Het is maar goed dat vriendlief al sliep, want die zal wel gedacht hebben anders
Van welk boek moesten jullie huilen?
,Nog niet zozeer het boek zelf, als wel de waarde die sommigen eraan toekennen. Voor de Koran geldt wel hetzelfde, alleen heb ik die niet gelezen.
Kutboek.
Waar ik wel om moest huilen, was Leerling en Meester, het eerst boek van de Zienerstrilogie van Robin Hobb.
SPOILERToen Fitz z'n hondje hem op het eind had gered en toen alsnog doodging.
quote:Van wel meer boeken, maar 'komt een vrouw bij de dokter' was inderdaad een goede!Op dinsdag 29 juli 2008 11:51 schreef Guppyfriend het volgende:
Gisterennacht heb ik 'Komt een vrouw bij de dokter' uitgelezen. Voor het eerst heb ik de laatste pagina's van een boek gelezen terwijl de tranen over mijn wangen liepen.
Het is maar goed dat vriendlief al sliep, want die zal wel gedacht hebben anders
Van welk boek moesten jullie huilen?
Ik heb nog niet vaak gehad dat ik letterlijk zat te janken bij een boek, om het volgende moment door mijn tranen heen te schaterlachen. Echt dit
zeg maar. Bepaalde stukken bijbel (Psalm 139 en Openbaringen 21 het begin) kan ik niet voorlezen zonder dat mijn stem halverwege breekt. Best onhandig soms. Het zijn namelijk best veel stukken
'In zijn arm de lammeren' scoorde hoog bij mij toen ik een jaar of 16 was, dat was echt brullen! Haha, nu vind ik het boek 'wel leuk als ik me heel erg verveel'.
*peins* er zijn er heus nog veel meer
Vooral vroeger, toen ik zeg maar net puber was en dan bepaalde boeken van mijn moeder. De Rosemarietrilogie en de tuinfluiter en dat soort emotionele romans .quote:En dan noem je zelf net zo'n frikandellenboek.Op dinsdag 29 juli 2008 12:01 schreef Biancavia het volgende:
Lekker cliché, mensen die om die walgelijke Kluunboeken gaan janken.
Kutboek.
Waar ik wel om moest huilen, was Leerling en Meester, het eerst boek van de Zienerstrilogie van Robin Hobb.SPOILERToen Fitz z'n hondje hem op het eind had gered en toen alsnog doodging.
quote:Ik ookOp dinsdag 29 juli 2008 12:03 schreef DaMart het volgende:
Toen ik klein was, moest ik huilen om "Alleen op de wereld"
Die had ik als voorleesverhaal met ook nog hele zielige vioolmuziek eronder .En ook bij 'Knielen op een bed violen' geloof ik.
quote:Ik ben dól op frikandellen!Op dinsdag 29 juli 2008 12:04 schreef Mainport het volgende:
[..]
En dan noem je zelf net zo'n frikandellenboek.
En van Prediker 3 ('Voor alles is een uur') raak ik nog altijd diep onder de indruk als ik het iemand hoor voorlezen
.De laatste keer dat ik om een boek huilde was bij de laatste HP (and the Deathly Hallows). Het hoofdstuk met het verhaal van Snape. Ik had het boek gehaald op de nacht dat het uitkwam, 21 juli 2007, en ben meteen gaan lezen. Midden in de nacht was ik aan dat hoofdstuk. Nou zeg,,,,,,, de sluizen gingen open hoor!
Verder zijn er nog wel een aantal boeken waar ik door ontroerd ben geraakt, maar kan me zo niet herinneren dat er meer 'jankboeken' waren.
quote:Ik ook. Wat een flutschrijver zeg. En een flutpersoon. Ik heb me zitten ergeren aan dat boek.Op dinsdag 29 juli 2008 11:58 schreef Mainport het volgende:
Ook bij Kluun, maar dan om een heel andere reden.
quote:Als ik dat boek lees denk ik ook: 'wat een eikel ben jij!'Op dinsdag 29 juli 2008 12:11 schreef ElizabethR het volgende:
[..]
