MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Oh man, wat een waardeloze optredens zijn datquote:Op vrijdag 28 november 2008 14:18 schreef Ranja_Ranja het volgende:
- TV uitzending uit '89 uit Venice is een goede
- De video uit '87/88 van de Delicate Sound Of Thunder
Sowieso houd ik niet van de MLoR tour, maar Venetië was ook nog eens écht matig. En DSOT is een 1,5 uur durende videoclip.
Ik ben erachter gekomen dat Roger Waters optreden in Landgraaf mijn favoriete is van het jaar! Totaal niet verwacht.
We are young but getting old before our time
We'll leave the T.V. and the radio behind
Don't you wonder what we'll find
Steppin out tonight
We'll leave the T.V. and the radio behind
Don't you wonder what we'll find
Steppin out tonight
True. Ik heb genoten, maar het was erg slecht.quote:Op zaterdag 29 november 2008 15:19 schreef Sloggi het volgende:
Ik vond 't hartstikke tof, maar als je 't nuchter bekijkt was 't optreden natuurlijk compleet ruk.
Maargoed, daar heb ik geloof ik destijds al over gepost
Ik hoop echt dat Gilmour nog es deze kant opkomt... Waters heb ik na 4 keer in 2 jaar wel weer gezien.
Ik las ergens dat David Gilmour nog een aantal nummers overhad van 'On An Island', en dat hij wellicht bezig was met een nieuw album. Kan natuurlijk compleet geroddel zijn, maargoed. Een nieuw album en een bijbehorende tour mogen natuurlijk altijd 
.
.
The last man on Earth sat in a room. There was a knock upon the door.
Gilmour heeft inderdaad wel iets gezegt over een nieuw album. Hij heeft aangegeven dat hij meer dan genoeg demo materiaal over heeft, maar dat werd toentertijd ook na The Division Bell gezegd en daar hebben ze verder ook vrij weinig meer mee gedaan 
We zullen het wel zien in ieder geval. Roger heeft al wel concreet gezegd dat hij aan een nieuw album bezig is (hoewel hij dat ook al jaren rondbazuind
), dus wellicht dat we binnen niet al te lange tijd wél een nieuw Waters album krijgen.
We zullen het wel zien in ieder geval. Roger heeft al wel concreet gezegd dat hij aan een nieuw album bezig is (hoewel hij dat ook al jaren rondbazuind
), dus wellicht dat we binnen niet al te lange tijd wél een nieuw Waters album krijgen.
Dat album van Waters laat wel héél lang op zich wachten. Toen ik in Maart 2005 in Abbey Road Studios was (lucky me), was Waters in Studio 3 of 4 aan het werk aan zijn 'nieuwe album', zo werd me verteld. Dat is inmiddels alweer 3,5 jaar geleden, en nog steeds geen noot gehoord van die hele plaat.quote:Op zondag 30 november 2008 20:22 schreef Hankster het volgende:
Gilmour heeft inderdaad wel iets gezegt over een nieuw album. Hij heeft aangegeven dat hij meer dan genoeg demo materiaal over heeft, maar dat werd toentertijd ook na The Division Bell gezegd en daar hebben ze verder ook vrij weinig meer mee gedaan
We zullen het wel zien in ieder geval. Roger heeft al wel concreet gezegd dat hij aan een nieuw album bezig is (hoewel hij dat ook al jaren rondbazuind
Ik denk eigenlijk dat Gilmour's nieuwe plaat nog eerder uitkomt. En stiekem hoop ik dat ook
Als Gilmour deze kant op komt wil ik zoveel mogelijk shows proberen mee te pikken. Want live is 'ie toch het allerbest.
paar weken geleden pas voor het eerst The Dision Bell geluisterd, wat een plaat zeg 
begin 'm steeds vaker op te zetten (vooral Marooned)
begin 'm steeds vaker op te zetten (vooral Marooned)
Wel lekker blijven plakken hè?
Even een bump gezien het Uur van de Wolf! Ik heb het niet gezien, mar kende die documentaire geloof ik...
De laatste tijd luister ik wat minder PF, heb geen zin meer in Dark Side, Animals of Meddle ofzo...Luister eigenlijk alleen Wish You Were Here, the Wall, Atom Heart Mother en More de laatste tijd....Maar, waarom ik dit uberhaupt zeg, vooral the Final Cut luister ik heel veel! Wat een geweldig album vind ik dat...Het gevoel en de sfeer dat het uitstraalt..Zo anders dan de andere albums maar oh zo goed.... The Gunner's Dream, the Final Cut, Two Suns in the Sunset, Southhampton Dock...Geweldige nummers!
Volgens mij wordt dit album een beetje ondergewaardeerd.
