & Female in Amsterdam tijdens de workshop ‘Maak je eigen pornofilm’.

Tussen testflacons glijmiddel en kleurige vibrators luisteren veertig vrouwen aandachtig naar de praktische aanwijzingen van Petra Joy, feministisch filmmaakster en pornoregisseuse.

Haar belangrijkste tip: breek met de traditionele regels. Niet elke scène hoeft te eindigen in het zogenoemde ‘cum-shot’, de mannelijke ejaculatie. In 99 procent van alle pornofilms draait het volgens Joy om de verbeelding van mannelijke fantasieën. Dat moet maar eens afgelopen zijn. Het is tijd dat vrouwen de controle over de camera nemen.

Uit de zaal klinkt instemmend geroezemoes. ‘Ik vind het belangrijk dat porno voor vrouwen ook prettig is’, zegt Liz (34). ‘Waarom moet de vrouw in mainstream - porno altijd de man bedienen? Ik wil zien dat de vrouw ook geniet.’

Fungai (39) is het daarmee roerend eens: ‘99 procent van de films die ik in een jaar digitale televisie langs heb zien komen, is kil en onpersoonlijk.

Het heeft niks met erotiek te maken en het beeld dat vrouwen niet van erotiek genieten is ouderwets.’

Porno gemaakt voor en door vrouwen wint aan populariteit in de erotiekbranche. Tot twee jaar geleden kwamen vrouwen naar Mail & Female voor erotische lingerie en vibrators, maar was het not done een seksfilm aan te schaffen, leggen Hanni Jagtman en Ella van der Gang, de oprichters van de winkel, uit. Tegenwoordig rekent de helft van de vrouwelijke klanten een of meerdere pornofilms af.

Vrouwvriendelijke porno welteverstaan, want Jagtman en Van der Gang verkopen alleen films die op een vrouwvriendelijke manier, en vanuit een vrouwelijk standpunt, zijn gemaakt.

‘Echte seks draait niet om gapende gaten die altijd maar door een man gevuld moeten worden’, zegt Van der Gang. Volgens haar voelen vrouwen zich niet aangesproken door het gros van de pornofilms, omdat de scenario’s worden bedacht vanuit de mannelijke fantasie.

‘De opbouw is ook altijd hetzelfde, klaagt Van der Gang. ‘Een beetje rukken, pijpen en daarna vooral veel beelden van pompende lichamen. Dat is zo zonde, want seks kan ook heel mooi worden verbeeld.’

Tegen de motorkap van een BMW staat een vrouw voorovergebogen.

Een man schuift haar rokje omhoog en wrijft met een natte spons over haar billen. Het sop glijdt tussen haar benen naar haar enkels. ‘Dit is mooi, dat had een man nooit kunnen maken’, fluistert een dame achter in de zaal.

Een tweede man zoent haar in de nek en streelt haar onderrug.

Van het videofragment schakelt Joy naar een afbeelding van camera’s, lampen, filters en reflectoren.

‘Ik gebruik altijd een groothoeklens op mijn camera’, vervolgt Joy de workshop. ‘Dat is vooral handig als je filmt in kleine slaapkamers of op een publiek toilet.’ Ze raadt de vrouwen af om in te zoomen op naaldhakken, en onthult haar gouden tip: koop een setje professionele theatercamouflage, want met name de mannelijke acteurs hebben nogal eens puistjes op hun billen.

Dat heeft ze geleerd tijdens het maken van haar films Sexual Sushi, Female Fantasies en Feeling It, Not Faking It. In Nederland worden haar dvd’s goed verkocht.

Achter in de winkel staan rijen ordners met bestellijsten, computers en dozen dvd’s klaar om verstuurd te worden naar klanten.

Ella Van der Gang selecteert al jaren pornofilms. Naast haar computer staat een draagbare dvd-speler.