Ik ook. Wat een flutschrijver zeg. En een flutpersoon. Ik heb me zitten ergeren aan dat boek.
En toch zit ik er echt wel bij te janken hoor
quote:Maar dat magOp dinsdag 29 juli 2008 12:14 schreef freecell het volgende:
[..]
Als ik dat boek lees denk ik ook: 'wat een eikel ben jij!'
En toch zit ik er echt wel bij te janken hoor
Zoveel mensen zoveel smaken!!
Ik vind Kluun gewoon een fake schrijver door zijn gekopieerde popi-jopie stijl en vind ook nog eens dat hij zijn 'verdriet' uitbuit.
kusje op je buik en groetjes aan M.
quote:Ik ben het eigenlijk wel met je eens, al vind ik niet dat hij zijn verdriet uitbuit, zijn stijl irriteert me wel inderdaad. Neemt niet weg dat ik 'komt een vrouw bij de dokter' bijna in één ruk heb uitgelezen (de onderbreking zat hem er in dat ik in het OV zat en een jankbui op voelde komen. Toen maar even weggelegd tot thuisOp dinsdag 29 juli 2008 12:22 schreef ElizabethR het volgende:
Ik vind Kluun gewoon een fake schrijver door zijn gekopieerde popi-jopie stijl en vind ook nog eens dat hij zijn 'verdriet' uitbuit.
kusje op je buik en groetjes aan M.
)Ik ben Kluun trouwens ook dankbaar voor het boekje 'help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt'. Best informatief en voor mannen eindelijk een boekje waar ze gewoon om kunnen lachen, wat ze voor hun lol lezen en waar ze óók nog eens wat van leren. Hoezee!
Best offtopic trouwens
dank je wel en komt in orde
quote:Bij de film daarvan moest ik huilen. Maar ik heb m ook al ontzettend lang niet weer gezien.Op dinsdag 29 juli 2008 12:00 schreef tudelfino het volgende:
Volgens mij heb ik gehuild bij Watership Down, maar dat is wel een hele tijd geleden...
quote:Cliché misschien wel ja, maar ik vond het erg aangrijpend...Op dinsdag 29 juli 2008 12:01 schreef Biancavia het volgende:
Lekker cliché, mensen die om die walgelijke Kluunboeken gaan janken.
Kutboek.
Waar ik wel om moest huilen, was Leerling en Meester, het eerst boek van de Zienerstrilogie van Robin Hobb.SPOILERToen Fitz z'n hondje hem op het eind had gered en toen alsnog doodging.
Overigens heb ik alle boeken van Robin Hobb ook in de kast staan hier, dus ik weet wat je bedoeld.
quote:Lekker aan het spoileren, Lienekien?Op dinsdag 29 juli 2008 12:55 schreef Lienekien het volgende:SPOILERVan Het bureau (J. Voskuil), toen de kat dood ging.
Tuurlijk is het cliché en popi jopi, maar zelfs ik (normaal nooit emotioneel van boeken of films) kreeg er een beetje natte ogen van. Maar goed, ik heb borstkanker dan ook van dichtbij meegemaakt.
En nu genoeg over die kluun, andere titels, hup!
quote:OK dan.Op dinsdag 29 juli 2008 13:26 schreef Gripper het volgende:
En nu genoeg over die kluun, andere titels, hup!
The Namesake van Jhumpa Lahiri. Het verhaal stelt op zich helemaal niets voor.
SPOILERMaar het is gewoon zo mooi geschreven en herkenbaar dat ik ik natte wangetjes had voordat ik het wist.Een jongeman zet zich af tegen zijn ouders, maar leert ze beter begrijpen naarmate hij zelf volwassener wordt. Dan gaat de vader dood en blijft de moeder alleen achter.
quote:Ja, dat had ik daar ook bij! Misschienw as ik toen ik dat boek las emotioneel wat labiel ofzo, maar ik heb wel meer tranen-in-mijn-ogen momenten bij dat boek gehad.Op dinsdag 29 juli 2008 12:10 schreef ElizabethR het volgende:
Ik heb moeten huilen bij 'Mariska de cirsucprinses' van Sandor Kis. Tranen met tuiten, maar de laatste keer dat ik dat boek las was ik 12 ofzo. Ik heb moeten huilen bij ' Bloemen op zolder' van Virginia Andrews, maar dat was omdat het nogal herinneringen bovenhaalde.