De laatste tijd luister ik wat minder PF, heb geen zin meer in Dark Side, Animals of Meddle ofzo...Luister eigenlijk alleen Wish You Were Here
, the Wall, Atom Heart Mother en More de laatste tijd....Maar, waarom ik dit uberhaupt zeg, vooral the Final Cut luister ik heel veel! Wat een geweldig album vind ik dat...Het gevoel en de sfeer dat het uitstraalt..Zo anders dan de andere albums maar oh zo goed.... The Gunner's Dream, the Final Cut, Two Suns in the Sunset, Southhampton Dock...Geweldige nummers!Volgens mij wordt dit album een beetje ondergewaardeerd.
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Ik vind de meuk van Gilmour maar niks eigenlijk (muv het nummer high hopes misschien). Hij is een geweldige gitarist, maar ik vind Waters echt een stuk beter qua songwriting/componeren.
Dark Side heb ik sowieso nooit iets gevonden, die andere waren altijd mijn favorieten maar gewoon te vaak gehoord.quote:Op zondag 4 januari 2009 13:12 schreef fretclick het volgende:
je vergeet naar de drie beste albums van pink floyd te luisteren Norrage
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Waters is inderdaad de betere songwriter. Ik vind bv. Lost for Words wel heel erg mooi van Gilmour. Er zit heel veel crap tussen zijn nummers maar ook een paar echte juweeltjes.quote:Op zondag 4 januari 2009 13:10 schreef Core2 het volgende:
Ik vind de meuk van Gilmour maar niks eigenlijk (muv het nummer high hopes misschien). Hij is een geweldige gitarist, maar ik vind Waters echt een stuk beter qua songwriting/componeren.
Fat old sun natuurlijk, maar luister ook maar eens naar Murder (staat op zijn eerste solo-plaat) of Childhood's end (Obscured by Clouds).
Geweldige nummer zijn dat. Murder lijkt heel erg op Comfortably Numb (of eigenlijk andersom).
Van Division Bell vind ik Lost For Words eigenlijk het best High Hopes vind ik ook wel mooi, maar het klinkt commercieel en te gelikt...(dat vind ik sowieso een beetje het probleem van het latere werk, het is niet rauw meer)...
Maar DB vind ik sowieso wel een lekker album. Marooned, Lost For Words dus, Poles Apart, Keep Talking....Geweldige composities....
Maar DB vind ik sowieso wel een lekker album. Marooned, Lost For Words dus, Poles Apart, Keep Talking....Geweldige composities....
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Die conclusie moet ik ook trekken. Qua geluid was het subliem. Nog nooit gehoord, ook niet bij een eerder optreden dat ik zag van hem.quote:Op zaterdag 29 november 2008 14:41 schreef chansadres het volgende:
Ik ben erachter gekomen dat Roger Waters optreden in Landgraaf mijn favoriete is van het jaar! Totaal niet verwacht.
Wat een klets. Waters schreef dan wel betere teksten, Gilmour schreef de betere muziek.quote:Op zondag 4 januari 2009 13:25 schreef Sloggi het volgende:
[..]
Waters is inderdaad de betere songwriter.
Sowieso kan ik Waters na drie rampplaten op rij (Finaal Kut, Pros and cons en Radio KAOS) niet serieus nemen.
At times like these, any fool can see
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
The Final Cut is een prachtige plaat. Maar het had beter als zijn soloalbum uitgebracht kunnen worden, dan was The Wall een mooie afsluiter geweest van Pink Floyd. Het is eigenlijk toch geen band van de jaren 80 of 90 gebleken qua geluid. Qua vernieuwing werd Pink Floyd in die dagen in gehaald door alles wat voort is gekomen uit de punk.
Beetje raar dat je een mening verkondigd als een feit. Ik vind die drie albums juist heel mooi.quote:Op zondag 4 januari 2009 13:47 schreef Relayer het volgende:
[..]
Wat een klets. Waters schreef dan wel betere teksten, Gilmour schreef de betere muziek.
Sowieso kan ik Waters na drie rampplaten op rij (Finaal Kut, Pros and cons en Radio KAOS) niet serieus nemen.
Met songwriter bedoelde ik alleen de teksten, niet helemaal zorgvuldig van me.quote:Op zondag 4 januari 2009 13:47 schreef Relayer het volgende:
[..]
Wat een klets. Waters schreef dan wel betere teksten, Gilmour schreef de betere muziek.
Sowieso kan ik Waters na drie rampplaten op rij (Finaal Kut, Pros and cons en Radio KAOS) niet serieus nemen.
Final Cut en Pros and Cons vond ik juist goede albums, Radio KAOS vond ik daarnaast wel pure bagger. Maar ik heb nooit de Final Cut-afgunst begrepen. Goed, het benadert meer het solowerk van Waters, maar om dat als reden aan te halen het een baggerplaat te noemen gaat wel aardig ver(zoals veel zogenaamde fans beweren).