Tijdens het beantwoorden van haar e-mails, werpt ze af en toe een blik op de seksscènes die zich op het kleine schermpje afspelen. Per dag kijkt ze soms wel vijf films. ‘De kunst is om in het gigantische aanbod van Spermsluts 1 tot 1000 of Sororityslut 1, 2 en 3 de echte juweeltjes te vinden.’ Tijdens de selectie let Van der Gang vooral op de gezichtsuitdrukkingen van de acteurs.

‘Ze moeten glimlachen en uitstralen dat seks leuk is. Het moet menselijk zijn en creatief.’

In het geval van de serie Sperm- sluts is het overduidelijk: ‘Dertig orgasmes achter elkaar vind ik niet vrouwvriendelijk en bovendien niet realistisch.’ Volgens Jagtman bestaat er geen duidelijke definitie van het begrip vrouwvriendelijke porno: ‘Er zijn natuurlijk zoveel meningen als er vrouwen zijn, maar voor mij betekent het dat je kunt zien dat de acteurs betrokken zijn bij het onderwerp, en dat de films vanuit de vrouwelijke lustbeleving zijn gemaakt.’

In de films van Joy zijn het de vrouwen die bepalen wat er gebeurt.

Zij begrijpt als geen ander dat mensen bezwaar hebben tegen het huidige, vaak vrouw - onterende, aanbod aan porno. Jo y was in de jaren tachtig nog een actief tegenstandster van porno, tot - dat ze zich realiseerde dat ze op die manier de porno-industrie nooit zou kunnen tegenhouden. Daarom leek het haar beter een kwalitatief alternatief te bieden. Porno waaraan zij en haar vriendinnen plezier konden beleven met als motto: ‘Porn where women come first’. ‘Het gaat niet allemaal over rozen en romantiek, soms is het ook hardcore. Maar het belangrijkste is dat de vrouwen altijd met respect worden behandeld.’

Het bevorderen van seksueel genot voor vrouwen is al vanaf de seksuele revolutie een belangrijk strijdpunt voor feministen. Maar dat feministen zelf porno zouden produceren, was lange tijd ondenkbaar.

Toen Jagtman en Van der Gang in 1988 met hun winkel begonnen, was pornografie onder feministen niet bespreekbaar. ‘Fa - natieke feministen zwegen erover en ook voor het blad Opzij was seks geen item’, vertelt Jagtman.

Eind jaren tachtig ontdekte Van der Gang de erotische films van Candida Royalle. De ex-pornoster maakte met haar film Femme als eerste een seksfilm vanuit een vrouwelijk standpunt. In de catalogus uit 1990 worden voor het eerst pornofilms van Royalle aangeboden: Femme, Sensual Escape, Three Daughters, Urban Heat en Ri- tes of Passion zijn dan te koop voor 59,95 gulden.

De films van Royalle waren populair.

Toch duurde het nog jaren voordat feministische porno doorbrak.

In 1998 kwam de Deense film Constance van regisseur Knud Vesterskov op de markt. ‘Een keerpunt in de geschiedenis van de pornofilm’, volgens Van der Gang.

De film werd geproduceerd door Zentropa, het productiebedrijf van de bekende regisseur Lars von Tr i e r. Het was de eerste keer dat een gerenommeerd productiehuis zich begaf op het terrein van de porno. Constance werd voor filmmaaksters een belangrijke inspiratiebron.

Anno 2008 hebben feministen porno omarmd als middel om de uitwassen van de seksindustrie te bestrijden. Europese en Amerikaanse regisseuses vormen een vrouwennetwerk en helpen elkaar om hun product aan de vrouw te brengen. ‘Wij doen nu wat mannen al tientallen jaren doen’, zegt Joy. ‘We hebben veel in te halen, maar we zijn niet te stoppen.’

quote:

Op maandag 11 augustus 2008 10:58 schreef Rock_de_Braziliaan het volgende:
Vrouwen zijn veeeeel creatiever.