De laatste keer dat ik om een boek huilde was bij de laatste HP (and the Deathly Hallows). Het hoofdstuk met het verhaal van Snape. Ik had het boek gehaald op de nacht dat het uitkwam, 21 juli 2007, en ben meteen gaan lezen. Midden in de nacht was ik aan dat hoofdstuk. Nou zeg,,,,,,, de sluizen gingen open hoor!
Verder zijn er nog wel een aantal boeken waar ik door ontroerd ben geraakt, maar kan me zo niet herinneren dat er meer 'jankboeken' waren.
Het in de OP genoemde boek had ik het ook. Inderdaad, wat freecell zegt: lachen en huilen lagen erg dichtbij elkaar toen ik dit boek las. Net als dat ik hem beurtelings een eikel en een lieverd vond
Maar ik moest ook huilen bij Het Schervengericht van AFTh van der Heijden, bij het hoofdstuk waarin de laatste 20 minuten van het ongeboren leven van het zoontje van Sharon Tate en Roman Polanski wordt beschreven.
En ik moet ook altijd een klein traantje laten als ik Kruistocht in Spijkerbroek weer eens herlees. De laatste pagina, als het mes uit Dolf's handen valt. Blijft me ontroeren.
quote:Ik bijna, het scheelde niks!Op dinsdag 29 juli 2008 13:52 schreef Copycat het volgende:
Maar ik moest ook huilen bij Het Schervengericht van AFTh van der Heijden, bij het hoofdstuk waarin de laatste 20 minuten van het ongeboren leven van het zoontje van Sharon Tate en Roman Polanski wordt beschreven.
Oh, en Extreem Luid en Ongelofelijk Dichtbij natuurlijk. Een paar keer.
quote:Oh ja. Die ook!Op dinsdag 29 juli 2008 13:56 schreef Frollo het volgende:
Oh, en Extreem Luid en Ongelofelijk Dichtbij natuurlijk. Een paar keer.
quote:Ook bij "komt een vrouw bij de dokter" en het vervolg "de weduwnaar". Tja, cliché, maar moest er toch echt heel hard om huilenOp dinsdag 29 juli 2008 11:51 schreef Guppyfriend het volgende:
Gisterennacht heb ik 'Komt een vrouw bij de dokter' uitgelezen. Voor het eerst heb ik de laatste pagina's van een boek gelezen terwijl de tranen over mijn wangen liepen.
Het is maar goed dat vriendlief al sliep, want die zal wel gedacht hebben anders
Angela’s Ashes van Frank McCourt
Autobiografisch. Verhaal van een Amerikaans-Iers gezin dat door de armoede gedwongen wordt te remigreren naar Limerick, Ierland. Het beschrijft het leven van Frank van zijn 9e tot ongeveer 10 jaar later. Zeer fraai beschreven en aangrijpend. Het is met groot succes verfilmd ook. Behalve een van mijn lievelingsboeken ook een van mijn lievelingsfilms!!
quote:Waarom huilen om De Weduwnaar?Op dinsdag 29 juli 2008 14:19 schreef Raissa het volgende:
[..]
Ook bij "komt een vrouw bij de dokter" en het vervolg "de weduwnaar". Tja, cliché, maar moest er toch echt heel hard om huilen
quote:Dat vond ik nu een rete irritant 'we trekken er nog meer profijt uit' boek.
quote:Ik heb het in een uurtje of 2 uitgelezenOp dinsdag 29 juli 2008 15:28 schreef Copycat het volgende:
[..]
Dat vond ik nu een rete irritant 'we trekken er nog meer profijt uit' boek.
.quote:Ik ook, na twee hoofdstukken gelezen te hebben, waarin letterlijke teksten van boek 1 gekopieerd staan. Ik heb het weggegooid. Samen met 'vrouw bij de dokter'Op dinsdag 29 juli 2008 15:28 schreef Copycat het volgende:
[..]