Burning bridges gives you so much more
Daarom begon ik er ook zo expliciet over...Ik vind Final Cut echt een geweldige plaat. Pros en Cons is ook goed (Amused to Death ook trouwens)...maar van Gilmour vind ik ook veel goed hoor! Island is erg fijn. (vooral instrumentaal is Gilmour zo goed, lyrical Waters uiteraard)..quote:
Final Cut en Pros and Cons vond ik juist goede albums, Radio KAOS vond ik daarnaast wel pure bagger. Maar ik heb nooit de Final Cut-afgunst begrepen. Goed, het benadert meer het solowerk van Waters, maar om dat als reden aan te halen het een baggerplaat te noemen gaat wel aardig ver(zoals veel zogenaamde fans beweren).
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
En je vergeet dan voor het gemak maar even Amused To Death, wat een betere plaat is dan al het David Gilmour-solo en post-Waters-PF materiaal bij elkaar?quote:Op zondag 4 januari 2009 13:47 schreef Relayer het volgende:
[..]
Wat een klets. Waters schreef dan wel betere teksten, Gilmour schreef de betere muziek.
Sowieso kan ik Waters na drie rampplaten op rij (Finaal Kut, Pros and cons en Radio KAOS) niet serieus nemen.
Forget it. Alleen al "High hopes" overtreft al Waters' solo-materiaal.quote:Op zondag 4 januari 2009 16:19 schreef Hankster het volgende:
[..]
En je vergeet dan voor het gemak maar even Amused To Death, wat een betere plaat is dan al het David Gilmour-solo en post-Waters-PF materiaal bij elkaar?
Maar toegegeven, Amused to Death is de beste solo-plaat van Waters. Groot struikelblok bij die plaat is echter de bedroevend slechte zang(wan)prestaties.
At times like these, any fool can see
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Grappig, dat smaken zo kunnen verschillen terwijl je toch in dezelfde groep geïnteresseerd bent.quote:Op zondag 4 januari 2009 16:48 schreef Relayer het volgende:
[..]
Forget it. Alleen al "High hopes" overtreft al Waters' solo-materiaal.
Maar toegegeven, Amused to Death is de beste solo-plaat van Waters. Groot struikelblok bij die plaat is echter de bedroevend slechte zang(wan)prestaties.
Ik vind elke noot op amused to death juist weer beter dan de gelikte rotzooi van Division Bell en helemáál dan Momentary Lapse. Die laastste plaat draai ik echt helemaal nooit meer, Division Bell heb ik héél af en toe nog weleens opgezet omdat er wat aardig gitaarwerk van Gilmour op te vinden is.
In de documentaira van het Uur van de Wolf was het ook zó goed te horen: eerst was er nog het gelaagde, onheilspellende Final Cut-geluid: "Make them laugh, make them cry, make them lie down and die.." En dan neemt Waters afscheid en worden we "getrakteerd" op de holle 13 in een dozijn symfo-rotzooi van Momentary Lapse. Einde Pink Floyd.
"Those people who think they know everything, are a great annoyance to those of us who do."
1.: Rick Wright doet er niet op meequote:Op zondag 4 januari 2009 14:48 schreef Gatenkaas het volgende:
Final Cut en Pros and Cons vond ik juist goede albums, Radio KAOS vond ik daarnaast wel pure bagger. Maar ik heb nooit de Final Cut-afgunst begrepen. Goed, het benadert meer het solowerk van Waters, maar om dat als reden aan te halen het een baggerplaat te noemen gaat wel aardig ver(zoals veel zogenaamde fans beweren).
2: Waar bij eerdere Floydplaten de muziek het belangrijkst was, of op zijn minst er een evenwicht was tussen muziek en tekst, slaat hier de balans door naar de tekst en komt de muziek op de tweede plaats. "The Final Cut" is immers niks anders dan een verzameling afgekeurd materiaal voor "The Wall".
3. Hoe vaak moet Waters blijven emmeren dat de wereld (finaal) kut is? Dat wéten we nu onderhand wel.
4. De muziek is slaapverwekkend, vooral "Paranoid Eyes", "Southampton Dock" en "Get your filthy hands of my desert". En de momenten dat het interessant wordt zijn ofwel binnen no time weer voorbij (refrein van Your Possible Pasts" - je denkt dat het nummer eindelijk op gang komt, maar zodra het refrein voorbij is zakt de boel weer in), ofwel is het een krampachtige poging een nummer te recyclen (de strijkerspartij in de titeltrack is dezelfde als "Comfortably numb" - verdient David Gilmour dus geen credit voor dit nummer?)