Dat vond ik nu een rete irritant 'we trekken er nog meer profijt uit' boek.
En als ik iets heiligschennis vind is het wel boeken weggooien.
quote:Vond ik wel erg mooi. Maar niet tot tranen toe geroerd.Op dinsdag 29 juli 2008 15:34 schreef Frollo het volgende:
En The Catcher in the Rye, al weet ik dat niet zeker meer. Het is lang geleden.
De Vliegeraar trouwens wel.
quote:Ik zeg toch niet in welk deel!
Allerlei intriges tussen mensen, demonen en in schemerwerelden maar pas op de laatste pagina's bleek het allemaal niet om oorlogen en wereldheerschappij te gaan maar om de liefde tussen 2 mensen, vond ik erg mooi.
Pinkeltje en Wolkewietje moeten daarin op een gegeven moment afscheid van elkaar nemen omdat Wolkewietje weer terug naar de wolken gaat, via een zonnestraal. Daar moest ik dus om huilen en ik weet nog dat ik het zelf zo gek vond dat ik er om moest huilen, dat ik gauw naar de badkamer ging en daar de deur achter me op slot deed, omdat ik me zou schamen als iemand m'n slaapkamer in was gekomen en het had gezien. Als volwassene heb ik in ieder geval wat tranen gelaten bij The Chosen van Chaim Potok, aan het eind waarin de vader van die joodse jongen eindelijk het zwijgen doorbreekt en uitlegt waarom hij al die jongeren tegen zijn zoon gezwegen heeft. Prachtig stuk is dat, ik pak het boek soms uit de kast om alleen dat hoofdstuk nog eens over te lezen.
En bij De Vliegeraar schoot ik ook vol bij het lezen van die brief die de vriend Amirs vader aan hem geschreven had.
En bij sommige stukken uit de Bijbel kan ik ook ontroerd raken.
Komt een vrouw bij de dokter heb ik niet gelezen en wil ik ook niet lezen, al was het alleen maar omdat iedereen bij dat boek jankt, dus ik waarschijnlijk ook, maar ik heb zo'n hekel aan die Kluun (dus ws. ook aan de hoofdpersoon van het boek) dat ik er geen zin in heb om om een boek van hem te janken.
quote:Oh, dat doet me denken aan Flowers for Algernon, de debuutroman van Daniel Keyes.Op dinsdag 29 juli 2008 19:47 schreef Copycat het volgende:
Oh. En bij Maus, a Survivor's Tale van Art Spiegelman moest ik af en toe ook een traan wegslikken.
Prachtig boek, en wat moest ik huilen toen Algernon ging degenereren en Charlie wist dat hem hetzelfde lot te wachten stond. Bijzonder knappe roman ook, aangezien Keyes het eerste gedeelte schrijft in de gebrekkige stijl die Charlie eigen zou kunnen zijn gezien zijn hersencapaciteit, gedurende het boek wordt de stijl gelijk zijn intelligentie fenomenaal, om bij de start van de degeneratie weer langzaam af te takelen. Eigenlijk een heel bijzonder boek!!!!
quote:Ik heb m in t engels gelezen, hoe zielig heh!Op dinsdag 29 juli 2008 12:01 schreef Biancavia het volgende:
Lekker cliché, mensen die om die walgelijke Kluunboeken gaan janken.
Kutboek.
Waar ik wel om moest huilen, was Leerling en Meester, het eerst boek van de Zienerstrilogie van Robin Hobb.SPOILERToen Fitz z'n hondje hem op het eind had gered en toen alsnog doodging.
Nog een tear-jerker hier; de gebroeders Leeuwenhart van Astrid Lindgren.
[ Bericht 4% gewijzigd door Leintjeuh op 29-07-2008 23:44:43 ]
quote:Ja, dus? In welk opzicht is dat relevant hier?Op dinsdag 29 juli 2008 23:24 schreef Leintjeuh het volgende:
[..]
Ik heb m in t engels gelezen, hoe zielig heh!
.[ Bericht 100% gewijzigd door Leintjeuh op 30-07-2008 10:42:41 ]
quote:Klonk zo interessant dat ik het ben gaan opzoeken en heb besteld. Laat nog wel weten of ik er ook wat oogvocht bij verloor.Op dinsdag 29 juli 2008 19:58 schreef ElizabethR het volgende:
[..]
Oh, dat doet me denken aan Flowers for Algernon, de debuutroman van Daniel Keyes.
Prachtig boek, en wat moest ik huilen toen Algernon ging degenereren en Charlie wist dat hem hetzelfde lot te wachten stond. Bijzonder knappe roman ook, aangezien Keyes het eerste gedeelte schrijft in de gebrekkige stijl die Charlie eigen zou kunnen zijn gezien zijn hersencapaciteit, gedurende het boek wordt de stijl gelijk zijn intelligentie fenomenaal, om bij de start van de degeneratie weer langzaam af te takelen. Eigenlijk een heel bijzonder boek!!!!
quote:Wow!Op woensdag 30 juli 2008 10:41 schreef Copycat het volgende:
[..]
Klonk zo interessant dat ik het ben gaan opzoeken en heb besteld. Laat nog wel weten of ik er ook wat oogvocht bij verloor.
Ik herlees het nog steeds om de paar jaar. Heel veel plezier ermee!!
En ik lees nogal veel
In mijn middelbare schooltijd haalde ik makkelijk 20 boeken per week. Tegenwoordig hooguit 3 tot 5.quote:Het lijkt mij erg mooi om zo van boeken te kunnen genieten. Er zijn zoveel boeken en ze zijn eenvoudig te verkrijgen, dus je kunt altijd aan je behoefte voldoen. Maar waar haal je de tijd vandaan om in één week 3 tot 5 boeken te lezen? Hoe lang doe je gemiddeld over een boek? Met pijn en moeite krijg ik er één uit in een maand ofzo en dan lees ik voor mijn gevoel nog aardig snel ook.Op woensdag 30 juli 2008 12:24 schreef ElizabethR het volgende:
Als een boek mij echt boeit dan zit ik er zo in dat ze werkelijk naar me toe moeten komen en aan me schudden om mijn aandacht te krijgen, dus ja, ik denk wel dat je kunt zeggen dat ik me inleef, en dus te maken krijg met emoties die aan het boek gerelateerd zijn. Ik kan ook schaterlachen om boeken, boosheid voelen als het niet verloopt zoals ik had gehoopt, weemoed als iets omschreven wordt wat voor mij speciale herinneringen naar boven roept, en ga zo maar door. Daar hoort huilen ook bij.
En ik lees nogal veel
Ik kan dan weer geen uren tv kijken of iets dergelijks, dan verveel ik me echt te pletter.
) en straks ga ik aan mijn nieuwe baan beginnen. Daar ga ik ook weer met de trein heen, dus dat komt wel goed! Ik moest vooral huilen door wat ik lees en mijn eigen interpretatie daarop. Wanneer ik het op mezelf betrek, of op anderen, kan ik me altijd (een beetje te) goed inleven. Maar datzelfde heb ik ook met films. Ik creëer niet vaak een afstand wanneer ik lees.
En tja... tv kijken. Voor films moet ik echt gaan zitten. En er zijn een paar programma's die ik volg, maar die zijn op één hand te tellen.
Patrick Süskind - Het parfum
Guttegut wat had ik medelijden met de ongelooflijke eenzaamheid en de hunkering van Jean-Baptiste. Het hele boek door, en ik heb echt menig traantje gelaten.
Edit, nog eentje erbij plakken, anders is dit topic straks vergeven van mijn posts!