5: Waters is een hypocriet door dictators te bekritiseren terwijl hij er zelf ook een is.
6: Waters kan niet zingen, dat liet hij meestal over aan David Gilmour. Hier is David Gilmour alleen te horen in "Not now John", niet toevallig ook het enige nummer met pit.
At times like these, any fool can see
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
ik vind het allebei niet slecht. Momentary Lapse of Reason heeft One Slip en Sorrow die ik wel kan billijken.
Blame the 80's, Radio KAOS heeft ook die walgelijke sound.quote:Op zondag 4 januari 2009 17:00 schreef Gert het volgende:
[..]
En dan neemt Waters afscheid en worden we "getrakteerd" op de holle 13 in een dozijn symfo-rotzooi van Momentary Lapse.
At times like these, any fool can see
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
De wereld zag er even wat anders uit in 1982 dan eerder politiek geladen materiaal van Waters. Dat album straalt dat juist helemaal uit, Engeland in verval.quote:Op zondag 4 januari 2009 17:04 schreef Relayer het volgende:
[..]
1.: Rick Wright doet er niet op mee
2: Waar bij eerdere Floydplaten de muziek het belangrijkst was, of op zijn minst er een evenwicht was tussen muziek en tekst, slaat hier de balans door naar de tekst en komt de muziek op de tweede plaats. "The Final Cut" is immers niks anders dan een verzameling afgekeurd materiaal voor "The Wall".
3. Hoe vaak moet Waters blijven emmeren dat de wereld (finaal) kut is? Dat wéten we nu onderhand wel.
4. De muziek is slaapverwekkend, vooral "Paranoid Eyes", "Southampton Dock" en "Get your filthy hands of my desert". En de momenten dat het interessant wordt zijn ofwel binnen no time weer voorbij (refrein van Your Possible Pasts" - je denkt dat het nummer eindelijk op gang komt, maar zodra het refrein voorbij is zakt de boel weer in), ofwel is het een krampachtige poging een nummer te recyclen (de strijkerspartij in de titeltrack is dezelfde als "Comfortably numb" - verdient David Gilmour dus geen credit voor dit nummer?)
5: Waters is een hypocriet door dictators te bekritiseren terwijl hij er zelf ook een is.
6: Waters kan niet zingen, dat liet hij meestal over aan David Gilmour. Hier is David Gilmour alleen te horen in "Not now John", niet toevallig ook het enige nummer met pit.
Kijk, zo heb ik het nooit bekeken. Engeland in verval gesymboliseerd door een bassist in verval...quote:Op zondag 4 januari 2009 17:11 schreef Toffe_Ellende het volgende:
[..]
De wereld zag er even wat anders uit in 1982 dan eerder politiek geladen materiaal van Waters. Dat album straalt dat juist helemaal uit, Engeland in verval.
At times like these, any fool can see
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
quote:Op zondag 4 januari 2009 17:16 schreef Relayer het volgende:
[..]
Kijk, zo heb ik het nooit bekeken. Engeland in verval gesymboliseerd door een bassist in verval...
.Wel eens van ene Margaret Thatcher gehoord?
Paranoid Eyes slaapverwekkend. Barbaar. En wat betreft het afgekeurde werk: daar was Waters het dus niet mee eens, en voor TFC dreef hij zijn zin door.quote:Op zondag 4 januari 2009 17:04 schreef Relayer het volgende:
[..]
1.: Rick Wright doet er niet op mee
2: Waar bij eerdere Floydplaten de muziek het belangrijkst was, of op zijn minst er een evenwicht was tussen muziek en tekst, slaat hier de balans door naar de tekst en komt de muziek op de tweede plaats. "The Final Cut" is immers niks anders dan een verzameling afgekeurd materiaal voor "The Wall".
3. Hoe vaak moet Waters blijven emmeren dat de wereld (finaal) kut is? Dat wéten we nu onderhand wel.
4. De muziek is slaapverwekkend, vooral "Paranoid Eyes", "Southampton Dock" en "Get your filthy hands of my desert". En de momenten dat het interessant wordt zijn ofwel binnen no time weer voorbij (refrein van Your Possible Pasts" - je denkt dat het nummer eindelijk op gang komt, maar zodra het refrein voorbij is zakt de boel weer in), ofwel is het een krampachtige poging een nummer te recyclen (de strijkerspartij in de titeltrack is dezelfde als "Comfortably numb" - verdient David Gilmour dus geen credit voor dit nummer?)
5: Waters is een hypocriet door dictators te bekritiseren terwijl hij er zelf ook een is.
6: Waters kan niet zingen, dat liet hij meestal over aan David Gilmour. Hier is David Gilmour alleen te horen in "Not now John", niet toevallig ook het enige nummer met pit.
AMLOR laat horen wat de spannende ideëen van Gilmour waren. Ben blij dat Waters TFC er nog doorheen heeft gedrukt voor hij ermee ophield. Al had hij de plaat anders ook wel gemaakt, maar TFC bevat nog wél enkele toffe Gilmour-gitaarpartijen, zoals in dit nummer, waar het prachtig samengaat met het verwrongen stemgeluid van Waters.
"Those people who think they know everything, are a great annoyance to those of us who do."
ja duh...de George W. van Engeland avant la lettre. En je hoeft me ook niet te vertellen wat de Falkalnd Oorlog is. Maar als ik een politiek statement wil horen zet ik Operation: Mindcrime van Queensrÿche wel opquote:Op zondag 4 januari 2009 17:19 schreef Sloggi het volgende:
[..]
Wel eens van ene Margaret Thatcher gehoord?
At times like these, any fool can see
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Het is een gemis ja, maar of het een zó groot verschil uitmaakt tussen jouw mening zoals hij nu is of dat je FC toch zou kunnen waarderen, mwa, dat denk ik niet.quote:
Momentary bestaat voor een belangrijk deel uit afgekeurd materiaal waar Gilmour ten tijde van The Wall mee aan kwam draven...nou, gelukkig zat dat melodisch wel strak in elkaarquote:2: Waar bij eerdere Floydplaten de muziek het belangrijkst was, of op zijn minst er een evenwicht was tussen muziek en tekst, slaat hier de balans door naar de tekst en komt de muziek op de tweede plaats. "The Final Cut" is immers niks anders dan een verzameling afgekeurd materiaal voor "The Wall".
Eens, hoewel hij alsnog wel wat inhoud aan z'n teksten weet te geven. Het meeste materiaal van Gilmour (met name Island en MLoR) mist dat ... volledig zeg maar.quote:3. Hoe vaak moet Waters blijven emmeren dat de wereld (finaal) kut is? Dat wéten we nu onderhand wel.
"slaapverwekkend" is dus weer een kwestie van smaak. En dat van de keyboardpartij...tsja, ik vind de meeste solo's van Gilmours sinds The Wall erg slappe aftreksels van elkaar geworden. Om begeleidende keyboardpartijen die wat van elkaar weg hebben als "recyclen" te zien en dat in je beoordeling mee te nemen...mwa..quote:4. De muziek is slaapverwekkend, vooral "Paranoid Eyes", "Southampton Dock" en "Get your filthy hands of my desert". En de momenten dat het interessant wordt zijn ofwel binnen no time weer voorbij (refrein van Your Possible Pasts" - je denkt dat het nummer eindelijk op gang komt, maar zodra het refrein voorbij is zakt de boel weer in), ofwel is het een krampachtige poging een nummer te recyclen (de strijkerspartij in de titeltrack is dezelfde als "Comfortably numb" - verdient David Gilmour dus geen credit voor dit nummer?)
Je bedoelt de periode van tijdens The Wall? Waters was inderdaad een lul in die tijd, maar Gilmour heeft een net zo groot ego. Maar heeft kortom dus geen ruk met de kwaliteit van een album te maken.quote:5: Waters is een hypocriet door dictators te bekritiseren terwijl hij er zelf ook een is.
Waters zingt ook een groot deel van The Wall wat toch wel een van de beste albums ooit is geworden. En ook hier weer; MLoR en DB worden ook grotendeels door Gilmour gezongen. Nou, wat een juweeltjes zijn dat geworden zegquote:6: Waters kan niet zingen, dat liet hij meestal over aan David Gilmour. Hier is David Gilmour alleen te horen in "Not now John", niet toevallig ook het enige nummer met pit.
Conclusie is; Pink Floyd is misschien wel hét voorbeeld waarbij de band veel meer was dan de som der delen. Met name Gilmour en Waters konden elkaar in de periode van Obscured To Clouds tot Animals tot grote hoogte brengen. En dat dan nog eens aangevult met Wright's unieke partijen en manier van schrijven en Masons ondergeschikte drummen, maakte PF imho in die periode tot een van de grootste bands ooit. Dat The Wall nog zo'n uniek en goed album is geworden komt dan ook voornamelijk door het concept zelf.
Dat krijg je wanneer je het over een band hebt waarbij zo duidelijk sprake is van verschillende tijdperkenquote:Op zondag 4 januari 2009 17:00 schreef Gert het volgende:
[..]
Grappig, dat smaken zo kunnen verschillen terwijl je toch in dezelfde groep geïnteresseerd bent.