De boeken der kleine zielen - van Couperus
[ Bericht 22% gewijzigd door ElizabethR op 30-07-2008 13:16:18 ]
quote:Oke, dan ik het mij wel voorstellen dat je zoveel boeken per week kunt lezen. Maar hoe lees je dan? Je leest wel letterlijk alle zinnen? Maar die lees je dan heel snel, waarbij je automatisch de hoofdzaken eruit pikt?Op woensdag 30 juli 2008 12:37 schreef ElizabethR het volgende:
Ik lees bijna elke dag minstens 2 uur, en ik lees nogal snel. Een boek van rond de 250 tot 300 pagina's, afhankelijk van de grootte van het lettertype, heb ik dan ook gewoon uit in die tijd. Maar dat komt door jarenlange training hoor. Tegenwoordig lees ik alleen nog in het engels, en dat duurde in het begin wat langer dan ik gewend was, maar ik ben nu weer op volle snelheid. Op een zondag, als ik echt de hele dag alleen lees, werk ik zo een boek of 3 à 4 weg.
Doe meestal drie tot vier weken over een gemiddeld boek. Ik vind lezen heerlijk, maar gamen ook! Voortdurend moet ik mijn schaarse vrije tijd verdelen tussen twee van mijn grootste liefhebberijen en daarom ben ik bepaald geen boekenverslinder. Bovendien blader ik vaak terug om te kijken 'hoe het ook alweer zat'.
Maar goed, voordeel is wel dat ik van tevoren goed bedenk wat ik wil gaan lezen en dus nauwelijks 'vullers' onder ogen krijg.
quote:Geen idee hoe ik dat doe. Ik lees wel alle zinnen. Ik heb mezelf dat op jonge leeftijd aangeleerd, en heb er nog steeds profijt van.Op woensdag 30 juli 2008 13:06 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Oke, dan ik het mij wel voorstellen dat je zoveel boeken per week kunt lezen. Maar hoe lees je dan? Je leest wel letterlijk alle zinnen? Maar die lees je dan heel snel, waarbij je automatisch de hoofdzaken eruit pikt?
quote:Op woensdag 30 juli 2008 13:04 schreef ElizabethR het volgende:
Ow zeg, ik vergeet bijna een heel belangrijk boek
Patrick Süskind - Het parfum
Guttegut wat had ik medelijden met de ongelooflijke eenzaamheid en de hunkering van Jean-Baptiste. Het hele boek door, en ik heb echt menig traantje gelaten.
Zo zie je maar weer hoe persoonlijk, had wel medelijden met hem maar tot tranen, nee.
Eerste boek waarbij ik moest janken was Piotr van Jan Terlouw en laatste was ook De Vliegeraar van Khaled Hosseini.
Maar die vier keer dus:
1. Mervyn Peake - Gormenghast
2. Philip Pullman - The Amber Spyglass
3. A.S. Byatt - Still Life
4. Ian McEwan - On Chesill Beach
quote:Het zieligste uit dat boek -en dat klinkt heel stom- vond ik toen dobby doodgingOp dinsdag 29 juli 2008 13:48 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ja, dat had ik daar ook bij! Misschienw as ik toen ik dat boek las emotioneel wat labiel ofzo, maar ik heb wel meer tranen-in-mijn-ogen momenten bij dat boek gehad.
Het in de OP genoemde boek had ik het ook. Inderdaad, wat freecell zegt: lachen en huilen lagen erg dichtbij elkaar toen ik dit boek las. Net als dat ik hem beurtelings een eikel en een lieverd vond
Laatst: De kleine blonde dood (Buch) in tweede of derde klas van de middelbare school
Nu lees ik geen romans.
En bij heel deel van de Chabot boeken waar Brood springt ook.
En bij de Color Purple, zowel het boek als de film.
En veel delen van Maya Angelou's biografie, en ook bij die van Mandela.
(voor wie het heeft blz 60)
Prachtig boek vond ik het!
De een haat hem, de ander houdt van hem. De meningen zijn hierover sterk verdeeld. Feit is dat Kluun het hem wel heeft geflikt, daar kunnen we gewoon niet omheen. Daarentegen vond ik De Weduwenaar dan weer enorm tegenvallen, maar ik denk dat zijn succes van kevbdd niet te evenaren valt voor hem. Ik vond wel dat De Weduwenaar het verhaal echt compleet maakte.
quote:Da ken je nie hé, als je nie kan lezuh.