Ik heb zelf helemaal niets met MLoR en maar vrij weinig met DV en ook niet eens zo gek veel met het meeste werk van Barrett, terwijl dit voor ik weet niet hoeveel andere fans weer anders is
Wat dan wel weer meteen het meest waardeloze nummer van de plaat is naar mijn mening. Het valt muzikaal gezien in ieder geval tamelijk buiten de rest - het past er gewoon niet bij. Zonder dat nummer zou ik The Final Cut veel meer waarderen.quote:Op zondag 4 januari 2009 17:04 schreef Relayer het volgende:
[..]
6: Waters kan niet zingen, dat liet hij meestal over aan David Gilmour. Hier is David Gilmour alleen te horen in "Not now John", niet toevallig ook het enige nummer met pit.
Klopt helemaal , hoe goed ( the wall) of aardig de rest daarna ook is -solo of als PF - , het is allemaal een beetje " net niet ".quote:Op zondag 4 januari 2009 17:53 schreef Hankster het volgende:
Conclusie is; Pink Floyd is misschien wel hét voorbeeld waarbij de band veel meer was dan de som der delen. Met name Gilmour en Waters konden elkaar in de periode van Obscured To Clouds tot Animals tot grote hoogte brengen.
"We shall now tune our Mellotrons and attack culture once again"
+1quote:Op zondag 4 januari 2009 19:58 schreef KillerRabbit75 het volgende:
The Piper at the Gates of Dawn is een van mijn favoriete albums. Met de rest heb ik niks. Barrett
Ik was 6 toen ik PF fan werdquote:
TVP
Is wel een mooi verhaal trouwens. Ik werd door mijn grootouders doodgegooid met klassieke muziek, dat ik helemaal niet kon waarderen...Ik ging altijd keihard huilen bij dat soort muziek en zo, zo erg dat mijn moeder er wat aan wilde gaan doen. Ze liet me allemaal muziek luisteren, maar niks kon me bekoren. Ik was gewoon volledig anti-muziek en was dat minstens 2 jaar lang ofzo...Totdat ze een plannetje had. Ze ging me Pink Floyd (Wish You Were Here) laten luisteren. Alleen dat zou alleen niet gaan lukken dus ze ging er een verhaal bij vertellen. Shine On was bijvoorbeeld een maanland-expeditie die op een gegeven moment zijn climax ging bereiken. Het begin van Welcome to the Machine was dan ook het applaus van iedereen dat ze maanlanding was gelukt en dat ze weer terug gingen naar huis (in de machine)....Als je er echt bij nadenkt zou het ook nog best kunnen kloppen. Het was zelfs zo grappig dat we een keer met muziekles (10 jaar later) een verhaal moesten bedenken bij bepaalde instrumentale stukken waaronder Shine On! Ik wist meteen wat te doen en kreeg een 9
Ik vond het helemaal geweldig en sindsdien ben ik steeds weer meer muziek gaan luisteren, en vooral PF! Wish You Were Here is daarom ook bij uitstek het allerallerbeste album in mijn collectie!
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Dat is wel een goed verhaal ja 6 was ik (helaas) niet toen ik begon ik moest eerst helemaal niets van PF weten op Another brick in the wall na tot mijn vader mij een paar maand geleden vroeg of ik wat voor hem kon downloaden en sindsdien ben ik eraan verslingerd wel grappig want ik dacht dat ik zulke muziek nooit zou kunnen waarderen zo maar eens Dark side of the moon aan doen
6 was ik (helaas) niet toen ik begon ik moest eerst helemaal niets van PF weten op Another brick in the wall na tot mijn vader mij een paar maand geleden vroeg of ik wat voor hem kon downloaden en sindsdien ben ik eraan verslingerd wel grappig want ik dacht dat ik zulke muziek nooit zou kunnen waarderen zo maar eens Dark side of the moon aan doen
De Pink Floyd platen van Waters en Gilmour vind ik beide briljant. Ook het solowerk van beide. Het werkt van Syd vind ik daar in tegen echt pure bagger...
Vanaf Atom Heart Mother vind ik het subliem, Meddle alleen One Of These Days en Echoes. Daarna maakt het me weinig uit, dan is het geniaal. Ik kan gerust tijden Animals luisteren of The Division Bell. Het ligt voornamelijk aan mn stemming.
Vanaf Atom Heart Mother vind ik het subliem, Meddle alleen One Of These Days en Echoes. Daarna maakt het me weinig uit, dan is het geniaal. Ik kan gerust tijden Animals luisteren of The Division Bell. Het ligt voornamelijk aan mn stemming.
goh, dat zou me anders nooit zijn opgevallen (leuke avatar )
)
At times like these, any fool can see
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
tvp
Ik luister sinds een week of 2 naar Pink Floyd en kan het niet meer loslaten. Het begon met Comfortably Numb en nu luister ik voornamelijk de albums Wish You Were Here en Dark Side Of the Moon.
Mijn beide broers luisteren het al jaren en ik krijg de meest interessante info voor mijn kiezen, wat een geschiedenis, wat een verhalen. Vorige week was ik bij mijn broer die gitaar speelt (en een zwarte Strat heeft) en die heeft samen met zijn beste maat 3 kwartier Comfortably Numb gespeeld voor me (incluis stemmen, accoorden weer vinden etc). trillende handen en waterige ogen, wat een nummer vind ik dat. Ik hoorde hem voor het eerst op Live 8 en eind vorig jaar begon dat opeens weer op te borrelen, daar begon het verhaal voor mij ...
Ik luister sinds een week of 2 naar Pink Floyd en kan het niet meer loslaten. Het begon met Comfortably Numb en nu luister ik voornamelijk de albums Wish You Were Here en Dark Side Of the Moon.
Mijn beide broers luisteren het al jaren en ik krijg de meest interessante info voor mijn kiezen, wat een geschiedenis, wat een verhalen. Vorige week was ik bij mijn broer die gitaar speelt (en een zwarte Strat heeft) en die heeft samen met zijn beste maat 3 kwartier Comfortably Numb gespeeld voor me (incluis stemmen, accoorden weer vinden etc). trillende handen en waterige ogen, wat een nummer vind ik dat. Ik hoorde hem voor het eerst op Live 8 en eind vorig jaar begon dat opeens weer op te borrelen, daar begon het verhaal voor mij ...
The Hick from French Lick
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
Ik zat in dit boek te bladeren trouwens toen ze zaten te spelen :
En laat die berg op de omslag nou net een plek zijn die me al mijn hele leven fascineert ...
En laat die berg op de omslag nou net een plek zijn die me al mijn hele leven fascineert ...
The Hick from French Lick
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
Die rooie bult in Australië?
Winnaar van de POL Ton Elias Trofee - Beste nieuwkomer in '08
Atheïst - Conservatief - Republikeins - Realist. Duidelijk?
Atheïst - Conservatief - Republikeins - Realist. Duidelijk?
CN... prachtig gitaarwerk. Tips: Echoes, Learning to Fly, Division Bell en Timequote:Op donderdag 12 maart 2009 21:54 schreef elcastel het volgende:
Ik luister sinds een week of 2 naar Pink Floyd en kan het niet meer loslaten. Het begon met Comfortably Numb en nu luister ik voornamelijk de albums Wish You Were Here en Dark Side Of the Moon.
Winnaar van de POL Ton Elias Trofee - Beste nieuwkomer in '08
Atheïst - Conservatief - Republikeins - Realist. Duidelijk?
Atheïst - Conservatief - Republikeins - Realist. Duidelijk?
The Division Bell?
Learning To Fly??!
Er is toch echt heel veel mooier Floyd werk dan dat nummer en die plaat.
Learning To Fly??!
Er is toch echt heel veel mooier Floyd werk dan dat nummer en die plaat.
Kan laatste tijd steeds meer het latere werk van PF waarderen. Was zeker geen troep.
Winnaar van de POL Ton Elias Trofee - Beste nieuwkomer in '08
Atheïst - Conservatief - Republikeins - Realist. Duidelijk?
Atheïst - Conservatief - Republikeins - Realist. Duidelijk?
Denk eerder de Olga's.quote:
"Those people who think they know everything, are a great annoyance to those of us who do."
Elcastel zegt toch dat hij al luistert naar Wish you were herequote:Op donderdag 12 maart 2009 22:14 schreef Hankster het volgende:
The Division Bell?
Learning To Fly??!
Er is toch echt heel veel mooier Floyd werk dan dat nummer en die plaat.
At times like these, any fool can see
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Het boek 'Mind Over Matter 4' van Storm Thorgerson (de man achter de Pink Floyd-hoezen) gebruikt dezelfde berg:quote:Op donderdag 12 maart 2009 21:59 schreef elcastel het volgende:
Ik zat in dit boek te bladeren trouwens toen ze zaten te spelen :
[ afbeelding ]
En laat die berg op de omslag nou net een plek zijn die me al mijn hele leven fascineert ...
Ook een erg goed boek, trouwens. Staat zelfs een cover in voor de SACD van Wish You Were Here, die nog steeds uit moet komen.
The last man on Earth sat in a room. There was a knock upon the door.