)Bij de Donkere Toren-serie heb ik ook wel eens een traantje weggepinkt, ingrijpende boeken zijn dat. Verder... Ohja, laatst, Cormac McCarthy - The Road, aanrader to anyone!
Van films kan ik wel een brok in mn keel krijgen, maar bij een boek is dat echt een stuk moeilijker
quote:Zeker The Road nog niet gelezen ofzoOp maandag 25 augustus 2008 19:11 schreef leipelullo het volgende:
Nog nooit om een boek gehuild...
Van films kan ik wel een brok in mn keel krijgen, maar bij een boek is dat echt een stuk moeilijker
Zo ongelofelijk slecht en ik had er voor mij toen een aanzienlijk bedrag voor uitgegeven.
.quote:Ik ken lezen idd niet maar ik kan wel lezen.Op zondag 24 augustus 2008 20:44 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Da ken je nie hé, als je nie kan lezuh.
quote:Ik ben er vanmiddag in begonnen en word er nu al, na circa 40 pagina's, zeer door gepakt.Op woensdag 30 juli 2008 10:57 schreef ElizabethR het volgende:
Wow!
Ik herlees het nog steeds om de paar jaar. Heel veel plezier ermee!!
Bij het geweldige stukje over komma's en interpunctie, voelde ik iets prikken van prettige ontroering en ik vermoed dat ik het verderop niet droog ga houden.
Bedankt, voor? (het) wijzen! op; dit - pareltje"
quote:Op zaterdag 30 augustus 2008 16:18 schreef Outpost76 het volgende:
[..]
Ik ken lezen idd niet maar ik kan wel lezen.
Het schervengericht van A. F. Th., en dan dat ene hoofdstuk dat al genoemd werd.
Turks fruit heb ik al twintig keer gelezen, en iedere keer is het weer
En aan het einde van Sneeuweieren van Ricus van de Coevering hield ik het ook al niet droog.
Ik ben een jankerd
Don't let me forget how to reed and rite.
quote:Ja, nou zie ik het: je kunt immers niet hattricken zonder te lezen.Op zaterdag 30 augustus 2008 16:18 schreef Outpost76 het volgende:
[..]
Ik ken lezen idd niet maar ik kan wel lezen.
Komt een vrouw bij de dokter (maar niet huilen maar dat gevoel van opkomende tranen).
en De Ontdekking van de Hemel is zo'n boek waar ik compleet meega in het verhaal, dat ik echt hartkloppingen krijg van sommige stukken, zo geweldig vind ik ze
quote:'Komt een vrouw bij de dokter' bracht geen emoties bij me teweeg.Op dinsdag 29 juli 2008 11:51 schreef Guppyfriend het volgende:
Gisterennacht heb ik 'Komt een vrouw bij de dokter' uitgelezen. Voor het eerst heb ik de laatste pagina's van een boek gelezen terwijl de tranen over mijn wangen liepen.
Het is maar goed dat vriendlief al sliep, want die zal wel gedacht hebben anders
Van welk boek moesten jullie huilen?
'Windows on the world' van Frederic Beigbeder wel
ook bij herlezen trouwens
en als kind natúúrlijk bij 'alleen op de wereld' (ach, dat uitgebuite italiaanse jochie en als vitalis sterft, langs een muur in een sneeuwstorm)
en bij 'levende bezems' - kent iemand dit laatste? zó mooi...
. Deed ook geen oog meer dicht die avond. Ik was echt helemaal van slag.Bij The Lovely Bones van Alice Sebold heb ik ook een klein traantje weggepinkt.
En natuurlijk De kleine blonde dood en Turks fruit
. Welk boek mij dan weer absoluut niets deed terwijl de halve familie erom moest brullen: Het meisje met de negen pruiken. Niks, nada, noppes. Heb me kapot geërgerd aan dat kind.