Pink Floyd's beste gitaaralbums vind ik toch, Animals, DSOTM, Piper at the Gates Dawn en Wish You Were Here
Nee, The Wave, zie ook de link die ik plaatste in de tekst. Dit is in Arizona (VS).quote:
De nummers waar ik geen genoeg kan krijgen zijn voornamelijk :
- Comfortably Numb (dit is dan ook gelijk nummer 1 voor mij) *
- (a) Speak To Me; (b) Breathe In The Air *
- Time
- Us And Them *
- Any Colour You Like
- Brain Damage *
- Eclipse (tja weet je en zeker in de volgorde van het album DSOTM ... adembenemend)
- Echoes
- In The Flesh
- The Happiest Days Of Our Lives (dit komt ook omdat ik hem ken uit een heel tof filmpje)
- Young Lust *
- Hey You
- Run Like Hell *
- Shine On You Crazy Diamond (Part One) *
- Wish You Were Here *
- Shine On You Crazy Diamond (Part Two)
Ik heb dan ook alleen de albums Animals, DSOTM, Meddle, The Wall en WYWH.
Nummers met * zijn absolute toppers voor mij, nummers waar ik hoe dan ook ergens kippenvel krijg, in mijn onderkaak, nek, whatever, elke keer weer. Comfortably Numb raakt me omdat ik er een vreselijk intens beeld bij krijg, ik zing hem luidkeels mee in de auto, elke ochtend weer ...
[ Bericht 0% gewijzigd door elcastel op 13-03-2009 06:54:57 ]
The Hick from French Lick
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
Overigens, de abums DSOTM en WYWH zijn als albums juweeltjes, ik plaats hier de mooie nummers zoals ik het vind, maar eigenlijk moet je die albums aaneenslutiend luisteren, de 'mindere' nummers zijn mooie vlaktes, de - in mijn ogen - mooiere nummers zijn dan de pieken. Alleen maar pieken luisteren is niet mijn ding.
[ Bericht 0% gewijzigd door elcastel op 13-03-2009 06:54:45 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door elcastel op 13-03-2009 06:54:45 ]
The Hick from French Lick
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
Ik vind het gitaarwerk fenomenaal hoor, maar soms zit er een koortje in op de achtergrond wat je meeneemt, het orgeltje kan hemels klinken, de stem vanquote:Op vrijdag 13 maart 2009 01:36 schreef Siniti het volgende:
Pink Floyd's beste gitaaralbums vind ik toch, Animals, DSOTM, Piper at the Gates Dawn en Wish You Were Here
Gilmore . Weet je, ik vind het mooie juist het hele stuk bij elkaar, ik geniet dan weer van dit aspect, dan weer van dat. Ik stop even met posten hoor, ik draaf een beetje door.
The Hick from French Lick
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
Probeer ook eens het oudere werk zoals Astronomy Domine, Remember A Day, Fat Old Sun en Set The Controls for the Heart of the Sun. Hoewel ik toe moet geven dat ik de periode van Obscured by Clouds tot en met The Wall de beste vind, zaten er op platen als A Saucerful of Secrets ook hele mooie dingen.
En oké, ook op de post-Waters platen zitten een paar hele mooie nummers zoals Coming Back To Life.
En oké, ook op de post-Waters platen zitten een paar hele mooie nummers zoals Coming Back To Life.
Vanmorgen bij de koffie-automaat liet een collega de term Dark Side Of The Moon vallen. Ik dacht .... later toch maar eens nagevraagd, het gesprek eindigde in dat ik volgende week volgens mij een doos vol CD's en DVD's mee krijg, dan weet ik misschien waar jullie hier over lullen. Ben benieuwd.
The Hick from French Lick
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
Hulde 
Mensen kunnen nooit genoeg Pink luisteren. Hoewel ik moet toegeven dat last.fm wel pijnlijk duidelijk maakt dat ik de laatste tijd vrij weinig PF heb opgezet op m'n pc
Mensen kunnen nooit genoeg Pink luisteren. Hoewel ik moet toegeven dat last.fm wel pijnlijk duidelijk maakt dat ik de laatste tijd vrij weinig PF heb opgezet op m'n pc
Interstellar Overdrivequote:Op vrijdag 13 maart 2009 11:20 schreef Sloggi het volgende:
Fat old sun is ook geweldig. De Barrett-periode kan mij totaal niet boeien. Heel andere Floyd.
Astronomy Domine?quote:
At times like these, any fool can see
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Any fool can see your love inside me
(Marillion - Neverland)
Nou vond ik Shine On You Crazy Diamond al een fenomenaal nummer, maar nu luister ik sinds vandaag naar Shine On You Crazy Diamond Part 2 en aansluitend One Of These Days en dan schrik ik toch echt van die Gilmour hoor ! Dat is gewoon een gitaargod joh .
Bizar dat ik dit niet eerder doorhad, geen probleem, ik kan hier nog lang genoeg van genieten !
.Bizar dat ik dit niet eerder doorhad, geen probleem, ik kan hier nog lang genoeg van genieten !
The Hick from French Lick
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
The camera always points both ways. In expressing the subject, you also express yourself.