Ik fietste naar school van Sabine Dardenne
Ik was niemand van David Pelzer
quote:Bedankt voor de tip, De Vliegeraar vond ik echt niets aan.Op donderdag 18 september 2008 19:12 schreef _Arual_ het volgende:
Van de week in tranen uitgebarsten bij het lezen van Duizend schitterende zonnen. M'n man pest me er nog steeds mee. Je kon me opdweilen, niet te stoppen gewoon. Veel indrukwekkender dan De vliegeraar.
quote:Hier ook. Voor het eerst in lange tijd dat ik weer eens echt onder de indruk was van een boek.Op dinsdag 29 juli 2008 13:56 schreef Frollo het volgende:
[..]
Oh, en Extreem Luid en Ongelofelijk Dichtbij natuurlijk. Een paar keer.
quote:Jaaa!!! Ik heb daar ook bij zitten janken... nu je het over dit boek hebt ga ik het een dezer dagen weer eens herlezen. Heerlijk boek!Op woensdag 30 juli 2008 13:04 schreef ElizabethR het volgende:
Ow zeg, ik vergeet bijna een heel belangrijk boek
Patrick Süskind - Het parfum
Zelf heb ik nog nimmer gejankt om een boek. Enigszins ontroerd maximaal. Bij films heb ik dat veel sneller. Misschien omdat voor het consumeren van boeken meer intellectuele activiteit nodig is? De linker hersenhelft aan het stuur of zo...
Leuk om te zien dat velen dat wel hebben!
quote:Aaaah, goed dat je het gekickt hebt want ik vind het dus wel erg herkenbaar. Heb laatst nog heel hard zitten snikken om Everything is illuminated (en daarvoor ook al om het eerder genoemde Extremely loud and incredibly close). En Vals Licht heb ik denk ik al 20x gelezen en ik huil er nog steeds elke keer om, vooral als Emiel (Emile?) ter sprake komt...Op zondag 21 september 2008 14:07 schreef soylent het volgende:
Goed topic, dit wilde ik net vragen. Ach ja, dan maar een kickje.
Zelf heb ik nog nimmer gejankt om een boek. Enigszins ontroerd maximaal. Bij films heb ik dat veel sneller. Misschien omdat voor het consumeren van boeken meer intellectuele activiteit nodig is? De linker hersenhelft aan het stuur of zo...
Leuk om te zien dat velen dat wel hebben!
Huilen bij boeken is goed
Alleen dus niet als je in de trein zit 
Durf, de vuilnisbakkenvos.
Als kind. Dikke, dikke tranen met tuiten! Zó vreselijk zielig!!!
Over een vosje; Durf, dat uiteindelijk doodgaat. Het zieligste kinderboek ooit geschreven. Hartverscheurend mooi. 
Ik heb nog regelmatig gehad dat ik op het randje zat, maar heb het daarna altijd nog binnen weten te houden (meestal door gewoon even te stoppen met lezen
).quote:Dat is ook zo'n boek waar het net niet kwam. Ik was meer geschokt.Op zondag 24 augustus 2008 13:55 schreef Wampi het volgende:
ik heb héél hard moeten huilen om The boy in the striped pyjamas..
[ Bericht 30% gewijzigd door Steve op 22-09-2008 23:07:35 ]
En bij Jane Eyre, de passage waar ze mr Rochester weer terugvindt na de brand op Thornfield Hall.
Als er iemand een boek weet waar ook zo meeslepend en mooi een liefdesverhaal wordt weergegeven, hou ik me aanbevolen
quote:Wuthering heightsOp woensdag 24 september 2008 12:11 schreef zeeuwse het volgende:
Ik moet altijd huilen bij Ciske de Rat (Trilogie) van Piet Bakker. Om de zoveel jaar lees ik 'm toch weer opnieuw ook al is het een kinderboek.
En bij Jane Eyre, de passage waar ze mr Rochester weer terugvindt na de brand op Thornfield Hall.
Als er iemand een boek weet waar ook zo meeslepend en mooi een liefdesverhaal wordt weergegeven, hou ik me aanbevolen
quote:Nou da's gek, maar dat boek doet me qua liefdesgeschiedenis dus helemaal niks.
Wel mooi geschreven verder, de sfeer van het landschap en de karakters van de mensen, maar ik 'voel' er niks bij.